คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เริ่มแล้ว!!แผนของชินระขั้นแรกการเผยความอ่อนโยนของชิสึโอะคุง
-หน้าโรงเรียนไรระ-
“เอ~ชิสึจังหายไปไหนน้า นี่มันก็สายแล้วด้วย” ชายหนุ่มร่างบางพึมพำออกมาคนเดียว หลังยืนดักรอ ชิสึจัง หรือ ชื่อเต็มๆก็
คือเฮย์วาจิม่า ชิสึโอะ อยู่หน้าประตูโรงเรียนมาได้พักใหญ่ๆ เอ๊ะ หรือว่าชั้นควรจะเดินหาชิสึจังดีนะ อิซายะคิดได้เช่นนั้นก็
ค่อยๆออกเดินจากประตูโรงเรียนสู่ถนนสายที่ชิสึโอะมักเดินมาโงเรียนทุกวัน ทำไมเค้าถึงรู้น่ะเหรอ? ก็เพราะเค้าเป็นนักค้า
ข่าวไงล่ะ ไม่มีเรื่องอะไรที่เค้าไม่รู้หรอก ชายหนุ่มร่างบางคิดไปพลาง สายตาก็กวาดไปทั่วเพื่อหาศัตรู(ล่ะมั้ง?) ที่ปกติจะมา
โรงเรียนเวลานี้ แต่วันนี้ทั้งๆที่เค้าไปดักรอหน้าโรงเรียนแต่เช้า เพื่อไปแอบซุ่มกวนชิสึโอะ แต่วันนี้ เค้ากลับยังไม่มาแม้จะ
สายตะวันโด่งขนาดนี้แล้ว รึว่าชิสึจังจะไม่สบายนะ? คนบ้าแบบนั้นไม่สบายได้ด้วยเหรอ? อืม แต่ว่า ชิสึจังก็เป็นมนุษย์คน
หนึ่งเหมือนกันนะ เป็นอะไรรึเปล่านะ ชิสึจัง...อืมมม ในขณะที่ร่างบางกำลังเดินแบบครุ่นคิดเรื่องของอีกคนนึงอยู่นั้น ก็
เหลือบไปเห็น...คนที่เค้ากำลังเดินตามหาอยู่นั่งอยู่ตรงริมเสาไฟฟ้า มีอะไรซักอย่างอยู่ในมือ อิซายะพยายามมองสิ่งของที่
อยู่ในมือนั้น หลังจากเพ่งได้สักพักก็ได้ข้อสรุปในใจที่แม้แต่คนสรุปก็ยังไม่อยากจะเชื่อ”ม..แมว เหรอ?” ชายหนุ่มพึมพำ
อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง พลางมองไปทีร่างสูงที่ตอนนี้กำลังอุ้มแมว “เฮ้ เจ้าเหมียว แกโดนทิ้งงั้นเหรอเนี่ย?”ชิสึโอะถาม
แมวน้อยที่อยู่ในมือด้วยความเอ็นดู สายตาอันอบอุ่นอ่อนโยนที่ชิสึโอะมองเจ้าแมวน้อย พลางลูบหัวลูบหางนั้น ท่าทาง
แบบนั้น...ชิสึจัง..ใจดีขนาดนี้เชียวเหรอ? เอ๊ะ แล้วทำไมใจเราถึงได้เต้นแรงขนาดนี้?รู้สึกวูบวาบไปหมด อิซายะมองไปที่
กระจกตรงร้านค้าก็ได้พบว่า เค้ากำลังยืนหน้าแดงฉ่าอยู่ริมถนน เอ๊ะ?! หน้าชั้นแดงงั้นเหรอ ทำไมล่ะ?? ทำไมเรามองชิสึจัง
แล้วหน้าแดงขนาดนี้! พอมองกลับไปอีกครั้งที่ร่างสูงก็เห็นว่าเค้าวิ่งออกจากเสาไฟฟ้านั้น ไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ
อะไรน่ะ??ไปซื้ออะไร?? ชิสึโอะหยิบขวดนมออกมาจากถุงร้านสะดวกซื้อ “เอ้า กินซะนะ เดี๋ยววันหลังชั้นจะแวะมาดูแกใหม่”
ชิสึโอะพูดพลางเทนมลงถ้วยที่หามาจากแถวๆนั้น แล้วก็เดินออกมา หันไปมองเจ้าแมวน้อยเป็นครั้งสุดท้าย ก่อน
ออกเดินเพื่อไปโรงเรียน “ทำไม?ชิสึจังถึงได้ ..เท่..ขนาดนี้?”อิซายะเผลอพูดออกมาเบาๆ ตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงจัด
อาจจะเพราะอาการเขินก็เป็นได้ (แน่อยู่แล้ว) ชิสึโอะเดินออกมาพบอิซายะที่ยืนเอามือปิดหน้าที่แดงก่ำอยู “แก!ไอ้เห็บ...”
