คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #ข้อเสนอ#
V
V
v
"จะมาเกิดหิวอะไรตอนนี้เนี่ย"ฉันบ่นกับท้องตัวเองที่กำลังร้องจนจะเป็นเพลงได้ ก็นี่มัน สองทุ่มกว่า นี่ฉันหลับไปตั้งกี่ชั่วโมงกันนี่
"ในห้องก็ไม่มีอะไรกินเลย นี่ฉันต้องออกไปข้างนอกอีกแล้วใช่ไหม"
ไม่ทันไรฉันก็ต้อจำใจออกมาจากหอ ตอนแรกก็ว่าจะหาอะไรง่ายๆกินแถวๆหอพัก แต่คิดไปคิดมา ไหนๆก็ออกมาแล้ว ไปซื้อของไปเก็บไว้ในห้องเยอะๆดีกว่า เลยออกมาช้อปที่ห้างซะเลย
"ทำไมวันนี้ คนเยอะจัง" ฉันมองไปในบริเวณรอบๆ ทั้งรถติด ทั้งผู้คนเยอะแยะมากมาย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เข้าไปหยิบนู่น ซื้อ นั่น นี่ จนสมใจ ก็คิดเงินเสร็จกำลังจะกลับ แต่ตรงทางออก คนไม่รู้จะเยอะไปไหน ฉันมีลางสังหรว่าน่าจะมารอเจอกับนักร้องดังใครซักคนแหละ แต่ช่างเหอะ ขอทางฉันกลับหอได้ก็พอ ฉันเดินเบียดฝูงชนที่กำลังวุ่นวาย จนฉันแทบจะเป็นลม
"ฮู้วววว ในที่สุดฉันก็หลุดออกมาจากตรงนั้นจนได้ "
ฉันหอบข้าวของพะรุงพะรัง รีบวิ่งไปขึ้นแท็กซี่ กลับหอทันที
V
V
v
"จะมาเกิดหิวอะไรตอนนี้เนี่ย"ฉันบ่นกับท้องตัวเองที่กำลังร้องจนจะเป็นเพลงได้ ก็นี่มัน สองทุ่มกว่า นี่ฉันหลับไปตั้งกี่ชั่วโมงกันนี่
"ในห้องก็ไม่มีอะไรกินเลย นี่ฉันต้องออกไปข้างนอกอีกแล้วใช่ไหม"
ไม่ทันไรฉันก็ต้อจำใจออกมาจากหอ ตอนแรกก็ว่าจะหาอะไรง่ายๆกินแถวๆหอพัก แต่คิดไปคิดมา ไหนๆก็ออกมาแล้ว ไปซื้อของไปเก็บไว้ในห้องเยอะๆดีกว่า เลยออกมาช้อปที่ห้างซะเลย
"ทำไมวันนี้ คนเยอะจัง" ฉันมองไปในบริเวณรอบๆ ทั้งรถติด ทั้งผู้คนเยอะแยะมากมาย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เข้าไปหยิบนู่น ซื้อ นั่น นี่ จนสมใจ ก็คิดเงินเสร็จกำลังจะกลับ แต่ตรงทางออก คนไม่รู้จะเยอะไปไหน ฉันมีลางสังหรว่าน่าจะมารอเจอกับนักร้องดังใครซักคนแหละ แต่ช่างเหอะ ขอทางฉันกลับหอได้ก็พอ ฉันเดินเบียดฝูงชนที่กำลังวุ่นวาย จนฉันแทบจะเป็นลม
"ฮู้วววว ในที่สุดฉันก็หลุดออกมาจากตรงนั้นจนได้ "
ฉันหอบข้าวของพะรุงพะรัง รีบวิ่งไปขึ้นแท็กซี่ กลับหอทันที
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันนี้เป็นวันเริ่มต้นฝึกงานพิเศษที่อาจารย์สั่งให้ไปทำ เพื่อใช้แทนคะแนนสอบมิดเทอม
"พี่คะ หนูเป็นนักศึกษาที่จะมาฝึกงานพิเศษค่ะ"
