เช้าวันนี้ ผมคิดว่าวันนี้คงเป็นวันที่หน้าเบื่อเหมือนเช่นเคย ทุกวันผมจะตื่นตีห้าด้วยความเหนื่อยล้าจากการเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์เมื่อวานถึงเที่ยงคืนตีหนึ่ง ตื่นมาอาบน้ำด้วยความง่วง แต่น้ำจากฝักบัวช่วยให้เราตื่นตัว พออาบน้ำเสร็จแล้ว ผมก็ไปแปรงฟันตามสูตรของผมเอง หลังจากนั้นก็มาแต่งตัวด้วยความงวยเงีย เพราะน้ำจากฝักบัวกับความเย็นของยาสีฟันไม่อาจทำให้ผมตื่นได้อย่างสมบูรณ์ ผมนั่งสัปหงกรอพี่ชายของผมอาบน้ำเสร็จ แม่ของผมก็ได้เรียกผมให้ไปขึ้นรถ
"แก๊ปขึ้นรถได้แล้ว และไปเรียกพี่เก๋งให้อาบน้ำเร็วๆด้วย"แม่ตะโกนจากหน้าบ้านเข้ามาผม
"ครับแม่"ผมขานรับ "พี่เก๋งครับ แม่บอกว่าให้เร็วกว่านี้ครับ"ผมตะโกนบอกพี่ชายของผมในห้องน้ำ
"เออ กูรู้แล้วน่า"เสียงพี่เก๋งตะคอกมาจากห้องน้ำ ผมรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าตรงมุมของผม และรีบขึ้นไปบนรถ ผมได้นั่งรอบนรถได้ซักครู่แล้วพี่เก๋งก็วิ่งมาเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็ว
"สายแล้วนะเก๋งทีหลังทำอะไรให้รวดเร็วกว่านี้นะ"แม่พูดกับเก๋ง "ครับผม"พี่เก๋งพูดแล้วทำท่าวันทยหัตถ์
ระหว่างทางที่ผมนั่งรถ ผมก็ทำแบบเคย คือ ผมนั่งหลับตลอดทาง จนกว่าจะถึงโรงเรียนของผม
"เอ้า แก๊ปถึงแล้ว เงินวางอยู่บนกล่องกระดาษทิชชู่ รีบลงได้แล้วรถมันติด"แม่ปลุกผม
"ครับแม่ ขอบคุณครับ"ผมรีบหยิบเงินแล้วเปิดประตูลงจากรถด้วยความรวดเร็ว
หลังจากที่ผมลงจากรถแล้ว ผมก็ได้เดินเข้าโรงเรียน แล้วผมก็ดูนาฬิกาข้อมือที่อยู่ตรงข้อมือซ้ายของผมเวลาตอนนี้6โมงครึ่ง ผมจะมาโรงเรียนเช้าอย่างนี้เป็นประจำ ผมเดินไปที่โรงอาหารเพื่อจะไปกินข้าว ผมได้ไปที่ร้านอาหารตามสั่งร้านโปรดของผม ทุกๆเช้าผมจะมากินร้านนี้เป็นประจำ อาหารมื้อเช้าของผมโดยปกตินั้น คือ ผัดผักกับไข่ดาว ใส่พริกน้ำปลานิดหน่อย ผมก็จ่ายเงินกับคุณน้าเจ้าของร้าน แล้วเดินไปหยิบช้อนส้อม และเดินไปที่นั่งของผม ทุกๆครั้งที่ผมกินข้าวเช้าในโรงอาหารโรงเรียน ที่นั่งประจำของผมอยู่หน้าทีวี ผมมักจะมองดูทีวีทุกครั้งที่ผมกินข้าว และตอนเช้า โรงเรียนจะเปิดช่องข่าว ผมชอบรายการนี้มาก เพราะทำให้ผมได้รับข่าวสารที่อัพเดททุกวัน หลักจากที่ผมกินข้าวเสร็จ ผมหยิบกระเป๋าและหยิบจานข้าวที่ผมกินเสร็จแล้วนั้น ไปคืนจานให้กับคุณน้าเจ้าของร้านข้าว คุณน้าเจ้าของร้านข้าวก็ยิ้มให้ผมทุกครั้งที่ผมมาซื้อข้าวร้านของเขา ผมได้เดินไปที่ห้องเรียนของผมที่อยู่ชั้นห้า ระหว่างเดินไปผมได้คิดว่าวันนี้มีงานอะไรบ้างที่ต้องส่ง ต้องเรียนวิชาอะไรบ้าง พอถึงห้องของผม ผมก็ได้เปิดประตูเข้าไปในห้อง ผมมองหาที่นั่งของผมและวิ่งไปวางกระเป๋าอย่างรวดเร็ว ผมได้นั่งลงที่เก้าอี้ของผม ผมคิดว่าวันนี้คงเหมือนทุกวันที่ไม่ค่อยจะได้เรียน คุยกับเพื่อน ระหว่างเรียน หลับในห้องเรียนอย่างเคย ผมก็นึกถึงงานที่จะต้องส่ง ใช่ผมลืมทำงานนั้น ผมจึงขอเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างหลังผมอีก2โต้ะ
