คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Open Heart: Chapter 12 100%
Techin Part
“ว่าไนะ” ผมหูฝาไปหรือเปล่าเมื่อี้นี้ “พูอีทีสิ” ผมพูโยที่สายายัับ้อไปที่เส้นทา้านหน้า
“ันบอว่า... ันยัไม่อยาลับบ้าน” เสียเล็เอ่ยพร้อมับที่เธอเท้าแนับอบหน้า่าแล้วหันมามอผม
ผมหันไปมอเธอเล็น้อย่อนะหันลับมามอทา วาู่สวยที่เห็นเมื่อรู่แฝไป้วยวามอออ้อนเล็ๆ
“ไม่ลับแล้วะไปไหนล่ะ” ผมยยิ้มพร้อมุเอานิสัยี้ามใเ็มาใ้
ปิผมมัะามใน้อสาวอผมอยู่เสมอ ไม่เยามใใรนอาเือนใ
แพรวาเป็นผู้หินแรที่ไม่ใ่นในรอบรัว แ่ผมอยาะามใ อยาะเอาใเธอ
“............” เธอเียบ
เียบไปเหมือนำลัิอะไรอยู่สัอย่า วาู่สวยไม่หันไปมอทาอื่น
“ว่าไ” ผมถามเธออีรั้ อนนี้ผมับรถไปเรื่อยๆ ับไปแบบไม่มีุหมาย
แพรวาบอว่าไม่อยาลับบ้าน แ่เธอ็ไม่บอว่าอยาไปไหน
ผม็ไม่รู้ว่าะพาเธอไปไหนเ่นัน
“รู้อะไรไหม? ันน่ะเป็นเ็ที่แย่มาๆ นหนึ่เลยนะ”
อยู่ๆ อีน็พูึ้น ผมไม่ไ้อบอะไรแ่รับฟัสิ่ที่เธอะบอเียบๆ
“ันถูเลี้ยมาโยุแม่บ้านที่บ้านอพ่อ
พ่อับแม่อันทะเลาะันเสียับ่อยๆ ันลัวมาๆ
มีเพียแุ่แม่บ้านและพี่เลี้ยอยปลอบ
ไม่เยรู้เลยว่าออพ่อับแม่เนี่ยให้วามรู้สึแบบไหน พออายุไ้ห้าวบ แม่็หนีันไป”
“............”
“ันำภาพนั้นไ้ี
แผ่นหลัอแม่ที่ไม่เหลียวลับมามอันเลย” เธอพู้วยน้ำเสียเรียบๆ
เหมือนมันเป็นเรื่อธรรมาทั่วๆ ไป
“ันยัถามุแม่บ้านอยู่เลยว่าแม่ะไปไหน แุ่แม่บ้านไม่อบัน
เธออันแล้ว็ร้อไห้ ร้อไห้ให้ับเรื่ออะไรอย่าที่อนนั้นันไม่รู้” เสียเล็เอ่ยพร้อมรอยยิ้มมุมปาเหมือนะยิ้มเย้ยหยันับีวิในอี
“.............” ผม็ยัับรถ่อไปเียบๆ
ถ้าเธอั้ใะพู ผม็อยาะั้ใฟัมัน
“านั้นพ่อ็พาาาและอันาเ้ามาในบ้าน ันเยิว่าพวเาอาะีับัน
แ่ไม่เลยลับหลัพ่อันถูีบ่อยมาๆ แม้แ่นในบ้าน็่วยอะไรไม่ไ้ ัน่อยๆ
โึ้นมาบนวามเลียั ันะเลียทุนที่เลียัน ันไม่เยอยาให้พวเายอมรับัน
้วยนิสัยแบบนั้นมันทำให้ันทำทุสิ่ที่ันอยาะทำโยไม่แร์สายาหรือเสีย่อว่าอใร”
“ทุสิ่ที่อยาทำ...”