"อ่อ พอดีเลยจ๊ะ ตอนนี้ทางโรงแรมกำลังยุ่งมาก น้องช่วยไปดูแลแขกที่ห้อง 2035 VIPทีนะ"
"เอ่อ พี่คะ หนูเพิ่งมาทำงาน พี่จะเสี่ยงให้หนูรับงานใหญ่เลยเหรอคะ"
"เอาน่าพี่เชื่อในความสามารถของเรา ทำให้ดีล่ะ"
"ค่ะ"
ในที่สุดฉันก็ต้องก้มหน้าก้มตารับคำทำหน้าที่นี้ แล้วมุ่งหน้าไปยังห้องนั้น
"ห้อง 20...3..5 V IP อ่าน่าจะห้องนี้ล่ะ"
ก๊อกๆๆๆ
"ขอโทษค่ะ ดิฉันเป็นคนที่ทางโรงแรมให้มาดูแลความสะดวกสบายของคุณค่ะ เข้าไปด้านไหมคะ"
"อืม" เสียงตอบกลับมาสั้นจนฉันขนลุก
"สวัสดีค่ะ "
"......"เงียบ ฉันจึงเดินสำรวจไปรอบๆห้องแต่ก็ไม่เจอใครซักคน จนมาถึงห้องนอน ได้ยินเสียงเหมือนใครซักคนกำลังอาบน้ำอยู่ในระหว่างที่กำลังมองไปอย่างเพลิดเพลินจนลืมไปเลยว่าแขกฉันอยู่ไหน
"เห้ย!!!"
"0___0" สภาพที่อยู่ตรงหน้าคือ ผู้ชาย ไม่แน่จว่าคนหรือเทพบุตร ที่กำลังอยู่ในสภาพ เปลือยท่อนบน และ ท่อนมีแค่ผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กๆ พร้อมทั้งหยดน้ำที่อยู่บนผิวขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง โอ้ยยย เลือดกำเดานางเอกจะไหล
"เธอเป็นใคร!!!"
"เอ่อออ ฉันเป็นคนที่ทางโรงแรม ให้มาดูแลคุณ ว่าคุณต้องการอะไรเป็นพิเศษหรือปล่าว"
"แล้วใครอณุญาติให้เธอเข้ามาในนี้" นั่นไงสายตาและน้ำเสียงโหดขึ้นเรื่อยๆ
"ก็ฉันเคาะประตู และ ขอเข้ามาแล้ว คุณก็ตอบ อืมแล้ว แล้วฉํนผิดตรงไหนคะ"
"ฉันว่าเธอนี่ถ้าจะเพี้ยนแล้วแหละ ฉันตอบเธอตอนไหน "
"กะ ก็..."กำลังจะอ้าปากเถียง แต่บังเอิญหันไปเห็นทีวีที่กำลังเปิดอยู่ ฉันเดาว่าอิเสียงที่ฉันได้ยินคงมาจากทีวีเครื่องนี้แหละ ซวยแล้วไง
"ก็อะไร !!"
"โอเคๆ ฉันผิดเอง ขอโทษ ค่ะ แต่ถ้าคุณไม่ต้องการอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ "
"เดี๋ยว!!!" ในขณะที่ฉันพูดเสร็จ ก็หันหลังพร้อมจะวิ่งทันที แต่เขากับ เรียกและดึงแขน
ฉันไว้ ทำให้ฉันไม่ทันตั้งตัวลื่นพรมที่อยู่ตรงนั้น ทำให้ฉันกำลังเขาลงไปนอนกลิ้งอยู่กับพื้น
อื้อหือไอ้ที่นอนอยู่ข้างๆฉันนี่แน่ใจใช่ไหมว่าเป็นคนจะหล่ออะไรขนาดนี้ แต่น่าเสียดายปากเสียไปหน่อย
""เธอจะลุกขึ้นได้หรือยังฉันปวดแขน"
"ขอโทษค่ะ" พูดจบก็รีบขึ้นอย่างรวดเร็ว
"เธอออกไปรอข้างนอกก่อนเดี๋ยวฉันจะออกไปเคลียร์"
"ค่ะ"
"เธอเป็นพนักงานที่โรงแรมใช่ไหม"
"ไม่ใช่ค่ะฉันแค่มาฝึกงานอาทิตย์เดียว"
"เหมือนกันนั่นแหละ "
"ไม่เหมือน.."
