คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : HappyBirthDay 110406'' #3
110406’’
ร่างบางที่รับรู้ได้ถึงแสงตะวันที่สาดส่องเข้ามาก็เริ่มขยิบตา แล้วหยิบผ้าห่มที่ห่มอยู่ปิดตาทันที ก่อนที่จะปรับสายตาได้ก็ลืมตาขึ้นมาถึงกับต้องสะดุ้งเมื่อมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าเป็นห้องของตัวเอง ในเมื่อตอนที่เขาล้มตัวลงนอนเขานอนที่เตียงดงเฮไม่ใช่หรือไง
“ กลับมาที่ห้องได้ไงว้ะ ? ” ร่างบางสะบัดความคิดนั้นออกไปจากหัว ไม่พี่จองซูก็พี่ชินดงแหล่ะมั้งที่พาเขากลับห้อง
“ เออชั่งเหอะ ” ร่างบางสบถกับตัวเองอีกเล็กน้อย แล้วคว้านาฬิกามาดูก็พบว่าเป็นเวลาแปดโมง วันนี้ไม่มีงานเสียด้วยเพราะไม่เห็นพี่จองซูบอกอะไรเลย
“ ถ้าไปเลทโทษพี่จองซูแล้วกันว้ะกู ” ร่างบางสบถกับตัวเองอีกครั้งแล้วพาร่างบางของตัวเองออกมาข้างนอกเพื่ออาบน้ำ แต่ก็ต้องเจอกับเรียวอุคที่กำลังกุลีกุจอทำอาหารมาวางที่โต๊ะอาหาร
ร่างบางเดินตรงไปที่โต๊ะอาหารแล้วทำหน้าตาแสนดีใจออกมาให้เรียวอุคเห็น
“ พี่หิวขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย ? ” เรียวอุคพูดแล้วอมยิ้มเล็กน้อย
“ เมื่อวานคงเหนื่อยน่ะ ไม่ได้กินข้าว อ่อแล้วรู้หรือเปล่าว่าใครพาพี่ขึ้นมา ? ” ฮยอคแจถามเรียวอุคทันที
“ ไม่เห็นนี่ครับ ผมพึ่งเห็นพี่ก็ตอนนี้น่ะแหล่ะ ”
“ อื้มหรอ ? ขอบคุณนะ อ้อ แล้วเห็นพี่จองซูขึ้นมาหรือเปล่า ? ” ไหนๆเรียวอุคก็บอกว่าพึ่งเห็นเขาครั้งแรก จะลองหยั่งเชิงดูว่าเผื่ออาจจะเห็นตอนที่พี่จองซูกำลังกลับก็ได้
“ ไม่นี่ครับ ผมไม่เห็นใครขึ้นมาเลยนะ แต่ เอ๋...ผมเห็นอยู่คนนึง มองด้านหลังเหมือนซีว... ”
“ ค่อกๆ! ” ร่างบางที่เพียงแค่ได้ชิมผัดผักฝีมือน้องไปได้นิดเดียวก็ถึงกับต้องไอ
ไม่รู้ว่าไอเพราะผักติดคอหรือกลัวจะได้ยินชื่อใครกันแน่
“ เอ่อ พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมากิน ” ฮยอคแจเลี่ยงที่จะคุยกับเรียวอุคต่อ
ความจริงเขาไม่ได้เลี่ยงหรอก แต่เขากลัว กลัวว่าในสิ่งที่เขาคิดมันจะเป็นจริง
เวลาในวันนี้ของฮยอคแจดูเหมือนจะว่างเสียจริง ๆ เพราะร่างบางก็ไม่รู้จะทำอะไรดี บริษัทก็ขี้เกียจจะเข้าไปซ้อมเต้นเท่าไหร่ เพราะว่าช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม ทั้งเด็กฝึกหัดที่ยังเรียนอยู่ และแฟนคลับที่มารอเจอก็เยอะพอดู เขาขี้เกียจจะต้องแปลงร่างเป็นไอ่โม่งปิดทุกส่วนเข้าบริษัท
