คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แผนใหม่ !!
ส่วนยัยสองคนนั้นน่ะ เอาไว้เป็นเพื่อนกินกันเฉยๆ ก็พอ =_=+
“แกดูเขาทำกับฉันสิ!” ยัยลมมองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเล็บขบ ก่อนจะจงใจตอบออกมาอย่างธรรมดาว่า…
“ทำอะไรอ่ะ -_-;;”
“=()= ก็นี่ไง แกไม่เห็นรึไง ทั้งแขนทั้งขาแทบจะหักออกเป็นสองท่อนอยู่แล้ว ไอ้อย่างที่แกว่ามันไม่เห็นจะได้ผลเลย!”
“ฉันว่าอะไร…”
“ก็ตอนนั้นไงที่แกบอกว่า ‘ลองแกพูดดีๆ กับเขา แล้วแกจะรู้ว่าความจริงว่าเขาไม่ได้เป็นแบบที่แกคิดเลยซักนิด’ ไง มันไม่เห็นได้ผลเลยสักนิด!”
“O_O นี่แกลองไปทำมาแล้วหรอ” ยัยลมจ้องฉันตาไม่กะพริบ ซึ่งฉันเองก็ได้แต่หลบสายตาแล้วกะพริบตาปริบๆ ได้โปรดอย่ามาจ้องตาฉันแบบนั้น TOT
“ปะ…เปล่าซักหน่อย ไม่ได้ไปลองทำอะไรทั้งนั้นแหละ >O<”
“หลบตาด้วย โกหกชัวร์ๆ เลยแบบเนี้ย”
แค่มองตาก็รู้เลยเรอะ -O-
“เออๆ บอกก็ได้ ฉันไปลองทำมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ผลเลย”
“นั่นไง! ฉันว่าแล้ว…ว่าแกต้องไปลองทำมา แล้วแกไปทำอีท่าไหน ผลมันถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้ =_=”
จากนั้นฉันก็บรรยายกล่าวทอดกับสิ่งที่ตัวเองได้รู้ ได้เห็น และได้เจอกับตัวเองให้ยัยลมฟัง ซึ่งยัยนี่ก็นั่งฟังอย่างตั้งใจชนิดที่เรียกว่าไม่ขาดซักตอนเลยทีเดียว
“ฉันว่าแล้ว ว่าทำไมสภาพของแกถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้น่ะ -*- แกนี่มันใช้ไม่ได้เลยจริงๆ” ยัยลมส่ายหน้าอย่างเอือมๆ ก่อนจะทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “ฉันว่าอย่างนี้ไม่เวิร์ก ลองเปลี่ยนมาเป็นแผนนี้ดีกว่า…”
หลังจากนั้นยัยลมก็กล่าวถึงแผนที่ว่านั่นอย่างช้าๆ และชัดเจน และเมื่อพอฟังจบ
“เฮ้ย!! =()= แกจะบ้าเรอะ อยู่ๆ จะให้ฉันไปอ่อยนายนั่น แล้วก็ทำตัวเป็นอีบ้าวิ่งตามผู้ชาย มันเสื่อมเสียชื่อวงศ์ตระกูลของฉันนะโว้ย”
แน่นอนล่ะว่าฉันโวยลั่น มันเอาส่วนไหนของสมองอันน้อยนิดคิดกัน ให้ไปอ่อยตานั่น ทุเรศตายชัก ฉันไม่เอาด้วยหรอก =^=
“แล้วแกจะทำมะ -*-”
“(T-T ) ( T-T)” โน้ววววววววว
“เรื่องของแกก็แล้วกัน ฉันจะถือว่าฉันได้แนะนำให้แกฟังไปแล้ว”
“TOT”
“เซย์ไฮครับ สองสาว ^^” ฉันกับลมหันไปให้ความสนใจกับแขกผู้มาเยือนรายใหม่ เลิฟเปิดประตูเดินมาพร้อมหนุ่มหล่อด้านหลังราวๆ สิบคน! ขอย้ำว่าแต่ละคนโคตรหล่อออออ (ชอบล่ะสิ ยัยหื่นนนน)
“แกพาใครมาเนี่ย -O-!” ฉัน
“เพราะฉันรู้ไง ว่าแกคงจะรับแผนใหม่ของฉันไม่ได้ ก็เลยไปขอคำแนะนำจากไอ้เลิฟมันดู ก็เลยออกมาเป็นแบบนี้แหละ”
“แผนใหม่~! ^^” เลิฟส่งยิ้มแปลกๆ ให้ฉัน นั่นทำให้ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจถึงลางร้ายยยยย
“พวกนี้น่ะ เป็นเพื่อนๆ ของเราเอง เอามาให้มายล์เลือกโดยเฉพาะเลยนะ เผื่อจะถูกใจสักคน…” เลิฟพูดพลางหันไปสบตากับพวกหนุ่มๆ ด้านหลัง
“เอ้อ… ว่าแต่” เลิฟเดินมานั่งลงข้างๆ ฉันแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม “มายล์ผอมลงป๊ะ O_O”
“ยังไม่ได้ไปชั่งน้ำหนักเลย”
“จริงด้วยแฮะ แต่ฉันว่าแกหน้าตาน่ารักมากขึ้นกว่าเดิมหลายร้อยเท่าเลยนะ ^^” ลม
มันด่าว่าเมื่อก่อนฉันหน้าตาไม่ดีรึเปล่า…? =^=
คงเป็นเพราะฉันผอมลงบวกกับหน้าตาที่คมและหวานเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว (คิดไปเอง) ก็เลยทำให้มีพวกหนุ่มๆ มาหมายปองเยอะเลยสินะ
ไอ้พวกคนคบที่หน้าตา!
