ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 :: กาก
Chapter 2 :: กาก
“โฮ๊ย คิมแทยอน” เพื่อนสาวร่างสูงส่งเสียงเรียกเพื่อนหลังยกรามยอนที่พึ่งต้มเสร็จมาวางบนโต๊ะกินข้าวตัวเล็กที่ก่อนหน้านั้น
ยุนอาได้ตั้งโต๊ะไว้ก่อนแล้ว
“คิม แท ยอน หูหนวกเหรอ ลุกมากินรามยอนกัน บ่ายสองแล้วนะไม่หิวเหรอไง”
กลิ่นรามยอนเตะจมูกเด็กสาวผมสีควันบุหรี่ให้กระเพาะอาหารส่งเสียงร้องขึ้นมาหลังจากตอนเช้ากินพวกของแก้แฮงค์ไปเสร็จ
เธอก็เอาแต่นอนนิ่งอยู่บนเตียงพยายามคิดเรื่องเมื่อคืนเรียบเรียงเหตการณ์ทั้งหมดเท่าที่จะพอเรียกความทรงจำคืนมาได้
แต่เรื่องที่สำคัญสุดดันนึกไม่ออกเลยนี่สิ
เสียงแว๊ดจากเพื่อนเรียกเค้าอีกทำให้เธอขยับตัวลงมาจากเตียงนั่งกินรามยอนกับเพื่อน เธอควรเลิกคิดเรื่องนี้สักที
อย่างน้อยเหตการณ์ก็ผ่านไปได้ด้วยดีรุ่นพี่เธอก็ไม่ติดใจโกรธอะไร
หลังจากวันนี้คงไม่ลำบากใจถ้าหากไปเที่ยวแล้วเจอกับทิฟฟานี่อีก
“เออแกของกินในตู้เย็นไม่ค่อยเหลือไรแล้วเดี๋ยวออกไปซื้อกันไหม” แทยอนยักคิ้วตอบเป็นการบอกตกลงเพื่อนเพราะปากยัง
เคี้ยวรามยอนอยู่เต็มคำโต เสียงมือถือดังสั้นๆให้แทยอนหันเหลียวไปทางต้นเสียงเพราะจำได้ว่าเป็นเสียงข้อความของเธอที่
ตั้งไว้แต่แค่นั้นเค้าก็หันความสนใจมากินต่อไม่ได้คิดว่าเป็นข้อความสำคัญอะไร จนเวลาผ่านไปช่วงบ่ายสามกว่าพวกแทยอนก็
ตัดสินใจจะออกไปหาซื้อของมากักตุนในตู้เย็นของเธอแทยอนถึงได้หยิบมือถือตัวเองขึ้นมาพร้อมกับเสียงเรียกเข้าดังพอดีกัน
“โอ๊ะพี่แอมเบอร์โทรมา” รุ่นพี่คนสนิทของแทยอนเจ้าเก่าโทรมาทั้งที่เจ้าตัวพึ่งกลับจากห้องเธอไปเมื่อเช้าเอง
ท่าทางก็คงโทรมาชวนเธอไปเที่ยวเหมือนเดิม
“ฮัลโหล”
“ตื่นแล้วเหรอไอ้แท”
“ตื่นแล้วพี่ กำลังจะออกไปซื้อของกับยุนอา”
“คืนนี้ไปที่ร้านเดิมกันเถอะ ชวนยุนมันไปด้วย แกก็ชวนนางฟ้าของพี่เอ่อไม่สินะนางฟ้าของแกแล้วตอนนี้มาด้วยดิ”
“โหพี่ชวนอะไร เบอร์ติดต่อไรกันก็ไม่มี ไปกันแค่นี้ล่ะหาสาวใหม่กัน”
“เออ รอบนี้เล็งใครจีบเองแน่ห้ามแย่งคนเดียวกันนะไอ้แท”
“โอเครับปากเดี๋ยวเจอกันเวลาเดิมไหมพี่ โอเคๆ”
แทยอนวางสายแล้วหันมาเจอสายตาวิ๊บวั๊บจากยุนอาที่จดจ่อฟังเค้าคุยสายตั้งแรก
“พี่แอมเบอร์โทรมาชวนไปร้านเมื่อคืนแกไม่ไปใช่ไหม”
“ไปดิๆๆๆ แกได้ทิฟฟานี่แล้วฉันก็ต้องไปหาสาวมั่งสิ”
“ฉันยังไม่ได้เค้าไอ้บ้า!” คนตัวเล็กกว่าผลักเหม่งเพื่อนไปไกลๆหน้าเธอแล้วเดินหายไปหาของที่ตัวเองต้องการในร้าน
สะดวกซื้อต่อซึ่งเธอก็พึ่งจะนึกได้ว่ายังมีข้อความค้างที่ยังไม่อ่านว่าจะเปิดๆให้ไอคอนแจ้งเตือนมันหายจากหน้าจอสักที
รำคาญตา
เอาเบอร์ไปคำนวนเวลาตกฟากแมวรึไงคะคนกาก
คนกาก? ตกฟากแมว? อะไรวะ?????
ดวงตามองข้อความอย่างสงสัย ยิ่งส่งมาเป็น sms มาให้ด้วยก็ยิ่งโคตรแปลก เดี๋ยวนี้ยังส่งกันอีกเหรอทำไมไม่ส่งเข้า
kakaoมาเนี่ย สงสัยจะเจอโรคจิตส่งมาหาซะแล้วมั้งคิมแทยอน
ระหว่างที่นึกหาคำตอบในใจสายตาเลื่อนไปมองชื่อคนส่งถึงขนาดทำให้เค้าต้องขยี้ตาตัวเองถึงสามรอบ
ฟานี่
ห๊ะ? ฟะ ฟานี่? ฟานี่ทิฟฟานี่? ทิฟฟานี่คนนั้นเหรอ????
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ยืนมึนงงดวงตามองหน้าจอมือถือตัวเองพยายามนึกหาความทรงจำที่หายไปอีกครั้ง
เบอร์นี้....มันมายังไง....
“ไอ้แทเป็นอะไรอ่ะ ได้ของที่จะเอาหมดยัง” ยุนอาเข้ามาตบไหล่เพื่อนเรียกเค้าออกจากภวังค์ทันที
แทยอนหันมามองหน้าเพื่อนทำว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเลือกหาหยิบของที่ตัวเองต้องการต่อ มือกำมือถือไว้แน่น
หน้าชาหน่อยๆ ไม่นึกว่าคนคอแข็งอย่างเธอเมื่อวานจะเมาหมดท่าเสียฟอร์มได้ขนาดนี้ จูบผู้หญิงก็จำไม่ได้
ได้เบอร์เค้ามาก็ไม่รู้ตัวจนโดนเค้าส่งข้อความมาแบบนี้ โธ่ไอ้คิมแท! อายไปล้านแปดหลังคาเลือนเลยเอ็ง!
