ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 :: เด็กเสี่ย
Chapter 5 :: เด็กเสี่ย
วันนี้เจอกันที่ร้านนะ
ข้อความสั้นๆที่ทำให้ดวงตาหวานละสายตาจากธุระตรงหน้าหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาดูหลังได้ยินเสียงข้อความเข้า
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ทิฟฟานี่เงยหน้าขึ้นมายิ้มรับกับพนักงานธนาคารที่ส่งใบทำเรื่องเข้าเงินกลับมาให้ มือถือที่ยังอยู่ติดมือ
ได้ทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง หญิงสาวกดหมายเลขโทรด่วนคนแรกที่บันทึกไว้หลังจากเดินออกจากธนาคารมาแล้ว
“ฮัลโหลทำไมรับช้าจังทำอะไรอยู่คะแม่ ฟานี่เอาเงินเข้าให้แล้วนะเดือนนี้”
“พอใช้หรือเปล่าลูกเห็นเอาให้มาเยอะทุกทีเลย”
“พอค่ะแม่ไม่ต้องห่วงหรอก...เอ๊ะ? แม่ไม่สบายเหรอคะ” หญิงสาวได้ยินเสียงคนแม่ขาดหายไปพร้อมเสียงไอเข้ามาแทนที่
“แค่เป็นหวัดนิดหน่อยอย่าสนใจเลยฟานี่”
“ไปหาหมอเลยนะคะ ถ้าเงินไม่พอใช้เมื่อไหร่บอกฟานี่จะโอนไปให้เพิ่มไม่มีแต่นะคะแม่ ไปหาหมอวันนี้เลยเดี๋ยวฟานี่จะ
โทรเช็คกับน้องว่าพาแม่ไปหรือเปล่า”
“ก็ได้ๆฟานี่ วันนี้แม่จะไปหาหมอ”
คนฟังยิ้มอย่างพอใจแม้ปลายสายจะไม่เห็นก่อนจะสนทนากับแม่ตัวเองต่ออีกหน่อยถึงได้วางสาย หญิงสาวผมน้ำตาลทอง
มองเวลาบนหน้าจอมือถือเห็นว่าได้เวลาที่ต้องไปที่ต่อไปแล้ว เธอเดินมาเรื่อยๆมองหาแท็กซี่ไม่ให้เสียเวลา
วันนี้ทิฟฟานี่มีเรื่องที่ต้องไปจัดการอีกเยอะแยะ...
นี่เป็นอีกหนึ่งชีวิตที่เหมือนเด็กสาวทั่วๆไปแต่ความจริงภายใต้ความสวยงามและรอยยิ้มนั้นมีทั้งความลำบากและ
ภาระแสนหนักที่ทำให้เธอดูโตก่อนวัยกว่าพวกคนอายุเท่าๆกันกับเธอเอง....รวมถึง.....
ชีวิตแบบที่หลายๆคนไม่เคยรู้จักหรือไม่เคยสัมผัสกับตัวเองอาจจะเคยได้ยินอาจจะเคยได้อ่านแต่...
ก็ไม่เคยสัมผัสด้วยตัวของเค้าเองจริงๆ....
“ทำอะไรวะแทเหม่อเชียว รอข้อความกลับจากใครเหรอ แม่นางฟ้าคนนั้นป่ะ?” เพื่อนสนิทร่างสูงขอเจ้าเด็กผมสีควันบุหรี่
กลับมาถึงห้องหลังจากไถ่โทษออกไปหาซื้อข้าวเช้าบวกกลางวันมาให้แทยอนที่กลับมาถึงห้องได้นานแล้วและ
พอกลับมาถึงก็เห็นแทยอนกำลังนอนจ้องมือถือตัวเองค้างจนสงสัย
“เปล่าสักหน่อยไม่ได้รอ แค่คิดว่าวันนี้มือถือเงียบๆ”
“แหมปกติแกสนใจด้วยเหรอว่ามันจะเงียบหรือไม่เงียบ มากินข้าวได้แล้วฉันซื้อทั้งของโปรดแกแล้วก็ขนมที่แกชอบมาด้วย”
แทยอนวางมือถือลงบนเตียงค่อยๆลากร่างกายที่แสนขี้เกียจลงมานั่งพื้นรอยุนอาจัดแจงตั้งโต๊ะยกจานมาให้เธอ
“นี่ยุน...ท่าทางแกติดใจเจสสิก้ามากนะเด็ดมากเลยหรอ?” แทยอนยิงคำถามขึ้นขณะที่เพื่อนพึ่งยัดของกินเข้าไปในปาก
ทำให้เค้าสำลักอย่างหนัก เด็กสาวผมสีสวยส่ายหัวเล็กๆเทน้ำใส่แก้วส่งให้เพื่อนดื่ม
“แกย่าบอกว่าแกอยากลองกินสิก้าของฉันนะ” พอเค้าได้กินน้ำหายสำลักก็หันมาถามเพื่อนทันที
“ของแก? เป็นอะไรกันถึงบอกว่าของแก”
“ไม่เป็นอะไรตอนนี้แต่ยังไงฉันก็ได้เค้าแล้วแกห้ามแม้แต่จะคิดเลย แกก็มีทิฟฟานี่แล้วไง”
“ไม่ใช่แฟนฉันสักหน่อย”
“อ้าว ก็เห็นท่าทางคุยกันบ่อยเจอกันบ่อยนี่ช่วงนี้นึกว่าจะจริงจัง ได้เค้ากี่ครั้งแล้วล่ะ”
ถ้านับจริงๆก็คงสองครั้งแต่ถ้านับอีกแบบก็มากกว่าสองล่ะนะที่จัดๆไปสองคืนน่ะ
แทยอนคิดแต่ไม่ยอมตอบแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวเหมือนไม่ใส่ใจมากนักทำให้ยุนอาคิดว่าเพื่อนคงจะไม่อะไรกับ
ทิฟฟานี่จริงๆเลยเปลี่ยนมาเข้าเรื่องตัวเองต่อ
“แก....แกจะว่ายังไงถ้าฉันจะจีบสิก้าจริงจัง”
“แกแค่หลงเค้าหรือเปล่า” คนฟังทำหน้าคิดนิดนึงก่อนจะตอบ
“อาจจะด้วย แต่ก็อยากได้มาจริงๆจังๆด้วยอ่ะแก”
“........ถ้าไปๆมาๆแล้วเค้าไม่ใช่แบบแกชอบมีปัญหานะ”
“เฮ้ยฉันว่าเซนส์ฉันก็ดีอยู่นะแก” แทยอนทำหน้าตาไม่ค่อยจะเชื่อเค้าเท่าไหร่แล้ว
“อยากได้ก็ลองดูตามใจแก”
“นั้นวันนี้ฉันนัดสิก้าอีกนะ” แทยอนตาโตพอบอกจะนัดเจสสิก้าสมองก็นึกไปถึงเพื่อนเจสสิก้าคนนั้นขึ้นมาอัตโนมัติ
“ฉันไม่ไปด้วยนะเว้ย แกไปคนเดียวเลย”
แม้เพื่อนยังไม่บอกว่าจะชวนเธอไปด้วยแต่จากการที่สนิทกันมาเชื่อได้เลยว่าไม่พลาด
“เห....แกมีนัดกับทิฟฟานี่เหรอไง ก็ได้ๆฉันจะนัดสิก้าไปผับที่แม่นางฟ้าของแกชอบไปจะได้มีข้ออ้างว่าไปเป็นเพื่อนหน่อย
เดี๋ยวแทยอนจะไปจีบสาว”
“เดี๋ยวไอ้ยุน! ไอ้!” แทยอนพยายามจะห้ามเพื่อนแต่ไม่ทัน
เจ้าตัวหนีออกไปโทรหาเจสสิก้าที่ระเบียงอย่างไม่ฟังคำคัดค้านเลยสักนิด
ถ้าจะหลงเจสสิก้าเข้าขั้นหนักไม่ใช่น้อยแล้วล่ะเพื่อนเธอน่ะ แล้วอีกอย่าง....อะไรๆก็ทิฟฟานี่
ยัดเยียดจะให้ฉันเป็นอะไรกับเค้าให้ได้เลยเหรอไงเนี่ย
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่มองดูเพื่อนที่ยังคุยโทรศัพท์หน้าตาระรื่นอยู่ที่ระเบียงก่อนจะละสายตากลับมากินข้าวต่อโดยที่ในใจ
ยอมจำนนต่อการโดนบังคับให้ไปผับกับเค้าแล้วในวันนี้
ช่างเถอะ...ยังไงท่าทางฟานี่ไม่น่าเหมือนพวกนั้นหรอกมั้ง คงจะ....ไม่คิดจริงจังอะไรกับฉันหรอก...
