ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chaos fiction 2nd : Let's begin
2nd
Let's begin
ผมรีบวิ่งตรงไปยังห้องแนะแนวโดยที่ดึงกึ่งลากยัยเสียงเพลงเพื่อนตัวดีของผมมาด้วย เพื่อที่จะไปขอข้อมูลในการสมัครเป็นนักเรียนทุนของมหาลัย XXX ซึ่งมหาลัยนี้ผมใฝ่ฝันอยากจะเข้ามานานแล้ว และดันเป็นคณะที่ผมอยากเข้าเสียด้วยสิ เพราะครั้งนึงผมเคยได้ไปคุยกับรุ่นพี่ที่ก่อนจะจบไปจากที่นี่ ซึ่งผมก็ได้คำแนะนำมาตั้งนานแล้ว ผมจึงใช้เวลาเพื่อศึกษาดูว่ามหาลัยเป็นยังไง ซึ่งมันก็ตรงกับความต้องการผมพอดี แล้วการที่จะมีทุนออกมานี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับมหาลัยนี้ แต่ตอนนี้มันมีแล้ว แล้วผมจะปล่อยไปได้ยังไงกันล่ะ
"โอ้ยยยย นี่แกสงสารผู้หญิงเอวบางร่างน้อยอย่างฉันหน่อยได้ไหมเนี่ย ดูสิข้อมือฉันแดงหมดแล้ว เดี่ยวฉันเสียสวยกันพอดี" ผมจะไม่เถียงมันเลยซักคำ ถ้าตัวมันกับนิสัยมันไปในทิศทางเดียวกัน แต่มันห้าวเกินผู้หญิงแล้วผมว่า มันเป็นคนน่ารักนะครับ ตัวขาวจั๊วะ เอวบางร่างน้อยอย่างที่มันว่า ตานี้โตมาก แต่นัยน์ตามันก็สวยนะครับ ปากเป็นกระจับสีชมพูอ่อน ชายใดได้ชายตาเป็นต้องเสร็จมันทุกราย อีกอย่างแม่งดันเป็นนักร้องของโรงเรียนอีกครับ. โอ้โหอยากบอกว่ายิ่งเพิ่มดีกรีมันเข้าไปอีกครับ พอเวลามีงานทีไรนะ ผู้ชายนี่กรูไปหามันกันใหญ่เลยครับ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษเลยอะครับ ไม่รู้สิว่ามันอาจจะอยากครองโสดตลอดชีวิตมั้งครับ
"ถ้ามึงทำตัวดีๆกว่านี้ กูอาจจะยอมเชื่อมึงนะ" นั่นแหละครับ ปากไปตามความคิดเลยครับ
"แล้วนี่กูทำตัวไม่ดีหรอวะ กูออกจะน่ารักน่าทะนุถนอมจะตาย มีแต่มึงนี่แหละที่ไม่เห็นออร่าในตัวกู" เห้ออออออ ผมนี่เบื่อกับมันจริงๆเลยครับ ในที่สุดเราก็มาถึงห้องแนะแนวแล้วครับ เปิดเข้าไปก็เจอกับเพื่อนตัวกลมของผมก่อนเลยครับ ว่าแล้วทักทายหน่อยก็ดี
"เห้ย ว่าไง แต้ง" เจ้าตัวที่กำลังเก็บของอยู่ก็สะดุ้งโหยงเลย ผมให้เดานะ มันต้องโดดแถวมาอยู่ในห้องแนะแนวแน่นอน ไอเนี่ยมันชอบอ้างกับอาจารย์ครับว่ามาช่วยงานแนะแนว แต่จริงๆผมว่ามันน่ะอยากโดดแถวมาอยู่ห้องแอร์เย็นๆมากกว่า แต่อาจารย์มันก็เรียกมันบ่อยอยู่นะครับ ก็ไม่เข้าใจว่าเรียกอะไรนักหนา เป็นผมนี่คงเบื่อแย่เลย -o-"