แทยอนเก็บเรื่องทุกอย่างไว้คนเดียวไม่ยอมเล่าให้ยุนอาฟังจนกระทั่งกลับมาถึงหอ พวกเธอมองเวลากันยังพอมีเวลาจัดของ
ที่ซื้อมาและพักสักหน่อยก่อนที่จะเตรียมแต่งตัวไปท่องราตรีกันอีกแล้ว ชีวิตของพวกเธอสองคนมีแค่ไปเรียน อยู่หอ
ไปเที่ยวเล่นดื่มวนเวียนอย่างนี้ แต่หลักๆน่าจะเป็นการเที่ยวซะมากกว่า
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่เหลือบตามองเพื่อนระหว่างที่พวกเธอเริ่มจะเตรียมตัวจะแต่งองค์ทรงเครื่องออกไปหาสาวๆในวันนี้
โดยเค้าออกปากให้เพื่อนไปอาบน้ำก่อนเพื่อตัวเองจะได้ทำการบางอย่างได้สะดวกทันทีที่เห็นเพื่อนเข้าไปอาบน้ำเธอก็คว้า
มือถือตัวเองขึ้นมาเดินไปทางระเบียงของห้องต่อสายโทรออกหาเจ้าของข้อความที่ส่งมาให้เธอได้หลายชั่วโมงแล้ว
ท่าทางร้อนรนเพราะอีกคนไม่ยอมรับสายที่เป็นอย่างนี้กลัวไม่ใช่อะไร
กลัวยุนอามันจะอาบน้ำเสร็จออกมาทำเสียงดังจนเสียเรื่องซะมากกว่า
หลังจากรอสายอยู่นานก็เหมือนว่าอีกฝ่ายจะยอมรับสายเค้า
“คำนวณเลขเสร็จแล้วเหรอ” ทันทีที่ปลายสายรับกลับทำให้เค้าแอบสะอึกเล็กๆ
“ฉันมีเรียนนะไม่ได้ว่าง เธอรอสายฉันทั้งวันใช่ไหมล่ะท่าทางแบบนี้” คิมแทไม่ยอมที่จะเสียฟอร์มมากกว่านี้
เธอก็ไม่ใช่ง่ายจะยอมให้หญิงมาล้อแซวเธอได้หรอก
“หลงตัวเอง ทำไมฉันต้องรอสายเธอด้วย”
“วันนี้ว่างไหม”
“ไม่ว่าง”
ตัดบทเร็วโคตรแม่คุณเอ้ย เล่นตัวจริงๆ
แทยอนบ่นในใจเงียบไม่ตอบโต้ทำให้อีกฝ่ายออกปากชวนสนทนาด้วย
“........ทำไม?.......อยากเจอฉันเหรอ”
“แค่ถามเอง ว่าคนอื่นเธอก็หลงตัวเองไม่แพ้กันเลยฟานี่”
“นั้นจะถามทำไมว่าว่างไหม”
“วันนี้พวกฉันจะไปที่ร้านอีกเลยโทรมาหาเธอ”
“อ้อ....หรอ....มันก็เรื่องของพวกเธอนี่ไม่ต้องบอกฉันหรอก” เสียงสัญญาณโดนตัดให้เธอได้ยินแต่ความเงียบจากปลายสาย
ที่ไม่แสดงผลบนหน้าจอเค้าแล้ว
“ย่าห์! กล้าดียังไงวางสายฉันง่ายๆ!” แทยอนตะโกนใส่มือถือตัวเองหัวเสียที่เค้าตัดสายใส่เธอการกระทำและคำพูดของ
ทิฟฟานี่มันทำให้เธอเสียหน้าเข้าไปอีก จนสักพักเสียงยุนอาเรียกเร่งเธอให้อาบน้ำแต่งตัวเธอถึงจะวางอารมณ์นั้นลง
อารมณ์หม่นนั้นหายเลือนจนเจ้าตัวลืมไปตั้งแต่เจอพวกพี่แอมเบอร์และเข้ามานั่งในร้านได้สักแป็บ ได้เห็นอาหารตา
ได้ดื่มจนทั้งโต๊ะมีแต่ความครื้นเครง
“แท ยุนมันไปไหนละ” พี่แอมเบอร์ถามเค้าเมื่อต่างคนต่างมองคนในโต๊ะที่หายไปหลายคนบางคนก็ไปห้องน้ำบางคนก็ออกไป
หลีคนโต๊ะใกล้ๆกันบางคนก็ออกไปเต้น
“น่าจะไปเต้นนะพี่ เห็นว่าวันนี้จะหาสาวให้ได้เลย”
“อืมมมมม ฉันก็น่าจะทำอย่างนั้นเหมือนกัน ไปเต้นไหมแท”
“ไม่อ่ะพี่ พี่ไปเหอะแทจะดื่มอยู่นี่ล่ะ” แอมเบอร์ตบบ่าแทยอนเบาๆแล้วลุกจากที่พร้อมกับเพื่อนอีกสองคนไปทางฟลอร์เต้น
ปล่อยให้แทยอนเป็นเด็กเฝ้าโต๊ะคนเดียว
คนสีผมเด่นยกแก้วขึ้นดื่มสายตามองไปรอบๆก็ยังไม่เจอใครเข้าตาโดนใจเธอเลยวันนี้
“มาคนเดียวเหรอคะ” เสียงหวานใกล้หูดังขึ้นเรียกรอยยิ้มมุมปากของคนนั่งเฝ้าโต๊ะออกมาได้หน่อย ถึงไม่เจอคนถูกใจ
ก็เล่นกับคนมาอ่อยเธอแก้เบื่อก่อนละกัน พอเจ้าตัวหันไปยิ้มหวานตอบรับคนเข้ามาหาเท่านั้นแทบจะหุบยิ้มไม่ทัน
“มาหลายคนแต่อยากจะนั่งดื่มคนเดียวมีอะไรไหม” เสียงแข็งกร้าวพร้อมสายตาเหมือนมีดคมส่งกลับหญิงสาวที่ถือวิสาสะ
ลงนั่งเก้าอี้ข้างเธอโดยไม่ขอก่อน
“คออ่อนยังจะดื่มเยอะอีกนะ” ทิฟฟานี่เท้าคางมองหน้าคนผมสีโดดเด่นท่าทางผิดกับตอนคุยโทรศัพท์กันลิบลับ
“ฉันไม่ได้คออ่อน”
“เมื่อคืนก็เมาซะเละขนาดนั้นไม่เรียกว่าอ่อนจะเรียกว่าอะไร.....กาก?” แทยอนท่าทางโมโหวางฝ่ามือลงพื้นโต๊ะหนักมือ
“นั้นมาดื่มแข่งกันไหมล่ะ...ว่าใครจะกากกว่ากัน” ทิฟฟานี่ยิ้มรับท่าทางไม่สะทกสะท้าน
เหมือนมั่นใจว่าตัวเองจะคอแข็งกว่าแทยอนแน่ๆ หญิงสาวผมน้ำตาลทองกวักมือเรียกพนักงานของร้านให้เอาเหล้ามาให้เพิ่ม
