คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : #ไนท์คลับ#
V
V
V
22:30
หลังจากเลิกงานก็เหนื่อยเพลียไปหมด ทำงานวันแรกก็เจอกับคนแบบหมอนั่นถ้าเจอแบบนี้ซักสิบคนคงบ้าตาย พออาบน้ำเสร็จก็เตรียมตัวจะเข้านอน กำลังจะเคลิ้มเลยนะ
กริ๊งงงงงงงงงง
เสียงโทรศัพท์ฉันเองค่ะเขยไปนิดใช่ไหมล่ะ แหะๆ
ฉันตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์ในสภาพงัวเงียก็คนมันหลับไปแลัวก็เหมือนฝันอยู่อะ นึกภาพดู
"ฮัลโหลลลล"
"นี่!!! อย่าบอกนะว่าเธอกำลังหลับ"เสียงนั้นให้ฉันถึงกับสะดุ้งตื่นเลยทีเดียว
"ใช่ แล้วนายเป็นใคร โทรมาทำไมเอาเบอร์ฉันมาจากไหนเรารู้จักกันเหรอ" ฉันใส่กลับเป็นชุด
"แสดงว่าเธอคงลืมข้อตกลงสินะไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปหาผู้จัดการโรงแรมก่อนนะ"
"เห้ย คะควิสเซอร์เหรอ"
"หึหึก็ใช่น่ะสิ"
"มีอะไรตอนดึกดื่นป่านนี้"
"ก็ตอนนี้ฉันเพิ่งเล่นคอนเสิร์ตเสร็จ แล้วเบื่อที่จะอยู่ห้องเฉยๆมาพาฉันออกไปเที่ยวเดี๋ยวนี้"
"นายจะบ้าหรอนี่มัน จะห้าทุ่มแล้วนะ "
"ดีสิไม่มีคนเยอะดี"
"แล้วที่ไหนเขาจะเปิดให้นายล่ะตอนนี้"
"ก็ที่ที่เขาเปิดกลางคืนไงยัยบื้อ "
"ห๊ะคะคืออ..."ยังไม่ทันจะหาข้ออ้าง
"ตกลงตามนี้เธอมาเจอฉันที่ล๊อบบี้โรงแรมเดี๋ยวฉันลงไป"
"ห๊ะ! คือว่า..."
ตู๊ดดๆๆๆๆนั่นไงยังคุยไม่รู้เรื่องสรุปฉันต้องไปใช่ไหม
แต่ฉันจะออกไปในสภาพชุดนอนก็ยังไงอยู่เปลี่ยนชุดหน่อยละกัน
ไม่ถึง10นาทีฉันก็มาถึงที่ล๊อบบี้โรงแรม
"ป่ะไปกันเถอะ" ทันทีที่ควิสเซอร์ลงมาถึงไม่พูดอะไรซักคำลากฉันขึ้นรถอย่างรวดเร็ว
"ว่าแต่นายขับรถในประเทศไทยเป็นเหรอ"
"มั้ง จะไปไหนดี"
"นายอยากไปไหนล่ะ"
"ไปนี่แล้วกัน" พูดจบก็เหยียบรถซะมิดไม่ถึง 20นาทีก็มาถึงที่หมายอย่างเกือบจะไม่ปลอดภัย
ตอนนี้รถมาจอดอยู่ที่หน้าผับที่ดูหรูหราซักที่หนึ่งซึ่งขนาดว่าฉันเป็นคนไทยอยู่ที่นี่มานานยังไม่เคยมาซักครั้ง แต่หมอนี่รู้ดีกว่าฉันซะอีก
"จะเหม่ออีกนานไหม" เขากระซิบที่ข้างหู
ทำเอาฉันสะดุ้งแล้วเขาก็เดินนำหน้าไป
บรรยากาศด้านในมืดไปหมด แต่ยังดีที่มีแสงไฟสลัวๆแต่มันก็ไม่ดีเท่าไหร่หรอกแค่เดินเข้ามาฉันก็จะเมาแสงไฟแล้ว เด็กเสิฟพาฉันกับควิสเซอร์มายังห้องที่เป็นส่วนตัวมีกระจกเป็นผนังด้านนอกฝั่งเวทีจึงให้สมารถมองเห็นด้านล่างได้อย่างขัดเจนและที่สำคัญบริเวณนี้เป็นเขตวีไอพีซึ่งไม่มีใครเข้ามาได้
"รับอะไรดีครับ"
"เอาไวท์มาละกัน"
"ครับ" เด็กเสิร์ฟรับออเดอร์์ แล้วไม่นานไวท์ก็มาถึงโต๊ะ
ฉันนั้งมองเขาจิบไวท์เบาๆ คนอะไรไม่รู้ยิ่งมองยิ่งต้องหลงไหลทวันนี้เขา แต่งตัวดูธรรมดาแต่หล่อเป็นบ้า
"จริงสิ เธอดื่มได้ใช่ไหม"
"อื้อ"
"ว่าแต่ทำไมนายต้องให้ฉันมาด้วยในเมื่อนายเองก็มาคนเดียวได้"
"ถามมากน่า"
"ดีนะที่พรุ่งนี้ฉันไม่มีเรียนไม่อย่างงั้นฉันคงมากับนายไม่ได้"
"อืม"
ผ่านไปซักพัก
"เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนนะ"
"อืม" หมอนี่กลัวดอกพิกุลจะล่วงรึไง
พอเข้าห้องน้ำเสร็จก็กำลังจะเดินกลับห้องแต่มีผู้ชายคนหนึ่ง หันมาจับแขนฉันแล้วทำหน้าหื่นใส่
