Chaos fiction เรื่องวุ่นๆของวัยรุ่นคนหนึ่ง [YAOI][Rewrite]

ลำดับตอนที่ #4 : Chaos fiction 4th : It was my pleasure

4th

It was my pleasure

                  วันนี้ผมมาโรงเรียนแต่เช้าเลยครับ เพราะต้องมาปั่นการบ้านครับ 5555 (อ๋อ ที่แท้ก็เป็นคนอย่างนี้สินะ) จู่ๆสองวันที่ผ่านมาหลังเปิดเทอม อ.แต่ละท่านใจดีจั๊ง สั่งการบ้านกันมาซะชุดใหญ่เชีย เลยต้องมานั่งปั่นเนี่ยแหละครับ ตอนนี้ผมก็มาอยู่หน้าอาคาร 1 ครับ รอยัยเสียงเพลงเนี่ยแหละครับ ว่าแล้วผมก็ปั่นการบ้านรอมันดีกว่า

             “มาทำไรตรงนี้หรอครับต้นกล้า”

            “เหวอ!!! ตกใจหมดเลย”  ที่แท้ก็สมาร์ทนี่เอง นึกว่าใคร เล่นมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลย ถ้าตกใจชักขึ้นมาจะทำไง

            “ผมไม่ใช่ผีซักหน่อยครับ แล้วทำไรอะครับ” ร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาดูใกล้ๆหน้าผม พอมองมันใกล้ๆแบบนี้มันก็หล่อจริงๆนะครับ ไม่สงสัยและ ทำไมผู้หญิงถึงติดตรึม

            “ก็ปั่นการบ้านอยู่อะ แล้วสมาร์ทไม่มีหรือไง?” อ้าว!! จู่ๆก็หัวเราะ นี่ผมถามอะไรมันผิดหรือเปล่าครับ

            “หัวเราะไม?” นั่นดิ หัวเราะทำไม แปลกคน

            “ผมก็เพิ่งรู้นะครับ สมุดวิชาคณิตเอามาใช้ปั่นเคมีได้ด้วย 5555” อะไรวะ ผมว่าผมก็หยิบมา... เห้ย!!!! ไหงผมไปหยิบสมุดคณิตมาหยิบปั่นได้ล่ะเนี่ย ตายแล้วๆ ทำไงดีเนี่ย นั่งปั่นไปตั้งเยอะและ เสียดายอะ T_T

            “ก็ปั่นใหม่สิครับ ไม่เห็นยากเลย” แหมมมม พูดมันก็ง่ายนี่หว่า แล้วต้องส่งอ.พรพรรณ แต่เช้าด้วย แล้วไม่ใช่วิชาเดียวด้วย ไหนจะฟิสิกส์ สังคม แล้วคณิตก็ดันเขียนลงไปอีก โอ้ย จะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ยยยยยย

            “ไม่ไหวหรอก ส่งตอนเช้าเลยนะ ยังมีวิชาอื่นอีก”

            “ให้ผมช่วยไหม?”

            “จะดีหรอ? แล้วนายไม่มีการบ้านหรือไง?” เราก็ต้องเกรงใจคนอื่นนิดนึงอะเนอะ

            “ผมเสร็จหมดแล้ว มาๆเดี่ยวช่วยปั่น” ว่าแล้วร่างสูงก็หยิบกระเป๋าผมแล้วหยิบสมุดเคมีจริงๆมาช่วยปั่นให้และก็ถามว่าให้ทำอะไรบ้าง หลังจากนั้นมันก็นั่งปั่นให้ผมเลยครับ ส่วนผมนะหรอ? ก็ปั่นวิชาอื่นสิครับ อีกอย่างต้องฉีกกระดาษหน้าที่เขียนเคมีในสมุดคณิตออกด้วยครับ เดี่ยวอ.กรวิชญ์ จะบ่นเอาครับ เขายิ่งเหี้ยบๆอยู่ ขณะที่ปั่นๆอยู่ ยัยเสียงเพลงมันก็มาแล้วครับ