ผมทวนวามพูอเธอ ่อนะเอ่ยถามเรื่อหนึ่ออไป “หมายถึสูบบุหรี่้วยหรือเปล่า” ผมเป็นนที่ ‘เย’ สูบบุหรี่ แ่ผมสูบอยู่ไม่นาน็เลิ
สาเหุหนึ่เป็นเพราะแม่ับเือนใไม่อบ ทั้สอนเลยอให้ผมเลิ
ึ่็ไม่มีวามำเป็นที่ผม้อไปันที่ผมรัอยู่แล้ว
แ่ถ้าไปผับไปบาร์แล้วเพื่อนยื่นให้ผมรับไหม?
็รับนะ...
อฟรีนี่ หึๆ
“อืม” เธอพยัหน้า “ันเริ่มทลออพวนี้ั้แ่มอสาม
ถึะรู้ว่ามันไม่ีแ่ัน็ยัรับพวมันมาในีวิ เหมือนวามิโ่ๆ
อเ็ที่อยาะประพ่อเพื่อให้เาสนใ แ่มันไม่ใ่ เาไม่สนใันเลย
ถึะรู้ว่าเป็นแบบนั้นัน็ยัเลือะอยู่ับมัน่อไป”
“แล้วนายเยสูบบุหรี่ไหม
ันยัไม่เยเห็นนายสูบเลยแฮะ” เธอพูพร้อมยิ้มเล็ๆ
“เยสูบอยู่พันึ” ผมอบ
เธอหันมามอเหมือนสสัยว่าผมหมายวามว่ายัไ “อนนี้เลิแล้ว
สูบแ่อฟรี” ผมบอพร้อมยยิ้มมุมปา
“ูพูเ้า” เธอยิ้มามผม ผมหันไปเอรอยยิ้มอเธอ
ผมไม่ไ้มอนานเพราะ้อมีสมาธิับารับรถ...
โอเ ผมโห
ะไปมอนานไ้ไวะ
าเมมาเ็มนานั้น ผมไม่เยเห็นรอยยิ้มแบบนั้นาน้าๆ เลย
นี่เป็นรั้แร
“นี่” เรียเล็เอ่ยึ้น
“หือ มีอะไร” ผมถาม อนนี้เราุยันไปเรื่อยเปื่อย
และผม็ับรถไปเรื่อยเปื่อยเ่นัน
ห้ะ! ผมฟัอะไรผิหรือเปล่าวะ!!!
“หึ ิอะไรอยู่ห้ะ” ผมว่าพร้อมยมือ้ายไปันศีรษะออีฝ่ายเบาๆ มีอย่าที่ไหนเป็นสาวเป็นนาวนผู้ายไปินเหล้า
เป็นน้อเป็นนุ้ะีให้หนัเลยเียว!
“แ่วนไปินเหล้าไม่เห็น้อิอะไรเลย” เธอปัมืออผมออเบาๆ
“ถ้าไม่ใ่นาย็ไม่วนหรอ ละไปไหม?” ำถามอเธอทำให้ผมยยิ้มมุมปาอีรั้
วันนี้ผมยิ้มบ่อยเนอะ...
“ไหนๆ ็ไม่อยาลับบ้านนี่นา” ผมพูแ่นั้น่อนะเป็นฝ่ายเร่วามเร็วให้รถทะยานไป้าเร็วึ้น
ร้านอาหารแห่หนึ่
ผมับรถพาอีฝ่ายมาที่ร้านอาหารือเป็นร้านอาหารและร้านเหล้าบรรยาาศเียบสบั้อยู่ริมแม่น้ำ
มีเสียเพลเพราะลอเบาๆ เป็น Bar & Restaurant ที่มีนมานั่ไม่มานั
ไม่ใ่ผับที่วุ่นวาย นเยอะและเสียั
“นึว่าะพาไปผับอะไรแบบนี้ะอี”
เสียเล็พูทันทีที่เราสอน้าวาลานเอรถเ้ามาภายในัวร้าน
“อยาไปหรือไ” ผมเลิิ้วถาม
“ไม่อ่ะ อบแบบนี้” เธอบอแล้วเราสอน็เลือที่นั่ริมแม่น้ำ
่อนะมีพนัานเ้ามารับออเอร์
ผมยหน้าที่ให้หิสาวเป็นนสั่เพราะเธอเป็นนวนมา
แพรวาสั่อาหารินเล่มมาสออย่าับเหล้ามาหนึ่ลมและโา
เฮ้ย! มาว่ะ
หลัาสั่อาหารเสร็พนัาน็เินออไป
แพรวาไม่ไ้พูอะไรับผม เธอมอไปยัวิวทิวทัศน์อแม่น้ำสายให่ที่หล่อเลี้ยนรุเทพ
สายลมเบาๆ อนลาืนพัระทบใบหน้าสวยไ้รูป วาที่มัะแฝไป้วยวามเศร้าหลับาลเหมือนะั้ใึมับบรรยาาศรหน้า
ผมเอนหลัพิับพนัเ้าอี้่อนะยแนมาออ
าอผมมอไปที่แม่น้ำบ้า
แ่วิวทิวทัศน์ที่สวยามนั้นมันลับรั้สายาอผมเอาไว้ไม่ไ้
มันไม่น่ามอเท่าับภาพรหน้า
ภาพรอยยิ้มเล็ๆ อผู้หิที่นั่อยู่ร้ามผม...
