ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic vocaloid] lenxrin รักวุ่นวายในโลกnormal

    ลำดับตอนที่ #9 : ความจริง=_=

    • อัปเดตล่าสุด 11 ม.ค. 54


    "ชูแว้บบบบบบ เลนคุงและรินจังไม่ต้องห่วงไปนะคร้าบ~ เห็ยหยั่งงี้ก็เถอะ ผมมีพ่อเป็นหมอเชียวระขรั๊บ~~~~”
    มันโผล่มาแล้ว....ไอ้คุณมิคุโอะคุง
    =_=

     

    มีพ่อเป็นหมาแล้วมันยังไงเหรอคะ? จะไปช่วยพวกรินได้ยังไงกัน?

     

     

    หมอครับหมอไม่ใช่หมา=_= แอบด่าพ่อผมใช่ม้าย~~
    โธ่ ไม่รู้อะไรซะบ้างเลยก็เวลาพ่อผมทำงานผมมักจะไปแอบดู(แต่โดนกันออกมา)ทุกครั้งน่ะสิขรั๊บ
    ~~”

     

     

    อย่าคิดว่ารินไม่เห็นนะคะ ไอ้ประโยคในวงเล็บนั่นน่ะ สรุปมันก็ไม่ช่วยอะไรเลยนี่ฝ่า!!!”

     

     

    ฟังผมให้จบก่อนซิ  พอท่านเลิกงานนะ ผมก็มักจะไปขอการเรียนรู้อะไรง่ายๆจากพ่อน่ะ นั่นก็คือการตรวจครรภ์ยังไงล้า~~~~”
    ถ้าไม่มีเครื่องมือตรวจก็ตรวจไม่ได้เหมือนกันล่ะย่ะ
    =_=

     

     

    แต่ว่าผมไม่ตรวจหรอก ผมจะให้รินจังไปตรวจกับพ่อผมตะหากล่ะ

     

    กุโอะคุง....ไม่ดีมั้ง แบบว่าอีกใจรินก็อยากรู้นะแต่อีกใจรินก็ไม่อยากรู้อ่ะ

     

    ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าผลออกมาพบว่ารินท้องจริงๆ ผมไม่เอาไปบอกใครหรอก 
    นายนี่ชั่งเป้นเพื่อนที่ดีจริงๆซึ้ง
    TwT

     

    แต่บอกไว้ก่อนว่าพ่อผมไม่ใช่หมานะ หมอตะหาก
    อถอนความคิดเมื่อกี้
    -_- นายมันก็แค่คนคิดมากคนนึงชัดๆ

     

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

     

    .

     

    ผลการตรวจ แล้วคือ...เพื่อนของลูกน่ะ มีอาการท้องอืดธรรมดาๆเท่านั้น และดูเหมือนจะได้รับอาหารที่เป็นพิษเข้าไปด้วย เลยทำให้เกิดอาการเวียนหัว อยากอาเจียน และเสียเหงื่อมาก   ก็...เดี๋ยวจะให้ยาถ่ายท้องไป แล้วก็เกลือแร่นะครับ เท่าที่เจอพิษเนี่ย...มันดูแปลกๆอยู่แต่ไม่ต้องกังวล ไม่ร้ายแรงหรอกครับ
    ฉันหันไปจ้องหน้าเลนประมาณว่า ข้าวผัดเมื่อวันก่อนนายทำใช่ม้ายยยยย  

     

    รินจัง..อุ๊บ เท่านี้ก็ไม่ต้อง..หุหุ.ห่วงแล้ว..ฮิฮินะครั..กร๊ากฮ่าๆๆๆๆๆ
    ไอ้คุณมิคุโอะหัวเราะดังลั่น หน็อย ก็คนมันเข้าผิดนี่หว่าให้ทำไงได้
    -///-

     

    ไม่เป็นไรนะริน ผมรู้ว่าเธอเสียดาย งั้นเดี๋ยวเราไปปั๊มลูกกั....ผัวะ!!!”
    ฉันต่อยเลนไปหนึ่งฮิต
     ไม่ได้เสียดายย่ะ!!! แต่ฉันอายวร้อยยยยย

     

     

     

    รินอายตะหากย่ะ ที่เข้าใจผิด!! แล้วก็ที่ฉันท้องไม่ดีคราวนี้ก็เพราะนายนะ นายทำข้าวผัดให้ฉันกินเมื่อวันก่อน
    ฉันเลยป่วยเลยเนี่ย
    = = ”

     

    อะโห โบ้ยความผิดให้ข้าวผัดผมก็ไม่ถูกมั้ง  ผมมั่นใจว่าอาหารที่ผมทำไม่เคยทำร้ายใคร

     

    ถ้าไม่ใช่ข้าวผัดนายแล้วมันจะเป้นของใครล่ะยะ?= =*”

     

    แล้วทำไมต้องโทษแต่ของผมล่ะ...?
    เลนเริ่มกดเสียงต่ำเกิดอาการน้อยเนี่ยต่ำใจ เวร...รีบง้อด่วน

     

    โอ๋ๆๆๆ เมื่อกี้รินคิดอยู่ว่าเลนอาจจะจงใจแต่ตอนนี้รินไม่คิดแล้วล่ะ เพราะว่าเลนไม่มีวันทำหรอกเนอะ คืนดีกันๆๆๆ น้า~~~~~” ฉันเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยเลน

     

    ทันใดนั้น...

