คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หรือฝันไป......
ตอนที่ 2 หรือฝันไป.....
วันต่อมา
"ว่างายจ้ะหนุ่มน้อยยยย"
เสียงของบาส น้องชายฝาแฝด ของแบงค์เรียกทักผม เมื่อพบกันที่ตรงระเบียง:
"มีไร" ผมทักกลับอย่างไม่ค่อย สบอารมณ์นัก
"โห่ ทักทายกันงี้ด้ายงาย ไม่มเยื่อใยกันเลยเหรอ" บาสพูดออกอาการน้อยใจ พร้อมทั้งทำท่าจะเข้ามากอดผม แต่ผมไหวตัวทัน โยกตัวหลบได้
"ไปไกลๆ เลย นู้น แฟนตัวเองมีก็ไปกอดแฟนตัวเองนู้นไป เดี๋ยวแฟนตัวเองหึงเอานะ" ผมพูดพลางเอามือชี้ไปยังที่ แอล รุ่นร้อง ม.3 ที่เดินมาพร้อมกับบาส 2 คนนี้เขาเป็นแฟนกันน่ะ
อิจฉาเว้ยยยยยยยยยยย -*-
"ผมไม่ถือหรอกครับ 3 P ผมก็รับได้นะ"
แอลพูดพร้อมกับยิ้มปากกว้าง
เอ่อ น้องครับ ไม่แสดงออกมากไปเหรอ มุข รึ เอาจริงน่ะ (เด็กสมัยนี้มันช่างกล้าจริงๆ ให้ตายสิ)
"เออๆ ไม่เอาหรอก ว่าแต่มีธุระ อะไรล่ะ" ผมชิงตัดบทถามกลับ
"ก็ไม่มีไรหรอก แค่จะบอกอะไรบางอย่างน่ะ คิดว่านายน่าจะรู้เอาไว้" บาสทำท่าทางเครียด ขึ้นมา ซึ่งมันก็มากพอที่ทำให้ผมรู้สึกหวั่นๆ ตามไปด้วย
"อะไร.." ผมถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะปกติ บาสจะมีนิสัยเอฮา ตลก สนุกสนาน แต่อยู่ๆ มาทำอย่างนี้คงเป็นเรื่องหนักแน่ๆ
"คือว่า......จะบอกไงดีอ่ะ" บาสเอามือเกาจมูก ดูเหมือน บาสจะลำบากใจเช่นกัน
"อะไรล่ะ..บอกมาสิ" ผม แม้จะกลัวๆ แต่ความอยากรู้มันมากกว่า
"คือ.."
"ขอตัง 20 เด่ะ จะไปซื้อ โออิชิ อ่ะ ไม่มีตังเลย เดือน ชอท สุด" บาสโพล่งออกมา พร้อมกับทำสีหน้า ยิ้มอย่างสบายอารมณ์
แต่ผมสิ ตอนนี้แทบอยากจะ ฆ่าเจ้าเพื่อนคนนี้จริงๆ
"ไอบ้า...นึกว่าเรื่องอะไร ทำเอาตกอกตกใจหมด ไม่มีเว้ย เดือนนี้ ตูก็ ชอท เหมือนกัน ไปล่ะ"
ผมด่าพร้อมกับหันหลัง เดินออกมาจากตรงนั้น ให้ตายสิ พี่น้องฝาแฝด คู่นี้ ทำไมถึงได้ต่างกันนักนะ
คนนึงเฮฮา สนุกสนาน
คนนึง เงียบขรึมเป็นผู้ใหญ่
คนนึงไม่ค่อยถูกขี้หน้ากัน
....
แต่อีกคนนึง กลับรักสุดหัวใจ
จะทำยังไง ต่อไปดีเนี่ย กับความรักครั้งนี้
ว่าแล้วก็ไป ห้องสมุดดีกว่า หาอะไรอ่านแก้เซ็ง
(เปลี่ยนอารมณ์ไวจริงๆ เว้ยเรานิ )
ในขณะที่ผมเดินออกมาจากตรงนั้น ผมไม่ทันได้สังเกต ถึงคำพูดที่ 2 คนนั่นพูดออกมาเลยสักนิด
"พี่บาส ทำไมพี่ไม่บอกเขาไปล่ะ" แอลพูดด้วยสีหน้า ที่ดูไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก
"พี่ก็กะจะบอกน่ะล่ะ แต่เรื่องบางพอมาคิดดูแล้ว พี่คิดว่า ปล่อยให้มันเป็นความลับ ท่าจะดีกว่านะ"
บาสพูด "อย่างน้อยถ้าเขาจะรู้ ก็อยากให้เขารู้ด้วยตัวเองจะดีกว่า"
--------------------------------------------------------------------
ห้องสมุด
รู้สึกง่วงจัง มะคืนก็คิดว่านอนแต่หัวค่ำแล้วนะ ทำไมมันยังง่วงล่ะเนี่ย ยังอ่านเล่มนี้ได้ไม่ถึงครึ่งเลย
ไม่ไหวแล้ว แอบงีบตรงนี้ก่อนละกัน ยังไงคาบต่อไปก็เป็น ชม. ว่างอยู่แล้ว
...............
........................
.................................
.......................................
อุ่นจัง สัมผัสนี้ ที่มันอ่อนโยน
.........................
............
ใครกันนะ
...............
......................
.............................