เรือนผมสีน้ำาลเ้มปลิวล้อับสายลม
ใบหน้าที่ประับ้วยรอยยิ้มที่เป็นธรรมาิ
เป็นภาพที่มอแล้วทำให้นอื่นรู้สึผ่อนลายามเธอไ้เลย
“เินท์ เินท์!” ผมสะุ้เมื่อไ้ยินเสียเล็เรียื่อ
“มออะไร” เธอถามพร้อมหันไปมอ้านหลัอัวเอ
เธอะิว่าผมมอไปที่้านหลัอเธอแหละมั้
“เปล่า” ผมอบไปแ่นั้น
พนัาน็เอาอที่สั่มาเสิร์ฟ นร้ามมอหน้าผมเล็น้อย
่อนะเป็นฝ่ายีบน้ำแ็ใส่แ้วทั้สอแ้ว
ผม็เลย่วยเธอ้วยารหยิบวเหล้าึ้นมาเปิ่อนะเทใส่ทั้สอแ้วามวามเยินแล้วามลไป้วยโา
มือเล็ว้าแ้วึ้นื่มแทบะทันทีที่ผมเทโาเสร็
เธอื่มเร็วมาๆ นผม้อยื่นมือไปรั้แน้าที่เธอถือแ้วไว้
“ใเย็นๆ” ผมพู
แพรวาลแ้วอเธอลอเหลวในแ้วหายไปเือบรึ่
ถ้าผมไม่รั้ไว้เธอะลืนมันลไปทั้หมในราวเียว “ันมีเวลาให้เธออีทั้ืน”
ผมพูพร้อมยแ้วอัวเอึ้นื่ม
ผมั้ใะินไม่เยอะ
เพราะผม้อับรถลับอี และถ้าเมาเละทัู้่ะลับันยัไ...
ระหว่าที่เราสอนนั่้วยันผมับเธอไม่ไ้เอ่ยปาพูอะไรันเลยแม้แ่นิเียว
เหมือน่าน่าอยู่ในห้ววามิอัวเอ ผมื่มไปไม่มา
สิอผมยัอยู่รบทุประาร แ่นร้ามผมสิ... เธอื่มเยอะว่าผมมา
้ำยัูออ่อนว่าผม ยิ่ปริมาแอลอฮอล์เ้าไปในร่าายอเธอมาเท่าไหร่
เธอ็เริ่มเปลี่ยนไปมาเท่านั้น
เวลาล่วเลยมานเหล้า้นวถูเทใส่แ้วอแพรวาและาม้วยโา
ใบหน้าอเธอึ้นสีแเรื่อ เธอ้มหน้านอนแนบไปับโ๊ะ รอยยิ้มหวานๆ นัยน์าเยิ้มๆ
อเธอเป็นสิ่ที่ผมิว่าเธอไม่ิะทำถ้าเธอไม่เมา
นิ้วเรียวุ่มลไปในน้ำสีอำพันแล้วนไปมาเบาๆ นมันผสมัน
วาหยาเยิ้ม้วยฤทธิ์แอลอฮอล์มอไปที่ปลายนิ้วอัวเอที่แว่ไปมาในแ้วเหล้า
เธอยันัวึ้นนั่รๆ ่อนะหันมาส่สายามให้ผม
เธอเอียอเล็น้อย่อนะียิ้มหวานนาปิมาให้
มือหนึ่ถือแ้วเหล้าแ้วสุท้ายเอาไว้เรียมะยึ้นื่ม...