แปะๆ
“มาเลยเพื่อนๆ” หมอนี่ปรบมือสองสามทีเพื่อเรียกให้หนุ่มๆ ทุกคนมายืนเรียงหน้ากระดานอยู่ตรงหน้าโต๊ะที่พวกเรานั่งอยู่ และบังเอิญว่าพวกเรานั่งกันอยู่ที่ร้านเค้กของยัยลม มันเลยปิดร้านลงเพื่อให้พวกหนุ่มๆ ได้เดินโชว์ตัวทันทีตามประสาคนรวยอยู่แล้ว =_=;;
ฉันนั่งมองสองคนนั้นเซ็ตฉาก (เพราะช่วยอะไรไม่ได้) พอทุกอย่างพร้อมฉันก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังอยู่ในรายการ The Star ค้นฟ้าคว้าดาว…
“คุณร้องเพลงได้แย่มาก เพี้ยนดีจริงๆ เราจึงขอให้คุณโดนโหวตออก”
“นี่เป็นครั้งแรกที่พี่เห็นด้วยกับพี่ม้า…”
“เฮ้ย! พวกแกอย่ามัวแต่เล่นดิ ฉันรีบ!” ฉันตวาดใส่หนุ่มสาวสองคนที่เอาแต่เล่นไม่เข้าเรื่อง ฉันไม่มีเวลามานั่งเล่นกับพวกแกในสภาพนี้หรอกนะ =^=
“เออๆ! โทษที ต่อไปนี้พวกฉันจะจริงจังและ” พูดจบพวกมันก็ค้นคว้าหาหนุ่มโสดมาจีบฉัน (เล่นๆ) อย่างขะมักเขม้น โดยที่ฉันนั่งอยู่เฉยๆ แล้วให้หนุ่มแต่ละคนมาจีบ บางคนก็เลี่ยนเกินจริง ไม่จริงใจ บางคนก็จริงจังจนเกินไป และที่เหลือก็ทื่อเกินไปอีก…
แล้วอย่างนี้แผนฉันจะสำเร็จม้ายยยย TOT
“เอาล่ะ…คนสุดท้ายแล้วนะ =_=+” นายเลิฟพูดขึ้นและเริ่มปาดเหงื่อด้วยความกังวล ถ้าหนุ่มคนนี้ทำไม่สำเร็จมันก็คงไม่รู้ว่าจะไปหาจากไหนแล้ว
หนุ่มคนนี้เดินเข้ามาด้วยมาดเท่ห์ๆ ทำเอาฉันอึ้งไปเหมือนกัน เขาเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้
O/ / /O เขินแฮะ ลางดีเริ่มปรากฏแก่สายตา…
“สวัสดี ^^”
“รับ! รับเลย! คนนี้แหละที่พวกเราหามานาน” สองคนนั้นพูดพร้อมกับกระโจนเข้ามาหาผู้ชายคนนี้ทันที
“ทำดีมาก”
“เติ้ลหล่อสุดๆ อ่ะ”
“…~”
คนที่ถูกเรียกว่าเติ้ลหันมาส่งยิ้มให้ฉันอีกครั้ง คราวนี้ฉันไม่มัวจ้องหน้าเขาอยู่หรอก เสียเวลาชะมัด! เมื่อไหร่ฉันจะได้กลับบ้านซักทีล่ะ -^-
“เติ้ลนะ ^^” คนที่ชื่อเติ้ลเดินมานั่งเบาะถัดไปจากฉันก่อนจะแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม ฉันที่พึ่งนึกได้เลยจะแนะนำตัวเองกลับบ้างตามมารยาท
“ฉันชื่อ…”
“สมายล์”
“เอ๋!? นายรู้จักชื่อฉันด้วยหรอ O.O”
“รู้สิ การที่เราจะมาทำงานเราก็ต้องรู้ข้อมูลของผู้บริการสิ จริงมั้ย… J”
“อืม… (. . )”
สบตากับเขาแล้วไม่เห็นใจเต้นเลย ไม่เหมือนตอนที่อยู่กับ…
ฮึ่ย! แล้วฉันจะไปนึกถึงหมอนั่นทำไมล่ะ
ความคิดเห็น