คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 1 อกหักครั้งใหญ่ 100%
ริมแม่น้ำฮัน~
เสียงเอะอะโวยวายที่ริมแม่น้ำฮันของเจสสิก้าทำให้ยุนอาพอรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ริมแม่น้ำฮันขนาดตอนเย็นแล้วอากาศก็ยังดี แถมได้ดูพระอาทิตย์ตกอีก ไม่มีสถานที่ไหนจะดีไปกว่าที่นี้อีกแล้ว แต่ทว่ามันไม่ดีแน่เพราะเพื่อนสาวของยุนอากำลังโดนหักอก และโวยวายฟูมฟายอย่างไม่สนใจใคร
“ฮือๆ ไอชอล ไอชอล ไอชอล!!!!”
“หุปปากซะทียัยน้ำแข็งค้าง เธอกลัวคนอื่นเขาไม่รู้รึไงว่าเธอโดนหักอกมาน่ะ” คยูฮยอนที่ทนต่อเสียงเอะอะโวยวายไม่ไหว จึงพูดออกไปโดยหารู้ไม่ว่าชะตาของตัวเองจะขาดโดยไม่รู้ตัว
“เออ อย่ายุ่งได้มะ คนกำลังเศร้า นี้แหนะไอบ้า” สองมือที่โยนก้อนหินลงน้ำ เปลี่ยนเป้าหมายไปยังคนที่พูดจากวนประสาท ก้อนหินเฉียดหัวคยูฮยอนไปมาอย่างน่าเสียว แต่เขาก็หลบจากฝีมือยัยตัวร้ายทุกครั้ง
“รุนแรงชิบเป๋ง ไม่น่าตามออกมาเลย” คยูฮยอนสบถกับตัวเองเบาๆ แต่ใช่ว่าเจสสิก้าไม่ได้ยิน เธอได้ยินเต็มสองรูหูและรีบเดินดุ่มๆเข้าไปหาเขาอย่างโมโห สายตาประทุศร้ายมาอีกแล้ว
“แกตายยยยยยยยย” สองมือเล็กบีบที่ต้นคอของคยูอย่างจงใจ ก่อนจะแผ่รังสีอำมหิตใส่ ยุนอาที่เพิ่งเข้ามาต้องรีบวิ่งเข้ามาแยกเจสสิก้าออก และกอดเจสสิก้าไว้อย่างหลวมๆ
“แค่กๆ เธอยัยน้ำแข็งค้าง จะฆ่าฉันให้ตายเลยรึไงฮะ” คยูฮยอนสำลักและโวยวาย แต่เมื่อหันมามองหน้าของเจสสิก้าเขาก็
รู้สึกผิด เธอร้องไห้ แถมหนักกว่าเดิม
“ฉันว่านายกลับไปก่อนเถอะคยู เดี๊ยวฉันไปส่งสิก้าเอง” ยุนอาที่เห็นท่าไม่ดีจึงบอกให้คยูฮยอนกลับไปก่อน หากอยู่อาจทำให้เจสสิก้าร้องไห้หนักกว่าเดิม คยูฮยอนมองเจสสิก้าด้วยแววตาเศร้า อยากปลอบเจสสิก้า แต่ทำไม่ได้ เพราะเขากลัวอย่างเดียว เขากลัว เสีย ฟอร์ม ก่อนจะเดินออกไป
“ทีนี้ค่อยๆเล่านะสิก้า”
“อืม ฮึกๆ”
“จำได้…..อย่าบอกนะว่า” ขึ้นชื่อว่าเป็นดาวโรงเรียน ชายหนุ่มมากหน้าหลายตาก็ต้องชอบอยู่แล้ว แต่ยุนอาไม่คิดเลยว่ารุ่นพี่ฮีชอลจะเกิดอาการแบบนั้นไปด้วยอีกคน
“อื้ม เขาไปคบกับฟานี่แล้ว แล้วก็ทิ้งฉัน แก ฉันไม่รู้จะพูดยังไง” สองมือเล็กจับมือเพื่อนหลวมๆ พรางเขย่าด้วยความกังวล
“คิดซะว่าเขาไม่ใช่เนื้อคู่เราๆ สวยๆอย่างแกหาใหม่ได้ไม่ยากหรอก” ยุนอาปลอบเจสสิก้าด้วยวิธีของเธอ เธอรู้ว่านิสัยอย่างเจสสิก้าไม่ชอบให้ใครมานั่งสงสาร แต่แค่อยากให้เพื่อนช่วยคิดวิธีให้เท่านั้น
