คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : นี่ นายจะทำอะไรฉัน!!!!!
หลังจากที่สอบเสร็จฉันเดินออกมารอรถเมลล์ที่หน้าโรงเรียน แล้วสายตาฉันก็เหลือบมองไปเห็น นั่น!!!! ไอ้โจรนี่ หนอยยังไม่กลับอีกเหรอ ฉันไม่มีอารมณ์มาเถียงกับนายหรอกนะ ไอ้โจรนั่นเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันแล้วฉันก็หันไปทางอื่นเพื่อกลบเกลื่อน แล้วฉันก็เดินหนีไป ( ไม่ให้เดินหนียังไงเล่า เดี๋ยวไอ้โจรกลับมาคิดบัญชีอีกจะทำไง)
“เดี๋ยว .....เธอ ยัยตัวดี” ไอ้โจรนั่นเรียกฉัน
“นี่ นายว่าใครฉันไม่มีอารมณ์นะ” ฉันรีบเดินหนีไอ้โจรนั่น
“นี่ ยัยตัวดีเธอสอบตกเหรอ ?” หนอยไอ้โจรนี่ชักจะวอนหาเรื่องแล้วมั้ยหล่ะ กล้าดียังไงมาพูดกับฉันอย่างนี้
“ ..............” TToTT
“ hey เธอไม่อายคนอื่นบ้างรึไง ดูทำร้องไห้เธอโตแล้วนะ”
“ ฮือ ๆๆๆ แง ๆๆๆ”TTTTOTTTTT ไอ้โจรบ้าพูดอยู่ได้ฉันไม่ชอบให้ใครมาปลอบเฟ้ย
“นี่ บอกให้หยุดไงเล่า เธอหยุดดดดด!!!!!!”
“TTToTTT”
“ นี่ เธอฉันอายเค้านะ ขอร้องนะหยุดเหอะ” จากนั้นไอ้โจรนั่นก็ดึงฉันเข้ามาหาตัวเค้าแล้วโอบกอดฉันไว้ มือของเค้าทำไมอุ่นและนิ่มจัง ไอ้โจรนี่สูงไม่เบาแฮะ รู้สึกว่าทำไมหน้าฉันมันเปียกชื้น ๆ เนี่ย ตายล่ะ!!ใบหน้าฉันซุกอยู่บนหน้าอกของไอ้โจรรึเนี่ย !!!!
“เธอหยุดร้องไห้นะ เรื่องแค่นี้เอง มันต้องมีทางแก้ไขสิ” เสียงปลอบโยนของไอ้โจรช่างแผ่วเบาและนุ่มนวล
“อือ ครายบอกว่าช้านนน... ร้องไห้หล่ะ ซิกๆ” ฉันพูดพลางเช็ดน้ำตา
“ไม่ร้องได้ไง ดูสิเสื้อฉันเปียกหมดแล้ว Hey ยัยตัวดีนี่เธอสั่งน้ำมูกใส่เสื้อฉันเหรอ” O-O ฉันมองดูที่เสื้อไอ้โจรนั่นแล้วก็ต้องอ้าปากค้างพูดไม่ออก
“เอ่อ .... เหอะๆ แฮะๆๆ” ^-^;
“นี่ยัยซกมก เธอกล้าทำยังงี้กับฉันได้ไงรู้มั้ยเสื้อตัวนี้มันแพงแค่ไหน ? -_-^^”
“เอ่อ ฉันจะรู้ได้ไงหล่ะ” : (
“โอ๊ย!!! เจอเธอแล้วซวยทุกทีเลย”ไอ้โจรนั่นทำท่ากุมขมับ แหมนี่นายคิดว่าคนเดียวรึไงที่ซวย เชอะ!!!