"จะรีบไปไหนเหรอครับ ดื่มด้วยกันซักแก้วก่อนสิ"
"ไม่ล่ะค่ะขอตัวก่อนค่ะ"ฉันพยายามจะเดินออกมาแต่ก็โดนรั้งไว้
"อย่าเล่นมากสิครับ"
"ก็บอกว่าไม่ไงเล่าหัวไม่รู้เรื่องหรือไง"ฉันเริ่มหมดความอดทน
จากจับแขนมันเริ่มเลื่อนมาโอบเอวฉันแทน
"ซักหน่อยน่า"
"ผู้หญิงเขาบอกว่าไม่ก็คือไม่สิวะ" จู่ๆก็มีเสียงผู้ที่คาดว่าจะมีพระคุณกับฉันดังขึ้น
"แกยุ่งอะไรด้วยวะไอ้หน้าหล่อ"
"ก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกแต่เห็นแล้วมันรำคาญตาว่ะ"
"หึ่ยยไอ้หน้าหล่อ " ไอ้หื่นง้างหมัดจะต่อยสุดหล่อคนนี้แต่เขาอัดกลับอย่างว่องไว
แล้วการ์ดก็มาล่กตัวไอ้หน้าหื่นออกไป
"ขอบคุณมากค่ะ"
"อืมเธอไม่เป็นไรใช่ไหม"
"ค่ะ"
"โต๊ะเธออยู่ที่ไหนเดี๋ยวฉันเดินไปส่ง"
แล้วฉันก็เดินนำเขาไปยังห้อง
"เธอไปเข้าห้องน้ำหรือเธอหนีไปหลับมาห๊ะ อ่าวเห้ย.! ซังวูมาได้ไง"
"555บังเอิญจริงๆ แล้วแกล่ะทำไรถามยังมากับ...."
"พอๆแกอย่าคิดไปไกลเรื่องมันยาวไว้จะเล่าให้ฟัง"
ในขณะที่ฉันกำลังยืนมึนอึน ว่าสองคนนี้รู้จักกันได้ไง
"นี่พวกนานรู้จักกันหรอ"
"คงมีแต่เธอเท่านั้นแหละที่ไม่รู้จักพวกเรา"
อิตาควิสเซอร์จะกวนฉันไปไหนฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันมันบื้อชิ
"ฉันชื่อซังวูเป็นสมาชิกวง3B เป็นเพื่อนซี้กะหมอนี่แหละ"
"เออเดี๋ยว บราซิลตามมานะ"
"อืม"
"ฉันผับที่นี่ก็ไม่ได้แย่กว่าเกาหลีนะนายว่าไหม"
"อืม ก็เฉยๆอะ"
เวลาผ่านไปบราซิลก็มาถึงพวกเขาสามคนดูสนิทกันมาก ๆ ดื่มกันไปจนหมดไปเยอะมาก ก็ยังไม่เมา ส่วนฉันน่ะหรอ จะนั่งหลับอยู่แล้ว เออใช่ลืมบอกไปว่าบราซิลคือหนุ่มตี๋ที่ฉันเจอในลิฟท์วันนั้นนั่นเอง
หลังจากนั้นไม่ผ่านก็ถึงเวลาที่ต้อยกลับคราวนี้ ควิสเซอร์ขับมาส่งฉันที่หอพัก
"นี่เธอถึงเแล้ว"
"ห๊าาาาถึงหนายยย"ฉันไม่ได้เมานะจริงๆ
"ก็ถึงหอเธอไง"
"อ่อเคๆฉันไปละนะ "
ควิสเซอร์เห็นสภาพไม่น่าโอเคจึงพาเธอขึ้นไปส่งบนห้อง
"ผู้หญิงอะไรตัวหนักชะมัด"
มาถึงห้องเขาก็วางเธอลงบนเตียงแต่ด้วยการที่เธอเมาจึงเอาแขนคล้องคอเขาจึงทำให้ล้มลงไปจุ๊บกันแบบเบาๆ
หลังจากนั้น ควิสเซอร์ก็รีบชิ่งกลับก่อนเดี๋ยวจะอดใจไม่ไหว 5555
Quizer talk
ตั้งแต่ผมเจอผู้หญิงมาตั้งมากมาย ผมว่าเมรีนเป็นผู้หญิงที่ซื่อมากๆ และผมชอบเรียกเธอว่ายัยบื้อเพราะเธอไม่ค่อยรู้อะไรเลยจริงๆ ตอนแรกผมได้บอกกับทางโรงแรมไปว่าอยากจะมีคนมาคอยดูแลเรื่องความสะดวกแค่ในโรงแรมบางเรื่อง แต่พอผมได้เจอเธอ ผมก็รู้สึกอย่างจะแกล้ง ก็มันน่าหมั่นไส้จริงๆนี่ครับ ผมเป็นถึงบอยแบรนชื่อดังในเอเชียนะครับ แต่ ไม่รู้จัก ผมนี่เสียฟอร์มเลยสิ ปกติผมไม่ค่อยจะสนใจโลกภายนอกหรอกครับ จนได้เจอเธอนี่แหละ และอีกอย่างผมที่ผมมาคอนเสิร์ตที่ไทย มันก็เป็นงานหึ่งครับ แต่ที่ผมอยู่เพราะผมรู้สึกเหนื่อยกับงาน อยากพักผ่อน จึงคิดว่าที่นี่น่าจะเป็นที่ที่โอเคที่สุด
End Talk
##จบไปอีกคอนแล้วนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ..
ความคิดเห็น