            “อ้าว สมาร์ทมาทำไรอะ?” แหมมมม มาถึงก็ทักผู้ชายก่อนเลยนะ เพื่อนฝูงนี่เป็นหมาหัวเน่าไปเลยดิ

            “อ๋อ เราช่วยต้นกล้ามันปั่นการบ้านน่ะ” ร่างสูงตอบแต่มือก็ยังคงปั่นสมุดการบ้านผมอยู่ครับ แหมม มันนี่ก็เทพเกิ๊นนนนน

            “ดีจังเนอะ ใครได้เป็นแฟนนี่โชคดีแน่เลยเนอะ” เสียงเพลงพูดจบก็นั่งลงข้างๆผมพร้อมกับหยิบสมุดการบ้านจะมาปั่น ร่างสูงก็ได้แต่หัวเราะในลำคอนิดๆครับ แล้วก็ปั่นต่อไป

            “มึงนี่กล้ามาใช้สมาร์ทสุดหล่อของฉันได้นะ” เห้ย!! เดี๋ยวๆ อยู่กับเพื่อนกะกับผู้ชายนี่คนละเรื่องกันเลยนะ มันมากระซิบข้างหูผมครับ สงสัยกลัวสมาร์ทสุดหล่อของมันจะรู้ธาตุแท้ของมันแหละครับ แต่ผมก็ปั่นการบ้านต่อไปไม่สนใจมันครับ

            “โอ้ยยยย หยิกกูทำไมเนี่ยยยย” แม่ง หยิกโคตรเจ็บเลยครับ มันไม่สนใจผมครับ หยิบหูฟังมาเสียบโทรศัพท์เปิดเพลงฟังทำหน้าน่าถีบมากเลยครับ อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ ฝากไว้ก่อนเถอะ

            “น้องๆครับ ตั้งใจซ้อมกันหน่อยนะครับ” เสียงไอไอซ์ดังทั่วห้องดนตรีเลยครับ ผมก็นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่ครับ ก็นะ จริงๆผมแอบอู้ซ้อมครับ 5555 ก็มันขี้เกียจนี่ครับ

            “มึงนี่ก็อีกตัวนะ ทำไมไม่ไปซ้อมวะ จะถึงงานดนตรีโรงเรียนอยู่และ” จู่ๆแม่งมาจากไหนก็ไม่รู้ครับ ที่รู้ๆแม่งเล่นกระหม่อมผมไปแล้วครับ ผมนี่แทบหน้าทิ่มไปกับพื้นเลยครับ นี่สาบานได้ว่ามือ ผมนึกว่าไม้พายซะอีก

            “ก็กูขี้เกียจนี่หว่า” นั่นไงครับ แม่งสงนกมาที่หัวผมอีกรอบแล้วครับ ก็มันขี้เกียจจริงๆนี่หว่า

            “ไม่ต้องเลย ไปๆ ไปซ้อมเลย เดี่ยวน้องเขาเห็นมึงอู้ เดี่ยวน้องเขาก็จะทำตามหรอก” อ๋อ ที่แท้ก็ไม่อยากให้เป็นแบบอย่างที่ไม่ดีนี่เอง โหยยย พ่อคนดี คนดีจังเลยครับ ก็อย่างว่านั่นแหละครับ โรงเรียนผมมีงานดนตรีโรงเรียนครับ ก็ไม่เข้าใจนะครับว่าจะตั้งขึ้นมาทำไม อย่างมากก็แค่ให้เด็กมาปลดปล่อยความเป็นคัวตนในตัวคุณครับ 5555 แต่ก็ดีนะครับ เด็กจะได้ไม่เครียด