“แล้วใครว่าฉันเจอนายแล้วโชคดีงั้นแหละ” ชิส์ใครกันแน่ที่ควรพูดแบบนั้น
“เธอต้องรับผิดชอบ”
“ อารายทำไมฉันต้องรับผิดชอบ บอกไว้เลยนะฉันไม่มีเงินมาซื้อเสื้อให้นายหรอกนะ”
“งั้นตามฉันมานี่”
“เฮ้ย!!! จะไหน...ช่วยด้วยค่ะ นี่จะจะโจโจน อุ๊บ!!!” นายนั่นเอามือปิดปากฉันแล้วอุ้มฉันลากออกมา
“ ไม่มีไรหรอกครับ พอดีแฟนผมเค้างอนน่ะ ขอโทษด้วยนะครับ”
แล้วไอ้โจรก็พาฉันนั่งรถมาที่คอนโดที่ใหญ่มาก ๆ แห่งหนึ่งฉันแหงนมองจนคอแทบเคล็ดเชียวหล่ะ ไอ้โจรพาฉันมาข้างในแล้วเขาก็กดลิฟต์
“นี่ไอ้โจร นายพาฉันมาที่ไหนเนี้ย ?” ^^?
“นี่หยุดเรียกฉันว่าโจรได้แล้ว......”
“แล้วจะให้เรียกนายว่าไรหล่ะ? ฮะ”
“มานี่ลิฟต์เปิดแล้ว”
“หะ ..............” นายนั่นลากฉันเข้าไปในลิฟต์ เมื่อลิฟต์เปิดไอ้โจรนั่นก็ลากฉันอีกและ -_-; เฮ้ย ไอ้โจรนี่พาฉันมาที่นี่ทำไมรึว่าาาาาา.........ไม่จริงอย่างที่ฉันคิดใช่มั้ย ? ตายแน่ ๆ เลย ความบริสุทธิ์ ฉันอยากจะมอบให้ไมเคิลที่รักของฉันนะ ไม่จริง ๆๆๆๆ
“นี่ เข้ามาข้างในสิ” ไอ้โจรเรียกให้ฉันเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง มันจะพาฉันมาทำอะไรเนี้ย อึ๋ย!!!! ไม่อยากจะคิด
“............” O.O
“เอ้า ยังไม่เข้ามาอีก นี่ฉันไม่ทำไรเธอหรอกน่า”
“หน้าอย่างนายเนี้ยนะ ฉันไม่เชื่อหรอก นายมันเป็นโจร”
“มานี่ เร็วมา”
“โอ๊ยนาย นี่ปล่อยฉันนะ นี่นายไอ้บ้า” ฉันสะบัดมือออกจากไอ้โจรนั่น แล้วกัดที่มือมันอย่างแรง 555+ สะใจจริงเว้ย รู้ไหมว่าฉันเป็นใครไอ้โจรเอ๋ย
“โอ๊ย เธอกัดฉันทำไมเนี้ย ? รีบมาดี ๆ เลยเร็ว หรือจะให้ฉันอุ้มเธอเข้ามา”
“เฮ้ย !!! หยุดตรงนั้นเลย ก็ได้ แต่ถ้านายทำไรฉัน นายจะได้รู้ฤทธิ์ฉันจริง ๆ” ฉันเดินก้าวมาอย่างองอาจ และยืดตัวอย่างเต็มที่ พลางมองหาอาวุธที่พอจะทุบไอ้บ้านี่ได้ ฉันเดินเข้าไปและนั่งที่โซฟาอย่างเงียบ ๆ และแล้ว ไอ้โจรนั่นมันทำอะไรน่ะ เฮ้ ทำไรวะ
“อย่า !!!! นะ นายกำลังจะทำอะไร”
“นี่ฉันก็จะถอดเสื้อไง” พูดจบไอ้โจรนั่นก็ถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก
“นี่ นายก็ไปถอดที่อื่นสิ จะมาถอดตรงนี้ได้ไง แล้วพาฉันมาทำไม? ”
“ ทำไมฉันจะถอดตรงนี้ง่ะ แหมเธอไม่อยากเห็นหุ่นเซ็กซี่ของฉันรึไง ยัยตัวดี” ไอ้โจรนั่นพูดพร้อมกับยิ้มกวนประสาทฉัน
