พันธนาการของอัลเรย์

ข้อมูลเบื้องต้น

กาลครั้งหนึ่งที่ยาวนานเเละเเสนไกล

เนื้อเรื่อง

        อัลเรย์เด็กที่เชื่อว่าตนมีมีอะไรบางอย่างที่ต่างไปจากคนอื่น มีบางสิ่งที่เขารู้ถึงจากมีอยู่ได้ มัน...ร้ายกาจ...น่ากลัว...มันคือปีศาจที่อยู่ในเขา อัลเรย์เริ่มกลัว...ที่รู้ว่ามันอยู่ในเขา  เเต่เขาก็ดีใจที่มีมัน

มันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาไม่เกรงกลัวผู้ใด เพียงเเต่เขาต้องขังสิ่งนั้นไว้ในเบื้องลึกที่สุดของใจ เขาพยายามใช้ชีวิตให้ปกติ ให้เหมือนคนอื่นที่ไม่มีสิ่งนั้นอยู่ในตัวเองเช่นเขา....

เวลาที่เขากลัว...สิ่งนั้นจะกระซิบ..."นายปล่อยข้าสิ...ข้าจะช่วยให้ท่านได้เห็นถึงความพืนาศในสิ่งที่ท่านกลัว..." เเต่อัลเรย์ก็มิได้ปล่อยสิ่งนั้นออกมา 

          บางครั้งเขานึกถึงวันที่เขาปล่อยสิ่งนั้นออกจากในกรงก่อนที่จะนอนหลับ

เขาคงกลายร่าง เล็บเเละเขี้ยวยาวขึ้น เเละบางทีอาจมีเขางอกออกมาเเบบ วัว หน้าตาคงไม่เป็นมิตรเเน่นอน เขาปล่อยให้ความคิดจางหายไปก่อนจะหลับสู่ห้วงนิทรา....

       จนวันหนึ่ง อัลเรย์กำลังเดินไปตามกำเเพงบ้านของ "อ๊อกโต้" บ้านหลังที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้าน เขาได้ยินเสียงบางอย่าง เสียงเพื่อนของเขาอลัน อัลเรย์วิ่งไปตามเสียง 

จนถึงหน้าบ้านของอ๊อกโต้ อ็อกโต้เขาเป็นชายร่างใหญ่ เเต่วันนี้เขาดูตัวใหญ่กว่าเดิม โดยเฉพาะเมื่อเขากำลังพูดคุยกับอลัน

"หยุดนะ"อลันตะโกน เเละเหมือนจะไม่สังเกตเห็นอัลเรย์

"นี่ ยังมีเรื่องที่ข้ายังไม่ได้เล่าเรื่องของพ่อเเกอีกเยอะเลย"อ๊อกโต้พูด

"หยุดดดดดด"อลันร้อง

อัลเรย์รับรู้ได้ถึงความโกธรที่ก่อตัวขึ้นมันเเพร่ต่อกันจนหมดทั่วหัวใจ เขากำลังโกธรเเทนเพื่อนของเขา 

"ข้าช่วยเจ้าได้นะถ้าเจ้าต้องการ ......."สิ่งนี้นร้องบอก

อัลเรย์ตัวสั่นไปทั้ง  ตัวเขากำลังจะปลดล็อกมัน จากพันธนาการ....

เสียงดังสนันไปทั่ว  

อัลเรย์ตกใจ เขาปลดปล่อยมันเเล้วหรือ...

ไม่สิ...ไม่ใช่ .....เขาไม่ได้ปลดปล่อย  

อัลเรย์มองออกไปยังสิ่งที่อยู่เบี้องหน้า

ไม่มีเขี้ยวหรือเล็บที่ยาวขึ้น ไม่มีเขาที่้หมือนวัว เเต่เขารู้....  ว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้านั้น คือ  การกลายร่างในจิตใจของอลัน

อลันปลดปล่อยสิ่งนั้นออกมาเเละมันได้ควบคุมอลันไปเเล้ว

อลันพุ่งไปยังอ๊อกโต้ทั้ง สองล้มลง เป็นอลันที่กำลังได้เปรียบ เขาร้องขู่คำราม กำหมัดเเน่นพุ่งไปที่อ๊อกโต้...

อัลเรย์กลับรู้สึกว่าตนเองที่กำลังถูกพันธนาการเเทน

อ๊อกโต้ร้องดังขึ้น เขาเองก็ได้ปลดปล่อยมันจากพันธนาการเเล้วอีกเช่นกัน...

หลังจากวันนั้นอัลเรย์ก็รู้ว่าทุกคนล้วนมี"สิ่งนั้น"อยู่ในใจทุกคนนั้นล่ะ   มันร้ายกาจ...น่ากลัว...เขาเรียกมันว่าอะไรกันนะ....