คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ....(คิดชื่อเรื่องไม่ออก= =)
“เป็นอะไรเปล่าเลน ให้ช่วยอะไรมั้ย”
ฉันเคาะประตูห้องน้ำเรียกเลนมาเป็นเวลานานชั่วโมงกว่าๆได้ นี่มันจะเข้านานเกินไปแล้ว- -*
“ขะ ขอโทษนะฮะ แฮ่กๆ ทะ ที่ต้อง...แค่กๆ ทำให้รอ อุแหวะ โอร๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
นี่นายเข้าห้องน้ำเพราะท้องเสียหรือเพราะอย่างอื่นกันแน่ยะเนี่ย??- -*
“เลน...นายท้องเหรอ??”
ฉันจิกกัดเลนประชด ประชัน
“ผมก็ท้องกับเธอนั่นแหละ ริน....อุ๊บ แหวะ”
“นี่นายจะบ้าเรอะไง!!? ผู้ชายบ้านไหนท้องได้ฟระ!? อยากโดนฟรีคิกมั้ย?? จะได้เป็นหนักกว่าเดิม
โทษฐานกล้าเล่นกับริน- -*+++”
ฉันแว้กลั่นก่อนเตรียมตัวจะเตะเลน เหอๆ มุกไม่ฮาพาฉันเสียหายอีก- -*
“ริน....จ๊างงงงง~~~~~~~ เลน....คุ๊งงงงงง”
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
มิคุโอะทำเสียงโหยหวนมาแต่ไกลพร้อมกับกระโดดล็อกคอฉัน แอ่ก เจ็บนะ ถึงยังไงฉันก็เป็นผู้นะเฟ้ย เบาๆหน่อย!!T^T
“ผมคิดสูตรใหม่ได้แร้วววววววววววววววววว (จะกระดกร.เรือทำไมมิทราบ=_=*:ริน) มาลองชิมเร๊วววววววววววววววววว ”
“กลับบ้านแกไปเลยไป๊!! (ไอ้)คุณมิกซ์ดูโอ้ เดี๋ยวรินจะไปคุยธุระกับหม่าม๊าแล้วว่ะค่ะ!
ถ้ายังตามตื้อมาอีกอย่ามาใส่ร้ายว่ารินไม่เตือนนะวร้อย= =**”
“น่านะ นิดนึงๆๆๆ เอ้า!”
มิคุโอะตักไอติมมานิดนึงยื่นให้ฉันซึ่งฉันก็ยอมกินแต่โดนดี เพื่อจะได้จบๆกันไป- -*
อุ๊บ รสชาตินี่....เอาไปขายที่ไหนก็ไม่มีได้แจ้งเกิดหรอก- -*
“เอ้า! รินกินแล้วรีบไปได้แล้ว!!”
“ก็...ก้ได้ ใจร้าย ทำไมต้องตะคอกด้วย...”
มิคุโอะเดินหงอยปล่อยออร่าดำๆก่อนจากไป
.
.
.
.
นับวันผู้ชายคนนี้ชั่งน่ากลัว= =
แต่นี่ไม่ใช่เวลาจะพูดแล้วนี่หว่า แค่เรื่องห้องน้ำเลนก็หมดเวลาไปมากละ ฉันรีบดึงเลนไปหาหม่าม๊าให้เร็วที่สุดเพราะอะไร
น่ะเหรอ?? ตอนนี้ มันดึกมาก จะเที่ยงคืนแล้ว แต่ยังแจ้นไม่ถึงบ้านอีกมีหวังซวยยกกระบะ - -*
“อุ๊บ ริน เดินช้าๆ หน่อย ผมท้องอยู่นะ”
“นั่นสิเนอะ นายท้องอยู่ สงสัยต้องเตะอัดเข้าไปตรงท้องลูกจะได้ออกมาเร็วๆ ดีมั้ยล่ะ^^*”
“เอ่อ แหะๆ ไม่ดีมั้ง ตอนนี้ผมแท้งลูกไปแล้ว พร้อมจะเดินได้แล้ว!”
เอ่อม...แต่ล่ะอย่าง คิดได้ไง อุบาทว์ดีจริง=_=**
“ทุ้เร้ศอ่ะ หยุดเหอะ ไอ้มุกบรรลัยนี่ อ๊ะ ถึงห้องหม่ามี๊แล้วจะตะลุยเข้าไปเลยล่ะนะ!”