     

     

    แกร็ก!

     

    หมอ(พ่อมิคุโอะ)คนเมื่อกี้ดินออกมาพร้อมกับทำหน้าเครียดเหลือหลายพร้อมกับตบบ่าฉัน เอ่อ...มันมีอะไรรึเปล่าคะ?
    คุณหมอหน้าดูเครียดจังทำเอารินแอบเครียดตามนะ
    T_T

     

    เอ่อ...หนูชื่อรินใช่มั้ย? คือว่า...ลุงตรวจพบสาเหตุที่ทำให้หนูรินเป็นแบบนี้ได้แล้วล่ะ
    คือหนูกินอาหารที่เป็นพิษเข้าไปเมื่อวันก่อนใช่มั้ย?

     

    เอ่อ น่าจะใช่ค่ะ...
    เหอๆ อีแบบนี้อาหารเลนแน่นอน 100% เพราะฉันกินอาหารเลนเข้าไปวันก่อน เดาไม่ผิดจริงๆด้วย

     

    เท่าที่ลุงตรวจดูอาหารพิษที่หนูทานเข้าไปรู้สึกว่าจะทานไปเล็กน้อยมาก แต่ว่าอาการกลับเป็นถึงขนาดนี้หมอเลยคิดว่าอาจจะเป็นฝีมือของฆาตรกรที่ฝีมือร้ายไม่เบา
    จริงดิ แล้วมันคือใครฟระ?  คงไม่ใช่เลนแล้วเพราะฉันกินข้าวผัดเลนไปจนหมดจาน  

     

    ระ เริ่มสยองแล้วแฮะ

     

    คือว่า ยาพิษที่หนูรับเข้าไปรู้สึกจะเป็นของเหลวสีฟ้าๆอมเขียวน่ะ แต่รับเข้าไปน้อยมากเลยนะ
    ท่าทางจะไม่ธรรมดาแล้วล่ะงานนี้
      ลุงคิดว่าหนูอาจจะโดนปองร้ายอยู่ก็เป็นได้”

     

    ……………………………………………………ของเหลว……….เขียวอมฟ้า.....รับไปน้อยนิด.....

     

     

    ฟันธงแล้วล่ะ......lllOTZ

     

    หนูทราบแล้วค่ะว่าใครเอาสิ่งนั้นให้หนูทาน...

     

    ห๊ะ!!?  นี่หนูรู้แล้วรึ? ว่าใครเอาอะไรให้ทานบอกลุงมาลุงจะไปแจ้งความ
    มะ มันจะดีเหรอคะคุณลุง....ลุงคิดดีแล้วเหรอคะ? ว่าจะแจ้งความน่ะ ถอนคำพูดมันอาจจะยังทันนะคะ
     ก็ในเมื่อคนที่เอาอาหารพิษให้หนูกินก็คือ....

     

    ลูกชายคุณลุงน่ะล่ะค่ะเอาอาหารพิษให้หนูทานT_T”

     

    ห๊าO_O!!!!!........................................ อะ....เอ่อ....บะ...แบบว่า...
    นั่นไง=_= เล่นถึงกับอึ้ง ตะกุกตะกักกันเลยทีเดียว

     

    ถะ ถือว่าให้อภัยกันไปนะจ้ะ หนูริน ลุงจะถือว่าที่ลุงพูดมาเมื่อกี้ทั้งหมดลุงไม่ได้พูดละกันนะ^^””
    มีแก้ประโยคบนที่พูดไปด้วยฟ่ะ พ่อ ลูก นี่เหมือนกันเปี๊ยบเลย=_=”

     

    เห็นมั้ย...ไม่ใช่ฝีมืออาหารผมจริงๆด้วย คราวนี้อย่ามาดูถูกผมแล้วนะ
    เลนเริ่มสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย(โล่งอก) สรุปนายเองก็คิดสินะ
    ว่าอาหารนายก็ทำพิษคนอื่นเขาเหมือนกัน
    =_=

     

    เฮ้อ แต่ว่าโล่งอกไปหน่อยที่ไม่ใช่...ท้อง=///=”
    นึกแล้วก็อายอีกรอบ โธ่ เรานะเรากระต่ายตื่นตูมจริงๆด้วย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×