คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : HappyBirthDay 110404'' #1
HAPPYBIRTHDAY part 1
ร่างบางที่อยู่ในเสื้อแขนยาว มีผ้าพันคอสีแดงพันที่คอเรียว สวมหมวกสีดำ และใส่แว่นดำ กำลังเดินอยู่ริมคลองใจกลางเมือง ที่แม้ว่ามีถนนขนาบข้างทั้งสองฝั่งแต่ก็ไม่ได้ทำลายกลิ่นน้ำคลองที่บริสุทธิ์ได้
ร่างบางสูดหายใจเข้าเต็มปอด เนื่องจากมันเป็นเวลาที่ดึกพอสมควร ไม่ค่อยมีใครออกมาซะเท่าไหร่เพราะยิ่งดึกอากาศยิ่งหนาวจึงไม่ค่อยอยากออกมาก
~ตี้ดตี้ดตี้ด~
‘ ไอ่ไก่งวง พี่อีทึกเรียกประชุม กลับหอด่วน! อ้อ ฝากซื้อกาแฟดำด้วย ซีวอนบอกกกกกกก ’
ฮยอคแจยิ้มกับข้อความที่ทงเฮส่งมาให้เล็กน้อย แต่ทำไมพี่อีทึกถึงเรียกประชุมอะไรดึกขนาดนี้ ? เขาอุตส่าห์ขออกมาเดินเล่นข้างนอกแล้วแท้ ๆ แล้วทำไมซีวอนถึงกินกาแฟตอนนี้ล่ะ ? ขืนกินตอนนี้ก็ไม่ต้องนอนกันพอดี
ฮยอคแจเดินต่อไปอีกเล็กน้อย แล้วก็ข้ามไปอีกฝั่งของคลองที่มีหินวางอยู่ แล้วก็เดินกลับไปที่รถของตน ขับไปยังหอทันที
ร่างบางเดินเปิดประตูเข้าไปที่ห้องก็พบกับความมืด
“ ใครปิดไฟ ” ว่าแล้วมือเรียวก็เดินคลำไปถึงสวิตที่กลางห้อง พอเริ่มความสว่างขึ้น ฮยอคแจก็พบกับกล่องใบใหญ่วางอยู่กลางห้อง พร้อมกับกระดาษที่มีลายมือของฮีชอลทงเฮและเรียวอุคผสมกัน
‘ ฉันให้นายหากล่องให้ได้อีกสามกล่องที่เหลือภายในห้องนี้ ลากให้มาอยู่ที่กลางห้อง แล้วให้เลือกเพียงกล่องใดกล่องนึงเท่านั้นนะ เข้าใจไหม ’
ฮยอคแจสายหัวกับความคิดที่พี่ในวงจะเซอร์ไพรส์ในวันเกิดของตน แต่ก็ทำตามคำสั่งในแผ่นนั้นแต่โดยดี โดยฮยอคแจเริ่มเดินหาในหอพักเขาทันที โดยห้องแรกที่เขาเลือกไปหาคือห้องของเขาเอง เพราะฮยอคแจกะจะเอากระเป๋าไปวางเอาไว้ด้วย แต่ก็พอเปิดไปก็เจอกับกล่องใบใหญ่สีฟ้าครามที่วางอยู่กลางห้องทันที ฮยอคแจถอดเสื้อและทิ้งกระเป๋าลงที่เตียง แล้วก็เล็งไปเห็นเชือกที่ผูกอยู่ข้างกล่องทันที ฮยอคแจจึงลากเชือกนั้นออกมานอกห้อง แต่ก็ต้องติดประตูด้วยความกว้างของกล่อง ฮยอคแจเลยต้องเปลี่ยนทิศทางของของกล่องด้วยความยากลำบากเพราะว่ากล่องใบนี้หนักพอควร หนักไม่เหมาะกับร่างอย่างเขาเลย
พอฮยอคแจลากกล่องใบแรกมาวางไว้ที่กลางห้องแล้ว กล่องใบที่สองที่เขาจะไปหาคือห้องของเยซองและเรียวอุค แล้วก็พบ แต่ถึงกับต้องงงเพราะกล่องนี้เวลาฮยอคแจลาก กล่องถึงกับปลิว เหมือนไม่มีอะไรอยู่ด้านใน ส่วนกล่องใบสุดท้ายที่ฮยอคแจจะไปหาคือห้องของซองมินและคยูฮยอน แต่ก็ไม่พบ ฮยอคแจเลยไปที่ห้องน้ำเผื่อมี แต่ก็ต้องพบว่าประตูห้องน้ำล็อค ฮยอคแจมองลอบไปที่ช่องว่าง เห็นเหมือนขาใครซักคนอยู่ พี่ๆ ของเขาคงอยู่ในห้องน้ำกันล่ะสิ ฮยอคแจเลยออกไปดูที่ระเบียง ก็พบกับกล่องใหญ่อีกใบนึงที่วางอยู่ ฮยอคแจก็ลากมันเข้ามาด้วยความรีบร้อน เพราะว่าอากาศข้างนอกหนาว แล้วตัวเขาเองก็ไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาวด้วย
ฮยอคแจเอากระดาษแผ่นนั้นมาดูอีกครั้ง ให้เลือกเพียงกล่องเดียวงั้นหรอ ? กล่องไหนดีละ ?