“ ไปถอดไกล ๆ เลยไอ้บ้า แล้วทำไมต้องถอดเสื้อฮะ ^^; ”
“แล้วเธอคิดว่าฉันจะถอดทำไมหล่ะ” ไอ้โจรนั่นยิ้มแล้วค่อยๆก้าวมาใกล้ฉัน ฉันเริ่มกลัวจนตัวลีบแล้ว
หล่ะ ทำไงดีเนี้ย โอแม่เจ้าช่วยลูกด้วย TT-TT
“ OoO ”
“นี่ ฉันไม่พิศวาส เธอหรอกนะ เลิกคิดไปได้เลย ฉัน จะเอาเสื้อไปให้เธอรับผิดชอบไงหล่ะ”
เฮ้อโล่งอกไปที ค่อยยังช่วยหน่อยยังไงไอ้โจรนี่ก็เชื่อใจไม่ได้หรอก โจรยังไงก็เป็นโจรวันยังค่ำ ซักพักไอ้โจรนั่นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินมาพร้อมกับโยนเสื้อใส่หน้าฉัน
“ นี่นาย ให้ดี ๆ ได้มั้ย ? ทำไมต้องโยนด้วย” -_-^^
“เอาไปซักมาดี ๆ นะ ยัยตัวดี”
“ wise men say only fools rush in but I can’t help falling in love with you……”
เอ๊ะเสียงโทรศัพท์ฉันนี่นา
“ฮัลโหล”
“ยัยอะตอม แกอยู่ไหน”
“แล้วแกหล่ะ ชมพู แกอยู่ไหน”
“ฉันถามแกก่อนนะ”
“ฉันอยู่เอ่อ ....?” ฉันหันไปถามความคิดเห็นไอ้โจรนั่น
“อย่าบอกว่าอยู่ที่นี่ โอเค” ไอ้โจรนั่นกระซิบบอกฉัน
“ฉันอยู่ร้าน คิงส์เบเกอรี่ไง หิวก็เลยมาหาอะไรกิน” ฉันโกหกเพื่อน เพื่อไอ้โจรเนี่ยนะ
“มิน่ายังไม่กลับบ้าน ไม่ชวนเพื่อนเลยนะ”
“ก็ฉันนึกว่าแกไม่ว่าง”
“งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ ฉันจะชวนยัยน้ำหวานไปด้วย”
“โอเค เจอกันนะ บาย”
“บาย”
ตู๊ดดด... ฉันกดวางสายแล้วมองไปที่ไอ้โจรด้วยสายตาตำหนิ
“ นายทำให้ฉันต้องโกหกเพื่อน ไอ้โจรห้าร้อยห้าสิบ”
“ก็ฉันไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย ที่นี่มันน่ารำคาญ”
“แล้วพาฉันมาทำไม!!!?” ฉันเริ่มตะคอก
“เบา ๆ หน่อยสิยัยตัวดี เธอจะให้ฉันถอดเสื้อข้างถนนรึไง”
“.......o^o...”
“เธอบอกเพื่อนเธอให้ไปรอที่ไหน?”
“คิงส์เบเกอรี่”
“ใกล้ ๆ นี่นาเดี๋ยวฉันไปส่ง เออเดี๋ยวรอแปบนะ” นายนั่นเดินเข้าไปในห้องซักครู่แล้วเดินกลับออกมา
“ไม่ต้องน่า”
“นี่ฉันพาเธอมานะ มานี่เลย”ไอ้โจรนั่นคว้ามือฉันดึงมาพร้อมกับถือถุงเสื้อมาด้วย
“เฮ้ยยยย!!!!......ปล่อย” สงสัยไอ้โจรนี่ชอบใช้ความรุนแรง ไอ้บ้าแกกล้าใช้กำลังกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ได้ยังไงฮะ
ความคิดเห็น