ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 14 : บอสใหญ่
Chapter 14 : บอสใหญ่
“แทแทไปเรียนไป~” น้ำเสียงยานคางพร้อมกับฝ่าเท้าที่ยื่นไปสุดเอื้อมเพื่อสะกิดไหล่เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ที่นั่งกับพื้นพิงโซฟาที่
เธอกำลังนอนอยู่แต่เจ้าตัวก็ไม่มีทีท่าจะขยับจากตรงนั้นเลย
“ฟานี่ยังมีไข้อยู่แทจะอยู่จนกว่าฟานี่จะหายดี” ถึงแม้ทิฟฟานี่จะดีขึ้นแล้วแต่เค้าก็ยังมีไข้อยู่เล็กๆจนเด็กสาวผมสีสวยไม่อาจวางใจใน
ความอดทนของเค้าว่าที่ดีขึ้นเนี่ยพยายามฝืนทำอยู่ด้วยหรือเปล่าเพื่อให้เธอสบายใจ
“ฟานี่ดีขึ้นแล้ว ไม่อ๊วกแล้วด้วยไม่ต้องห่วงน่า” คนฟังหันหน้ามาถมึงตาใส่หญิงสาวผมน้ำตาลทองที่นอนก้มหน้ามองมาท้ายโซฟา
“ถ้าไข้ยังไม่ลดเป็นปกติแทก็ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ” ทิฟฟานี่ถอนหายใจเมื่อเห็นว่าเค้าดื้อเกินกว่าที่จะฟังคำพูดของเธอ
เฉกเช่นเธอที่ดื้อจะให้เค้าไปเรียนเหมือนกัน
“ไม่เบื่อเหรอนั่งเฉยๆเฝ้าฟานี่แบบนี้” เด็กสาวผมสีสวยค่อยคลานเข่ามานั่งพื้นใกล้ๆมือหญิงสาวแล้วเอามือถือตัวเองให้เค้าดูว่าเธอ
นั่งอ่านMangaในอินเตอร์เนตอยู่
“ใกล้สอบแล้วไม่ใช่เหรอ นี่อ่านหนังสือเตรียมสอบบ้างไหมคะตัวเล็ก” ทิฟฟานี่ลูบหัวเค้าเบาๆ
เด็กสาวผมสีสวยยกมือขึ้นจับมือที่ลูบหัวเค้าลงมาแนบแก้มก่อนจะหันไปส่งสายตาให้เจ้าของมือเรียวนั้น
“มือยังอุ่นๆเลยนะฟานี่ นอนเดี๋ยวนี้” หญิงสาวหัวเราะที่โดนคนอายุน้อยกว่าดุกลับมา วันนี้เธอคงต้องยอมแพ้เชื่อฟังแทยอนซะแล้วล่ะ...
มือเรียวเลื่อนโอบรัดคอเค้าไว้ก่อนจะหลับตาลงโดยไม่ต้องให้เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ย้ำกับเธออีกครั้ง แทยอนหันหน้ามามองทิฟฟานี่แล้ว
เขยิบตัวเข้าไปใกล้จนสามารถเอนพิงศีรษะหญิงสาวได้
ทุกการกระทำล้วนเป็นไปอย่างธรรมชาติ แทยอนไม่ได้คิดฉวยโอกาสไม่ได้คิดอยากจะทำให้ทิฟฟานี่รู้สึกดีรู้สึกหลงรักเธอ
เธอห่วงก็คือห่วง อยากดูแลก็คืออยากดูแล ยิ่งได้รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเค้ามากขึ้น...
เธอก็เผลอเอาใจใส่เค้ามากขึ้น...
มากขึ้น.....
ทิฟฟานี่ถึงจะขึ้นชื่อว่ามีผู้ชายเลี้ยง ภายนอกใครมองก็เห็นว่าหญิงสาวเกาะผู้ชายกินเอาตัวเข้าแลก นั่นมันก็แค่ขี้ปากคน
ใครจะมองเค้าร้ายยังไงเธอก็ยังเห็นแต่ความดีที่เค้าทำให้...
เพราะฉะนั้นทิฟฟานี่ก็สมควรที่จะได้รับสิ่งดีๆจากเธอเช่นกัน....
“ตัวเล็ก”
“หือ?” แทยอนตอบรับคนป่วย นี่นึกว่าเค้าหลับไปแล้วนะเนี่ย
“ไม่ต้องมานั่งเฝ้าตลอดก็ได้นะ หิวก็สั่งอะไรมากินหรืออยากกินขนมก็ออกไปซื้อ เงินเอาในกระเป๋าฟานี่ก็ได้คีย์การ์ดอยู่บนโต๊ะรหัสก็..”
“พอเลยฟานี่ แทไม่ออกไปไหนหรอกเลิกห่วงแล้วนอนซะที” เธอลูบหัวเค้าน้อยๆก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน นั่นก็เพราะสิ่งที่
ทิฟฟานี่พูดนั่นแหละนะ
ดูสิป่วยก็ป่วยยังจะมาสั่งโน่นนี่กลัวฉันจะอดตายเหรอไง ถึงเธอจะอายุมากกว่าฉันแค่ไหนแต่ฉันก็โตพอที่ดูแลตัวเองได้แล้วน่า
“จ้องแบบนี้ฟานี่จะนอนหลับเหรอตัวเล็ก” ทิฟฟานี่อมยิ้มใส่แทยอนที่กำลังลูบผมเธอเล่นแถมมองด้วยแววตาหวานเยิ้มไปอีก
“ทำไม? มีอารมณ์?” แววตาหวานเยิ้มกลับกลายเปนเจ้าเล่ห์หยอกล้อได้ในเสี้ยววินาทีจนคนมองถึงกลับหลบสายตา
“ไม่รู้ละ อย่ากวนสิฟานี่จะนอน” หญิงสาวพลิกตัวหันหน้าเข้าด้านพนักพิงโซฟาทำเป็นจะหลับ แต่เด็กสาวก็อ้างกลัวจะนอนไม่สบายตัว
ให้เค้าหันหน้ากลับมาทางเดิมทิฟฟานี่แม้จะขัดขืนแต่ท้ายที่สุดก็ยอมพลิกตัวกลับมาทางเดิม
เรียวนิ้วสวยหยุดริมฝีปากเด็กสาวที่เข้ามาใกล้มากขึ้น แต่ท่าทางจะห้ามไม่ได้เมื่อเค้าจับมือเธอกดลงพื้นโซฟาก่อนก้มตัวลงมาจูบ
ทิฟฟานี่อดสังสัยไม่ได้เลยว่า..
