ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : Chapter 23 : ง้อ
Chapter 23 : ง้อ
ปึง!
เสียงปิดประตูรถแท็กซี่ดังลั่นเรียกความสนใจจากรปภ.คอนโดให้ได้เรียกคนที่พึ่งลงรถไว้
“น้องๆ!” คนตัวเล็กหันหน้ามาเพราะเสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาใกล้ทำให้รู้ว่าเค้าเรียกเธอ
“มีอะไรคะ พอดีฉันกำลังรีบ”
“ถ้ามาหาคุณทิฟฟานี่ล่ะก็ไม่อยู่หรอกนะ เมื่อกี้มีผู้ชายขับรถมารับไปข้างนอกเอง”
ผู้ชายเหรอ....เวลาแบบนี้...คงมีคนเดียวล่ะที่จะมารับ...
“ขอบคุณนะคะ” แทยอนบอกรปภ.แล้วรีบกลับออกไปรอโบกรถเพื่อจะตรงไปที่ผับแทน ทั้งที่แทยอนคิดว่าจะลงแถวหน้าผับ
ค่อยเข้าไปหาทิฟฟานี่ด้านในแต่แท็กซี่กลับพาเธอมาทิ้งให้ลงตรงแถวที่จอดรถของผับซะได้มันทำให้หงุดหงิดไม่น้อย
“บ้าบอที่สุดเสียเวลาจริงๆ”
แทยอนบ่นกับตัวเองหลังลงจากรถมาแล้วกำลังจะรีบเดินเข้าไปในผับแต่ในตอนนั้นเองสายตาก็เหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่ง
ที่ลักษณะคุ้นตาเหลือเกิน
“ฟานี่พี่ฝากเธอดูด้วยนะ”
“ค่ะพี่” เจ้าตัวตอบรับด้วยรอยยิ้ม ซีวอนโน้มตัวลงมาหอมแก้มทั้งสองข้างของทิฟฟานี่เหมือนปกติทุกครั้งที่จะแยกกันก่อนจะ
เดินกลับไปที่รถและขับออกไป
แค่ภาพที่ได้เห็นไม่กี่วินาทีตรงหน้ามันทำให้ความตั้งใจแน่วแน่ที่จะมาง้อคนโตกว่ามันหล่นหายไปในทันที ดวงตาหวานหลัง
จากรอรถที่มาส่งเคลื่อนออกไปจนลับสายตาก็หันมาเห็นแทยอนที่ยืนมองอยู่ไกลๆด้วยแววตาที่ขุ่นมัวริมฝีปากเม้มแน่นบวกกับ
ท่าทางเหมือนกำลังโมโหอะไรบางอย่างมันทำให้เธอรู้ตัว
“ตัวเล็ก!” แค่ออกเสียงเรียกคนที่กำลังสะบัดหน้าหันหลังเดินหนีกันไปพนักงานในร้านก็วิ่งมาตามให้เธอเข้าไปช่วยเซ็นต์รับของ
ที่พึ่งมาส่งแทนฮยอนอาที่วันนี้ไม่เข้ามาที่ผับเหมือนกัน ทิฟฟานี่จึงจำใจต้องตามพนักงานร้านเข้าไปจัดการกับงานที่รออยู่
ฝ่ายแทยอนที่บึ่งกลับมาหอทั้งสีหน้าอารมณ์ไม่ดีนักทำให้ไม่ได้สังเกตรูมเมทของตัวเองที่เอาแต่นั่งทำหน้าซึมและก้มมอง
หน้าจอมือถือที่ดำสนิทอยู่อย่างนั้น ส่วนเสียงโทรศัพท์มือถือของแทยอนก็ดังไม่หยุดแต่เจ้าตัวก็ตัดสายทิ้งเป็นว่าเล่นจนยุนอา
สังเกตเห็น
“เป็นอะไรของแกแท ใครโทรมา?”
“ช่างเหอะ” แทยอนตอบปัดไปไม่อยากให้ยุนอาถามมากก่อนจะปิดเสียงมือถือแล้วล้มตัวลงบนเตียงตัวเอง แค่หลับตา
ภาพของทิฟฟานี่กับซีวอนก็ไหลเข้ามาเป็นฉากๆ
ก็เคยเห็นนี่นาแต่วันนี้...หงุดหงิดชะมัด
คนที่หงุดหงิดคงจะไม่ได้มีแค่แทยอนเพียงคนเดียวเพราะแม้แต่ทิฟฟานี่ที่โดนอีกฝ่ายตัดสายใส่ตลอดก็หงุดหงิดไม่แพ้กัน
เธอรีบจัดการงานในร้านที่จำเป็นทุกอย่างก่อนจะรีบนั่งรถมาที่หอใหม่ของพวกแทยอน
“เดี๋ยวครับๆ ไม่คุ้นหน้าเลยอยู่ห้องไหนครับ” รปภ.ประจำหอเห็นทิฟฟานี่เปิดประตูหอเข้ามาก็เรียกไว้ทันที
“ฉันมาหาเพื่อนค่ะ”
“แต่ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณเลยยังไงรอด้านนอกก่อนนะครับ ถ้าเพื่อนคุณลงมาหาถึงจะขึ้นไปได้” รปภ.ยืนยันหนักแน่นพร้อม
เปิดประตูให้ทิฟฟานี่ออกไปด้านนอก ไม่นึกว่าเธอที่เป็นคนสั่งให้เค้าย้ายหอต้องมาเจอเรื่องยุ่งยากกลายเป็นคนแปลกหน้าจน
รปภ.หอใหม่ไม่ยอมให้ขึ้นไปข้างบนแบบนี้ แทยอนก็ไม่ยอมรับสายข้อความก็ไม่ยอมอ่านคงจะเรียกให้เค้ามาเปิดไม่ได้แน่ๆ
ยุนอา แทอยู่ที่ห้องใช่ไหมลงมาหาพี่หน่อยรปภ.ไม่ให้พี่ขึ้นไป อย่าบอกแทนะว่าพี่มา
ยุนอาอ่านข้อความแล้วแอบเหลือบมองเพื่อนที่นั่งหน้าบูดเล่นเกมมือถืออยู่บนเตียง
แหม มีเรื่องอะไรกันถึงขนาดพี่ฟานี่ตามมาถึงนี่ได้ล่ะเนี่ย ดูหน้ามันสิงอนเป็นเด็กเชียวไอ้แท
ยุนอาพิมพ์ตอบทิฟฟานี่แล้วจึงลุกขึ้นเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์กุญแจห้องเตรียมจะลงไปด้านล่างหอ
“เฮ้ยแท เดี๋ยวมานะ”
“เออ” แทยอนตอบรับไม่สนใจสงสัยว่าเพื่อนจะไปไหนพอยุนอาลงมาถึงด้านล่างก็เห็นทิฟฟานี่ยืนรออยู่หน้าประตูเข้าหอ
ท่าทางร้อนรนไม่น้อย
“พี่ฟานี่เข้ามาเลยค่ะ ยุนจะออกไปซื้ออะไรกินด้วยพี่ขึ้นไปได้เลยนะไม่ได้ล็อคห้องไว้” ยุนอาเปิดประตูหอให้ทิฟฟานี่เข้ามา
แล้วหันไปมองรปภ.พร้อมส่งยิ้มให้ว่าคนนี้เพื่อนของเธอเอง
“ขอบใจนะยุนอา เอาเงินนี่ไปซื้ออะไรมากินนะเผื่อของแทยอนมาด้วย” ทิฟฟานี่รีบร้อนหยิบเงินส่งให้
“ถ้างั้นเดี๋ยวยุนไปซื้อไก่ทอดร้านที่แทมันชอบกินมาดีกว่าพี่ฟานี่กินด้วยกันไหม” เจ้าตัวส่ายหน้าก่อนที่ยุนอาจะโค้งให้แล้วถึง
เดินออกจากหอไป ทิฟฟานี่หยิบมือถือดูเบอร์ห้องอีกครั้งแล้วเดินไปกดลิฟท์ เมื่อถึงชั้นที่พวกแทยอนอยู่เธอก็ยังดูรีบร้อน
เดินจ้ำมองหาจนเจอ ทิฟฟานี่ค่อยๆแง้มประตูเปิดเข้าไปในห้องเห็นร่างคนตัวเล็กนั่งพิงหัวเตียงดูมือถือสีหน้าเคร่งเครียด
เสียงรองเท้าส้นสูงดังต๊อกแต๊กเบาๆเพียงพอที่จะดึงความสนใจแทยอนให้หันมามองด้วยความประหลาดใจเพราะจำได้ว่าก่อน
เพื่อนออกไปเมื่อกี้มันใส่รองเท้าแตะไปทำไมถึงได้ยินเสียงเหมือนส้นสูงกระทบพื้นห้อง พอหันไปเห็นว่าเป็นทิฟฟานี่เท่านั้นล่ะ
รีบตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงแล้วนอนหันหลังใส่ทำเป็นไม่สนใจเหมือนว่าคนที่เข้ามาเป็นอากาศธาตุมองไม่เห็นซะอย่างนั้น
“ตัวเล็ก” ทิฟฟานี่เดินมานั่งบนเตียงแต่เจ้าของเตียงก็ไม่ยอมเปิดผ้าห่มให้อีกคนเห็นหน้า คนโตกว่ายิ้มอย่างอ่อนใจก่อนจะวาง
กระเป๋าถือไว้ข้างเตียงแล้วขยับขึ้นไปนอนทับร่างคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงมือเรียวดึงผ้าห่มลงมาให้เห็นใบหน้าใสแล้วดึงไหล่คน
ขี้งอนหันมาหาเธอก่อนริมฝีปากนุ่มจะจรดลงแก้มแทยอนเบาๆแล้วลากขึ้นไปกดจูบหางตา ดวงตาหวานจ้องมองเข้าไปใน
แววตาคนตัวเล็กที่ยังทำนิ่งก่อนจะลูบปรอยผมบนใบหน้าเค้า รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าทิฟฟานี่..เธอ..
