ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
Intro
เมื่อคุณอายุใกล้จะขึ้นเลข 2 ตัวเลขที่บ่งบอกว่าคุณกำลังจะบรรลุนิติภาวะไม่ใช่เด็กๆอีกต่อไปแล้ว....
คิดว่าจะต้องใช้ชีวิตยังไงเหรอ? ตั้งใจเข้าเรียน จดเลคเชอร์ให้มากขึ้น เรียนให้จบไวๆ จะได้เข้าทำงานที่ดีๆอย่างนั้นเหรอ
ก็อาจจะใช่สำหรับสังคมปกติของเด็กเกาหลีทั่วไป
แต่....
ไม่ใช่สำหรับฉันหรอกนะ
“คิมแทยอน! มาอยู่นี่เอง”
“...........พี่เองเหรอ” เด็กสาวผู้มีสีผมควันบุหรี่หยิบหนังสือการ์ตูนที่วางปิดใบหน้าออกทำให้เห็นคนที่มาหาเธอ
หลังจากที่โดดคาบวิชาเลขที่น่าเบื่อหน่ายมานอนอ่านการ์ตูนแถวนี้จนนอนหลับไป
“วันนี้มีนัดหรือเปล่าล่ะ”
“หึ เปล่าค่ะ” เด็กสาวชันตัวขึ้นมานั่งเงยหน้าคุยกับรุ่นพี่ในคณะ แววตาเปร่งประกายจากเค้าส่งมาให้เธออย่างปลื้มปิติ
ไม่ต้องบอกเลยว่ารุ่นพี่มาหาเธอทำไม.....
เคร้งเคร้ง
เสียงชนแก้วที่โดนเสียงดนตรีอิเล็กโทนิคดังสนั่นกลบจนแทบจะไม่ได้ยิน
แทบจะเป็นเรื่องปกติชีวิตของแทยอนที่มาผับกับพวกรุ่นพี่บ่อยๆ
แสงสีที่ส่องมาเป็นระยะช่างเข้ากับสีผมของคิมแทยอนไม่น้อยแถมใบหน้าใสร่างเล็กน่ารักไม่ว่าใครที่ได้เห็นก็อดมองไม่ได้
“โต๊ะนั่นเด็ดๆทั้งนั้นเลยว่ะ แทชอบคนไหน” พวกรุ่นพี่หมายปองเป้าหมายในคืนนี้กันแล้วก็ถามความเห็นเธอต่อ
เด็กสาวยืดตัวชะเง้อคอมองไล่หญิงสาวแต่ละคนในโต๊ะนั้นอย่างถี่ถ้วน
“แทยังเลือกไม่ได้เลยอ่ะ”
“ชักช้าจริง พี่ชอบคนนั้นอ่ะผมน้ำตาลทองๆนั่นอ่ะ อย่างสวยเลย” รุ่นพีแอบชี้ให้แทยอนมองอีกครั้ง
ผู้หญิงผมน้ำตาลทอง...อืม...ก็ไม่เลวจริงแฮะๆ โฮ่ มีคนเข้ามาจีบด้วย
ระหว่างที่เธอกำลังพิจารณาใบหน้าหญิงสาวคนนั้นกับรุ่นพี่ ก็เห็นชายหนุ่มและหญิงสาวแวะวนเวียนเข้ามาขอชนแก้ว
เข้ามาชวนเธอคุยหลายคนทีเดียวแต่....รอยยิ้มที่มุมปากกับท่าทางที่ปฏิเสธอย่างนิ่มๆของเค้าทำให้เธอสงสัย....