"อ้าว!! ว่าไง มาทำไรกันหรอ? ^ ^' "
"ว่าจะมาติดต่อเขาเรื่องทุนมหาลัย XXX น่ะ เขาเพิ่งประกาศเมื่อเช้าเนี่ย" มันก็หันไปเก็บของอะไรนิดหน่อยก่อนมันจะกลับมาพูดกับผมต่อ
"อ๋อ นั้นรอแป๊บนึงแหละ เดี่ยวเขาก็คงมาอะ นั่งตากแอร์เย็นๆไปก่อนแล้วกัน" นั่นแหละครับ ผมบอกแล้ววววว ว่ามันโดดมาแน่นอน ก็เล่นสะดุ้งตั้งแต่เนิ่นๆอย่างนั้นผมก็เดาไว้แล้วครับ แล้วเราก็นั่งรอสักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนมีใครเปิดประตูเข้ามา ผมเลยเดินไปดูซึ่งไม่ใช่อาจารย์ แต่เป็นเด็กหนุ่มร่างสูงในชุดนักเรียน สูงยาวเข่าดี ผมกะว่าน่าจะสูงประมาณ 180 กว่าๆ โครงหน้าเรียว จมูกโด่งได้รูป ปากสีชมพู ผิวขาว รวมๆแล้วหน้าตานี่แม่งหล่อมากอะครับ ขนาดผมเป็นผู้ชายยังขอชมเลย ตอนนี้ก็ทำหน้าอึนๆแล้วกำลังเดินตรงมาทางผมแล้วครับ
"เอ่อ...อาจารย์ยังไม่มาอีกหรอครับ" ก็เห็นอยู่โต้งๆ ว่าไม่อยู่ ยังมาถามอีก ถ้าอยู่จะมารออยู่ตรงนี้ไหมครับ?? แต่พอมันมายืนตรงหน้าผม ผมนี่แทบจะแหงนคอคุยกับมันเลยแหละครับ คนอะไรสูงฮิบหายเลย ผมก็ว่าผมดื่มนมทุกวันนะ แต่ไม่ยักกะสูงเท่ามันเลยวะ
"พอดีอาจารย์เขาทำธุระอยู่มั้ง เดี่ยวสักพักก็คงมาน่ะ นั่งรอก่อนก็ได้" พอผมพูดเสร็จก็เดินไปหาเสียงเพลงที่นั่งอยู่ตรง เก้าอี้ริมห้องที่ผมก็นั่งอยู่ด้วยนั่นแหละครับ พอเดินไปถึงมัน มันนี่มองไอหมอนั่นไม่วางตาเลย สงสัยผมว่ามันคงจะเจอของดีเข้าแล้วแหละ
"นี่มึงน้อยๆหน่อย ตานี่จะไม่กระพริบอยู่แล้วนั่นน่ะ" ก็ดูมันสิครับ เล่นมองหมอนั่นซะ แต่หมอนั่นก็ไม่มีท่าทีสนใจอะไร เห็นแต่มันนั่งเขี่ยโทรศัพท์มันเล่นอยู่นั่นแหละครับ
"ก็เขาหล่อนี่หว่ามึงงงง เป็นถึงหนุ่มฮอตในโรงเรียน ใครที่ไหนจะไม่ชอบล่ะ น่ารัก เฟรนลี่ เรียนก็เก่ง เป็นนักกีฬาโรงเรียนอีกต่างหาก เดินไปทีนี่ผู้หญิงตอมกันอย่างอะไรดี ฉันนี่ก็ติดตามเขามานานแล้วนะเว้ย ถือว่าเป็น fc เขาเลยก็ว่าได้ เพราะฉันก็แอบปลื้มเขาอยู่เหมือนกัน" มันนี่ก็น้าาาา เราก็นึกว่าเพื่อนจะรักษาซิงเกิลแต่ไม่ใข่เลยที่แท้ก็จ้องรอหาของดีนี่เอง ร้ายนะเนี่ยเพื่อนผม แต่ก็คงจะจริงของมันนั่นแหละ แต่หน้าอย่างนั้นอะหรือไม่มีแฟน เป็นไปไม่ได้หรอก อย่างน้อยก็ต้องมีบ้างแหละ
"แล้วเขาไม่มีแฟนแล้วหรือไง" ผมก็ถามไปตามความอยากรู้อะเนอะ ก็มันจริงนี่หว่าที่คนแบบนั้นจะไม่มีก็โอเวอร์และ