            “อ้าว น้องๆครับพอแค่นี้แหละครับ” เท่านั้นแหละครับ เด็กๆก็พากันเก็บอุปกรณ์ บ้างก็กลับบ้าน บ้างก็ไปเที่ยวต่อครับ ส่วนผมนะเหรอก็ได้แต่ต้องเช็คความเรียบร้อยในห้องดนตรีเนี่ยแหละครับ ไอไอซ์บอกว่าจะไปตามยามให้มาช่วยปิดห้องนะครับ ไม่ได้หรอกครับ ในห้องนี้มีแต่ของสำคัญ เครื่องดนดนตรีแต่ละอย่างนี่ก็ไม่ใช่ถูกๆนะครับ

            “ออกมาได้แหละ กูตามยามมาและ” ผมก็ปิดไฟตามเสาแล้วก็เดินออกไปครับ จากนั้นผมก็แยกกับไอซ์แล้วก็จะกลับบ้านครับ แต่ผมดันไปเหลือบเห็นร่างสูงกำลังนั่งคุยเล่นอยู่กับเสียงเพลงครับ เข้าไปแซวดีกว่า

            “แหนะๆ ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก หรือว่ามาจู๋จี๋กันเนี่ย ยังไงๆสองคนเนี่ย” พอแซวเท่านั้นแหละ หน้านี่แดงทั้งคู่เลยครับ สงสัยจะจริงหรือเปล่าเนี่ย

            “จะบ้าหรอมึง กูก็แค่เจอกันระหว่างทางก็เลยมานั่งคุยเล่นกันเฉยๆ” เสียงเพลงนี่รีบแก้ตัวทันควันเลยครับ ส่วนร่างสูงก็ได้แต่นิ่งๆครับ แต่หน้าก็ยังไม่หายแดงเลย ผมว่าก็น่ารักดีนะครับเวลาสมาร์ทมันเขินเนี่ย

            “จ้า จะพยายามเชื่อนะ นั้นเดี่ยวกลับบ้านก่อนและ โชคดีนะ” พูดเสร็จพร้อมโบกมือลาทั้งสองคน สองคนนั้นก็โบกมือลาผมกลับครับ ผมก็รอรถสองแถวอยู่ครับ จู่ๆก็มีนักเรียนสาวเดินมาและกำลังรอรถอยู่เหมือนกันครับ เธอผมยาวเกือบจะกลางหลัง ผอมบางแต่สมส่วน หน้าตาก็จัดว่าสวยเลยแหละครับ  สักพักก็มีนักเรียนอีกคนแต่ใส่กางเกงคนสีกับโรงเรียนผมขับมอเตอร์ไซค์มาจอดเทียบท่าตรงที่เธอยืนอยู่แล้วก็เธอก็นั่งซ้อนออกไปครับ ทันใดนั้นรถสองแถวผมก็มาเลยขึ้นไปเลยครับ

            กลับมาถึงบ้าน ไม่เจอพ่อสงสัยวันนี้คงกลับดึก พอเดินไปห้องครัวก็เห็นโพสต์อิทแปะไว้ที่ตู้เย็นว่า ‘กินข้าวไปก่อนเลยนะลูก วันนี้พ่อกลับดึกน่ะ’ ผมก็เลยเดินออกไปซื้อของมาทำอาหารกินที่บ้านครับ ก็เลยทำกะเพราและต้มจืดนะครับ เผื่อตอนกลางคืนพ่อมาจะได้กินด้วย พอกินเสร็จผมก็ขึ้นไปบนห้อง แล้วก็ทำการบ้านครับ จู่ๆโทรศัพท์ผมก็มีแมสเซจเข้าครับ เลยเปิดขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นร่างสูงที่ทักมาครับ

‘ทักครับ’

‘อืม ดี’

‘ทำไรอยู่อะ’

‘ทำการบ้านอยู่น่ะ ช่วงนี้การบ้านเยอะมากกก’

‘หรอ? ผมก็กำลังทำอยู่เหมือนกัน’

‘หรอ? 5555 นั่นเราทำการบ้านก่อนนะ’

            ผมกำลังจะวางโทรศัพท์แต่จู่ๆ สมาร์ทก็พิมพ์เรียกผมอีกครับ

‘เดี๋ยว เอ่อ...คือ...ผมมีไรให้ช่วยน่ะ’

            ‘อะไรหรอ?’

