ลำดับตอนที่ #47
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : Chapter 46 : อยู่ด้วยกัน
Chapter 46 : อยู่ด้วยกัน
เมื่อผ่านช่วงเวลาแสนทรมานราวกับฝันร้ายมาได้แม้ไม่อาจรู้ได้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรแบบนั้นอีกไหมแต่แทยอนและทิฟฟานี่
ก็กลับมาใช้ช่วงเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนปกติราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่กลับจากผับแวะเอาเสื้อผ้าของ
ทิฟฟานี่แล้วทั้งสองก็ได้กลับมาที่ห้องพักของคนตัวเล็กสานต่อสิ่งที่ค้างคากันในคืนเกิดเรื่องที่ผ่านมากันอย่างเผ็ดร้อน
ไม่มีใครยอมใครจนพึ่งได้นอนกันตอนใกล้สว่างแล้ว ร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันใต้ผ้าห่มอยู่อย่างนั้นจนเวลาได้
8 โมงเช้าเสียงนาฬิกาปลุกมือถือก็ดังขึ้นทำให้เจ้าของมือถือรู้สึกตัวตื่นและค่อยๆขยับตัวไปปิดเสียงปลุกให้เงียบลงก่อน
จะหันกลับมามองหน้าคนตัวเล็กที่ยังหลับไม่รู้เรื่อง แม้เธอจะนอนไม่ค่อยพอแต่รอยยิ้มกริ่มก็ปรากฏบนใบหน้าหญิงสาว
ดวงตาหวานคู่นั้นจับจ้องใบหน้าของเค้าด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้อย่างเปี่ยมล้น เสียงจุ๊บที่เกิดจากริมฝีปากประทับลง
บนหน้าผากเนียนเพียงแป๊บเดียวเท่านั้นร่างสวยก็ลุกจากเตียงหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไว้แล้วค่อยจัดการเก็บเสื้อผ้าที่กอง
อยู่ตามพื้นของแทยอนมาวางไว้ข้างๆกายเค้าบนเตียงเพื่อคนตัวเล็กตื่นมาจะได้สวมใส่ก่อนที่จะเก็บเสื้อผ้าของตัวเอง
วางข้างกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบเล็กแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากหญิงสาวอาบน้ำไปได้สักสิบนาทีคนตัวเล็กก็เริ่มขยับตัวมือเลื่อนไปหวังจะกระชับกอดร่างหญิงสาวแต่กลับ
เจอแค่เพียงความว่างเปล่าจนทำให้ลืมตาตื่นค่อยๆลุกขึ้นมานั่งมองซ้ายทีขวาทีด้วยใบหน้าตกใจพอได้ยินเสียงน้ำไหล
จากทางห้องน้ำถึงได้มั่นใจว่าอีกคนอยู่ในห้องน้ำก่อนสายตาจะสังเกตเห็นเสื้อผ้าอยู่ใกล้ๆมือก็หยิบขึ้นมาสวมใส่ก่อนล้ม
ตัวลงนอนต่อ
ตกใจหมด...นึกว่าฟานี่จะหนีหายไปเหมือนอย่างที่ฉันเคยทำซะละ...
ความรู้สึกผิดที่ยังติดอยู่ในใจน้อยๆแม้ผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่แบบฟานี่ไม่น่าจะทำแบบนั้นเหมือนเธอก็อดระแวงกลัวเกินเหต
ไม่ได้ แทยอนนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงด้วยจิตใจว้าวุ่นจนสักครู่ได้ยินเสียงจากทางห้องน้ำเหมือนว่าทิฟฟานี่จะออก
มาแล้วก็เด้งตัวขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว
“ฟานี่อา” เสียงเรียกลากยาวน้ำเสียงออดอ้อนจนหญิงสาวที่ออกมาจากห้องน้ำในสภาพนุ่งผ้าขนหนูเพียงหนึ่งชิ้นเดิน
ตรงมาหาคนตัวเล็กที่เตียงในทันที
“เป็นอะไรคะแท” เธอนั่งลงบนเตียงข้างแทยอนพร้อมวางมือลงบนแก้มเค้าอย่างอ่อนโยน
“ฟานี่รีบอาบน้ำไปไหนเหรอ” แทยอนพูดทั้งใบหน้างอ
“ต้องเข้าบริษัทค่ะ วันนี้แทไม่มีเรียนก็นอนพักนะคะ”
“ไม่อยากให้ไปเลยอ่ะ” คนตัวเล็กขยับเข้าไปกอดร่างสวยยื้อเค้าไม่ให้ไปไหน
“ฟานี่ก็อยากอยู่กับแทเหมือนกันค่ะแต่วันนี้ไม่ได้จริงๆมีงานที่ต้องเข้าไปเคลียร์อยู่เอาไว้เจอกันตอนเย็นนะคะ” ทิฟฟานี่
กอดเค้าตอบแสดงให้เห็นว่าเธอก็ไม่อยากไปไหนเช่นกัน
“แค่ช่วงเช้าเองอยู่กับแทก่อนนะ ช่วงบ่ายแทต้องไปทำงานฟานี่ค่อยไปทำงานอนบ่ายก็ได้นี่” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมอง
เพดานห้องคิดอะไรบางอย่างอยู่แป๊บนึงถึงก้มหน้าลงกลับมามองหน้าคนตัวเล็ก
“ตัวเล็ก...ไปที่บริษัทกับฟานี่ไหมคะ”
“ห๊ะ?” ทิฟฟานี่ผละจากร่างคนตัวเล็กก่อนจะสบตาคุยกับเค้า
“วันนี้เพื่อนฟานี่ก็ไม่เข้าบริษัทด้วยไม่ต้องอธิบายอะไรมากอย่างน้อยถึงฟานี่ต้องทำงานเราก็ยังอยู่ด้วยกันที่ห้องทำงาน
ของฟานี่ได้นะคะ” แทยอนเห็นท่าทางว่าทิฟฟานี่จำเป็นต้องไปเข้าไปที่บริษัทจริงๆก็เริ่มลดความดื้อรั้นที่จะรั้งเค้าอยู่กับ
ตัวเองที่ห้อง
“แท..ไปได้จริงๆเหรอ”
“ได้สิคะ จะพาฟานี่ไปเที่ยวรอบโลกไม่ใช่เหรอไปดูงานบริษัทท่องเที่ยวของฟานี่ศึกษาการเดินทางโน่นนี่ไปในตัวด้วย
ดีไหมล่ะ”
"วางทริปแรกเลยไหมไปใกล้ๆก่อน"
"นี่ๆ ทำอย่างกับตัวเองมีเงิน"
"แค่ไปประเทศใกล้ๆก่อนเสียเงินไม่เยอะหรอก”
“ประเทศไหนคะ” ดวงตาหวานมองอีกคนรู้สึกตื่นเต้นน้อยๆที่เห็นท่าทางคนตัวเล็กเหมือนวางแผนมาก่อนแล้ว
“เกาหลีเหนือนี่ไงใกล้ดี" รู้สึกเหมือนภาพความฝันที่คาดเดาไว้จะล่มสลายในทันตาเมื่อได้ฟังจนแสดงออกมาทางสีหน้า
"ไปคนเดียวเถอะ" ทิฟฟานี่สะบัดหน้าไปอีกทางอย่างหัวเสีย นึกว่าจะโรแมนติคดันชวนไปเกาหลีเหนือเนี่ยนะ
"อ่ะๆ ไม่ไปเกาหลีเหนือก็ได้ ไปใกล้ๆนี้ก่อนละกัน ใกล้มากกกกกกเสียเงินไม่เยอะรับรอง” แทยอนดึงตัวอีกเค้าที่หัน
หลังให้เข้ามากอดพร้อมยื่นข้อเสนอใหม่อีกครั้ง
“ที่ไหน” ทิฟฟานี่กอดอกเอนหลังพิงร่างแทยอนก่อนจะถามอย่างไม่คาดหวังคำตอบ คนตัวเล็กกระชับอ้อมกอดเกยคาง
กับไหล่ขาวไร้เสื้อผ้าปกปิด
“ฟานี่...ไปบ้านแทไหม” น้ำเสียงเรียบฟังดูจริงจังให้ทิฟฟานี่หัวใจสั่นไหวกับสิ่งที่เค้าพูด
ไปบ้านแทงั้นเหรอ....แบบนั้นมัน...อ่า...ขี้โกงจริงๆเลย...พูดมาแบบนี้ผู้หญิงคนไหนจะไม่รู้สึกดีนะที่โดนชวนไปบ้าน
เจอพ่อแม่เค้าน่ะแต่ว่า.....ฉันน่ะ....
