คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น~!
วันนี้ช่างมีความสุขซะจริง ฉันเดินเริงร่าอยู่ในบ้านตัวเอง (หลังจากไปหอบข้าวหอบของจากบ้านยัยสามสาวมาไว้ที่นี่เพื่อพักด้วยกัน >O<) ฉันเตรียมจะเปิดประตูเพื่อออกไปข้างนอก แต่ก็ถูกยัยกี้ยื้อเอาไว้ก่อนด้วยคำถาม
“แกจะออกไปไหนน่ะ O_O!”
“เรื่องของฉันน่า พวกแกอยู่เฝ้าบ้านดีๆ ล่ะ =_=”
“เห็นพวกฉันเป็นหมารึไงยะ -^-”
“เออน่า”
ฉันนั่งแท็กซี่มาลงที่หน้าฟิตเนตแล้วเดินหามุมที่คิดว่าน่าจะเหมาะกับตัวเองมากที่สุด อา… อันนี้แหละ จากนั้นฉันก็ขึ้นไปนั่งแล้วจัดการมันทันที (จัดการมัน?)
เฮ้อ… พึ่งจะขึ้นมานั่งได้แค่ 10 ชั่วโมงเอง ต้องกลับจริงๆ หรอเนี่ย ขามานั่งแท็กซี่ ขากลับก็ต้องแท็กซี่สิ ฉันเดินออกมาด้านนอกแล้วโบกรถ จากนั้นก็ขึ้นไปนั่งแหมะบนเบาะทันที
“ไปซอย XXX ค่ะ ^^”
พอนั่งรถฉันก็มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใจลอย ในใจก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เมื่อไหร่กันนะ… เมื่อไหร่ที่ฉันจะได้เจอคนที่ไม่มองฉันแค่ภายนอกและรักฉันจากข้างในจริงๆ ซะที
จากที่มัวแต่เหม่อพอตั้งสติได้เลยรีบมองไปข้างๆ ทางที่รถวิ่ง ก่อนที่ตาทั้งสองข้างจะเบิกโพลงด้วยความตกใจ
“O_O นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันนี่!”
“แล้วคิดว่านี่คือทางไปไหนล่ะ หึๆๆ”
คนขับแท็กซี่หัวเราะรัวอย่างบ้าคลั่ง นี่มันอะไรเนี่ย ที่นี่มันที่ไหน ฉันกลัวจนตัวสั่นงันงกอยู่ที่เบาะด้านหลัง TT^TT ขับมาได้ซักพัก แท็กซี่คันนี้ก็จอดลงแถวๆ ร้านหมูกระทะ (?) แล้วลุงแก่ๆ ก็หันหน้ามาส่งยิ้มให้
ยะ…อย่าบอกนะว่า O_O
“ถึงแล้วล่ะ”
“หะ!”
“เอ้า ก็ซอย XXX ไง” ลุงแกทำท่าทางงงๆ แล้วเกาหัวยิกๆ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งทำหน้าโง่…
=__=;;
“คะ…ค่ะ”
…แล้วเดินลงมา หลังจากจ่ายค่าแท็กซี่ไปแล้ว
ไม่ใช่ว่าลุงแกจะพาฉันไปปล้นกลางป่าดงดิบหรือพาไปเรียกค่าไถ่อะไรอย่างงั้นเรอะ ใช่ซี่! ฉันมันไม่ได้มีค่าขนาดนั้น ขนาดแฟนที่คบกันมา 5 ปี ยังขอเลิกเลย เธอมันไม่มีเสน่ห์เอาซะเลย สมายล์!!
ใช้เวลาไม่นานฉันก็เดินมาถึงบ้านจนได้!! เหนื่อยเป็นบ้าเลย รู้งี้นั่งมอเตอร์ไซค์ต่อเข้ามายังดีซะกว่า =_=;
เอ๊ะ! O_O นั่นใครมายืนอยู่หน้าบ้านฉันน่ะ
“เธอ!”
“(- - ) ( - -)” หันมองซ้ายแลขวาก็พบว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตใดหลงเหลืออยู่บนถนนอีกแล้วนอกจากฉัน “ฉันเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ยัยเบ๊อะ! =_=;;”
ร่างสูงชี้นิ้วมาที่ฉันก่อนจะทำหน้าตาเหมือน ‘ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ะ’ ใช่ล่ะ! ฉันมองสายตาแบบนั้นออก
“ฉันขอถามอะไรหน่อย”
เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วโน้มตัวลงมาหาฉัน ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งคุ้นหน้าเหมือนเคยเห็นที่ไหน… -.,-
“เฮ้ย!!!! ทะ…ทะ…ไทรนอล!! T()T”
เพื่อนสมัยประถ้มประถมและที่สำคัญเขาคือศัตรูตัวฉกาจที่ฉันทั้งรักและเกลียดในเวลาเดียวกันด้วย >3< ทรงผมประกอบกับหน้าตาที่เปลี่ยนไปอย่างเหลือเชื่อเหมือนไปทำศัลยกรรมมาของเขาทำให้ฉันจำเขาไม่ได้ในตอนแรก ผมสีน้ำตาลเข้มเงาวับสะท้อนแสงจากดวงอาทิตย์ให้ตาอักเสบเมื่อมอง สีผิวอมชมพูที่ผู้หญิงอย่างฉันยังไม่ชมพูเท่ายิ่งแดงมากเข้าไปอีกเมื่อปะทะกับแสงแดด ประกอบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มก็เข้ากั้นเข้ากันกับจมูกที่โด่งได้รูป ใบหน้าหล่อเหลาและคมคายทำให้สาวๆ ที่เดินอยู่แถวนั้นหันมามองกันตาแทบไม่กะพริบ O_O
“เธอนี่หน้าคุ้นๆ แฮะ =.=” เขาจ้องเข้ามาในดวงตาของฉัน จนต้องถอยหนีใบหน้าหล่อได้โล่นั่น “ยัยหมู!”
ดูสรรพนามที่เขาใช้เรียกชื่อฉันสิ! ทุเรศที่สุดเลยไอ้วายร้าย -*-
“…”
“เฮ้! ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ บ้านเธออยู่แถวนี้หรอ O_O”
“หลังนี้ไง”
ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงห้วนๆ รำคาญ แล้วก็อยากจะหนีไปให้พ้นจากหมอนี่ด้วย จริงๆ แล้วฉันก็ไม่ได้รังเกลียดอะไรเขามากมายนักหรอก แค่ไม่ค่อยจะชอบหน้าเท่าไหร่น่ะ -_-v ฉันจะคิดซะว่าที่เขาพูดมาทั้งหมดนั่นเป็นนางเงือกน้อยมาร้องเพลงให้ฟังก็แล้วกัน เพราะวันนี้ทั้งวันฉันเจอแต่เรื่องจนเบื่อไปหมดแล้ว
“หลังนี้หรอ ถ้างั้นฉันก็ได้อยู่กับเธอแค่สองคนน่ะสิ =()=”
อยู่กับฉันสองต่อสองมันเป็นยังไงยะ =^=
เอ๊ะ! อย่าบอกนะว่าหมอนี่คือคนที่แม่ฉันจะให้มาอยู่ด้วยน่ะ
“ฉันคือคนที่แม่เธอบอกนั่นล่ะ”
โอ้วววววว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TTOTT
“อ้าว ยัยมายล์กลับมาแล้… O_O”
“O()O”
“หวัดดีทุกคน ^^ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ”
ให้คะแนนและเม้นท์เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน้าาา ^.^
ความคิดเห็น