My Prince I love you รักแต่นาย… เจ้าชายของฉัน!

                                                                       บทนำ

ท่ามกลางห้องที่แสนวุ่นวาย มีคนสองคน ทั้งสองคนต่างเป็นพี่น้องต่างเพศที่สนิทกันได้ประมาณว่า ‘ไปไกลๆ ฉันเลยนะ’   แต่อย่างไรก็ตามทั้งสองก็ยังรักอยู่ดี

“ ฉันเคยท้ากับพี่เอาไว้ว่า ถ้าพี่อายุสิบหกปี พี่จะให้ฉันเห็นหน้าที่รักพี่ ไหนวะ -___- ” 

“ หึ ฉันไม่ลืมหรอกน่า ”

 “ พูดแล้วอย่าคืนคำซะล่ะ ฉันจะบอกพี่คนนั้นว่า เขาล่ะโชคร้ายที่สุดเลย ”  

  “ ฉันไม่มีทางลืมหรอกน่า ต้องบอกนายกี่ครั้งกัน”  เอเธียร์เชิดหน้า

“ พี่เขาเป็นยังไงเหรอ พี่เธียร์? ” อาเธอร์ถามพี่สาวของตัวเอง

“ ฉัน... ฉันยังไม่มีเลย อาร์ธ -..-”

‘อาร์ธ’ ไม่ใช้ใครหรอก ชื่อย่อน้องชายตัวแสบของเธอเองนั่นแหละ เธอแค่ไม่อยากเรียกชื่อให้มันดูยากขึ้นเท่านั้นเอง   

“เฮ้ย ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า หึหึ”   

“อะไรยะ  นายก็ยังไม่มี... ”

พี่สาวชะงักไปชั่วขณะ เมื่อน้องชายตัวแสบส่งสมาร์ตโฟนของตนเองมาให้ ซึ่งหน้าจอสมาร์ตโฟนเป็นรูปน้องชายตัวแสบ และสาวน้อยน่ารักคนหนึ่งกำลังยิ้มให้กัน สาวน้อยคนนั้นหน้าตาจิ้มลิ้ม จมูกนิด ปากหน่อย ผิวสีแทน ผมยาวหยิกหยักศกประมาณเอวสีช็อกโกแลต น่าเสียดายที่เธอเป็นสาวแว่นสีชมพูแว่นตาของเธอมีเพชรเม็ดเล็กประดับอยู่ ประกายในดวงตาของเธอ... สีน้ำตาลอ่อนแสดงถึงความรักเหลือล้นกำลังจ้องมองอยู่ที่น้องชายของเอเธียร์คนเดียว...   

เอเธียร์มองสาวน้อยคนนั้นอย่างหลงใหล พักหนึ่ง เธอก็เงยหน้าออกจากสมาร์ตโฟนของน้องชายตัวแสบ เมื่อเงยหน้าออกจากสมาร์ทโฟนของน้องชายตนเองก็พบว่า น้องชายของตนเองกำลังส่งยิ้มเจ้าเล่ห์แกมขำขันให้ตนเองอยู่

“เชอะ อย่าคิดว่าตัวเองเหนือกว่าฉันเชียวนะ เด็กแก่แดด นายเพิ่งอายุสิบสี่เองนะ ชิ สักวันได้จะได้เห็น”

“ฉันให้เวลาพี่หนึ่งเดือน มาดูกันว่าใครจะชนะ J วันนี้วันที่เท่าไหร่ครับพี่”

“เฮ้ เอาจริงดิ ?” พี่สาวสุดเนียบมองน้องชายของตัวเอง

“เอาจริงสิครับ พี่สุดสวย”  น้องชายมองพี่สาวของตัวเองกลับไปด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“สิบ มกราคม” เอเธียร์ตอบน้องชายของตนเองเสียงเรีบย

 “ว้าว วันวาเลนไทน์นี่นา เหมาะสม!”  

เอเธียร์มองน้องชายของตัวเองด้วยความมึนงง เสี้ยววินาทีเท่านั้น เอเธียร์ปรับสีหน้าของตัวเองให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้น้องชายรู้ตนเองยังไม่เข้าใจ

แต่เพราะว่า อาเธอร์สังเกตเห็นสีหน้ามึนงงของพี่สาวตัวเองนะสิ เขาจึงคงเอ่ยปากพูดว่า...

“ฉันให้พี่พักสามวัน พอวันที่ สิบสี่ พี่ต้องพาแฟนมาให้ฉันเห็นกับตา ฉันให้เวลาพี่หนึ่งเดือน แต่ถ้าพี่พามาไม่ได้ ฉันชนะ พี่ต้องให้ฉันเหนือกว่าพี่... หนึ่งสัปดาห์”

เอเธียร์กัดฟันด้วยความหมั่นไส้ ...ฮึ ฉันไม่ยอมให้นายเอาสิทธิ์ความเหนือกว่าไปหรอกนะ

อาเธอร์อ่านใจของพี่สาวตนเองออก จึงรีบเอ่ยคำพูดอีกประโยคเพื่อทำให้ต่อมความไม่ยอมของเอเธียร์ทำงาน

“แต่ถ้าพี่ชนะ ฉันจะให้พี่ถือสิทธิ์ความเหนือกว่าจนตายเลยล่ะ” 

ข้อเสนอนี้ทำให้เอเธียร์ยิ้มออก ไม่ถึงหนึ่งนาที เอเธียร์ก็ปรับสีหน้าของตัวเองให้เป็นสีหน้าเรียบเฉย

เมื่ออาเธอร์เห็นภาพที่เอเธียร์ยิ้ม อาเธอร์ก็อดยิ้มตามไม่ได้           ยิ้มอย่างพอใจ...

อาเธอร์คิดในใจว่า เมื่อไหร่พี่จะขายออกเสียที ผมรอวันนั้นมานานมากเลยนะ..