สมควรที่จะได้ไปจริงๆเหรอ....
“ยังไม่ปิดเทอมมาไม่ใช่เหรอคะตัวเล็ก” ทิฟฟานี่ใช้คำตอบเลี่ยง ทำสีหน้าเรียบเหมือนไม่คิดอะไรทำตัวเป็นปกติไม่ให้
อีกคนจับผิดได้ว่าเธอคิดมากกับเรื่องที่เค้าพูด
“ก็ไปไม่กี่วันไม่ต้องรอปิดเทอมก็ได้นี่นา” ทิฟฟานี่แกะมือแทยอนออกก่อนจะขยับกายลุกขึ้นจากเตียงหันกลับมามอง
คนตัวเล็กอีกครั้ง
“เอาไว้คุยเรื่องนี้กันนะคะ แทรีบไปอาบน้ำได้แล้วฟานี่ต้องรีบไปบริษัทนะ” แทยอนได้ยินดังนั้นก็รีบเด้งตัวจากเตียงไป
อาบน้ำ เสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้องกับความโล่งใจของทิฟฟานี่
ดีนะที่เปลี่ยนเรื่องไปเนียนๆได้ ไม่อยากมาทะเลาะกันอีกพึ่งมีเรื่องพี่ซีวอนไปด้วย ช่วงนี้คงต้องเอาใจเค้าหน่อยล่ะนะ
ทิฟฟานี่ยืนนิ่งคิดอยู่แป๊บนึงถึงได้จัดแจงแต่งตัวแต่งหน้าเพียงเล็กน้อยเพราะเมื่อคืนรีบๆไม่ได้เอาของจากห้องตัวเองมา
มากนัก หลังจากแทยอนอาบน้ำแต่งตัวออกมาจัดของเตรียมปำงานต่อช่วงบ่ายเรียบร้อยทิฟฟานี่ก็เร่งให้รีบออกเดินทาง
ก่อนเพราะจะไปแวะทานข้าวเช้ากันก่อนไม่อยากให้แทยอนต้องหิวระหว่างอยู่ที่บริษัทของเธอ พอทั้งสองกินข้าวเช้ากัน
เรียบร้อยก็ไปที่บริษัทของทิฟฟานี่ หญิงสาวพาคนตัวเล็กเข้ามาด้านในบริษัทและบอกกับพนักงานคนหนึ่งให้เอาข้อมูล
การทำทัวร์มาให้ในห้องทำงานของเธอเพื่อให้รุ่นน้องนักศึกษาใกล้เรียนจบศึกษาดูงาน แม้แทยอนจะไม่ค่อยชอบใจกับ
คำว่ารุ่นน้องที่ทิฟฟานี่พูดมาสักเท่าไหร่แต่ก็นะ....มันก็ต้องเป็นแบบนั้นล่ะ....สถานะของเราน่ะ...
“ทำไมหน้าบูดแบบนั้นละคะ” ทิฟฟานี่พูดขึ้นหลังจากแม่บ้านยกน้ำ กาแฟ ของกินมาให้แทยอนแล้วออกจากห้องไปแล้ว
“เปล่านี่ ใครหน้าบูดกันคิดไปเองน่าฟานี่” คนตัวเล็กที่นั่งอยู่บริเวณโต๊ะรับแขกในห้องพูดพร้อมยกแก้วกาแฟตรงหน้า
ตัวเองขึ้นมาดื่ม หญิงสาวมองหน้าเค้าแป๊บนึงถึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง
“พี่ฟานี่”
“เอ๊ะ?”
“ต่อหน้าพนักงานช่วยเรียกฟานี่แบบนั้นนะคะ”
“..............อืม ได้สิ”
“ไม่โกรธนะ”
“ใครบอกว่าโกรธ”
“ก็ทำหน้าบึ้งอีกแล้วนี่”
“แทโตแล้วนะแค่นี้ไม่โกรธหรอก” แม้จะพูดแบบนั้นแต่ความจริงก็เป็นไปตามที่ทิฟฟานี่พูดนั่นล่ะ
“ฟานี่ก็แค่บอกไว้ เพราะยังไงหลังเค้าเอาเอกสารและแล็ปท็อปมาให้เราก็อยู่กันแค่สองคนเท่านั้นไม่มีใครมายุ่งหรอก
เผื่อเวลาอยู่ข้างนอกห้องกันแค่นั้นล่ะ”
“แทรู้น่า” แทยอนทำหน้ายุ่งพูดเสียงแข็งแต่ทิฟฟานี่ก็ยังยิ้มได้เมื่อมองหน้าเค้าก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะทำงาน
ตัวเองขึ้นมาดู
แทยอนลอบมองเค้าเล็กน้อยสีหน้าท่าทางเวลาทำงานของทิฟฟานี่ก็ยังคงดึงดูดความสนใจเธอเอาไว้ได้หมด
คนอะไร๊ แค่อ่านเอกสารยังสวย มีเจ้านายแบบนี้ถวายทั้งตัวและใจทำงานให้ทั้งชีวิตเลย
คนตัวเล็กมองไปยิ้มไปจนเจ้าตัวที่รู้ว่าอีกคนแอบมองเผลอหลุดยิ้มออกมาแล้วหันไปสบตาด้วยก่อนจะชี้นิ้วบอกให้หยุด
มองเธอได้แล้ว ตอนนั้นเองเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นให้ทั้งสองหันไปมองเป็นตาเดียว
“เชิญค่ะ” พนักงานคนหนึ่งเข้ามาพร้อมโค้งให้ทิฟฟานี่ เธอพยักหน้าแล้วชี้ไปทางแทยอนพนักงานคนนั้นโค้งอีกครั้งและ
เดินไปวางแล็ปท็อบลงบนโต๊ะด้านหน้าแทยอน พนักงานทำการเปิดรายละเอียด นำเอกสารที่ก้อปปี้ให้แทยอนพร้อม
อธิบายคร่าวๆก่อน
“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณทิฟฟานี่ ให้ทำอะไรอีกไหมคะ” ทิฟฟานี่ละสายตาจากเอกสารในมือหันไปมองทางพนักงาน
“เดี๋ยวฉันจัดการต่อเองขอบใจมากจ๊ะ” ทิฟฟานี่ยิ้มให้อย่างอ่อนหวานผายมือไปทางประตูห้องให้พนักงานทราบว่าเค้า
สามารถกลับไปทำงานของตัวเองได้แล้ว ประตูห้องงับปิดลงเบาๆทิฟฟานี่มองไปทางประตูอยู่ครู่ก่อนจะขยับตัวลุกจาก
เก้าอี้ทำงานของเธอ เสียงส้นสูงใกล้เข้ามาเรื่อยๆแต่คนตัวเล็กยังคงนั่งนิ่งเก็กเลื่อนหน้าจอในแล็ปท็อบทำเหมือนกำลัง
ศึกษาข้อมูลท่องเที่ยวอยู่
มือเรียวแตะบนต้นขาคนอายุน้อยกว่าแล้วลดตัวลงนั่งข้างๆแต่แทนที่จะเรียกว่านั่งข้างควรเรียกว่านั่งเบียดตัวแทยอนเลย
จะดีกว่า
“มีอะไรสงสัยไหมคะแท” น้ำเสียงนุ่มแสนน่าฟังผิดกับตอนที่ได้ยินพูดกับพนักงานโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้ทิฟฟานี่ถอดตำแหน่งเจ้านายของพนักงานในบริษัทออกเหลือเพียงฮวังทิฟฟานี่คนเดิมของคิมแทยอนเท่านั้น
“แทสงสัยจะถามเองล่ะ”
“หรอคะงั้นไม่ต้องการให้ฟานี่อยู่ด้วยสินะ ฟานี่กลับไปทำงานละกัน” ทิฟฟานี่พูดแล้วลุกขึ้นยืนทันทีแต่มือเล็กก็คว้า
ข้อมือเธอไว้และดึงตัวลงมานั่งเหมือนเดิม
“อยู่นี่ล่ะ”
“ก็ศึกษาข้อมูลไปสิคะ”
“ก็อยากให้อยู่ใกล้ๆนานๆนี่ เดี๋ยวบ่ายแทก็ต้องไปทำงานที่คาเฟ่แล้วนะ”
“ทีเมื่อกี้ล่ะทำเก็ก”
“..............” แทบจะเถียงไม่ได้เลยทีเดียวกับสิ่งที่เค้าพูดแต่ยังไงก็ยังตีหน้านิ่งทำเข้มอยู่อีก
“คนกาก” ทิฟฟานี่พูดแล้วหัวเราะเล็กน้อยทำแทยอนสะบัดหน้ามาเขม่นใส่ทันที
“ไม่กาก”
“กาก”
“ถ้ากากไม่ทำให้ร้องทั้งคืนได้หรอกนะฟานี่”
“ชอบเอาเรื่องบนเตียงมาสู้จังนะคะตัวเล็ก”
“กะ ก็” พอโดนสวนก็อึกอักเล็กน้อยๆ
ทำไมถึงเถียงกับเค้าไม่ชนะเลยนะคิมแท ดูซิเจอเล่นอีกละโธ่เอ้ย
ทิฟฟานี่มองหน้าแทยอนที่ใบหน้าเครียดคิ้วขมวดแล้วยกยิ้มน้อยๆ ได้แกล้งคิมแทยอนคนป็อบของสาวๆมหาลัยจนมุมได้
ทำให้รู้สึกว่า....เธอ...เหนือกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่เค้าเคยเล่นด้วย....ไม่ว่ายังไง...