ที่บอกว่ามีอารมณ์น่ะ...
น่าจะเป็นตัวเล็กมากกว่าเธอล่ะมั้ง...
ทิฟฟานี่ปล่อยให้แทยอนบดริมฝีปากย้ำซ้ำหลายครั้งจนเมื่อได้รับสัมผัสจากลิ้นของอีกคนถึงเอ่ยห้าม บอกกับเค้าว่าเธอจะนอน
แทยอนถึงยอมล่าถอยลงไปนั่งกับพื้นเรียบร้อยเหมือนเดิม
“ไว้บ่ายๆปลุกฟานี่นะคะ” หญิงสาวหอมแก้มเค้าแล้วเอนศีรษะพิงแทยอนเหมือนเดิม
เด็กสาวผมสีสวยดูเวลาตอนนี้ได้สิบโมงครึ่งยังพอมีเวลาอีกเกือบสามชั่วโมง แต่เธอก็ควรเตรียมหาข้าวกลางวันให้หญิงสาวทาน
ดีกว่าคนป่วยต้องเหนื่อยตื่นมาทำอีก
สายตามองไปทางห้องครัวแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ อยากจะทำอาหารอ่อนๆให้เค้ากินหรอกนะ แต่เธอน่ะ....
ทำเป็นแค่รามยอน อาหารง่ายๆพวกแซนวิช ทอดไข่ ต้มไข่อะไรเทือกนั้นมากกว่า ขืนเธอลงมือทำอาหารจริงๆจังๆให้ทิฟฟานี่...
เค้าคงได้เข้าโรงพยาบาลจริงๆรอบนี้..
แทยอนตัดใจที่จะทำอาหารเองแล้วยกมือถือขึ้นมาเซิสค้นหาร้านเดลิเวอรี่ดูเมนูอาหารที่พอจะมีประโยชน์หรือไม่แสลงเกินไปกับ
ร่างกายหญิงสาวตอนนี้....
เด็กสาวที่คอยประคบประหงมคนป่วยจนลืมเพื่อนไป...ไม่ทันนึกถึงเลยว่าพอตัวเองส่งข้อความบอกไว้ตั้งแต่เมื่อคืนว่าจะไม่กลับหอ
แล้วก็ไม่ไปเรียนวันนี้แล้ว.....เพื่อนเธอจะทำอะไรอยู่..
จะไปเรียนหรือเปล่านะ...
หลังจากเมื่อคืนที่ยุนอาแยกตัวกลับก่อนเธอไปคอนโดเพื่อนในคณะของเจสสิก้าที่จัดงานปาร์ตี้วันเกิดกัน ก็ไม่รู้เพราะอะไรหรอกนะที่
เจสสิก้าชวนเธองานวันเกิดเพื่อนเค้าแต่มันก็น่าดีใจนี่ที่เค้าพาไปพบป่ะเพื่อนเค้าบ้างถึงแม้...เค้ายังแนะนำว่าเธอเป็นเพื่อนเค้าก็เถอะ...
ก็มันเป็นความจริงที่ไม่ได้คบกันน่ะนะ
“สิก้าคะ ตื่นเถอะ” ยุนอาเขย่าตัวหญิงสาวที่หลับสนิทบนเตียงเธอ เมื่อคืนเจสสิก้าเมามากเลยถือวิสาสะพาเค้ากลับมานอนที่ห้องตัวเอง
หญิงสาวงัวเงียลืมตาขึ้นมาแต่ไม่ยอมขยับกายสักนิด แค่มองนิดเดียวก็รู้แล้วว่าเธออยู่ที่ไหน...
“หิวไหมคะ ยุนออกไปซื้อของกินมาไว้ให้แล้วอาบน้ำก่อนแล้วมาทานได้เลย” เจสสิก้าเพียงยิ้มรับแล้วค่อยลุกขึ้นมา มือดึงผ้าห่มปิด
ร่างกายอย่างรู้ตัวว่าเธอไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายอยู่เลยในตอนนี้ สายตาไล่มองตามแนวพื้นรอบเตียงแต่ก็ไม่พบสิ่งที่เธอหา
“เสื้อผ้าสิก้าไปไหนคะยุน”
“ยุนเอาซักตากให้แล้ว ใส่เสื้อผ้ายุนก่อนนะคะ” ยุนอาบอกพร้อมยื่นผ้าขนหนู เสื้อ กางเกงขาสั้นสบายๆ รวมถึงแปรงสีฟันให้ครบเซต
“แล้ว..”
“ถ้าชั้นในรอก่อนนะคะ แป๊บๆน่าจะแห้ง พอดีร้านขายของแถวนี้ไม่มีขายด้วย” ยุนอาเหมือนจะรู้ว่าสิก้าจะถามหาอะไรเลยชี้ให้ดู ว่าเธอเอา
ยกทรงกับกางเกงในเจสสิก้าแขวนไว้ด้านในห้องแล้วใช้พัดลมเป่าลมอยู่ ภาพที่เห็นทำเอาเจสสิก้าอึ้งไปเล็กๆทีเดียว
คือไม่นึกว่าคู่นอนของเธอจะมาซักผ้าซักชั้นในเธอให้แบบนี้ แถมแบบเอาพัดลมเป่าให้จะได้แห้งไวๆนี่ก็พึ่งเคยเจอเหมือนกัน
“นั้นสิก้าอาบน้ำก่อนนะ ยุนกินข้าวแล้วใช่ไหม”
“ยัง รอกินพร้อมกันไงคะ อาบน้ำเถอะค่ะเดี๋ยวยุนว่าเอาไดร์เป่าชั้นในสิก้าให้จะได้แห้งไวขึ้น” เจสสิก้าไม่ทันตอบก็เห็นอีกคนหา
หยิบไดร์ออกมาเดินไปจัดการเป่าชั้นในเธอทันที
...น่าเอ็นดูซะจริง...ยุนอาเนี่ย...
หญิงสาวผมทองทอดสายตามองการกระทำเค้าอยู่แป๊บนึงถึงได้เข้าไปอาบน้ำ
ใต้ฝักบัวที่คุ้นเคยภาพเมื่อตอนที่เธอกับยุนอามีอะไรกันในนี้ก็ไหลเวียนเข้ามาในสมอง ยุนอาคงปลอดภัยสุดแล้วที่เธอจะเก็บไว้ข้างกาย
ไม่ว่าเธอพูดอะไรเค้าก็เชื่อฟังดีทำตามโดยง่าย เรียกให้มาก็มา บอกไม่ให้ทำอะไรก็ทำ...