รู้ว่าจะทำยังไงเพื่อให้เค้ายอมคุยด้วย
“ทำไมรีบกลับล่ะ ไม่รอฟานี่เลยนะ” ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อก่อนจะก้มหน้าลงกดจูบบริเวณลำคอของแทยอน
“เดี๋ยวพี่ซีวอนก็มารับจะอยู่รอทำไม” น้ำเสียงประชดประชันอย่างโจ่งแจ้งจนทิฟฟานี่เงยหน้าขึ้นมามองแต่แทยอนก็ไม่ได้
สบตากับเธอเลยเค้าเอาแต่มองไปทางอื่นด้วยใบหน้าแสนงอนนั้น
“ถ้าอยากให้พี่ซีวอนมารับคงไม่รีบตามเด็กแถวนี้มาหรอก” คนโตกว่าพูดแล้วหอมแก้มเด็กอีกครั้งก่อนริมฝีปากจะเลื่อนลงไป
ไซร้แถวซอกคอแทยอนอีก เมื่อได้ยินทิฟฟานี่พูดแบบนั้นอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความโมโหและประชดประชันกลับเบาบางลง
อย่างน่าประหลาดใจ
“อื้อออ เดี๋ยวยุนอาก็มา ทำอะไรของเธอฟานี่เมาเหรอไง”
“ไม่ชอบเหรอ?”
จะให้บอกว่าไม่ชอบมันก็ไม่ใช่ไง ในเมื่อการนัวเนียสาวๆมันเป็นเรื่องชื่นชอบของเธอเลยก็ว่าได้
“ลุกได้แล้วน่าไอ้ยุนยิ่งหงอยๆเพราะเจสสิก้าด้วยมาเห็นอะไรแบบนี้คงไม่ดี” แทยอนดันตัวทิฟฟานี่ขึ้นก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง
“วันนี้จะไปส่งฟานี่ที่คอนโดไหม” ทิฟฟานี่ที่ยังคงนั่งตักแทยอนโอบคอเค้าไว้สายตายั่วยวนช่างหลอกล่อใจนั่นทำให้แทยอน
ยิ้มออกมา
“ไม่ฉลองหอใหม่แทหน่อยเหรอ วันนี้ค้างที่นี่เถอะ” แทยอนยกมือสองข้างโอบเอวทิฟฟานี่ไว้ทำให้เธอแปลกใจเล็กน้อย
ก็คนตัวเล็กบอกเองแท้ๆว่าไม่อยากให้ยุนอาเห็นอะไรแบบนี้แต่กลับชวนเธอค้างด้วยเนี่ยนะ
“ก็ได้แต่พรุ่งนี้แทต้องไปรอรับฟานี่กลับนะ”
“อืม” คนตัวเล็กรับคำก่อนจะเลื่อนหน้าขึ้นมาจูบคนที่นั่งคร่อมบนตัก เธอไม่ใช่ท่อนไม้นี่ที่ทิฟฟานี่ทำๆก่อนหน้านี้มันเรียก
อารมณ์ได้ไม่น้อยเลย
“ย่าห์ๆ น้อยๆกันหน่อยสิเห็นใจคนโดนเทกันบ้างไหม” เสียงรูมเมทที่กลับมาพอดีทำให้ทั้งสองผละออกจากกัน สีหน้ามองแรง
จากยุนอาส่งมาให้ทั้งคู่ก่อนจะจัดแจงกางโต๊ะวางของกินที่ซื้อมา
“ไอ้แทมากินซะสิ พี่ฟานี่เป็นคนให้เงินไปซื้อของโปรดแกมาเลยนะ” แทยอนพอเห็นว่าเป็นไก่ทอดร้านโปรดก็รีบลงมานั่ง
ประจำที่ทันที ทิฟฟานี่ขยับตัวมานั่งริมเตียงใกล้ๆบริเวณที่แทยอนนั่งแล้วมองดูเค้ากินอย่างอิ่มใจถึงจะอดสงสัยไม่ได้ที่ครั้งนี้
ตัวเล็กของเธอดูจะโมโหเรื่องเธอกับพี่ซีวอนมากพอดูทั้งที่เมื่อก่อนยังไม่เห็นจะเป็นเดือดเป็นร้อนเลย
....หึงสินะ....แทแท..