"อยากรู้มึงก็เข้าไปถามเขาดิ หรือว่ามึงสนใจเขา ที่แท้ที่มึงไม่เอาผู้หญิงเพราะอยากเอาผู้ชายนี่เอง อยากได้ไปเอาคนอื่นนู้น คนนี้กูจองแล้ว" ถามเขาสักคำยังว่าเขาอยากเอามึงไหม? แล้วมึงนี่ก็ไปกันใหญ่และ กูไม่ใช่เกย์นะ กูแมนทั้งแท่ง แต่แค่กูไม่เคยมีแฟนเท่านั้นเอง โด่ๆๆๆ
"พอดีกูไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันวะ เดี่ยวกูเดินเข้าไปถามเองก็ได้" แล้วผมลุกจากที่นั่งเตรียมตัวจะเดินไป
"เห้ยยย มึงเอาจริงดิ?" มันถามด้วยเสียงตื่นนิดๆ
"เออ ถามเฉยๆมันแปลกตรงไหนวะ" เออผมตอบมัน แต่ประโยคหลังผมพูดกับตัวเอง แล้วผมก็เดินตรงไปยังโต๊ะที่มีไอหน้าหล่อนั่งอยู่และกำลังเล่นเกมส์อยู่อย่างเมามัน ผมก็เลยฉวยไปนั่งตรงเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามมัน
"เห้ยนาย!! เรามีไรถามหน่อยดิ" ผมเป็นคนเปิดประเด็นขึ้น เหมือนว่าเจ้าตัวเริ่มรู้แล้วว่าผมมานั่ง เลยถอดหูฟังออกแล้วเก็บโทรศัพท์กับหูฟังใว่กระเป๋ากางเกงของมัน แล้วหันมาทวนคำถามผมอีกรอบ
" ว่าไง พอดีเราใส่หูฟังน่ะ" หน้าตาบ่งบอกว่าไม่รู้เรื่องกับสิ่งที่ผมพูดเมื่อกี้ ผมก็ยิ่งขี้เกียจพูดซ้ำซะด้วย เห้ออออออ
"เรามีไรถามนายหน่อยอะ พอดีเพื่อนเราอยากรู้ว่านายมีแฟนหรือยัง? " ผมว่าหันหน้าไปทางเสียงเพลงพร้อมกับร่างสูงที่หันตาม พอเสียงเพลงรู้ว่ามันเป็นเป้าสายตาก็รีบหยิบโทรศัะท์มันมาเขี่ยเล่นแก้เขินทันที
"อ๋อ ยังนะ พอดีเรายังไม่เคยมีแฟนเลยน่ะ" ร่างสูงก็ตอบมาโดยง่าย ไร้การเขอะเขินใดๆ อย่างนี้สิค่อยคุยกันง่ายหน่อย ผมชอบ
"อืมมม โอเค แค่นี้แหละ ขอบใจมาก" ขณะที่ผมกำลังจะลุกขึ้นนั่นเอง ร่างสูงก็รีบพูดขึ้นมาก่อนที่ผมจะเดินไป
" เราสมาร์ทนะ นายชื่อไรอ่ะ?" คนที่นั่งอยู่แนะนำตัวเองก่อนจะเอ่ยมาถามผม ผมจึงหันกลีบไปตอบร่างที่นั่งนั้น
"เราต้นกล้าน่ะ ขอโทษที่ลืมแนะนำตัวไป แหะๆ" ผมเอามือมาเกาท้ายทอยแก้เก้อนิดๆ ก่อนจะกลับไปนั่งกับเสียงเพลงต่อ ซึ่งมันก็กำลังทำหน้าคาดผมอยู่เลย
"นี่มึงเอากูไปพูดอะไรเสียๆหายๆเปล่าเนี่ย เห็นให้เขามองมาทางกูด้วย" นั่นไง ผมว่าแล้วว่ามันต้องพูดอย่างนี้ แต่ก็นั่นแหละ ไม่ได้ทำอะไรเสียหายตรงไหนนี่หน่า ก็แค่เอามันไปแอบอ้างนิดหน่อย