ในหัวของคิมแทยอนไม่ได้มีความคิดรักๆกับทิฟฟานี่เลยแม้ว่าเค้าจะแอบชอบในเรื่องบนเตียงที่ผ่านมาของพวกเค้าอยู่บ้าง
อย่างว่าล่ะนะคนอย่างคิมแทยอนถ้าถูกใจแค่นอนด้วยก็ง่ายหน่อยแต่....ถ้าจะเอาหัวใจล่ะก็....
ไม่ได้ง่ายๆหรอก...
จริงๆนะ...
กึก
เสียงแท่งลิปติกสีโปรดวางลงเบามือ...หลังจากทั้งวันที่แสนยุ่งของหญิงสาวผมน้ำตาลทองจบลงเธอก็แวะหาข้าวเย็นทาน
ก่อนจะกลับมาที่คอนโดอาบน้ำแต่งตัวซะใหม่จนมาถึงการแต่งเติมความสวยให้กับตัวเองอยู่หน้ากระจกเป็นเวลานาน
แววตามองกับเงาสะท้อนของตัวเองสำรวจความเป๊ะทั้งการแต่งหน้าเปลือกตาขนตาริมฝีปากที่พึ่งทาเสร็จอย่างละเอียด
ก่อนรอยยิ้มหวานๆจะเผยออกมาพร้อมกับการปัดปลายผมที่ปิดบังเป็นการปิดท้ายความสมบูรณ์บนใบหน้าสวยทรงเสน่ห์
“ป่านนี้แล้วเหรอต้องรีบแล้วสิ”
หญิงสาวเห็นเวลาบนมือถือตัวเองที่กำลังจะหยิบใส่กระเป๋าถือก็เริ่มมีท่าทีเร่งรีบออกจากห้องโดยไวโดยที่เวลาตอนนั้น
แทยอนและยุนอาก็ไปถึงผับแล้ว
“โดนเบี้ยวแล้วมั้งแก นัดกี่โมงเนี่ย” แทยอนถามเพื่อนขณะที่สายตามองเวลาบนมือถือตัวเอง ยุนอาที่คอยมองชะเง้อไป
ทางเข้าผับอย่างจดจ่อรอจะเห็นร่างเจสสิก้าเข้ามาสักทีหลังจากพวกเธอเข้ามานั่งกันได้เกือบสิบห้านาทีแล้ว
“พึ่งเลทไปกี่นาทีเองแท พวกเรามาเร็วกันเองนี่อย่าบ่นดิเดี๋ยวสิก้าก็มาแล้วแม่นางฟ้าแกล่ะ”
“ไม่รู้สิ” เค้าตอบพร้อมยักไหล่หนึ่งทีแล้วยกแก้วเหล้าตัวเองขึ้นมาดื่ม
จะมาได้ยังไงล่ะทิฟฟานี่น่ะ...ก็ฉันไม่ได้โทรไปนัดออกมาสักหน่อย...ถ้าเจอก็เรื่องบังเอิญละ
แทยอนมองหน้าเพื่อนไม่ยอมบอกความจริงที่เธอไม่ได้นัดทิฟฟานี่มาด้วย
มันใช่เรื่องเหรอที่ต้องนัดมายังไงถ้ายุนอาเจอเจสสิก้าแล้วเชื่อว่าก็แอบหายไปกินกันอยู่ดีพอจบเรื่องเธอจะได้กลับ
วันนี้เธอจะไม่ยอมไปนอนที่อื่นเด็ดขาด เพื่อนเธอนั่นแหละต้องพาสาวไปนอนกันที่อื่น
“พี่! มานานหรือยังคะ!” ทิฟฟานี่มาถึงที่ผับในสักพักต่อมาด้วยท่าทีเหนื่อยที่เร่งฝีท้าววิ่งทั้งส้นสูงหลังลงจากแท็กซี่เพื่อมา
ถึงด้านหลังร้านให้เร็วที่สุด
“พี่พึ่งมาได้สักแป๊บนี่ล่ะฟานี่ ไปนั่งในร้านก่อนก็ได้พี่คุยงานก่อน” ฝ่ายชายหันมาบอกกับทิฟฟานี่ก่อนจะหันกลับไปคุยกับ
หญิงสาวต่อ ทิฟฟานี่เดินเข้าประตูด้านหลังไปอย่างไม่มีเสียงค้านจากพนักงานของร้านเหมือนว่า...
พนักงานทุกคนรู้จักทิฟฟานี่เป็นอย่างดีรวมถึงหญิงสาวที่กำลังคุยกับซีวอนด้วย
“ให้มากินฟรีได้ตลอดเลยนะพี่ซีวอน”
“อะไรอย่าพูดแบบนั้นสิฮยอนอา พี่ก็บอกให้เก็บบิลของฟานี่ไว้มาเก็บกับพี่ไม่ใช่เหรอ แถมความสวยของฟานี่ก็
พาคนที่ติดๆฟานี่มาร้านได้ออกจะบ่อย ไม่ถือว่าเค้าช่วยหาเงินให้ร้านด้วยเหรอ”
“รวมถึงพี่ด้วยนี่นะ...ที่ติดความสวยของแม่นั่น”
ฮยอนอาถือโอกาสแขวะซีวอนเล็กๆจากความไม่ค่อยชอบทิฟฟานี่เป็นการส่วนตัวด้วย
“ช่างเรื่องฟานี่เถอะนะ คุยเรื่องงานต่อเถอะ”
“ฉันเตือนพี่ไว้ก่อนนะคะ...ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวและเรื่องครอบครัวของพี่....แต่ถ้ามันเกินเลยจนร้านมีปัญหา...