ริมฝีปากยิ้มกว้างขึ้นเมื่อคิดหาคำตอบออกมาได้ เธอมั่นใจกับสิ่งที่คิดด้วยความที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะกว่าแทยอน
“ฟานี่”
“คะ?” ทิฟฟานี่สะดุ้งเล็กน้อยหลังจากคิดอะไรเพลินๆพร้อมมองแทยอนไปด้วยเจ้าตัวก็เกิดเรียกเธอขึ้นมา
“หยิบถุงเล็กๆสีชมพูบนโต๊ะแทให้หน่อยสิ” ทิฟฟานี่หันไปตามมือของแทยอนก่อนจะลุกไปหยิบถุงใบเล็กนั้นมายื่นให้แทยอน
ที่ยังนั่งกินไก่ทอดอยู่โดยไม่ได้สนใจว่าของในนั้นคืออะไร
“เอาไปสิแทให้” ทิฟฟานี่เอียงคอทำหน้าสงสัยก่อนจะเปิดปากถุงออกดู
“สร้อยคอ? ซื้อให้ฟานี่เหรอ? ไปซื้อมาตอนไหน”
“ซื้อจากแถวบ้านแทน่ะของแฮนเมดด้วยราคาไม่แพง ชอบรึเปล่า” ทิฟฟานี่สบตากับแทยอนก่อนจะยิ้มหวานจนตาปิดรู้สึกดีที่
เค้าเริ่มรู้ว่าทำอะไรเธอจะชอบหรือไม่ชอบ
“ขอบคุณนะตัวเล็ก” ทิฟฟานี่ก้มตัวลงไปจูบหน้าผากแทยอนก่อนจะปล่อยให้เค้ากินต่อแล้วเธอถึงขอปลีกตัวไปล้างเครื่อง
สำอางค์อาบน้ำอีกรอบโดยมีเสื้อผ้าที่แทยอนบอกให้หาจากตู้เสื้อผ้าเค้าได้เลย
“ไม่น่าเล๊ยไอ้แท” ยุนอาส่งเสียงล้อเลียนแทยอนลับหลังทิฟฟานี่ที่เดินเข้าห้องน้ำไป
“อะไรของแก”
“ให้ของผู้หญิงเค้าให้กันแบบนี้เหรอวะไม่โรแมนติคเอาซะเลย”
“ก็แค่ของฝากป่ะวะ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำโรแมนติคเลย.......ที่จริงถ้าแกไม่อยู่คงจะให้ดีกว่านี้หรอกน่า” แทยอนตอบเหมือน
ไม่คิดอะไรแต่ประโยคหลังที่พูดช่างเบาจนยุนอาฟังไม่รู้เรื่อง
“แกว่าอะไรนะแท?”
“เปล๊า รีบๆกินรีบเก็บเถอะ” ยุนอามองหน้าเพื่อนทำท่าจะคาดเค้นให้ได้แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นมือถือตัวเองที่วางอยู่ใกล้ขา
ว่าเจสสิก้าโทรเข้ามาอีกแล้ว ใบหน้าซึมลงทันทีสายตาเอาแต่จับจ้องหน้าจอจนแทยอนสงสัยลุกขึ้นชะโงกตัวมาดูแล้ว
คว้ามือถือยุนอาไป
“ไม่ต้องรับ คนอย่างนี้อย่าไปสนใจอีก” แทยอนพูดแล้วปิดเครื่องยุนอาโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านจากเพื่อนที่กลัวคนอื่นนอกจาก
เจสสิก้าจะติดต่อมา
“พรุ่งนี้ก็จะไปซื้อมือถือใหม่อยู่ละเปลี่ยนเบอร์แล้วห้ามบอกเจสสิก้าเด็ดขาดเลยนะไอ้ยุน!”
“แค่ซื้อมือถือใหม่ไม่ต้องเปลี่ยนเบอร์ก็ได้นี่หว่า”
“ไม่ได้ เปลี่ยนๆไปให้หมดจะได้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามา” เมื่อแทยอนยืนกรานแบบนั้นยุนอาก็ได้แต่เออออตาม ก็รู้ว่าเพื่อนเป็นห่วง
ถึงจะเสียดายเบอร์นี้ที่ใช้มานานแต่ก็คงต้องเปลี่ยนแล้วจริงๆสินะ
ท่าทางยุนอาหลังคิดว่าต้องเปลี่ยนเบอร์ก็ดูหงอยลงไปไม่น้อย ดูได้จากใบหน้าและท่าทางการเช็ดโต๊ะเก็บโต๊ะของเค้าสิ
แทยอนมองๆแล้วนึกว่าเพื่อนกำลังทำเอมวีเศร้าอยู่เลย ทิฟฟานี่ที่ออกจากห้องน้ำมาเห็นท่าทางยุนอาที่พึ่งขึ้นไปมุดผ้าห่ม
นอนหันหน้าเข้ากำแพง
“แทยอน ยุนอาเป็นอะไรอีก” ทิฟฟานี่เดินเข้ามาใกล้ๆกระซิบถามอย่างเบาที่สุด
“เจสสิก้าโทรมาน่ะสิ แทเลยจัดการปิดเครื่องมันซะเลย พรุ่งนี้แทกับยุนจะไปซื้อมือถือกับโน๊ตบุ๊คใหม่เลยบอกให้มันเปลี่ยน
เบอร์ไปด้วยเลย”
“ตัวเล็กจะเปลี่ยนมือถือเหรอ”
“เปล่า แทขอพ่อไว้ว่าย้ายหอจะขอซื้อโน๊ตบุ๊คใหม่เอาไว้เตรียมทำรายงานจบ พ่อแม่ยุนก็ว่าจะซื้อให้แต่มันบอกไม่อยากได้
เพราะยังไงก็ใช้ด้วยกันกับแทได้ มันอยากได้มือถือใหม่มากกว่าเพราะเครื่องนี้ก็ใช้มานานแล้วน่ะ” ทิฟฟานี่ทำท่าคิดเล็กน้อย
หลังจากได้ฟังแทยอนอธิบายเรื่อง
“ถ้างั้นพรุ่งนี้ฟานี่จะไปด้วย เดี๋ยวแทเอาเงินที่ได้มาไปซื้อของไม่จำเป็นหมดซะก่อน”
“ห๊ะ?”
“ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น นอนได้แล้วไหนๆวันนี้ไม่ต้องกลับดึกก็พักบ้าง” ทิฟฟานี่พูดแล้วก็ขึ้นไปบนเตียงเตรียมพร้อมจะนอน
แทยอนปิดไฟให้ก่อนที่จะพาตัวเองเข้าไปแปรงฟันแล้วค่อยกลับมาทิ้งตัวลงที่นอน แรงยวบข้างๆตัวทำให้ร่างสวยพอสัมผัสได้
ว่าอีกคนขึ้นมานอนบนเตียงแล้วจึงขยับตัวเข้าไปในอ้อมแขนเค้าทันที แทยอนกอดทิฟฟานี่เอาไว้ก่อนจะนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นใน
วันนี้ สิ่งที่เธอทำสิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิด..มันเป็นเพราะอะไร...เธอติดฟานี่มากไปใช่ไหมถึงเห็นอยู่กับคนอื่นไม่ได้...หรือที่จริง
เป็นแค่ความรู้สึกไม่อยากแชร์ทิฟฟานี่กับใครเท่านั้นเอง..
