[ FIC BTS X YOU ] Weird University

ลำดับตอนที่ #5 : Weird University : 4

เมื่อฉันเดินตามเมดทัน เธอคนนั้นก็เดินทะลุกำแพงตรงกรอบรูบที่ว่างเปล่า แสดงว่ายังเป็นห้องว่างสินะ มันอยู่ตึกบนสุด ห้องสุดท้ายอีก คือมันเหลือแค่ห้องเดียวแล้วเหรอ ฮือ.. ไม่อยากอยู่บนๆแบบนี้เลย และฉันก็เดินตามเข้าไป ปรากฏห้องที่ไม่ว่างเปล่า มีเฟอร์นิเจอร์ครบถ้วน ทั้งทีวี เตียงนอน โซฟา โต๊ะเขียนหนังสือ ห้องน้ำ บลาๆๆ ภายในห้องถูกปูด้วยพื้นกระเบื้องเรียบๆสีฟ้าอ่อน แต่ชั่งขัดกับผนังห้องเสียเลยเกิน สีแดง... ดูร้อนแรงมาก ใครดีไซน์เนี่ย

 

 

"โชซองคะ ฉันนำชุดนักเรียนไปแขวนไว้ที่ตู้เรียบร้อยแล้วนะคะ นี่ค่ะ คู่มือนักศึกษา ที่นี่เคร่งเรื่องนี้มากเลยนะคะ ถ้าทำผิดละก็ คงต้องโดนทำโทษJ" ฉันได้แต่ชื่นชมตัวห้องจนเมดต้องมาทัก แล้วนางก็ยื่นคู่มือนักศึกษามาให้ คือหนังสือเล่มใหญ่และหนามาก มหาลัยนี้ชักแปลกเข้าไปใหญ่ตั้งแต่เดินทะลุเข้ามาในกำแพงได้ละ ฉันรับมันมารู้สึกว่าทำไมมันหนักมาก... เออ! แล้วเรื่อเสื้อผ้าล่ะ แม่ยังไม่รู้เลยนะ

 

 

"เอ่อ...แล้วเรื่องเสื้อผ้าล่ะคะ? คือฉันไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้าของมาน่ะค่ะ แล้วแม่ก็ยังไม่รู้ด้วย" แหม...ถามนี่แม่นางยังยิ้มแป้นอยู่อีก ไม่ปวดกามเหรอคะ-0-

 

 

"เรื่องเสื้อผ้าโชซองเอาในตู้ไปก่อนนะคะ อาจจะใหญ่สำหรับโชซอง ส่วนเรื่องคุณริ-...อะ เอ่อ.. คุณแม่ของโชซอง ท่านรู้แล้วล่ะค่ะเพราะท่านประทานได้บอกไปแล้ว" เดี๋ยวๆๆ ดูแปลกๆนะเนี่ย แล้วท่านประทานอะไรนั้นรู้เบอร์แม่เราด้วย?

 

 

"เขารู้เบอร์แม่ของฉันด้วยเหรอคะ?"

 

 

"อ้อ เรื่องนั้นท่านประทานรู้อยู่แล้วค่ะ เพราะแม่ของโชซองได้มาที่นี่แล้วให้เบอร์ไว้"
 

 

 

"ขอบคุณมากๆนะคะที่ให้คำตอบ" ฉันโค้งให้เธอคนนั้นแล้วเธอก็เดินออกไป ซึ่งเมื่อเธอคนนั้นออกไปแล้ว ตาของฉันก็เหลือบไปมองที่นาฬิกา เห้ย!บ่ายโมงแล้วเหรอ ยังไม่ได้กินข้าวเลย-3- ฉันวางคู่มือนักศึกษาอันหนักไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือแล้วออกจากห้องไปหาอะไรกินดีกว่า

 

 

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินออกไปก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา

 

 

"นาย!"นะ นายนั้น คนที่เอ่อ....อยู่ที่ห้องของวีนิ เขาเข้ามาทำไม

 

 

"เห้ย! เธอคนที่เป็นเด็กใหม่นิ เข้ามาในห้องนี้ทำไม" ชายคนนั้นชี้หน้าฉัน เอ้านี่มันห้องฉันทำไมจะเข้าไม่ได้

 

 

"นี่ห้องฉันนิ"เมื่อฉันพูดออกไป ทำให้หมอนั่นอ้าปากเหวอทันที ทำไมอ่ะ เหมือนนายนั่นจะคิดอะไรบางอย่างแล้วยิ้มมุมปากขึ้นมา

 

 

"หึ ไอจินมันคงให้เธอมาอยู่ที่ห้องนี้สินะ"

 

 

"อะไรของนาย แล้วใครจิน" ฉันถามออกไป ก็ไม่รู้จริงๆนี่นาใครชื่อจิน ในมหาลัยนี้ก็รู้แต่ชื่อวีเท่านั้นแหละ-..-

 

 

"ท่านประทานไงJ" ตอบแล้วยิ้มให้ฉันอีก แถมไม่ยิ้มเปล่านะ ยังเดินเข้ามาหาฉันอีก ทำให้ฉันต้องถอยหลังจนติดผนังห้อง แล้วหมดนั่นก็เอามือยันผนังไว้ไม่ให้ฉันหนีไปไหนได้ แกจะทำอะไรรรร

 

 

"หืม...มองดีดีแล้วก็สวยดีนิ"นายคนนั้นพูดจบก็เริ่มเอาหน้าใกล้เข้ามาหาฉัน แล้วทำจมูกฟุดฟิด

