ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [SPECIAL1 MARKNIOR] OS.HAPPY NEW YEAR...
[SPECIAL MARKNIOR]
...OS.HAPPY NEW YEAR...
...OS.HAPPY NEW YEAR...
OS.HAPPY NEW YEAR...[MARKNIOR]
ร่างสูงที่สวมชุดพนักงานในร้านคาเฟ่ G7 กำลังตกเป็นเป้าสายตาของทั้งชายและหญิงที่อยู่ในร้านและนอกร้าน
จมูกโด่งเป็นสันที่เข้ากันได้ดีกับริมฝีปากจับได้รูปใบหน้าคมที่ทำให้ทั้งชายและหญิงแทบจะดิ้นตายคาพื้น ตาคมที่หากเผลอจ้องไปแล้วอาจไม่สามารถละสายตาได้ราวกับถูกมนต์สะกด
มาร์ค ต้วน ผู้ชายที่ไม่ว่าจะหญิงหรือชายต่างอยากได้หัวใจ แต่หัวใจของชายคนนี้ได้มอบให้กับ ปาร์ค จินยอง ผู้ชายร่างเล็กที่เหมือนผู้หญิงแทบจะทุกอย่างไม่สิสวยกว่าผู้หญิงบางคนด้วยซ้ำไป
ไม่ว่าจะเป็นปากสีสวยที่น่าจูบราวกับสตอเบอรี่ ผิวสีขาวสะอาดราวกับเพชรเม็ดงาม ใบหน้าหวานที่สะกดใครหลายๆคนได้ไม่ยาก กลิ่นหอมๆที่ไม่ต้องพึ่งน้ำหอมทำให้ผู้หญิงแท้ๆหลายคนถึงกับอิจฉา
หลายคนอาจอิจฉาปาร์ค จินยองที่ได้ผู้ชายที่เพอร์เฟคอย่างมาร์ค ต้วนมาเป็นหวานใจ แต่พวกเขาคงลืมไปว่ามาร์ค ต้วนก็เป็นคนที่น่าอิจฉาด้วยไม่แพ้กันที่ได้หัวใจผู้ชายหน้าสวยอย่างปาร์ค จินยอง
จมูกโด่งเป็นสันที่เข้ากันได้ดีกับริมฝีปากจับได้รูปใบหน้าคมที่ทำให้ทั้งชายและหญิงแทบจะดิ้นตายคาพื้น ตาคมที่หากเผลอจ้องไปแล้วอาจไม่สามารถละสายตาได้ราวกับถูกมนต์สะกด
มาร์ค ต้วน ผู้ชายที่ไม่ว่าจะหญิงหรือชายต่างอยากได้หัวใจ แต่หัวใจของชายคนนี้ได้มอบให้กับ ปาร์ค จินยอง ผู้ชายร่างเล็กที่เหมือนผู้หญิงแทบจะทุกอย่างไม่สิสวยกว่าผู้หญิงบางคนด้วยซ้ำไป
ไม่ว่าจะเป็นปากสีสวยที่น่าจูบราวกับสตอเบอรี่ ผิวสีขาวสะอาดราวกับเพชรเม็ดงาม ใบหน้าหวานที่สะกดใครหลายๆคนได้ไม่ยาก กลิ่นหอมๆที่ไม่ต้องพึ่งน้ำหอมทำให้ผู้หญิงแท้ๆหลายคนถึงกับอิจฉา
หลายคนอาจอิจฉาปาร์ค จินยองที่ได้ผู้ชายที่เพอร์เฟคอย่างมาร์ค ต้วนมาเป็นหวานใจ แต่พวกเขาคงลืมไปว่ามาร์ค ต้วนก็เป็นคนที่น่าอิจฉาด้วยไม่แพ้กันที่ได้หัวใจผู้ชายหน้าสวยอย่างปาร์ค จินยอง
"รอนานหรือป่าว?" ร่างสูงเอ่ยปากถามคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ในร้าน จินยองมักจะมารอมาร์คทำงานพาทไทม์จนเสร็จในวันหยุดเสมอ
"อ่า...ไม่นานหรอกครับ" ร่างบางยิ้มให้กับคนรัก รอยยิ้มที่หวานจนสะกดสายตาหลายๆคู่ในร้านทำให้มาร์คหึงไม่น้อย แต่ทำไงได้ละมีแฟนน่ารักต้องทำใจ...