ก็ไม่มีทางที่จะมีใครมาแย่งคนตัวเล็กของเธอไปได้แน่นอน...
“ช่างเถอะ ก็ไม่เถียงหรอกนะ...ว่าทำดีน่ะ” ทิฟฟานี่นั่งเท้าคางปรายตามองแทยอนที่ค่อยๆหันมาสบตาด้วย มือเล็กเลื่อน
ไปจับมือทิฟฟานี่ที่วางอยู่บนตัก
“.....ฟานี่”
“คะ?”
“.....คือ”
“ ? มีอะไรก็พูดมาสิคะ”
“มาทำกันเถอะ” แทยอนพูดแล้วกดตัวทิฟฟานี่นอนราบลงไปกับโซฟายาวที่พวกเธอนั่งกันอยู่
“ตัวเล็กน้อยๆหน่อยค่ะเมื่อคืนยังไม่พอเหรอ” ทิฟฟานี่พูดขณะที่แทยอนกำลังไซร้ซอกคอเธออยู่ ถึงเธอจะพูดออกไป
แบบนั้นแต่มือก็ไม่ได้ยันตัวเค้าออกเลย
“เปลี่ยนที่บ้างไงคะ แล้ว....เวลาฟานี่มาทำงานจะได้คิดถึงแทบ่อยๆไง” แทยอนยันตัวขึ้นเล็กน้อยสบตากับทิฟฟานี่
ด้วยสายตาขี้เล่น
“เจ้าเล่ห์” ทิฟฟานี่ลูบใบหน้าแทยอนแล้วจุ๊บปากเค้าเบาๆ
“ไม่ได้เหรอ” แทยอนถามความสมัครใจของทิฟฟานี่ว่าเค้าจะยอมให้ทำที่นี่ไหม แม้ใจไม่อยากจะรอคำตอบแล้ว
ทิฟฟานี่วาดมือขึ้นไปวางบนหลังศีรษะแทยอนออกแรงน้อยๆให้เค้าก้มศีรษะลงมาตามแรงจนใบหน้าเค้าอยู่เหนือไหล่
ของเธอ
“เบาๆนะคะ ฟานี่กลัวข้างนอกจะได้ยิน” เธอกระซิบข้างๆหูเค้าแล้วส่งลิ้นออกมาสัมผัสใบหูของแทยอนก่อนคนตัวเล็กจะ
เงยหน้าขึ้นสบตาด้วย
“ใครกันแน่ที่ต้องเบาๆน่ะ อย่าครางดังนะคะ...ถึงแทจะชอบฟังก็เถอะ” แทยอนลูบผมด้านหน้าของทิฟฟานี่ออกให้เห็น
ใบหน้าหญิงสาวคนสวยชัดๆแล้วก้มลงแลกจูบกับเค้าในทันที
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นให้ทั้งสองผละจากกันด้วยความตกใจ ที่เกิดเรื่องแบบนี้เพราะเธอยังไม่รับเลขาส่วนตัว
ใครจะมาติดต่อเรื่องงานหรือมาขอพบก็เคาะประตูกันแบบนี้ไม่มีใครโทรแจ้งก่อนล่วงหน้า ทิฟฟานี่รีบลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้า
รีบเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองก่อนจะมีเสียงเคาะประตูห้องอีกครั้งพร้อมเสียงเรียกจากคนด้านนอก
“ฟานี่ได้ยินไหม ติดสายอยู่หรือเปล่า” แทยอนที่ลุกขึ้นมานั่งมือถือเอกสารที่ได้รับมาหันไปมองทางประตูอย่างร้อนรน
ว่าใครกันที่มา พนักงานทั่วไปไม่น่าเรียกฟานี่แบบนี้นี่นา
“ขะ เข้ามาเลย” ทิฟฟานี่พูดแล้วหันกลับไปมองดูเอกสารบนโต๊ะทำเหมือนกำลังยุ่งอยู่ แทยอนสายตาจับจ้องอยู่ที่ประตู
จนคนด้านนอกเดินเข้ามา
“ไหนเธอบอกวันนี้จะไม่เข้าบริษัท” ทันทีที่อีกคนเดินมานั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเธอก็ถามขึ้นทันทีทั้งที่ไม่เงยหน้า
ขึ้นมามองแขกที่มา
“เปลี่ยนแผนนิดหน่อยน่ะสิ ว่าแต่...เด็กคนนั้นใครน่ะ” หญิงสาวที่อายุน่าจะพอๆกับทิฟฟานี่ชี้นิ้วไปทางแทยอนให้เจ้าตัว
เงยหน้าขึ้นมามองคนพูด
“อ่า รุ่นน้องที่สนิทกันเค้าอยากมาศึกษางานน่ะ น้องชื่อคิมแทยอน แทจ๊ะนี่นิโคลหุ้นส่วนพี่เอง”
“สวัสดีค่ะ คิมแทยอนค่ะ” แทยอนเล่นตามน้ำลุกขึ้นยืนแนะนำตัวพร้อมโค้งให้หุ้นส่วนของทิฟฟานี่ เจ้าตัวยิ้มรับและ
ลุกขึ้นยืน
“เรียกฉันว่าพี่นิคก็ได้นะ ชื่อเล่นของฉันคือนิคควีนราชินีแสนสวยไฮโซพันล้านเจ้าแม่แฟชั่น และเป็นเจ้ากิจการที่นี่”
นิโคลวางมือทาบที่อกตัวเองพูดพรีเซนต์อย่างมั่นหน้ามั่นใจโดยมีทิฟฟานี่นั่งปรบมือให้เป็นแบ็คกราวน์อยู่ข้างหลัง
แทยอนได้แต่ยิ้มรับทั้งที่ค้านคำพูดของนิโคลอยู่ในใจ
อะไรของผู้หญิงคนนี้นะ ราชินีแสนสวยอะไรนั่นน่าจะเหมาะกับฟานี่มากกว่าอีก มาขัดจังหวะจริงๆเลยน่าโมโห
“เธอมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอนิค” ทิฟฟานี่รีบเรียกตัวเพื่อนให้หันกลับมาคุยด้วยแล้วส่งสายตาบอกแทยอนให้เค้านั่งลง
ทำตัวสบายๆ
“คือเรื่องนั้นน่ะที่ฉันเคยคุยกับเธอไว้....” นิโคลนั่งลงแล้วคุยงานกับทิฟฟานี่ไม่ใส่ใจที่มีเด็กอีกคนนั่งอยู่ในห้องด้วยจน
สักครู่หนึ่งทั้งสองก็คุยงานกันเสร็จ
“ฝากด้วยนะฟานี่ ฉันไปละเสี่ยเค้ารออยู่”
“อืม ไว้เจอกัน” ทิฟฟานี่ตอบรับและเดินไปส่งเพื่อนถึงหน้าประตูห้องทำงาน เธอปิดประตูห้องล็อคแล้วเดินกลับมานั่ง
ข้างแทยอนพร้อมถอนหายใจ
“ฟานี่”
“รู้ค่ะว่าจะถามว่าอะไร”
“เสี่ยนั่น...”