ปัง! ฉันปิดประตูหม่ามี๊เค้าไปก็พบว่า....
หม่ามี๊..... หม่ามี๊กำลัง.....
กำลัง.......
อ่านหนังสือเวดดิ้งอยู่งั้นเรอะ!! นี่คิดอะไรอยู่เนี่ย!!=[]=
“อ้าว ริน สวัสดีจ้ะ มากันได้เยี่ยงไรรึ?”
“ภาษาโบราณมากค่ะหม่ามี๊ แล้วหนังสือในมือนั่นคิดจะทำอะไรคะ?”
“จัดงานแต่งงานให้พวกหนูยังไงล่ะจ้ะ^o^”
“Don’t joke ค่ะหม่ามี๊ เลิกพูดเล่นได้แล้ว”
“อะไรนะ?? ลูกหมายถึง ในงานแต่งจะไม่เอารายการอาหารที่เป็นโจ๊กอย่างงั้นหรือ??
นี่ลูกรู้ทันได้ยังไงว่าแม่จะใส่มันลงไปในรายการ?”
“ใช่เรื่องมั้ยคะหม่ามี๊!! รินหมายถึงไม่ตลกค่ะ!! มันไม่ตลก พวกเรายังเด็กอยู่นะคะยังไม่คิดของพรรค์นั้นหรอกใช่มั้ยเลน!?”
“ไม่ใช่..เอ๊ย! ใช่ครั้บ แหะๆ^^””
“หลุดความในใจออกมาแล้วจ้ะ เลนคุง”
หม่ามี๊หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ไม่ตลกเลยนะ ความจริงฉันก็อยากแต่งงานนะ แต่มันไม่ใช่ตอนนี้
“โอเค ถ้ายังไม่แต่งตอนนี้แม่ก็ไม่ว่าอะไรจ้ะ แต่ว่าแม่กำหนดงานแต่งไว้แล้วว่าจะให้พวกหนู
อายุซัก 14-15 ค่อยแต่งโอเคมั้ยจ้ะ?^^~~”
“แต่ตอนนี้พวกหนูก็อายุ 14 นะคะ อย่ามาทำเนียนหลอกเหมือนกับว่ายังอีกยาวไกลนะ หม่ามี๊=_=++”
เหอๆ ฉันไม่หลงกลหรอกน่า
“อุ๊ยตายงั้นเหรอจ้ะ แต่ตอนนี้แม่ง๊วง ง่วง ขอนอนก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยว่ากันต่อละกันนะ~~~”
เฮ้ย แถเนียนขอนอนซะงั้น ไม่ไหวเลยแม่ฉัน แต่ช่างเถอะปล่อยๆไปก่อน
แล้วฉันกับเลนก็แยกกันเข้าห้องนอน โดยคืนนั้นฉันนอนคิดอยู่นานว่าถ้าฉันได้แต่งงานกับเลนจริงๆมันจะเป็นยังไงนะ?
นึกภาพไม่ออก=_= ฉันนอนคิดไปมาจนในที่สุดก็ผล็อยหลับไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ริน ตื่นได้แล้ว~~ ไม่งั้นผมเปิดประตูเข้าไปลากจริงนะเว้ยเฮ้ย!!”
หือ...เช้าแล้วเหรอ?? ง่วงจัง สงสัยนอนคิดทั้งคืน เอ๊ะ...ทำไมรู้สึกแปลกๆนะ แต่ช่างมันเถอะ
ฉันเดินเข้าห้องน้ำ เตรียมตัวอาบน้ำ เอ๊ะ...ทำไมถึงได้รู้สึกแปลกๆ อยากจะ....
“โอร๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก(เสียงอ้วกนางเอกเรื่องนี้ อุบาทว์มาก- -*)”
“เกิดอะไรขึ้น!? ใครอยู่ในห้องน้ำน่ะ”
เลนเดินขึ้นมาชั้นบนพลางถึงคนที่อยู่ในห้องน้ำ ในบ้านนี้ตอนนี้ก้มีแค่ฉันกับเลนไม่ใช่เรอะ- -* แล้วจะถามทำซากอะไรฟระ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ฉันต้องคิดก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน?? รู้สึกเวียนหัว อยากอาเจียน
หรือว่า....
ความคิดเห็น