หมับ
ผมว้า้อมืออเธอไว้
ทำให้อีฝ่ายที่ยิ้มๆ อยู่มวิ้วยุ่ทันที
“นายะับทำไม อึ” น้ำเสียยานปนเสียสะอึเอ่ยออมา พร้อมแรน้อยๆ
ที่พยายามะึรั้แนอัวเอออามืออผม
ผมส่ายหน้าเล็ๆ
่อนะหยิบเหล้าแ้วนั้นออามืออเธอแล้วเป็นนื่มมันเ้าไปเอ
“ฮ่าๆ” เธอมวิ้วมอ
่อนะหัวเราะออมา “ี้โมย” เธอพูแล้วลุึ้นาเ้าอี้
ผมยืนามเพื่อะเินไปพยุร่าเล็ใล้ๆ เพราะลัวอีฝ่ายะล้ม
ปึ!
แ่แพรวาลับ้าวมาหาผม่อน
เธอเเล็น้อย่อนะพยายามันให้ผมนั่ลที่เิม
“น้าล” เธอลาเสียสั่ผมเบาๆ เมื่อแรอเธอันผมนั่ลไม่ไ้
ผมนั่ลามที่เสียเล็เอ่ย
พอผมนั่ร่าบา็นั่ลมาบนัอผม ผมใเล็น้อยที่อยู่็ถูอีฝ่ายทำแบบนี้
ผมอเอวอแพรวาไว้ลัวว่าเธอะเอนไปมาน
“นายโมยเหล้า อาวววววืนมาน้า”
เธอพูพร้อมับสอมือนุ่มนิ่มที่ยมาับใบหน้าอผมไว้
“...........” ผมไม่อบอะไร
แู่ว่าอีฝ่ายะทำอะไร เธอยยิ้ม่อนะ...
ทาบริมฝีปาเล็ๆ
นั้นลมาที่ริมฝีปาอผม!
ใ่ว่าผมไม่เยถูผู้หิูบมา่อน
แู่บรั้นี้มัน่าหอมหวานว่าทุๆ รั้ที่ผมผ่านมา
สำหรับแพรวามันเรียว่าูบหรือเปล่าไม่รู้
แ่สำหรับผมมันือูบ...
ริมฝีปานุ่มนิ่มที่ผมเยสัมผัสมาแล้วอนนี้มันำลับเบียับริมฝีปาอผม
โยนที่เป็นฝ่ายเริ่มือหิสาวที่นั่ัอผมอยู่
ลิ้นอเธอไล้เลียไปทั่วริมฝีปาอผม
แนอผม้าที่โอบเธอระับเอวออีฝ่ายเ้าหาัวแน่นึ้น มืออี้าถูยึ้นมารั้ท้ายถอยออีนที่อยู่สูว่าผมเล็น้อย
ร่าบาในวแนอผมสั่นเล็น้อยเมื่อผมโ้อบอีฝ่ายและเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุเธอแทนลิ้นอผมวาเ้าไปทั่วปาเล็ๆ
ลิ้นอผมสัมผัสับรสาิมๆ อเหล้าในปาอเธอ ผมบริมฝีปาล่าอร่าเล็เบาๆ
อย่านึหมั่นเี้ยว ถ้าเธอมีสิรบถ้วนไม่มีทามาทำแบบนี้แน่ๆ
“อื้อ!” เสียราแผ่วเบาในลำอ
มือทั้สอ้าอเธอเลื่อนลมาึรั้เสื้อที่ผมใส่อยู่นยับ
ผม่อยๆ ถอนริมฝีปาออ้าๆ
เพราะลัวอีฝ่ายะาอาาศหายใ
พอริมฝีปาอเราผละออาันแพรวา็หอบหายใเล็น้อย
“ิ” เธอหัวเราะเล็น้อย่อนะยแนทั้สอ้ามาอรอบออผมไว้
เธอ้มหน้ามาหาผมนหน้าผาอเราสอนนัน
เธอยันส่ยิ้มหวานมาให้ผมอย่า่อเนื่อ
ลิ้นเล็เลียริมฝีปาทีุ่่มื้นอัวเอ็ะเอ่ยับผมว่า...