“ ทำอะไรดีหว่าเรา ” ฮยคแจถามตัวเอง แล้วมองไปรอบๆห้องนอนของตัวเองก่อนจะไปสะดุดกับคอมพิวเตอร์ตัวเก่งของตัวเอง
“ เช็คข่าวซักหน่อยว้ะ! ” ร่างบางตัดสินใจที่จะเข้าเว็บแฟนคลับเปิดของทุกๆประเทศในเอเชีย เข้าไปเช็คว่าเรตติ้งของเขาเป็นอย่างไรบ้าง แต่สิ่งแรกที่เขาต้องเข้าไปจริงๆก็คือทวิตเตอร์ของเขา ในเมื่อเขามีเวลาว่างขนาดนี้ ขอดูหน่อยแล้วกันว่าแฟนคลับส่วนใหญ่เมนชั่นมาว่าอะไรบ้าง
ส่วนใหญ่ก็มีแต่แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทั้งนั้นแหล่ะ เพราะพึ่งผ่านมาแค่เพียงสองวันเอง แฟนคลับของเขาบางคนไม่มีเวลาที่จะเข้ามาแฮปปี้เบิร์ธเดย์เขาในวันเกิดของเขา จึงต้องมาแฮปปี้เบิร์ธเดย์เขาย้อนหลัง
สิ่งต่อไปที่เขาจะเข้าไปดูก็คือเว็บที่เกี่ยวกับข่าวซุบซิบดาราเอเชียของประเทศในเอเชียด้วยกัน เผื่อจะได้มีข่าวซุบซิบกับเขาบ้าง
แต่ในสิ่งที่เขาเจอ กลับเป็นสิ่งที่เขาอยากจะลืมมันมากที่สุด
‘ หลุดจากสวนสนุกชื่อดังในแดนกิมจิ ซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังตัวย่อซว ควงชะนีเที่ยวบ้านผีสิง ’
รูปที่ถัดลงมาจากหัวข้อทำให้ฮยอคแจถึงกับต้องเอามือเรียวมาปิดปากเอาไว้ ก่อนจะรู้สึกว่ามือน้ำใสๆออกมาจากตา
“ ฮยอคแจ พี่เข้าไปนะ…อ่าวฮยอคแจเป็นอะไร ” จองซูเคาะประตูสามครั้งแล้วทัขึ้น แต่เมื่อเห็นว่าคนในห้องไม่ตอบกลับมา จึงเปิดเข้าไปดู แต่ก็ต้องตกใจเพราะสภาพน้องของเขาตอนนี้คือมีดวงตาที่จ้องมองอยู่บนจอคอมสั่นระริก ใช้มือทั้งปิดปากของตนเองอยู่ แล้วมีน้ำใสๆออกมาจากตา จองซูจึงวางถุงกระดาษไว้ที่พื้นแล้วรีบมากอดที่หัวไหล่ฮยอคแจ ลอบหัวให้มาสบที่เอวบางของตนท แล้วมองไปที่จอคอม
ว่าแล้วเชียว
“ ฮึก...ฮือ...ฮือ...พี่จองซู...ทำ...ทำไมซีวอน ฮึก...ต้องทำแบบนี้ด้วย ฮึกฮือๆ ” ฮยอคแจระบายความในใจออกไปกับพี่คนสนิท
คนเป็นพี่ก็ได้แต่ทำใจ คงจะปลอบอะไรได้ไม่มาก เพราะรู้ว่าถ้าปลอบฮยอคแจว่าซีวอนไม่ได้ทำอย่างนั้น ฮยอคแจคงไม่เชื่อแน่ เพราะหลักฐานมันคาตาขนาดนี้
เป็นรูปแรกคือรูปที่ซีวอนกระซิบหูหญิงสาว รูปที่สองคือรูปที่ซีวอนคว้ามือหญิงสาว รูปที่สามเป็นรูปที่เหมือนซีวอนจูบหญิงสาว!
