ลวงรักทาสซาตาน

  

อธิป เจ้าของบริษัททัวร์ชื่อดังในเมืองไทย มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง หล่อ ฉลาด ทำทุกอย่างเพื่อธุรกิจไม่เชื่อในรักแท้ เงินซื้อความรักได้



 

 อินทิพร  ทำงานเป็นพนักงานต้อนรับที่รีสอร์ทริมโขง หญิงสาวสวยผู้มีรักที่มั่นคงคิดว่าความรักเป็นสิ่งสวยงามแต่เมื่อได้มาเจอกับพระเอกความคิดก็เริ่มเปลี่ยนไป ความผิดหวังจากความรักทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงทีไร้หัวใจ

เสน่าหาริมโขงตอนที่หนึ่ง

สวัสดีค่ะ ริมโขงรีสอร์ทยินดีต้อนรับค่ะ     อินทิพร หรือดอกบัวพนักงานต้อนรับสาวสวยของรีสอร์ท กล่าวต้อนรับแขกซึ่งดูเหมือนจะหนาตาเป็นพิเศษในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์เช่นนี้ โดยมากแล้วแขกที่เข้าพักที่นี่เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ เป็นนักท่องเที่ยวที่มาจากต่างจังหวัดแถวภาคกลางและที่เหลืออีกสิเปอร์เซ็นต์เป็นนักท่องเที่ยวที่มาจากจังหวัดใกล้เคียงที่อาศัยวันหยุดเสาร์-อาทิตย์มาเที่ยวพักผ่อน บ้างก็มาเป็นครอบครัว บ้างก็มาเป็นกลุ่มเพื่อนหรือก็เป็นคู่รักหนุ่มสาวจะเป็นกลุ่มไหนก็ล้วนแล้วแต่ดูมีความสุขสนุกสนานกันทั้งนั้นไม่เหมือนชายหนุ่มที่คนนั้นที่กำลังเดินเข้ามา ใบหน้าบึ้งตึงทั้งๆที่หน้าตาก็ดูหล่อเหลาเอาการจมูกโด่ง คิ้วคมเข้ม ดกดำหล่อกว่าพระเอกหนังบางคนซะอีกนี่ถ้ายิ้มสักนิดสาวๆแถวนี้คงจะต่อคิวกันขอสมัครเป็นแฟน ขนาดว่าทำหน้าบึ้งนะ เธอยังสังเกตเห็นว่านักท่องเที่ยวสาวกลุ่มที่อยู่ถัดไปแอบมองส่งยิ้มหวานๆให้ตลอดเวลา

สวัสดีค่ะริมโขงรีสอร์ทยินดีต้อนรับค่ะมีอะไรให้ช่วยเหลือค่ะ

ผม อธิป ขอพบผู้จัดการรีสอร์ท

 นัดไว้ รึเปล่าค่ะ ถ้าไม่ได้นัดไว้เดี่ยวดิฉันต้องเรียนให้ผู้จัดการทราบก่อนค่ะ 

 บอก ผู้จัดการคุณว่า ผมอธิปมาจากกรุงเทพขอพบ   

  กรุณา รอสักครู่นะค่ะ  อินทิพรพูดจบก็หันไปต่อสายถึงผู้จัดการของรีสอ์ทคุยสักพักก็หันมาพูดกับชายหนุ่ม

 กรุณารอสักครู่ค่ะผู้จัดการกำลังมา รบกวนนั่งรอที่ห้องรับรองนะคะ เชิญทางนี้ค่ะ    อินทิพรเดินนำอธิปไปที่ห้องรับรองของรีสอร์ทตามที่คุณลายเมฆผู้จัดการแจ้งไว้ เขาคงเป็นบุคคลสำคัญมากไม่อย่างนั้น ผู้จัดการคงไม่มาต้อนรับด้วยตัวเอง บางทีอาจจะเป็น เพื่อนหรือหุ้นส่วนก็ได้แล้วเธอจะคิดไปให้ปวดสมองทำไมน่าจะถามผู้จัดการตั้งแต่แรกแต่นิสัยสอดรู้สอดเห็นเธอก็ไม่ค่อยถนัด