แถมยัง....
ดีอย่างคาดไม่ถึง.....
......ถ้าถึงเวลาที่ต้องปล่อย...เค้าคงยอมปล่อยเธอง่ายๆนะ...เพราะยังไง....
เธอก็ต้องกลับไปหาจุงกิ.....
ธารน้ำหยุดลงจากฝ่ามือบางที่ปิดมันเมื่อชำระล้างร่างกายเรียบร้อย ผ้าขนหนูผืนนุ่มซับลงบนร่างกายทีละนิดก่อนจะสวมเสื้อผ้าที่นำเข้า
มาเตรียมเปลี่ยน แม้เสื้อยุนอาออกจะยาวกว่าตัวเธอไปหน่อยเพราะความสูงของเค้าแต่ใส่แล้วก็ไม่ได้หลวมโพรกมากนัก กางเกงก็ใส่
ได้สบายๆเพราะเป็นกางเกงยางยืดอยู่แล้ว
“อ่ะ เสร็จแล้วเหรอมานั่งนี่สิคะสิก้า”
“โหยังร้อนๆอยู่เลย” เจสสิก้านั่งลงบนพื้นเเห็นไอร้อนขึ้นจากอาหารเช้าที่ยุนอาวางบนโต๊ะกินข้าวตัวเล็กไว้ให้
“ยุนพึ่งอุ่นเมื่อกี้เอง สิก้าจะได้ทานร้อนๆได้รสชาตดีกว่าไงคะ” คนพูดยิ้มกว้างจนคนฟังได้แต่อมยิ้มแล้วถึงเริ่มทานกัน
ความเอาใจใส่เทคแคร์ของยุนอาทำให้เจสสิก้ารู้สึกดีไม่น้อยแต่อย่างว่า....ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเจอมาก่อน
แค่คนที่คอยดูแลเอาใจใส่เธอแบบนี้...
ตอนนี้อยู่ที่อเมริกานี่นะ...แถมนานๆกลับมาทีพวกที่เธอควงไว้เล่นก็ไม่เคยเป็นแบบยุนอาสักคน ยิ่งยัยคนก่อนหน้านี้สลัดออกยากเย็น
จนล่าสุดที่วันนั้นเจอที่ผับแล้วเธอลากไปเคลียร์ที่อื่น ก็ได้บอกได้ตัดเค้าอย่างชัดเจนถึงแม้จะต้องพูดแรงต้องและหาเรื่องมาขู่เพื่อให้
เค้าหยุดมาตามตื๊อสักที
“เหม่ออะไรเหรอคะ ไม่ถูกปากเหรอ”
“อ่อเปล่า ยังง่วงๆอยู่นิดหน่อยน่ะค่ะว่าแต่วันนี้ยุนไม่มีเรียนเหรอ”
“มีตอนบ่ายๆแล้ววันนี้แทก็ไปเฝ้าไข้พี่ฟานี่ด้วย สิก้าไปนั่งเรียนเป็นเพื่อนยุนได้ไหม”
“ก็ได้ ยังไงวันนี้สิก้าก็ว่างอยู่” เจสสิก้าตกลงอย่างไม่น่าเชื่อทำยุนออกดีอกดีใจออกทางสีหน้าให้คนมองได้ยิ้มตอบรับเค้าไม่ให้
บรรยากาศเสีย เมื่อทานอาหารกันเสร็จกว่าจะเก็บล้างกว่าจะจัดการเสื้อผ้าชุดชั้นในของเจสสิก้าเรียบร้อยก็ปาไปเกือบบ่ายกว่า
ทั้งสองจะออกจากหอมาถึงมหาลัยยุนอาก็เลยเวลาเข้าเรียนไปได้ครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ยุนอาก็ยังพาเจสสิก้าเดินเรื่อยๆไม่รีบร้อนสักนิด
เพราะว่ารู้ดีว่าอาจารย์วิชานี้ไม่ว่าอะไรเธอกับแทยอนเปนปกติแม้จะสายแค่ไหน
“ยุนคะ” เจสสิก้าดึงแขนเสื้อยุนอาทั้งที่สายตามองไปทางอื่น
“มีอะไรเหรอคะ”
“สิก้าว่า....คนมองแปลกๆนะ” เธอมองสำรวจเสื้อผ้าตัวเองอีกครั้งทั้งที่ใส่เสื้อคลุมของยุนอาทับไว้เพราะชุดที่ไปปาร์ตี้ของเธอคงไม่
เหมาะจะมาเข้าเรียนยามสว่างเท่าไหร่ ก็ว่าก่อนออกมาเช็คการแต่งตัวโอเคแล้วนะ ทำไมคนยังมองพวกเธอเป็นระยะๆตลอดทางตั้งแต่
เข้ามาในมหาลัยเลยล่ะ
“ก็สิก้าสวยไงคะคนเลยมอง อย่าสนใจเลยค่ะ” ยุนอาเลี่ยงที่จะบอกว่าในมหาลัยเธอก็เนื้อหอมไม่น้อย
พอเดินกับสาวแปลกหน้าที่ไม่ใช่แทยอนใครๆก็ต้องสงสัยทั้งนั้นล่ะแต่ยุนอาก็ปิดได้ไม่นานเมื่อนักศึกษาสาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านแล้วคุยกัน
เสียงดังไปนิดจนมาเข้าหูทั้งสอง
“แกเห็นไหม ใครอ่ะไม่เคยเห็นหน้าเลยแฟนพี่ยุนหรือเปล่า”
“นั่นดิ แล้วพี่แทยอนไปไหนไม่รู้เนี่ยทำไมไม่มากับพี่ยุนอาไม่รู้”
“เค้าอาจไม่ใช่แฟนก็ได้ป่ะ พี่ยุนโสดมาตั้งนานอาจจะคนมาติดพี่เค้าไหม ถ้าใช่ก็อกหักดิวะ!”