“ เลือกเร็วๆ หน่อยสิ ” เสียงแหลมที่ดังออกมาทางห้องน้ำทำให้ฮยอคแจถึงกับยิ้ม
“ เห่ย...! ” และเสียงอีกหลายหลายเสียงที่ทงเฮดูเด่นกว่าคนอื่น เหมือนดังเพื่อห้าม
“ รู้แล้วหน่า ” ฮยอคแจตะโกนตอบกลับไป
ฮยอคแจมองกล่องที่วางอยู่ข้างหน้าสี่ใบ แล้วเขาจะเลือกใบไหนดีละ งั้นใบนี้แล้วกัน ใบที่เขาลากออกมากจากห้องของเขาเอง และดูท่าทางก็หนักด้วย
และเมื่อเปิดไปก็พบกับ...
“ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทู๊ยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทูยู ” คนในกล่องที่ปรากฏขึ้นมาแก่สายตาฮยอคแจข้างหน้าร้องเพลงภาษาอังกฤษ พร้อมกับถือเค้กหน้าลูกไก่ ให้กับฮยอคแจ
เมื่อร้องเสร็จ คนคนเดิมก็เริ่มพูด
“ แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะครับ มีความสุขมากมากนะครับ ไก่น้อยของผม ” คนในกล่องพูดอวยพร เพราะในเวลานี้ก็คือเวลาเที่ยงคืนแล้ว
แต่คนที่อยู่หน้ากล่องนี่สิ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน เริ่มปริ่มที่ตาแล้วเหมือนกัน
“ ร้องไห้ทำไม ? วันนี้วันเกิดนะ อย่าร้องไห้สิ ” คนในกล่องเริ่มใจไม่ดี
“ ก็ก่อนวันเกิดฉัน นายเฉยชา เหมือนนายลืม นายไม่รับโทรศัพท์ฉัน นายกับฉันแทบจะไม่ได้คุยด้วยกันเลยนะ ฉัน ฮึก ไม่นึกว่า ฮึก นายจะจำได้… ” ร่างบางรู้สึกถึงแรงที่ดึงเข้ากอดไว้อย่างไม่แน่นมาก แต่ก็ฮยอคแจไม่สามารถออกจากอ้อมกอดนี้ไปไว้ง่ายๆเหมือนกัน
“ ฉันขอโทษนะที่ฉันทำแบบนั้นกับนายน่ะ ช่วงนี้ฉันงานเยอะ มันเลยหงุดหงิดไปหน่อยน่ะ ขอโทษนะฮยอคแจ ”
“ ฮึกฮือฮือๆ ฮึก! ” ร่างบางยังคงอยู่ในอ้อมกอดแขนข้างเดียวต่อไป
“ หยุดร้องได้แล้วนะ ไก่น้อย ”
“ ไอ่ม้าบ้า! ฉันหยุดร้องไม่ได้อ้ะ! ” ฮยอคแจก็ยังคงร้องไห้ต่อไป
แต่แล้วอ้อมกอดนั้นก็ผละออกแล้วโน้มริมฝีปากยักก็โน้มลงมาแนบกับริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ทันที ลิ้นหนาเริ่มลุกล้ำเข้าไปในปากเล็ก สำรวจเข้าไปทุกซอกทุกมุมตักตวงความหวานที่แสนคิดถึง แล้วก็ชักลิ้นกลับ เลื่อนจูบไปซับน้ำตาที่ไหลออกมาของร่างเล็กแล้วเลื่อนไปจูบที่ตาทั้งสองข้าง เลื่อนไปจูบที่หน้าผากแล้วไล้ลงมาผ่านจมูกสัน แล้วเน้นย้ำไปจูบที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้งแล้วผละออกมา
