Chaotic Chornicle

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : Past [Introduction Chapter]

“ฮือ ฮือ!!! แม่ครับ พ่อครับช่วยผมด้วย” เด็กชายอายุ ประมาณ 7 ขวบร้องไห้ต่อหน้าร่างไร้วิญญานทั้งสองท่ามกลาง ความชุลมุนของเมืองกลูดิโอซึ่งตอนนี้กำลังถูกบุกอย่างหนักจากพวกยักษ์

                 “หลบเร็ว!!!มันมาอีกตัวแล้ว”  นักรบศิลา (Barif) ตัวขนาดใหญ่ยักพุ่งมาทางเด็กน้อยคนนั้น “มาเร็วไอหนูหลบเร็ว”ทหารยามประจำเมืองกลูดิโอวิ่งตรงมายกตัวเด็กน้อยคนนั้นแล้วรีบวิ่งสุดชีวิต ทิ้งศพของพ่อแม่เด็กน้อยคนนั้นที่เพิ่งสิ้นใจไว้เบื้องหลัง

            “ไม่ ไม่ อย่านะ ข้าจะอยู่กับพ่อกับแม่ ปล่อยข้า ปล่อยข้า”  เด็กน้อยคนนั้นกรีดร้องอย่างสุดเสียงแต่ก็ไม่เป็นผลทหารยามไม่หยุดวิ่งเขาจึงได้แต่มองร่างของทั้งสองค่อยเลือนหายไป จากสายตา

[อีกด้านหนึ่งในพื้นที่อันมืดมิด ทางเหนือของทวีปอันกว้างใหญ่ไพศาล]

            ดาร์ค เอลฟ์คนหนึ่งวิ่งเข้ามาในวิหารอย่างรีบร้อน “ท่านนักปราชญ์ พวกมนุษย์ถูก Giant[Giant ทหารยักษ์ศิลาขนาดใหญ่] บุกแล้ว”

            “หึหึ ฮ่าๆๆๆ” นักปราญ์ผู้นั้นหัวเราะออกมา ท่ามกลาง ชิลเลน ออราเคิล ที่มาทำพิธี  “ใช่จริงๆ ใช่เด็กผู้นั้นจริงๆ คำทำนายเป็นจริงแล้ว” นักปราชญ์ผู้นั้นเอ่ยขึ้น ทำให้เหล่าบรรดา ดาร์ค เอลฟ์ทั้งหลายถึงกับฉงน หลังจากนั้นนักปราชญ์ผู้นั้นก็เอ่ยขึ้นอีกว่า “พี่น้องทั้งหลาย จงเตรียมตัวของท่านทั้งหลายไว้ให้ดี คำทำนายแรกเป็นจริงแล้วในไม่ช้า คำทำนายที่สองต้องเป็นจริงอย่างแน่นอน พวกท่านจงฝึกฝนตัวท่านเองให้แข็งแกร่งขึ้น” สิ้นประโยคนั้นนักปราชญ์ผู้นั้นก็ยิ้มกริ่มที่มุมปาก จากนั้นก็เดินหายเข้าไปในวิหาร  ปล่อยให้ดาร์ค เอลฟ์ จำนวนมากงงงันกับคำพูดเหล่านั้นแต่ไม่มีใครพูดอะไรหลังจากนั้น ท้องฟ้าก็ค่อยมืดลง

[อีกด้านหนึ่ง ตอนกลางของทวีป   รอบๆต้นไม้ต้นใหญ่ที่ส่องแสงท่ามกลางความมืด]

            “ท่านทั้งหลายสิ่งที่พวกเรากลัวมาตลอดได้เกิดขึ้นแล้ว” นักปราชญ์ หนึ่งในหกคนที่นั่งอยู่บนผิวน้ำ เอ่ยขึ้น

            “คำทำนายแห่งเทพผู้นั้นเป็นจริงสินะ” อีกท่านหนึ่งเอ่ยขึ้น

                “นอกจากพวกเราแล้วมีผู้ใด ที่ล่วงรู้ถึงคำทำนายนี้อีกหรือไม่” อีกท่านหนึ่งเอ่ยขึ้น “มีเพียงพวกเรา และ           นักปราชญ์ของดาร์คเอลฟ์ผู้หนึ่งที่รู้” นักปราชญ์อีกผู้หนึ่งกล่าวพร้อมกับลุกเดินไปหา แท่นหินที่ตั้งอยู่หน้าต้นไม้มารดาที่ส่องประกายอยู่ขณะนี้ “เราคงทำอะไรไม่ได้คงได้แต่รอสิ่งนั้น และฝากความหวังไว้กับองค์หญิงองค์น้อยๆของเรา หวังว่าเธอจะเป็นคนที่สามารถตามหาท่านผู้นั้นพบ และปกป้องเผ่าเราเอาไว้ได้” นักปราชญ์ผู้นั้นก้มลงมองเด็กหญิงผู้นั้นแล้วโปรยผงเวทย์มนต์ลงไป “หลับเถิดหนาคนดี  ขอเทพอินชานส์จงอวยพรให้ท่านหลับสบาย อย่าได้พบกับสิ่งชั่วร้ายเลย ” นักปราชญ์ผู้นั้นอุ้มเด็กหญิงผู้นั้นขึ้นแล้วหันมากล่าวว่า “จงส่งข้อความไปเตือน เพื่อนพ้องของเราที่นครฮาเนสด้วยเถิด” ก่อนจะเทเลพอร์ตกลับขึ้นไปบน นครเอลฟ์  นักปราชญ์อีกห้าคนที่เหลือได้แต่รับฟังคำพูดนั้นแล้วเทเลพอร์ตแยกย้ายกันไปด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เหลือแต่เพียงความว่างเปล่ายามรัตติกาลอันเงียบสงัด

                                                                                    End – Chapter 1 : Past

...................................................................................................................................................................................

เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นใหม่มีเพียงบางส่วนเท่านั้นที่เป็นเนื้อหาจริงๆของเกม