“นี่แกเสียงดัง! เค้าหันมามองด้วย ไปเร็วๆๆๆ” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่ตั้งใจหันไปมองพวกยุนอาอีกครั้งกลับเห็นหญิงสาวผมทองคนที่
พวกเธอสงสัยหยุดหันกลับมามองพวกเธอจนต้องรีบเผ่นกันทั้งกลุ่ม
“เนื้อหอมจังนะคะ” เจสสิก้าหันมามองหน้ายุนอา สีหน้าแลคละเคล้าปนไปด้วยอารมณ์แปลกประหลาดใจและเหน็บแนมเล็กๆ
“ทำไมคะ ถึงจะเนื้อหอมยังไงคนที่ได้แตะก็มีแต่สิก้านะ”
“ทำเป็นปากหวาน”
“พูดจริงๆนะเนี่ย ไม่เชื่อเหรอสิก้า” ยุนจับมือเจสสิก้าถามด้วยสีหน้าเบิกบานท่าทางเหมือนไม่จริงจังแต่จริงใจสุดๆ
“ไม่รู้สิ ไปทางไหนต่อล่ะจะเข้าเรียนทันก่อนหมดคาบไหมเนี่ย” เจสสิก้าทำเป็นมองไปทางอื่นเปลี่ยนเรื่องให้เค้าเลิกพูดเรื่องนี้ แต่ถึง
ยุนอาจะยอมหยุดตอนนี้พอถึงห้องเรียนคนในห้องก็ต่างฮือฮาไม่น้อย ทำให้เจสสิก้าออกอาการประหม่าที่โดนทุกคนจับจ้องแม้เธอจะไป
เที่ยวผับเคยโดนสายตามากมายมองยังไงก็ไม่เคยประหม่าได้แบบนี้เลย
คิดผิดแล้วสิก้าที่ยอมมามหาลัยกับยุนอา ไม่นึกว่ายุนอาจะเนื้อหอมขนาดนี้ ไม่สิคงไม่ใช่แค่ยุนอาพวกกลุ่มเมื่อก่อนหน้าก็พูดถึง
แทยอนด้วย...สองคนนี้..
ดังมากในมหาลัยนี่สินะ....
“ยุนอาๆ” นักศึกษาหญิงโต๊ะข้างหน้าหันมาเรียกยุนอาเบาๆ เจ้าของชื่อก็ยิ้มรับพยักหน้าทำท่ารอฟังว่าเค้าเรียกทำไม
“แฟนเหรอ?”
“มะ..”
“ตอนนี้ยัง แต่เร็วๆนี้น่าจะใช่” ยุนอารีบพูดเมื่อเห็นเจสส้าทำท่าจะปฏิเสธด้วยตัวเอง
ปฏิกริยาเพื่อนในสาขาที่ได้รับคำตอบถึงกับออกอาการแซวในเมื่อยุนอาไม่เคยจะเปิดตัวว่าชอบใครอยู่หรือจริงจังกับใครเลย
“ยุน...ทำไมพูดแบบนั้น”
“ให้เกียรติสิก้าไงคะ จะได้รู้ว่ายุนไม่ได้ควงใครมาให้ที่มหาลัยเห็นเหมือนที่พาสิก้ามา” รอยยิ้มแสนซื่อตรงดวงตาแสนอ่อนหวานแต่
ไม่ได้ทำให้เจสสิก้าหวั่นไหวอะไรกับคำพูดนั้นเลย
เธอกลับ...
รู้สึกเหมือนโดนเค้าต่อว่าทางอ้อม.....
รู้ว่ายุนอาไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น...แต่ยังไงก็รู้สึกว่าสิ่งที่เค้าพูดมันกระทบสิ่งต่างๆที่เธอขณะนี้...
ใช่เธอมีแฟนแล้วแต่ไม่บอกใครแล้วยังนอนกับคนอื่นที่ไม่ใช่แฟน....ไม่ได้ให้เกียรติแฟนตัวเองเลยสักนิด....ถึงอย่างนั้น.....
เธอก็ไม่ให้ใครขึ้นมาเป็นแฟนจริงๆแทนจุงกิสักคน แบบนี้เธอก็ยังให้เกียรติแฟนเธอบ้างไม่ใช่เหรอ
“สิก้า? เป็นอะไรคะ” ยุนอาเห็นเค้านิ่งไปตั้งแต่ที่เธอพูดจบจนเกิดความสงสัย
“ไม่มีอะไร กระดานอยู่ทางโน้นเรียนไปสิมามองสิก้าอยู่ได้” ยุนอายิ้มรับเค้าแล้วหันไปทางกระดานปล่อยให้เจสสิก้าได้คิดเรื่องราวต่างๆ
วนไปวนมาอยู่คนเดียว
........เธอรู้สึก...
สังหรณ์ใจไม่ดียังไงชอบกล...
เกี๋ยวกับ....
ยุนอา....
ไอ้คำพูดแบบนั้น...
ขอให้มันเป็นเพียงคำหวานเป็นเพียงการโชว์เพื่อเอาใจผู้หญิงตามปกติของเค้าทีเถอะ...
ขออย่าให้คิดจริงจังอะไรเลยนะ...
ฉันไม่อยาก......ทำอะไรรุนแรงจนเกินไปกับเธอ....อย่าคิดอะไรกับฉันมากเกินกว่าการมีเซ็กส์ที่แสนเร่าร้อน การได้เที่ยวด้วยกัน
อย่างสนุกสนาน...แค่นั้นก็พอนะยุนอา...ฉันขอล่ะ...
หญิงสาวผมทองนึกภาวนาอยู่ในใจไม่อาจเอื้อนเอ่ยบอกเค้าได้โดยตรง สายตาแอบชำเลืองมองคนนั่งข้างเล็กน้อย
พอได้จับจ้องเค้าอย่างตั้งใจ..ก็เห็นถึงเสน่ห์อันมากมายเปร่งประกายออกมา...ไม่แปลกอะไรเลยที่เค้าจะเนื้อหอม
เสียงถอนหายใจหนักชัดเจนจนยุนอารู้สึกได้ เค้าหันมาหาหญิงสาวเพื่อชวนคุยเพราะคิดว่าเค้าคงจะเบื่อ แต่เจสสิก้าก็ชี้นิ้วให้เธอมอง
ไปทางด้านหน้าทำให้เธอไม่อาจขัดใจต้องทำตามเค้าแต่โดยดี
คนหนึ่ง.....กางกำแพงกั้นทุกความสัมพันธ์ถึงแม้จะได้สัมผัสลิ้มรสกับใครเกินเลยแค่ไหนแต่ก็ไม่ปล่อยเค้าเข้ามาถึงหัวใจของเธอ...
ส่วนอีกคน....
พยายามหาอาวุธชั้นดีทุกอย่างเพื่อเข้าไปในหัวใจเค้าให้ได้.....
สุดท้ายแล้ว...
ยุนอาจะหาอาวุธชั้นเลิศได้แค่ไหน...
จะสามารถเข้าถึงเค้าได้จริงๆหรือเปล่า.....
ก็ขึ้นอยู่กับบอสใหญ่อย่างเจสสิก้า...
ว่าจะยอมพ่ายแพ้ต่อเค้าไหม....
