ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC] FOLLOW ME ★ || GIRL'S DAY ' YUMIN

    ลำดับตอนที่ #4 : c h a p t e r : t w o

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.ค. 57


    CHAPTER 2

     

    @แม่นํ้าฮัน 

     

     

     

    MINAH’S POV

     

    พวกเราทั้งสี่คนทำงานร่วมกันมาได้สักระยะนึงแล้ว ยัยเปรตนั่นก็เริ่มชินกับชีวิตของไอดอล วันนี้ที่เรามาที่แม่นํ้าฮันก็เพราะว่ามันอัดรายการกันค่ะ เป็นวาไรตี้โชว์ ตื่นเต้นที่สุด !!

     

    “ยัยเปรตทำไรอยู่อ่ะ”ฉันเดินเข้าไปหายัยเปรตที่กำลังนั่งจ้องโทรศัพท์อย่างใจจดใจจ่อ

     

    “เปล่านิ่”เขาตอบกลับมาในขณะที่ตาของเขายังคงจ้องโทรศัพท์ต่อไป

    “คนนี้ใครอ่ะ”ฉันถามด้วยความสงสัยก่อนจะชี้รูปวอลเปเปอร์ของเขาที่เขานั่งจ้องมานานแสนนานนน

     

    “จะรู้ไปทำไมเนี่ย =_=”

     

    “บอกหน่อยนะ”ฉันอ้อน

     

    “ไม่”

     

    “บอกหน่อยน้าาาา”

     

    “ไม่..”

     

    “นะๆๆๆ”

     

    “จะหยุดไม่หยุด..”เขาถาม

     

    “ไม่หยุด เพราะฉะนั้นบอกมา :P”

     

    อยู่ๆเขาก็อุ้มฉันแล้วเดินตรงไปที่แม่นํ้าฮันทันที ฉันดิ้นด้วยความกลัว มันสูงนะเห้ย ยัยสูงเอ้ยย แง TOT  .. ก่อนจะวางฉันลงและพูดว่า






     

    “ถ้าเธอไม่หยุดฉันโยนเธอลงแน่..”เขาทำหน้าดุใส่ฉัน

     

    “ขอโทษ (. .)”ฉันพูดเบาๆ

     

    “อือ..”

     

    “สรุปเค้าเป็นใครง่ะ (. .)”

     



    ...



     

    “จะรู้ให้ได้เลยใช่มั้ยห้ะ =_=” เขาถาม

     

    “ใช่ :3”ฉันตอบกวนๆ

     

    “พี่สาวฉันเอง .. ทำไมอยากรู้ขนาดนั้น.. -_-*”

     

    “ก็เปล่าหรอก โถ่ .//.”เอาจริงๆหึงค่ะบอกเลย ... อยู่ๆมีรูปสาวอยู่หน้าวอลเปเปอร์ หึงหวงหึงหวง ไม่ยอมหรอก =3=

     

    “ทั้งสองคนนั้นน่ะ เราจะเริ่มถ่ายแล้วนะ!”ฉันกับยัยเปรตเมื่อได้ยินแล้วก็เดินไปตามเสียงเรียกนั้น

     

     



    YURA’S POV

     



    “จะเริ่มถ่ายแล้วนะครับ 1 2 3 แอคชั่น!!”

     

    “สวัสดีครับผู้ชมทางบ้านทุกคน กลับมาพบกันทุกวันจันทร์เวลา xxx เช่นเคยนะครับ กับรายการ ไอดอลมิชชั่น! .. และวันนี้พวกเราก็มีแขกรับเชิญพิเศษ เชิญแนะนำตัวเลยครับ”เอ็มซีพูด

     

    “Everyday Girl’s day อันยองฮาเซโย Girl’s Day อิมนีดา!!”พวกเราพูดพร้อมกันเป็นเสียงเดียว

     

    “วันนี้นะครับ เราจะมีมิชชั่นมาให้พวกคุณทำ”

     

    “วู้วๆๆๆ”พวกเราทั้งสี่คน(ทำเป็น)ตื่นเต้น

     

    “แต่มิชชั่นในวันนี้จะไม่ใช่กลุ่มนะครับ จะเป็นเดี่ยว”เอ็มซีพูดต่อ

     

    “เชิญเลือกเลขเลยครับ”

     

    พวกเราทั้งสี่คนเลือกเลขกันเรียบร้อย

     

    “มิชชั่นของทุกคนจะไม่เหมือนกันนะครับ เริ่มที่คุณโซจินก่อนเลย!!”

     

    พี่โซจินเปิดกระดาษออกมาช้าๆ

     

    “ทำควีโยมิค่ะ..”พี่โซจินพูดออกมา

     

    “แสดงว่าคุณโซจินได้อันที่ง่ายที่สุดเลยนะครับเนี่ย”เอ็มซีกล่าว

     

    พี่โซจินก็ทำควีโยมิไป พวกเราก็ขำไป ...