“ใช่ ฉันสวย สวย สวย สวย !!” จากน้ำตาที่ไหลไม่หยุดก็แปรเปลี่ยนเป็นคราบน้ำตาที่แห้ง ผู้หญิงคนนี้ปรับอารมณ์เก่งเป็นที่สุด
“นี้สิ จ่าเงิงของฉัน 55555” ยุนอาแซวเพื่อนสาวด้วยความขบขัน
“ยัยเหม่งเอ๊ย พรุ่งนี้ฉันจะเป็นเจสสิก้าคนเดิม วะฮ่าฮาฮา” เจสสิก้าลุกขึ้น ก่อนท้าวเอว และหัวเราะ ยุนอามองเพื่อนสาวด้วยรอยยิ้ม เจสสิก้า ยัยเจ้าหญิงน้ำแข็ง สุดเกรียนกลับมาแล้ว
“สิก้า พรหมลิขิตน่ะมีจริงนะแก อย่าปิดกั้นหัวใจแกหล่ะ บางทีความรักอาจอยู่ใกล้ตัวแกนิดเดียว” เจสสิก้าพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่อดหมันไส้เพื่อนตัวดีไม่ได้ จึงแซวออกไป
“งั้นก็ พี่ชายแกยังไม่มีแฟนใช่ไหม ฉันขอนะยุน” จากใบหน้าที่ยิ้มของยุนอาก็กลับกลายเป็นเหม่งหน้าบึ้งที่เจสสิก้าเห็นแล้วก็ขำไม่หยุด
“ไม่ๆ พี่ชายฉัน ฉันไม่ให้โว้ย!!!”
“555555 แกหึงพี่ชายตัวเองหรอ” หึง จะเรียกว่าเป็นคำพูดที่เจสสิก้าเรียกผิดหรือไม่ แต่มันทำให้ใบหน้าของยุนอาแดงมากจนน่าสงสัย
“บ้า หวงโว้ย !”
“555555 บางทีความรักอาจอยู่ใกล้ตัวมากจริงๆ”
“ยัยสิก กลับบ้านไปเลยป่ะ”
“แต่แกบอกว่าจะไปส่งฉันนะยุน”
“เออๆ ไม่ลืมหรอก ให้ออกค่ารถเมล์ให้ด้วยมะฮะ”
“ดีมากคะ ป๋ายุน ><”
“ครับ เจสสิก้าสุดสวยของผม จะอ้วกว่ะแก”
บ้าน ตระกูล จอง ~
เมื่อเจสสิก้านั่งรถเมล์ถึงบ้าน ก็โบกมือให้ยุนอาที่นั่งอยู่บนรถเมล์ บ้านยุนอาห่างจากบ้านเธอแค่ป้ายรถเมล์เดียว จึงไม่แปลกที่ยุนอาบอกว่าจะมาส่ง แต่ส่งในที่นี้คือนั่งรถเมล์มาด้วย ไม่ได้เข้าไปส่งที่บ้าน สองเท้าเรียวสวยเดินจ้ำๆเข้าบ้านแต่ถูกมือแกร่งคว้าเอาไว้ มือคู่นั้นไม่ใช่ใคร
“ว้ายยยย” เสียงเจสสิกก้ากรี๊ดลั่น แต่เมื่อมองดูดีๆก็รู้ว่าใคร คนจากแดนไกลนี้เอง
“สิก้า พี่กลับมาแล้ว แล้วกรี๊ดทำไม ตกใจหรอ ^^”
“พี่บอม พี่กลับมาเมื่อไหร่ ทำไม่ยืนตรงนี้ หิวข้าวไหม”
“ใจเย็นๆ ทีล่ะคำถามๆ”
“ก็คนมันตื่นเต้นนิ”
“พี่เพิ่งมาเมื่อเช้าน่ะ มายืนรอเรา เห็นญาติฝ่ายพ่อเราบอกน่ะ”
“ญาติฝ่ายพ่อ? พี่หมายถึงคยูฮยอนน่ะหรอ”
“อื้ม ๆ ก็ไอนั่นมันเรียกพี่ว่าญาติฝ่ายแม่นิ หรือพี่ไปนานเราเลยจำไม่ได้ฮะ”
“ก็นึกออกพรางๆค่ะ สิกว่าเข้าบ้านเถอะค่ะ ป่านนี้ยัยคริสกับแม่คงบ่นแย่แล้ว”
“โอเคๆ เราน่ะสบายดีไหมฮะ ”
”ก็เรื่อยๆค่ะแต่ พี่บอม สิก้า อกหัก TT”