เข้ามาใกล้ขึ้นทุกที สัมผัสจากเส้นผมที่มาเตะ บนใบหน้าเรา
ใครกัน................
...........
........
.
นี่เราฝันรึไงนะ
.........
...
..
. ….
.
.
.
.
.
.
เฮือก!!!!!!!!!!!!!!!
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ด้วยอาการตกใจเล็กๆ
และเมื่อหันมองข้างๆ ก็ต้องตกใจเมื่อ คนที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับเป็น
แบงค์!!!!
"แบงค์ มาที่นี่ได้ไง" ผมถาม พร้อมกับที่เอามือขยี้ตาเล็กน้อย (สำรวจว่ามี ขี้ตามั้ย-*-)
"ก็ไม่เห้น นันท์ นี่ เลยคิดว่าน่าจะอยู่ที่นี่ แล้วก็อยู่จริงๆ ด้วย เป็นไง ง่วงเหรอ ถึงได้มา นอนที่นี่"
แบงค์พูดขึ้นก่อนที่จะหยิบเหล่าหนังสือ ที่ผมอ่านขึ้นมา"นี่อย่าบอกนะว่า นาย
"จะบ้าเหรอ หนาขนาดนี้ ใครจะไปอ่านหมดในทันทีล่ะ" ผมตอบแอบอายๆ (ที่ริงน่ะ อ่านเล่มเดียว ที่เหลือ หยิบมาหนุนหัว-*-) "ว่าแต่ ที่ตามหาเราเนี่ย ทำไมเหรอ"
"จะมาถามเรื่อง รายงานกลุ่มเราน่ะ ไปถึงไหนแล้ว" แบงค์พูด ผมถึงกับไม่กล้าบอกเลย ว่า ยังไม่ถึงไหน กลัวว่า แบงค์จะโกรธ
"ก็........." ผมอึกอัก
"ก็..? อะไรล่ะ" แบงค์ ถาม
"ยังไม่ถึงไหนเลย อ่ะ ขอโทษนะ แตเราจะรีบทำเลยล่ะ ไม่ต้องห่วง เราอาสาทำเอง เราจะทำให้เสร็จแน่ๆ " บลาๆๆๆๆๆๆๆ ก็พูดกันไป แก้ตัวไปเรื่อย
ผมไม่อยากโดน แบงค์เกลียด
ผมไม่อยากโดน แบงค์ทิ้ง
หากผมโดนแบงค์เกลียด รึทอดทิ้งขึ้นมา ผมคงอยู่ต่อไปไม่ได้แน่ๆ
....
..........
................
ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา มีเพียงเสียงพัดลม ที่ยังคงหมุนต่อไป ตามหน้าที่ของมัน
.............
........
.....
"แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะ เราจะได้ช่วย"
แบงค์พูดพร้อมกับเอามือมาขยี้หัวผม
"ก็....มันลืมอ่ะ อีกอย่างเรากลัว แบงค์จะโกรธเราอ่ะ" ผมพูด ตอนนี้ผมกำลังจะร้องแล้ว
"เจ้าบ้าเอ้ย ใครจะไปโกรธด้วยเรื่องแค่นี้ล่ะ"แบงค์ยิ้ม "เอาเป็นว่า เดี๋ยวคืนนี้เราไปช่วย ที่บ้าน นันท์ละกันนะ เตรียมของไว้ด้วยล่ะ ดูด้วยเผื่อจะหาข้อมูลอ้างอิงจากไหนได้เดี๋ยวเราจะลองไปถามพวกรุ่นพี่ดูว่ามีใครพอจะมีสรุปให้มั่ง" แบงค์พูดตัดบท ในขณะที่ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย
มะคืน มาย โทรมาบอกว่า จะถามพี่ สาธิตให้น่ะ คิดว่า คงช่วยได้มั่ง" ผมบอก
"งั้นดีเลย คืนนี้เจอกันนะ" แบงค์บอกผม ก่อนที่จะเอามือ ขยี้หัวผมอีกรอบ (ชอบจริงๆนะ -*-)
"รบกวนแบงค์ ปล่าวนะ" ผมบอกพร้อมกับก้มหน้า เราทำตัวเป็นตัวถ่วงแบงค์อีกแล้วใช่มั้ย
"รบกวนอะไร ไม่เลย" แบงค์พูด
"เพื่อนกันนี่ มีไรต้องช่วยกันสิ ทีหลังมีไรต้องบอกเรานะ" แบงค์พูดให้กำลัง ก่อนที่จะเดิน ออกไป
ผมแกคิดอะไรได้บางอย่าง
"แบงค์" ผมรีบทัก แบงค์หัวกลับมา
"หือ?" แบงค์ ส่งเสียงเป็นเชิงถามกลับประมาณว่ามีอะไรเหรอ
"แบงค์เข้ามานานรึยัง"
"ไม่นี่ เราเข้ามา นันท์ก็สะดุ้งตื่นทันที มีอะไรเหรอ" แบงค์พูดอย่างเรียบๆ
"ป่ะ ป่าวๆ ไม่มีไรหรอก ไปเหอะ" ผมปฏิเสธ แต่คิดอะไรบางอย่างในใจ
แล้ว เมื่อกี้ล่ะ มันอะไรกัน ใครกัน
หรือเราฝันไปเองนะ
.......................................................................................
(หรือ ผีห้องสมุด หลอก เราเนี่ย แว๊กกกกกกกกกกกกกกก )
จบตอนที่ 2...........................
ความคิดเห็น