     

    “มาต่อที่มักเน่ฮเยริกันเลยดีกว่าครับ ได้อะไรเอ่ย”

     

    “เล่าเรื่องน่าอายที่สุดในชีวิตค่ะ”ฮเยริหลุดขำออกมา

     

    “อันนี้รองง่ายครับ”เอ็มซีกล่าว แสดงว่าไม่ของฉันก็ของมินอาล่ะสิที่ยากสุด

     

    “เรื่องที่น่าอายก็คงทุกเรื่องค่ะ ตอนนี้ก็อายอยู่ 55555”ฮเยริตอบได้กวนมาก..

     

    “ให้ผ่านแล้วกันนะครับ”เอ็มซีเกาหัวเล็กน้อยก่อนจะขำออกมา

     

    “ต่อไปคุณยูราครับ”

     

    “เล่นบาสแข่งกับเอ็มซีค่ะ”ฉันพูดออกไป หวังว่านี่คงยากสุดแล้วนะ..

     

    “อื้ม รองยากนะครับ ไม่ยากสุด รอดไป คุณมินอาสู้ๆนะครับ”เอ็มซีเก๊กใส่มินอา =_=

     

    ฉันเริ่มแข่งบาสกับเอ็มซีทันที

     

    ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก..

     

    ฉันเป็นนักบาสเก่า..

     

    กัปตันโรงเรียน..

     

    ชนะยับ...

     

    80-0 =_=

     

    รู้ว่าเก่งรีดเดอร์ไม่ต้องชม.. 55555 -..-

     

    “ต่อไปคุณมินอานะครับ แฮ่กๆๆๆ”เอ็มซีหอบหลังจากที่แข่งบาสกับฉันมะกี้

     

    “เข้าบ้าน..ผีสิงค่ะ”ยัยตัวเล็กนั่นหน้าซีดไปเลยอ่ะ จะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย

     

    “ยัยเตี้ย..เป็นอะไรรึเปล่า”ฉันกระซิบ

     

    “กลัวอ่ะ กลัวผี.. T^T”คนตัวเล็กกว่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้..

     

    “คุณเอ็มซีคะ ฉันเข้าแทนได้มั้ย”ฉันถามเอ็มซี ในขณะ ที่มินอายังทำหน้าอึ้งๆอยู่ .. เอาจริงๆเป็นห่วง ไม่งั้นไม่ยอมหรอก..

     

    “คงไม่ได้หรอกครับ มันต้องเล่นครบสี่คนนะ”

     

    ไม่ว่าฉันพยายามจะต่อรองยังไง เอ็มซีก็ไม่ยอม

     

    “ไม่เป็นไรหรอก”มินอายิ้มซีดๆมาให้ฉัน

     

    ระหว่างที่มินอากำลังจะเดินเข้าไปในบ้านผีสิง ฉันดึงข้อมือเธอไว้

     

    “ถ้ากลัวอ่ะ รีบวิ่งออกมาเลยนะ ไม่ต้องห่วงเรื่องอัดรายการให้มันดีหรอก เดี๋ยวเธอตกใจเป็นอะไรไปจะแย่เอา”ฉันพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง

     

    “อื้อ..”คนตัวเล็กฝืนยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินเข้าไป

     



    ฉันรอแล้วรออีก...

     



    เมื่อไหร่จะออกมา ..

     





    เมื่อไหร่จะออกมา =_=..

     






    เมื่อไหร่จะออกมา =_=+..

     









    เมื่อไหร่จะออกมา =_=++++++..

     






    “กรี๊ดดดด แง...”เสียงคนตัวเล็กวิ่งออกมาจากที่ทางออกนั่น นํ้าตาของคนตัวเล็กไหลอาบแก้มไปหมด

     

    “อัดรายการเสร็จแล้วครับ บายนะ..”ขอตบหัวเอ็มซีสักรอบได้มั้ยวะ =_=++ แม่ง **************

     

    “อย่าร้องนะ”ฉันพยายามปลอบเธอแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลทำให้เธอร้องหนักกว่าเดิม

     

    ฉันตัดสินใจดึงเธอเข้ามาโอบกอดก่อนจะให้เธอเอาหน้าซุกที่ไหล่ของฉัน ให้ซับนํ้าตา + (นํ้ามูกTOT) ถ้ารู้แบบนี้ .. น่าจะขอสลับตั้งแต่แรก ไม่น่าปล่อยให้มินอาได้อันที่ยากที่สุดเลย .. ฉันรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก..



     

    • - - - - - - - - - - ตัดมาที่หอพัก - - - - - - - - - - - - 

     




    “งือ.. (. .)”มินอาจ้องฉัน

     

    “อะไรของเธอ จ้องฉันมานานแล้วนะ..”ฉันถาม

     

    “ตอนที่ฉันร้องไห้อ่ะ ทำไมเธอถึงดึงฉันไปกอดล่ะ เห็นปกติหวงเนื้อหวงตัวจะตายนิ่ -3-”

     

    “ก็...ก็”ฉันไม่รู้จะตอบยังไงดี จะให้ตอบว่าเป็นห่วงหรอ ไม่เอาอ่ะ..