ในวันต่อมาทั้งสามคนก็ไปที่ห้างกัน แทยอนเบรคทิฟฟานี่ไว้ก่อนตั้งแต่อยู่บนรถว่าพวกเค้าจะมาเพื่อซื้อโน๊ตบุ๊คและมือถือเป็น
เรื่องหลักๆแล้วกลับหอจะไม่เดินช๊อปปิ้งอย่างอื่นเด็ดขาดซึ่งทิฟฟานี่ก็ยอมรับปากว่าพอพวกเค้าซื้อของเสร็จเธอก็จะกลับด้วย
ไม่ดึงดันลากเด็กทั้งสองช็อปปิ้งต่อกับเธอ
“ยุนแกเอาเบอร์นี้ดิ เบอร์สวยดี” แทยอนออกความเห็นเมื่อยุนอากำลังคิดหนักกับเบอร์ใหม่เลือกไม่ถูกว่าจะเอาเบอร์ไหนดี
นี่เลือกยากมากกว่าเลือกรุ่นมือถืออีกเพราะเธอมีรุ่นในใจมาแล้วมาถึงก็เลือกได้ทันที ทิฟฟานี่ที่เดินดูรอบๆพอกลับมาก็สะกิด
แทยอนพร้อมเอาโบชัวร์ให้
“ตัวเล็ก เครื่องนี้โอเคไหม”
“ฟานี่จะเปลี่ยนมือถือเหรอ รุ่นนี้ก็ดีนะ” แทยอนดูแล้วออกความเห็น
“แทต่างหากที่จะเปลี่ยน มือถือแทก็เก่าแล้วเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“แทไม่มีตังค์หรอกพ่อให้มาซื้อโน๊ตบุ๊คนี่ซื้อมือถือไม่ได้หรอก”
“ไม่ได้บอกให้เอาตังค์นั่นมาซื้อซะหน่อย ฟานี่จะซื้อให้ต่างหาก” แทยอนทำหน้าเหวอพร้อมส่งโบชัวคืนให้
“บ้าเหรอไงฟานี่ จะมาซื้อให้แททำไมเครื่องไม่ใช่ถูกๆนะ” แทยอนถกเถียงกับทิฟฟานี่ที่ยืนยันว่าจะซื้อให้แต่เจ้าตัวก็ยืนกราน
ว่าจะไม่เอาเช่นกันจนยุนอาที่ยังคงตัดสินใจเลือกเบอร์ไม่ได้พอเห็นสองคนแล้วก็ต้องปวดหัวทีเดียว
“นี่ๆ มาช่วยยุนเลือกเบอร์กันก่อนได้ไหม” แทยอนและทิฟฟานี่หันมามองยุนอาและพร้อมใจกันเข้ามาช่วยเลือกเบอร์อย่าง
จริงจังอีกครั้งพอตัดสินใจเลือกเบอร์ได้แทยอนก็รีบเร่งให้ไปดูโน๊ตบุ๊คต่อเพราะกลัวว่าทิฟฟานี่จะดื้อดึงซื้อมือถือให้เธออีก
“ฟานี่ เครื่องนี้ดีไหม” แทยอนหันไปถามทิฟฟานี่ที่เดินตามเธอตลอดที่เข้ามาในร้านขายโน๊ตบุ๊ค
“ถามฟานี่ทำไมล่ะก็ของแทนี่อยากได้แบบไหนก็เลือกสิ” ท่าทางทิฟฟานี่จะเคืองเล็กๆที่แทยอนปฎิเสธเรื่องมือถือ
“ก็ของแทไงถึงให้ฟานี่ช่วยเลือก ของแทก็เหมือนของฟานี่ไม่ใช่เหรอ” ทิฟฟานี่ชะงักไปเล็กน้อยแล้วหันไปมองทางอื่น
ใบหน้าแดงขึ้นมาเล็กๆก่อนที่จะตอบกลับโดยไม่มองหน้าแทยอน
“พูดอะไรก็ไม่รู้ ของตัวเล็กไม่ใช่ของฟานี่สักหน่อย ชอบเครื่องไหนก็ซื้อเถอะฟานี่ไม่รู้พวกสเป็คคอมหรอก” พอทิฟฟานี่พูด
เสร็จก็เดินหนีไปหายุนอาที่กำลังก้มหน้าก้มตาเลือกแผ่นเกมส์อยู่ที่โซนเกมส์ด้านในสุดของร้าน แทยอนมองตามแล้วยิ้มน้อยๆ
ถึงจะเด็กกว่าแค่ไหนแต่เรื่องอาการผู้หญิงแบบนี้แทยอนก็ไม่ได้โง่หรอกนะ
เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้
“จะปิดเครื่องทั้งวันเลยเหรอไง เธอจะใจแข็งไปถึงไหนนะยุนอา” เจสสิก้าที่ลองโทรหายุนอาอยู่หลายครั้งเริ่มหัวเสียที่โทร
กี่ครั้งก็เจอแต่ระบบตอบรับให้ฝากข้อความ พอสายตามองไปเห็นแฟนหนุ่มถือกาแฟกลับมาก็รีบเก็บมือถือเครื่องที่ใช้ลง
กระเป๋าเพราะแค่มองแว็บเดียวก็รู้ได้แน่ว่าไม่ใช่เครื่องปกติที่จุงกิเคยเห็น
“มาแล้วครับ เดี๋ยววันนี้เราจะไปไหนกันต่อดีสิก้า” จุงกิวางกาแฟให้ตรงหน้าเจสสิก้าก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ตัวใกล้กัน เจสสิก้ายก
กาแฟขึ้นมาดื่มท่าทางกำลังคิดอะไรบางอย่างจุงกินเห็นดังนั้นก็ยิ้มแล้วนั่งรอเพราะคิดว่าเจสสิก้าคงกำลังคิดอยู่ว่าอยากไปไหน
แต่เปล่าเลย....เจสสิก้ายังคงคิดเรื่องยุนอาวนเวียนอยู่อย่างนั้น..ถึงแม้เจสสิก้าจะพยายามหันมาให้ความสนใจกับการเดท
ของเธอกับแฟนแต่...ไม่ว่าจะไปที่ไหนเธอก็เผลอชักชวนจุงกิไปที่ๆเคยไปกับยุนอาทุกที่
“วันนี้ท่าทางคุณเหม่อๆนะครับดูไม่มีความสุขเลย นี่ผมพาคุณมาเหนื่อยหรือเปล่าสิก้า” จุงกิไถ่ถามขณะที่ขับรถจะพาเจสสิก้า
ไปดินเนอร์
“อย่าคิดแบบนั้นสิคะ สิก้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยแค่บางทีก็คิดไปถึงวันคุณจะกลับมันก็เศร้าๆน่ะค่ะ” เจสสิก้าปั้นยิ้มตอบจุงกิ
ไปด้วยข้ออ้างที่ทำให้แฟนเธอยิ้มหน้าบานไม่น้อยหลังคุยอะไรกันต่ออีกนิดหน่อยจนจุงกิคลายสงสัยเจสสิก้าก็ทอดสายตา
เหม่อมองออกนอกรถ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แม้มือจะคอยจับมือถืออีกเครื่องในกระเป๋าถือที่แอบเปิดสั่นเอาไว้ก็ไม่มีทีท่าว่า
จะมีการติดต่อกลับมาจากยุนอาเลย
ถ้าสิก้ายังคบกับเค้าก็อย่ามาเจอยุนเลย
เธอจะเอาแบบนี้จริงๆเหรอยุนอา...ก่อนหน้านี้เราก็มีความสุขกันดีๆนี่เธอรอจุงกิกลับไปก่อนไม่ได้เหรอไง
จะบอกว่าเธอจริงจังกับฉันไม่ต้องการเป็นที่สองรองจากใครงั้นเหรอ?
ฉันไม่ยอมหรอกนะ..
ฉันต้องคุยเรื่องนี้กับเธอให้รู้เรื่องให้ได้
คืนนั้นเจสสิก้าตัดสินใจออกจากบ้านมากลางดึกเพื่อไปที่ผับประจำที่ยุนอาชอบมากับแทยอนเพราะหลังจากดินเนอร์กับ
จุงกิเสร็จกลับมาบ้านเธอก็พยายามโทรหายุนอากี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่สามารถติดต่อได้จนต้องออกมาหาเค้าเองถึงที่
“ยังไม่มาเหรอไงนะ” เจสสิก้าสอดสายตาไปทั่วผับแต่ไม่เห็นวี่แววของยุนอาเลยเดินไปนั่งที่เคาวน์เตอร์บาร์สั่งเครื่องดื่มมา
ดื่มก่อนจะหันไปมองหายุนอาเป็นระยะๆ
“.......ป่านนี้น่าจะมาได้แล้วน่า” เจสสิก้าหยิบมือถือขึ้นดูเวลาหลังจากเข้ามานั่งในผับได้เกือบสองชั่วโมงแล้ว
“นัดใครไว้เหรอคะ?” เสียงกระซิบใกล้ๆหูทำให้เจสสิก้าหันควับไปมอง ท่าทางผิดหวังหลังจากเห็นว่าคนมาทักไม่ใช่ยุนอา
“ไม่ได้นัดเธอไว้แน่ๆ.....ทิฟฟานี่”
----------------------------------------------------------------------------------
Talk : รีดเดอร์ที่งงเจทิย้อนไปอ่านตอน 12 นะจ๊ะนางเคยเจอกันแล้วนะ
ปึง!