"พอๆ เธอคิดว่าฉันควรจะบอกกับผู้จัดการของเธอว่าไงดี"
"ไม่ได้นะ! ถ้าคุณบอกฉันตายแน่ๆ"
"งั้นเธอต้องทำตามที่ฉันบอกโอเคไหม"
"อะไร?"
"ก่อนอื่นฉันจะแนะนำตัวเองให้เธอได้รู้ฉันคิดว่าบื้อๆอย่างเธอไม่น่าจะรู้จัก ฉันกับเพื่อนร่วมวงอีกสองคนมาที่เมืองไทยเพื่อแสดงคอนเสิร์ต ฉันมาอยู่ที่เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แต่ในข่าวหรือคนนอกจะรู้ว่าฉันมาแค่3วันเพราะวันที่เหลือฉันต้องการจะพักผ่อน เธอก็ต้องหุบปากของเธอให้มิดชอดด้วยเข้าใจนะ"
"ไม่เข้าใจ มันเกี่ยวอะไรกับฉัน"
"ยัยบื้อเอ้ย ก็เธอจะต้องเป็นคนพาฉันไปไหนมาไหนแบบคนธรรมดาโดยไม่ให้แฟนคลับหรือนักข่าวจับได้น่ะสิ เพราะฉะนั้นหน้าที่ของเธอไปเตรียมแผนมา"
"อ่าห๊ะแค่นี้ใช่ไหม งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ"
"เดี๋ยว เธอชื่ออะไร และ เอาเบอร์ของเธอมาด้วยฉันจะได้ตาม"
"ค่ะ" ฉันยื่นโทรศัพท์พร้อมกับหน้าบึ้งตึง
"ฉันชื่อควิสเซอร์บันทึกไว้ในเครื่องเธอเรียบร้อยแล้ว ส่วนเธอจะไม่บอกฉันใช่ไหมฉันจะได้ตั้งว่ายัยบื้อ"
"เมรีน! "
"ชื่อกับหน้าตาไม่เข้ากันเลย" หัวเราะฉันอีกไอ้บ้าเอ้ย
"นี่!!!!"
"เธอไปได้ละ ฉันจะพักผ่อน"
"ค่ะ" ฉันวิ่งพรวดทันที ขืนให้อยู่ต่ออีกนิดมีหวังฉันได้มีเรื่องชกต่อยกะไอ้นักร้องบ้าหลงตัวเองนี่แน่ๆ
ติ๊ง! ลิฟ้ปิดให้ฉันเข้าไป บรรยากาศภายในลิฟมี ผู้ชายอยู่2คน นี่มันหลุดออกมาจากนิยายกันหรือไง คนนึงก็หล่อ คนนึงก็ตี๋น่ารักซะไม่มีอะ
"Hi!" อยู่ดีหนุ่มตี๋น่ารักก็ทักฉันขึ้น โอ้ยยิ้มด้วย ฉันจะละลาย
"สวัสดีค่ะ"
"Nice to meet you"
"แหะๆค่ะยินดีที่ได้รู้จัก"
ติ๊งง
ลิฟท์เปิดอีกครั้งพร้อมกับถึงชั้นที่หมาย
"บาย" โอ้ยจะน่ารักไปนิด ก่อนออกจากลิฟท์เลยยิ้มให้ไปหน่อย ทำฉันเคลิ้มเชียว
ขณะเวลาเที่ยง ถึงเวลากินข้าวสิคะ ท้องร้องเพลงอีกแล้ว
"หิวจัง กินไรดีนะ"
ฉันกำลังเดินวนไปมาอยู่ที่ร้านอาหาร
แล้วและมื้อเที่ยงของฉันก็จบลงไปด้วยดี
##ฝากติดตามกันด้วยนะคะ สนุกหรือไม่ อะไรยังไง แนะนำได้ค่ะ
ช่วยคอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะคะ^^
ความคิดเห็น