----------------------------------------------------------------------------------
“แทแทไปเรียนไป~” น้ำเสียงยานคางพร้อมกับฝ่าเท้าที่ยื่นไปสุดเอื้อมเพื่อสะกิดไหล่เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ที่นั่งกับพื้นพิงโซฟาที่
เธอกำลังนอนอยู่แต่เจ้าตัวก็ไม่มีทีท่าจะขยับจากตรงนั้นเลย
“ฟานี่ยังมีไข้อยู่แทจะอยู่จนกว่าฟานี่จะหายดี” ถึงแม้ทิฟฟานี่จะดีขึ้นแล้วแต่เค้าก็ยังมีไข้อยู่เล็กๆจนเด็กสาวผมสีสวยไม่อาจวางใจใน
ความอดทนของเค้าว่าที่ดีขึ้นเนี่ยพยายามฝืนทำอยู่ด้วยหรือเปล่าเพื่อให้เธอสบายใจ
“ฟานี่ดีขึ้นแล้ว ไม่อ๊วกแล้วด้วยไม่ต้องห่วงน่า” คนฟังหันหน้ามาถมึงตาใส่หญิงสาวผมน้ำตาลทองที่นอนก้มหน้ามองมาท้ายโซฟา
“ถ้าไข้ยังไม่ลดเป็นปกติแทก็ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ” ทิฟฟานี่ถอนหายใจเมื่อเห็นว่าเค้าดื้อเกินกว่าที่จะฟังคำพูดของเธอ
เฉกเช่นเธอที่ดื้อจะให้เค้าไปเรียนเหมือนกัน
“ไม่เบื่อเหรอนั่งเฉยๆเฝ้าฟานี่แบบนี้” เด็กสาวผมสีสวยค่อยคลานเข่ามานั่งพื้นใกล้ๆมือหญิงสาวแล้วเอามือถือตัวเองให้เค้าดูว่าเธอ
นั่งอ่านMangaในอินเตอร์เนตอยู่
“ใกล้สอบแล้วไม่ใช่เหรอ นี่อ่านหนังสือเตรียมสอบบ้างไหมคะตัวเล็ก” ทิฟฟานี่ลูบหัวเค้าเบาๆ
เด็กสาวผมสีสวยยกมือขึ้นจับมือที่ลูบหัวเค้าลงมาแนบแก้มก่อนจะหันไปส่งสายตาให้เจ้าของมือเรียวนั้น
“มือยังอุ่นๆเลยนะฟานี่ นอนเดี๋ยวนี้” หญิงสาวหัวเราะที่โดนคนอายุน้อยกว่าดุกลับมา วันนี้เธอคงต้องยอมแพ้เชื่อฟังแทยอนซะแล้วล่ะ...
มือเรียวเลื่อนโอบรัดคอเค้าไว้ก่อนจะหลับตาลงโดยไม่ต้องให้เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ย้ำกับเธออีกครั้ง แทยอนหันหน้ามามองทิฟฟานี่แล้ว
เขยิบตัวเข้าไปใกล้จนสามารถเอนพิงศีรษะหญิงสาวได้
ทุกการกระทำล้วนเป็นไปอย่างธรรมชาติ แทยอนไม่ได้คิดฉวยโอกาสไม่ได้คิดอยากจะทำให้ทิฟฟานี่รู้สึกดีรู้สึกหลงรักเธอ
เธอห่วงก็คือห่วง อยากดูแลก็คืออยากดูแล ยิ่งได้รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเค้ามากขึ้น...
เธอก็เผลอเอาใจใส่เค้ามากขึ้น...
มากขึ้น.....
ทิฟฟานี่ถึงจะขึ้นชื่อว่ามีผู้ชายเลี้ยง ภายนอกใครมองก็เห็นว่าหญิงสาวเกาะผู้ชายกินเอาตัวเข้าแลก นั่นมันก็แค่ขี้ปากคน
ใครจะมองเค้าร้ายยังไงเธอก็ยังเห็นแต่ความดีที่เค้าทำให้...
เพราะฉะนั้นทิฟฟานี่ก็สมควรที่จะได้รับสิ่งดีๆจากเธอเช่นกัน....
“ตัวเล็ก”
“หือ?” แทยอนตอบรับคนป่วย นี่นึกว่าเค้าหลับไปแล้วนะเนี่ย
“ไม่ต้องมานั่งเฝ้าตลอดก็ได้นะ หิวก็สั่งอะไรมากินหรืออยากกินขนมก็ออกไปซื้อ เงินเอาในกระเป๋าฟานี่ก็ได้คีย์การ์ดอยู่บนโต๊ะรหัสก็..”
“พอเลยฟานี่ แทไม่ออกไปไหนหรอกเลิกห่วงแล้วนอนซะที” เธอลูบหัวเค้าน้อยๆก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน นั่นก็เพราะสิ่งที่
ทิฟฟานี่พูดนั่นแหละนะ
ดูสิป่วยก็ป่วยยังจะมาสั่งโน่นนี่กลัวฉันจะอดตายเหรอไง ถึงเธอจะอายุมากกว่าฉันแค่ไหนแต่ฉันก็โตพอที่ดูแลตัวเองได้แล้วน่า
“จ้องแบบนี้ฟานี่จะนอนหลับเหรอตัวเล็ก” ทิฟฟานี่อมยิ้มใส่แทยอนที่กำลังลูบผมเธอเล่นแถมมองด้วยแววตาหวานเยิ้มไปอีก
“ทำไม? มีอารมณ์?” แววตาหวานเยิ้มกลับกลายเปนเจ้าเล่ห์หยอกล้อได้ในเสี้ยววินาทีจนคนมองถึงกลับหลบสายตา
“ไม่รู้ละ อย่ากวนสิฟานี่จะนอน” หญิงสาวพลิกตัวหันหน้าเข้าด้านพนักพิงโซฟาทำเป็นจะหลับ แต่เด็กสาวก็อ้างกลัวจะนอนไม่สบายตัว
ให้เค้าหันหน้ากลับมาทางเดิมทิฟฟานี่แม้จะขัดขืนแต่ท้ายที่สุดก็ยอมพลิกตัวกลับมาทางเดิม
เรียวนิ้วสวยหยุดริมฝีปากเด็กสาวที่เข้ามาใกล้มากขึ้น แต่ท่าทางจะห้ามไม่ได้เมื่อเค้าจับมือเธอกดลงพื้นโซฟาก่อนก้มตัวลงมาจูบ
ทิฟฟานี่อดสังสัยไม่ได้เลยว่า..