“หวานา”
ใ่... หวานมา
ผมิพร้อมเหลือบมอริมฝีปาไ้รูปอเธอ่อนะลืนน้ำลายลอ
ลำอผมแห้ล้ายระหายน้ำ
ไอ้เั้สิ!
“ะลับหรือยั” ผมถามนบนั
้อใ่วามพยายามมาริๆ ับแพรวาในอนำลัเมาแบบนี้
“.......” ร่าบาผละออาผมเล็น้อย
เธอเอียอเหมือนใ้วามิ่อนะยิ้มอีรั้และอบว่า
“ลับๆ” เธอพูแล้ว่อยลุาัอผม
ผมรีบลุไปประอร่าอเธอไว้ลัวว่าอีฝ่ายะล้ม
ผมรีบวาเิน่าอาหารไว้่อนะประอเอวอีฝ่ายให้เินออาร้าน
“นี่” อยู่ๆ อีฝ่าย็หยุเินไปะื้อๆ
้ำยัสะิเรียผม ่อนะเินไปยัลานอรถอร้านที่อยู่ห่าาัวร้านนิหน่อย
“ว่าไ” ผมหยุเพื่อรอฟัว่าอีฝ่ายะพูอะไร
“อี่หลัหน่อย” เธอพูพร้อมเอนหัวมาบที่ไหล่อผมเบาๆ
แล้วถูไปมา“นะ!”
แหน่ะ! มีลูอ้อน
ผมมีทาเลือหรอรับ...
ผมย่อัวล่อนที่อีฝ่ายะทิ้ร่ามาที่หลัอผม
สอแนเล็ๆ ออผมไว้เหมือนเ็ๆ ผมยืนึ้น่อนะันร่าอีฝ่ายึ้นเพื่อะไ้อุ้มเธอไ้ถนัๆ
“ลับันๆ” เธอพูในะที่ใบหน้าอเธอเยอยู่บนไหล่้าวาอผม
ผมเหลือบไปมอ็เห็นเธอยิ้ม ็รู้นะว่าเธอเมา แ่รอยยิ้มนั้นมันสวยะนไม่อยาให้เธอส่าเลย
ผมพาแพรวาเินมานถึรถ
ผมล้วหาุแมาเปิประูรถเพื่อที่ะวาร่าอเธอบนเบาะ้านับ อยู่ๆ
ผม็ไ้ยินเสียเล็ๆ พูึ้นที่้าหู
“อบุนะะ...” เสียเล็ึมำเล็น้อยแ่็ยัพอับใวามไ้
แ่นั่นยัไม่พีเท่าำสุท้าย “พี่เ...”
เธอพูแบบนั้นริๆ
ผมไม่ไ้มั่ว ไม่ไ้เมา ไม่ไ้มโน ไม่ไ้หูฝา ผมวาเธอลบนเบาะ
เธอหันหน้าออมาทาประู สอาเรียววาอยู่นอรถ ผมย่อัวลที่พื้นหินเพื่อมอเธอ
เธอยัส่ยิ้มหวานให้อยู่แบบนั้น
มือเล็เสยผมที่ปรหน้าอผมึ้นไปเบาๆ
่อนที่เธอะโน้มัวลมาูบหน้าผาอผม สัมผัสแผ่วเบาทว่าเนินนาน
ร่าเล็ผละออไป่อนยาเรียวเ็บเ้าไปในรถแล้วเอนหลัพิเบาะแล้วหลับาอย่าไม่สนใสิ่อื่น
มันน่านันะ! มาให้วามหวัันแบบนี้เนี่ย...
ผมลุึ้นปิประูให้เธอแล้วอ้อมมาึ้นรถอีฝั่
ถึะบอว่าลับ็เถอะ ้อลับอนโฯ อผม
ผมไม่มีทาพาเธอไปส่บ้านในสภาพนี้แน่ๆ
เมาแล้วยั่วนานี้...
ืนนี้ผม้อใ้วามอทนนาไหนเนี่ย!
ความคิดเห็น