"รอพี่ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเราไปฉลองปีใหม่กัน"
"ครับ ^_^" มาร์คโน้มตัวไปหอมแก้มของร่างบางกลิ่นหอมๆลอยมาจับจมูก สายตาหลายคู่ที่มองทั้งสองคนร้อนผ่าวด้วยความอิจฉา
"พี่มาร์ค คนเยอะ!" แก้มของจินยองขึ้นสีก่อนจะออกแรงผลักคนโตกว่าเบาๆ
"หึๆ.." น่ารักขนาดนี้ไงเลยไม่อยากห่างไปไหน "เดี๋ยวพี่มานะครับ.."
"อืม!!!" ร่างบางก้มหน้าลงเพราะความเขิน ก็พี่มาร์คชอบทำแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะๆมันก็น่าอายไม่ใช่เหรอ
ร่างสูงยีหัวตัวเล็กเบาๆก่อนจะเดินไปถอดผ้ากันเปื้อนของร้านออกที่หลังร้าน
"เฮ้ เพื่อนมาร์ค" มาร์คหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะพบแจ็กสันเพื่อนชาวฮ่องกงที่ยืนเก๊กท่าอยู่ที่ประตู
"มีไรว่ะ"
"มึงแน่ใจแล้วเหรอ"
"กูอยากอยู่กับคนที่กูรัก กูแน่ใจ"
"ซึ้งสัส"
"เชี้ยไปเลย!"
"โหดสัส กูไปละ!" แจ็กสันวิ่งออกมาจากหลังร้านทันทีที่มาร์คทำท่าจะถีบ
มาร์คมองแจ็กสันที่วิ่งออกไป ก่อนจะหยิบกล่องผ้ากำมะหยี่สีแดงขึ้นมากำไว้ในมือ
"วันนี้แล้วสินะ...."
'ตื่นเต้น.....ตื่นเต้นเหมือนหัวใจจะหลุดยังไงอย่างงั้น....'
มาร์คสูดอากาศเข้ามาหายใจเพื่อเรียกกำลังใจก่อนจะเก็บกล่องนั้นไว้ที่กระเป๋ากางเกง
เวลา 11.50 วันที่ 31/12/57
ร่างสูงเดินมานั่งข้างๆจินยองก่อนจะโอบร่างบางไว้ในอ้อมกอด
"พี่มาร์ค?"
"ครับพี่เอง...." คนตัวสูงกำมือร่างบางไว้แน่น ตาคมจ้องลึกเข้าไปในตาของร่างบางจนทำให้คนที่ตัวเล็กกว่าหน้าร้อนผ่าวเพราะความเขินอาย
"พี่มาร์คผม...." ร่างบางก้มหน้าลงมองมือตัวเองที่ถูกกำเอาไว้
"มองพี่สิ...." มาร์คเอามือประครองใบหน้าหวานให้มองตน
"พี่มาร์ค...."
"แม้มันจะเป็นเวลาแค่เพียง 1 วัน 1 นาทีหรือแค่ 1 วินาทีก็มองแค่พี่...."
"ครับ..."
"เนียร์....เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดใช่มั้ย..."
"ผม.....ครับ...เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอด"
"แต่งงานกับพี่นะ..." ร่างสูงกระซิบข้างหูคนตัวเล็กก่อนจะล้วงเอาแหวนเพชรที่เขาใช้เวลาเก็บเงินมาทั้งชีวิตเพื่อซื้อมันมาให้กับ...ปาร์คจินยอง คนคนเดียวที่เขาอยากใช้เวลาอยู่ด้วยทั้งชีวิต....