ที่บอกว่ามีอารมณ์น่ะ...
น่าจะเป็นตัวเล็กมากกว่าเธอล่ะมั้ง...
ทิฟฟานี่ปล่อยให้แทยอนบดริมฝีปากย้ำซ้ำหลายครั้งจนเมื่อได้รับสัมผัสจากลิ้นของอีกคนถึงเอ่ยห้าม บอกกับเค้าว่าเธอจะนอน
แทยอนถึงยอมล่าถอยลงไปนั่งกับพื้นเรียบร้อยเหมือนเดิม
“ไว้บ่ายๆปลุกฟานี่นะคะ” หญิงสาวหอมแก้มเค้าแล้วเอนศีรษะพิงแทยอนเหมือนเดิม
เด็กสาวผมสีสวยดูเวลาตอนนี้ได้สิบโมงครึ่งยังพอมีเวลาอีกเกือบสามชั่วโมง แต่เธอก็ควรเตรียมหาข้าวกลางวันให้หญิงสาวทาน
ดีกว่าคนป่วยต้องเหนื่อยตื่นมาทำอีก
สายตามองไปทางห้องครัวแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ อยากจะทำอาหารอ่อนๆให้เค้ากินหรอกนะ แต่เธอน่ะ....
ทำเป็นแค่รามยอน อาหารง่ายๆพวกแซนวิช ทอดไข่ ต้มไข่อะไรเทือกนั้นมากกว่า ขืนเธอลงมือทำอาหารจริงๆจังๆให้ทิฟฟานี่...
เค้าคงได้เข้าโรงพยาบาลจริงๆรอบนี้..
แทยอนตัดใจที่จะทำอาหารเองแล้วยกมือถือขึ้นมาเซิสค้นหาร้านเดลิเวอรี่ดูเมนูอาหารที่พอจะมีประโยชน์หรือไม่แสลงเกินไปกับ
ร่างกายหญิงสาวตอนนี้....
เด็กสาวที่คอยประคบประหงมคนป่วยจนลืมเพื่อนไป...ไม่ทันนึกถึงเลยว่าพอตัวเองส่งข้อความบอกไว้ตั้งแต่เมื่อคืนว่าจะไม่กลับหอ
แล้วก็ไม่ไปเรียนวันนี้แล้ว.....เพื่อนเธอจะทำอะไรอยู่..
จะไปเรียนหรือเปล่านะ...
หลังจากเมื่อคืนที่ยุนอาแยกตัวกลับก่อนเธอไปคอนโดเพื่อนในคณะของเจสสิก้าที่จัดงานปาร์ตี้วันเกิดกัน ก็ไม่รู้เพราะอะไรหรอกนะที่
เจสสิก้าชวนเธองานวันเกิดเพื่อนเค้าแต่มันก็น่าดีใจนี่ที่เค้าพาไปพบป่ะเพื่อนเค้าบ้างถึงแม้...เค้ายังแนะนำว่าเธอเป็นเพื่อนเค้าก็เถอะ...
ก็มันเป็นความจริงที่ไม่ได้คบกันน่ะนะ
“สิก้าคะ ตื่นเถอะ” ยุนอาเขย่าตัวหญิงสาวที่หลับสนิทบนเตียงเธอ เมื่อคืนเจสสิก้าเมามากเลยถือวิสาสะพาเค้ากลับมานอนที่ห้องตัวเอง
หญิงสาวงัวเงียลืมตาขึ้นมาแต่ไม่ยอมขยับกายสักนิด แค่มองนิดเดียวก็รู้แล้วว่าเธออยู่ที่ไหน...
“หิวไหมคะ ยุนออกไปซื้อของกินมาไว้ให้แล้วอาบน้ำก่อนแล้วมาทานได้เลย” เจสสิก้าเพียงยิ้มรับแล้วค่อยลุกขึ้นมา มือดึงผ้าห่มปิด
ร่างกายอย่างรู้ตัวว่าเธอไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายอยู่เลยในตอนนี้ สายตาไล่มองตามแนวพื้นรอบเตียงแต่ก็ไม่พบสิ่งที่เธอหา
“เสื้อผ้าสิก้าไปไหนคะยุน”
“ยุนเอาซักตากให้แล้ว ใส่เสื้อผ้ายุนก่อนนะคะ” ยุนอาบอกพร้อมยื่นผ้าขนหนู เสื้อ กางเกงขาสั้นสบายๆ รวมถึงแปรงสีฟันให้ครบเซต
“แล้ว..”
“ถ้าชั้นในรอก่อนนะคะ แป๊บๆน่าจะแห้ง พอดีร้านขายของแถวนี้ไม่มีขายด้วย” ยุนอาเหมือนจะรู้ว่าสิก้าจะถามหาอะไรเลยชี้ให้ดู ว่าเธอเอา
ยกทรงกับกางเกงในเจสสิก้าแขวนไว้ด้านในห้องแล้วใช้พัดลมเป่าลมอยู่ ภาพที่เห็นทำเอาเจสสิก้าอึ้งไปเล็กๆทีเดียว
คือไม่นึกว่าคู่นอนของเธอจะมาซักผ้าซักชั้นในเธอให้แบบนี้ แถมแบบเอาพัดลมเป่าให้จะได้แห้งไวๆนี่ก็พึ่งเคยเจอเหมือนกัน
“นั้นสิก้าอาบน้ำก่อนนะ ยุนกินข้าวแล้วใช่ไหม”
“ยัง รอกินพร้อมกันไงคะ อาบน้ำเถอะค่ะเดี๋ยวยุนว่าเอาไดร์เป่าชั้นในสิก้าให้จะได้แห้งไวขึ้น” เจสสิก้าไม่ทันตอบก็เห็นอีกคนหา
หยิบไดร์ออกมาเดินไปจัดการเป่าชั้นในเธอทันที
...น่าเอ็นดูซะจริง...ยุนอาเนี่ย...
หญิงสาวผมทองทอดสายตามองการกระทำเค้าอยู่แป๊บนึงถึงได้เข้าไปอาบน้ำ
ใต้ฝักบัวที่คุ้นเคยภาพเมื่อตอนที่เธอกับยุนอามีอะไรกันในนี้ก็ไหลเวียนเข้ามาในสมอง ยุนอาคงปลอดภัยสุดแล้วที่เธอจะเก็บไว้ข้างกาย
ไม่ว่าเธอพูดอะไรเค้าก็เชื่อฟังดีทำตามโดยง่าย เรียกให้มาก็มา บอกไม่ให้ทำอะไรก็ทำ...