เค้ารอใครอยู่หรือเปล่า มีแฟนแล้วมั้งคนเข้าไปหาเยอะแยะอย่างนั้นไม่มีถูกใจเลยเรอะ
“อย่างฮอตเลยว่ะ ทนไม่ได้ละแทแกชวนเค้ามาให้พี่หน่อยดิ”
“หือ พี่ก็ไปเองดิ พี่คนอยากได้ไม่ใช่แทสักหน่อย”
“เฮ้ยช่วยหน่อยน่า เดี๋ยววันนี้พี่จ่ายส่วนของแกเองโอเคไหม”
“........ไม่ได้แล้วอย่าโทษแทนะ”
“เออไปเลยๆ”
“ขอคิดก่อนได้ไหมเนี่ย ท่าทางเล่นยากอย่างนั้น”
“เฮ้ยพวกฉันจะออกไปแด๊นหาสาวแถวฟลอร์ละพวกแกจะไปไหมเนี่ย” รุ่นพี่อีกคนบอกขึ้นขณะที่แทยอนยังตกลงกับ
รุ่นพี่เธอไม่เรียบร้อย
“เออๆไปๆ เดี๋ยวฉันกับไอ้แทตามไปทีหลัง แทพี่ไปเข้าห้องน้ำแปบแกรอพี่ที่นี่ก่อนนะ” แทยอนพยักหน้ารับคำ
พวกพี่ที่จะไปเต้นกันก็เลยล่วงหน้าไปก่อน ส่วนพี่ที่เซ้าซี้ให้เธอหลีหญิงให้ก็หนีไปเข้าห้องน้ำละ
สงสัยไปเตรียมเช็คความพร้อมแหงงๆ พอดีกับโต๊ะทางนั้นก็ท่าทางจะออกไปเต้นเหมือนกันเหลือแต่....
หญิงสาวคนที่รุ่นพี่เค้าหมายปองนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว....
ทำไมมันเป็นใจอย่างนี้ล่ะวะ อยู่คนเดียวก็เล่นง่ายขึ้นมานิด แล้วพี่เธอจะกลับมายังเนี่ย
โอกาสกำลังงาม ลงมือให้แทนก่อนละกันฟะ
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ตัดสินใจลุกจากที่แต่ไม่เข้าไปหาหญิงสาวคนนั้นในทันทีแต่กลับออกไปด้านนอกผับได้สักแป๊บหนึ่งจึง
กลับเข้ามาอีกครั้งและยังถือเป็นโชคดีที่เป้าหมายยังนั่งอยู่คนเดียวไม่ขยับ
แววตามาดมั่นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขัดกับใบหน้าเด็กปรากฏออกมาชั่ววินาทีก่อนจะตีหน้าซื่อเดินลิ่วๆตรงไปที่โต๊ะหญิงสาวผมน้ำตาล
“อ๊ะ? เดี๋ยวค่ะ” หญิงสาวฉงนใจกับคนที่เข้ามาประชิดตัวแค่เพียงชั่วอึดใจแล้วเดินจากไปทิ้งให้เธอมองตามแผ่นหลังและ
สีผมอันโดดเด่นนั่นอย่างวางตาไม่ได้
ดอกกุหลาบช่อเล็กที่ถูกวางไว้ตรงหน้าเธอทำให้ไม่สามารถเลิกสนใจเค้าได้จนต้องเดินตามไปหาเค้าถึงโต๊ะ
“ดอกไม้นี่ของใครคะ? เอามาให้ผิดคนหรือเปล่า”
หญิงสาววางช่อดอกไม้นั้นตรงหน้าแทยอนที่พึ่งนั่งลงกับที่ยกแก้วเหล้าตัวเองขึ้นมาดื่ม
“ไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันตั้งใจจะให้คุณ” เรียวคิ้วคนฟังข้างหนึ่งโก่งขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา
“มาดื่มคนเดียวเหรอ” แทยอนยักคิ้วให้กวนๆทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มาคนเดียวแทบจะเรียกว่ามาเป็นฝูงอีกต่างหาก
“ชอบไหมคะดอกไม้ที่ฉันให้ ถึงมันจะสวยน้อยกว่าคุณมากก็เหอะนะ”
“ปากหวานจังนะ เป็นเด็กเป็นเล็กเข้ามาเที่ยวผับแถมม่อสาวเก่งซะอีก”
“อะไรกันฉันจะ 20 แล้วนะถึงหน้ามันจะพึ่ง 15 ก็เถอะ” หญิงสาวยิ้มรับก่อนลดตัวลงนั่งข้างๆเค้า
“ฉันก็จะ 20 แล้วเหมือนกัน ว่าแต่.....ที่นี่มันเสียงดังนะ ไปหาที่เงียบๆนั่งคุยกันหน่อยไหม”
หญิงสาวเคลื่อนหน้าเข้าใกล้กระซิบบอกกับแทยอนก่อนจะถอยกลับเว้นระยะห่างระหว่างกันไม่มากนัก
ดวงตาทรงเสน่ห์สะกดให้แทยอนต้องมองเค้าจนไม่อาจละสายตา
เธอลืมหมดแล้วว่าผู้หญิงคนนี้รุ่นพี่เธอต่างหากที่ต้องการไม่ใช่เธอ ทั้งที่เป็นอย่างนั้น....