‘คือ...ผมแอบชอบเสียงเพลงน่ะ’

            อ๋อ!!! แอบชอบเสียงเพลงนี่เอง... ห้ะ!!!! อะไรนะ แอบชอบเสียงเพลงหรอ? สมาร์ทเนี่ยนะ นี่ถ้ายัยเสียงเพลงรู้เข้าละก็มันคงจะดีใจยิ่งกว่ากระดี่ได้น้ำแน่เลยครับ แต่ผมนี่ก็เหวอไปนิดๆเหมือนกันนะครับ ไม่คิดว่ามันจะมาชอบยัยเสียงเพลงจริงๆนะเนี่ย

‘แล้วชอบตั้งแต่เมื่อไรล่ะ’

‘ผมชอบเสียงเพลงนานแล้วแหละ ตั้งแต่ผมเข้ามา

อยู่นี่แล้วแหละ แต่ไม่ได้มีโอกาสได้รู้จักกันน่ะ’

‘แล้ว...เกี่ยวไรกับเราด้วยอะ?’

‘คือ...เราจะให้ต้นกล้าช่วยเป็นพ่อสื่อให้หน่อยน่ะ’

‘ว่าไงนะ!!!! จะให้เราเป็นพ่อสื่อเนี่ยนะ?’

‘อืม ช่วยผมหน่อยนะ นะครับ’

            มันพิมพ์เสร็จก็ส่งสติกเกอร์หน้าเว้าวอนมากเลยครับ ผมก็สงสารมันนะ แต่ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องรักๆซักเท่าไรเลยอะ แฟนก็ยังไม่เคยมีเลยสักคน แล้วจะเอาไงดีล่ะเนี่ย -_-‘

‘แต่เราไม่เคยเป็นพ่อสื่อมาก่อนเลยนะ’

‘ไม่เป็นไรหรอก เราก็แค่อยากให้ช่วยเราให้ได้อยู่

ใกล้ๆเสียงเพลงหน่อยน่ะ แค่นั้นเอง’

            ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ เราก็ไม่ได้เก่งเรื่องแบบนี้สักหน่อย แต่เอาเถอะ ช่วยก็ช่วยวะ ถือว่าช่วยเพื่อนตัวเองให้ได้สมหวังกับคนที่มันชอบก็แล้วกัน

‘อืม...ก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ?’

‘อะไรหรอ?’

‘นายต้องมาช่วยเราติวหนังสือสอบด้วย โอเคไหม?’

‘เรื่องแค่นี้เอง ไม่มีปัญหาครับ’

‘โอเค นั้นแค่นี้นะ เราจะทำการบ้านต่อ’

‘ครับ ขอบคุณมากครับ’

            แล้วมันก็ส่งสติกเกอร์มาครับ เป็นคำว่า ‘Thank you’ ตัวใหญ่ๆเท่าฝาบ้านอะครับ ผมก็เลยส่งสติกเกอ์รูปไลค์ไปครับ แล้วก็กลับมาทำการบ้านตัวเองต่อครับ

++++++++++++Chaos Fiction+++++++++++

อ้าว!!!!! ไหงเป็นเงี่ยอะ จู่ๆสมาร์ทก็มาชอบเสียงของเราเฉยเลยอะ เสียจุยยยยย

ต้นกล้าเลยต้องรับภาระช่วยสมาร์ทให้ได้สมหวังกับเสียงเพลงเลย

ตอนนี้ก็มีแฟนคลับสามคนแล้วครับ (ตอนนี้แรกมีสี่คน แล้วจู่ๆก็ออกนึงคนอะ  เสียใจจัง T_T)

แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ ยังไงก็ติดตามแล้วก็ช่วยกันเม้นต์หน่อยนะครับ จะได้เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ ^ ^