ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (KHR) ทะลุมิติมารักนายม้าพยศ

    ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 5 ก.ค. 55


                          เฮ้อ ~ ชีวิตนี้ฉันจะได้เที่ยวกับเพื่อนแบบคนอื่นๆเค้าบ้างไหมน้า อยากเป็นสึนะในรีบอร์นชะมัด T^T มีทั้งเพื่อน ทั้งแฟมิลี่ เราก็ถามเพื่อนว่าเราทำอะไรผิด กลับบอกว่าเธอมันเรียนเก่งเกินไปบ้างละ น่ารักเกินไปบ้างละ ตูละเซ็งกับชีวิตจริ๊งจริง ว่าแล้วก็เย็นนี้แวะซื้อเค้กแล้วกลับบ้านไปดูรีบอร์นดีกว่า ^^ หุหุ

    "นี้ยัยอาสึกะ เธอจะนั่งอยู่ตรงนี้อีกนานไหมหะ เกะกะซะจริง" อือหึ ยัยพวกนี้อีกแล้ว เดี๋ยวแม่ก็ยันหน้าหงายเลยนิ
    "ฉันนั่งตรงนี้แล้วมันหนักหัวเธอมากรึไง - -* " ฉันไม่ใช่นางเอกในละครนะยะ ที่จะมาโขกสับกันได้ง่ายๆน่ะ
    "หนอยนังนี้ วอนตี.....ซะแล้ว พวกเรารุม"

    ผั้ว ผลั่ก ตุ๊บ อั๊ก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
    อย่างฉันไม่ตบให้เปลืองมือหรอก หน้าอย่างนี้ต้องต่อย
    "แก....แก หน้าฉัน ไม่มมมมมมม " เหอะเสียโฉมไปยิ่งดี ไปไหนก็ไปเลย แล้วพวกมันก็ไปกันด้วยสภาพอย่างกะไปฟัดกับหมาที่ไหนมา (?)
    "กลับบ้านดีกว่า สบายใจแหละ เค้กจ้าพี่มาแล้วจ๊ะ~" ฉันเดินไปซื้อเค้กปากก็พลางร้องเพลงไปด้วย  ฉันละชอบกินเค้กสตอเบอรี่กับช็อกโกแลตที่ซู้ดดดดดด ><
    "เอ๊ะ! นั้นมันสมุดภาพรวมรีบอร์น4สีนี่นา อ๊ากกกก กระเป๋าตังดีโน่ อุ๊ยๆมีแส้ที่ดีโน่ใช้ด้วย เอาหมดนี้แหละ ว่าแต่วันนี้มันวันมหกรรมไรฟะ ของรีบอร์นเยอะเป็นหางว่าวเชียว แต่ช่างเหอะรีบซื้อแล้วกลับบ้านดีกว่า" วันนี้เค้าว่าจะมีดาวตกด้วย อยากดูๆ >< พอฉันกลับถึงบ้านก็รีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วขึ้นห้องทันทีพลางลองตวัดแส้ไปมา คิคิ สนุกสุดๆ ว้าวๆภาพสวยเป็นบ้า พอฉันดูเสร็จก็เอาแส้ไว้ใต้หมอน แล้วก็นั่งกินเค้กอยู่ตรงระเบียง วันนี้ท้องฟ้าสวยชะมัดเหมาะที่จะดูดาวอย่างมากเลยละ
    "อะ! ดาวตก ฉันอยากมีเพื่อนจังเลยคะ ยิ่งเป็นพวกรีบอร์นยิ่งดีใหญ่เลยละคะ ขอร้องละคะ แค่ชีวิตให้หนูได้รู้จักกับคำว่าเพื่อน หนูก็พอใจแล้วละคะ" เฮ้อ ~ ดาวตกหายไปซะละ ที่ขอไปมันจะเป็นจริงได้ไหมนะชีวิตความเป็นจริงกับการ์ตูน เหอะมันจะเป็นไปได้ไง ไปนอนดีกว่าง่วงชะมัดออกแรงเยอะไปหน่อย ว่าแล้วฉันก็ล้มตัวนอนแล้วหยิบแส้ที่อยู่ใต้หมอนมากอดไว้แล้วฉันก็หลับไปอย่างสุขสงบ
    (เฮ้ย ยังไม่ตายนะ - -*)

    ในยามค่ำคืนที่มีหญิงสาวที่ขอคำอธิฐานจากดวงดาวได้หลับใหลอยู่แต่หารู้หรือไม่ว่าคำที่เธอขอนั้นได้เป็นจริงอย่างปฎิหาริย์


    หวืดดดด  ตุ๊บ  อั๊ก
    "โอ๊ย อะไรละเนี่ยเจ็บชะมัด" ฉันลืมตาพลางมองไปรอบๆ ที่ไหนวะเนี่ยไม่ใช่ห้องเรานี่หว่า แต่มองดูดีๆแล้วเตียงใหญ่เป็นบ้า แล้วฉันก็สะดุดกลับ...........
    "O_____O" <<<< ฉันมองคนที่อยู่ข้างล่างอย่างอึ้งๆ
    "O_____O" <<<< ไอ้คนที่อยู่ข้างล่างก็มองกลับอย่างอึ้งๆ
    "กรี๊ดดดดดดดดดดด !!!"
    "ว๊ากกกกกกกกกกก !!!"


    .............................................................................................................................................

    วันนี้บทนำแค่นี้ก่อนน้าแล้วจะมาอัพต่อจ้า คอมเม้นของคุณคือกำลังใจของเรานะคะ บ๊ายบี ~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×