 

 

"หืมม...ตัวก็หอมด้วย"

 

 

"ไอโรคจิต!" ฉันตะคอกใส่ไอหืนนั่นแล้วผลักหัวออกไป จนทำให้นายคนนั้นเกือบหงายหลังเซเล็กน้อย

 

 

"แรงเยอะนักนะ! จะบอกให้ ฉันชื่อ โฮซอก จำไว้ด้วย"เขาพูดก่อนที่จะเดินออกไป

 

 

"ไว้เจอกันตอนกลานคืนนะจ๊ะ" จากนั้นเขาก็เดินออกไปอย่างสบายใจเฉิบ

 

 

"ไอหื่นกาม! หึย! ไม่รู้จะเอาคำไหนมาด่านายแล้วเนี่ย" ฉันพูดพรางกุมหัวตัวเอง ไม่คิดว่าชีวิตจะมีอะไรแบบนี้ด้วย ฉันมองถุงกับข้าวที่วางอยู่โต๊ะเขียนหนังสือ แล้วก็จัดการกินมันให้เรียบร้อยดีกว่า หิวจะแย่T^T

 

 

"เอ๊ะ?"เมื่อฉันเข้าไปในห้องครัวแล้ว มันไม่เหมือนห้องว่างเลยนะ เหมือนมีคนมาอยู่แล้ว ดูสิ มีของครบ มีกรอบรูป... ฉันคิดได้นั้นจึงไปดูกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนตู้เย็น เห็นรุปเด็กตัวเล็กๆ น่ารักเอ็นดูยิ้มยีฟันเผยให้เห็นฟันซี่แรกของเขาที่เผิ่งงอกออกมาใหม่ๆ น่ารักจัง.... ถ้าโตขึ้นแล้วต้องน่ารักมากแน่ๆเลย เหหห? งั้นก็แสดงว่ามีคนอยู่ที่นี่ด้วยน่ะสิ! แล้วทำไมหน้าห้องไม่เห็นมีรูปใครเลยนิ อาจจะย้ายออกไปแล้วก็ได้ แต่มันใช่หรอเพราะของยังอยู่ครบ หรือว่าทางเมดมาจัดของให้ฉันนะ โอยย คิดแล้วปวดหัว เรื่องน่าสงสัยเยอะแยะไปหมด ช่างมันเถอะ ตอนนี้กินข้าวดีกว่าา ><

 

 

 

 

 

 

20.00 น.

 

 

ต้องนอนก่อนสองทุ่มTT แม่จ๋ากฏบ้าบออะไรเนี่ย ทั้งนอนก่อนสองทุ่ม แต่งตัวให้เรียบร้อย บังคับให้มัดผมรวบ =..= จิครายย นอนก็นอนไม่หลับปกติคนอย่างโชซองต้องนอนตี 1 ตี 2 สิ ! นี่มันอะไรTT ฉันได้แต่ข่มตานอนอยู่อย่างเนี่ย

 

 

 

 

 

หืม? อะไรมันมายุกยิกที่ใต้ผ้าห่มเนี่ย หรือว่าหนู? ฉันเปิดตายกผ้าหมขึ้น

 

 

 

"เห้ย! กริ๊$@^%$#@45542"ใครมันมาปิดปากฉันเนี่ยยยย มืดแล้วก็ยิ่งมองไม่เห็นหน้า เมื่อฉันเงียบลงเผื่อใครไม่รู้มันจะปล่อยมือของมันออก เย้ ตามแผน! มันเอามือออกเมื่อฉันเงียบไป ถ้ามันเอามือออกแล้วจะเงียบทำหอกไรเล่า

 

 

"นายเป็นใคร? เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง!!!!"ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง หวังว่าจะมีคนมาช่วยฉันนะ แต่ดูตอนนี้เส่ มันกอดฉันตอนที่ฉันดิ้น แล้วยิ่งกอดแน่นขึ้นไปอีก 

 

"ชู่! อย่าเสียงดังสิ" เสียงผู้ชายอีกต่างหาก แม่จ๋าTT มันแซะซี่มากเลยอ่ะ แต่เสียงมันคุ้นๆนะ

 

 

"นะ...นาย"

 

 

"ฉันเอง โฮซอก" อ๋อออ! ที่แท้ก็ไอหื่นนี้เอง มันมาทำอะไรที่ห้องของฉันอีกกก

 

 

"แกจะมาทำมายย" ตอนนี้ฉันจะร้องไห้อยู่แล้ว โดนกอดซะเหงือออกแล้วเนี่ย

 

 

"นี่มันห้องของฉัน ฉันจะมาทำอะไรก้ได้ในห้องนี้"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้ะ?




----
ซอรี่ที่มาอัพช้านะคะ ไม่โกรธกันเนอะ-w-
อ๊ากกก! ต้องนี้รีดเดอร์กำลังสับสนวุ่นวายมาก
คำไหนเขียนผิดก็ขออภัยด้วยนะคะ
อ่านรู้เรื่องไหม จินตนาการเห็นภาพไหม
เรื่องนี้ เป็นแนวแฟนตาซีนะคะ จะมีพวกพลังวิเศษอะไรอย่างงี้เยอะหน่อย

ชอบก็เม้นบอกนะ >< ไรท์ชอบอ่านเม้น เม้นที่แล้วไรท์อ่านชอบมักๆเลย ให้กำลังใจแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ 
รักนางเอกที่คนจุ๊บๆ

CR.SHL