“จะไปที่ไหนล่ะ” หญิงสาวยิ้มหวานหยิบดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาเชยชมก่อนจะสบตากับแทยอนอีกครั้ง
“ที่ห้องฉันไง กลัวดอกไม้จะเฉาซะก่อนอยากจะเอาไปลงแจกันแล้วล่ะ ไปไหมล่ะ”
ท่าทางสีหน้าคิดแต่รอยยิ้มแสนยียวนจนคนมองเดาคำตอบได้ตั้งแต่ก่อนที่แทยอนจะพยักหน้าตอบเค้า
ทั้งสองคนพากันออกจากผับโดยไม่แคร์ว่าเพื่อนร่วมโต๊ะของทั้งสองจะกลับมาไม่เจอพวกเธอ
ทิ้งไว้แต่กลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นบนโต๊ะให้คนที่เหลือได้เดากันไปเอง....
------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อคุณอายุใกล้จะขึ้นเลข 2 ตัวเลขที่บ่งบอกว่าคุณกำลังจะบรรลุนิติภาวะไม่ใช่เด็กๆอีกต่อไปแล้ว....
คิดว่าจะต้องใช้ชีวิตยังไงเหรอ? ตั้งใจเข้าเรียน จดเลคเชอร์ให้มากขึ้น เรียนให้จบไวๆ จะได้เข้าทำงานที่ดีๆอย่างนั้นเหรอ
ก็อาจจะใช่สำหรับสังคมปกติของเด็กเกาหลีทั่วไป
แต่....
ไม่ใช่สำหรับฉันหรอกนะ
“คิมแทยอน! มาอยู่นี่เอง”
“...........พี่เองเหรอ” เด็กสาวผู้มีสีผมควันบุหรี่หยิบหนังสือการ์ตูนที่วางปิดใบหน้าออกทำให้เห็นคนที่มาหาเธอ
หลังจากที่โดดคาบวิชาเลขที่น่าเบื่อหน่ายมานอนอ่านการ์ตูนแถวนี้จนนอนหลับไป
“วันนี้มีนัดหรือเปล่าล่ะ”
“หึ เปล่าค่ะ” เด็กสาวชันตัวขึ้นมานั่งเงยหน้าคุยกับรุ่นพี่ในคณะ แววตาเปร่งประกายจากเค้าส่งมาให้เธออย่างปลื้มปิติ
ไม่ต้องบอกเลยว่ารุ่นพี่มาหาเธอทำไม.....