ทางด้านอธิปที่เข้าไปนั่งรอลายเมฆที่ห้องรับรองสักพักก็มีพนักงานเอากาแฟมาเสิร์ฟ ให้ตายเถอะวันนี้เขาดื่มกาแฟจะเป็นแก้วที่สามแล้วนะสงสัยคืนนี้คงจะนอนไม่หลับกันพอดี   วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้วตั้งแต่ลงเครื่องที่สนามบินในจังหวัดอุบลราชธานีแล้วต่อรถโดยสารมาที่อำเภอโขงเจียมซึ่งใช้เวลานานพอสมควรแล้วต่อรถมอเตอร์ไซด์มาที่รีสอร์ท นี่ถ้าเขาไม่คิดจะหาแหล่งท่องเที่ยวใหม่ให้ลูกค้าบวกกับมีเพื่อนสมัยเรียนอยู่ที่นี่เขาจะไม่มาเลย รอไม่นานนักลายเมฆก็เปิดประตูเข้ามา

เฮ้ย....เป็นไงเพื่อนหาทางเข้ารีสอร์ทยากรึป่าว 

ทางเข้าไม่เท่าไหร่ แต่กว่าที่จะมาถึงนี่สิฉันแทบหมดแรงวะ

 อย่าเพิ่งหมดแรงสิวะนี่ฉันกะว่าวันนี้จะเลี้ยงต้อนรับแกสักหน่อย เอ่อ ฉันตรียมบ้านพักไว้ให้แกแล้วคนไม่พลุกพล่านเป็นส่วนตัวที่สุดติดกับแม่น้ำโขง เดี่ยวให้พนักงานพาไป ต้องขอโทษทีวะเพื่อนช่วงนี้แขกเยอะงานฉันล้นมือเลย ถ้ามีปัญหาหรืออยากได้อะไรบอกแล้วกันนะ

 เอ่อ ไม่เป็นไรฉันผิดเองแหละที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า ขอบใจมากเพื่อน

 แล้วนี่นายจะอยู่กี่วันละ 

 อาจจะอาทิตย์หรือสองอาทิตย์  ระหว่างที่อยู่นี้คงต้องรบกวนนายแล้วนะ

 ไม่เป็นไรเพื่อน

หลังคุยทักทายตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานลายเมฆก็ขอตัวไปทำงาน และให้พนักงานไปส่งอธิปที่บ้านพักที่จัดเตรียมไว้ ระหว่างที่เดินผ่านพนักงานก็มีเสียงพูดคุยกันจากพนักงานสาวๆเป็นระยะๆ

แกผู้ชายคนนั้นหน่ะหล่อดีนะเสียอย่างเดียวดูขรึมไปหน่อย สงสัยจะเป็นแขกพิเศษคุณลายเมฆ มาดูแลด้วยตัวเองเชียวทั้งที่งานยุ่งจะตายเพื่อนร่วมงานตัวเป็นชายใจเป็นหญิงของอินทิพรเอ่ยขึ้นเมื่ออธิปเดินผ่านไป

อืม..ก็หล่อดี

ไม่สนเหรอ...หล่อและก็ท่าจะรวยมากๆด้วยนะดูการแต่งตัวเค้าสิแบรนด์เนมทั้งตัวเลยแกถ้าได้มาเป็นแฟนคงจะดี เพศที่สามที่ช่างเพ้อฝันคงจะเหมาะกับเธอคนนี้ที่สุด

ไร้สาระน่า เธอก็รู้คนระดับเราเขาไม่เสียเวลามาสนใจหรอก

ไม่แน่นะ เธอก็ออกจะสวยน่ารัก หุ่นดีขนาดนี้ถ้าเขาเป็นผู้ชายจริงไม่อิงแอบก็มีสิทธิ์นะยะ แต่ถ้าเขาเป็นอีแอบล่ะก็เสร็จฉัน