"พี่มาร์ค.." น้ำตาของร่างบางคลอเต็มเบ้าตา หยดน้ำไหลออกมาเลอะใบหน้าหวาน
"พี่รักนายนะ...."
"ครับผมก็รักพี่รักมากด้วย...."
"แล้วนายจะแต่งงานกับพี่หรือป่าว นายจะมาใช้ชีวิตกับผู้ชายแบบพี่มั้ย...?"
"แต่งสิครับ...ไม่ว่าพี่จะเป็นยังไง....ผมก็จะแต่งงานกับพี่"
"ขอบคุณนะ..."
ร่างสูงหยิบแหวนขึ้นมาสวมนิ้วเรียวของจินยองก่อนจะกุมมือของจินยองไว้
"เราแต่งงานกันแล้วใช่มั้ยครับ...."
"ใช่...เราแต่งงานกันแล้ว..." ร่างสูงโน้มตัวไปจูบร่างบางตรงหน้า ความหวานของคนตัวเล็กยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่่ยน
"ผมอยากหยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้....."
"จินยอง....."
"ผมรักพี่นะครับและจะรักตลอดไป...."ร่างบางจูบมาร์คเบาๆ พร้อมกับกอดมาร์คไว้
"ผมไม่อยากเสียพี่ไปเลย...."
"อ่า...ไม่นานหรอกครับ" ร่างบางยิ้มให้กับคนรัก รอยยิ้มที่หวานจนสะกดสายตาหลายๆคู่ในร้านทำให้มาร์คหึงไม่น้อย แต่ทำไงได้ละมีแฟนน่ารักต้องทำใจ...
"รอพี่ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเราไปฉลองปีใหม่กัน"
"ครับ ^_^" มาร์คโน้มตัวไปหอมแก้มของร่างบางกลิ่นหอมๆลอยมาจับจมูก สายตาหลายคู่ที่มองทั้งสองคนร้อนผ่าวด้วยความอิจฉา
"พี่มาร์ค คนเยอะ!" แก้มของจินยองขึ้นสีก่อนจะออกแรงผลักคนโตกว่าเบาๆ
"หึๆ.." น่ารักขนาดนี้ไงเลยไม่อยากห่างไปไหน "เดี๋ยวพี่มานะครับ.."
"อืม!!!" ร่างบางก้มหน้าลงเพราะความเขิน ก็พี่มาร์คชอบทำแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะๆมันก็น่าอายไม่ใช่เหรอ
ร่างสูงยีหัวตัวเล็กเบาๆก่อนจะเดินไปถอดผ้ากันเปื้อนของร้านออกที่หลังร้าน
"เฮ้ เพื่อนมาร์ค" มาร์คหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะพบแจ็กสันเพื่อนชาวฮ่องกงที่ยืนเก๊กท่าอยู่ที่ประตู
"มีไรว่ะ"
"มึงแน่ใจแล้วเหรอ"
"กูอยากอยู่กับคนที่กูรัก กูแน่ใจ"
"ซึ้งสัส"
"เชี้ยไปเลย!"
"โหดสัส กูไปละ!" แจ็กสันวิ่งออกมาจากหลังร้านทันทีที่มาร์คทำท่าจะถีบ
มาร์คมองแจ็กสันที่วิ่งออกไป ก่อนจะหยิบกล่องผ้ากำมะหยี่สีแดงขึ้นมากำไว้ในมือ
"วันนี้แล้วสินะ...."
'ตื่นเต้น.....ตื่นเต้นเหมือนหัวใจจะหลุดยังไงอย่างงั้น....'
มาร์คสูดอากาศเข้ามาหายใจเพื่อเรียกกำลังใจก่อนจะเก็บกล่องนั้นไว้ที่กระเป๋ากางเกง
เวลา 11.50 วันที่ 31/12/57
ร่างสูงเดินมานั่งข้างๆจินยองก่อนจะโอบร่างบางไว้ในอ้อมกอด
"พี่มาร์ค?"