แทยอนมองทิฟฟานี่หน้าตาดูสบายๆเหมือนว่ากำลังจะเชือดไก่อ่อนและยิ้มออกมา
คอยดูซิจะทำหน้าสวยอย่างนั้นได้อีกนานไหมทิฟฟานี่ คิมแทยอนน่ะ....ไม่อ่อนอย่างที่เธอคิดหรอกนะ
ทางแทยอนที่กำลังจะเริ่มดวลเหล้ากันแต่เพื่อนเค้ากำลังรื่นเริงอยู่กับหญิงสาวผมทองหน้าสวยที่เต้นกับเธอได้สักพักแล้ว
ร่างกายที่เบียดชิดกันแทบจะเป็นร่างเดียวบนฟลอร์อย่างไม่สนสายตาใครๆ
“เหงื่อออกเยอะแล้วไปล้างหน้ากันหน่อยไหม” ยุนอาเอ่ยชวนพร้อมจับข้อมือเค้าไว้
หญิงสาวเพียงยิ้มเอียงอายเป็นคำตอบอย่างมีจริต
ร่างหญิงสาวผมทองโดนผลักชิดกับกำแพงในซอกทางไปห้องน้ำที่มีแสงสลัวๆและโดนซุกไซร้ไปตามซอกคอในทันที
“ยังไม่ถึงห้องน้ำเลยนะ” หญิงสาววางมือบนศีรษะคนที่กำลังซุกซนที่ซอกคอเธอ
“ตรงนี้ไม่ได้เหรอ” ยุนอามองเค้าด้วยสีหน้าออดอ้อนเลื่อนหน้าเข้าหาขโมยจูบเค้าหนึ่งที
“ฉันเอารถมา ไปที่รถเถอะ” หญิงสาวผมทองเกี่ยวนิ้วยุนอาเดินตามเธอไประหว่างทางที่เบียดเสียดผู้คนมากมายจน
ออกมาทางไปลานจอดรถที่พอได้ยินเสียงกันสะดวกขึ้น
“ชื่ออะไรเหรอ” ยุนอาถามเค้าทั้งที่ยังเดินตามหญิงสาวที่เดินจูงมือเธอเดินไปเรื่อยๆ
“เจสสิก้า จองเจสสิก้า เธอล่ะ”
“ฉันอิมยุนอา นี่เราบอกชื่อกันช้าไปหรือเปล่า”
“ไม่หรอก ดีกว่าเสร็จแล้วค่อยบอกชื่อซะอีกนะ”
หญิงสาวผมทองหยิบกุญแจรถขึ้นมากดใส่รถคันตรงหน้าที่เธอกำลังจะเดินไปถึง ยุนอาเห็นเป้าหมายก็รีบเดินนำไปเปิดประตู
เบาะหลังดันให้เจสสิก้าเข้าไปนอนราบกับเบาะก่อนที่ตัวเองจะเข้าไปทีหลังปิดล็อครถอย่างดิบดีและไม่ลืมจะเปิดแอร์เบาๆ
ในรถแทนเจ้าของรถคันนี้ที่โดนเธอนั่งคร่อมเอาไว้แล้ว ถึงการจะมีอะไรกันในรถจะลำบากแต่ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับยุนอาเลย
และออกจะชอบด้วยซ้ำที่ได้ทำที่อื่นที่ไม่ใช่เตียงอย่างเดียว
คืนนี้เปรียบเหมือนสวรรค์ชั้นสูงกว่าที่เธอเคยได้พบก็เจสสิก้านั้นโดนสเป็คเธอสุดๆเลยน่ะสิ
“อ๊า....” เสียงเพราะครางพร้อมจิกไหล่คนร่างสูงยิ่งทำให้คนฟังคลุ้มคลั่งต้องการเค้ามากขึ้นมากขึ้นจน...
ไม่อยากให้ครั้งนี้เป็นครั้งเดียวที่เค้าจะได้จากเธอ....เจสสิก้า
ปึ้ง!
เสียงก้นแก้วกระทบกับโต๊ะอย่างแรงพร้อมร่างกายโน้มลงนอนฟุบหน้ากับโต๊ะท่าทางเค้าเริ่มเมามากจนออกอาการให้อีกคน
ยิ้มอย่างได้รับชัยชนะ
“ไม่ไหวแล้วเหรอ”
“ใครบอกเธอ ฉันยังไม่เมา” เค้าเงยหน้าขึ้นมาตอบทำคนฟังหัวเราะออกมาก่อนจะเกลี่ยผมออกจากใบหน้าเค้า
“ยอมแพ้เถอะน่าฟานี่ เธอชนะฉันไม่ได้หรอก”
“เธอเล่นขี้โกงอะไรหรือเปล่า นี่หลอกมอมฉันใช่ไหม” เด็กสาวผมสีควันบุหรี่หัวเราะลั่นแข่งกับเสียงอึกทึกในผับ
เธอไม่ได้มอมอะไรทิฟฟานี่สักนิด ก็แค่...เธอคอแข็งกว่าเค้านั่นคือเรื่องจริง ถ้าในกลุ่มพี่แอมเบอร์ก็เป็นเรื่องจริงที่เธอ
คออ่อนสุด...เพราะพวกพี่ๆของเธอกินเหล้าเหมือนว่ามันเป็นน้ำเปล่าเมายากมากจนเธอดูอ่อนหัดไปในทันตารวมถึงยุนอา
ที่คอแข็งกว่าเธอแค่เล็กน้อยเท่านั้น....แต่ถ้าไปเทียบกับคนอื่นๆล่ะก็เธอนี่คอทองแดงเลยล่ะ
“ว้า ฟานี่คออ่อนกว่าที่ฉันคิดนะเนี่ย” แทยอนมองเค้าท่าทางยังปกติดีไม่มีใบหน้าสีแดงตาเยิ้มเหมือนเมื่อวานสักนิด
“เมื่อวานเธอแกล้งเมาสินะ”
“เปล๊า เมาจริงๆ เมาจน...ช่างเถอะ ยอมแพ้ดีๆนะฟานี่ เดี๋ยวเมากว่านี้จะหมดสวยไม่น่ามอง”
“เฮ๊อะ ตัวก็กะเปี๊ยกยังมาทำปากดี” ดวงตาหวานยังคงไม่สิ้นฤทธิ์และไม่มีท่าทีจะยอมแพ้
“ตกลงไม่ยอม? นั้นก็มาต่อกันเถอะ” แทยอนรินเหล้าใส่แก้วทิฟฟานี่และของตัวเองถือขึ้นมาท้าทายหญิงสาวผมน้ำตาลทอง
ใบหน้าแสนกวนอวัยวะเบื้องล่างติดพื้นดินตอนนี้ยิ่งทำให้ทิฟฟานี่ไม่อยากแพ้
พวกเธอยังดื่ม ดื่ม ดื่ม และดื่มเข้าไปอีกหลายต่อหลายแก้วแต่ท่าทางทิฟฟานี่เริ่มจะใกล้ลิมิทของตัวเองแล้ว
ร่างสวยโงนเงนไปมาจนแทยอนต้องขยับเก้าอี้เข้าไปใกล้ประคองเค้าไว้
“ฟานี่พอเถอะ เธอไม่ไหวแล้วนะ”
“.....ฉัน.....ไม่แพ้เธอ..”
