หัวใจรักเพราะทักมา

“ ชิล มากมั้ย” เมื่อแชทส่งเสียง คือคำถามจากผู้ชายคนนึง ที่ทักเข้ามาถึงสาวหน้าใสซื่อคนนึงที่เข้ามาบนโลกออนไลน์ เพียงเพื่อต้องรวบรวมข้อมูลของพฤติกรรมคนแปลกหน้าที่มีปฏิสัมพันธ์กันยังไง “รู้ชื่อเราได้ยังไง” ข้อความที่ตอบกลับไป เพราะนั่นทำให้เธอประหลาดใจมากกว่าจะคิดว่า มันคือคำทักทายของคนบนโลกออนไลน์เค้าต่างหากล่ะยัยทึ่ม พอพิมพ์ข้อความจบ ก็นึกขำและแซวตัวเองทันที โดยไม่ได้คิดว่า จะมีข้อความตอบกลับมาหรอก แต่เปล่าเลย เพราะมันคือ “ก็คิดเอง ว่าชื่อนั้น ว่าแต่ทักชื่อถูก คงไม่โดนตำรวจจับน้ะ”  “ถ้าถึงขนาดนั่งทางในชื่อใครๆออก ก็คงไม่บอกตำรวจแล้วมั้ง” สาวเจ้าตอบกลับข้อความแบบอมยิ้มไปด้วยไม่รู้ทำไมกัน “แล้วเราอ่ะ ชื่ออะไร ” “ฟิน”เค้าตอบกลับ ห๊ะ ชั่งเหมาะเจาะจริ๊ง ฟินกะชิล รอยยิ้มบนใบหน้าของสาวเจ้าและเริ่มคิดต่อไปว่า เพื่อนในกลุ่มที่หาข้อมูลเหมือนกันมาอำไรป่าว แล้วบทสนทนาก็เริ่มขึ้นวนไป

ฟิน “ทำไรอยู่ล่ะ ไม่มีไรทำ ออกไปข้างนอกไม่ได้เพราะ โค มันไม่ยอมไปไหนซะที”

ชิล “หมายถึง covid อ่ะหรา 55555555555555”

ฟิน"ขำได้อีกน้ะ แล้วไม่เบื่อรึกลัวมันบ้างง้ะ"

ชิล"ไม่น้ะ เพราะมีแต่คนกลัวมันเยอะแล้ว เราเลยอยากแตกต่าง 5555555555"

ฟิน"อารมณ์ดีเกิ๊น"        ชิล “ก็สมชื่อแร่ะ ”   ฟิน"ผมรบกวนรึเปล่า"     ชิล"ไม่น้ะ เราไม่ได้ทำอะไร กำลังจะง่วงแค่นั้น"           ฟิน"งั้นก็ ฝันดีน้ะ"              ห๊ะ มีคนบอกฝันดีเราด้วย ยิ้มไม่หุบ เปนไรมากป้ะเนี่ยเรา

เพียงคำแค่ไม่กี่คำจากคนแปลกหน้า ก็ทำให้เรารู้สึกดีได้ขนาดนี้เลยน้ะ สาวเจ้าพูดกับตัวเองก่อนหลับไป และทุกๆคืนก็จะได้คุยกันเสมอๆ อย่างวันนี้ ข้อความจากชายหนุ่มคนเดิมก็ส่งเสียงขึ้น

ฟิน “ทำไร”   ชิล “กินข้าว กินมั้ย” 

ฟิน “กินแล้ว   กินเลย” สาวเจ้ายิ้มมุมปากพร้อมเคี้ยวข้าวมื้อเย็นไป ในขณะที่อีกฝ่ายนั่งถือแลปท้อปไว้บนขาที่เหยียดยาวพร้อมเอนตัวอยู่บนเตียง สาวเจ้าทักไปต่อ “ยังไม่ถึงสองทุ่มเลย จะนอนแล้วหรอ”

ฟิน “รู้เก่งน้ะ  ยังไม่หลับหรอก แค่นอนเอนเฉยๆ เหนื่อย วันนี้เจอลูกค้าเรื่องเยอะ”

ชิล"อืมมม งั้น ลืมตาซิ"              ฟิน “ผมลืมตาแชทครับ ไม่ได้หลับตาน้ะ”

ชิล"รู้เก่งน้ะ “    ฟิน”นี่เป็นวิธีหลอกดูหน้าสิน้ะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นหลังจากเปิดกล้องและมองหน้ากันและกัน สาวเจ้ายิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ก็ถ้าไม่แสนรู้คงไม่เข้าใจ”     ฟิน “ร้ายนักน้ะ ” สิ้นประโยคนี้ทั้งสองก็จ้องตากันผ่านกล้องและแอบยิ้มมุมปากในความประหลาดใจของหน้าตาเค้าทั้งสองฝ่าย  การคุยกันทักวันและมองหน้ากันทุกวันก็ยิ่งทำให้ทั้งสองคนคุยกันยาวมากขึ้น เล่ากิจวัตรประจำวันกันและกัน และพอจะมองออกถึงบุคลิกของอีกฝ่ายโดยเฉพาะสาวใสซื่อคนนี้ที่ต้องรวบรวมบทบาทและพฤติกรรมทางสังคมของมนุษย์ และเธอก็เชื่อมั่นมาก ว่าใจเธอสงบนิ่งและเข้าใจคนได้อย่างถ่องแท้ โดยมิอาจรู้เลยว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่เราต้องเป็นตัวเล่นนั้นจริงๆทฤษฎีและปฏิบัติมันช่างสอดคล้องกันแบบสับสนจนต้องทบทวนอะไรบางอย่าง กว่าจะรู้ถึงบทสรุปที่ยังไม่ใช่คำตอบทั้งหมด

สองเดือนต่อมาสองคนก็ได้เจอกันโดยบังเอิญที่ร้านอาหาร และทานข้าวด้วยกันเป็นมื้อแรก ชิล"นี่เป็นความสำเร็จครั้งแรกของแผนเราเลยน้ะเนี่ย" ฟิน"อะไร วางแผนมาดักรอผมว่างั้น"             ชิล"ได้งัย ดักรอเสียหายหมด สะกดรอยตามเลยต่างหาก"  ชายหนุ่มเอาแต่จ้องหน้าเธอโดยไม่เถียง ใบหน้าที่ขาวใสเหมือนผิว เรียบเฉยนิ่งแต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่สื่ออกมาทางแววตาของชายหนุ่ม ทำให้หัวใจของสาวเจ้าเต้นระรัวและดูเหมือนจะสั่นสะเทือนถึงมือและเท้า “สั่งอาหารดีกว่า โนะ” สาวเจ้าพูดแก้เขิน พร้อมหยิบเมนูขึ้นบังหน้าที่โดนชายหนุ่มจ้อง ชายหนุ่มผู้ทำหน้าเรียบเฉยต่อไปก็พอรู้ว่าสาวเจ้าคงเขิน