จ้าแม่คนฝันเฟื่องคงจะมีวันนั้นหรอกนะ อินทิพร ว่าเพื่อนชายใจเป็นหญิงทีเล่นทีจริง และการสนทนาที่มีอธิปเป็นหัวข้อสนทนาก็จบลงเมื่อมีแขกเข้ามาเช็คอินทำให้ทั้งสองต้องแยกย้ายกันไปต้อนรับแขก ที่เริ่มจะหลั่งไหลเข้ามาเรื่อยๆจนไม่มีเวลาคุยกันอีกเลย

 ทางด้านอธิปที่พอมาถึงบ้านพักยังไม่ทันที่จะเก็บกระเป๋าเรียบร้อยก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงที่ปูด้วยผ้าปูเตียงสีเทาสะอาดกลิ่นน้ำยาปรับผ้ายังหอมฟุ้งอยู่เลยของใช้ทุกอย่างดูใหม่สะอาดตาเป็นสีที่เขาชอบจะเรียกได้ว่าเป็นสีประจำตัวก็ไม่ผิดคงเป็นเพื่อนเขาอีกละที่ให้พนักงานจัดให้เพราะรู้ใจเขาอย่างนี้จึงคบกันมานานตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรีจนจบออกมาทำงานต่างคนก็มีธุรกิจของตัวเอง

บ้านพักหลังที่อธิปอยู่เป็นบ้านที่แยกออกมาจากหลังอื่นจึงดูค่อนข้างจะเป็นส่วนตัว เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวยกสูงเล็กน้อยมีบันไดแค่ห้าขั้น หลังเล็กๆน่ารักมีหน้าต่างทุกทิศลมพัดผ่านเย็นสบายดีไม่จำเป็นต้องมีแอร์ ถ้าจะเทียบขนาดกับบ้านเขาแล้วที่นี่เล็กกว่าห้องน้ำอีก

จริงๆการมาเที่ยวต่างจังหวัดที่คนเมืองกรุงต่างก็เรียกว่าบ้านนอกครั้งนี้ก็เพราะงานที่บริษัททัวร์ของเขา เขาอยากจะหาแหล่งท่องเที่ยวใหม่ๆเป็นทางเลือกในการท่องเที่ยวของลุกทัวร์ประกอบกับมีเพื่อนทำรีสอร์ทอยู่ที่นี่ทำให้เขาตัดสินใจเดินทางมาที่จังหวัดนี้แม้ว่าถ้าให้เลือกจริงๆเขาก็ไม่อยากจะมาตอนนี้บริษัททัวร์ของเขากำลังไปได้ดีนับว่าเป็นช่วงขาขึ้นของเขา เมื่อก่อนตอนที่มาที่นี่ครั้งแรกซักประมาณสิบปีได้การคมนาคมของที่นี่ยังไม่พัฒนาเท่าที่ควรถนนก็เป็นลูกรังรวมทั้งรถโดยสารก็หายากไม่เหมือนสมัยนี้ที่เปลี่ยนแปลงไปมากการเดินทางสะดวกกว่ามาก แต่อากาศที่ร้อนอบอ้าวบวกกับความแห้งแล้งของสภาพภูมิอากาศทำให้การเดินทางไม่สบายท่าที่ควร

