คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : In human world
จากโลกเวทมนตร์มาด้วยความรู้สึกมากมาย แต่พอมาถึงโลกมนุษย์ ควอนจียงรู้สึกตื่นตา
ตื่นใจมากเป็นที่สุดของความเป็นเทคโนโลยี แต่ควอนจียงก็ต้องตามหาพ่อมดแดซอง
แต่ว่าในระหว่างที่เดินทางตามหาแดซองอยู่นั้นเอง ก็เกิดเหตุการณ์ขึ้น
"ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ"หญิงสาวโชคร้ายคนหนึ่งกำลังร้องให้ช่าวยแต่กลับไม่มี
ใครมาช่วยเธอเลย ทุกคนยังคงเดินไปตามเส้นทางของตนที่กำลังจะไป โดยที่ไม่สนใจ
สาวโชคร้ายคนนั้นเลย
"หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้สวะขี้ขโมย "
แต่ก็ใช่ว่าเจ้าขี้ขโมยนั้นจะหยุด จียงได้ยินดังนั้น สัญชาตญาณจึงสั่งให้ปาแอปเปิ้ลที่กิน
อยู่(อย่างตะกละ)ไปโดนหัวเจ้าขโมยอย่างจัง
"เจ็บไหมล่ะ เจ้าหัวขโมย โดนซะบ้าง"จากนั้นจียงก็ไปหยิบกระเป๋าไปให้หญิงสาวโชค
ร้ายคนนั้น แล้วก็เอ่ยปากพูด
"ระวังด้วยนะครับ คนเราไว้ใจอะไรกันไม่ได้"แล้วจียงก็เดินหนีไปไม่อยากให้ใครมาชื่นชม
แล้วปากเล็กสีชมพูอ่อนได้เอ่ยออกมา
"อิช ลีฮาลานา"และแสงปริศนาก็ปรากฏขึ้นทำให้ทุกคนตกใจ และลืมเรื่องที่เกิดขึ้น
ทุกอย่าง ทุกคนอยู่ในสภาวะอึ้ง ตกตะลึงแล้วก็กลับไปเป็นปกติ
"เฮ้อ ทำไมยังไม่เจอแดซองอีกนะ"จียงพูด
"อยากเจอผมหรอ จียง"
"หายหัวไปไหนมา ทำไมชอบทำตัวเป็นปริศนาอยู่ได้"จียงพูดอย่างหัวเสีย
"อ่อ ผมไปตามหาโดเรมอน"แดซองพูดอย่างน่ารัก
"เชอะ เห็นมันดีกว่าข้าหรอ งอนแล้ว แต่ช่างเถอะเจ้าเจอ คนที่ชื่อท๊อป หรือ ซึงฮยอน
หรือยัง"
"ข้าเจอแล้วและกำลังจะตามไป"
"งั้นก็ไปซิ ข้าไม่อยากอยู่ในโลกมนุษย์นาน ข้าเบื่อมนุษย์หน้าเนื้อใจเสือ"จียงพูดแล้วเดิน
ไป
"เอ่อ จียงผิดทางแล้ว ต้องไปทางนี้นะ "
"อ้าวทำไมไม่บอกเล่า เจ้าโดเรแด๊"
"ไปทางนี้ขอรับ(นางพญาหัวสาห่าย)ท่านจียง"ทั้งคู่ก็เดินไปยังบ้านของท๊อป เดินไปเรื่อย
จนเย็นและในที่สุด...จียงก็หิว(แสรด)
"โดเรแด๊ ข้าหิว"จียงพูดเสียงอ่อย
"ก็มีแอปเปิ้ลไม่ใช่หรอ"รู้ได้ไไงฟ่ะ (จียง)
"หิวอ่ะ อยากกินพาสต้า"จียงยังคงอ้อนแดซอง
"ไม่มีตังค์"จบกัน(จียง)
ความคิดเห็น