“เธอนั่งดีๆโดยไม่ต้องให้ฉันช่วยก่อนดีไหม” หญิงสาวเลื่อนแก้วเข้ามาใกล้และเทเหล้าลงทั้งสองแก้วอีกครั้ง
แทยอนถอนหายใจก่อนหยิบแก้วตัวเองขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมด ทิฟฟานี่มองเค้าค้างก่อนจะค่อยๆจับแก้วตัวเองขึ้นม
าพยายามจะยกดื่มแต่แก้วดันหลุดออกจากมือจนแทยอนคว้าไว้ได้ก่อนมันจะหกเลอะใส่เค้า
“ฉันชนะ....วันนี้พอแค่นี้ล่ะเธอกลับไปพักดีกว่าฟานี่” แทยอนยกแก้วทิฟฟานี่ขึ้นมาดื่มจนหมดแล้ววางไว้ที่โต๊ะ
เจ้าตัวท่าทางฟึดฟัดไม่พอใจแต่ก็ไม่โต้ตอบอะไร
“ฟานี่....ฟานี่.....ฟานี่......” แทยอนเขย่าตัวเค้าพยายามเรียกเค้าแต่เจ้าตัวไม่ตอบสักนิด
ดวงตาหวานกระพริบจะปิดหลายครั้งแต่ก็ยังฝืนลืมตาขึ้นมาได้
“ช่วยไม่ได้นะ” แทยอนเอามือข้างหนึ่งทิฟฟานี่พาดบนไหล่ตัวเองเพื่อประคองตัวเค้ายืนขึ้นดีๆ
“ฟานี่ ห้องเธออยู่ที่ไหน บอกก่อนฉันจะไปส่ง เฮ้ฟานี่” แทยอนพาเค้าออกมาด้านนอกผับได้ก็พยายามถามเค้าให้ได้
สถานที่จากปากเค้าก่อนจะโบกรถแท็กซี่ทันที
คิมแทคนกากเมื่อคืนกลายเป็นคนคิมแทคนเก่งที่พาหญิงสาวที่เมาไม่ได้สติกลับห้องล่ะทีนี้
แท็กซี่เทียบจอดด้านหน้าคอนโดชื่อเดียวกับที่ได้ฟังจากทิฟฟานี คนตัวเล็กเงยหน้ามองอย่างตกใจในความหรูมีระดับไม่น้อย
ตั้งแต่ยังไม่ได้เข้าไปในตัวตึก เด็กสาวผมสีควันบุหรี่พาร่างคนเมาขึ้นไปถึงห้องเค้าพอได้เปิดไฟในห้องเค้าก็ยิ่งต้องอึ้ง
ทิฟฟานี่คนนี้เป็นคนมีเงินสินะ....อยู่คอนโดหรูห้องก็กว้างมีหลายห้องจัดเป็นสัดส่วน
“เฮ้อ! เหนื่อยชะมัด! ยอมรับว่าตัวฉันกะเปี๊ยกก็ตอนนี้แหละแบกคนตัวใหญ่กว่าโคตรเหนื่อยเลย” แทยอนนั่งยืดเส้นยืดสาย
บนเตียงเดียวกันกับที่วางตัวทิฟฟานี่ลง
“เอาน้ำมาซิ น้ำน่ะ” คนที่พึ่งนอนลงไปบนเตียงเริ่มมีเสียงทั้งที่เงียบมาตลอดตั้งแต่ขึ้นแท็กซี่ แทยอนส่ายหัวเหนื่อยใจกับ
คนเมาแต่ก็ยอมลุกไปหาน้ำมาให้เค้า
“เอ้า ลุกขึ้นมาดีๆ” แทยอนดึงมือเค้าให้ลุกขึ้นมารับแก้วน้ำ หญิงสาวลืมตาขึ้นมารับแก้วไปดื่มจนหมดแล้วส่งคืนให้เค้า
“ฉันกลับแล้วนะ” แทยอนรับแก้วน้ำคืนก่อนจะบอกเค้า
“กาก”
“ห๊ะ?”
“เธอมันกาก คิมแทยอน”
“นี่ กินเหล้าแพ้ฉันแล้วยังมาว่าฉันกากอีกเหรอฟานี่”
“กากสิ ตัวก็นิดเดียว”
“ย่าห์! ตัวฉันมันเล็กแล้วผิดอะไร”
“ยัยเตี้ย”
ให้ตายเถอะแม่คนนี้เมาแล้วด่าคนรัวเลยเหรอไงวะ
“ถ้าด่าฉันอีกคำฉันจะปล้ำเธอนะฟานี่”
“ปล้ำ?” คนเมาขนาดสติยังไม่ครบดีก็ยังโบกมือไปมาส่ายหน้าทำหน้าไม่เชื่อว่าเค้าจะทำจริง
“ฉันพูดจริงทำจริงนะไม่ได้ขู่”
“กลับบ้านไปกินนมนอนนะแทยอน” เสียงหัวเราะเล็กๆให้แก่แทยอนก่อนคนเมาจะทิ้งร่างลงนอน
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่มองเค้าที่กล้ากลับต่อหน้าต่อตาเธอ
กล้าด่าฉันกากไม่พอยังเล่นปมด้อยความเตี้ยฉันอีก
แถมยังสบประมาทฉันขนาดนี้.....
ทิฟฟานี่.....
ฉันจะนอนกินนมเธออยู่ที่นี่นี่ล่ะ!