อธิปใช้เวลาในการจัดการกับธุระส่วนตัวไม่นานก็ถึงเวลาอาหารเย็นที่นัดกับลายเมฆไว้ เขาใช้เส้นทางเดินลัดเลาะตามริมโขงที่มองเห็นเรือหาปลาของชาวบ้านจอดเรียงรายกันอยู่ตามริมฝั่งบ้างก็จอดนิ่งอยู่กลางแม่น้ำโขงส่วนฝั่งตรงข้ามก็คงเป็นประเทศเพื่อนบ้านพี่น้องกับไทยประเทศลาวนั่นเอง ท่ามกลางบรรยากาศที่ตอนนี้เย็นสบายกว่าตอนกลางวันใช้เวลาเดินทางจากบ้านพักไปถึงก็ประมาณห้านาที ซึ่งพอไปถึงก็เจอลายเมฆกับทั้งพี่ชายและพี่สะใภ้รออยู่แล้วทักทายกันเสร็จแล้วก็ไปที่ห้องอาหารซึ่งบรรยากาศการรับประทานอาหารก็เป็นไปอย่างเป็นกันเองเพราะทั้งพี่ชายกับพี่สะใภ้ลายเมฆ ก็รู้กับอธิปเป็นอย่างดี หลังจากใช้เวลารับประทานอาหารกับถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันนานพอสมควรพี่ชายกับพี่สะใภ้ของลายเมฆก็ขอตัวไปพักผ่อนทำให้เหลือเพียงสองหนุ่ม อธิปจึงบอกถึงความต้องการที่เดินทางมาครั้งนี้

ฉันอยากจะหาที่ท่องเที่ยวใหม่กับลูกทัวร์ที่มาจากต่างชาติ ซึ่งตอนการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์กำลังเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวอธิปเอ่ย

ที่ท่องเที่ยวที่นี่ก็มีหลายที่นะที่น่าสนใจไม่ว่าจะเป็นวัดวาเก่าแก่ต่างๆรวมทั้งที่เป็นอุทยานหรือน้ำตก แล้วแต่นายจะเลือกแบบไหนลายเมฆกล่าว

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันวะคงต้องลองเที่ยวและศึกษาไปก่อน ค่อยตัดสินใจอีกที

ก็ดีเหมือนกันนะเที่ยวดูก่อน 

ก็กะว่าสักสองอาทิตย์เป็นอย่างต่ำ ถ้างานที่กรุงเทพไม่มีปัญหาอะไรนะ

แล้วนายอยากให้เราช่วยอะไร

ฉันอยากให้นายช่วยหาไกด์พาเที่ยว ที่เป็นคนในพื้นที่ให้หน่อย

อืม.ได้สิเดี๋ยวเราจะถามพนักงานแถวนี้ให้แล้วกันลายเมฆรับปากแต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะหาไกด์คนพื้นที่ให้อธิปได้ที่ไหน

หลังจากที่คุยตกลงได้สักพักก็ล่วงเลยมาเกือบเที่ยวคืนสองหนุ่มก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนจากที่วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันอธิปใช้เส้นทางเดิมกับที่มาเดินลัดเลาะตามริมโขงมีแสงโคมไฟตามถนนบวกกับแสงจันทร์นำทางบรรยากาศเวลานี้เงียบสงบเพราะทุกคนก็คงหลับกันหมดแล้ว พลันสายตาเหลือบไปเห็นบ้านหลังนึงที่อยู่ติดกับรีสอร์ทยังเปิดไฟสว่างมองขึ้นไปที่หน้าต่างเจอผู้หญิงคนนั้นเขาจำหล่อนได้พนักงานต้อนรับของรีสอร์ท  เธอสวมชุดนอนเสื้อแขนตุ๊กตาลายหมีพู สีชมพูกับกางเกงสีเดียวกัน  น่ารักดี แต่คนอย่างเขาก็เจอคนสวยมามากคนที่เคยควงมีแต่ระดับดาวมหาลัย นางแบบ นางงามหรือไม่ก็ดาราทั้งนั้น แต่ทำไมเขาถึงไม่สามารถละสายตาไปจากภาพผู้หญิงตรงหน้าได้จนกระทั่งไฟที่ห้องดับลง เขาจึงเดินกลับที่พัก หวังว่าคืนนี้คงจะหลับฝันดี