คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : [ 100% ]
1
บนโลกใบนี้จะมีใครโชคร้ายเท่าผมอีกไหมเนี่ย นอกจากจะโดนแฟนบอกเลิกแล้วผมยังถูกคุณพ่อกับคุณแม่จับคลุมถุงชนให้ไปแต่งงานกับไอ้เหงือกที่มีชื่อว่า ‘บัง ยงกุก’ แต่ผมอาจจะดีใจกว่านี้ถ้าไอ้เหงือกนี้มัน...
ไม่ใช่ผู้ชาย!!! T^T
นี่พ่อกับแม่คิดว่าผมเป็นเกย์หรือยังไงถึงจับให้ผมแต่งงานกับไอ้บ้านี่แถมพอฟังเรื่องราวต่างๆ ของไอ้เหงือกในอดีตจากปากไอ้ยองแจแล้วมันก็ทำให้ผมผวาหนักกว่าเก่า ก็เพราะฉายาของมันคือ ‘เหงือกร้อยศพ’ น่ะสิ ส่วนไอ้ร้อยศพที่ว่าไม่ใช่เพราะว่ามันไปฆ่าแกงใครหรอกนะแต่เป็นเพราะมันเอาได้ทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นเพศหญิงหรือชาย ถ้ามันเกิดถูกใจใครถึงแม้คนคนนั้นจะไม่ยอมก็ไม่มีทางรอดเงื้อมมือจากมันแน่นอน
แค่คิดก็สยองแล้วล่ะครับ ฮือๆๆๆ T^T
“มึงไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลยนะไอ้ฮิม ในเมื่อพ่อกับแม่มึงตัดสินใจแบบนั้นไปแล้ว”
“ถ้ามึงไม่คิดจะให้กำลังใจกูเลย ขอร้องหุบปากไปซะไอ้ยองแจ -*-“ ผมหันไปว่ามันด้วยความหงุดหงิด นอกจากจะไม่ช่วยปลอบใจแล้วยังจะมาซ้ำเติมกันอีก อย่าให้มึงโดนแบบกูมั้งนะไอ้ยองแจกูจะไม่ช่วยมึงเลยไอ้สัส!!!
“เชี่ย!!! มึงไม่ต้องเครียดขนาดนั้นก็ได้นะเว้ยไอ้ฮิม”
“แต่กูเป็นผู้ชายนะสัส จะให้กูไปแต่งกับแม่งกูว่าฟ้าคงผ่าไม่หยุดอ่ะมึง”
เปรี้ยงง!!!!
พอผมพูดจบยังไม่ทันที่จะกล่าวประโยคถัดไปขึ้นมาฟ้าแม่งก็เสือกผ่าลงมา นี่ผมยังไม่ได้พูดอะไรที่ถือว่าเป็นการลบลู่เลยนะครับเนี่ยแม่งก็ผ่าลงมาซะล่ะ
ของเขาดีจริงๆ T^T
“มึงก็พูดให้เป็นลางนะสัสฮิม -*-“
“กูขอโทดดด T^T”
“แล้วมึงจะเอาไงต่อว่ะไอ้ฮิม”
“กูก็ไม่รู้ว่ะมึง แต่กูว่าถ้าพ่อกับแม่กูตัดสินใจอะไรไปแล้วไม่มีทางที่พวกท่านจะเปลี่ยนใจว่ะ”
“มึงลองโทรไปถามเขาดิว่ะ เผื่อข่าวที่กูได้ยินมาแม่งอาจจะผิดเพี้ยนก็ได้นะมึง”
เออ...จริงว่ะ
คิดได้ดังนั้นผมก็รีบหยิบโทรศัพท์ของไอ้ยองแจ (โทรศัพท์ผมนอนจมกองซากปรักหักพังไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ) ขึ้นมาโดยไม่ได้รับอนุญาตจนแม่งหันมาทำหน้าหงิกหน้างอใส่ก่อนที่จะรีบกดเบอร์แม่ของผมทันที สาธุของให้ข่าวของไอ้แดฮยอนผิดเถอะ >/l\<
[ฮัลโหล ว่าไงจ๊ะยองแจมีอะไรกับแม่หรือป่าวลูก]
ผมถือสายอยู่สักครู่คนปลายสายก็รับโทรศัพท์และทักทายด้วยน้ำเสียงหวานที่ฟังแล้วรู้สึกลื่นหู แม่ของผมเป็นคนที่น่ารักมากๆ เลยล่ะครับ เธอใจดีกับทุกๆ คน ไม่เว้นแม้กระทั่งไอ้ยองแจที่มักจะมาเยี่ยมแม่ของผมที่บ้านบ่อยๆ ทำให้ทั้งสองคนสนิทกันถึง
“แม่นี่ผมเองนะฮิมชาน”
[อ่ะ!!! ฮิมชานเองหรอลูกเป็นไงบ้างล่ะ...สบายดีไหม?]