----------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้มี NC ไม่ต้องแจ้งอีเมล์ กดอ่านที่ -> #
“โฮ๊ย คิมแทยอน” เพื่อนสาวร่างสูงส่งเสียงเรียกเพื่อนหลังยกรามยอนที่พึ่งต้มเสร็จมาวางบนโต๊ะกินข้าวตัวเล็กที่ก่อนหน้านั้น
ยุนอาได้ตั้งโต๊ะไว้ก่อนแล้ว
“คิม แท ยอน หูหนวกเหรอ ลุกมากินรามยอนกัน บ่ายสองแล้วนะไม่หิวเหรอไง”
กลิ่นรามยอนเตะจมูกเด็กสาวผมสีควันบุหรี่ให้กระเพาะอาหารส่งเสียงร้องขึ้นมาหลังจากตอนเช้ากินพวกของแก้แฮงค์ไปเสร็จ
เธอก็เอาแต่นอนนิ่งอยู่บนเตียงพยายามคิดเรื่องเมื่อคืนเรียบเรียงเหตการณ์ทั้งหมดเท่าที่จะพอเรียกความทรงจำคืนมาได้
แต่เรื่องที่สำคัญสุดดันนึกไม่ออกเลยนี่สิ
เสียงแว๊ดจากเพื่อนเรียกเค้าอีกทำให้เธอขยับตัวลงมาจากเตียงนั่งกินรามยอนกับเพื่อน เธอควรเลิกคิดเรื่องนี้สักที
อย่างน้อยเหตการณ์ก็ผ่านไปได้ด้วยดีรุ่นพี่เธอก็ไม่ติดใจโกรธอะไร
หลังจากวันนี้คงไม่ลำบากใจถ้าหากไปเที่ยวแล้วเจอกับทิฟฟานี่อีก
“เออแกของกินในตู้เย็นไม่ค่อยเหลือไรแล้วเดี๋ยวออกไปซื้อกันไหม” แทยอนยักคิ้วตอบเป็นการบอกตกลงเพื่อนเพราะปากยัง
เคี้ยวรามยอนอยู่เต็มคำโต เสียงมือถือดังสั้นๆให้แทยอนหันเหลียวไปทางต้นเสียงเพราะจำได้ว่าเป็นเสียงข้อความของเธอที่
ตั้งไว้แต่แค่นั้นเค้าก็หันความสนใจมากินต่อไม่ได้คิดว่าเป็นข้อความสำคัญอะไร จนเวลาผ่านไปช่วงบ่ายสามกว่าพวกแทยอนก็
ตัดสินใจจะออกไปหาซื้อของมากักตุนในตู้เย็นของเธอแทยอนถึงได้หยิบมือถือตัวเองขึ้นมาพร้อมกับเสียงเรียกเข้าดังพอดีกัน
“โอ๊ะพี่แอมเบอร์โทรมา” รุ่นพี่คนสนิทของแทยอนเจ้าเก่าโทรมาทั้งที่เจ้าตัวพึ่งกลับจากห้องเธอไปเมื่อเช้าเอง
ท่าทางก็คงโทรมาชวนเธอไปเที่ยวเหมือนเดิม
“ฮัลโหล”
“ตื่นแล้วเหรอไอ้แท”
“ตื่นแล้วพี่ กำลังจะออกไปซื้อของกับยุนอา”
“คืนนี้ไปที่ร้านเดิมกันเถอะ ชวนยุนมันไปด้วย แกก็ชวนนางฟ้าของพี่เอ่อไม่สินะนางฟ้าของแกแล้วตอนนี้มาด้วยดิ”
“โหพี่ชวนอะไร เบอร์ติดต่อไรกันก็ไม่มี ไปกันแค่นี้ล่ะหาสาวใหม่กัน”
“เออ รอบนี้เล็งใครจีบเองแน่ห้ามแย่งคนเดียวกันนะไอ้แท”
“โอเครับปากเดี๋ยวเจอกันเวลาเดิมไหมพี่ โอเคๆ”
แทยอนวางสายแล้วหันมาเจอสายตาวิ๊บวั๊บจากยุนอาที่จดจ่อฟังเค้าคุยสายตั้งแรก
“พี่แอมเบอร์โทรมาชวนไปร้านเมื่อคืนแกไม่ไปใช่ไหม”
“ไปดิๆๆๆ แกได้ทิฟฟานี่แล้วฉันก็ต้องไปหาสาวมั่งสิ”
“ฉันยังไม่ได้เค้าไอ้บ้า!” คนตัวเล็กกว่าผลักเหม่งเพื่อนไปไกลๆหน้าเธอแล้วเดินหายไปหาของที่ตัวเองต้องการในร้าน
สะดวกซื้อต่อซึ่งเธอก็พึ่งจะนึกได้ว่ายังมีข้อความค้างที่ยังไม่อ่านว่าจะเปิดๆให้ไอคอนแจ้งเตือนมันหายจากหน้าจอสักที
รำคาญตา
เอาเบอร์ไปคำนวนเวลาตกฟากแมวรึไงคะคนกาก
คนกาก? ตกฟากแมว? อะไรวะ?????
ดวงตามองข้อความอย่างสงสัย ยิ่งส่งมาเป็น sms มาให้ด้วยก็ยิ่งโคตรแปลก เดี๋ยวนี้ยังส่งกันอีกเหรอทำไมไม่ส่งเข้า
kakaoมาเนี่ย สงสัยจะเจอโรคจิตส่งมาหาซะแล้วมั้งคิมแทยอน
ระหว่างที่นึกหาคำตอบในใจสายตาเลื่อนไปมองชื่อคนส่งถึงขนาดทำให้เค้าต้องขยี้ตาตัวเองถึงสามรอบ
ฟานี่
ห๊ะ? ฟะ ฟานี่? ฟานี่ทิฟฟานี่? ทิฟฟานี่คนนั้นเหรอ????
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ยืนมึนงงดวงตามองหน้าจอมือถือตัวเองพยายามนึกหาความทรงจำที่หายไปอีกครั้ง
เบอร์นี้....มันมายังไง....
“ไอ้แทเป็นอะไรอ่ะ ได้ของที่จะเอาหมดยัง” ยุนอาเข้ามาตบไหล่เพื่อนเรียกเค้าออกจากภวังค์ทันที
แทยอนหันมามองหน้าเพื่อนทำว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเลือกหาหยิบของที่ตัวเองต้องการต่อ มือกำมือถือไว้แน่น
หน้าชาหน่อยๆ ไม่นึกว่าคนคอแข็งอย่างเธอเมื่อวานจะเมาหมดท่าเสียฟอร์มได้ขนาดนี้ จูบผู้หญิงก็จำไม่ได้
ได้เบอร์เค้ามาก็ไม่รู้ตัวจนโดนเค้าส่งข้อความมาแบบนี้ โธ่ไอ้คิมแท! อายไปล้านแปดหลังคาเลือนเลยเอ็ง!