"ครับพี่เอง...." คนตัวสูงกำมือร่างบางไว้แน่น ตาคมจ้องลึกเข้าไปในตาของร่างบางจนทำให้คนที่ตัวเล็กกว่าหน้าร้อนผ่าวเพราะความเขินอาย
"พี่มาร์คผม...." ร่างบางก้มหน้าลงมองมือตัวเองที่ถูกกำเอาไว้
"มองพี่สิ...." มาร์คเอามือประครองใบหน้าหวานให้มองตน
"พี่มาร์ค...."
"แม้มันจะเป็นเวลาแค่เพียง 1 วัน 1 นาทีหรือแค่ 1 วินาทีก็มองแค่พี่...."
"ครับ..."
"เนียร์....เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดใช่มั้ย..."
"ผม.....ครับ...เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอด"
"แต่งงานกับพี่นะ..." ร่างสูงกระซิบข้างหูคนตัวเล็กก่อนจะล้วงเอาแหวนเพชรที่เขาใช้เวลาเก็บเงินมาทั้งชีวิตเพื่อซื้อมันมาให้กับ...ปาร์คจินยอง คนคนเดียวที่เขาอยากใช้เวลาอยู่ด้วยทั้งชีวิต....
"พี่มาร์ค.." น้ำตาของร่างบางคลอเต็มเบ้าตา หยดน้ำไหลออกมาเลอะใบหน้าหวาน
"พี่รักนายนะ...."
"ครับผมก็รักพี่รักมากด้วย...."
"แล้วนายจะแต่งงานกับพี่หรือป่าว นายจะมาใช้ชีวิตกับผู้ชายแบบพี่มั้ย...?"
"แต่งสิครับ...ไม่ว่าพี่จะเป็นยังไง....ผมก็จะแต่งงานกับพี่"
"ขอบคุณนะ..."
ร่างสูงหยิบแหวนขึ้นมาสวมนิ้วเรียวของจินยองก่อนจะกุมมือของจินยองไว้
"เราแต่งงานกันแล้วใช่มั้ยครับ...."
"ใช่...เราแต่งงานกันแล้ว..." ร่างสูงโน้มตัวไปจูบร่างบางตรงหน้า ความหวานของคนตัวเล็กยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่่ยน
"ผมอยากหยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้....."
"จินยอง....."
"ผมรักพี่นะครับและจะรักตลอดไป...."ร่างบางจูบมาร์คเบาๆ พร้อมกับกอดมาร์คไว้
"ผมไม่อยากเสียพี่ไปเลย...."
5
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
4
.
.
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
บูม!!!!
เสียงดอกไม้ไฟดังขึ้น พร้อมกับสีหลากหลายสีที่อยู่บนท้องฟ้า....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
4
.
.
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
บูม!!!!
เสียงดอกไม้ไฟดังขึ้น พร้อมกับสีหลากหลายสีที่อยู่บนท้องฟ้า....
"ไอ้มาร์ค!!!"
"...มีไร"
"กูเห็นมึงเหม่อเลยเรียก"
"......"
"กูมาเยี่ยมมึง"
"......"
"เชี้ย ไม่เป็นไรนะเว้ยเนี่ยเดี๋ยวกูพาไปเลี้ยง DON'T SAD ครับเพื่อน!!!"
"ขอบคุณมึงนะแจ็กสัน...."
"......"
"......"
"กูเข้าใจมึงนะ งั้นกูไปละ" แจ็กสันบีบไหล่ของมาร์คก่อนจะเดินออกไป
ย้อนกลับไปเวลา 12.00 วันที่ 1/1/58
'5....4....3....2...1....บูม!!!!'
"สุขสันต์วันปีใหม่ครับพี่มาร์ค...."