เคร้งเคร้ง
เสียงชนแก้วที่โดนเสียงดนตรีอิเล็กโทนิคดังสนั่นกลบจนแทบจะไม่ได้ยิน
แทบจะเป็นเรื่องปกติชีวิตของแทยอนที่มาผับกับพวกรุ่นพี่บ่อยๆ
แสงสีที่ส่องมาเป็นระยะช่างเข้ากับสีผมของคิมแทยอนไม่น้อยแถมใบหน้าใสร่างเล็กน่ารักไม่ว่าใครที่ได้เห็นก็อดมองไม่ได้
“โต๊ะนั่นเด็ดๆทั้งนั้นเลยว่ะ แทชอบคนไหน” พวกรุ่นพี่หมายปองเป้าหมายในคืนนี้กันแล้วก็ถามความเห็นเธอต่อ
เด็กสาวยืดตัวชะเง้อคอมองไล่หญิงสาวแต่ละคนในโต๊ะนั้นอย่างถี่ถ้วน
“แทยังเลือกไม่ได้เลยอ่ะ”
“ชักช้าจริง พี่ชอบคนนั้นอ่ะผมน้ำตาลทองๆนั่นอ่ะ อย่างสวยเลย” รุ่นพีแอบชี้ให้แทยอนมองอีกครั้ง
ผู้หญิงผมน้ำตาลทอง...อืม...ก็ไม่เลวจริงแฮะๆ โฮ่ มีคนเข้ามาจีบด้วย
ระหว่างที่เธอกำลังพิจารณาใบหน้าหญิงสาวคนนั้นกับรุ่นพี่ ก็เห็นชายหนุ่มและหญิงสาวแวะวนเวียนเข้ามาขอชนแก้ว
เข้ามาชวนเธอคุยหลายคนทีเดียวแต่....รอยยิ้มที่มุมปากกับท่าทางที่ปฏิเสธอย่างนิ่มๆของเค้าทำให้เธอสงสัย....
เค้ารอใครอยู่หรือเปล่า มีแฟนแล้วมั้งคนเข้าไปหาเยอะแยะอย่างนั้นไม่มีถูกใจเลยเรอะ
“อย่างฮอตเลยว่ะ ทนไม่ได้ละแทแกชวนเค้ามาให้พี่หน่อยดิ”
“หือ พี่ก็ไปเองดิ พี่คนอยากได้ไม่ใช่แทสักหน่อย”
“เฮ้ยช่วยหน่อยน่า เดี๋ยววันนี้พี่จ่ายส่วนของแกเองโอเคไหม”
“........ไม่ได้แล้วอย่าโทษแทนะ”
“เออไปเลยๆ”
“ขอคิดก่อนได้ไหมเนี่ย ท่าทางเล่นยากอย่างนั้น”
“เฮ้ยพวกฉันจะออกไปแด๊นหาสาวแถวฟลอร์ละพวกแกจะไปไหมเนี่ย” รุ่นพี่อีกคนบอกขึ้นขณะที่แทยอนยังตกลงกับ
รุ่นพี่เธอไม่เรียบร้อย
“เออๆไปๆ เดี๋ยวฉันกับไอ้แทตามไปทีหลัง แทพี่ไปเข้าห้องน้ำแปบแกรอพี่ที่นี่ก่อนนะ” แทยอนพยักหน้ารับคำ
พวกพี่ที่จะไปเต้นกันก็เลยล่วงหน้าไปก่อน ส่วนพี่ที่เซ้าซี้ให้เธอหลีหญิงให้ก็หนีไปเข้าห้องน้ำละ
สงสัยไปเตรียมเช็คความพร้อมแหงงๆ พอดีกับโต๊ะทางนั้นก็ท่าทางจะออกไปเต้นเหมือนกันเหลือแต่....
หญิงสาวคนที่รุ่นพี่เค้าหมายปองนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว....