แถมยัง....
ดีอย่างคาดไม่ถึง.....
......ถ้าถึงเวลาที่ต้องปล่อย...เค้าคงยอมปล่อยเธอง่ายๆนะ...เพราะยังไง....
เธอก็ต้องกลับไปหาจุงกิ.....
ธารน้ำหยุดลงจากฝ่ามือบางที่ปิดมันเมื่อชำระล้างร่างกายเรียบร้อย ผ้าขนหนูผืนนุ่มซับลงบนร่างกายทีละนิดก่อนจะสวมเสื้อผ้าที่นำเข้า
มาเตรียมเปลี่ยน แม้เสื้อยุนอาออกจะยาวกว่าตัวเธอไปหน่อยเพราะความสูงของเค้าแต่ใส่แล้วก็ไม่ได้หลวมโพรกมากนัก กางเกงก็ใส่
ได้สบายๆเพราะเป็นกางเกงยางยืดอยู่แล้ว
“อ่ะ เสร็จแล้วเหรอมานั่งนี่สิคะสิก้า”
“โหยังร้อนๆอยู่เลย” เจสสิก้านั่งลงบนพื้นเเห็นไอร้อนขึ้นจากอาหารเช้าที่ยุนอาวางบนโต๊ะกินข้าวตัวเล็กไว้ให้
“ยุนพึ่งอุ่นเมื่อกี้เอง สิก้าจะได้ทานร้อนๆได้รสชาตดีกว่าไงคะ” คนพูดยิ้มกว้างจนคนฟังได้แต่อมยิ้มแล้วถึงเริ่มทานกัน
ความเอาใจใส่เทคแคร์ของยุนอาทำให้เจสสิก้ารู้สึกดีไม่น้อยแต่อย่างว่า....ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเจอมาก่อน
แค่คนที่คอยดูแลเอาใจใส่เธอแบบนี้...
ตอนนี้อยู่ที่อเมริกานี่นะ...แถมนานๆกลับมาทีพวกที่เธอควงไว้เล่นก็ไม่เคยเป็นแบบยุนอาสักคน ยิ่งยัยคนก่อนหน้านี้สลัดออกยากเย็น
จนล่าสุดที่วันนั้นเจอที่ผับแล้วเธอลากไปเคลียร์ที่อื่น ก็ได้บอกได้ตัดเค้าอย่างชัดเจนถึงแม้จะต้องพูดแรงต้องและหาเรื่องมาขู่เพื่อให้
เค้าหยุดมาตามตื๊อสักที
“เหม่ออะไรเหรอคะ ไม่ถูกปากเหรอ”
“อ่อเปล่า ยังง่วงๆอยู่นิดหน่อยน่ะค่ะว่าแต่วันนี้ยุนไม่มีเรียนเหรอ”
“มีตอนบ่ายๆแล้ววันนี้แทก็ไปเฝ้าไข้พี่ฟานี่ด้วย สิก้าไปนั่งเรียนเป็นเพื่อนยุนได้ไหม”
“ก็ได้ ยังไงวันนี้สิก้าก็ว่างอยู่” เจสสิก้าตกลงอย่างไม่น่าเชื่อทำยุนออกดีอกดีใจออกทางสีหน้าให้คนมองได้ยิ้มตอบรับเค้าไม่ให้
บรรยากาศเสีย เมื่อทานอาหารกันเสร็จกว่าจะเก็บล้างกว่าจะจัดการเสื้อผ้าชุดชั้นในของเจสสิก้าเรียบร้อยก็ปาไปเกือบบ่ายกว่า
ทั้งสองจะออกจากหอมาถึงมหาลัยยุนอาก็เลยเวลาเข้าเรียนไปได้ครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ยุนอาก็ยังพาเจสสิก้าเดินเรื่อยๆไม่รีบร้อนสักนิด
เพราะว่ารู้ดีว่าอาจารย์วิชานี้ไม่ว่าอะไรเธอกับแทยอนเปนปกติแม้จะสายแค่ไหน
“ยุนคะ” เจสสิก้าดึงแขนเสื้อยุนอาทั้งที่สายตามองไปทางอื่น
“มีอะไรเหรอคะ”
“สิก้าว่า....คนมองแปลกๆนะ” เธอมองสำรวจเสื้อผ้าตัวเองอีกครั้งทั้งที่ใส่เสื้อคลุมของยุนอาทับไว้เพราะชุดที่ไปปาร์ตี้ของเธอคงไม่
เหมาะจะมาเข้าเรียนยามสว่างเท่าไหร่ ก็ว่าก่อนออกมาเช็คการแต่งตัวโอเคแล้วนะ ทำไมคนยังมองพวกเธอเป็นระยะๆตลอดทางตั้งแต่
เข้ามาในมหาลัยเลยล่ะ
“ก็สิก้าสวยไงคะคนเลยมอง อย่าสนใจเลยค่ะ” ยุนอาเลี่ยงที่จะบอกว่าในมหาลัยเธอก็เนื้อหอมไม่น้อย
พอเดินกับสาวแปลกหน้าที่ไม่ใช่แทยอนใครๆก็ต้องสงสัยทั้งนั้นล่ะแต่ยุนอาก็ปิดได้ไม่นานเมื่อนักศึกษาสาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านแล้วคุยกัน
เสียงดังไปนิดจนมาเข้าหูทั้งสอง
“แกเห็นไหม ใครอ่ะไม่เคยเห็นหน้าเลยแฟนพี่ยุนหรือเปล่า”
“นั่นดิ แล้วพี่แทยอนไปไหนไม่รู้เนี่ยทำไมไม่มากับพี่ยุนอาไม่รู้”
“เค้าอาจไม่ใช่แฟนก็ได้ป่ะ พี่ยุนโสดมาตั้งนานอาจจะคนมาติดพี่เค้าไหม ถ้าใช่ก็อกหักดิวะ!”