ฉันจัดการแม่คนโปรดของพี่แน่”
“ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกน่า แล้วก็...ขอบคุญที่ปิดเรื่องฟานี่ให้พี่ด้วย” ซีวอนยิ้มกว้างให้ฮยอนอารุ่นน้องผู้เป็นหุ้นส่วน
ผับแห่งนี้กับเค้า
ฮยอนอาถอนหายใจส่ายหัวกับการทำหน้าตาระรื่นแป้นแล้นของพี่ซีวอนซะจริงๆเธอไม่ได้หลงเสน่ห์อะไรของพี่ซีวอนทั้งนั้น
แค่เพราะว่าสนิทกันจนมาลงหุ้นเปิดร้านด้วยกันเลยตามน้ำปิดเรื่องที่พี่ซีวอนเลี้ยงเด็กอย่างทิฟฟานี่ไว้ได้นานพอควรทั้งที่
พี่ซีวอนแต่งงานแล้วและ...ตอนนี้เมียพี่เค้าก็พึ่งตั้งท้องได้เดือนแล้วด้วยเธอถึงไม่อยากให้เมียพี่เค้ามารับรู้
“พอๆไม่สนละเรื่องยัยนั่น รีบๆคุยให้จบพี่จะได้เข้าไปลัลล๊าข้างในต่อ” ซีวอนยังยิ้มค้างแล้วฟังเรื่องที่ฮยอนอาพูดกับเค้า
ก่อนหน้าที่ทิฟฟานี่จะมาต่อ ส่วนทิฟฟานี่ที่เข้าไปในร้านตอนแรกว่าจะไปนั่งที่เคาว์เตอร์ดื่มคนเดียวเงียบๆรอพี่ซีวอนแต่
ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อสายตาไปสบกับผมสีโดดเด่นนั่นในร้าน
เรียวคิ้วโก่งขึ้นข้างหนึ่งอย่างประหลาดใจก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปที่โต๊ะนั้น
“มาคนเดียวเหรอ” เสียงกระซิบใกล้ๆทำให้แทยอนหันไปมองคนพูดช้าๆ
“ฟานี่?”
“อืม ฟานี่ไงคะเห็นว่าเป็นใครล่ะ ทำไมแทมานั่งดื่มคนเดียวล่ะวันนี้” หญิงสาวลดตัวนั่งข้างๆแล้วคุยกับเค้า
“มากับยุนอาน่ะ พอดีมันออกไปโทรหาสาวมันข้างนอก”
“หืม....สาวเหรอแล้วสาวของแทล่ะ นี่จะมานั่งเป็นก้างเพื่อนเหรอ”
“โหยไม่เป็นก้างหรอกเดี๋ยวสาวมันมาแทก็กลับแล้ว” ทิฟฟานี่ได้ฟังแล้วก็ชะเง้อคอมองไปทางเดิมที่เธอเดินมาว่า
มีวี่แววของคนที่นัดเธอเข้ามาในร้านหรือยังก่อนจะกลับมามองแทยอนเต็มตาอีกครั้ง
“นั้นฟานี่จะนั่งเป็นเพื่อนแทก่อนละกัน หรือไม่อยากให้ฟานี่นั่งด้วยก็บอกนะจะไปที่อื่น”
“นั่งนี่ก็ได้ถ้าฟานี่อยากจะนั่ง” แทยอนรีบบอกเค้าเพื่อรั้งตัวเค้าไว้
เหมือนความบังเอิญจะมีจริงที่ทำให้ได้เจอทิฟฟานี่แม้เธอจะไม่ได้นัด ไอ้ยุนจะได้ไม่ต้องมาห่วงแถม...
ถ้าอยากแกล้งมันหน่อยจะบอกมันไม่ให้กลับห้องมั่งล่ะวันนี้จะอ้างว่าพาทิฟฟานี่ไปนอนห้องบ้าง
“ฟานี่จะเอาอะไรดี แทเลี้ยงเอง”
“ใจดีจังนะ”
“แทเหรอใจดี?”
“ประชดหรอก ทำป๋าเลี้ยงสาวแบบนี้ประจำสินะแทแท” เด็กสาวผมสีควันบุหรี่หัวเราะออกมาแล้วเรียกพนักงานมาให้
ทิฟฟานี่สั่งของที่ต้องการก่อนที่อีกแป๊บนึงยุนอาจะกลับเข้ามา
“โฮ่ หน้าหงอยมาเชียวว่าไงล่ะแก”
“สิก้ามาไม่ได้แล้วอ่ะ เห็นว่ารายงานที่จะส่งพรุ่งนี้ยังทำไม่เสร็จ”
“โดนเบี้ยวจริงๆด้วยไอ้ยยุน ฮ่าๆๆๆ” แทยอนหัวเราะลั่นอย่างสะใจจนได้รับสายตาเกรี้ยวกราดจากเพื่อน
“ใช่ซิ! ใครจะเหมือนแกล่ะที่นัดสาวแล้วสาวก็มา”
พอจบประโยคนั้นทิฟฟานี่ก็อดสงสัยจนมีเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าตัวเองไม่ได้
เธอนัดกับแทยอนตอนไหนเหรอ?
“เดี๋ยวนะ ฉันไม่ได้นัดกับแทเลยนะวันนี้”
“เอ๊ะ?” ยังไม่ทันที่แทยอนจะได้อธิบายก็มีเสียงที่พวกเค้าไม่คุ้นเคยดังจากทางด้านหลังตัวแทยอน
“เพื่อนเหรอฟานี่” ทิฟฟานี่หันไปเห็นเป็นพี่ซีวอนก็ยิ้มและพยักหน้ารับง่ายๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็กินกันได้เต็มที่เลยนะครับเด็กๆ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองวันนี้” ซีวอนบอกพร้อมกับพนักงานที่นำของที่สั่งมาเสิร์ฟก่อน
จะเดินมานั่งที่ว่างข้างๆทิฟฟานี่แถมมือยังโอบเอวหญิงสาวไว้มั่นจนแทยอนและยุนอาต่างมองไปที่เอวของทิฟฟานี่พร้อมๆกัน
“พี่ซีวอนจะทานอะไรไหมคะ จะดื่มไหม?” ทิฟฟานี่ยิ้มจนตาปิดร่างกายเอนอิงไปหาซีวอนอย่างเป็นธรรมชาติและ
ไม่แคร์สายตาอีกสองคนที่นั่งร่วมโต๊ะด้วย
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวอีกแป๊บพี่ก็กลับล่ะว่าแต่เพื่อนฟานี่สองคนนี้พี่ไม่เคยเห็นหน้าเลยนะ” ซีวอนเพ่งพิจารณาใบหน้าเด็กสาวสองคน
ที่เค้าไม่ค่อยเห็นก่อนหน้านี้กับทิฟฟานี่เลย
“เจอกันที่นี่แหละค่ะพี่ ฟานี่น่ะถูกชะตาแทแทมากเลยพี่ดูสิคะเค้าออกจะน่ารักหน้าก็เด็กไม่นึกว่าเป็นเด็กมหาลัยเลย
นึกว่าเรียนแค่มัธยม” หญิงสาวเอื้อมมือไปแตะไหล่แทยอนเบาๆทั้งที่สายตายังมองซีวอนอยู่ สิ่งที่เธอกำลังบอกกับผู้ชาย
ตรงหน้าเธอก็เป็นแค่เรื่องแต่งเติมให้คนฟังไม่สงสัยความสัมพันธ์ที่ไปถึงบนเตียงกับแทยอนแล้วเท่านั้น
“ก็จริงนะ มองๆไปพี่ก็นึกว่าเด็กมัธยม แต่เพื่อนแทแทยังเหมือนเด็กมหาลัยหน่อย”
“เอ่อฉันชื่อแทยอนค่ะ”
“อ้าวเหรอ แต่พี่ว่าเรียกแทแทก็น่ารักดีนะ พี่ขอเรียกแทแทแล้วกัน ยิ่งมองยิ่งนึกเอ็นดูเลยหน้าเด็กจริงๆนะ”
ริมฝีปากเด็กสาวผมสีควันบุหรี่ยกยิ้มแต่เป็นยิ้มที่ฝืนๆชอบกลไม่ใช่อะไรหรอก
แค่ความจริงปากอยากจะบอกออกไปมากเลยว่า แกสนิทกับฉันขนาดไหนถึงจะมาเรียกฉันแบบนี้แถม....
ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาตีสนิทเรียกชื่อเธอแบบน่ารักๆแบบนี้เลย
“โอ๊ะ พี่ต้องกลับแล้วนะฟานี่ ไว้จะโทรหา” ซีวอนหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงตัวเองขึ้นมาดูเมื่อรู้สึกว่ามันกำลังสั่น
จนเห็นว่าคนที่บ้านโทรมาหาเค้าจึงต้องรีบปลีกตัวกลับไปในทันทีถึงจะเป็นอย่างนั้น
ทิฟฟานี่ก็ยิ้มรับหวานหยดโบกมือลาเค้าอย่างปกติเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรจนกระทั่งซีวอนออกไปจากร้านความอยากรู้
อยากเห็นของยุนอาก็บังเกิด
“ทิฟ ทิฟฟานี่...เมื่อกี้แฟนเธอเหรอ แล้ว..ไอ้แทกับเธอ”
หญิงสาวหัวเราะกับท่าทีอ้ำอึ้งตกตะลึงของยุนอาก่อนจะยอมตอบคำถามเค้า
“ไม่ใช่แฟนหรอก...พี่เค้า...ก็แค่เลี้ยงดูฉัน....ฉันก็แค่ให้ความสุขกับเค้าด้วยการดูแลเอาใจใส่เค้า
เค้าอยากเจอก็มาให้เห็นหน้า เค้าอยากให้รับฟังอะไรฉันก็ทำ....ก็เท่านั้นเอง”
“เธอเป็นเด็กเสี่ยอย่างนั้นสินะฟานี่” แทยอนสรุปออกมาง่ายๆแทนคำพูดอธิบายแสนสวยของทิฟฟานี่ที่บอก
“........จะว่าอย่างนั้น...ก็ไม่ผิด...แต่ฟานี่ไม่ค่อยชอบคนเรียกว่าเป็นเด็กเสี่ยอะไรแบบนั้นน่ะนะแท”
หญิงสาวหันมาสบตายิ้มให้เค้าไม่ได้โกรธเคืองที่แทยอนบอกว่าเธอเป็นเด็กเสี่ยเพราะยังไง
เธอก็หนีความจริงข้อนี้ไม่ได้แค่ไม่อยากให้เค้าเรียกเธอแบบนั้น
“แต่มันก็เป็นเรื่องจริงนี่”
“ทำไมเหรอคะแท เธอไม่พอใจที่นอนกับคนที่มีผู้ชายเลี้ยงดูอย่างนั้นเหรอ?”
“ไม่นี่ แทพอใจออกที่ฟานี่ไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับแท”
“เฮ้ๆ นี่ฉันงงมากเลยนะเรื่องของแกกับทิฟฟานี่น่ะ ตกลงพวกแกไม่ได้มีความสนใจอะไรต่อกันเลยเหรอ”
“ก็ไม่นะ” ทั้งสองคนหันมาตอบยุนอาพร้อมๆกันแม้เสียงจะเบากว่าเสียงดนตรีในร้านแต่ยุนอาก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน
จนคนฟังก้มหน้ากุมขมับอย่างมึนตึ้บ
“ไม่เอาน่า อย่าซีเรียสสิดื่มกินกันให้เต็มที่สนุกสุดเหวี่ยงไปเลยวันนี้พวกเธอกินฟรีนะอย่าลืมสิ”
ทิฟฟานี่บอกกับยุนอาด้วยรอยยิ้มจนเค้าได้ยินคำย้ำว่าฟรีก็ยอมทิ้งเรื่องปวดหัวทั้งหมดรวมถึงการที่ไม่ได้เจอเจสสิก้าวันนี้
ด้วยการกินดื่มให้เต็มที่ตามทิฟฟานี่บอกซะเลย
“ฟานี่”
“คะ?” หญิงสาวเบนหน้าไปหาแทยอนที่เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆเพื่อกระซิบพอได้ยินแค่ทิฟฟานี่คนเดียว
“วันนี้ฉันไปที่ห้องเธอได้ไหม”
“เพื่อนแทล่ะ” ทิฟฟานี่เหลือบตาไปมองยุนอาที่พึ่งดื่มเหล้าไปหมดแก้วและกำลังเทเหล้าลงแก้วเพิ่ม
“รอมันเมาจนพอใจค่อยพากลับไปส่งที่ห้องแล้ว.....แทจะไปกับฟานี่” แทยอนมองไปทางเพื่อนที่ไม่มีทีท่าจะสนใจที่
พวกเธอกระซิบคุยกันอยู่ก็พูดกับทิฟฟานี่ต่อไป
“มีอะไรถึงอยากจะไปที่ห้องฟานี่คะ ทั้งที่แทก็รู้ว่าฟานี่มีสถานะอะไรยังไงแล้วตอนนี้”
“แทแค่อยากจะถามอะไรนิดหน่อย...แต่..คุยที่นี่มันก็ไม่ค่อยดี”
“แทจะถามอะไรคะ?”
“ไว้.........ถึงเตียงของฟานี่แล้วแทจะบอก” หญิงสาวยิ้มมุมปากเล็กๆเมื่อได้เห็นสายตาทิ้งท้ายของเด็กสาวผมสีโดดเด่น
“ก็ได้ค่ะแท...ฟานี่จะรอ.....ว่าแทจะถามอะไร” ทั้งสองมองตากันแป๊บนึงก่อนจะหันไปมองยุนอาพร้อมกัน
เป้าหมายของแทยอนและทิฟฟานี่ตอนนี้ก็คงมีแค่....
ทำให้ยุนอาเมาให้เร็วที่สุด.....
