คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เข้าใจผิด
ฉันกับเลนเดินไปจนถึงห้องนอนของพี่ไคโตะ(ห้องน้ำติดกับห้องนินพี่ไคโตะ)ฉันก็อาสาจะไปเปิดไฟห้องน้ำ
“เดี๋ยวรินไปเปิดไฟห้องน้ำเองเลนรอตรงนี้นะ”
ฉันสั่งคนตรงหน้าให้ยืนรออยู่ตรงนี้ เพราะกลัวว่าเลนจะไปรื้อโน่นนี่ไรเข้าน่ะสิ=_=”
“ไม่เอา รินรอตรงนี้แหละเดี๋ยวผมไปเปิดเอง”
ว่าแล้วเลนก็เดินไปเปิดเอง
ทันใดนั้น
“ช๊ะ จะ บะ เฮ้ย เอ้ย เอ้ย ”
เลนร้องไม่เป็นภาษาเพราะเสี้ยววินาทีเมื่อกี้
มีมีดเล่มหนึ่งพุ่งออกมาจากประตูครัวเฉียดหัวเลนไปพอดิบพอดี
เหอๆ ดีนะแค่เฉียด ถ้าปักกลางหัวนี่คงจะเกิดดราม่าแถวๆนี้แน่=_=”
“เป็นไรมั้ยเลน?? ว่าแต่มีดนี้ใครปามาน่ะ??”
ฉันเดินไปพยุงเลนที่ตอนนี้น้ำลายฟูปากเรียบร้อยแต่แล้วก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งดังมาจากในห้องครัว
“ฉันบอกให้นายไปซื้อปลามากุโร่มาไม่ใช่ให้ไปซื้อปลากระพงษ์มา!!”
หวาย เสียงนี้มีอยู่คนเดียวในโลกใบนี้ ...เมย์จังนั่นเอง=__=”
“จะแว๊กกกกกกกก ป๋มขอโต๊ดดดดดดดดดดดด อย่าหันมีดมาทางป๋มซี่TwT!!”
เสียงพี่ไคโตะโหยหวนมาแต่ไกล
“นายก็รู้ๆกันอยู่มาลูกะซังเค้าแพ้ปลากระพงษ์หากกินเข้าไปแล้วอาจเป็นอันตรายต่อลำไส้ให่ก็ได้นะยะ!!”
เสียงเมย์จังที่ตะโกนก็ลอยมาอีก
อันตรายต่อลำไส้ใหญ่นี่มันคือยังไงไม่ทราบ?? ท้องเสียเรอะ??=_=””
แต่ช่างมันเหอะ ฉันขออาบน้ำก่อนก็แล้วกันแล้วเลนล่ะเอาไงดี??
สงสัยกรรมตามทันเลนคงไปทำอาหารให้ใครกินแล้วอนาถเกือบตายหลายคนก็เป็นได้มั้ง??
วันนี้เลยโดนมีดเฉี่ยวหัวเลย งั้นปล่อยให้นอนตรงนี้ไปก่อนละกัน เหอๆ
.
.
.
.
.
เมื่อฉันอาบน้ำเสร็จก็มาเฝ้าเลนซึ่งนอนอนาถอยู่หน้าห้องน้ำ กว่าจะตื่นนี่ ต้องรอกี่ชั่วโมงกันนะ??
ถึงจะตื่น อ๊ะเลนนอนน้ำลายไหลแล้วอ่ะ เอาไงดีจะเช็ดดีมั้ย??
หรือว่าจะปล่อยทิ้งไว้อย่างงี้ดีหว่า?? =_=”
สรุปเช็ดเหอะเห็นคนรู้จักเป้นอย่างงี้แล้วรับไม่ได้
ฉันเอื้อมมือหยิบกระดาษทิชชู่ซึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะข้างๆห้องน้ำ แล้วค่อยบรรจงเช็ดน้ำลายข้างๆปากเลน
เหวอไหลลงมาอีกแล้วอ่ะ...แอบหยะแหยงนิดนึงนะเนี่ย
“รินจางงงงงง เป็นไงบ้างงงงงง เงียบหายไปเลย ใช้ห้องน้ำเสร็จยังคร้าบบบบบบบบ”
พี่ไคโตะตะโกนเรียกฉันซึ่งส่งผลให้ฉันตกใจขั้นรุนแรงมือที่เช็ดปากเลนอยู่นั้นตบปากเลนอย่างแรงจังๆ
และตามมาด้วย...
“อุ๊บ!!! ใครตบปากชั้นฟะ !!”
เสียงตะโดนด่าของเลนที่เพิ่งตื่นเพราะแรงตบของฉัน
หวา...งานนี้ตายหองแน่ชั้นTwT”
“เอ่อ...รินเองแหละ แหะๆ แบบว่าเลนไม่ยอมตื่นรินเลยช่วยตบเผื่อเลนจะตื่นไง^^””
ฉันแถไปตามน้ำพร้อมกับยิ้มแห้งๆ ยกโทษให้ชั้นเถอะค่ะ รินผิดไปแย้วTwT
“............”
เลนเงียบไปพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉันด้วยความสงสัย
เฮ้ย อย่าเข้ามาใกล้เซ่งี้ก็เหมือนตูผิดเต็มประตูเลยT^T
“ไม่ต้องมาหลอกหรอก ผมรู้ความจริงหมดแล้ว”
เลนว่าพลางหน้าแดงเบือนหน้าไปทางอื่น บ่งบอกได้ชัดว่าเขินจัด
นายรู้ตัวนายเองแล้วเหรอเลนว่านายนอนน้ำลายไหลน่ะ=_=”
“ความจริงที่ว่านี่คือนายรู้ตัวนายเองแล้วใช่มั้ยเลน??”
ฉันถามออกไป เฮ้ย ถึงมันออกจะใจร้ายซ้ำเติมไปหน่อยแต่ก็อยากรู้จริงๆนี่หว่า
“ความจริงที่ว่าเธอจะจูบตอนผมหลับใช่มั้ยล่ะ?? แต่ว่าเธอเขิลจัดไม่กล้าเลยตบปากผมใช่มั้ยล่ะ??”
เลนเบือนหน้าหนีและพูดทั้งอย่างงั้น
ห๊ะ??
ใครจูบใคร?? =_= เฮ้ย!!
“เอ่อ เลน นายเข้าใจผิดไปเป็นกิโลแม้วแล้วนะ ฟังชั้นก่อนคือว่า...”
“ไม่ต้องแก้ตัวอีกแล้วริน ผมเข้าใจทุกอย่างเสมอมา เพราะผมอยู่กับเธอตั้งแต่เด็กเลยเข้าใจตัวเธอดี...
หน้าตาผมตอนหลับมันหล่อเอาการเลยใช่มั้ยล่ะถึงได้คิดจะจูบผมตอนหลับน่ะ”
เลนพูดทำหน้าเขิลซึ้งไปด้วย นี่นายเข้าใจตัวฉันตรงไหนฟะเนี่ย!!?
เข้าใจผิดไปเป็นกิโลแม้วเลยไม่ใช่เรอะ!!?
“เลน...นายกำลังเข้าใจผิดนะคือว่า...น้ำลายเปรอะแก้มนายแน่ะชั้นเลยช่วยสงเคราะห์ให้โดยการเช็ดน่ะ=_=”
ฉันพยายามอธิบายให้เลนฟัง แต่เลนกลับทำหน้าไม่เชื่ออย่างรุนแรง
อย่าเข้าข้างตัวนายเองมากสิเฟ้ยหัดมองตัวเองในแง่ลบมั่ง!
ความคิดเห็น