“ เห่ยเห่ยเห่ยยยยยย ให้สวีทกันได้ แต่อย่ามาก ฉันอิจฉา ” เสียงแหลมเสียงดัง ฮยอคแจรีบหันไปมองที่ต้นเสียงทันที แล้วก็พบกับคนสิบเอ็ดคนที่แทบจะยืนเรียงรายเป็นแนวตอนอยู่ด้านหลังของตนเอง
“ เอ่อ...พวกพี่...มายืนกันนานแล้วหรอ ? ”
“ นานพอที่จะได้ยินคำพูดที่นายอัดอั้นน่ะฮยอคแจ ” ลีทึกหัวหน้าวงพูดไปแล้วก็ยิ้มไป
“ นี่อย่าบอกนะว่านายก็เห็นน่ะซีวอน! ” ฮยอคแจรีบหันมาหาคนที่พึ่งจูบกับตนไปเมื่อกี๊
“ ฮยอคแจถือก่อน ขอออกจากกล่องก่อน ” ซีวอนยื่นเค้กไปให้ฮยอคแจ แล้วฮยอคแจก็รับแต่โดนดี แต่ก็ยังคงหาคำตอบจากร่างสูง
“ นายเห็นใช่ไหมซีวอน! นายเห็นใช่ไหมที่พี่เค้ามายืนน่ะ ทำไมนายไม่บอกห๊า! ” ฮยอคแจเร่งเร้าให้ซีวอนตอบ
“ ก็พี่จองซูเขาไม่อยากให้บอกนี่นา ” ซีวอนที่ออกจากกล่องได้แล้วก็รับเค้กที่มือฮยอคแจมาถือไว้เหมือนเดิม
“ หึ่ยยยยย! ” ฮยอคแจเบะปาก
“ พอพอ ฉลองกัน! วู้ววววววว ” ทงเฮห้ามทัพของทั้งคู่แล้วดึงสายรุ่งออกมา
~เปาะ เปาะ เปาะ~
ปาร์ตี้วันเกิดภายในหอชั้นสิงเอ็ดของวงซุปเปอร์จูเนียร์ก็เริ่มขึ้น โดยที่ส่วนใหญ่คนที่จัดคือลีทึก ฮีชอล และทงเฮ ส่วนค่าต่างต่างคงจะไม่พ้นราชสีห์ของวงคือชเวซีวอน แต่ซีวอนก็ไม่จัดการอะไรมากเพราะคำพูดของทงเฮที่ไม่รู้ว่าเขาควรจะรู้สึกอย่างไรดี
‘ เป็นแฟนมีหน้าที่จ่ายก็จ่ายไป อย่าเรื่องมาก ’
แล้วปาร์ตี้ก็ยังคงดำเนินต่อไปโดยสิ่งของที่จัดงานก็อยู่ภายในกล่อง ที่ทั้งดื่มทั้งร้องเพลง เล่นเกมส์ แต่เจ้าภาพของงานก็หลุดออกมากจากงานตรงนั้นมาที่ระเบียงด้านนอก
ฮยอคแจมองลงไปด้านล่าง แม้ว่ามันจะดึกแล้ว แต่กรุงโซลก็ยังเต็มไปด้วยแสงที่ดึงดูด หลงใหล เสน่ห์ของกรุงโซลคงเป็นสิ่งนี้ใช่ไหม
แต่ก็มีเสียงหนึ่งที่คั้นความคิดของฮยอคแจ
“ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ ? ทำไมไม่เข้าไปสนุกด้านใน ” เมื่อฮยอคแจหันไปถึงกับต้องยิ้ม
“ ไม่ละ ขืนอยู่ต่อ ฉันคงได้เมาเป็นไก่เน่าแน่ๆ ขอออกมาสูดอากาศหน่อย ”
“ ไม่หนาวหรอ ? ”
