คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สาเหตุ
ด้าน เลน กับ ไคโตะ
“เลนคุง พี่ขอถามคำถามนึงหน่อยนะ”
ไคโตะว่าพลางซับน้ำตา(?) ไปด้วย
“อะไรเหรอฮะ?? พี่ไคโตะ??”
เลนเอ่ยถามกลับอย่างรำคาญนิดกับการกระทำของไคโตะ ลูกผู้ชายต้องไม่เสียน้ำตากับเรื่องจิ๊บจ้อยหรอกแต่ว่า..
การมาเสียน้ำตาเพราะเรื่องไร้คู่เนี่ย...จะเรียกเรื่องใหญ่หรือเล็กดีล่ะ??
“พี่ไม่ยอมนะมาตัดหน้าพี่ด้ายง๊าย เพราะพี่กะว่าจะขอเมย์โกะเค้าเป็นแฟนอยู่
แต่เลนคุงกลับข้ามขั้นเป็นคู่หมั้นรินไปเลยเนี่ยนะ พี่ไม่ยอม ฮือๆๆๆๆ ”
“นี่พี่บ้าเปล่าเนี่ย?? พี่กะจะขอพี่เมย์โกะงั้นเหรอ?? ผมว่านะพี่ต้องรุกไปเลยไม่ต้องกะแล้ว
แบบนี้ก็ไม่มีวันสู่ขอพี่เมย์โกะเขาได้หรอก- -*”
เลนกล่าวว่าพี่ชายข้างบ้านอย่างระอาใจ ก็ดูสิ มันน่าว่ามั้ยล่ะ รักเขาแต่ไม่กล้ารุก เฮ้อ มันจะคนดีเกินไปแล้ว-_-
“พี่ไม่ได้บ้านะ เลนคุงเข้าใจผิดแล้ว พี่ไปขอหลายทีแล้ว แต่...”
ทำไมต้องคิดมากกับคำด่าด้วยฟะ แก้ตัวก่อนอธิบายเหตุผลนี่ มันจะเป็นคนอ่อนไหวเกินไปแล้ว=_=
“แต่?”
“จะได้ของแถมกลับมาทุกครั้งคือโดนขวดเหล้าปากฉลามปาใส่หัวทุกทีเลยน่ะสิT _T”
เหอๆ เครียดเลยสินะ-_-
“กว่าพี่จะได้เป้นแฟนกับพี่เมย์โกะ ผมคงแต่งงานไปแล้วแหละ= =”
“ฮั่นแน่ ความจริงแล้วก็แอบหวังลึกๆจะแต่งงานกับน้องรินใช่มั้ยล่า=w=”
“ตอนนี้ผมอยากกระโดดเตะพี่ไคโตะมากเลยฮะ เอาท่าไหนดี กระโดดถีบขาคู่ดีมั้ยครับ??”
เลนรีบบ่ายเบี่ยงเรื่องก่อนที่จะหน้าแดงแต่อีกใจเขาก็อยากกระโดดถีบไคโตะจริงๆนั่นล่ะ
“ แหะๆ เอ่อแบบว่า..อ๊ะ น้องรินวิ่งตาตื่นมานู่นแล้วแน่ะO_O” ”
“ให้ตายผมก็ไม่เชื่อเฟ้ย!!”
เลนตะคอกใส่กลับพลางเตรียมตัวกระโดดถีบขาคู่แบบขั้นสาม(ของพรรค์นี้มันต้องมีขั้นด้วยเรอะ??)
“เลน~~ กลับบ้านกันเถอะ ม่าม๊ากะป๊าป๊ากลับมาแย้วน้า>w<”
ฉันวิ่งมากระโดดกอดเลนจากทางด้านหลังส่งผลให้เลนถลาไปข้างหน้า(แต่ไม่ล้ม)
“ชะ จะ บะ เฮ้ย จะทำอะไรโผ้มมมมมมมมมม”
“นายแหละจะทำอะไรยะ หน้านายตอนนี้มันแทบจะจูบพื้นแล้วนะ= =*”
“แล้วใครให้มากระโดดเกาะผมเล่า”
เลนตอนนี้อยู่ในท่าวิดพื้นแบบค้างกึกดูแล้วน่าถ่ายรูปไปแฉนะเนี่ย แต่ตอนนี้นี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดแบบนี้นี่หว่า
“เราต้องรีบกลับไปเคลียร์กับป่าป๊าละม่าม๊านะ ว่าเรื่องหมั้นนี่มันเกิดขึ้นได้ยังง๊าย”
ตอนนี้ฉันกลับมายืนแบบท่าคนปกติแล้ว ส่วนเลนกว่าจะลุกได้นี่หน้าเครียดเชียว= ="(แต่แอบขำ)
“เอาจริงง่ะริน ตอนนี้เลยเนี่ยนะ!!”
“ไม่ตอนนี้แล้วให้ตอนไหนล่ะ??=_=*”
“คือว่า...”
เลนอ้ำอึ้งแล้วหยุดพลางทำหน้าเครียด
“ไว้ทีหลังได้มั้ย??”
เลนยังคงตื้อให้เคลียร์ทีหลัง เอ๊ะ อีตานี่นิ...อะไรนักหนา
ถ้าเลยวันนี้เดี๋ยวชั้นก็ลืมกันพอดีสิเฟ้ยเฮ้ย= =*(ความจำปลาทองสินะ)
“ทำไมต้องทีหลังล่ะ ไม่เอาด้วยล่ะรินจะเอาตอนนี้ๆๆๆๆๆ”
ฉันพยายามไม่ยอมฟังคำขอของเลนและพยายามลากเลนเข้าบ้านฉัน
หึ หึ ถ้าอยู้บ้านนี้ ระบบคอมมิวนิสต์โดยฉันเฟ้ยว้าฮ่าๆๆ
“ไม่อ๊าวววววววววววววววว ”
เลนอยู่นิ่งและไม่ยอมขยับไปไหน เฮ้ย นี่ดึงสุดแรงเกิดแล้วนะ ทำไมไม่ขยับเลยง้ะ
แต่เลนทำหน้าเครียด(โหด)จนชั้นเริ่มกลัวแล้วง้ะ
“เอ่อ...ละ เลนคุง...บอกรินมาหน่อยจิ วะ ว่าทำไมถึงไม่ยอมไป ละ แล้ว
ทำไมต้องทำหน้าเหมือนหิวเพ็จดรีกรีด้วยง่ะTwT”
ฉันทำตัวเป็นลูกหมาหงอทันที แหงะก็น่ากลัวง้ะT^T”
“นั่นก็เพราะว่า...”
“เพราะว่า?”
“….”
แล้วเลนก็เงียบไป
“??”
“ผมปวดท้อง และต้องการเข้าน้ำตอนนี้ด่วน!!TT^TT”
พูดจบเลนก็รีบวิ่งเข้าห้องนำไปทันที
...............................
.............
.......
....
อึ้งไป3วิ
.
ที่ขอเป็นเวลาอื่นนี่เพราะจะเข้าห้องน้ำสินะ...ถึงว่าว่าทำไมตอนลากแล้วไม่ยอมขยับไปไหน ที่แท้ก็ท้องเสียเรอะ!!?
เจริญจริงๆเลยค่ะ เลนคุง-_-
ความคิดเห็น