“ไม่ใช่พี่ซีวอนหรอก”
“.......................”
“นิคน่ะ...มีเสี่ยเลี้ยงอยู่เงินที่เอามาลงทุนร่วมกับฟานี่ก็เงินเสี่ยเค้าลงทุนให้...ไม่ต่างกับที่พี่ซีวอนเป็นคนลงทุนให้ฟานี่”
“.................สนิทกันเหรอ..กับพี่นิคน่ะ”
“เคยทำงานที่ร้านเหล้าด้วยกัน...ก็สนิทระดับหนึ่งแต่ก็ไม่ได้สนิทใจเหมือนกับโบราหรอกนะ” ทิฟฟานี่ตอบอย่าง
ตรงไปตรงมาไม่มีการปิดบังกับแทยอน
“..............................” แทยอนเงียบไปสีหน้าดูครุ่นคิดถึงเรื่องของนิคควีนคนนั้นไม่น้อย
“คิดมากอะไรคะ”
“เค้าคงไม่เชียร์ให้ฟานี่เป็นเด็กพี่ซีวอนเต็มตัวแบบเค้าหรอกนะ”
“ไม่ค่ะ นิคไม่มายุ่งอะไรเรื่องแบบนี้หรอกเค้าสนแต่การจะได้เงินจากเสี่ยเค้ามากกว่า เสี่ยที่เลี้ยงนิคน่ะรวยมากเลยนะ
นิคน่ะรักสบายพอเจอกับเสี่ยคนนี้เลี้ยงเค้าดีมากก็เริ่มเป็นแบบนี้ล่ะทำตัวเวอร์วังใช้ของแบรนด์ใหม่ๆ ทานอาหารร้านหรูๆ
เกือบทุกมื้อ”
“ไฮโซพันล้านก็หมายถึงเงินของเสี่ยนั่นสินะ” ทิฟฟานี่ยิ้มเล็กน้อยก็จะพูดต่อ
“ไม่ต้องใส่ใจเรื่องของนิคหรอกค่ะ นิคก็คือนิค ฟานี่ก็คือฟานี่”
“...........อืม แทก็แค่กลัวเค้าจะยุยงฟานี่ให้......” แทยอนก้มหน้าลงมองต่ำท่าทางไม่สบายใจที่จะพูด
“ถ้าฟานี่จะใช้ร่างกายแลกเงินคงจะทำนานแล้วล่ะค่ะ ไม่งั้นพี่ซีวอนจะหาทางฉวยโอกาสอยู่ตลอดเหรอ” ก็เหมือนว่า
ทิฟฟานี่จะอ่านใจคนตัวเล็กได้อยู่ตลอดถึงได้ตอบได้ตรงสิ่งที่แทยอนอยากจะพูด
“.......แท...จะไม่ยอมให้หมอนั่นล่วงเกินฟานี่เด็ดขาด” แทยอนกุมมือตัวเองไว้แน่นสีหน้าเครียดปนรู้สึกผิดกับเรื่อง
คืนนั้นที่เธอหนีออกมาจากห้องของทิฟฟานี่
“....อย่าหายไปแบบนั้นอีกนะคะตัวเล็ก” ทิฟฟานี่เอนตัวไปพิงไหล่แทยอน น้ำเสียงที่พูดออกมาแสนอ้อนวอนขอร้อง
“แทจะไม่ทำแบบนั้นอีก....แทสัญญา” แทยอนยกมือขึ้นโอบไหล่ทิฟฟานี่ก่อนจะเบนหน้ามาจูบหญิงสาวเป็นคำมั่น
สัญญา....เธอจะเข้มแข็งขึ้น...จะไม่หนีอีกแล้ว...ต้องอดทน...จนกว่าวันนั้นจะมาถึง...
แทยอนและทิฟฟานี่สานต่อเรื่องที่ค้างไว้ก่อนนิโคลจะเข้ามาขัดจังหวะกันต่ออย่างระมัดระวังไม่ให้บอสสาวคนนี้ต้อง
เสียชื่อเสียงในบริษัทว่าพาเด็กเข้ามากินกันถึงในห้องทำงาน....หลังบรรเลงบทรักกันจนสมใจทิฟฟานี่ที่แต่งตัวเสร็จ
เช็คดูเวลาแล้วจึงเอ่ยปากขึ้น
“แทคะ เดี๋ยวออกไปหาข้าวกลางวันทานกันนะ”
“ได้หรอ”
“ได้สิคะ ทำไมไม่ได้ล่ะ”
“ก็...แทมาทำฟานี่เสียงานนี่ นึกว่าต้องเร่งทำงานต่อ”
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวจบมื้อกลางวันแล้วฟานี่จะกลับมาเคลียร์เอง” แทยอนยิ้มหน้าบานดีใจที่ยังได้อยู่กับทิฟฟานี่ต่ออีก
นิดหน่อยก่อนตัวเองต้องไปทำงาน ทิฟฟานี่พาแทยอนมาทานร้านอาหารเกาหลีใกล้ๆบริษัทของเธอทั้งสองสั่งอาหารกัน
เรียบร้อยระหว่างรออาหารแทยอนก็พูดถึงเรื่องที่ทำงานของตัวเอง
“วันนี้นะพี่ฮีชอลบอกจะให้ลองทำขนมเองล่ะ ไว้ตอนเย็นแทจะเอามาให้ฟานี่กินนะ”
“จะกินได้เหรอคะตัวเล็ก”
“กินได้สิ แทเก่งนะฟานี่ไม่รู้หรอ”
“ค่าค่า จะเชื่อก็ได้”
“แทจะฝึกทำอาหารด้วยนะ จะได้ทำอะไรอร่อยๆให้ฟานี่กินบ้างเวลาฟานี่เหนื่อยจากงานมา”
“จริงเหรอ”
“จริงสิ”
“ว้าว อยากให้แททำอาหารให้ฟานี่ทานไวๆจัง” ทิฟฟานี่ยิ้มกว้างด้วยความชื่นใจที่อีกคนอยากทำอะไรเพื่อเธอขนาดนี้
“วันนี้ก็กินขนมฝีมือแทก่อนละกัน”
“ไม่กินมื้อเย็นดีไม่น๊า”
“นี่ กลัวไม่หิวแล้วกินขนมแทไม่อร่อยสินะ” ทิฟฟานี่หัวเราะแล้วรู้สึกได้ว่ากระเป๋าถือข้างตัวของเธอสั่นสะเทือนจึงก้มหน้า
ไปมองมือถือในกระเป๋าที่หน้าจอเห็นว่ามีสายโทรเข้ามา
“อะไรเหรอฟานี่” แทยอนเห็นทิฟฟานี่มองกระเป๋าถือข้างลำตัวเค้าค้างก็เอ่ยถามขึ้น
“อ่อ มีเบอร์แปลกๆโทรมาสงสัยพวกโฆษณาหรือขายประกันไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ” แทยอนพยักหน้ารับและคุยกันเรื่อง
การทำอาหารกันต่อโดยไม่รู้เลยว่าทิฟฟานี่ปิดบังตัวเองอยู่....
ใต้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกลับกังวลอยู่ในใจกับสายที่โทรเข้ามาแต่เธอไม่อยากรับในตอนนี้
พี่ซีวอนก็มาขัดได้ตลอดเลยไว้แทยอนไปทำงานค่อยโทรกลับ
ขออย่าให้มีเรื่องด่วนจนโทรมายิกๆจนต้องรับสายตอนนี้เลยนะ.....
ยิ่งกว่านั้นคือ....
อย่าโผล่หน้ามาตอนนี้นะคะพี่ซีวอน....