     

    “เป็นห่วงก็บอก ทำไมต้องปากแข็งด้วยนะ =3=”

     

    “อืม .. เป็นห่วง”ฉันตอบโดยไม่ได้มองหน้าคนตัวเล็กกว่า

     

    “จริงอ่อ ปกติเห็นไม่ชอบกันเลยนิ่”มินอาถามก่อนจะจ้องตาของฉัน

     

    “ไม่ได้บอกเลยนะว่าไม่ชอบ”ฉันตอบ

     

    “แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันชอบพี่อ่ะ..”มินอาทำสีหน้าจริงจัง แถมเรียกว่าพี่ด้วยเห้ย..

     

    “ก็......ไม่รู้สิ”

     



    - - - - - - - ตัดมาเวลาเข้านอน =..= - - - - - - - -

     




    “พี่ยูรา (. .)”มินอาทำหน้าอ้อนใส่ฉัน

     

    “อะไร ทำไมจู่ๆเรียกดีขึ้น..”

     

    “ขอนอนด้วยนะ กลัวง่ะ ...ที่เรียกดีขึ้นเพราะชอบหรอก -3-”

     

    “หร...หรอ ...กลัวอะไรของเธอ”

     

    “กลัวผีอ่ะ ขอนอนด้วยนะๆๆ”

     

    “อืมก็ได้”ฉันตอบนิ่งๆ

     

    มินอาทิ้งตัวลงนอนข้างๆก่อนฉันจะหันไปปิดไฟ เราทั้งสองคนนอนนิ่ง สักพักนึงมือเล็กๆของอีกคน เลื้อยมากอดคอของฉันไว้ O.O

     

    “พี่ยูรา...”

    “หะ..ห้ะ”

     

    “ฉันรักพี่จริงๆนะ พี่ไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลยหรอ..”มินอาถามเสียงแผ่ว

     

    “ฉันไม่แน่ใจ.. ว่ามันจะเรียกว่ารักได้หรือปเล่านะ”

     

    “พี่รู้สึกยังไงล่ะคะ..”

     

    “เวลาที่เธอกลัวฉันอยากจะเป็นคนที่ปกป้องเธอ... ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเธอ แล้วก็เวลาฉันอยู่กับเธอฉันรู้สึกว่าหัวใจมัน...เต้นแรง”

     

    “แบบนี้คงเรียกว่ารักแล้วล่ะค่ะ..”

     

    “อือ...”

     

    “พี่ไม่คิดจะขอเค้าเป็นแฟนหรอ TOT”มินอาทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ เห้อ =_= แต่น่ารัก 55555

     

    “เป็นแฟนกันเถอะยัยเตี้ยงี้หรอ?”

     

    “ใช่ค่ะ แบบนั้นเลย จะเป็นแฟนกันทั้งทีเลิกเรียกยัยเตี้ยสักทีได้มั้ยง่าโห...”

    “งั้นเรียกตัวเล็กแทนแล้วกัน เป็นแฟนกันนะตัวเล็ก..”

     

    “ตกลงค่ะ” บางทีฉันอาจจะอยากลองคบดูเฉยๆก็ได้ แต่พูดแบบนี้ก็ไม่ถูก... คำว่า ‘ลอง’ น่ะ ตัดทิ้งไปซะ อยาก’คบ’อยาก’ดูแล’ยัยตัวเล็กนี่่มากกว่า..

     

    “เป็นแฟนกันนี่เขาทำอะไรกันบ้างหรอ”ฉันถาม

     

    “อย่าบอกนะว่าพี่ไม่เคยมีแฟน5555555”มินอาหลุดขำออกมาเล็กน้อย

     

    “ก็ไม่อ่ะสิ =_=”

     

    “เพราะปากแข็งแบบนี้ไง :P”

     

    “แล้วสรุปเค้าทำอะไรกันบ้างเป็นแฟนอ่ะ..”ฉันถามด้วยความอยากรู้อีกครั้ง ...

     

    “ทำแบบนี้ไงคะ”มินอาค่อยๆขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ๆใบหน้าของฉันก่อนจะจุ๊บปากของฉัน O.O

     

    สุดท้ายเป็นอย่างงี้ได้ไงกันนะ จูบ(?)แรกของฉันถูกคนที่คิดว่าเป็นคู่กัดกันมาตลอด ชิงไป ..

    ตอนนี้พวกเราคงต้องคบกันลับๆแล้วสินะ...

     

    ฉันลูบหัวคนตัวเล็กที่หลับอย่างรวดเร็วหลังจากขโมยจูบแรกของฉันไป =_= 

     

    ก่อนจะนอนกอดคนตัวเล็กกว่าแล้วกระซิบข้างหูว่า

     

    “รักนะ ตัวเล็ก..”

     


     

     

    _________________________

    ไรท์เตอร์ทอล์ค 

    โอ้ยยยย แต่งเองเขินเองแง 5555555555

    สปอยตอนหน้าเรียกนํ้าย่อยสักนิดเนอะ :

    ความลับแตก!? + เพื่อนในวงการของมินอา

    1 = เม้น 1 = กำลังใจ มีเม้นอัพเร็ว ไม่มีเม้นอัพช้าหน่อยน้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×