“ พี่ไม่รู้หรอกนะ ว่าเราสองคนทะเลาะหรือมีเรื่องอะไรกัน แต่เมื่อวานน่ะ ซีวอนเป็นคนพานายขึ้นมาบนห้องนี้นะ... ”
“ พี่อย่าพูดเลยพี่จองซู สิ่งที่เขาทำอยู่มันก็ฟ้องอยู่แล้วว่าเขาคบกับผมแค่เล่นๆน่ะ เขาต้องการผมแค่ร่างกาย เขาไม่ได้ต้องการหัวใจผมเลย เขา...เห็นผม ฮึก เป็นอะไรหรอครับ ฮือๆ ”
“ เป็นอะไรก็ชั่ง แต่พี่มั่นใจนะว่าซีวอนรักเร... ”
“ ถ้ารักกันแล้วทำแบบนี้ เขาเรียกว่าแค่เล่นสนุกเท่านั้นแหล่ะครับพี่จองซู ”
“ ฮยอคแจ... ” คนเป็นพี่ สิ่งที่ดีที่สุดที่ทำได้ตอนนี้คือเป็นผู้ฟังที่ดีเท่าไหร่
“ พี่รู้ไหมว่าผมต้องทนข่าวพวกนี้มานานแค่ไหน พี่รู้ไหมว่าผมต้องยอบรับฟังคำแก้ตัวของซีวอนมามากเท่าไหร่ พี่รู้ไหมว่าผมต้องยอมเขามากี่ครั้ง พี่รู้ไหม...ว่าเขาทำผมเจ็บ...ผมเจ็บจังเลยพี่จองซู ฮึกฮือ ๆ ”
ผมเจ็บมากเลยครับพี่จองซู ฮยอคแจเจ็บมาก
ทุกๆครั้งที่ซีวอนมีข่าว เขาต้องเก็บมันเอาไว้ตลอด
ทุกๆครั้งที่ซีวอนเล่นละครแล้วมีฉากเลิฟซีน ฮยอคแจแทบไม่อยากจะดูมันเลย
ทุกๆครั้งที่ซีวอนคุยกับคนอื่นอย่างสนิทสนมกันทั้งต่อหน้าและหลับหลัง ฮยอคแจแทบจะไม่อยู่ ณ ตอนนั้นเลย
และทุกๆครั้งที่เขายังคงยอมซีวอนอยู่อย่างนี้ คงเป็นเพราะรัก ใช่ไหม ?
“ เอ่อ... ”
“ พี่รู้ไหม สายตาที่สเตล่ามองซีวอนเป็นยังไง เขาดูรักกันมาก เขาดูคิดถึงกันมากจริง ๆ ”
“ แต่สเตล่ากับซีวอนจบกันไปนานแล้วไม่ใช่หรอ ? ”
“ พี่อย่าลืมสิ ว่าสเตล่าเป็นคนขอเลิก ไม่ใช่ตัวซีวอนเองที่บอกเลิก แสดงว่า ฮึก...เขายังรัก สเตล่าอยู่ ”
“ วันนี้นายคงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่ ๆ อ้ะ พี่เอาของขวัญที่แฟนคลับให้นายเอามาให้น่ะ อ้อ แล้วก็มีตัวโน้ตเปียโนที่นายต้องแสดงในรายการน่ะ ถ้าไม่อยากคิดมากก็ฝึกซักล่ะ มันกันฟุ้งซ้านได้นะ ” จองซูยิ้มให้น้องที่ยังอยู่ในอ้อมกอด
“ ไปล้างหน้าซะไป แล้วมานั่งฝึก ” จองซูจูงมือฮยอคแจให้ลุกขึ้นแล้วพาไปล้างหน้า ก่อนจะขอลากลับไปก่อน แล้วทิ้งให้ฮยอคแจอยู่ที่หอคนเดียว
ฮยอคแจหยิบขนมในตู้เย็นติดมือมาเล็กน้อย แล้วเข้าไปหยิบโน้ตที่พี่จองซูเอามาให้ แล้วหยิบผ้าเชียร์ของแฟนคลับที่คลุมเปียโนอยู่ดึงออก พร้อมกับเตรียมตัวเล่นทันที โดยไม่เสมองไปที่คอมตัวเก่งที่ตอนนี้ยังคงไว้ที่หน้าเดิมอยู่แม้แต่น้อย
เขาเหนื่อยเกินกว่าที่จะต้องทนรับอะไรหลายๆอย่างแล้ว
เขาอยากจะปล่อยวางจากความรักที่ซีวอนมอบให้เหลือเกิน
ถ้าคำว่ารักของซีวอน หมายถึงร่างกายที่มอบให้กัน เขาคงจะไม่โทษว่าซีวอนผิด
แต่เขาคงจะโทษตัวเองมากกว่าที่คิดผิด ตีความหมายคำว่ารักของซีวอนผิดไป…
_____________________________________________________________________________
กลับมาถึงบ้านสี่ทุ่มก็รีบปั่นเลยครับพี่น้อง
แอบเศร้าใจคนอ่านน้อย T^T
ก็เราอัพดึกเองใช่ไหมล่ะ ?
เรื่องนี้ปั่นวันต่อวันจริง ๆ เหนื่อยมาก ๆ
และ
np108
ความคิดเห็น