เสียงปิดประตูรถแท็กซี่ดังลั่นเรียกความสนใจจากรปภ.คอนโดให้ได้เรียกคนที่พึ่งลงรถไว้
“น้องๆ!” คนตัวเล็กหันหน้ามาเพราะเสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาใกล้ทำให้รู้ว่าเค้าเรียกเธอ
“มีอะไรคะ พอดีฉันกำลังรีบ”
“ถ้ามาหาคุณทิฟฟานี่ล่ะก็ไม่อยู่หรอกนะ เมื่อกี้มีผู้ชายขับรถมารับไปข้างนอกเอง”
ผู้ชายเหรอ....เวลาแบบนี้...คงมีคนเดียวล่ะที่จะมารับ...
“ขอบคุณนะคะ” แทยอนบอกรปภ.แล้วรีบกลับออกไปรอโบกรถเพื่อจะตรงไปที่ผับแทน ทั้งที่แทยอนคิดว่าจะลงแถวหน้าผับ
ค่อยเข้าไปหาทิฟฟานี่ด้านในแต่แท็กซี่กลับพาเธอมาทิ้งให้ลงตรงแถวที่จอดรถของผับซะได้มันทำให้หงุดหงิดไม่น้อย
“บ้าบอที่สุดเสียเวลาจริงๆ”
แทยอนบ่นกับตัวเองหลังลงจากรถมาแล้วกำลังจะรีบเดินเข้าไปในผับแต่ในตอนนั้นเองสายตาก็เหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่ง
ที่ลักษณะคุ้นตาเหลือเกิน
“ฟานี่พี่ฝากเธอดูด้วยนะ”
“ค่ะพี่” เจ้าตัวตอบรับด้วยรอยยิ้ม ซีวอนโน้มตัวลงมาหอมแก้มทั้งสองข้างของทิฟฟานี่เหมือนปกติทุกครั้งที่จะแยกกันก่อนจะ
เดินกลับไปที่รถและขับออกไป
แค่ภาพที่ได้เห็นไม่กี่วินาทีตรงหน้ามันทำให้ความตั้งใจแน่วแน่ที่จะมาง้อคนโตกว่ามันหล่นหายไปในทันที ดวงตาหวานหลัง
จากรอรถที่มาส่งเคลื่อนออกไปจนลับสายตาก็หันมาเห็นแทยอนที่ยืนมองอยู่ไกลๆด้วยแววตาที่ขุ่นมัวริมฝีปากเม้มแน่นบวกกับ
ท่าทางเหมือนกำลังโมโหอะไรบางอย่างมันทำให้เธอรู้ตัว
“ตัวเล็ก!” แค่ออกเสียงเรียกคนที่กำลังสะบัดหน้าหันหลังเดินหนีกันไปพนักงานในร้านก็วิ่งมาตามให้เธอเข้าไปช่วยเซ็นต์รับของ
ที่พึ่งมาส่งแทนฮยอนอาที่วันนี้ไม่เข้ามาที่ผับเหมือนกัน ทิฟฟานี่จึงจำใจต้องตามพนักงานร้านเข้าไปจัดการกับงานที่รออยู่
ฝ่ายแทยอนที่บึ่งกลับมาหอทั้งสีหน้าอารมณ์ไม่ดีนักทำให้ไม่ได้สังเกตรูมเมทของตัวเองที่เอาแต่นั่งทำหน้าซึมและก้มมอง
หน้าจอมือถือที่ดำสนิทอยู่อย่างนั้น ส่วนเสียงโทรศัพท์มือถือของแทยอนก็ดังไม่หยุดแต่เจ้าตัวก็ตัดสายทิ้งเป็นว่าเล่นจนยุนอา
สังเกตเห็น
“เป็นอะไรของแกแท ใครโทรมา?”
“ช่างเหอะ” แทยอนตอบปัดไปไม่อยากให้ยุนอาถามมากก่อนจะปิดเสียงมือถือแล้วล้มตัวลงบนเตียงตัวเอง แค่หลับตา
ภาพของทิฟฟานี่กับซีวอนก็ไหลเข้ามาเป็นฉากๆ
ก็เคยเห็นนี่นาแต่วันนี้...หงุดหงิดชะมัด
คนที่หงุดหงิดคงจะไม่ได้มีแค่แทยอนเพียงคนเดียวเพราะแม้แต่ทิฟฟานี่ที่โดนอีกฝ่ายตัดสายใส่ตลอดก็หงุดหงิดไม่แพ้กัน
เธอรีบจัดการงานในร้านที่จำเป็นทุกอย่างก่อนจะรีบนั่งรถมาที่หอใหม่ของพวกแทยอน
“เดี๋ยวครับๆ ไม่คุ้นหน้าเลยอยู่ห้องไหนครับ” รปภ.ประจำหอเห็นทิฟฟานี่เปิดประตูหอเข้ามาก็เรียกไว้ทันที
“ฉันมาหาเพื่อนค่ะ”
“แต่ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณเลยยังไงรอด้านนอกก่อนนะครับ ถ้าเพื่อนคุณลงมาหาถึงจะขึ้นไปได้” รปภ.ยืนยันหนักแน่นพร้อม
เปิดประตูให้ทิฟฟานี่ออกไปด้านนอก ไม่นึกว่าเธอที่เป็นคนสั่งให้เค้าย้ายหอต้องมาเจอเรื่องยุ่งยากกลายเป็นคนแปลกหน้าจน
รปภ.หอใหม่ไม่ยอมให้ขึ้นไปข้างบนแบบนี้ แทยอนก็ไม่ยอมรับสายข้อความก็ไม่ยอมอ่านคงจะเรียกให้เค้ามาเปิดไม่ได้แน่ๆ
ยุนอา แทอยู่ที่ห้องใช่ไหมลงมาหาพี่หน่อยรปภ.ไม่ให้พี่ขึ้นไป อย่าบอกแทนะว่าพี่มา
ยุนอาอ่านข้อความแล้วแอบเหลือบมองเพื่อนที่นั่งหน้าบูดเล่นเกมมือถืออยู่บนเตียง
แหม มีเรื่องอะไรกันถึงขนาดพี่ฟานี่ตามมาถึงนี่ได้ล่ะเนี่ย ดูหน้ามันสิงอนเป็นเด็กเชียวไอ้แท
ยุนอาพิมพ์ตอบทิฟฟานี่แล้วจึงลุกขึ้นเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์กุญแจห้องเตรียมจะลงไปด้านล่างหอ
“เฮ้ยแท เดี๋ยวมานะ”
“เออ” แทยอนตอบรับไม่สนใจสงสัยว่าเพื่อนจะไปไหนพอยุนอาลงมาถึงด้านล่างก็เห็นทิฟฟานี่ยืนรออยู่หน้าประตูเข้าหอ
ท่าทางร้อนรนไม่น้อย
“พี่ฟานี่เข้ามาเลยค่ะ ยุนจะออกไปซื้ออะไรกินด้วยพี่ขึ้นไปได้เลยนะไม่ได้ล็อคห้องไว้” ยุนอาเปิดประตูหอให้ทิฟฟานี่เข้ามา
แล้วหันไปมองรปภ.พร้อมส่งยิ้มให้ว่าคนนี้เพื่อนของเธอเอง
“ขอบใจนะยุนอา เอาเงินนี่ไปซื้ออะไรมากินนะเผื่อของแทยอนมาด้วย” ทิฟฟานี่รีบร้อนหยิบเงินส่งให้
“ถ้างั้นเดี๋ยวยุนไปซื้อไก่ทอดร้านที่แทมันชอบกินมาดีกว่าพี่ฟานี่กินด้วยกันไหม” เจ้าตัวส่ายหน้าก่อนที่ยุนอาจะโค้งให้แล้วถึง
เดินออกจากหอไป ทิฟฟานี่หยิบมือถือดูเบอร์ห้องอีกครั้งแล้วเดินไปกดลิฟท์ เมื่อถึงชั้นที่พวกแทยอนอยู่เธอก็ยังดูรีบร้อน
เดินจ้ำมองหาจนเจอ ทิฟฟานี่ค่อยๆแง้มประตูเปิดเข้าไปในห้องเห็นร่างคนตัวเล็กนั่งพิงหัวเตียงดูมือถือสีหน้าเคร่งเครียด
เสียงรองเท้าส้นสูงดังต๊อกแต๊กเบาๆเพียงพอที่จะดึงความสนใจแทยอนให้หันมามองด้วยความประหลาดใจเพราะจำได้ว่าก่อน
เพื่อนออกไปเมื่อกี้มันใส่รองเท้าแตะไปทำไมถึงได้ยินเสียงเหมือนส้นสูงกระทบพื้นห้อง พอหันไปเห็นว่าเป็นทิฟฟานี่เท่านั้นล่ะ
รีบตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงแล้วนอนหันหลังใส่ทำเป็นไม่สนใจเหมือนว่าคนที่เข้ามาเป็นอากาศธาตุมองไม่เห็นซะอย่างนั้น
“ตัวเล็ก” ทิฟฟานี่เดินมานั่งบนเตียงแต่เจ้าของเตียงก็ไม่ยอมเปิดผ้าห่มให้อีกคนเห็นหน้า คนโตกว่ายิ้มอย่างอ่อนใจก่อนจะวาง
กระเป๋าถือไว้ข้างเตียงแล้วขยับขึ้นไปนอนทับร่างคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงมือเรียวดึงผ้าห่มลงมาให้เห็นใบหน้าใสแล้วดึงไหล่คน
ขี้งอนหันมาหาเธอก่อนริมฝีปากนุ่มจะจรดลงแก้มแทยอนเบาๆแล้วลากขึ้นไปกดจูบหางตา ดวงตาหวานจ้องมองเข้าไปใน
แววตาคนตัวเล็กที่ยังทำนิ่งก่อนจะลูบปรอยผมบนใบหน้าเค้า รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าทิฟฟานี่..เธอ..