“นี่แกเสียงดัง! เค้าหันมามองด้วย ไปเร็วๆๆๆ” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่ตั้งใจหันไปมองพวกยุนอาอีกครั้งกลับเห็นหญิงสาวผมทองคนที่
พวกเธอสงสัยหยุดหันกลับมามองพวกเธอจนต้องรีบเผ่นกันทั้งกลุ่ม
“เนื้อหอมจังนะคะ” เจสสิก้าหันมามองหน้ายุนอา สีหน้าแลคละเคล้าปนไปด้วยอารมณ์แปลกประหลาดใจและเหน็บแนมเล็กๆ
“ทำไมคะ ถึงจะเนื้อหอมยังไงคนที่ได้แตะก็มีแต่สิก้านะ”
“ทำเป็นปากหวาน”
“พูดจริงๆนะเนี่ย ไม่เชื่อเหรอสิก้า” ยุนจับมือเจสสิก้าถามด้วยสีหน้าเบิกบานท่าทางเหมือนไม่จริงจังแต่จริงใจสุดๆ
“ไม่รู้สิ ไปทางไหนต่อล่ะจะเข้าเรียนทันก่อนหมดคาบไหมเนี่ย” เจสสิก้าทำเป็นมองไปทางอื่นเปลี่ยนเรื่องให้เค้าเลิกพูดเรื่องนี้ แต่ถึง
ยุนอาจะยอมหยุดตอนนี้พอถึงห้องเรียนคนในห้องก็ต่างฮือฮาไม่น้อย ทำให้เจสสิก้าออกอาการประหม่าที่โดนทุกคนจับจ้องแม้เธอจะไป
เที่ยวผับเคยโดนสายตามากมายมองยังไงก็ไม่เคยประหม่าได้แบบนี้เลย
คิดผิดแล้วสิก้าที่ยอมมามหาลัยกับยุนอา ไม่นึกว่ายุนอาจะเนื้อหอมขนาดนี้ ไม่สิคงไม่ใช่แค่ยุนอาพวกกลุ่มเมื่อก่อนหน้าก็พูดถึง
แทยอนด้วย...สองคนนี้..
ดังมากในมหาลัยนี่สินะ....
“ยุนอาๆ” นักศึกษาหญิงโต๊ะข้างหน้าหันมาเรียกยุนอาเบาๆ เจ้าของชื่อก็ยิ้มรับพยักหน้าทำท่ารอฟังว่าเค้าเรียกทำไม
“แฟนเหรอ?”
“มะ..”
“ตอนนี้ยัง แต่เร็วๆนี้น่าจะใช่” ยุนอารีบพูดเมื่อเห็นเจสส้าทำท่าจะปฏิเสธด้วยตัวเอง
ปฏิกริยาเพื่อนในสาขาที่ได้รับคำตอบถึงกับออกอาการแซวในเมื่อยุนอาไม่เคยจะเปิดตัวว่าชอบใครอยู่หรือจริงจังกับใครเลย
“ยุน...ทำไมพูดแบบนั้น”
“ให้เกียรติสิก้าไงคะ จะได้รู้ว่ายุนไม่ได้ควงใครมาให้ที่มหาลัยเห็นเหมือนที่พาสิก้ามา” รอยยิ้มแสนซื่อตรงดวงตาแสนอ่อนหวานแต่
ไม่ได้ทำให้เจสสิก้าหวั่นไหวอะไรกับคำพูดนั้นเลย
เธอกลับ...
รู้สึกเหมือนโดนเค้าต่อว่าทางอ้อม.....
รู้ว่ายุนอาไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น...แต่ยังไงก็รู้สึกว่าสิ่งที่เค้าพูดมันกระทบสิ่งต่างๆที่เธอขณะนี้...
ใช่เธอมีแฟนแล้วแต่ไม่บอกใครแล้วยังนอนกับคนอื่นที่ไม่ใช่แฟน....ไม่ได้ให้เกียรติแฟนตัวเองเลยสักนิด....ถึงอย่างนั้น.....
เธอก็ไม่ให้ใครขึ้นมาเป็นแฟนจริงๆแทนจุงกิสักคน แบบนี้เธอก็ยังให้เกียรติแฟนเธอบ้างไม่ใช่เหรอ
“สิก้า? เป็นอะไรคะ” ยุนอาเห็นเค้านิ่งไปตั้งแต่ที่เธอพูดจบจนเกิดความสงสัย
“ไม่มีอะไร กระดานอยู่ทางโน้นเรียนไปสิมามองสิก้าอยู่ได้” ยุนอายิ้มรับเค้าแล้วหันไปทางกระดานปล่อยให้เจสสิก้าได้คิดเรื่องราวต่างๆ
วนไปวนมาอยู่คนเดียว
........เธอรู้สึก...
สังหรณ์ใจไม่ดียังไงชอบกล...
เกี๋ยวกับ....
ยุนอา....
ไอ้คำพูดแบบนั้น...
ขอให้มันเป็นเพียงคำหวานเป็นเพียงการโชว์เพื่อเอาใจผู้หญิงตามปกติของเค้าทีเถอะ...
ขออย่าให้คิดจริงจังอะไรเลยนะ...
ฉันไม่อยาก......ทำอะไรรุนแรงจนเกินไปกับเธอ....อย่าคิดอะไรกับฉันมากเกินกว่าการมีเซ็กส์ที่แสนเร่าร้อน การได้เที่ยวด้วยกัน
อย่างสนุกสนาน...แค่นั้นก็พอนะยุนอา...ฉันขอล่ะ...
หญิงสาวผมทองนึกภาวนาอยู่ในใจไม่อาจเอื้อนเอ่ยบอกเค้าได้โดยตรง สายตาแอบชำเลืองมองคนนั่งข้างเล็กน้อย
พอได้จับจ้องเค้าอย่างตั้งใจ..ก็เห็นถึงเสน่ห์อันมากมายเปร่งประกายออกมา...ไม่แปลกอะไรเลยที่เค้าจะเนื้อหอม
เสียงถอนหายใจหนักชัดเจนจนยุนอารู้สึกได้ เค้าหันมาหาหญิงสาวเพื่อชวนคุยเพราะคิดว่าเค้าคงจะเบื่อ แต่เจสสิก้าก็ชี้นิ้วให้เธอมอง
ไปทางด้านหน้าทำให้เธอไม่อาจขัดใจต้องทำตามเค้าแต่โดยดี
คนหนึ่ง.....กางกำแพงกั้นทุกความสัมพันธ์ถึงแม้จะได้สัมผัสลิ้มรสกับใครเกินเลยแค่ไหนแต่ก็ไม่ปล่อยเค้าเข้ามาถึงหัวใจของเธอ...
ส่วนอีกคน....
พยายามหาอาวุธชั้นดีทุกอย่างเพื่อเข้าไปในหัวใจเค้าให้ได้.....
สุดท้ายแล้ว...
ยุนอาจะหาอาวุธชั้นเลิศได้แค่ไหน...
จะสามารถเข้าถึงเค้าได้จริงๆหรือเปล่า.....
ก็ขึ้นอยู่กับบอสใหญ่อย่างเจสสิก้า...
ว่าจะยอมพ่ายแพ้ต่อเค้าไหม....
----------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น