The True story of Love

บทนำ

...           

“คุณคิดว่าความรักมันสวยงามอย่างที่คุณคิดหรือไม่ ความรักมันมีหลายรูปแบบ ความรักทำให้เรามีทั้งสุขและทุกข์ มันมีอะไรบ้างอย่างที่มนุษย์ไม่สามารถบอกได้ ความรู้สึกตื้นตัน ความรู้สึกกินใจ ความรู้สึกดีใจ ความรู้สึกเศร้า หดหู่ และคำว่า “เจ็บ”

                ความรัก มักเกิดจากสิ่งเล็ก ๆ ไปมาก ความรักเกิดจากการชอบ ความรักเกิดจากความผูกพัน ความรักเกิดจากความบังเอิญ และต่าง ๆ อีกมากมาย จากนั้นมนุษย์สองคนก็รักกันในที่สุด

                หลังจากที่มนุษย์รักกัน ความรู้สึกปัญหาจะตามมามากมาย บางคนยอมทุกข์เพื่อแลกกับคำว่าความสุขในเวลาสั้น ๆ ความรักไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เลย ความรักหลากหลายรูปแบบ มนุษย์ล้วนแสดงออกมาไม่เหมือนกัน มนุษย์มีจิตใจที่ลึกซึ้งจนกว่ามนุษย์ด้วยกันเองจะเข้าใจกัน บางทีโกรธ บางทีอารมณ์ดี ซึ่งมนุษย์แบบนี้ก็มีเช่นกันหลากหลายอารมณ์มารวมกัน เกินกว่าเราจะเข้าใจ

                ความรักอีกประการหนึ่ง ความรักในหมู่เดียวกัน เลสเบี้ยน เกย์ ผมคิดว่ามันคงเข้าใจยากกว่ามนุษย์ธรรมดาชายหญิงสองคน ซึ่งผมสังเกตมานานแล้ว ผมเคยลองถามคู่นี้ก็อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เช่นกันล้วนแต่จะหาความต้องการของตัวเองไป บางคนรักกันเพื่อหวังเซ็ก บางคนรักเพื่ออยู่เป็นเพื่อนกัน บางคนรักกันซึ่งเป็นความรู้สึกบอกไม่ถูก      ซึ่งเข้าใจยากมากเลยทีเดียว

                ต่อมาความรักล้วนทุกความรักค่อนข้างซับซ้อนมาก ๆ อย่างที่เราคิดไม่ถึงเลยทีเดียว เมื่อเราพบสุขเราก็จะพบทุกข์ ถ้าได้รักแล้วเราจะทุกข์ แล้วแต่ละคนไป บางคนบอกว่าเจ็บ คำว่าเจ็บไม่สามารถบอกความรู้สึกที่ชัดเจนได้ บอกได้ยาก มากที่สุดเป็นต้น

                ต่อมาอีกประการความเหงา สามารถเกิดได้ทั้งคนมีความรักและไม่มีความรัก ความเหงาทำให้เราคิดไปเรื่อยไม่มีจุดหมาย ในความคิดของผม

                ความรักสุดท้ายที่สุดนั้นคือรักของพ่อแม่ ซึ่งไม่มีรักใดล้วนรักเท่าพ่อแม่ พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิดเรามาเราต้องรักท่านให้มาก ๆ ท่านรักเราไม่หวังสิ่งใดตอบแทน จนไม่มีคำบรรยาย

                                                                                                                                                อมยิ้มสีคราม”

                ผมกวาดสายตาอ่านทฤษฎีความรักของคุณอมยิ้มสีคราม มาหลายรอบแล้วซึ่งไม่ผมก็ไม่เข้าใจสักเท่าไร ความรักฉบับ ๆ สั้น ๆ เอสี่หน้านึง เขาเขียนมาได้อย่างไร ออกแนวเพ้อเจ้อสะมากกว่า รักแรกเราก็เจอมาแล้วก็พอที่จะเข้าใจ มันจะมีอะไรอีกนะ น่าสงสัยจริง ๆ...

                กริ๊ง ๆ ...~