รู้ว่าจะทำยังไงเพื่อให้เค้ายอมคุยด้วย
“ทำไมรีบกลับล่ะ ไม่รอฟานี่เลยนะ” ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อก่อนจะก้มหน้าลงกดจูบบริเวณลำคอของแทยอน
“เดี๋ยวพี่ซีวอนก็มารับจะอยู่รอทำไม” น้ำเสียงประชดประชันอย่างโจ่งแจ้งจนทิฟฟานี่เงยหน้าขึ้นมามองแต่แทยอนก็ไม่ได้
สบตากับเธอเลยเค้าเอาแต่มองไปทางอื่นด้วยใบหน้าแสนงอนนั้น
“ถ้าอยากให้พี่ซีวอนมารับคงไม่รีบตามเด็กแถวนี้มาหรอก” คนโตกว่าพูดแล้วหอมแก้มเด็กอีกครั้งก่อนริมฝีปากจะเลื่อนลงไป
ไซร้แถวซอกคอแทยอนอีก เมื่อได้ยินทิฟฟานี่พูดแบบนั้นอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความโมโหและประชดประชันกลับเบาบางลง
อย่างน่าประหลาดใจ
“อื้อออ เดี๋ยวยุนอาก็มา ทำอะไรของเธอฟานี่เมาเหรอไง”
“ไม่ชอบเหรอ?”
จะให้บอกว่าไม่ชอบมันก็ไม่ใช่ไง ในเมื่อการนัวเนียสาวๆมันเป็นเรื่องชื่นชอบของเธอเลยก็ว่าได้
“ลุกได้แล้วน่าไอ้ยุนยิ่งหงอยๆเพราะเจสสิก้าด้วยมาเห็นอะไรแบบนี้คงไม่ดี” แทยอนดันตัวทิฟฟานี่ขึ้นก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมานั่ง
“วันนี้จะไปส่งฟานี่ที่คอนโดไหม” ทิฟฟานี่ที่ยังคงนั่งตักแทยอนโอบคอเค้าไว้สายตายั่วยวนช่างหลอกล่อใจนั่นทำให้แทยอน
ยิ้มออกมา
“ไม่ฉลองหอใหม่แทหน่อยเหรอ วันนี้ค้างที่นี่เถอะ” แทยอนยกมือสองข้างโอบเอวทิฟฟานี่ไว้ทำให้เธอแปลกใจเล็กน้อย
ก็คนตัวเล็กบอกเองแท้ๆว่าไม่อยากให้ยุนอาเห็นอะไรแบบนี้แต่กลับชวนเธอค้างด้วยเนี่ยนะ
“ก็ได้แต่พรุ่งนี้แทต้องไปรอรับฟานี่กลับนะ”
“อืม” คนตัวเล็กรับคำก่อนจะเลื่อนหน้าขึ้นมาจูบคนที่นั่งคร่อมบนตัก เธอไม่ใช่ท่อนไม้นี่ที่ทิฟฟานี่ทำๆก่อนหน้านี้มันเรียก
อารมณ์ได้ไม่น้อยเลย
“ย่าห์ๆ น้อยๆกันหน่อยสิเห็นใจคนโดนเทกันบ้างไหม” เสียงรูมเมทที่กลับมาพอดีทำให้ทั้งสองผละออกจากกัน สีหน้ามองแรง
จากยุนอาส่งมาให้ทั้งคู่ก่อนจะจัดแจงกางโต๊ะวางของกินที่ซื้อมา
“ไอ้แทมากินซะสิ พี่ฟานี่เป็นคนให้เงินไปซื้อของโปรดแกมาเลยนะ” แทยอนพอเห็นว่าเป็นไก่ทอดร้านโปรดก็รีบลงมานั่ง
ประจำที่ทันที ทิฟฟานี่ขยับตัวมานั่งริมเตียงใกล้ๆบริเวณที่แทยอนนั่งแล้วมองดูเค้ากินอย่างอิ่มใจถึงจะอดสงสัยไม่ได้ที่ครั้งนี้
ตัวเล็กของเธอดูจะโมโหเรื่องเธอกับพี่ซีวอนมากพอดูทั้งที่เมื่อก่อนยังไม่เห็นจะเป็นเดือดเป็นร้อนเลย
....หึงสินะ....แทแท..
