คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1
ณ โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงโซล
“นี่ พวกเธอฟัง วันนี้เราจะมีอาจารย์สอนภาษาจีนคน ใหม่เข้ามาสอนพวกเธอนะ ตั้งใจเรียนด้วยหล่ะ”
อาจารย์ท่านหนึ่งได้บอกลูกศิษย์ของตน
“ไอ้ จงอินมึงว่าอาจารย์คนใหม่ จะแก่เหมือนคนเก่าเปล่าว่ะ คนเก่านี่กูไม่ไหวจริงๆ ทั้งแก่ทั้งขี้บ่น
คนใหม่กูขอเป็นสาวๆหมวย” พูดไปเซฮุนก็ทำหน้าตาจินตนาการหลุดโลกไป
“กูก็ไม่รู้หว่ะ แต่หน้ามึงตอนนี้ มึงหายานแม่เจอยัง” จงอินพูดไปขำไป “ไอ้ดำนี่ ด่ากูหรอ โดน
แน่มึง” ขณะที่เซฮุนกำลังจะเข้าจู่โจมจงอิน อาจารย์สอนภาษาจีนคนใหม่ก็เดินเข้ามา “ เออคือ
นักเรียน สองคนข้างหลังช่วยเงียบหน่อยได้ไหม”
“ครูลืมแนะนำตัว ครูชื่อ เสี่ยว ลู่ฮาน ครูย้ายมาอยู่ เกาหลีตั้งแต่เด็ก ต่อจากนี้ไปจะเป็นครูสอนภาษา
จีนของพวกเธอ ยังไงก้ฝากเนื้อฝากตัวด้วย นะครับ”
“ไอ้จงอิน แมร็งอาจารย์หน้าโคตรนางฟ้าอ่ะ ผู้ชายหรอว่ะ กูไม่อยากจะเชื่อ” เซฮุนพูด
“มึงไม่ได้ยินที่เขาพูดหรอว่ะ แต่ที่มึงพูดก็จริงแมร็งหน้าอย่างกับผู้หญิง” พอจงอินพูดเสร็จ เซฮุนก็หัน
ไปมองหน้าจงอินที่หน้าตาจริงจัง แล้วพูดว่า “คนนี้กูจองมึงห้ามแย่ง”
“ไอ้ฮุนแต่เขาเป็นอาจารย์มึงนะ แถมเป็นผู้ชายด้วย ที่ผ่านมาขนาดมีผู้หญิงสวยๆมาขอมึงเป็นแฟน
มึงยังไม่เอา แล้วนี่มึงเกิดอะไรมาหลงเสน่ห์คนที่พึ่งเจอครั้งแรกว่ะ” จงอินกล่าว
“กูก็ไม่รู้เหมือนกันหว่ะ แต่แมร็งเหมือนกูเจอรักแรกพบเลยหว่ะ Love at first sight มึงรู้จัก
ป่ะ” พอฟังเซฮุนพูดเสร็จ จงอินก็ทำหน้าแบบว่าเพื่อนกูบ้าไปแล้ว
พอจบชั่วโมงเรียน “เซฮุนมึงจะไปไหนว่ะ ไม่ไปกินข้าวเที่ยงหรอ” "มึงไปก่อนเลยไอ้ไค กูจะไปสาน
สัมพันธ์กับคุณครูเสี่ยวลู่ "
“เออ เรื่องของมึง ระวังเขามีแฟนแล้วมึงจะมาเสียใจทีหลัง กูไปหล่ะ”
“กูมั่นใจเขายังไม่มีแฟน กูไปหล่ะ” พร้อมกับยักคิ้วให้จงอิน
ระหว่างทางที่ลู่ฮานจะเดินกลับไปห้องพักครู “อาจารย์ลู่ฮานครับ” ลู่ฮานหันไปตามเสียงก็พบกับ
เด็กที่เพิ่งสอนไปคาบที่แล้ว