“ก็เรื่อยๆ น่ะครับ แม่ครับผมมีเรื่องจะถาม”
[ว่ามาเลยจ๊ะลูก]
“จริงหรือป่าวครับที่แม่จะให้ผม...แต่งงานกับไอ้เหงือก เอ้ย!!! คุณบัง ยงกุก น่ะครับ”
พูดแล้วแม่งแสลงปากว่ะ -*-
[ลูกรู้แล้วหรอฮิมชาน!!! แม่กะจะเซอร์ไพรส์บอกลูกพรุ่งนี้น่ะเนี่ย]
เมื่อกี้ผมฟังอะไรผิดหรือป่าวครับ O_O
[งั้นในเมื่อลูกรู้แล้วลูกรีบมาหาแม่เลยนะ เดี๋ยวนี้ห้ามเลตเด็ดขาดนะลูก รักลูกนะฮิมชาน]
ตู้ด!!!
นี่มันวันที่สามแล้วนะครับกับการรับโทรศัพท์แล้วเจอกับเซอร์ไพรส์อันน่าตกใจเนี่ย!!! ครั้งแรกก็โทรไปหาไอ้ยองแจจนเกือบกัดกับมันไปรอบหนึ่งล่ะ ครั้งที่สองจะโทรไปขออึนเฮแต่งงานแต่ดันโดนบอกเลิกซะก่อน (ยิ่งพูแล้วยิ่งช้ำใจ T^T) แต่ไม่มีครั้งไหนที่จะช็อกเท่าครั้งสุดท้ายก็ตอนที่โทรไปถามแม่เรื่องข่าวที่จะแต่งงานกับไอ้เหงือกแล้วเสือกเป็นจริงนี่แหละ
ไอ้เชี่ยยยยย!!!! โฮกกกกก!!! T^T
“เห้ย!!! ไอ้ฮิมมึงเป็นไรว่ะทำไมทำหน้าจะร้องไห้แบบนั้นอ่ะ”
มึงดูจากหน้ากูมึงก็น่าจะรู้นะไอ้สัส!!!
“เชี่ย!!! มึง...กูไม่อยากไปเลยว่ะ T^T.
“แล้วมึงจะไปไหน...กูยังไม่ได้บอกให้มึงไปไหนเลยนะสัส”
“ก็เรื่องแต่งงาน...”
“ทำไมว่ะมึง -*-“
“แม่งเป็นจริงว่ะ”
“O_O”
“แล้วแม่กูก็บอกกูว่า...ให้กูไปหาเขาเดี๋ยวนี้เลยเว้ยยย!!!!”
Yonggok
“ผมไม่แต่งกับมันหรอกพ่อ!!!” ผมตะหวาดใส่พ่อทันทีเมื่อจู่ๆ พ่อก็เข้ามาขัดจังหวะผมตอนที่กำลังจะเล่นผีใต้ผ้าห่มกับนางแบบสาวสุดเซ็กซี่ที่พึ่งจะไปคว้ามาได้เมื่อคืนในผับ แล้วก็ลากผมออกมาจากห้องและไล่แม่สาวสวยยั่วสวาทนั้นออกไปและมาบอกผมว่าต้องไปแต่งงานกับไอ้บ้าลูกชายของเพื่อนพ่อที่ชื่อว่า ‘คิม ฮิมชาน’
“ทำไมล่ะยงกุก ฮิมชานเขาออกจะน่ารักซะขนาดนั้น ผิวนี่ก็ขาวเนียน หน้าตาที่ก็หวานยังกับผู้หญิง ร่างบอบบางน่าถนุถนอม ทำไมแกถึงไม่ชอบว่ะ -*-“พ่อหันมาพูดกับผมด้วยความโมโหเช่นเดียวกันแต่มันแตกต่างตรงที่ท่านไม่ขึ้นเสียงใส่ผมและมีแต่ผมที่เอาแต่ขึ้นเสียงและตะหวาดใส่ท่านด้วยความโมโห
“ถ้าพ่อจะชมเขาขนาดนี้ผมว่าพ่อแต่งเองดีกว่ามั้ง - -*” ผมพูดจาส่อเสียดพ่อที่ชมว่าที่ลูกสะใภ้และศรีภรรยาของผม (ที่ไม่ต้องการ) อย่างออกนอกหน้าทำเอาท่านที่ตอนแรกกำลังพร่ำพรรณนาถึงไอ้หมอแล้วยิ้มออกมาอย่างดีอกดีใจถึงกับรีบหุบยิ้มทันที
“ฉันไม่เข้าใจแกเลยนะยงกุกว่าทำไมแกถึงได้ก้าวร้าวขนาดนี้น่ะ”
“ก็คงจะติดมาจากพ่อล่ะมั้ง...”