ริมฝีปากยิ้มกว้างขึ้นเมื่อคิดหาคำตอบออกมาได้ เธอมั่นใจกับสิ่งที่คิดด้วยความที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะกว่าแทยอน
“ฟานี่”
“คะ?” ทิฟฟานี่สะดุ้งเล็กน้อยหลังจากคิดอะไรเพลินๆพร้อมมองแทยอนไปด้วยเจ้าตัวก็เกิดเรียกเธอขึ้นมา
“หยิบถุงเล็กๆสีชมพูบนโต๊ะแทให้หน่อยสิ” ทิฟฟานี่หันไปตามมือของแทยอนก่อนจะลุกไปหยิบถุงใบเล็กนั้นมายื่นให้แทยอน
ที่ยังนั่งกินไก่ทอดอยู่โดยไม่ได้สนใจว่าของในนั้นคืออะไร
“เอาไปสิแทให้” ทิฟฟานี่เอียงคอทำหน้าสงสัยก่อนจะเปิดปากถุงออกดู
“สร้อยคอ? ซื้อให้ฟานี่เหรอ? ไปซื้อมาตอนไหน”
“ซื้อจากแถวบ้านแทน่ะของแฮนเมดด้วยราคาไม่แพง ชอบรึเปล่า” ทิฟฟานี่สบตากับแทยอนก่อนจะยิ้มหวานจนตาปิดรู้สึกดีที่
เค้าเริ่มรู้ว่าทำอะไรเธอจะชอบหรือไม่ชอบ
“ขอบคุณนะตัวเล็ก” ทิฟฟานี่ก้มตัวลงไปจูบหน้าผากแทยอนก่อนจะปล่อยให้เค้ากินต่อแล้วเธอถึงขอปลีกตัวไปล้างเครื่อง
สำอางค์อาบน้ำอีกรอบโดยมีเสื้อผ้าที่แทยอนบอกให้หาจากตู้เสื้อผ้าเค้าได้เลย
“ไม่น่าเล๊ยไอ้แท” ยุนอาส่งเสียงล้อเลียนแทยอนลับหลังทิฟฟานี่ที่เดินเข้าห้องน้ำไป
“อะไรของแก”
“ให้ของผู้หญิงเค้าให้กันแบบนี้เหรอวะไม่โรแมนติคเอาซะเลย”
“ก็แค่ของฝากป่ะวะ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำโรแมนติคเลย.......ที่จริงถ้าแกไม่อยู่คงจะให้ดีกว่านี้หรอกน่า” แทยอนตอบเหมือน
ไม่คิดอะไรแต่ประโยคหลังที่พูดช่างเบาจนยุนอาฟังไม่รู้เรื่อง
“แกว่าอะไรนะแท?”
“เปล๊า รีบๆกินรีบเก็บเถอะ” ยุนอามองหน้าเพื่อนทำท่าจะคาดเค้นให้ได้แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นมือถือตัวเองที่วางอยู่ใกล้ขา
ว่าเจสสิก้าโทรเข้ามาอีกแล้ว ใบหน้าซึมลงทันทีสายตาเอาแต่จับจ้องหน้าจอจนแทยอนสงสัยลุกขึ้นชะโงกตัวมาดูแล้ว
คว้ามือถือยุนอาไป
“ไม่ต้องรับ คนอย่างนี้อย่าไปสนใจอีก” แทยอนพูดแล้วปิดเครื่องยุนอาโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านจากเพื่อนที่กลัวคนอื่นนอกจาก
เจสสิก้าจะติดต่อมา
“พรุ่งนี้ก็จะไปซื้อมือถือใหม่อยู่ละเปลี่ยนเบอร์แล้วห้ามบอกเจสสิก้าเด็ดขาดเลยนะไอ้ยุน!”
“แค่ซื้อมือถือใหม่ไม่ต้องเปลี่ยนเบอร์ก็ได้นี่หว่า”
“ไม่ได้ เปลี่ยนๆไปให้หมดจะได้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามา” เมื่อแทยอนยืนกรานแบบนั้นยุนอาก็ได้แต่เออออตาม ก็รู้ว่าเพื่อนเป็นห่วง
ถึงจะเสียดายเบอร์นี้ที่ใช้มานานแต่ก็คงต้องเปลี่ยนแล้วจริงๆสินะ
ท่าทางยุนอาหลังคิดว่าต้องเปลี่ยนเบอร์ก็ดูหงอยลงไปไม่น้อย ดูได้จากใบหน้าและท่าทางการเช็ดโต๊ะเก็บโต๊ะของเค้าสิ
แทยอนมองๆแล้วนึกว่าเพื่อนกำลังทำเอมวีเศร้าอยู่เลย ทิฟฟานี่ที่ออกจากห้องน้ำมาเห็นท่าทางยุนอาที่พึ่งขึ้นไปมุดผ้าห่ม
นอนหันหน้าเข้ากำแพง
“แทยอน ยุนอาเป็นอะไรอีก” ทิฟฟานี่เดินเข้ามาใกล้ๆกระซิบถามอย่างเบาที่สุด
“เจสสิก้าโทรมาน่ะสิ แทเลยจัดการปิดเครื่องมันซะเลย พรุ่งนี้แทกับยุนจะไปซื้อมือถือกับโน๊ตบุ๊คใหม่เลยบอกให้มันเปลี่ยน
เบอร์ไปด้วยเลย”
“ตัวเล็กจะเปลี่ยนมือถือเหรอ”
“เปล่า แทขอพ่อไว้ว่าย้ายหอจะขอซื้อโน๊ตบุ๊คใหม่เอาไว้เตรียมทำรายงานจบ พ่อแม่ยุนก็ว่าจะซื้อให้แต่มันบอกไม่อยากได้
เพราะยังไงก็ใช้ด้วยกันกับแทได้ มันอยากได้มือถือใหม่มากกว่าเพราะเครื่องนี้ก็ใช้มานานแล้วน่ะ” ทิฟฟานี่ทำท่าคิดเล็กน้อย
หลังจากได้ฟังแทยอนอธิบายเรื่อง
“ถ้างั้นพรุ่งนี้ฟานี่จะไปด้วย เดี๋ยวแทเอาเงินที่ได้มาไปซื้อของไม่จำเป็นหมดซะก่อน”
“ห๊ะ?”
“ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น นอนได้แล้วไหนๆวันนี้ไม่ต้องกลับดึกก็พักบ้าง” ทิฟฟานี่พูดแล้วก็ขึ้นไปบนเตียงเตรียมพร้อมจะนอน
แทยอนปิดไฟให้ก่อนที่จะพาตัวเองเข้าไปแปรงฟันแล้วค่อยกลับมาทิ้งตัวลงที่นอน แรงยวบข้างๆตัวทำให้ร่างสวยพอสัมผัสได้
ว่าอีกคนขึ้นมานอนบนเตียงแล้วจึงขยับตัวเข้าไปในอ้อมแขนเค้าทันที แทยอนกอดทิฟฟานี่เอาไว้ก่อนจะนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นใน
วันนี้ สิ่งที่เธอทำสิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิด..มันเป็นเพราะอะไร...เธอติดฟานี่มากไปใช่ไหมถึงเห็นอยู่กับคนอื่นไม่ได้...หรือที่จริง
เป็นแค่ความรู้สึกไม่อยากแชร์ทิฟฟานี่กับใครเท่านั้นเอง..