“อาจารย์พอจะมีเวลาสอนพิเศษ ภาษาจีนผมไหมครับ เออ ผมลืม แนะนำตัว ผม โอเซฮุน อยู่ มัธยม
ปลายปีที่สามห้องบี คือผมอยากที่จะนำภาษาจีนไปใช้ได้จริงครับ คือบ้านผมทำธุรกิจกับ ประเทศ
จีนอยู่ครับ ถ้าผมรู้และเข้าใจภาษาจีนได้ดี ผมว่าผมคงช่วยที่บ้านในอนาคตได้เยอะเลยครับ” พอ
เซฮุนพูดจบ ก็คิดในใจว่าทำไมกูแถเก่งขนาดนี้
“โหเป็นเด็กคิดการณ์ไกล ดีจังเลย แต่คือครูเองก็ไม่ค่อยว่าง เพราะครูก็สอนที่อื่นด้วย”
เซฮุนทำหน้าเสียและหน้าตาหน้าสงสารก่อนที่จะพูดว่า “ หรอครับ แต่ถ้าผมไม่ได้เรียนภาษาจีนตอน
นี้ แล้วผมจะไปช่วยทางบ้าน ผมได้ยังไงครับ ตอนนี้เศรษฐกิจก็ไม่ค่อยจะดีด้วย”
“เออ งั้นเดี๋ยว ครูลองหาอาจารย์คนอื่นมา สอนให้นะ” เมื่อลู่ฮานพูดจบ เซฮุนรีบแทรกขึ้นมาทันที
“ไม่ได้ครับ ต้องเป็นครูลู่ฮานเท่านั้น เพราะผมไม่ชอบเรียนกับคนแปลกหน้า”
“แต่ครูก็พึ่งสอนเธอแค่ครั้งแรกเองนะ” “นั่นแหละครับ รู้จักกันแล้ว” ลู่ฮานถอนหายใจแล้วพูดว่า “งั้น
ถ้าเป็นวันพฤหัสกับศุกร์เย็น เธอว่างไหม” พอลู่ฮานพูดจบ เซฮุนก็คิดในใจแผนกูสำเร็จ “สะดวกทุก
เมื่อครับ อาจารย์มาสอนที่บ้านผมนะครับ บ้านผมหาง่าย อยู่ใจกลางเมือง เดี๋ยวผมวาดแผนที่ให้”
พอถึงวันพฤหัส “ไอ้ฮุนวันนี้มึงไปเที่ยวไหนต่อเปล่าว่ะ หน้าอย่างมึงคงไม่กลับบ้านแน่” จงอินพูด “มึง
ผิดแล้วหว่ะ วันนี้กูกลับบ้าน กูมีนัดเรียนพิเศษกับเสี่ยวลู่” ก่อนที่จะทำหน้าเจ้าเล่ห์ “เออ กูลืมไป มึง
เอาแน่หรอว่ะคนนี้ ทุกทีกูเห็นมึงไม่เคยสนใจใคร แล้วมึงคิดว่าเขาจะยอมสอน มึงได้หรอว่ะ มึงไป
โกหกเขาขนาดนั้น”
“คนนี้กูเอาแน่ และกูก็ไม่ได้โกหก บ้านกูทำธุรกิจจริง กูแค่เปลี่ยนประเทศ จากอเมริกาเป็นจีนเอง”
เซฮุนพูดหน้าตาย “เอาเถอะมึง ยังไงก็ขอให้จีบติด กูไปหล่ะ” จงอินพูดก่อนที่จะ เดินไป
หลังจากที่แยกกับจงอิน เซฮุนก็รีบกลับบ้าน พอเขาถึงบ้านทุกคนในบ้านตกใจกันหมด เพราะเซฮุน
ไม่เคยบ้านเร็วขนาดนี้ ปกติเร็วสุดที่
เขากลับคือสามทุ่ม แต่นี่เพิ่งจะห้าโมงเย็น
“คุณชายทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วจังเลยคะ” แม่บ้านคนหนึ่งถาม