ทำไมมันเป็นใจอย่างนี้ล่ะวะ อยู่คนเดียวก็เล่นง่ายขึ้นมานิด แล้วพี่เธอจะกลับมายังเนี่ย
โอกาสกำลังงาม ลงมือให้แทนก่อนละกันฟะ
เด็กสาวผมสีควันบุหรี่ตัดสินใจลุกจากที่แต่ไม่เข้าไปหาหญิงสาวคนนั้นในทันทีแต่กลับออกไปด้านนอกผับได้สักแป๊บหนึ่งจึง
กลับเข้ามาอีกครั้งและยังถือเป็นโชคดีที่เป้าหมายยังนั่งอยู่คนเดียวไม่ขยับ
แววตามาดมั่นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขัดกับใบหน้าเด็กปรากฏออกมาชั่ววินาทีก่อนจะตีหน้าซื่อเดินลิ่วๆตรงไปที่โต๊ะหญิงสาวผมน้ำตาล
“อ๊ะ? เดี๋ยวค่ะ” หญิงสาวฉงนใจกับคนที่เข้ามาประชิดตัวแค่เพียงชั่วอึดใจแล้วเดินจากไปทิ้งให้เธอมองตามแผ่นหลังและ
สีผมอันโดดเด่นนั่นอย่างวางตาไม่ได้
ดอกกุหลาบช่อเล็กที่ถูกวางไว้ตรงหน้าเธอทำให้ไม่สามารถเลิกสนใจเค้าได้จนต้องเดินตามไปหาเค้าถึงโต๊ะ
“ดอกไม้นี่ของใครคะ? เอามาให้ผิดคนหรือเปล่า”
หญิงสาววางช่อดอกไม้นั้นตรงหน้าแทยอนที่พึ่งนั่งลงกับที่ยกแก้วเหล้าตัวเองขึ้นมาดื่ม
“ไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันตั้งใจจะให้คุณ” เรียวคิ้วคนฟังข้างหนึ่งโก่งขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา
“มาดื่มคนเดียวเหรอ” แทยอนยักคิ้วให้กวนๆทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มาคนเดียวแทบจะเรียกว่ามาเป็นฝูงอีกต่างหาก
“ชอบไหมคะดอกไม้ที่ฉันให้ ถึงมันจะสวยน้อยกว่าคุณมากก็เหอะนะ”
“ปากหวานจังนะ เป็นเด็กเป็นเล็กเข้ามาเที่ยวผับแถมม่อสาวเก่งซะอีก”
“อะไรกันฉันจะ 20 แล้วนะถึงหน้ามันจะพึ่ง 15 ก็เถอะ” หญิงสาวยิ้มรับก่อนลดตัวลงนั่งข้างๆเค้า
“ฉันก็จะ 20 แล้วเหมือนกัน ว่าแต่.....ที่นี่มันเสียงดังนะ ไปหาที่เงียบๆนั่งคุยกันหน่อยไหม”
หญิงสาวเคลื่อนหน้าเข้าใกล้กระซิบบอกกับแทยอนก่อนจะถอยกลับเว้นระยะห่างระหว่างกันไม่มากนัก
ดวงตาทรงเสน่ห์สะกดให้แทยอนต้องมองเค้าจนไม่อาจละสายตา
เธอลืมหมดแล้วว่าผู้หญิงคนนี้รุ่นพี่เธอต่างหากที่ต้องการไม่ใช่เธอ ทั้งที่เป็นอย่างนั้น....
“จะไปที่ไหนล่ะ” หญิงสาวยิ้มหวานหยิบดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาเชยชมก่อนจะสบตากับแทยอนอีกครั้ง
“ที่ห้องฉันไง กลัวดอกไม้จะเฉาซะก่อนอยากจะเอาไปลงแจกันแล้วล่ะ ไปไหมล่ะ”
ท่าทางสีหน้าคิดแต่รอยยิ้มแสนยียวนจนคนมองเดาคำตอบได้ตั้งแต่ก่อนที่แทยอนจะพยักหน้าตอบเค้า
ทั้งสองคนพากันออกจากผับโดยไม่แคร์ว่าเพื่อนร่วมโต๊ะของทั้งสองจะกลับมาไม่เจอพวกเธอ
ทิ้งไว้แต่กลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นบนโต๊ะให้คนที่เหลือได้เดากันไปเอง....
------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น