คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อะไรนะ!!?
“อะ ฮ้า พวกนายมาอยู่ตรงนี้กันนี่เอง แล้ว...มาทำไรอยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำพี่เนี่ย=_=””
พี่ไคโตะโผล่ชะแว่บมาทักทายพอดี แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นพวกเรานั่งคุย(แก้ตัว)กันอยู่หน้าประตูห้องน้ำ
“เอ่อ...พวกเรานั่งเล่นหมากเก็บกันอยู่น่ะค่ะ ใช่มะ เลน”
ฉันหันไปขอความเห้นคนข้างๆแต่ทว่าคนข้างตัวฉันนั้นชื่งลุกไปก่อนแล้ว
อ้าว งี้ก็เหมือนฉันหันไปคุยกับลมน่ะสิ เหมือนคนบ้าเลยอ่ะ”OTZ
“ชะ...ใช่แล้วฮะ พะ...พวกเราเล่นหมากเก็บกันเฉยๆ”
เอ่อ...ทำไมนายต้องพูดตะกุกตะกักด้วยฟะ
แล้วไอ้ที่หน้าแดงนั่นมันอะไร นี่ยังไม่เลิกเข้าใจผิดอีกเร้ออออออ
“เอ้อ ฮ่ะ ฮ่ะ เล่นหมากเก็บกันตรงนั้นเหรอ ท่าทางลมจะดีนะ...”
อ้าว เชื่อด้วยแฮะ - -*
“อ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ”
ฉันหัวเราะเก้อ=w=”
“แล้วเลนไปทำอะไรมาน่ะ?? ทำไมหน้าแดงๆ? ”
พี่ไคโตะถามด้วยความห่วงใย(หรือสงสัย??)
เฮ้ย ตายแล้ว- -*
“ก็ริ...อุ๊บ!!”
ฉันรีบอุดปากเลนทันควัน ไม่อย่างงั้น เลนจะพูดอะไรที่ทำให้พี่ไคโตะเข้าใจผิดๆน่ะเสะ - -*
“พอดีว่าเลนเผลอกินหมากเก็บเข้าไปน่ะค่ะ รินเลยหัวเราะ เลนเลยอายจนหน้าแดงน่ะค่ะ^^”” เ
หอๆ แถได้เนียน(ตรงไหน?)มากเลยชั้น
“อ๋อๆ เหรอ ฮ่าๆ นายนี่มันบ๊องจริงเลยนะเลน”
โหย เชื่อด้วยแฮะ สิ้นคิดมากเลยนะเนี่ย- -*
“ฮ่ะๆ เอาเถอะๆ ที่พี่มาตามพวกเธอเพราะว่ามีโทรศัพท์จากป๊ะป๋าและมะหมาเอ้ย!มะม๊าของรินจังน่ะ…”
แน่ะ แอบว่าแม่ฉันเรอะ - -+!! เมื่อกี้ได้ยินนะคะเดี๋ยวรินจะฟรีคิกให้- -*
“มะม้ากับปะป๊าของหนูว่าอะไรเหรอคะ??”
ฉันเห็นพี่ไคโตะเงียบไปก็สงสัยว่ามันจะต้องมีอะไรแน่ๆเลย
“ครือว่า ปะป้ากะมะม้าของลินจัง บอกว่าเรนคุงเป็นว่าที่คู่หมั้นของลินจังน่ะเซ่ พอคุณพี่ไคโตะได้ยินแบบนั้นก็จัยสลายเรยอ่ะฮ่ะ แบบนี้คุณพี่จะขึ้นคานก่อนพวกน้องๆเหรอฮะเนี่ย รับมั่ยดั้ยT^T”
เหอๆ รับไม่ได้ถึงขนาดต้องเล่นมุกภาษาวิบัติเลยเหรอคะ?? รับไม่ได้แบบไหนฟะนั่นน่ะ??
เอ๊ะ ที่แท้เลนจะมาเป็นคู่หมั้นฉันนี่เอง อ๋อ อย่างงี้นี่เอง เอ๊ะ?? ห๊ะ?? คู่หมั้น!! คู่หมั้นฉัน!!!? คู่หมั้นฉันงั้นเร้อ!!!!?
“พี่คัยโต๊ะขร๊ะ นู๋มั่ยขำเรยน๊ะ อย่ามาล้อหะเล่นสิ”
ฉันคำยั้นคะยอบีบให้พี่ไคโตะตอบมามันไม่จริงกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็พบว่าเล่นภาษาวิบัติไปด้วยแล้ว
แว้กกกก แต่มันไม่ขำนะเฟ้ย อย่ามาหลอกกันนะ
“พี่ไม่ได้หลอกนะพี่พูดจริง ถ้าพี่หลอกแล้วมันจะได้อะไรข้นมาล่ะ แถมมะม้ารินจังยังบอกมาอีกว่าที่ให้เลนคุงมาอยู่บ้านรินจังตั้งแต่เด็กเลยนั่นก็เพราะว่าจะให้สนิทสนมกันจนถึงขั้นอยากจะแต่งงานกันให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลยน่ะสิ
แหม แอบแผนล้ำลึกนะเนี่ย- -*”
“จริงๆ เหรอคับถ้างั้นผมก้อต้องแต่งงานกับลินนัยอนาคตน่ะสิคับ”
เวร...ไอ้หมอนี่เพิ่งมาเล่นมุกวิบัติหลังชาวบ้านเขา
นี่เอ็งช็อกจัดรึง๊ายยยยย ไอ้คุณเลนคุง - -*
“ฮือๆ นี่ผมแพ้เด็ก 14 ขวบเหรอเนี่ย ผมยังไม่มีแนเลยนะ แต่ไอ้เด็ก 14 ขวบแถวบ้านมันมีคู่หมั้นกันแล้ว ม่ายยยยย ป๋มรับไม่ด้ายยยย”
พี่ไคโตะโหยหวนสติแตกส่วนฉันเองก็สติแตกไม่แพ้เช่นกันแต่เก็บไว้ในใจ
โธ่เอ๊ย มะม้านะมะม้าทำไมหักมุมกันแบบนี้ ไม่ขำนะ - -*
“อ้อ แล้วก็ช่วยไปห้ามมิกซ์ดูโอ้ เพื่อนของพวกนายหน่อย
ตอนนี้หมอนั้นมันกำลังขโมยต้นหอมกับไอติมที่บ้านพี่ไปแปรรูปเป้นไอติมรสต้นหิอมนะสิT^T”
เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมากเลยค่ะ พี่ไคโตะ- -*
“ปล่อยมันไปเหอะค่ะ เพราะเดี๋ยวรินขอตัวไปสะสางกะมะม้าและปะป๊าแป็ปนึง”
ฉันพูดจบก็รีบวิ่งปรู๊ดไปที่โทรศัพท์บ้านพี่ไคโตะทันที
หุหุ ไม่เปลืองตังค์ค่าโทรศัพท์บ้านตัวเอง=..=
ฉันรีบกดเบอร์โทรศัพท์มะม้าอย่างเร็วไวแต่ว่ามันมีอยู่สิ่งนึงที่ขัดฉันอยู่ในใจลึกๆนั่นก็คือ....
.
.
.
.
ฉันลืมเบอร์มะม้าง่ะ”OTZ
ความคิดเห็น