"เปล่าหรอก ก็แค่บอกว่ามึงเป็น fc เขาไง แค่นั้นเอง" ผมก็นั่งลงดังเดิมเมื่อผมตอบเสร็จ ก็นะ ใครๆก็เป็น fc หมอนั่น น่าจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จะเอาไปแอบอ้างนิดๆหน่อยๆ คิ๊คิ๊
"หรอออออ ขอให้มันจริงก็แล้วกันนะ" มันทำสายตาคาดโทษผมไว้นิดๆ แล้วสักพักอาจารย์ก็มาพอดี พวกเราก็เลยรีบเดินกึ่งวิ่งไปหาอาจารย์อย่างกับแจกของฟรีกันเลยทีเดียวครับ โดยที่ไอหน้าหล่อนั่นก็เดินมาเหมือนกัน
"อ้าว พวกเธอมาทำไรกันเนี่ย แล้วไม่ไปขึ้นเรียนคาบแรกกันหรือไง" โห อาจารย์ เห็นพวกผมเป็นพวกชอบโดดเรียนหรือไงเนี่ย (ถึงจะมีความคิดที่อยากจะโดดบ้างก็เถอะ แต่ผมก็ไม่เคยโดดนะค้าบบบบ) ผมเป็นเด็กดีอยู่นะครับอาจารย์
"พอดีว่าพวกเราจะมาติดต่อเรื่องทุนที่อาจารย์ประกาศเมื่อเช้าอะครับ"
"ครับอาจารย์ ผมก็สนใจเหมือนกันครับ" ร่างสูงที่ตอนนี้มายืนอยู่ข้างๆผมพูดเสริมขึ้น
"อ้าว นี่นายก็สนใจเหมือนกันหรอ" ผมเองก็ตกใจนิดๆนะครับ ไม่คิดว่าจะมีคนมาร่วมอุดมการณ์เดียวกับเราด้วย ก็ดีเหมือนกันเวลาเราจะอ่านหนังสือเตรียมตัวจะได้ชวนไอหมอนี่มาด้วย เห็นยัยเสียงเพลงมันอวดสรรพคุณนักหนา อยากดูดิว่าจะจริงหรือเปล่า
"ถ้าไม่สนใจแล้วจะมาที่นี่ไหมล่ะครับ" นั่นไง เริ่มมีความกวนตีนเกิดขึ้นแล้ว เอ๊ะ ผมว่าผมเพิ่งรู้จักมันเมื่อตะกี๊นี้เอง นี่หรอ ความเฟรนลี่ที่ยัยเสียงเพลงมันพูดถึงคือกวนตีนเนี่ยนะ
"ก็แค่ถามเฉยๆ" ก็นะ คนยังไม่รู้จักดีก็ต้องวางตัวสักหน่อยเดี่ยวเขาหาว่าเราไม่มีมารยาท
" โอเค นั้นเดี่ยวจารย์จะเข้าไปเอาเอกสารให้พวกเธอมาอ่านนะ เดี่ยวรอสักแป๊บนึง" อาจารย์พูดเสร็จก็รีบเดินเข้าไป เราก็้ลยต้องงแช่อยู่ที่นี่นี้อีกนานเลยครับ พวกเราก็เลยแยกย้ายกันกลับไปนั่งที่เดิม แล้วก็รออาจารย์ออกมา แต่แล้วก็มีอาจารย์ใหม่เดินเข้ามาซึ่งเป็นอาจารย์คนเดียวกับที่พูดหน้าเสาธงเมื่อเช้านี้ แล้วเขาก็เดินเข้ามาหาพวกเราครับ
"นี่มารออะไรกันหรอจ๊ะ ไม่ขึ้นเรียนกันหรอ?" แหมมม ถ้าผมไม่มีเริ่องสำคัญอะไรก็คงไม่มานั่งให้เสียเวลาเล่นหรอกครับ แค่ติดอยู่ที่ว่าที่นี่แอร์มันเย็นดี น่าจะเป็นที่ที่ไว้สำหรับโดดเรียนเลยนะครับเนี่ย เห้ย!! ไม่ใช่และ ผมเด็กดีจะตาย ไม่ทำอะไรอย่างนั้นหรอกครับ (จริงๆนะครับ)