----------------------------------------------------------------------------------
วันนี้เจอกันที่ร้านนะ
ข้อความสั้นๆที่ทำให้ดวงตาหวานละสายตาจากธุระตรงหน้าหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาดูหลังได้ยินเสียงข้อความเข้า
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ทิฟฟานี่เงยหน้าขึ้นมายิ้มรับกับพนักงานธนาคารที่ส่งใบทำเรื่องเข้าเงินกลับมาให้ มือถือที่ยังอยู่ติดมือ
ได้ทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง หญิงสาวกดหมายเลขโทรด่วนคนแรกที่บันทึกไว้หลังจากเดินออกจากธนาคารมาแล้ว
“ฮัลโหลทำไมรับช้าจังทำอะไรอยู่คะแม่ ฟานี่เอาเงินเข้าให้แล้วนะเดือนนี้”
“พอใช้หรือเปล่าลูกเห็นเอาให้มาเยอะทุกทีเลย”
“พอค่ะแม่ไม่ต้องห่วงหรอก...เอ๊ะ? แม่ไม่สบายเหรอคะ” หญิงสาวได้ยินเสียงคนแม่ขาดหายไปพร้อมเสียงไอเข้ามาแทนที่
“แค่เป็นหวัดนิดหน่อยอย่าสนใจเลยฟานี่”
“ไปหาหมอเลยนะคะ ถ้าเงินไม่พอใช้เมื่อไหร่บอกฟานี่จะโอนไปให้เพิ่มไม่มีแต่นะคะแม่ ไปหาหมอวันนี้เลยเดี๋ยวฟานี่จะ
โทรเช็คกับน้องว่าพาแม่ไปหรือเปล่า”
“ก็ได้ๆฟานี่ วันนี้แม่จะไปหาหมอ”
คนฟังยิ้มอย่างพอใจแม้ปลายสายจะไม่เห็นก่อนจะสนทนากับแม่ตัวเองต่ออีกหน่อยถึงได้วางสาย หญิงสาวผมน้ำตาลทอง
มองเวลาบนหน้าจอมือถือเห็นว่าได้เวลาที่ต้องไปที่ต่อไปแล้ว เธอเดินมาเรื่อยๆมองหาแท็กซี่ไม่ให้เสียเวลา
วันนี้ทิฟฟานี่มีเรื่องที่ต้องไปจัดการอีกเยอะแยะ...
นี่เป็นอีกหนึ่งชีวิตที่เหมือนเด็กสาวทั่วๆไปแต่ความจริงภายใต้ความสวยงามและรอยยิ้มนั้นมีทั้งความลำบากและ
ภาระแสนหนักที่ทำให้เธอดูโตก่อนวัยกว่าพวกคนอายุเท่าๆกันกับเธอเอง....รวมถึง.....
ชีวิตแบบที่หลายๆคนไม่เคยรู้จักหรือไม่เคยสัมผัสกับตัวเองอาจจะเคยได้ยินอาจจะเคยได้อ่านแต่...
ก็ไม่เคยสัมผัสด้วยตัวของเค้าเองจริงๆ....
“ทำอะไรวะแทเหม่อเชียว รอข้อความกลับจากใครเหรอ แม่นางฟ้าคนนั้นป่ะ?” เพื่อนสนิทร่างสูงขอเจ้าเด็กผมสีควันบุหรี่
กลับมาถึงห้องหลังจากไถ่โทษออกไปหาซื้อข้าวเช้าบวกกลางวันมาให้แทยอนที่กลับมาถึงห้องได้นานแล้วและ
พอกลับมาถึงก็เห็นแทยอนกำลังนอนจ้องมือถือตัวเองค้างจนสงสัย
“เปล่าสักหน่อยไม่ได้รอ แค่คิดว่าวันนี้มือถือเงียบๆ”
“แหมปกติแกสนใจด้วยเหรอว่ามันจะเงียบหรือไม่เงียบ มากินข้าวได้แล้วฉันซื้อทั้งของโปรดแกแล้วก็ขนมที่แกชอบมาด้วย”
แทยอนวางมือถือลงบนเตียงค่อยๆลากร่างกายที่แสนขี้เกียจลงมานั่งพื้นรอยุนอาจัดแจงตั้งโต๊ะยกจานมาให้เธอ
“นี่ยุน...ท่าทางแกติดใจเจสสิก้ามากนะเด็ดมากเลยหรอ?” แทยอนยิงคำถามขึ้นขณะที่เพื่อนพึ่งยัดของกินเข้าไปในปาก
ทำให้เค้าสำลักอย่างหนัก เด็กสาวผมสีสวยส่ายหัวเล็กๆเทน้ำใส่แก้วส่งให้เพื่อนดื่ม
“แกย่าบอกว่าแกอยากลองกินสิก้าของฉันนะ” พอเค้าได้กินน้ำหายสำลักก็หันมาถามเพื่อนทันที
“ของแก? เป็นอะไรกันถึงบอกว่าของแก”
“ไม่เป็นอะไรตอนนี้แต่ยังไงฉันก็ได้เค้าแล้วแกห้ามแม้แต่จะคิดเลย แกก็มีทิฟฟานี่แล้วไง”
“ไม่ใช่แฟนฉันสักหน่อย”
“อ้าว ก็เห็นท่าทางคุยกันบ่อยเจอกันบ่อยนี่ช่วงนี้นึกว่าจะจริงจัง ได้เค้ากี่ครั้งแล้วล่ะ”
ถ้านับจริงๆก็คงสองครั้งแต่ถ้านับอีกแบบก็มากกว่าสองล่ะนะที่จัดๆไปสองคืนน่ะ
แทยอนคิดแต่ไม่ยอมตอบแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวเหมือนไม่ใส่ใจมากนักทำให้ยุนอาคิดว่าเพื่อนคงจะไม่อะไรกับ
ทิฟฟานี่จริงๆเลยเปลี่ยนมาเข้าเรื่องตัวเองต่อ
“แก....แกจะว่ายังไงถ้าฉันจะจีบสิก้าจริงจัง”
“แกแค่หลงเค้าหรือเปล่า” คนฟังทำหน้าคิดนิดนึงก่อนจะตอบ
“อาจจะด้วย แต่ก็อยากได้มาจริงๆจังๆด้วยอ่ะแก”
“........ถ้าไปๆมาๆแล้วเค้าไม่ใช่แบบแกชอบมีปัญหานะ”
“เฮ้ยฉันว่าเซนส์ฉันก็ดีอยู่นะแก” แทยอนทำหน้าตาไม่ค่อยจะเชื่อเค้าเท่าไหร่แล้ว
“อยากได้ก็ลองดูตามใจแก”
“นั้นวันนี้ฉันนัดสิก้าอีกนะ” แทยอนตาโตพอบอกจะนัดเจสสิก้าสมองก็นึกไปถึงเพื่อนเจสสิก้าคนนั้นขึ้นมาอัตโนมัติ
“ฉันไม่ไปด้วยนะเว้ย แกไปคนเดียวเลย”
แม้เพื่อนยังไม่บอกว่าจะชวนเธอไปด้วยแต่จากการที่สนิทกันมาเชื่อได้เลยว่าไม่พลาด
“เห....แกมีนัดกับทิฟฟานี่เหรอไง ก็ได้ๆฉันจะนัดสิก้าไปผับที่แม่นางฟ้าของแกชอบไปจะได้มีข้ออ้างว่าไปเป็นเพื่อนหน่อย
เดี๋ยวแทยอนจะไปจีบสาว”
“เดี๋ยวไอ้ยุน! ไอ้!” แทยอนพยายามจะห้ามเพื่อนแต่ไม่ทัน
เจ้าตัวหนีออกไปโทรหาเจสสิก้าที่ระเบียงอย่างไม่ฟังคำคัดค้านเลยสักนิด
ถ้าจะหลงเจสสิก้าเข้าขั้นหนักไม่ใช่น้อยแล้วล่ะเพื่อนเธอน่ะ แล้วอีกอย่าง....อะไรๆก็ทิฟฟานี่
ยัดเยียดจะให้ฉันเป็นอะไรกับเค้าให้ได้เลยเหรอไงเนี่ย
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่มองดูเพื่อนที่ยังคุยโทรศัพท์หน้าตาระรื่นอยู่ที่ระเบียงก่อนจะละสายตากลับมากินข้าวต่อโดยที่ในใจ
ยอมจำนนต่อการโดนบังคับให้ไปผับกับเค้าแล้วในวันนี้
ช่างเถอะ...ยังไงท่าทางฟานี่ไม่น่าเหมือนพวกนั้นหรอกมั้ง คงจะ....ไม่คิดจริงจังอะไรกับฉันหรอก...