แทยอนเก็บเรื่องทุกอย่างไว้คนเดียวไม่ยอมเล่าให้ยุนอาฟังจนกระทั่งกลับมาถึงหอ พวกเธอมองเวลากันยังพอมีเวลาจัดของ
ที่ซื้อมาและพักสักหน่อยก่อนที่จะเตรียมแต่งตัวไปท่องราตรีกันอีกแล้ว ชีวิตของพวกเธอสองคนมีแค่ไปเรียน อยู่หอ
ไปเที่ยวเล่นดื่มวนเวียนอย่างนี้ แต่หลักๆน่าจะเป็นการเที่ยวซะมากกว่า
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่เหลือบตามองเพื่อนระหว่างที่พวกเธอเริ่มจะเตรียมตัวจะแต่งองค์ทรงเครื่องออกไปหาสาวๆในวันนี้
โดยเค้าออกปากให้เพื่อนไปอาบน้ำก่อนเพื่อตัวเองจะได้ทำการบางอย่างได้สะดวกทันทีที่เห็นเพื่อนเข้าไปอาบน้ำเธอก็คว้า
มือถือตัวเองขึ้นมาเดินไปทางระเบียงของห้องต่อสายโทรออกหาเจ้าของข้อความที่ส่งมาให้เธอได้หลายชั่วโมงแล้ว
ท่าทางร้อนรนเพราะอีกคนไม่ยอมรับสายที่เป็นอย่างนี้กลัวไม่ใช่อะไร
กลัวยุนอามันจะอาบน้ำเสร็จออกมาทำเสียงดังจนเสียเรื่องซะมากกว่า
หลังจากรอสายอยู่นานก็เหมือนว่าอีกฝ่ายจะยอมรับสายเค้า
“คำนวณเลขเสร็จแล้วเหรอ” ทันทีที่ปลายสายรับกลับทำให้เค้าแอบสะอึกเล็กๆ
“ฉันมีเรียนนะไม่ได้ว่าง เธอรอสายฉันทั้งวันใช่ไหมล่ะท่าทางแบบนี้” คิมแทไม่ยอมที่จะเสียฟอร์มมากกว่านี้
เธอก็ไม่ใช่ง่ายจะยอมให้หญิงมาล้อแซวเธอได้หรอก
“หลงตัวเอง ทำไมฉันต้องรอสายเธอด้วย”
“วันนี้ว่างไหม”
“ไม่ว่าง”
ตัดบทเร็วโคตรแม่คุณเอ้ย เล่นตัวจริงๆ
แทยอนบ่นในใจเงียบไม่ตอบโต้ทำให้อีกฝ่ายออกปากชวนสนทนาด้วย
“........ทำไม?.......อยากเจอฉันเหรอ”
“แค่ถามเอง ว่าคนอื่นเธอก็หลงตัวเองไม่แพ้กันเลยฟานี่”
“นั้นจะถามทำไมว่าว่างไหม”
“วันนี้พวกฉันจะไปที่ร้านอีกเลยโทรมาหาเธอ”
“อ้อ....หรอ....มันก็เรื่องของพวกเธอนี่ไม่ต้องบอกฉันหรอก” เสียงสัญญาณโดนตัดให้เธอได้ยินแต่ความเงียบจากปลายสาย
ที่ไม่แสดงผลบนหน้าจอเค้าแล้ว
“ย่าห์! กล้าดียังไงวางสายฉันง่ายๆ!” แทยอนตะโกนใส่มือถือตัวเองหัวเสียที่เค้าตัดสายใส่เธอการกระทำและคำพูดของ
ทิฟฟานี่มันทำให้เธอเสียหน้าเข้าไปอีก จนสักพักเสียงยุนอาเรียกเร่งเธอให้อาบน้ำแต่งตัวเธอถึงจะวางอารมณ์นั้นลง
อารมณ์หม่นนั้นหายเลือนจนเจ้าตัวลืมไปตั้งแต่เจอพวกพี่แอมเบอร์และเข้ามานั่งในร้านได้สักแป็บ ได้เห็นอาหารตา
ได้ดื่มจนทั้งโต๊ะมีแต่ความครื้นเครง
“แท ยุนมันไปไหนละ” พี่แอมเบอร์ถามเค้าเมื่อต่างคนต่างมองคนในโต๊ะที่หายไปหลายคนบางคนก็ไปห้องน้ำบางคนก็ออกไป
หลีคนโต๊ะใกล้ๆกันบางคนก็ออกไปเต้น
“น่าจะไปเต้นนะพี่ เห็นว่าวันนี้จะหาสาวให้ได้เลย”
“อืมมมมม ฉันก็น่าจะทำอย่างนั้นเหมือนกัน ไปเต้นไหมแท”
“ไม่อ่ะพี่ พี่ไปเหอะแทจะดื่มอยู่นี่ล่ะ” แอมเบอร์ตบบ่าแทยอนเบาๆแล้วลุกจากที่พร้อมกับเพื่อนอีกสองคนไปทางฟลอร์เต้น
ปล่อยให้แทยอนเป็นเด็กเฝ้าโต๊ะคนเดียว
คนสีผมเด่นยกแก้วขึ้นดื่มสายตามองไปรอบๆก็ยังไม่เจอใครเข้าตาโดนใจเธอเลยวันนี้
“มาคนเดียวเหรอคะ” เสียงหวานใกล้หูดังขึ้นเรียกรอยยิ้มมุมปากของคนนั่งเฝ้าโต๊ะออกมาได้หน่อย ถึงไม่เจอคนถูกใจ
ก็เล่นกับคนมาอ่อยเธอแก้เบื่อก่อนละกัน พอเจ้าตัวหันไปยิ้มหวานตอบรับคนเข้ามาหาเท่านั้นแทบจะหุบยิ้มไม่ทัน
“มาหลายคนแต่อยากจะนั่งดื่มคนเดียวมีอะไรไหม” เสียงแข็งกร้าวพร้อมสายตาเหมือนมีดคมส่งกลับหญิงสาวที่ถือวิสาสะ
ลงนั่งเก้าอี้ข้างเธอโดยไม่ขอก่อน
“คออ่อนยังจะดื่มเยอะอีกนะ” ทิฟฟานี่เท้าคางมองหน้าคนผมสีโดดเด่นท่าทางผิดกับตอนคุยโทรศัพท์กันลิบลับ
“ฉันไม่ได้คออ่อน”
“เมื่อคืนก็เมาซะเละขนาดนั้นไม่เรียกว่าอ่อนจะเรียกว่าอะไร.....กาก?” แทยอนท่าทางโมโหวางฝ่ามือลงพื้นโต๊ะหนักมือ
“นั้นมาดื่มแข่งกันไหมล่ะ...ว่าใครจะกากกว่ากัน” ทิฟฟานี่ยิ้มรับท่าทางไม่สะทกสะท้าน
เหมือนมั่นใจว่าตัวเองจะคอแข็งกว่าแทยอนแน่ๆ หญิงสาวผมน้ำตาลทองกวักมือเรียกพนักงานของร้านให้เอาเหล้ามาให้เพิ่ม