"พอดีพวกผมมารออาจารย์อยู่นะครับ เรื่องทุนที่ประกาศเมื่อเช้าแหละครับ" ผมกำลังจะอ้าปากตอบเลย ไอหน้าหล่อที่แม่งไม่รู้ลุกมาตั้งแต่เมื่อไรรีบแย่งซีนผมพูดไปเฉยเลย มันนี่นะ!! จริงๆเลย =o='
"หรอจ๊ะ? นั่นเดี่ยวจารย์ขอตัวไปทำงานก่อนนะ เอ่อ..แล้วเทอมนี้เราคงได้เจอกันนะ" จารย์ขวัญพูดเสร็จก็เดินเข้าไปยังห้องเดียวกับที่อาจารย์คนนั้นเข้าไปก่อนหน้า แถมยังมีเปรยๆอีกนะว่าจะได้เจอกันอีก แสดงว่าเขาจะได้มาสอนห้องพวกผมงั้นหรออออ
"เขาจะสอนห้องนายงั้นหรอ?" ร่างสูงที่ตอนนี้มันมานั่งที่ที่ผมนั่งเฉยเลย ผมควรจะมีมารยาทกับมันต่อดีไหมเนี่ย คำตอบผมบอกได้เลยว่า...
"อืม เขาคงจะมาสอนเรานั่นแหละ" นั่นแหละครับ ไม่รู้ดิ ผมรู้ทั้งรู้ว่ามันกวนตีนผมนะ แต่ไม่กล้าขึ้นกูมึงกับมันวะ ไม่รู้ทำไม เพราะมันอาจจะพูดเพราะมั้งครับ ผมเลยไม่ค่อยที่จะกล้าพูดสักเท่าไร 5555 แต่สักพักอาจารย์คนนั้นก็ออกมาพร้อมกับเอกสารในมือสักสองสามชุดและเดินมาหาพวกเรา หย่อนตัวลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับที่ร่างสูงนั่งพร้อมกับยื่นเอกสารนั้นให้กับพวกเราครับ
"อ๊ะ นี่เอกสารการสมัครและคุณสมบัติของผู้สมัคร ยังไงพวกเธอก็ลองไปอ่านๆดูก่อนก็แล้วกัน และค่อยมาบอกครูพรุ่งนี้ว่าพวกเธอมีคุณสมบัติครบถ้วนและพร้อมใจที่จะไปสอบหรือเปล่า" ขณะอาจารย์กำลังพูด ผมก็อ่านเอกสารในมือไปด้วย ถามใจอะ ผมพร้อมอยู่แล้ว แต่ก็ต้องไปถามพ่อก่อนนั่นแหละครับ จะให้ผมด่วนตัดสินใจเองเลยก็ไม่ใช่เรื่องใช่ไหมครับ ส่วนคุณสมบัติอะ ผมก็น่าจะผ่านหมดนะครับ เหลือแค่ทำเกรดของเทอมเนี่ยให้ดีก็เท่านั้นเอง ยังไงผมก็สู้สุดใจเลยแหละครับ
"นั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว จารย์ขอตัวก่อนนะ ส่วนพวกเธอก็ไปเรียนกันได้แล้ว นี่ก็เลยเวลาเรียนมาเยอะแล้วนะ"
"ขอบคุณมากครับ/ค่ะจารย์" แล้วจารย์ก็เดินกลับเข้าห้องเดิมไปทันที พวกเราก็แยกย้ายกันกลับไปเรียนที่ห้องของตัวเอง แต่พอผมจะเดินไปที่ห้องเรียนตัวเอง ร่างสูงก็ตามมาตลอดเลย ไม่มีห้องไปเรียนหรือไง
"ตามมาทำไมอะ ไม่มีเรียนหรือไง?" นั่นอะดิ เดินตามมาอยู่ได้อย่างกะพวกโรคจิต
"อ๋อ พอดีเราไปเรียนอาคารโน่นน่ะ แล้วพวกต้นกล้าเอากระเป๋าไว้ไหนกันล่ะ" ที่แท้ก็ไปเรียนที่เดียวกันนี่เอง แหม แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรกฟ้ะ ปล่อยให้ระแวงอยู่ได้