“ยงกุก!!!”
“พ่อ...ผมขอเถอะครับ ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมกับการใช้ชีวิตคู่กับใครทั้งนั้นร่วมถึงไอ้หน้าหวานที่ชื่อฮิมชงฮิมชานอะไรนั้นด้วย ผมยังอยากมีอิสระ ผมยังไม่อยากถูกใครผูกมัด!!!”
“พ่อไม่สนหรอกนะยงกุกว่าแกจะคิดยังไง แต่ในเมื่อฉันสัญญากับคุณนายคิมไปแล้วแกจะให้ฉันทำยังไงฮ่ะ!!!” พ่อพูดขึ้นมาด้วยความโมโหและตะหวาดใส่ผมอย่างที่ท่านไม่เคยทำมาก่อน ทำเอาผมที่ตอนแรกจะรู้สึกนิ่งๆ ทุกครั้งเวลาที่ท่านพูดจาเสียงดังใส่ถึงกับแอบกลัวขึ้นมาทันที ก็เพราะปกติแล้วก็มีแต่ผมนี่ล่ะที่คอยข่มเหงท่านตลอดด้วยการตะหวาดใส่ตลอดเวลา
“พ่อไปถอนคำพูดไม่ได้หรือไง”
“ฉันเป็นผู้ใหญ่นะยงกุก!!! ขืนไปทำอย่างนั้นฝั่งคุณนายคิมเขาจะรู้สึกยังไง!!!”
“แล้วพ่อทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาผมก่อนล่ะ!!!”
“ถ้าแกไม่ทำก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่ออีก!!!”
“พ่อ!!! O_O” ผมพูดออกไปด้วยความตกใจที่ได้ยินข้อเสนอของพ่อ ผมคิดไม่ถึงเลยว่าแค่การแต่งงานเล็กน้อยจะทำให้พ่อสามารถตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับผมได้
แสดงว่าเรื่องนี้มันคงสำคัญกับพ่อจริงๆ สินะ...
“ก็ได้ครับ...”
“ดีมาก...งั้นแกรีบไปอาบน้ำแต่งตัวให้หล่อกระชากใจสาวซะพ่อนัดกับคุณนายคิมไว้แล้ว”
“แต่ผมขอไม่รับรองความปลอดภัยของ ‘ลูกสะใภ้’ พ่อนะครับ หึ!!!
ผมใช้เวลาประมาณสัก 1 ชั่วโมงจนมั่นใจแล้วว่าหล่อขาดกระชากใจสาวก็รีบสาวเท้าก้าวออกมาจากห้องอย่างกับเจ้าชายขี่ม้าขาวเตรียมพร้อมจะไปช่วยเจ้าหญิงที่กำลังจะถูกมังกรจับกิน (ไม่ใช่ล่ะ -*-) จนพ่อที่กำลังยืนรอผมอยู่ที่บันไดถึงกับอึ๋งตะลึงอ้าปากค้างไม่ยอมหยุดเมื่อสังเกตุเห็นความหล่อของลูกชายสุดที่รักอย่างผม
“ทำไมวันนี้แกถึงแต่งตัวดูหล่อเป็นพิเศษว่ะไอ้ยงกุก” พ่อทักขึ้นทันทีเมื่อผมเดินลงจากบันไดมาสู่ชั้นล่างเป็นที่เรียบร้อยแล้วทำเอาผมนั้นถึงกับยู่หน้าอย่างไม่พอใจที่พ่อทักผมแบบนั้นทั้งๆ ที่ทุกวันผมก็หล่ออยู่แล้ว
“ก็หล่อทุกวันอ่ะพ่อ แล้วนี่จะไปกันหรือยังเนี่ยรู้ไหมว่าเสื้อสูทแม่งโครตร้อนเลย” ผมว่าพลางยกมือขึ้นไปปลดเนกไทให้หลวมขึ้นเพื่อระบายความร้อนที่ทำเอาร่างกายของผมจะกลายเป็นไก่ย่างอยู่แล้ว
“งั้นก็ไปกันเถอะเดี๋ยวคุณนายคิมเขาจะรอนานเอา” ว่าแล้วผมก็รีบก้าวออกจากบ้านและมุ่งหน้าไปหาแลมเบอร์กินี่สีเขียวมะนาวลูกรักของผมทันที ทำเอาพ่อนั้นต้องรีบสาวเท้าก้าวยาวกว้างๆ เพื่อให้ตามผมทันเพราะกลัวผมจะรีบออกรถจนทิ้งท่านไว้ที่บ้านเสียก่อน
“รีบไปตายที่ไหนไงไอ้ลูกรักก้าวซะพ่อตามไม่ทัน -*-” พอท่านขึ้นมานั่งบนรถได้เป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ลงมือบรรเลงบทสวดให้ผมฟังทันที
“พ่อเดินช้าเองอ่ะแถมพ่อเป็นคนรีบให้ผมไปบ้านคุณนายคิมเองไม่ใช่หรอ”
“ฉันยังไม่ได้บอกแกเลยนะยงกุก งั้นรีบๆ ออกรถไปเถอะเดี๋ยวไปช้ากว่ากำหนดนะ”
แล้วไหนบอกยังไม่ได้บอกแล้วเมื่อกี้คืออะไรครับคุณพ่อ -*-
“ครับๆๆๆ ชิส์!!!”