แทยอนมองทิฟฟานี่หน้าตาดูสบายๆเหมือนว่ากำลังจะเชือดไก่อ่อนและยิ้มออกมา
คอยดูซิจะทำหน้าสวยอย่างนั้นได้อีกนานไหมทิฟฟานี่ คิมแทยอนน่ะ....ไม่อ่อนอย่างที่เธอคิดหรอกนะ
ทางแทยอนที่กำลังจะเริ่มดวลเหล้ากันแต่เพื่อนเค้ากำลังรื่นเริงอยู่กับหญิงสาวผมทองหน้าสวยที่เต้นกับเธอได้สักพักแล้ว
ร่างกายที่เบียดชิดกันแทบจะเป็นร่างเดียวบนฟลอร์อย่างไม่สนสายตาใครๆ
“เหงื่อออกเยอะแล้วไปล้างหน้ากันหน่อยไหม” ยุนอาเอ่ยชวนพร้อมจับข้อมือเค้าไว้
หญิงสาวเพียงยิ้มเอียงอายเป็นคำตอบอย่างมีจริต
ร่างหญิงสาวผมทองโดนผลักชิดกับกำแพงในซอกทางไปห้องน้ำที่มีแสงสลัวๆและโดนซุกไซร้ไปตามซอกคอในทันที
“ยังไม่ถึงห้องน้ำเลยนะ” หญิงสาววางมือบนศีรษะคนที่กำลังซุกซนที่ซอกคอเธอ
“ตรงนี้ไม่ได้เหรอ” ยุนอามองเค้าด้วยสีหน้าออดอ้อนเลื่อนหน้าเข้าหาขโมยจูบเค้าหนึ่งที
“ฉันเอารถมา ไปที่รถเถอะ” หญิงสาวผมทองเกี่ยวนิ้วยุนอาเดินตามเธอไประหว่างทางที่เบียดเสียดผู้คนมากมายจน
ออกมาทางไปลานจอดรถที่พอได้ยินเสียงกันสะดวกขึ้น
“ชื่ออะไรเหรอ” ยุนอาถามเค้าทั้งที่ยังเดินตามหญิงสาวที่เดินจูงมือเธอเดินไปเรื่อยๆ
“เจสสิก้า จองเจสสิก้า เธอล่ะ”
“ฉันอิมยุนอา นี่เราบอกชื่อกันช้าไปหรือเปล่า”
“ไม่หรอก ดีกว่าเสร็จแล้วค่อยบอกชื่อซะอีกนะ”
หญิงสาวผมทองหยิบกุญแจรถขึ้นมากดใส่รถคันตรงหน้าที่เธอกำลังจะเดินไปถึง ยุนอาเห็นเป้าหมายก็รีบเดินนำไปเปิดประตู
เบาะหลังดันให้เจสสิก้าเข้าไปนอนราบกับเบาะก่อนที่ตัวเองจะเข้าไปทีหลังปิดล็อครถอย่างดิบดีและไม่ลืมจะเปิดแอร์เบาๆ
ในรถแทนเจ้าของรถคันนี้ที่โดนเธอนั่งคร่อมเอาไว้แล้ว ถึงการจะมีอะไรกันในรถจะลำบากแต่ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับยุนอาเลย
และออกจะชอบด้วยซ้ำที่ได้ทำที่อื่นที่ไม่ใช่เตียงอย่างเดียว
คืนนี้เปรียบเหมือนสวรรค์ชั้นสูงกว่าที่เธอเคยได้พบก็เจสสิก้านั้นโดนสเป็คเธอสุดๆเลยน่ะสิ
“อ๊า....” เสียงเพราะครางพร้อมจิกไหล่คนร่างสูงยิ่งทำให้คนฟังคลุ้มคลั่งต้องการเค้ามากขึ้นมากขึ้นจน...
ไม่อยากให้ครั้งนี้เป็นครั้งเดียวที่เค้าจะได้จากเธอ....เจสสิก้า
ปึ้ง!
เสียงก้นแก้วกระทบกับโต๊ะอย่างแรงพร้อมร่างกายโน้มลงนอนฟุบหน้ากับโต๊ะท่าทางเค้าเริ่มเมามากจนออกอาการให้อีกคน
ยิ้มอย่างได้รับชัยชนะ
“ไม่ไหวแล้วเหรอ”
“ใครบอกเธอ ฉันยังไม่เมา” เค้าเงยหน้าขึ้นมาตอบทำคนฟังหัวเราะออกมาก่อนจะเกลี่ยผมออกจากใบหน้าเค้า
“ยอมแพ้เถอะน่าฟานี่ เธอชนะฉันไม่ได้หรอก”
“เธอเล่นขี้โกงอะไรหรือเปล่า นี่หลอกมอมฉันใช่ไหม” เด็กสาวผมสีควันบุหรี่หัวเราะลั่นแข่งกับเสียงอึกทึกในผับ
เธอไม่ได้มอมอะไรทิฟฟานี่สักนิด ก็แค่...เธอคอแข็งกว่าเค้านั่นคือเรื่องจริง ถ้าในกลุ่มพี่แอมเบอร์ก็เป็นเรื่องจริงที่เธอ
คออ่อนสุด...เพราะพวกพี่ๆของเธอกินเหล้าเหมือนว่ามันเป็นน้ำเปล่าเมายากมากจนเธอดูอ่อนหัดไปในทันตารวมถึงยุนอา
ที่คอแข็งกว่าเธอแค่เล็กน้อยเท่านั้น....แต่ถ้าไปเทียบกับคนอื่นๆล่ะก็เธอนี่คอทองแดงเลยล่ะ
“ว้า ฟานี่คออ่อนกว่าที่ฉันคิดนะเนี่ย” แทยอนมองเค้าท่าทางยังปกติดีไม่มีใบหน้าสีแดงตาเยิ้มเหมือนเมื่อวานสักนิด
“เมื่อวานเธอแกล้งเมาสินะ”
“เปล๊า เมาจริงๆ เมาจน...ช่างเถอะ ยอมแพ้ดีๆนะฟานี่ เดี๋ยวเมากว่านี้จะหมดสวยไม่น่ามอง”
“เฮ๊อะ ตัวก็กะเปี๊ยกยังมาทำปากดี” ดวงตาหวานยังคงไม่สิ้นฤทธิ์และไม่มีท่าทีจะยอมแพ้
“ตกลงไม่ยอม? นั้นก็มาต่อกันเถอะ” แทยอนรินเหล้าใส่แก้วทิฟฟานี่และของตัวเองถือขึ้นมาท้าทายหญิงสาวผมน้ำตาลทอง
ใบหน้าแสนกวนอวัยวะเบื้องล่างติดพื้นดินตอนนี้ยิ่งทำให้ทิฟฟานี่ไม่อยากแพ้
พวกเธอยังดื่ม ดื่ม ดื่ม และดื่มเข้าไปอีกหลายต่อหลายแก้วแต่ท่าทางทิฟฟานี่เริ่มจะใกล้ลิมิทของตัวเองแล้ว
ร่างสวยโงนเงนไปมาจนแทยอนต้องขยับเก้าอี้เข้าไปใกล้ประคองเค้าไว้
“ฟานี่พอเถอะ เธอไม่ไหวแล้วนะ”
“.....ฉัน.....ไม่แพ้เธอ..”