ในหัวของคิมแทยอนไม่ได้มีความคิดรักๆกับทิฟฟานี่เลยแม้ว่าเค้าจะแอบชอบในเรื่องบนเตียงที่ผ่านมาของพวกเค้าอยู่บ้าง
อย่างว่าล่ะนะคนอย่างคิมแทยอนถ้าถูกใจแค่นอนด้วยก็ง่ายหน่อยแต่....ถ้าจะเอาหัวใจล่ะก็....
ไม่ได้ง่ายๆหรอก...
จริงๆนะ...
กึก
เสียงแท่งลิปติกสีโปรดวางลงเบามือ...หลังจากทั้งวันที่แสนยุ่งของหญิงสาวผมน้ำตาลทองจบลงเธอก็แวะหาข้าวเย็นทาน
ก่อนจะกลับมาที่คอนโดอาบน้ำแต่งตัวซะใหม่จนมาถึงการแต่งเติมความสวยให้กับตัวเองอยู่หน้ากระจกเป็นเวลานาน
แววตามองกับเงาสะท้อนของตัวเองสำรวจความเป๊ะทั้งการแต่งหน้าเปลือกตาขนตาริมฝีปากที่พึ่งทาเสร็จอย่างละเอียด
ก่อนรอยยิ้มหวานๆจะเผยออกมาพร้อมกับการปัดปลายผมที่ปิดบังเป็นการปิดท้ายความสมบูรณ์บนใบหน้าสวยทรงเสน่ห์
“ป่านนี้แล้วเหรอต้องรีบแล้วสิ”
หญิงสาวเห็นเวลาบนมือถือตัวเองที่กำลังจะหยิบใส่กระเป๋าถือก็เริ่มมีท่าทีเร่งรีบออกจากห้องโดยไวโดยที่เวลาตอนนั้น
แทยอนและยุนอาก็ไปถึงผับแล้ว
“โดนเบี้ยวแล้วมั้งแก นัดกี่โมงเนี่ย” แทยอนถามเพื่อนขณะที่สายตามองเวลาบนมือถือตัวเอง ยุนอาที่คอยมองชะเง้อไป
ทางเข้าผับอย่างจดจ่อรอจะเห็นร่างเจสสิก้าเข้ามาสักทีหลังจากพวกเธอเข้ามานั่งกันได้เกือบสิบห้านาทีแล้ว
“พึ่งเลทไปกี่นาทีเองแท พวกเรามาเร็วกันเองนี่อย่าบ่นดิเดี๋ยวสิก้าก็มาแล้วแม่นางฟ้าแกล่ะ”
“ไม่รู้สิ” เค้าตอบพร้อมยักไหล่หนึ่งทีแล้วยกแก้วเหล้าตัวเองขึ้นมาดื่ม
จะมาได้ยังไงล่ะทิฟฟานี่น่ะ...ก็ฉันไม่ได้โทรไปนัดออกมาสักหน่อย...ถ้าเจอก็เรื่องบังเอิญละ
แทยอนมองหน้าเพื่อนไม่ยอมบอกความจริงที่เธอไม่ได้นัดทิฟฟานี่มาด้วย
มันใช่เรื่องเหรอที่ต้องนัดมายังไงถ้ายุนอาเจอเจสสิก้าแล้วเชื่อว่าก็แอบหายไปกินกันอยู่ดีพอจบเรื่องเธอจะได้กลับ
วันนี้เธอจะไม่ยอมไปนอนที่อื่นเด็ดขาด เพื่อนเธอนั่นแหละต้องพาสาวไปนอนกันที่อื่น
“พี่! มานานหรือยังคะ!” ทิฟฟานี่มาถึงที่ผับในสักพักต่อมาด้วยท่าทีเหนื่อยที่เร่งฝีท้าววิ่งทั้งส้นสูงหลังลงจากแท็กซี่เพื่อมา
ถึงด้านหลังร้านให้เร็วที่สุด
“พี่พึ่งมาได้สักแป๊บนี่ล่ะฟานี่ ไปนั่งในร้านก่อนก็ได้พี่คุยงานก่อน” ฝ่ายชายหันมาบอกกับทิฟฟานี่ก่อนจะหันกลับไปคุยกับ
หญิงสาวต่อ ทิฟฟานี่เดินเข้าประตูด้านหลังไปอย่างไม่มีเสียงค้านจากพนักงานของร้านเหมือนว่า...
พนักงานทุกคนรู้จักทิฟฟานี่เป็นอย่างดีรวมถึงหญิงสาวที่กำลังคุยกับซีวอนด้วย
“ให้มากินฟรีได้ตลอดเลยนะพี่ซีวอน”
“อะไรอย่าพูดแบบนั้นสิฮยอนอา พี่ก็บอกให้เก็บบิลของฟานี่ไว้มาเก็บกับพี่ไม่ใช่เหรอ แถมความสวยของฟานี่ก็
พาคนที่ติดๆฟานี่มาร้านได้ออกจะบ่อย ไม่ถือว่าเค้าช่วยหาเงินให้ร้านด้วยเหรอ”
“รวมถึงพี่ด้วยนี่นะ...ที่ติดความสวยของแม่นั่น”
ฮยอนอาถือโอกาสแขวะซีวอนเล็กๆจากความไม่ค่อยชอบทิฟฟานี่เป็นการส่วนตัวด้วย
“ช่างเรื่องฟานี่เถอะนะ คุยเรื่องงานต่อเถอะ”
“ฉันเตือนพี่ไว้ก่อนนะคะ...ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวและเรื่องครอบครัวของพี่....แต่ถ้ามันเกินเลยจนร้านมีปัญหา...