----------------------------------------------------------------------------------
เมื่อผ่านช่วงเวลาแสนทรมานราวกับฝันร้ายมาได้แม้ไม่อาจรู้ได้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรแบบนั้นอีกไหมแต่แทยอนและทิฟฟานี่
ก็กลับมาใช้ช่วงเวลาอยู่ด้วยกันเหมือนปกติราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น หลังจากที่กลับจากผับแวะเอาเสื้อผ้าของ
ทิฟฟานี่แล้วทั้งสองก็ได้กลับมาที่ห้องพักของคนตัวเล็กสานต่อสิ่งที่ค้างคากันในคืนเกิดเรื่องที่ผ่านมากันอย่างเผ็ดร้อน
ไม่มีใครยอมใครจนพึ่งได้นอนกันตอนใกล้สว่างแล้ว ร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันใต้ผ้าห่มอยู่อย่างนั้นจนเวลาได้
8 โมงเช้าเสียงนาฬิกาปลุกมือถือก็ดังขึ้นทำให้เจ้าของมือถือรู้สึกตัวตื่นและค่อยๆขยับตัวไปปิดเสียงปลุกให้เงียบลงก่อน
จะหันกลับมามองหน้าคนตัวเล็กที่ยังหลับไม่รู้เรื่อง แม้เธอจะนอนไม่ค่อยพอแต่รอยยิ้มกริ่มก็ปรากฏบนใบหน้าหญิงสาว
ดวงตาหวานคู่นั้นจับจ้องใบหน้าของเค้าด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้อย่างเปี่ยมล้น เสียงจุ๊บที่เกิดจากริมฝีปากประทับลง
บนหน้าผากเนียนเพียงแป๊บเดียวเท่านั้นร่างสวยก็ลุกจากเตียงหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไว้แล้วค่อยจัดการเก็บเสื้อผ้าที่กอง
อยู่ตามพื้นของแทยอนมาวางไว้ข้างๆกายเค้าบนเตียงเพื่อคนตัวเล็กตื่นมาจะได้สวมใส่ก่อนที่จะเก็บเสื้อผ้าของตัวเอง
วางข้างกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบเล็กแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากหญิงสาวอาบน้ำไปได้สักสิบนาทีคนตัวเล็กก็เริ่มขยับตัวมือเลื่อนไปหวังจะกระชับกอดร่างหญิงสาวแต่กลับ
เจอแค่เพียงความว่างเปล่าจนทำให้ลืมตาตื่นค่อยๆลุกขึ้นมานั่งมองซ้ายทีขวาทีด้วยใบหน้าตกใจพอได้ยินเสียงน้ำไหล
จากทางห้องน้ำถึงได้มั่นใจว่าอีกคนอยู่ในห้องน้ำก่อนสายตาจะสังเกตเห็นเสื้อผ้าอยู่ใกล้ๆมือก็หยิบขึ้นมาสวมใส่ก่อนล้ม
ตัวลงนอนต่อ
ตกใจหมด...นึกว่าฟานี่จะหนีหายไปเหมือนอย่างที่ฉันเคยทำซะละ...
ความรู้สึกผิดที่ยังติดอยู่ในใจน้อยๆแม้ผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่แบบฟานี่ไม่น่าจะทำแบบนั้นเหมือนเธอก็อดระแวงกลัวเกินเหต
ไม่ได้ แทยอนนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงด้วยจิตใจว้าวุ่นจนสักครู่ได้ยินเสียงจากทางห้องน้ำเหมือนว่าทิฟฟานี่จะออก
มาแล้วก็เด้งตัวขึ้นมานั่งอย่างรวดเร็ว
“ฟานี่อา” เสียงเรียกลากยาวน้ำเสียงออดอ้อนจนหญิงสาวที่ออกมาจากห้องน้ำในสภาพนุ่งผ้าขนหนูเพียงหนึ่งชิ้นเดิน
ตรงมาหาคนตัวเล็กที่เตียงในทันที
“เป็นอะไรคะแท” เธอนั่งลงบนเตียงข้างแทยอนพร้อมวางมือลงบนแก้มเค้าอย่างอ่อนโยน
“ฟานี่รีบอาบน้ำไปไหนเหรอ” แทยอนพูดทั้งใบหน้างอ
“ต้องเข้าบริษัทค่ะ วันนี้แทไม่มีเรียนก็นอนพักนะคะ”
“ไม่อยากให้ไปเลยอ่ะ” คนตัวเล็กขยับเข้าไปกอดร่างสวยยื้อเค้าไม่ให้ไปไหน
“ฟานี่ก็อยากอยู่กับแทเหมือนกันค่ะแต่วันนี้ไม่ได้จริงๆมีงานที่ต้องเข้าไปเคลียร์อยู่เอาไว้เจอกันตอนเย็นนะคะ” ทิฟฟานี่
กอดเค้าตอบแสดงให้เห็นว่าเธอก็ไม่อยากไปไหนเช่นกัน
“แค่ช่วงเช้าเองอยู่กับแทก่อนนะ ช่วงบ่ายแทต้องไปทำงานฟานี่ค่อยไปทำงานอนบ่ายก็ได้นี่” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมอง
เพดานห้องคิดอะไรบางอย่างอยู่แป๊บนึงถึงก้มหน้าลงกลับมามองหน้าคนตัวเล็ก
“ตัวเล็ก...ไปที่บริษัทกับฟานี่ไหมคะ”
“ห๊ะ?” ทิฟฟานี่ผละจากร่างคนตัวเล็กก่อนจะสบตาคุยกับเค้า
“วันนี้เพื่อนฟานี่ก็ไม่เข้าบริษัทด้วยไม่ต้องอธิบายอะไรมากอย่างน้อยถึงฟานี่ต้องทำงานเราก็ยังอยู่ด้วยกันที่ห้องทำงาน
ของฟานี่ได้นะคะ” แทยอนเห็นท่าทางว่าทิฟฟานี่จำเป็นต้องไปเข้าไปที่บริษัทจริงๆก็เริ่มลดความดื้อรั้นที่จะรั้งเค้าอยู่กับ
ตัวเองที่ห้อง
“แท..ไปได้จริงๆเหรอ”
“ได้สิคะ จะพาฟานี่ไปเที่ยวรอบโลกไม่ใช่เหรอไปดูงานบริษัทท่องเที่ยวของฟานี่ศึกษาการเดินทางโน่นนี่ไปในตัวด้วย
ดีไหมล่ะ”
"วางทริปแรกเลยไหมไปใกล้ๆก่อน"
"นี่ๆ ทำอย่างกับตัวเองมีเงิน"
"แค่ไปประเทศใกล้ๆก่อนเสียเงินไม่เยอะหรอก”
“ประเทศไหนคะ” ดวงตาหวานมองอีกคนรู้สึกตื่นเต้นน้อยๆที่เห็นท่าทางคนตัวเล็กเหมือนวางแผนมาก่อนแล้ว
“เกาหลีเหนือนี่ไงใกล้ดี" รู้สึกเหมือนภาพความฝันที่คาดเดาไว้จะล่มสลายในทันตาเมื่อได้ฟังจนแสดงออกมาทางสีหน้า
"ไปคนเดียวเถอะ" ทิฟฟานี่สะบัดหน้าไปอีกทางอย่างหัวเสีย นึกว่าจะโรแมนติคดันชวนไปเกาหลีเหนือเนี่ยนะ
"อ่ะๆ ไม่ไปเกาหลีเหนือก็ได้ ไปใกล้ๆนี้ก่อนละกัน ใกล้มากกกกกกเสียเงินไม่เยอะรับรอง” แทยอนดึงตัวอีกเค้าที่หัน
หลังให้เข้ามากอดพร้อมยื่นข้อเสนอใหม่อีกครั้ง
“ที่ไหน” ทิฟฟานี่กอดอกเอนหลังพิงร่างแทยอนก่อนจะถามอย่างไม่คาดหวังคำตอบ คนตัวเล็กกระชับอ้อมกอดเกยคาง
กับไหล่ขาวไร้เสื้อผ้าปกปิด
“ฟานี่...ไปบ้านแทไหม” น้ำเสียงเรียบฟังดูจริงจังให้ทิฟฟานี่หัวใจสั่นไหวกับสิ่งที่เค้าพูด
ไปบ้านแทงั้นเหรอ....แบบนั้นมัน...อ่า...ขี้โกงจริงๆเลย...พูดมาแบบนี้ผู้หญิงคนไหนจะไม่รู้สึกดีนะที่โดนชวนไปบ้าน
เจอพ่อแม่เค้าน่ะแต่ว่า.....ฉันน่ะ....