ผมขับรถมาได้สักพักก็มาจอดอยู่หน้าประตูรั่วที่อลังการผิดปกติของคฤหาสน์ที่สุดแสนจะใหญ่โตยังกับพระราชวังแวร์ซายอะไรเทือกนั้น ผมว่าบ้านของผมดูราคาแพงแสนแพงแล้วนะ แต่พอมาเจอบ้านของคุณนายคิมที่นี่ถึงกับต้องยกธงขาวขึ้นโบกให้เธอถึงความรวยมหาศาลกันเลยทีเดียว
และแน่นอนว่าความรวยของพวกเขาไม่สามารถเปลี่ยนใจผมให้ไปอยากแต่งงานกับไอ้หน้าหวานฮิมชานเพราะเงินแน่นอน ในเมื่อผมปฏิเสธและไม่ยอมรับว่าจะแต่งงานแล้ว ไม่ว่าใครจะยังไงก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจผมได้เด็ดขาด
แต่ในเมื่อเหตุการณ์มันบังคับถึงขนาดนี้แล้ว...
ยังไงมึงก็ไม่รอดจากกูหรอก คิม ฮิม ชาน!!!
Himchan
สุดท้ายแล้วผมก็ต้องรีบบึ่งกลับมาที่บ้านแบบทันทีตามคำสั่งของเสด็จแม่พร้อมกับพ่วงไอ้ยองแจมาเป็นเพื่อนด้วย ผมก็รู้อยู่หรอกว่าเรื่องนี้มันควรจะให้คนในครอบครัวเข้าเท่านั้น แต่เอามันมาด้วยมันก็ดีอยู่ที่ว่าอย่างน้อยมันก็ยังมีเพื่อนที่คอยอยู๋ข้างผมผมและคอยปลอบใจผมอยู่
“มึงทำหน้าแบบนี้อีกแล้วนะไอ้ฮิม” ระหว่างที่เราสองคนกำลังจะเดินเข้าบ้านดูเหมือนว่าไอ้ยองแจจะสังเกตเห็นลักษณะสีหน้าของผมที่ดูบอกบุญไม่รับสุดๆ และเอาแต่ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งตลอดทางที่เดินมา
“มึงลองมาเป็นกูสิไอ้ยองแจ เชี่ยกูไม่อยากเดินเข้าไปเลยว่ะจริงๆ” ผมหยุดเดินและยืนมือไปยื่อข้อมือของไอ้ยองแจที่ดูเหมือนว่ามันกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน
ถ้าผมหนีงานหมั้นเนี่ย...ผมผิดไหม T^T
“ไม่เข้ามึงก็ต้องเข้าไอ้ฮิม มันไม่น่ากลัวขนาดนั้นหรอก”
“มึงมาเป็นกูแทนได้ไหมล่ะสัส!!!”
“กูไม่ได้เกิดมาท้องเดียวกับมึงนะที่หน้าตาจะได้เหมือนมึงจนแทนกันได้เนี่ย”
“มึงเอามีดมาแทงกูเถอะไอ้ยองแจ กูไม่อยากแต่งกับไอ้เหงือกนั้นเลยว่ะ”
“ทำไมว่ะ?” ยองแจหันมาถามผมอย่างไม่เข้าใจที่ผมไม่อยากแต่งงานกับไอ้เหงือกที่ชื่อ ยงกุก ขนาดนั้น ไม่ใช่เพราะว่าผมรังเกียจมันหรอกน่ะที่ต้องแต่งงานกับมันแถมยังเป็นผู้ชาย แต่ที่ผมไม่อยากแต่งกับมันก็เพราะผมไม่อยากเสียเว่อร์จิ้นให้มันและตอนนี้ผมก็ยังไม่ต้องการ ผัว ด้วย
“มึงก็น่าจะรู้นะไอ้สัส T^T”
“แต่มันก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนะเว้ยไอ้ฮิม อีกอย่างมึงอย่าลืมสิว่ายังมีกูอยู่ด้วย”
“ถึงมึงอยู่ยังไงกูก็ เอา มันได้ว่ะ!!!”
ผ่าง!!!
ใครก็ได้ฆ่าผมที่เถอะ...
ไอ้เหงือกแม่งปรากฏแล้วววว!!!! T^T
:) Shalunla
ความคิดเห็น