ฉันจัดการแม่คนโปรดของพี่แน่”
“ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกน่า แล้วก็...ขอบคุญที่ปิดเรื่องฟานี่ให้พี่ด้วย” ซีวอนยิ้มกว้างให้ฮยอนอารุ่นน้องผู้เป็นหุ้นส่วน
ผับแห่งนี้กับเค้า
ฮยอนอาถอนหายใจส่ายหัวกับการทำหน้าตาระรื่นแป้นแล้นของพี่ซีวอนซะจริงๆเธอไม่ได้หลงเสน่ห์อะไรของพี่ซีวอนทั้งนั้น
แค่เพราะว่าสนิทกันจนมาลงหุ้นเปิดร้านด้วยกันเลยตามน้ำปิดเรื่องที่พี่ซีวอนเลี้ยงเด็กอย่างทิฟฟานี่ไว้ได้นานพอควรทั้งที่
พี่ซีวอนแต่งงานแล้วและ...ตอนนี้เมียพี่เค้าก็พึ่งตั้งท้องได้เดือนแล้วด้วยเธอถึงไม่อยากให้เมียพี่เค้ามารับรู้
“พอๆไม่สนละเรื่องยัยนั่น รีบๆคุยให้จบพี่จะได้เข้าไปลัลล๊าข้างในต่อ” ซีวอนยังยิ้มค้างแล้วฟังเรื่องที่ฮยอนอาพูดกับเค้า
ก่อนหน้าที่ทิฟฟานี่จะมาต่อ ส่วนทิฟฟานี่ที่เข้าไปในร้านตอนแรกว่าจะไปนั่งที่เคาว์เตอร์ดื่มคนเดียวเงียบๆรอพี่ซีวอนแต่
ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อสายตาไปสบกับผมสีโดดเด่นนั่นในร้าน
เรียวคิ้วโก่งขึ้นข้างหนึ่งอย่างประหลาดใจก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปที่โต๊ะนั้น
“มาคนเดียวเหรอ” เสียงกระซิบใกล้ๆทำให้แทยอนหันไปมองคนพูดช้าๆ
“ฟานี่?”
“อืม ฟานี่ไงคะเห็นว่าเป็นใครล่ะ ทำไมแทมานั่งดื่มคนเดียวล่ะวันนี้” หญิงสาวลดตัวนั่งข้างๆแล้วคุยกับเค้า
“มากับยุนอาน่ะ พอดีมันออกไปโทรหาสาวมันข้างนอก”
“หืม....สาวเหรอแล้วสาวของแทล่ะ นี่จะมานั่งเป็นก้างเพื่อนเหรอ”
“โหยไม่เป็นก้างหรอกเดี๋ยวสาวมันมาแทก็กลับแล้ว” ทิฟฟานี่ได้ฟังแล้วก็ชะเง้อคอมองไปทางเดิมที่เธอเดินมาว่า
มีวี่แววของคนที่นัดเธอเข้ามาในร้านหรือยังก่อนจะกลับมามองแทยอนเต็มตาอีกครั้ง
“นั้นฟานี่จะนั่งเป็นเพื่อนแทก่อนละกัน หรือไม่อยากให้ฟานี่นั่งด้วยก็บอกนะจะไปที่อื่น”
“นั่งนี่ก็ได้ถ้าฟานี่อยากจะนั่ง” แทยอนรีบบอกเค้าเพื่อรั้งตัวเค้าไว้
เหมือนความบังเอิญจะมีจริงที่ทำให้ได้เจอทิฟฟานี่แม้เธอจะไม่ได้นัด ไอ้ยุนจะได้ไม่ต้องมาห่วงแถม...
ถ้าอยากแกล้งมันหน่อยจะบอกมันไม่ให้กลับห้องมั่งล่ะวันนี้จะอ้างว่าพาทิฟฟานี่ไปนอนห้องบ้าง
“ฟานี่จะเอาอะไรดี แทเลี้ยงเอง”
“ใจดีจังนะ”
“แทเหรอใจดี?”
“ประชดหรอก ทำป๋าเลี้ยงสาวแบบนี้ประจำสินะแทแท” เด็กสาวผมสีควันบุหรี่หัวเราะออกมาแล้วเรียกพนักงานมาให้
ทิฟฟานี่สั่งของที่ต้องการก่อนที่อีกแป๊บนึงยุนอาจะกลับเข้ามา
“โฮ่ หน้าหงอยมาเชียวว่าไงล่ะแก”
“สิก้ามาไม่ได้แล้วอ่ะ เห็นว่ารายงานที่จะส่งพรุ่งนี้ยังทำไม่เสร็จ”
“โดนเบี้ยวจริงๆด้วยไอ้ยยุน ฮ่าๆๆๆ” แทยอนหัวเราะลั่นอย่างสะใจจนได้รับสายตาเกรี้ยวกราดจากเพื่อน
“ใช่ซิ! ใครจะเหมือนแกล่ะที่นัดสาวแล้วสาวก็มา”
พอจบประโยคนั้นทิฟฟานี่ก็อดสงสัยจนมีเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าตัวเองไม่ได้
เธอนัดกับแทยอนตอนไหนเหรอ?
“เดี๋ยวนะ ฉันไม่ได้นัดกับแทเลยนะวันนี้”
“เอ๊ะ?” ยังไม่ทันที่แทยอนจะได้อธิบายก็มีเสียงที่พวกเค้าไม่คุ้นเคยดังจากทางด้านหลังตัวแทยอน
“เพื่อนเหรอฟานี่” ทิฟฟานี่หันไปเห็นเป็นพี่ซีวอนก็ยิ้มและพยักหน้ารับง่ายๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็กินกันได้เต็มที่เลยนะครับเด็กๆ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองวันนี้” ซีวอนบอกพร้อมกับพนักงานที่นำของที่สั่งมาเสิร์ฟก่อน
จะเดินมานั่งที่ว่างข้างๆทิฟฟานี่แถมมือยังโอบเอวหญิงสาวไว้มั่นจนแทยอนและยุนอาต่างมองไปที่เอวของทิฟฟานี่พร้อมๆกัน
“พี่ซีวอนจะทานอะไรไหมคะ จะดื่มไหม?” ทิฟฟานี่ยิ้มจนตาปิดร่างกายเอนอิงไปหาซีวอนอย่างเป็นธรรมชาติและ
ไม่แคร์สายตาอีกสองคนที่นั่งร่วมโต๊ะด้วย
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวอีกแป๊บพี่ก็กลับล่ะว่าแต่เพื่อนฟานี่สองคนนี้พี่ไม่เคยเห็นหน้าเลยนะ” ซีวอนเพ่งพิจารณาใบหน้าเด็กสาวสองคน
ที่เค้าไม่ค่อยเห็นก่อนหน้านี้กับทิฟฟานี่เลย
“เจอกันที่นี่แหละค่ะพี่ ฟานี่น่ะถูกชะตาแทแทมากเลยพี่ดูสิคะเค้าออกจะน่ารักหน้าก็เด็กไม่นึกว่าเป็นเด็กมหาลัยเลย
นึกว่าเรียนแค่มัธยม” หญิงสาวเอื้อมมือไปแตะไหล่แทยอนเบาๆทั้งที่สายตายังมองซีวอนอยู่ สิ่งที่เธอกำลังบอกกับผู้ชาย
ตรงหน้าเธอก็เป็นแค่เรื่องแต่งเติมให้คนฟังไม่สงสัยความสัมพันธ์ที่ไปถึงบนเตียงกับแทยอนแล้วเท่านั้น
“ก็จริงนะ มองๆไปพี่ก็นึกว่าเด็กมัธยม แต่เพื่อนแทแทยังเหมือนเด็กมหาลัยหน่อย”
“เอ่อฉันชื่อแทยอนค่ะ”
“อ้าวเหรอ แต่พี่ว่าเรียกแทแทก็น่ารักดีนะ พี่ขอเรียกแทแทแล้วกัน ยิ่งมองยิ่งนึกเอ็นดูเลยหน้าเด็กจริงๆนะ”
ริมฝีปากเด็กสาวผมสีควันบุหรี่ยกยิ้มแต่เป็นยิ้มที่ฝืนๆชอบกลไม่ใช่อะไรหรอก
แค่ความจริงปากอยากจะบอกออกไปมากเลยว่า แกสนิทกับฉันขนาดไหนถึงจะมาเรียกฉันแบบนี้แถม....
ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาตีสนิทเรียกชื่อเธอแบบน่ารักๆแบบนี้เลย
“โอ๊ะ พี่ต้องกลับแล้วนะฟานี่ ไว้จะโทรหา” ซีวอนหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงตัวเองขึ้นมาดูเมื่อรู้สึกว่ามันกำลังสั่น
จนเห็นว่าคนที่บ้านโทรมาหาเค้าจึงต้องรีบปลีกตัวกลับไปในทันทีถึงจะเป็นอย่างนั้น
ทิฟฟานี่ก็ยิ้มรับหวานหยดโบกมือลาเค้าอย่างปกติเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรจนกระทั่งซีวอนออกไปจากร้านความอยากรู้
อยากเห็นของยุนอาก็บังเกิด
“ทิฟ ทิฟฟานี่...เมื่อกี้แฟนเธอเหรอ แล้ว..ไอ้แทกับเธอ”
หญิงสาวหัวเราะกับท่าทีอ้ำอึ้งตกตะลึงของยุนอาก่อนจะยอมตอบคำถามเค้า
“ไม่ใช่แฟนหรอก...พี่เค้า...ก็แค่เลี้ยงดูฉัน....ฉันก็แค่ให้ความสุขกับเค้าด้วยการดูแลเอาใจใส่เค้า
เค้าอยากเจอก็มาให้เห็นหน้า เค้าอยากให้รับฟังอะไรฉันก็ทำ....ก็เท่านั้นเอง”
“เธอเป็นเด็กเสี่ยอย่างนั้นสินะฟานี่” แทยอนสรุปออกมาง่ายๆแทนคำพูดอธิบายแสนสวยของทิฟฟานี่ที่บอก
“........จะว่าอย่างนั้น...ก็ไม่ผิด...แต่ฟานี่ไม่ค่อยชอบคนเรียกว่าเป็นเด็กเสี่ยอะไรแบบนั้นน่ะนะแท”
หญิงสาวหันมาสบตายิ้มให้เค้าไม่ได้โกรธเคืองที่แทยอนบอกว่าเธอเป็นเด็กเสี่ยเพราะยังไง
เธอก็หนีความจริงข้อนี้ไม่ได้แค่ไม่อยากให้เค้าเรียกเธอแบบนั้น
“แต่มันก็เป็นเรื่องจริงนี่”
“ทำไมเหรอคะแท เธอไม่พอใจที่นอนกับคนที่มีผู้ชายเลี้ยงดูอย่างนั้นเหรอ?”
“ไม่นี่ แทพอใจออกที่ฟานี่ไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับแท”
“เฮ้ๆ นี่ฉันงงมากเลยนะเรื่องของแกกับทิฟฟานี่น่ะ ตกลงพวกแกไม่ได้มีความสนใจอะไรต่อกันเลยเหรอ”
“ก็ไม่นะ” ทั้งสองคนหันมาตอบยุนอาพร้อมๆกันแม้เสียงจะเบากว่าเสียงดนตรีในร้านแต่ยุนอาก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน
จนคนฟังก้มหน้ากุมขมับอย่างมึนตึ้บ
“ไม่เอาน่า อย่าซีเรียสสิดื่มกินกันให้เต็มที่สนุกสุดเหวี่ยงไปเลยวันนี้พวกเธอกินฟรีนะอย่าลืมสิ”
ทิฟฟานี่บอกกับยุนอาด้วยรอยยิ้มจนเค้าได้ยินคำย้ำว่าฟรีก็ยอมทิ้งเรื่องปวดหัวทั้งหมดรวมถึงการที่ไม่ได้เจอเจสสิก้าวันนี้
ด้วยการกินดื่มให้เต็มที่ตามทิฟฟานี่บอกซะเลย
“ฟานี่”
“คะ?” หญิงสาวเบนหน้าไปหาแทยอนที่เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆเพื่อกระซิบพอได้ยินแค่ทิฟฟานี่คนเดียว
“วันนี้ฉันไปที่ห้องเธอได้ไหม”
“เพื่อนแทล่ะ” ทิฟฟานี่เหลือบตาไปมองยุนอาที่พึ่งดื่มเหล้าไปหมดแก้วและกำลังเทเหล้าลงแก้วเพิ่ม
“รอมันเมาจนพอใจค่อยพากลับไปส่งที่ห้องแล้ว.....แทจะไปกับฟานี่” แทยอนมองไปทางเพื่อนที่ไม่มีทีท่าจะสนใจที่
พวกเธอกระซิบคุยกันอยู่ก็พูดกับทิฟฟานี่ต่อไป
“มีอะไรถึงอยากจะไปที่ห้องฟานี่คะ ทั้งที่แทก็รู้ว่าฟานี่มีสถานะอะไรยังไงแล้วตอนนี้”
“แทแค่อยากจะถามอะไรนิดหน่อย...แต่..คุยที่นี่มันก็ไม่ค่อยดี”
“แทจะถามอะไรคะ?”
“ไว้.........ถึงเตียงของฟานี่แล้วแทจะบอก” หญิงสาวยิ้มมุมปากเล็กๆเมื่อได้เห็นสายตาทิ้งท้ายของเด็กสาวผมสีโดดเด่น
“ก็ได้ค่ะแท...ฟานี่จะรอ.....ว่าแทจะถามอะไร” ทั้งสองมองตากันแป๊บนึงก่อนจะหันไปมองยุนอาพร้อมกัน
เป้าหมายของแทยอนและทิฟฟานี่ตอนนี้ก็คงมีแค่....
ทำให้ยุนอาเมาให้เร็วที่สุด.....
----------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น