โลหิตลิขิตชะตารัก - นิยาย โลหิตลิขิตชะตารัก : Dek-D.com - Writer
×

    โลหิตลิขิตชะตารัก

    แม้การพบเจอกันของสองเราคือโชคชะตา แต่ความรักที่ข้ามีต่อท่านเกิดจากความตั้งใจ เสี่ยววูบอกกับนางด้วยน้ำเสียงจริงจังผ่านแววตาเศร้า กอดรั้งร่างบางเอาไว้ ระหว่างความรักและกตัญญู นางจะเลือกสิ่งใดกันแน่

    ผู้เข้าชมรวม

    544

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    44

    ผู้เข้าชมรวม


    544

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    25
    จำนวนตอน :  59 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  5 ก.ค. 67 / 20:49 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เมื่อการเดินทางตามล่าราชาปีศาจเริ่มต้นขึ้น ช่างฝู ซิงอี เสี่ยววู และโม่โฉวที่ผ่านเรื่องราวเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาด้วยกันก็ยิ่งสนิทสนม ทว่าในระหว่างซิงอีและเสี่ยววู ยามสายตาคนทั้งคู่มองสบกัน มิอาจที่จะปกปิดความในใจของอีกฝ่ายไว้ได้ ยิ่งผ่านอุปสรรคมากมายยิ่งทำให้ระหว่างทั้งสองไม่ต่างอะไรจากสองกายที่ใช้หนึ่งชีวิตร่วมกัน แต่ทว่ายิ่งเดินทางเข้าใกล้ความจริงมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้สัญชาตญาณของทั้งคู่ร้องบอกให้ออกห่างจากกันเสีย….
    “เสินจวินตัดสินใจดีแล้วหรือ”
    “ท่านหมายถึงเรื่องอันใด…?”
    “การจะเดินทางเข้าไปในพิภพปีศาจ”
    “ทำไมหรือขอรับ”
    “หากให้ข้าชี้แนะ จงออกจากการเดินทางครานี้ซะ ชะตาของเจ้ามิเหมือนคนทั่วไป…..”
    “เป็นเพราะพลังปีศาจที่อยู่ในตัวข้าอย่างนั้นหรือ”
    เสี่ยววูยิงคำถาม
    “เจ้าก็เคยถูกมันต่อต้านก่อนที่จะเข้าดินแดนอนธการมาแล้วครั้งหนึ่งมิใช่หรือ ศัตรูที่เจ้ากำลังจะเดินเข้าไปหากำลังบำเพ็ญพลังมาร หากพลังปีศาจของเจ้าถูกปลุกขึ้นจากคนที่เจ้าอยากปกป้อง เจ้าก็อาจจะเห็นกลายเป็นศัตรูได้นะ ข้าก็เพียงมิอยากให้เจ้ามานั่งเสียใจภายหลังก็เท่านั้น”
    “เพราะเป็นเช่นนั้นข้าจึงต้องไป เพราะข้ามีผู้ที่ข้าอยากปกป้องไปอย่างไรข้าก็จะไป ไม่ว่าคนผู้นั้นจะอยู่ที่ใดข้าก็จะตามไปอยู่ข้างกายนาง ต่อให้ราชาปีศาจจะสำเร็จเป็นเทพมารหรือไม่ ข้าก็มิหวั่นเลยสักนิด และต่อให้พลังปีศาจในกายข้าถูกปลุกข้าก็จะไม่มีวันทำร้ายคนที่ข้าอยากปกป้อง ไม่ว่าจะอย่างไรศาสตราวุธของข้าก็จะไม่มีวันชี้ไปที่นาง”
    จุดหมายปลายทางของการตามล่าราชาปีศาจของทั้งสี่ชีวิตจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามกันต่อไป
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น