“เธอนั่งดีๆโดยไม่ต้องให้ฉันช่วยก่อนดีไหม” หญิงสาวเลื่อนแก้วเข้ามาใกล้และเทเหล้าลงทั้งสองแก้วอีกครั้ง
แทยอนถอนหายใจก่อนหยิบแก้วตัวเองขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมด ทิฟฟานี่มองเค้าค้างก่อนจะค่อยๆจับแก้วตัวเองขึ้นม
าพยายามจะยกดื่มแต่แก้วดันหลุดออกจากมือจนแทยอนคว้าไว้ได้ก่อนมันจะหกเลอะใส่เค้า
“ฉันชนะ....วันนี้พอแค่นี้ล่ะเธอกลับไปพักดีกว่าฟานี่” แทยอนยกแก้วทิฟฟานี่ขึ้นมาดื่มจนหมดแล้ววางไว้ที่โต๊ะ
เจ้าตัวท่าทางฟึดฟัดไม่พอใจแต่ก็ไม่โต้ตอบอะไร
“ฟานี่....ฟานี่.....ฟานี่......” แทยอนเขย่าตัวเค้าพยายามเรียกเค้าแต่เจ้าตัวไม่ตอบสักนิด
ดวงตาหวานกระพริบจะปิดหลายครั้งแต่ก็ยังฝืนลืมตาขึ้นมาได้
“ช่วยไม่ได้นะ” แทยอนเอามือข้างหนึ่งทิฟฟานี่พาดบนไหล่ตัวเองเพื่อประคองตัวเค้ายืนขึ้นดีๆ
“ฟานี่ ห้องเธออยู่ที่ไหน บอกก่อนฉันจะไปส่ง เฮ้ฟานี่” แทยอนพาเค้าออกมาด้านนอกผับได้ก็พยายามถามเค้าให้ได้
สถานที่จากปากเค้าก่อนจะโบกรถแท็กซี่ทันที
คิมแทคนกากเมื่อคืนกลายเป็นคนคิมแทคนเก่งที่พาหญิงสาวที่เมาไม่ได้สติกลับห้องล่ะทีนี้
แท็กซี่เทียบจอดด้านหน้าคอนโดชื่อเดียวกับที่ได้ฟังจากทิฟฟานี คนตัวเล็กเงยหน้ามองอย่างตกใจในความหรูมีระดับไม่น้อย
ตั้งแต่ยังไม่ได้เข้าไปในตัวตึก เด็กสาวผมสีควันบุหรี่พาร่างคนเมาขึ้นไปถึงห้องเค้าพอได้เปิดไฟในห้องเค้าก็ยิ่งต้องอึ้ง
ทิฟฟานี่คนนี้เป็นคนมีเงินสินะ....อยู่คอนโดหรูห้องก็กว้างมีหลายห้องจัดเป็นสัดส่วน
“เฮ้อ! เหนื่อยชะมัด! ยอมรับว่าตัวฉันกะเปี๊ยกก็ตอนนี้แหละแบกคนตัวใหญ่กว่าโคตรเหนื่อยเลย” แทยอนนั่งยืดเส้นยืดสาย
บนเตียงเดียวกันกับที่วางตัวทิฟฟานี่ลง
“เอาน้ำมาซิ น้ำน่ะ” คนที่พึ่งนอนลงไปบนเตียงเริ่มมีเสียงทั้งที่เงียบมาตลอดตั้งแต่ขึ้นแท็กซี่ แทยอนส่ายหัวเหนื่อยใจกับ
คนเมาแต่ก็ยอมลุกไปหาน้ำมาให้เค้า
“เอ้า ลุกขึ้นมาดีๆ” แทยอนดึงมือเค้าให้ลุกขึ้นมารับแก้วน้ำ หญิงสาวลืมตาขึ้นมารับแก้วไปดื่มจนหมดแล้วส่งคืนให้เค้า
“ฉันกลับแล้วนะ” แทยอนรับแก้วน้ำคืนก่อนจะบอกเค้า
“กาก”
“ห๊ะ?”
“เธอมันกาก คิมแทยอน”
“นี่ กินเหล้าแพ้ฉันแล้วยังมาว่าฉันกากอีกเหรอฟานี่”
“กากสิ ตัวก็นิดเดียว”
“ย่าห์! ตัวฉันมันเล็กแล้วผิดอะไร”
“ยัยเตี้ย”
ให้ตายเถอะแม่คนนี้เมาแล้วด่าคนรัวเลยเหรอไงวะ
“ถ้าด่าฉันอีกคำฉันจะปล้ำเธอนะฟานี่”
“ปล้ำ?” คนเมาขนาดสติยังไม่ครบดีก็ยังโบกมือไปมาส่ายหน้าทำหน้าไม่เชื่อว่าเค้าจะทำจริง
“ฉันพูดจริงทำจริงนะไม่ได้ขู่”
“กลับบ้านไปกินนมนอนนะแทยอน” เสียงหัวเราะเล็กๆให้แก่แทยอนก่อนคนเมาจะทิ้งร่างลงนอน
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่มองเค้าที่กล้ากลับต่อหน้าต่อตาเธอ
กล้าด่าฉันกากไม่พอยังเล่นปมด้อยความเตี้ยฉันอีก
แถมยังสบประมาทฉันขนาดนี้.....
ทิฟฟานี่.....
ฉันจะนอนกินนมเธออยู่ที่นี่นี่ล่ะ!
----------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้มี NC ไม่ต้องแจ้งอีเมล์ กดอ่านที่ -> #
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น