ในวันต่อมาทั้งสามคนก็ไปที่ห้างกัน แทยอนเบรคทิฟฟานี่ไว้ก่อนตั้งแต่อยู่บนรถว่าพวกเค้าจะมาเพื่อซื้อโน๊ตบุ๊คและมือถือเป็น
เรื่องหลักๆแล้วกลับหอจะไม่เดินช๊อปปิ้งอย่างอื่นเด็ดขาดซึ่งทิฟฟานี่ก็ยอมรับปากว่าพอพวกเค้าซื้อของเสร็จเธอก็จะกลับด้วย
ไม่ดึงดันลากเด็กทั้งสองช็อปปิ้งต่อกับเธอ
“ยุนแกเอาเบอร์นี้ดิ เบอร์สวยดี” แทยอนออกความเห็นเมื่อยุนอากำลังคิดหนักกับเบอร์ใหม่เลือกไม่ถูกว่าจะเอาเบอร์ไหนดี
นี่เลือกยากมากกว่าเลือกรุ่นมือถืออีกเพราะเธอมีรุ่นในใจมาแล้วมาถึงก็เลือกได้ทันที ทิฟฟานี่ที่เดินดูรอบๆพอกลับมาก็สะกิด
แทยอนพร้อมเอาโบชัวร์ให้
“ตัวเล็ก เครื่องนี้โอเคไหม”
“ฟานี่จะเปลี่ยนมือถือเหรอ รุ่นนี้ก็ดีนะ” แทยอนดูแล้วออกความเห็น
“แทต่างหากที่จะเปลี่ยน มือถือแทก็เก่าแล้วเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
“แทไม่มีตังค์หรอกพ่อให้มาซื้อโน๊ตบุ๊คนี่ซื้อมือถือไม่ได้หรอก”
“ไม่ได้บอกให้เอาตังค์นั่นมาซื้อซะหน่อย ฟานี่จะซื้อให้ต่างหาก” แทยอนทำหน้าเหวอพร้อมส่งโบชัวคืนให้
“บ้าเหรอไงฟานี่ จะมาซื้อให้แททำไมเครื่องไม่ใช่ถูกๆนะ” แทยอนถกเถียงกับทิฟฟานี่ที่ยืนยันว่าจะซื้อให้แต่เจ้าตัวก็ยืนกราน
ว่าจะไม่เอาเช่นกันจนยุนอาที่ยังคงตัดสินใจเลือกเบอร์ไม่ได้พอเห็นสองคนแล้วก็ต้องปวดหัวทีเดียว
“นี่ๆ มาช่วยยุนเลือกเบอร์กันก่อนได้ไหม” แทยอนและทิฟฟานี่หันมามองยุนอาและพร้อมใจกันเข้ามาช่วยเลือกเบอร์อย่าง
จริงจังอีกครั้งพอตัดสินใจเลือกเบอร์ได้แทยอนก็รีบเร่งให้ไปดูโน๊ตบุ๊คต่อเพราะกลัวว่าทิฟฟานี่จะดื้อดึงซื้อมือถือให้เธออีก
“ฟานี่ เครื่องนี้ดีไหม” แทยอนหันไปถามทิฟฟานี่ที่เดินตามเธอตลอดที่เข้ามาในร้านขายโน๊ตบุ๊ค
“ถามฟานี่ทำไมล่ะก็ของแทนี่อยากได้แบบไหนก็เลือกสิ” ท่าทางทิฟฟานี่จะเคืองเล็กๆที่แทยอนปฎิเสธเรื่องมือถือ
“ก็ของแทไงถึงให้ฟานี่ช่วยเลือก ของแทก็เหมือนของฟานี่ไม่ใช่เหรอ” ทิฟฟานี่ชะงักไปเล็กน้อยแล้วหันไปมองทางอื่น
ใบหน้าแดงขึ้นมาเล็กๆก่อนที่จะตอบกลับโดยไม่มองหน้าแทยอน
“พูดอะไรก็ไม่รู้ ของตัวเล็กไม่ใช่ของฟานี่สักหน่อย ชอบเครื่องไหนก็ซื้อเถอะฟานี่ไม่รู้พวกสเป็คคอมหรอก” พอทิฟฟานี่พูด
เสร็จก็เดินหนีไปหายุนอาที่กำลังก้มหน้าก้มตาเลือกแผ่นเกมส์อยู่ที่โซนเกมส์ด้านในสุดของร้าน แทยอนมองตามแล้วยิ้มน้อยๆ
ถึงจะเด็กกว่าแค่ไหนแต่เรื่องอาการผู้หญิงแบบนี้แทยอนก็ไม่ได้โง่หรอกนะ
เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้
“จะปิดเครื่องทั้งวันเลยเหรอไง เธอจะใจแข็งไปถึงไหนนะยุนอา” เจสสิก้าที่ลองโทรหายุนอาอยู่หลายครั้งเริ่มหัวเสียที่โทร
กี่ครั้งก็เจอแต่ระบบตอบรับให้ฝากข้อความ พอสายตามองไปเห็นแฟนหนุ่มถือกาแฟกลับมาก็รีบเก็บมือถือเครื่องที่ใช้ลง
กระเป๋าเพราะแค่มองแว็บเดียวก็รู้ได้แน่ว่าไม่ใช่เครื่องปกติที่จุงกิเคยเห็น
“มาแล้วครับ เดี๋ยววันนี้เราจะไปไหนกันต่อดีสิก้า” จุงกิวางกาแฟให้ตรงหน้าเจสสิก้าก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ตัวใกล้กัน เจสสิก้ายก
กาแฟขึ้นมาดื่มท่าทางกำลังคิดอะไรบางอย่างจุงกินเห็นดังนั้นก็ยิ้มแล้วนั่งรอเพราะคิดว่าเจสสิก้าคงกำลังคิดอยู่ว่าอยากไปไหน
แต่เปล่าเลย....เจสสิก้ายังคงคิดเรื่องยุนอาวนเวียนอยู่อย่างนั้น..ถึงแม้เจสสิก้าจะพยายามหันมาให้ความสนใจกับการเดท
ของเธอกับแฟนแต่...ไม่ว่าจะไปที่ไหนเธอก็เผลอชักชวนจุงกิไปที่ๆเคยไปกับยุนอาทุกที่
“วันนี้ท่าทางคุณเหม่อๆนะครับดูไม่มีความสุขเลย นี่ผมพาคุณมาเหนื่อยหรือเปล่าสิก้า” จุงกิไถ่ถามขณะที่ขับรถจะพาเจสสิก้า
ไปดินเนอร์
“อย่าคิดแบบนั้นสิคะ สิก้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยแค่บางทีก็คิดไปถึงวันคุณจะกลับมันก็เศร้าๆน่ะค่ะ” เจสสิก้าปั้นยิ้มตอบจุงกิ
ไปด้วยข้ออ้างที่ทำให้แฟนเธอยิ้มหน้าบานไม่น้อยหลังคุยอะไรกันต่ออีกนิดหน่อยจนจุงกิคลายสงสัยเจสสิก้าก็ทอดสายตา
เหม่อมองออกนอกรถ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แม้มือจะคอยจับมือถืออีกเครื่องในกระเป๋าถือที่แอบเปิดสั่นเอาไว้ก็ไม่มีทีท่าว่า
จะมีการติดต่อกลับมาจากยุนอาเลย
ถ้าสิก้ายังคบกับเค้าก็อย่ามาเจอยุนเลย
เธอจะเอาแบบนี้จริงๆเหรอยุนอา...ก่อนหน้านี้เราก็มีความสุขกันดีๆนี่เธอรอจุงกิกลับไปก่อนไม่ได้เหรอไง
จะบอกว่าเธอจริงจังกับฉันไม่ต้องการเป็นที่สองรองจากใครงั้นเหรอ?
ฉันไม่ยอมหรอกนะ..
ฉันต้องคุยเรื่องนี้กับเธอให้รู้เรื่องให้ได้
คืนนั้นเจสสิก้าตัดสินใจออกจากบ้านมากลางดึกเพื่อไปที่ผับประจำที่ยุนอาชอบมากับแทยอนเพราะหลังจากดินเนอร์กับ
จุงกิเสร็จกลับมาบ้านเธอก็พยายามโทรหายุนอากี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่สามารถติดต่อได้จนต้องออกมาหาเค้าเองถึงที่
“ยังไม่มาเหรอไงนะ” เจสสิก้าสอดสายตาไปทั่วผับแต่ไม่เห็นวี่แววของยุนอาเลยเดินไปนั่งที่เคาวน์เตอร์บาร์สั่งเครื่องดื่มมา
ดื่มก่อนจะหันไปมองหายุนอาเป็นระยะๆ
“.......ป่านนี้น่าจะมาได้แล้วน่า” เจสสิก้าหยิบมือถือขึ้นดูเวลาหลังจากเข้ามานั่งในผับได้เกือบสองชั่วโมงแล้ว
“นัดใครไว้เหรอคะ?” เสียงกระซิบใกล้ๆหูทำให้เจสสิก้าหันควับไปมอง ท่าทางผิดหวังหลังจากเห็นว่าคนมาทักไม่ใช่ยุนอา
“ไม่ได้นัดเธอไว้แน่ๆ.....ทิฟฟานี่”
----------------------------------------------------------------------------------
Talk : รีดเดอร์ที่งงเจทิย้อนไปอ่านตอน 12 นะจ๊ะนางเคยเจอกันแล้วนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น