มาร์คกอดร่างบางไว้แน่นน้ำตาของเขาไหลอาบแก้มทั้ง 2 ข้าง
ความเจ็บที่เคยเจอมามันไม่เหมือนวันนี้เลย
เจ็บจนจุก....ไม่อยากหายใจต่อไปเลย....ไม่มีแม้แรงที่จะก้าวต่อไปวันพรุ่งนี้...
"ขอบคุณที่เคยอดทนกับพี่นะ....พี่รักนาย....รักนาย....รักนาย....นายยินมั้ย"
"รักมาก....."
"ตอบพี่สิ....."
"ไม่เอานะเนียร์ อย่าเงียบสิ...."
"เนียร์....."
มาร์คกอดร่างบางที่ไร้วิญญาณไว้แน่น ปวดร้าวราวกับกำลังแตกสลาย......
มันไม่มีอีกแล้ววันที่ตื่นมาจะเจอจินยอง
ไม่มีอีกแล้วที่ตื่นมาจะเจอรอยยิ้มของจินยอง
ไม่มีอีกแล้วอ้อมกอดที่เคยกอด
ไม่มีอีกแล้วกลิ่นหอมที่คุ้นเคย
ไม่มีอีกแล้วจูบแสนหวาน....
ไม่มีแม้กระทั่งแรงที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อ
ไม่มีอีกแล้วกับคำบอกรักที่ได้ยิน....ไม่เหลืออะไรอีกเลย......
ทำไมฟ้าถึงเล่นตลกแบบนี้นะ.......
มาร์คมองแหวนที่สวมอยู่ก่อนน้ำตาลูกผู้ชายของเขาจะเออล้นออกมา เขาจะลืมมันไปได้ไงความทรงจำของเขากกับจินยองเขาจะลบมันไปได้ยังไง...
"เราแต่งงานกันแล้วนะ.....จินยอง"
ร่างสูงหันไปมองรูปคู่ของจินยองกับเขามืออันสั่นเทาของมาร์คเอื้อมไปหยิบรูปนั้นก่อนจะกอดมันไว้
"พี่จะรักนายตลอดไปจินยอง....."
"ผมก็จะรักพี่ตลอดไปครับ....."
"นายอยู่ตรงนี้กับพี่ใช่มั้ยเนียร์...."
"ครับ ผมจะอยู่กับพี่...."
วิญญาณของจินยองไม่เคยไปไหน.....เขาอยู่กับคนรัก....วิญญาณนี้อยู่กับมาร์คเสมอ แม้อาจร่างกายจะไม่อยู่แล้วแต่ความรักเขามีให้กับคนคนนี้เสมอ...
"คิดถึงจัง.....พี่มาร์ค"
จินยองกอดมาร์คไว้แน่นแม้คนตัวสูงจะไม่รับรู้ แต่เขาก็จะกอด....กอดคนรักของเขาไว้....
--------------------------------------------------------------
HAPPY NEW YEAR นะรีดเดอร์ที่รัก จุ๊บๆ หายไปนานหน่อย
แต่ช่วงนี้จะกลับมาแล้วน๊าาาาาา
เอา SPECIAL MARKNIOR มาฝากด้วย อาจดราม่าไปสักนิด
แต่อย่าว่าไรท์เลยยยย T_T
SPECIAL HAPPY NEW YEAR ตอนต่อไปเป็น
BNIOR แล้วก็สุดท้าย JACKNIOR
แต่ขอเวลาสักแปป
ฝากความเห็นได้ว่าจะเอาSPECIAL BNIOR JACKNIOR
จบแฮปปี้หรือจะเอาจบดราม่าแบบนี้ดี?
เอาเป็นว่าถ้ามี SPECIAL ตอนใหม่ของ MARKNIOR
จะเอาให้จบแบบแฮปปี้น๊าาา [สำหรับคนรัก MARKNIOR]
เอาละขอให้ทุกคนมีความสุขในปีใหม่นะ
ติดตาม GOT7 ไปนานนนนนแสนนานนนเลย
เขียนผิดตรงไหน ขออภัยด้วยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น