สมควรที่จะได้ไปจริงๆเหรอ....
“ยังไม่ปิดเทอมมาไม่ใช่เหรอคะตัวเล็ก” ทิฟฟานี่ใช้คำตอบเลี่ยง ทำสีหน้าเรียบเหมือนไม่คิดอะไรทำตัวเป็นปกติไม่ให้
อีกคนจับผิดได้ว่าเธอคิดมากกับเรื่องที่เค้าพูด
“ก็ไปไม่กี่วันไม่ต้องรอปิดเทอมก็ได้นี่นา” ทิฟฟานี่แกะมือแทยอนออกก่อนจะขยับกายลุกขึ้นจากเตียงหันกลับมามอง
คนตัวเล็กอีกครั้ง
“เอาไว้คุยเรื่องนี้กันนะคะ แทรีบไปอาบน้ำได้แล้วฟานี่ต้องรีบไปบริษัทนะ” แทยอนได้ยินดังนั้นก็รีบเด้งตัวจากเตียงไป
อาบน้ำ เสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้องกับความโล่งใจของทิฟฟานี่
ดีนะที่เปลี่ยนเรื่องไปเนียนๆได้ ไม่อยากมาทะเลาะกันอีกพึ่งมีเรื่องพี่ซีวอนไปด้วย ช่วงนี้คงต้องเอาใจเค้าหน่อยล่ะนะ
ทิฟฟานี่ยืนนิ่งคิดอยู่แป๊บนึงถึงได้จัดแจงแต่งตัวแต่งหน้าเพียงเล็กน้อยเพราะเมื่อคืนรีบๆไม่ได้เอาของจากห้องตัวเองมา
มากนัก หลังจากแทยอนอาบน้ำแต่งตัวออกมาจัดของเตรียมปำงานต่อช่วงบ่ายเรียบร้อยทิฟฟานี่ก็เร่งให้รีบออกเดินทาง
ก่อนเพราะจะไปแวะทานข้าวเช้ากันก่อนไม่อยากให้แทยอนต้องหิวระหว่างอยู่ที่บริษัทของเธอ พอทั้งสองกินข้าวเช้ากัน
เรียบร้อยก็ไปที่บริษัทของทิฟฟานี่ หญิงสาวพาคนตัวเล็กเข้ามาด้านในบริษัทและบอกกับพนักงานคนหนึ่งให้เอาข้อมูล
การทำทัวร์มาให้ในห้องทำงานของเธอเพื่อให้รุ่นน้องนักศึกษาใกล้เรียนจบศึกษาดูงาน แม้แทยอนจะไม่ค่อยชอบใจกับ
คำว่ารุ่นน้องที่ทิฟฟานี่พูดมาสักเท่าไหร่แต่ก็นะ....มันก็ต้องเป็นแบบนั้นล่ะ....สถานะของเราน่ะ...
“ทำไมหน้าบูดแบบนั้นละคะ” ทิฟฟานี่พูดขึ้นหลังจากแม่บ้านยกน้ำ กาแฟ ของกินมาให้แทยอนแล้วออกจากห้องไปแล้ว
“เปล่านี่ ใครหน้าบูดกันคิดไปเองน่าฟานี่” คนตัวเล็กที่นั่งอยู่บริเวณโต๊ะรับแขกในห้องพูดพร้อมยกแก้วกาแฟตรงหน้า
ตัวเองขึ้นมาดื่ม หญิงสาวมองหน้าเค้าแป๊บนึงถึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง
“พี่ฟานี่”
“เอ๊ะ?”
“ต่อหน้าพนักงานช่วยเรียกฟานี่แบบนั้นนะคะ”
“..............อืม ได้สิ”
“ไม่โกรธนะ”
“ใครบอกว่าโกรธ”
“ก็ทำหน้าบึ้งอีกแล้วนี่”
“แทโตแล้วนะแค่นี้ไม่โกรธหรอก” แม้จะพูดแบบนั้นแต่ความจริงก็เป็นไปตามที่ทิฟฟานี่พูดนั่นล่ะ
“ฟานี่ก็แค่บอกไว้ เพราะยังไงหลังเค้าเอาเอกสารและแล็ปท็อปมาให้เราก็อยู่กันแค่สองคนเท่านั้นไม่มีใครมายุ่งหรอก
เผื่อเวลาอยู่ข้างนอกห้องกันแค่นั้นล่ะ”
“แทรู้น่า” แทยอนทำหน้ายุ่งพูดเสียงแข็งแต่ทิฟฟานี่ก็ยังยิ้มได้เมื่อมองหน้าเค้าก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารบนโต๊ะทำงาน
ตัวเองขึ้นมาดู
แทยอนลอบมองเค้าเล็กน้อยสีหน้าท่าทางเวลาทำงานของทิฟฟานี่ก็ยังคงดึงดูดความสนใจเธอเอาไว้ได้หมด
คนอะไร๊ แค่อ่านเอกสารยังสวย มีเจ้านายแบบนี้ถวายทั้งตัวและใจทำงานให้ทั้งชีวิตเลย
คนตัวเล็กมองไปยิ้มไปจนเจ้าตัวที่รู้ว่าอีกคนแอบมองเผลอหลุดยิ้มออกมาแล้วหันไปสบตาด้วยก่อนจะชี้นิ้วบอกให้หยุด
มองเธอได้แล้ว ตอนนั้นเองเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นให้ทั้งสองหันไปมองเป็นตาเดียว
“เชิญค่ะ” พนักงานคนหนึ่งเข้ามาพร้อมโค้งให้ทิฟฟานี่ เธอพยักหน้าแล้วชี้ไปทางแทยอนพนักงานคนนั้นโค้งอีกครั้งและ
เดินไปวางแล็ปท็อบลงบนโต๊ะด้านหน้าแทยอน พนักงานทำการเปิดรายละเอียด นำเอกสารที่ก้อปปี้ให้แทยอนพร้อม
อธิบายคร่าวๆก่อน
“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณทิฟฟานี่ ให้ทำอะไรอีกไหมคะ” ทิฟฟานี่ละสายตาจากเอกสารในมือหันไปมองทางพนักงาน
“เดี๋ยวฉันจัดการต่อเองขอบใจมากจ๊ะ” ทิฟฟานี่ยิ้มให้อย่างอ่อนหวานผายมือไปทางประตูห้องให้พนักงานทราบว่าเค้า
สามารถกลับไปทำงานของตัวเองได้แล้ว ประตูห้องงับปิดลงเบาๆทิฟฟานี่มองไปทางประตูอยู่ครู่ก่อนจะขยับตัวลุกจาก
เก้าอี้ทำงานของเธอ เสียงส้นสูงใกล้เข้ามาเรื่อยๆแต่คนตัวเล็กยังคงนั่งนิ่งเก็กเลื่อนหน้าจอในแล็ปท็อบทำเหมือนกำลัง
ศึกษาข้อมูลท่องเที่ยวอยู่
มือเรียวแตะบนต้นขาคนอายุน้อยกว่าแล้วลดตัวลงนั่งข้างๆแต่แทนที่จะเรียกว่านั่งข้างควรเรียกว่านั่งเบียดตัวแทยอนเลย
จะดีกว่า
“มีอะไรสงสัยไหมคะแท” น้ำเสียงนุ่มแสนน่าฟังผิดกับตอนที่ได้ยินพูดกับพนักงานโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้ทิฟฟานี่ถอดตำแหน่งเจ้านายของพนักงานในบริษัทออกเหลือเพียงฮวังทิฟฟานี่คนเดิมของคิมแทยอนเท่านั้น
“แทสงสัยจะถามเองล่ะ”
“หรอคะงั้นไม่ต้องการให้ฟานี่อยู่ด้วยสินะ ฟานี่กลับไปทำงานละกัน” ทิฟฟานี่พูดแล้วลุกขึ้นยืนทันทีแต่มือเล็กก็คว้า
ข้อมือเธอไว้และดึงตัวลงมานั่งเหมือนเดิม
“อยู่นี่ล่ะ”
“ก็ศึกษาข้อมูลไปสิคะ”
“ก็อยากให้อยู่ใกล้ๆนานๆนี่ เดี๋ยวบ่ายแทก็ต้องไปทำงานที่คาเฟ่แล้วนะ”
“ทีเมื่อกี้ล่ะทำเก็ก”
“..............” แทบจะเถียงไม่ได้เลยทีเดียวกับสิ่งที่เค้าพูดแต่ยังไงก็ยังตีหน้านิ่งทำเข้มอยู่อีก
“คนกาก” ทิฟฟานี่พูดแล้วหัวเราะเล็กน้อยทำแทยอนสะบัดหน้ามาเขม่นใส่ทันที
“ไม่กาก”
“กาก”
“ถ้ากากไม่ทำให้ร้องทั้งคืนได้หรอกนะฟานี่”
“ชอบเอาเรื่องบนเตียงมาสู้จังนะคะตัวเล็ก”
“กะ ก็” พอโดนสวนก็อึกอักเล็กน้อยๆ
ทำไมถึงเถียงกับเค้าไม่ชนะเลยนะคิมแท ดูซิเจอเล่นอีกละโธ่เอ้ย
ทิฟฟานี่มองหน้าแทยอนที่ใบหน้าเครียดคิ้วขมวดแล้วยกยิ้มน้อยๆ ได้แกล้งคิมแทยอนคนป็อบของสาวๆมหาลัยจนมุมได้
ทำให้รู้สึกว่า....เธอ...เหนือกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่เค้าเคยเล่นด้วย....ไม่ว่ายังไง...