"เราฝากไว้กับเพื่อนในห้องน่ะ แล้วสมาร์ทล่ะ?" ตามนั้นเขาเรียกชื่อเราก่อนเราก็ต้องเรียกชื่อเขากลับอะ เนอะ 555555 ยังไงก็รู้จักกันแล้วหนิแถมเริ่มกวนตีนแล้วด้วย
"อ๋อ เราก็ฝากไว้กับเพื่อนเหมือนกันแหละ" อืม ผมก็ว่ามันก็เฟลนลี่ใช้ได้เลยนะ เรียนรู้การเข้าหาคนเร็วดี ก็นะ ดีกว่าไม่พูดไม่คุยกันเลย
"แล้วเธอชื่อไรหรอ?" คราวนี้สมาร์ทไปให้ความสนใจกับไอคนที่เดินเป็นใบ้มาตั้งแต่ปะกี้อีกอย่างหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกเลย สงสัยจะเขินละมั้งก็คนที่ชอบมาถามชื่ออะเนอะ
"ออ...อ๋อ เราเสียงเพลงน่ะ นายชื่อสมาร์ทใช่ไหมล่ะ เรารู้แล้วแหละ ก็นายออกจะดังนี่เนอะ แหะๆๆ" สงสัยจะตื่นจัดพูดซะรัวเชียว นั้นน่ะ มีการกลั้นเขินนิดๆด้วย แต่ขอโทษวะเพื่อน หน้ามึงไปหมดและ 55555
"ขนาดนั้นเลยหรอ ก็ว่าแล้วเชียวทำไมคนแอดในเฟสมาเยอะน่าดูเลย แต่ก็ขี้เกียจรับนะบางที 5555" ร่างสูงนี่ก็คุยได้คุยดีจริงๆเลย ผมก็เลยว่าไปยืนอีกข้างของเสียงเพลงเพื่อให้สองคนนั้นได้คุยกัน พอมาถึงหน้าอาคาร เราก็เริ่มแยกย้ายกันไปเรียน โดยที่เสียงเพลงไม่ลืมที่จะลาแล้วก็ขึ้นไป ส่วนผมก็ขึ้นเรียนเหมือนกันนั่นแหละ แล้วเรื่องวันนี้ผมก็ต้องเอาไปให้พ่อดูด้วยแหละครับ
เดินไปสักพักเหมือนมีอะไรสั่นๆในกระเป๋ากางเกง พอเปิดไปดูก็เป็นเฟสบุ๊คแหละครับ คงเป็นไรไร้สาระละมั้ง พอเปิดไปดูเท่านั้นล่ะครับ ทำเอาผมตกใจเลยครับ
"เห้ย!!!" ก็ชื่อที่มันปรากฏมันเป็นชื่อของไอร่างสูงนั้นดิครับ ยิ่งเข้าไปดูรูปด้วยแล้ว โอ้โห ใช่เลยครับ แล้วมันรู้ได้ยังไง ผมรีบหันไปดูไอเพื่อนตัวดีที่ตอนนี้แม่งเผ่นผมไปแล้วครับ นั่นไง ผมกะแล้วว่าต้องเป็นมันแน่นอนผมเลยรีบวิ่งตามมันไปเลยครับ ยัยเพลง มึงตายแน่!!!!!!!
'Smartphone Atchatiya'
+++++++++++++CHAOS FICTION++++++++++++
ดีใจด้วยนะต้นกล้า ได้ใบสมัครมาแล้วที่เหลือก็แค่รอคำจากคุณพ่อ คุคุ
ส่วนสมาร์ทน่ะมาขอเฟสบุ๊คต้นกล้าอย่างนี้นี่ยังไงๆแล้วนะ
ในที่สุดก็จบตอนที่ 1 สักที รู้สึกดีจังเลยครับ 555555
ตอนนี้ก็มีแฟนคลับตั้ง 1 คนเลยนะครับ ขนาดเพิ่งลงเมื่อวานนะเนี่ย *O* (ดีใจมากเลยล่ะสิ)
ยังไงก็ช่วยกันอ่านแล้วก็ comment กันด้วยครับ โปรดติดตามตอนต่อไปครับ ^o^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น