“โอ๋ๆ มาเดี๊ยวพี่ปลอบให้” คิบอมก็คว้าเจสสิก้าสวมกอด ทั้งด้วยความคิดถึงและความเห็นใจ แต่เขาก็ลืมอะไรไปบางอย่าเขาลืมว่าสิก้าโตเป็นสาวแล้ว
“พี่ๆๆ ขอโทษนะ พี่คิดถึงเราน่ะ”
“ไม่เห็นไปไรเลยค่ะ ไปกินข้าวเถอะ ^^”
“จ่ะ”
ที่โต๊ะอาหาร ~
โต๊ะอาหารของบ้านเจสสิก้าถูกจัดเป็นสองฝั่ง ฝั่งผู้ใหญ่ที่อยู่อีกฝั่งของตัวบ้าน ห้องอาหารของพวกผู้ใหญ่จะอยู่ห่างจากห้องอาหารของพวกเขาถัดไปสองห้อง เจสิก้าจึงไม่จำเป็นที่จะต้องทานอาหารพร้อมใคร อยากทานเมื่อไหร่ก็มาทาน ปกติผู้ร่วมโต๊ะอาหารจะมีแค่คยูฮยอนกับเธอสองคนเพราะน้องสาวอย่างคริสตัลไม่ค่อยทานอาหารเย็นอยู่แล้ว แต่เมื่อเจสสิก้าเดินมถึงกลับต้องประหลาดใจ ก็คนร่วมโต๊ะทุกๆวันหายไปไหนก็ไม่รู้
“แปลกแหะ เกียมหาย”
“คุณหนูคยูฮยอนทานไปแล้วค่ะ คุณหนูเจส”
“หรอคะ จัดมาสองชุดแล้วกันค่ะ”
“ค่ะ คุณหนู”
หลังจากรับประทานอาหารได้ไม่นานนัก เจสิก้าก็ขอตัวขึ้นห้อง ส่วนคิบอมก็แยกไปที่ห้องเช่นกัน เจสิก้าจึงบอกฝันดีคิบอมด้วยรอยยิ้มแสนหน้ารัก ก่อนจะวิ่งจ้ำๆขึ้นห้องไปด้วยอารมณ์แปลกๆ เจสสิก้ามองบานประตูห้องตรงข้ามด้วยความโหวงๆ คิดในใจว่า ไอบ้าเกียมมันเป็นอะไร หรือมันโกรธที่บีบคอมัน น่าจะใช่ ก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องตัวเองไป แต่กลับเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เพราะเมื่อประตูเปิด กลับมีครฉุดเธอเข้าไป !
........
ร่างหนาสวมกอดหญิงสาวลูบผมด้วยความแผ่วเบา ด้วยความคิดถึง ห่วงใย ปลอบใจ แต่ทว่าหญิงสาวตรงหน้ากลับหมดสติไปแล้ว เธอเป็นคนขึ้ตกใจเขารู้ ส่วนเขาก็เป็นคนขี้อายเช่นกัน
“ขอโทษนะ ที่ไม่ได้ปลอบ” “……………..” “ขอโทษนะ ที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย” “………………” “ขอโทษนะ ยัยเป็ด ขอโทษ” คยูฮยอนอุ้มร่างบางที่หมดสติ ไปที่เตียง ก่อนจะหยิบผ้านวมผืนใหญ่ห่มทับร่างเล็ก เขาอาจจะเป็นคนไม่อบอุ่นมากนัก แต่เขาก็เป็นคนที่ดูแลเธออยู่ห่างๆเสมอ คยูฮยอนก้มจุมพิตที่หน้าผากเจสสิก้า ก่อนจะพูดคำๆหนึ่งออกมา “ขอโทษนะ ที่ขโมยจูบเธอ” “อกหักน่ะเรื่องเล็ก ยัยเป็ด” “เธอยังมีฉัน แล้วก็ไอญาติฝ่ายพ่อเธออยู่นะ” “ดูก็รู้ ว่ามันต้องคิดแบบฉันแน่ๆ ” “แต่ฉันก็อิจฉามันนะ ที่อยู่ใกล้เธอ ดูแลเธอ อย่างเปิดเผย” “ไม่เหมือนกับฉัน ที่ทำได้แค่นี้ หลบอยู่ห่างๆ และดูแลเธอแบบห่างๆ” “ฉันชอบเธอนะ ยัยเป็ด”
ความคิดเห็น