“ ดื่มไปก็เยอะอยู่นะ ร้อนแล้วแหล่ะ ” ฮยอคแจหันไปบีบจมูกหนา
ซีวอนสวมกอดเอวบางจากด้านหลังแล้วเอาหน้าเกยไว้ที่ไหลบาง ทำให้จมูกโด่งไปโดนกับช่วงคอพอดี ซีวอนจึงสูดกลิ่นจากตรงนั้นไปเต็มๆ
แต่ซีวอนก็รู้สึกได้ถึงแรงตีมาที่มือหนา
“ พอแล้วจักจี๊ ” ฮยอคแจพูดแกมขำไป
“ รักนะครับ ” ซีวอนพูดแล้วก็ฝังจมูกที่โด่งได้รูปไปที่แก้มขาวที่มีสีแดงขึ้นมานิดนิด แล้วยืนเต็มตัว
“ รักเหมือนกันครับ ” ฮยอคแจก็หันกลับมาให้หันหน้าเข้ากับซีวอนแล้วเขย่งไปจุ๊บปากซีวอนอย่างรวดเร็ว
ทั้งคู่ก็ยังคงสบตากับอยู่ได้ซักพัก ฮยอคแจก็เอามือเล็กทุบไปที่อกหนา
“ วันนี้วันเกิดฉันแล้ว นายยังไม่ให้ของขวัญวันเกิดฉันเลยนะ! ” ฮยอคแจทวงของขวัญวันเกิด
“ อ้อ! ลืมไป หันหลังก่อนสิ หลับตาด้วยนะ ” ฮยอคแจก็ทำตามคำสั่งแต่โดยดี แม้ว่ายังจะอยู่ในอ้อมกอด ซีวอนปล่อยฮยอคแจออกเมื่อเห็นว่าฮยอคแจหันออกไปแล้ว
ฮยอคแจหลับตาลง ไปได้ซักพักแล้ว กำลังจะพูดออกไปแล้ว แต่ก็รู้สึกได้ถึงบริเวณคอของตัวเอง
“ ลืมตาได้แล้ว ” ซีวอนกระซิบที่ข้างหู
พอฮยอคแจลืมตาก็มองลงไปที่คอของตัวเองทันทีก็พบกับสร้อยของสีเงินที่เป็นรูปตัว H แล้วมีด้านติดมุมขวาบน แต่ในทิศทางที่ฮยอคแจเห็นคือมุมซ้ายล่าง
ฮยอคแจยังคงนิ่งอยู่เล็กน้อย แล้วก็หันมาประจูบกับซีวอนทันที
เป็นจูบที่ไม่ลุกล้ำ เป็นจูบที่ธรรมดา ปากต่อปาก แต่แฝงไปด้วยความหมายต่าง ๆ ที่เขาทั้งสองคนเท่านั้นที่รู้
ฮยอคแจผละจูบออกมาแล้วจ้องไปที่ดวงตาคม
“ ขอบคุณครับ ”
คำหนึ่งคำที่ดูเหมือนจะธรรมดา
คำหนึ่งคำที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร
คำหนึ่งคำที่เหมือนจะมีความหมายแค่ขอบคุณความจริงใจ
แต่คำคำนี้ คือคำที่ฮยอคแจแทนทุกสิ่ง ขอบคุณซีวอนทุกๆอย่างที่ทำเพื่อเขา
ขอบคุณที่รักเขา ขอบคุณที่ทำให้เขามีความสุข
ขอบคุณนะซีวอน ขอบคุณที่รักฮยอคแจ
ขอบคุณ...
_____________________________________________________________________________
วันนี้รีบปั่นเรื่องนี้มาก
พึ่งแต่งสด ๆ เลยวันนี้
กว่าจะได้อัพก็เกือบตีหนึ่ง นั่งรีไรท์ แต่งรูป - -
หนึ่งเม้นท์สำหรับกำลังใจนะ *0*
และสุดท้าย :)
ความคิดเห็น