Anchor Solider! หน่วยพิฆาตพันธุ์เจ้าสมุทร!

ลำดับตอนที่ #3 : ก้าวที่หนึ่งของราชา: สามเหลี่ยมหางมังกร

-1-
สามเหลี่ยมหางมังกร

    หากจะเอ่ยปากถามถึงอาณาจักรซึ่งมีอาณาเขตมากที่สุดแล้วล่ะก็ คำตอบคงไม่พ้นอาณาจักรอควาเรเนีย... อาณาจัรแห่งท้องทะเลซึ่งมีอาณาเขตครอบคลุมเป็นบริเวณกว้างทั้งบนบกซึ่งมีพื้นที่ถึงสี่ในสิบของทวีปและในน้ำซึ่งครอบคลุมบริเวณน่านน้ำตรีสมุทรและบริเวณอาณาเขตน่านนน้ำใกล้เคียง...

    และนั่นทำให้อาณาจักรอควาเรเนียกลายเป็นอาณาจักรซึ่งครอบคลุมพื้นที่อันตรายมากที่สุดเช่นกัน


    "เร็วเข้า! มันกำลังจะตามมาทันแล้วนะ!"เสียงตะโกนของชายฉกรรจ์ดังแข่งกับเสียงคำรามของเกลียวคลื่นบ้าคลั่ง เรือสำเภาซึ่งภายในตัวเรือเอ่อนองไปด้วยน้ำจากรอยแตกของตัวเรือซึ่งเหล่าลูกเรือต่างวิ่งวุ่นไปมาภายในเรือเพื่อจัดการกับน้ำซึ่งสูงเกือบเท่าหน้าขาแล่นฝ่าพายุและเกลียวคลื่นบ้าคลั่งของท้องทะเล

    เสียงกรีดร้องเสียงสูงดังมาจากเกลียวคลื่นด้านหลังเรือสำเถาทำเรียกให้ใบหน้าของลูกเรือทั้งหลายเคร่งเครียดและหวาดกลัวก่อนที่ร่างของอสรพิษแห่งท้องทะเลซึ่งปกคลุมด้วยเกล็ดสีฟ้าครามขนาดพอๆกับศรีษะชายฉกรรจ์ครหนึ่งจะพุ่งออกกมาจากเกลียวคลื่นยักษ์ด้านหลัง ศรีษะขนาดใหญ่ของมันอ้ากว้างเผยให้เห็นคมเขี้ยวคมขนาดพอๆกับลำตัวเด็กคนหนึ่งก่อนจะงับลงบนที่กลลางลำเรืออย่างแรง

    เสียงเปรี๊ยะของลำเรือผสานกับเสียงกรีดร้องของเหล่าผู้คนบนเรือดังขึ้นผสานกับเสียงฟ้าผ่าเคล้าไปด้วยเสียงคลื่นสาดซัดและเสียงคำรามของ 'ลีเวียธาน' จนเกิดเป็นบทเพลงมรณะดังขึ้นพร้อมกับที่ตัวลำเรือแยกออกจากกันอย่างง่ายดาย

    เศษไม้ สัมภาระและเหล่าลูกเรือซึ่งหลบไม่พ้นล่วงลงบนเกลียวคลื่นบ้าคลั่งเรียกสายตาหวาดกลัวของผู้รอดชีวิตที่เหลือบนเรือเมื่อมองเห็นพรรคพวกของตนถูกเหล่าอสุรกายจากใต้ทะเลซึ่งรอคอยอยู่เบื้องร่างกัดกระชากร่างกายแล้วกินเป็นอาหาร ผืนทะเลบริเวณนั้นถูกย้อมด้วยเลือดสีแดงสดส่งกลิ่นคาวของเลือดและกลิ่นคาวปลาชวนคลลื่นไส้

    ดวงตาขนาดใหญ่ของอสรพิษแห่งท้องทะเลลึกมองความพินาศตรงหน้าอย่างพึงพอใจเมื่อเหล่าไซเรนต่างพากันปีนขึ้นไปสังหารผู้คนบนเรือและฝูงฮาร์ปี้ซึ่งบินมาโฉบเหล่าผู้เคราะห์ร้ายขึ้นไปฉีกกินเป็นอาหารก่อนที่เสียงคล้ายเสียงคำรามจะดังขึ้นจากใต้ทะเลดังก้องไปทั่วผืนน้ำกว้างทำให้เหล่าอสุรกายทั้งหลายต่างพากันหลบหลี้หนีภัยสู่ที่อยู่เดิมของตนทิ้งไว้เพียงซากเรือครึ่งท่อนซึ่งจมลงไปเกือบครึ่งหนึ่งและเหล่าผู้รอดชีวิตอีกเล็กน้อย

    "กะ เกิด อะ อะไรขึ้นกันกัปตัน!"ร่างซึ่งเต็มไปด้วยบาดแผลเปียกชุ่มไปด้วยเลือดของชายฉกรรจ์คนหนึ่งซึ่งหลบอยู่ในห้องเคบิลเอ่ยถามกัปตันเรือวัยกลางคนซึ่งมีสภาพไม่ต่างจากกันอย่างหวาดกลัวซึ่งกัปตันก็เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า

    "เจ้ารู้มั้ยตอนนี้เราอยู่ที่ไหน"

    ชายฉกรรจ์ส่ายหน้าไปมาเบาๆอย่างอ่อนแรงซึ่งกัปตันหนุ่มก็เอ่ยตอบเสียงเบาว่า

    "ตอนนี้เราอยู่บนสามเหลี่ยมหางมังกร... สถานที่ที่อันตรายที่สุดในเขตน่านน้ำทั่วทวีปแห่งนี้!"

    ทันทีที่กัปตันวัยกลางคนเอ่ยจบเสียงคำรามก็ดังขึ้นอีกครั้งราวกับตอบรับคำเอ่ยของกัปตันซึ่งเผยสีหน้าสิ้นหวังออกมาเช่นเดียวกับชายฉกรรจ์ข้างๆก่อนที่ซากเรือจะถูกสิ่งที่มองไม่เห็นกระชากลงสู่ห้วงสมุทรอย่างรวดเร็ว...

   เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง... กเสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับที่คลื่นบ้าคลั่งและพายุซึ่งโหมกระหน่ำอยู่เมื่อครู่จะหยุดลง เศษซากเรือค่อยๆลอยขึ้นมาจากใต้น้ำก่อนทีทุกอย่างจะกลับไปเงียบสงบเช่นเดิมราวกับเหตุมรณะเมื่อครู่เป็นเพียงแค่ความฝัน...

    ทิ้งไว้เพียงกลิ่นคาวของเลือดซึ่งย้อมน้ำทะเลให้เป็นสีแดงฉานและเศษซากเรือซึ่งค่อยๆแตกตัวออกจากกันกก่อนจะจมลงสู่ห้วงทะเลลึกช้าๆ