ก็ไม่มีทางที่จะมีใครมาแย่งคนตัวเล็กของเธอไปได้แน่นอน...
“ช่างเถอะ ก็ไม่เถียงหรอกนะ...ว่าทำดีน่ะ” ทิฟฟานี่นั่งเท้าคางปรายตามองแทยอนที่ค่อยๆหันมาสบตาด้วย มือเล็กเลื่อน
ไปจับมือทิฟฟานี่ที่วางอยู่บนตัก
“.....ฟานี่”
“คะ?”
“.....คือ”
“ ? มีอะไรก็พูดมาสิคะ”
“มาทำกันเถอะ” แทยอนพูดแล้วกดตัวทิฟฟานี่นอนราบลงไปกับโซฟายาวที่พวกเธอนั่งกันอยู่
“ตัวเล็กน้อยๆหน่อยค่ะเมื่อคืนยังไม่พอเหรอ” ทิฟฟานี่พูดขณะที่แทยอนกำลังไซร้ซอกคอเธออยู่ ถึงเธอจะพูดออกไป
แบบนั้นแต่มือก็ไม่ได้ยันตัวเค้าออกเลย
“เปลี่ยนที่บ้างไงคะ แล้ว....เวลาฟานี่มาทำงานจะได้คิดถึงแทบ่อยๆไง” แทยอนยันตัวขึ้นเล็กน้อยสบตากับทิฟฟานี่
ด้วยสายตาขี้เล่น
“เจ้าเล่ห์” ทิฟฟานี่ลูบใบหน้าแทยอนแล้วจุ๊บปากเค้าเบาๆ
“ไม่ได้เหรอ” แทยอนถามความสมัครใจของทิฟฟานี่ว่าเค้าจะยอมให้ทำที่นี่ไหม แม้ใจไม่อยากจะรอคำตอบแล้ว
ทิฟฟานี่วาดมือขึ้นไปวางบนหลังศีรษะแทยอนออกแรงน้อยๆให้เค้าก้มศีรษะลงมาตามแรงจนใบหน้าเค้าอยู่เหนือไหล่
ของเธอ
“เบาๆนะคะ ฟานี่กลัวข้างนอกจะได้ยิน” เธอกระซิบข้างๆหูเค้าแล้วส่งลิ้นออกมาสัมผัสใบหูของแทยอนก่อนคนตัวเล็กจะ
เงยหน้าขึ้นสบตาด้วย
“ใครกันแน่ที่ต้องเบาๆน่ะ อย่าครางดังนะคะ...ถึงแทจะชอบฟังก็เถอะ” แทยอนลูบผมด้านหน้าของทิฟฟานี่ออกให้เห็น
ใบหน้าหญิงสาวคนสวยชัดๆแล้วก้มลงแลกจูบกับเค้าในทันที
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นให้ทั้งสองผละจากกันด้วยความตกใจ ที่เกิดเรื่องแบบนี้เพราะเธอยังไม่รับเลขาส่วนตัว
ใครจะมาติดต่อเรื่องงานหรือมาขอพบก็เคาะประตูกันแบบนี้ไม่มีใครโทรแจ้งก่อนล่วงหน้า ทิฟฟานี่รีบลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้า
รีบเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองก่อนจะมีเสียงเคาะประตูห้องอีกครั้งพร้อมเสียงเรียกจากคนด้านนอก
“ฟานี่ได้ยินไหม ติดสายอยู่หรือเปล่า” แทยอนที่ลุกขึ้นมานั่งมือถือเอกสารที่ได้รับมาหันไปมองทางประตูอย่างร้อนรน
ว่าใครกันที่มา พนักงานทั่วไปไม่น่าเรียกฟานี่แบบนี้นี่นา
“ขะ เข้ามาเลย” ทิฟฟานี่พูดแล้วหันกลับไปมองดูเอกสารบนโต๊ะทำเหมือนกำลังยุ่งอยู่ แทยอนสายตาจับจ้องอยู่ที่ประตู
จนคนด้านนอกเดินเข้ามา
“ไหนเธอบอกวันนี้จะไม่เข้าบริษัท” ทันทีที่อีกคนเดินมานั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเธอก็ถามขึ้นทันทีทั้งที่ไม่เงยหน้า
ขึ้นมามองแขกที่มา
“เปลี่ยนแผนนิดหน่อยน่ะสิ ว่าแต่...เด็กคนนั้นใครน่ะ” หญิงสาวที่อายุน่าจะพอๆกับทิฟฟานี่ชี้นิ้วไปทางแทยอนให้เจ้าตัว
เงยหน้าขึ้นมามองคนพูด
“อ่า รุ่นน้องที่สนิทกันเค้าอยากมาศึกษางานน่ะ น้องชื่อคิมแทยอน แทจ๊ะนี่นิโคลหุ้นส่วนพี่เอง”
“สวัสดีค่ะ คิมแทยอนค่ะ” แทยอนเล่นตามน้ำลุกขึ้นยืนแนะนำตัวพร้อมโค้งให้หุ้นส่วนของทิฟฟานี่ เจ้าตัวยิ้มรับและ
ลุกขึ้นยืน
“เรียกฉันว่าพี่นิคก็ได้นะ ชื่อเล่นของฉันคือนิคควีนราชินีแสนสวยไฮโซพันล้านเจ้าแม่แฟชั่น และเป็นเจ้ากิจการที่นี่”
นิโคลวางมือทาบที่อกตัวเองพูดพรีเซนต์อย่างมั่นหน้ามั่นใจโดยมีทิฟฟานี่นั่งปรบมือให้เป็นแบ็คกราวน์อยู่ข้างหลัง
แทยอนได้แต่ยิ้มรับทั้งที่ค้านคำพูดของนิโคลอยู่ในใจ
อะไรของผู้หญิงคนนี้นะ ราชินีแสนสวยอะไรนั่นน่าจะเหมาะกับฟานี่มากกว่าอีก มาขัดจังหวะจริงๆเลยน่าโมโห
“เธอมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอนิค” ทิฟฟานี่รีบเรียกตัวเพื่อนให้หันกลับมาคุยด้วยแล้วส่งสายตาบอกแทยอนให้เค้านั่งลง
ทำตัวสบายๆ
“คือเรื่องนั้นน่ะที่ฉันเคยคุยกับเธอไว้....” นิโคลนั่งลงแล้วคุยงานกับทิฟฟานี่ไม่ใส่ใจที่มีเด็กอีกคนนั่งอยู่ในห้องด้วยจน
สักครู่หนึ่งทั้งสองก็คุยงานกันเสร็จ
“ฝากด้วยนะฟานี่ ฉันไปละเสี่ยเค้ารออยู่”
“อืม ไว้เจอกัน” ทิฟฟานี่ตอบรับและเดินไปส่งเพื่อนถึงหน้าประตูห้องทำงาน เธอปิดประตูห้องล็อคแล้วเดินกลับมานั่ง
ข้างแทยอนพร้อมถอนหายใจ
“ฟานี่”
“รู้ค่ะว่าจะถามว่าอะไร”
“เสี่ยนั่น...”