คำด่าที่กำลังจะพุ่งใส่อิซายะกลับหยุดชะงัก เมื่ออิซายะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชิสึโอะ ชิสึโอะสังเกตว่าอิซายะหน้าแดง
ผิดปกติแถมยังทำหน้าแปลกๆ เลยสะดุดกึกอยู่ตรงนั้น “เฮ้..ปะ..เป็นอะไร อ๊ะ!” ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะได้รับคำตอบในสิ่งที่
สงสัย ร่างบางที่ตอนนี้หน้าแดงแจ๊ดด ก็วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้ ชิสึโอะก็คงต้องวิ่งเหมือนกัน ในเมื่อตอนนี้...มัน
สายแล้วนี่นา!! หลังจากที่ร่างสูงวิ่งอย่างรีบร้อนไปโรงเรียน หลังจากที่ชิสึโอะ วิ่งไปจนลับสายตา คิชิทานิ ชินระ ก็เดิน
ออกมาจากที่ซ่อน “ฮะๆไม่เลวเลยนี่นา “ ชินระรำพึงกับตัวเอง อืม อิซายะเห็นความเท่ของชิสึโอะแล้ว เป็นไปตามแผน
ต่อไปก็ตาอิซายะโชว์ความน่ารักแล้วล่ะ ว่าที่หมอหนุ่มยิ้มซึ่งออกจะดูเหมือนรอยยิ้มตัวร้ายพอสมควร พลางหยิบยาที่อยู่ใน
กระเป๋าขึ้นมาดู”หืม?คงไม่แรงมากนะ”หลอดยานอนหลับชนิดออ่อนตอนนี้ได้อยู่ในมือของผู้บงการแล้ว...”เซลตี้!!”ชินระ
ตะโกน ไม่นานนักบิดไร้หัวซึ่งได้ชื่อว่าเป็นคนรักของเขาก็ขี่มอเตอร์ไซค์สีดำมาอยู่ตรงหน้า “ขึ้นมาเลย ชินระ”เซลตี้พิมพ์
บอกผม ผมกระโดดขึ้นซ้อน เซลตี้บิดคันเร่งสุดมือ และแล้วมอเตอร์ไซค์ก็หายลับไปสุดสายตา.....
TBC.
PS. จากไรเตอร์
ต่อไปจะเป็นการแสดงความน่ารักของอิซายะแล้วค่ะ หรืออาจจะเป็นการแจกรูปนะคะ เราแต่งฟิคไม่เก่ง นี่ก็เป็นเรื่องแรก มี
ตรงไหนผิดพลาดหรือมีข้อติชมก็คอมเม้นต์ไว้นะคะ ตอนนี้สั้นไปนิดค่ะ เพราะต้องตัดไปอีกตอนที่เป็นของอิซายะนะคะ
หากอยากให้กำลังใจหรือแนะนำอะไร ก็คอมเม้นต์ไว้ได้เช่นกันค่ะ ขอน้อมรับไว้เลย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านฟิคที่ไม่ค่อยจะได้เรื่องได้ราวนี้นะคะ ^_^
ความคิดเห็น