"ชัย กูยืมสมุดคณิตหน่อยได้ไหมวะ พอดีกูลืมทำมา" ผมบอกเพื่อนของผมที่ชื่อว่าชัย ชัยไม่ตอบแล้วทำหน้านิ่ง ผมสงสัยมากว่าทำไมชัยเพื่อนของผมถึงไม่ตอบผม พอก็หันไปด้านข้าง ขอยืมสมุดการบ้านเพื่อนที่นั่งถัดไปอีก2โต้ะ
"เป็ด กูยืมสมุดคณิตหน่อยดิ พอดีไม่ได้ทำมาวะ ทำเสร็จยังวะ?" ผมได้ถามเป็ด เป็ดเฉย แล้วทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่อง ผมสับสนตัวเองว่า เมื่อวานผมทำอะไรผิด วันนี้พวกเขาจึงไม่คุยกับผม
ผมพยายามจะคุณกับทุกคนแต่ทุกกลับเฉยเมยต่อผม เพื่อนกลุ่มที่สนิทมากที่สุดของผมจับกลุ่มคุยกับ แต่พอผมเข้าไปคุย เพื่อนของผมเหล่านั้นกลับเงียบ แล้วพูดบอกมากว่า
"เออ แยกย้ายเหอะ เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่" เพื่อนในกลุ่มนั้นมี1คนพูดออกมา ยิ่งทำให้ผมเครียดมากไปอีก ในระหว่างการเรียนของวันนี้ ผมไม่ได้พูดกับใครเลย เพราะไม่มีใครอยากจะพูดคุยกับผม ผมได้แต่คิดว่า "เดี๋ยวพรุ่งนี้ มันก็ดีเอง"
"กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เสียงกริ๊งหมดเวลาเรียนในวันนี้ได้ดังขึ้น ผมได้ลุกขึ้น หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้อง ทุกวันผมจะต้องไปรอแม่ผมที่บ้านของอาม่าที่อยู่ใกล้ๆโรงเรียน ระหว่างทาง ผมได้คิดเรื่องที่เกิดในวันนี้ ว่าทำไมเพื่อนของผมไม่คุยกับผม ทั้งก่อนเรียน ระหว่างเรียน พักกินข้าว แม้กระทั่งเลิกเรียน ก็ไม่มีเพื่อนคนไหนคุยกับผมเลยแม้แต่คนเดียว ระหว่างที่ผมคิดเพลินๆอยู่นั้นผมก็เดินมาถึงหน้าบ้านของอาม่าผม แล้วเปิดประตูเข้าไป สิ่งแรกที่ผมเห็นก็คือ ทำไมไฟไม่เปิด เพราะปกติแล้ว อาม่าจะเปิดไฟทั่วทั้งบ้าน เพราะท่านมองไม่ค่อยเห็นทาง ผมได้ปิดประตูและวางกระเป๋า กำลังจะเปิดไปเปิดไฟ ในขณะนั้นเองไฟก็เปิด แล้วมีเพื่อนๆของผมวิ่งมาล้อมผมแล้วหัวหน้าห้องได้ยกเค้กมาหน้าเค้กนั้นเขียนว่า "สุขสันต์วันเกิด แก๊ป เพื่อนที่น่ารักของเราทุกคน" เพื่อนของผมได้ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์กันเสียงดังมาก แล้วอาม่าของผมก็เดินมาจากหลังบ้านมาพูดกับผมว่า
"พวกเพื่อนลื้อนี่ดีมากเลยนะ มาให้ของขวัญวันเกิดแบบเซอร์ไพค์แบบนี้ อั๊วเป็นปลื้มแทนจริงๆ"อาม่าได้บอกกับผม
"เอ่อ.....เพื่อนๆทุกคนครับ"ผมมีเรื่องจะบอกกับเพื่อนผม "มีอะไรหรอแก๊ปตกใจใช่ไหมล่ะ พวกเราทุกคนมีของขวัญมาให้นายด้วยแหละ รับรองนายต้องถูกใจแน่นอน" มีเพื่อนของผมคนหนึ่งได้พูดออกมา
"ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกครับ พอดีว่าวันเกิดของผม......" ผมพูด
"ดีใจใช่ไหมล่ะแก๊ป พวกเราเห็นนายช่วยพวกเรามาเยอะ เราอยากจะให้อะไรเล็กๆน้อยๆกับนายบ้าง"
หัวหน้าห้องได้พูดออกมา
ผมได้เงียบซักครู่แล้วพูดออกไปว่า
"พอดีว่าวันเกิดผม.......... คือวันพรุ่งนี้ครับ"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น