“เออ เดี๋ยวจะมีคนมาสอนพิเศษ ผม ถ้าเขามาพาเขาไปที่ห้องผมด้วย” หลังจากเซฮุนพูดจบ ก็รีบขึ้น
ไปห้องตัวเองด้วยหน้าตาอารมณ์ดีอย่างที่คนในบ้านไม่ค่อยได้เห็น และแปลกใจที่คุณชายเซฮุน
เรียนพิเศษเพราะทุก ครั้งที่คุณท่านและคุณผู้หญิงบอกให้คุณชายไปเรียนแต่คุณชายก็ปฏิเสธ
ตลอด และเอาแต่ไป เที่ยวกับเพื่อน แม่บ้านจึงอยากรู้ว่าเหตุใดคนชายถึงยอมเรียนพิเศษ
ระหว่างที่ลู่ฮานหาบ้านเซฮุนก็คิดว่าตนเองมาถูกทางรึเปล่า เพราะในย่านนี้มีแต่บ้านหลังใหญ่ของ
คนรวยเขาอยู่กัน แต่ก่อนที่จะแปลกใจไปมากกว่านี้ ลู่ฮานก็ถึงที่หมายที่เด็กโอเซฮุนวาดแผนที่ไว้ให้
ลู่ฮานก็มองๆอยู่หน้าบ้านเป็นบ้านขนาดใหญ่ มีต้นไม้ร่มรื่น ดูหรูหรา แต่ก่อน ที่ลู่ฮานจะอึ้งไป
มากกว่านี้ แม่บ้านคนหนึ่งก็เดินมา “คุณคะ มาหาใครคะ”
“เออ บ้าน หลังนี้มีคนชื่อ โอ เซฮุนอยู่ไหมครับ คือผมจะมาสอนพิเศษเขาอ่ะครับ”
“มาสอนพิเศษคุณชาย หรอคะ เชิญค่ะ” แม่บ้านพูดขณะที่บ้านประตูให้ลู่ฮานเข้าไป “คุณชายบอกว่า
ถ้าคุณมา ให้เชิญ คุณไปที่ห้องของคุณชายค่ะ เดี๋ยวดิฉันพาไป”
“ขอบคุณครับ” หลังจากที่พูด ลู่ฮานก็ดูอึ้งๆ ไม่คิดว่า โอเซฮุนจะเป็นลูกมหาเศรษฐี แค่ลูฮานมองเห็น
รถแต่ละกัน เขาก็แทบจะช็อค มีทั้งแลมเบอร์กีนี พอร์ช เบนท์ลีย์ เค้าจะเป็นลม ชาตินี้เขาคงซื้อไม่ได้
ถึงแม้ว่าบ้านเขาจะไม่ได้ ยากจนอะไร มีฐานะระดับหนึ่งด้วยซ้ำ แต่นี่มันมหาเศรษฐีระดับโลกชัดๆ
จะเป็นลม ก่อนที่จะตกใจไปมากกว่านี้ พอเข้าไปถึงในตัวบ้าน การตกแต่งก็เป็นแบบสไตล์คลาสสิค
หรูหรา สไตล์ ยุโรเปียน แต่ก่อนที่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้ ก็ขึ้นมาถึงห้องของเด็กโอเซฮุน “นี่ห้อง
คุณชายค่ะ เดี๋ยวป้า ขอตัวก่อนนะคะ”
“ขอบคุณครับ” และลู่ฮานก็เคาะประตู ก่อนที่จะเปิดเข้าไป เจอเด็กโอเซฮุนเล่นเกมส์อยู่
“นี่เลิกเล่นเกมส์ได้แล้ว จะเรียนไม่ใช่หรอภาษาจีน” พอลู่ฮานพูดจบ เซฮุนก็พูด “ผม รอครูนาน เลย
เล่นเกมส์รอ ไม่ได้เจอตั้งหนึ่งวัน ครูน่ารักขึ้นนะครับ”
“นี่มาเริ่มเรียนเลย อย่าพูดอะไรไร้สาระ” ลูฮานรีบพูดเพื่อปกปิดความอายบนหน้าที่แดงไปถึงใบหู