“ไม่ใช่พี่ซีวอนหรอก”
“.......................”
“นิคน่ะ...มีเสี่ยเลี้ยงอยู่เงินที่เอามาลงทุนร่วมกับฟานี่ก็เงินเสี่ยเค้าลงทุนให้...ไม่ต่างกับที่พี่ซีวอนเป็นคนลงทุนให้ฟานี่”
“.................สนิทกันเหรอ..กับพี่นิคน่ะ”
“เคยทำงานที่ร้านเหล้าด้วยกัน...ก็สนิทระดับหนึ่งแต่ก็ไม่ได้สนิทใจเหมือนกับโบราหรอกนะ” ทิฟฟานี่ตอบอย่าง
ตรงไปตรงมาไม่มีการปิดบังกับแทยอน
“..............................” แทยอนเงียบไปสีหน้าดูครุ่นคิดถึงเรื่องของนิคควีนคนนั้นไม่น้อย
“คิดมากอะไรคะ”
“เค้าคงไม่เชียร์ให้ฟานี่เป็นเด็กพี่ซีวอนเต็มตัวแบบเค้าหรอกนะ”
“ไม่ค่ะ นิคไม่มายุ่งอะไรเรื่องแบบนี้หรอกเค้าสนแต่การจะได้เงินจากเสี่ยเค้ามากกว่า เสี่ยที่เลี้ยงนิคน่ะรวยมากเลยนะ
นิคน่ะรักสบายพอเจอกับเสี่ยคนนี้เลี้ยงเค้าดีมากก็เริ่มเป็นแบบนี้ล่ะทำตัวเวอร์วังใช้ของแบรนด์ใหม่ๆ ทานอาหารร้านหรูๆ
เกือบทุกมื้อ”
“ไฮโซพันล้านก็หมายถึงเงินของเสี่ยนั่นสินะ” ทิฟฟานี่ยิ้มเล็กน้อยก็จะพูดต่อ
“ไม่ต้องใส่ใจเรื่องของนิคหรอกค่ะ นิคก็คือนิค ฟานี่ก็คือฟานี่”
“...........อืม แทก็แค่กลัวเค้าจะยุยงฟานี่ให้......” แทยอนก้มหน้าลงมองต่ำท่าทางไม่สบายใจที่จะพูด
“ถ้าฟานี่จะใช้ร่างกายแลกเงินคงจะทำนานแล้วล่ะค่ะ ไม่งั้นพี่ซีวอนจะหาทางฉวยโอกาสอยู่ตลอดเหรอ” ก็เหมือนว่า
ทิฟฟานี่จะอ่านใจคนตัวเล็กได้อยู่ตลอดถึงได้ตอบได้ตรงสิ่งที่แทยอนอยากจะพูด
“.......แท...จะไม่ยอมให้หมอนั่นล่วงเกินฟานี่เด็ดขาด” แทยอนกุมมือตัวเองไว้แน่นสีหน้าเครียดปนรู้สึกผิดกับเรื่อง
คืนนั้นที่เธอหนีออกมาจากห้องของทิฟฟานี่
“....อย่าหายไปแบบนั้นอีกนะคะตัวเล็ก” ทิฟฟานี่เอนตัวไปพิงไหล่แทยอน น้ำเสียงที่พูดออกมาแสนอ้อนวอนขอร้อง
“แทจะไม่ทำแบบนั้นอีก....แทสัญญา” แทยอนยกมือขึ้นโอบไหล่ทิฟฟานี่ก่อนจะเบนหน้ามาจูบหญิงสาวเป็นคำมั่น
สัญญา....เธอจะเข้มแข็งขึ้น...จะไม่หนีอีกแล้ว...ต้องอดทน...จนกว่าวันนั้นจะมาถึง...
แทยอนและทิฟฟานี่สานต่อเรื่องที่ค้างไว้ก่อนนิโคลจะเข้ามาขัดจังหวะกันต่ออย่างระมัดระวังไม่ให้บอสสาวคนนี้ต้อง
เสียชื่อเสียงในบริษัทว่าพาเด็กเข้ามากินกันถึงในห้องทำงาน....หลังบรรเลงบทรักกันจนสมใจทิฟฟานี่ที่แต่งตัวเสร็จ
เช็คดูเวลาแล้วจึงเอ่ยปากขึ้น
“แทคะ เดี๋ยวออกไปหาข้าวกลางวันทานกันนะ”
“ได้หรอ”
“ได้สิคะ ทำไมไม่ได้ล่ะ”
“ก็...แทมาทำฟานี่เสียงานนี่ นึกว่าต้องเร่งทำงานต่อ”
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวจบมื้อกลางวันแล้วฟานี่จะกลับมาเคลียร์เอง” แทยอนยิ้มหน้าบานดีใจที่ยังได้อยู่กับทิฟฟานี่ต่ออีก
นิดหน่อยก่อนตัวเองต้องไปทำงาน ทิฟฟานี่พาแทยอนมาทานร้านอาหารเกาหลีใกล้ๆบริษัทของเธอทั้งสองสั่งอาหารกัน
เรียบร้อยระหว่างรออาหารแทยอนก็พูดถึงเรื่องที่ทำงานของตัวเอง
“วันนี้นะพี่ฮีชอลบอกจะให้ลองทำขนมเองล่ะ ไว้ตอนเย็นแทจะเอามาให้ฟานี่กินนะ”
“จะกินได้เหรอคะตัวเล็ก”
“กินได้สิ แทเก่งนะฟานี่ไม่รู้หรอ”
“ค่าค่า จะเชื่อก็ได้”
“แทจะฝึกทำอาหารด้วยนะ จะได้ทำอะไรอร่อยๆให้ฟานี่กินบ้างเวลาฟานี่เหนื่อยจากงานมา”
“จริงเหรอ”
“จริงสิ”
“ว้าว อยากให้แททำอาหารให้ฟานี่ทานไวๆจัง” ทิฟฟานี่ยิ้มกว้างด้วยความชื่นใจที่อีกคนอยากทำอะไรเพื่อเธอขนาดนี้
“วันนี้ก็กินขนมฝีมือแทก่อนละกัน”
“ไม่กินมื้อเย็นดีไม่น๊า”
“นี่ กลัวไม่หิวแล้วกินขนมแทไม่อร่อยสินะ” ทิฟฟานี่หัวเราะแล้วรู้สึกได้ว่ากระเป๋าถือข้างตัวของเธอสั่นสะเทือนจึงก้มหน้า
ไปมองมือถือในกระเป๋าที่หน้าจอเห็นว่ามีสายโทรเข้ามา
“อะไรเหรอฟานี่” แทยอนเห็นทิฟฟานี่มองกระเป๋าถือข้างลำตัวเค้าค้างก็เอ่ยถามขึ้น
“อ่อ มีเบอร์แปลกๆโทรมาสงสัยพวกโฆษณาหรือขายประกันไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ” แทยอนพยักหน้ารับและคุยกันเรื่อง
การทำอาหารกันต่อโดยไม่รู้เลยว่าทิฟฟานี่ปิดบังตัวเองอยู่....
ใต้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกลับกังวลอยู่ในใจกับสายที่โทรเข้ามาแต่เธอไม่อยากรับในตอนนี้
พี่ซีวอนก็มาขัดได้ตลอดเลยไว้แทยอนไปทำงานค่อยโทรกลับ
ขออย่าให้มีเรื่องด่วนจนโทรมายิกๆจนต้องรับสายตอนนี้เลยนะ.....
ยิ่งกว่านั้นคือ....
อย่าโผล่หน้ามาตอนนี้นะคะพี่ซีวอน....
----------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น