แล้ว
“ครับๆ ว่า แต่ชื่อครูแปลว่าอะไรครับ ผมเคยเรียนคำว่าเสี่ยวแปลว่าเล็กหรือน้อย แล้วลู่แปลว่าอะไร
อ่ะครับ”
“ลู่แปลว่ากวาง” พอลู่ฮานตอบเสร็จ “งั้นชื่อของอาจารย์ก็แปลว่ากวางน้อยสินะ ครับ เข้ากับหน้าตา
อาจารย์ดีจัง เหมือนกวางน้อยเลย ตาก็โต งั้นผมขอเรียกอาจารย์ว่าเสี่ยวลู่ละ กันนะครับ” พอเซฮุน
พูดจบ ลู่ฮานหน้าแดงไม่ใช่เพราะอายแต่โกรธมากก่อนที่จะพูดว่า “นี่ โอเซฮุน หยุดพูดอะไรไร้สาระ
ได้แล้ว แล้วห้ามเรียกฉันว่าเสี่ยวลู่ด้วย ฉันเป็นอาจารย์นะ และแก่กว่าด้วย”
“แต่ก็คงแก่กว่าไม่กี่ปี หน้ายังเด็กอยู่เลย ว่าแต่เสี่ยวลู่อายุเท่าไหร่ครับ มีแฟนรึยัง ข้อหลังผมอยากรู้มาก” พอเซฮุนพูดจบ ลู่ฮานเดือดมาก
“นี่นายโอเซฮุน ฉันขอบอกไว้เลยว่าฉันชอบผู้หญิง แมน100% ไม่ชอบผู้ชายจำไว้”เซฮุนหัวเราะก่อนที่จะพูดว่า “ผมก็ไม่ได้ชอบ ผู้ชาย
แต่เสี่ยวลู่เป็นกรณียกเว้นและผมก็มั่นใจว่าผมจะทำให้เสี่ยวลู่ชอบผมให้ได้”
“นี่นายจะ เรียนไหมภาษาจีนเนี่ย แล้วเนี่ยไหนนายบอกว่าบ้านนายทำธุรกิจการค้ากับจีนไม่เห็นจะมีเคร่าเลย”
“เออ ผมขอโทษเสี่ยวลู่ละกัน ที่จริงบ้านผมทำธุรกิจนะ แต่ทำกับอเมริกาไม่ใช่จีน แต่ถ้าบอกอย่างนั้น
ไป เสี่ยวลู่ก็ไม่ยอมมาสอนภาษาจีนผม” พอเซฮุนพูดจบ ลู่ฮานก็ทำท่าจะลุกเดินออก จากห้อง แล้ว
เซฮุนรีบดึงมือลู่ฮานกลับเข้าห้อง “เสี่ยวลู่ใจเย็นๆก่อน ผมก็มีเหตุผลอื่นที่จะ
เรียน ภาษาจีนนะ ก็ผมจะได้สื่อสารกับเสี่ยวลู่กับครอบครัวของเสี่ยวลู่รู้เรื่องไง”
“หึ เป็นเหตุผลมาก ฉันจะกลับแล้ว แล้วลืมบอกไม่ต้องคิดจะจีบฉัน ฉันไม่ชอบผู้ชาย แล้วอย่าเรียกฉันว่าเสียวลู่อีก และต่อจากนี้ฉันก็จะไม่มาสอนนายแล้ว เจอกันในห้องเรียนก็พอ” พูดเสร็จลู่ฮานก็รีบลุกออกจากห้องไป
พอลู่ฮานออกจากห้องไป เซฮุนก็พูดคนเดียว “หึ ผมไม่ยอมหรอก ยังไงเสี่ยวลู่ก็ต้องเป็นของผม คอยดู”
จบไปตอนหนึ่ง เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ช่วยกันเม้นด้วยนะคะ อยากรู้ว่าเป็นยังไงจะได้เอาไปแก้ไขปรับปรุงค่ะ
ความคิดเห็น