คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Last 7 day - Monday
Monday
วันนี้ยังคงเหมือนทุกๆวันจันทร์ที่เชวยองแจคนนี้ต้องตื่นเช้า ไปเรียน กินข้าว และนอนกลางวันเวลาที่ไม่มีเรียน แต่วันนี้คงพูดได้ว่าเป็นวันที่ ‘แปลก’ สำหรับเชวยองแจจริงๆ
ปาร์คจินยองที่นั่งหัวฟูเนื่องจากตื่นนอนได้ไม่ถึงสองวินาทีเพราะการปลุกของเสียงที่ตึงตังในห้องพักขนาดเล็กสำหรับนักศึกษาที่ต้องแชร์ห้องกันอยู่ ดวงตาเรียวรีหรี่เพื่อปรับสายตาของตนเมื่อแสงจากนอกหน้าต่างแยงตา สมองกำลังประมวลผลว่าที่มาของเสียงที่ปลุกให้เจ้าตัวตื่นนั้น เกิดจากอะไร และคำตอบก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
เชวยองแจกำลังใช้ไดร์เป่าผม..
ไอ้ไดร์ผมนั้นไม่แปลกเท่าไหร่
แต่การที่เชวยองแจหยิบเจลแต่งผมนั่นมาคืออะไร??
นั่นคือเรื่องที่’แปลก’จริงๆของเช้าวันนี้
เชวยองแจ คนที่ทั้งคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดังของเกาหลี ที่ถือว่าเป็นคนเก่งระดับประเทศนั้น ขนานนามว่า ‘เด็กเนิร์ด’ ของแท้ เจ้าตัวที่ปกติไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่ ใบหน้าเรียวที่ชอบใส่แว่นใหญ่บดบังตาหวานของตนจนทำให้กลายเป็นคนหน้าตา ‘ธรรมดาๆ’ไป ผมที่เปียกนั้นส่วนมากจะใช้ผ้าขนหนูในการเช็ดผมให้แห้ง จะมีเพียงบางวันเท่านั้นล่ะที่คนอย่างเชวยองแจใช้ไดร์เป่าผผ และในวันนั้นเจ้าตัวต้อง ‘อินดี้สุดๆ’ เท่านั้นล่ะถึงจะทำ
แต่วันนี้คง ‘อินดี้’ กว่าปกติคูณหนึ่งร้อย
เชวยองแจใส่คอนแทคเลนส์!!
ปาร์คจินยองที่สลึมสลือนั่งมองเพื่อนร่วมห้องของตนไดร์ผม เลยมาจนถึงเซตผมที่หนานุ่มให้เข้าทรงดูน่ารัก เริ่มที่จะเบิกตาขึ้นเรื่อยๆตามการกระทำของเชวยองแจที่กำลังพยายามใส่คอนแทคเลนส์อยู่หน้ากระจก เมื่อเจ้าทำจัดการกับดวงตาเสร็จแล้วก็พรมน้ำหอมที่นานๆทีเจ้าตัวจะใช้ เมื่อพอใจตนเองแล้วจึงยิ้มหวานใส่กระจก นี่ถ้ากระจกเป็นหนุ่มๆล่ะก็ คงจะละลายกับรอยยิ้มหวานๆนั่นเลยล่ะ
“ยะ ยองแจ เกิดอะไรขึ้นกับนาย!”จินยองลุกจากเตียงนอนของตนเองด้วยหน้าตาตื่น กระโจนเข้าใส่เพื่อนร่วมห้องแล้วจับหมุนรอบๆตัวเจ้าเพื่อนร่วมห้องที่ลุกขึ้นมาแต่งองค์ทรงเครื่องตั้งแต่เช้า
“อะไรเล่า!”เสียงประท้วงจากร่างบางดังขึ้นเมื่อเจ้าเพื่อนตัวดีที่เมื่อกี้นั่งสลึมสลือบนเตียงกระโจนเข้ามาหมุนตัวเองจนอดหงุดหงิดไม่ได้
“นายใส่คอนแทคเลนส์อ่ะ โคตรของโคตรแปลกเลย ”
“อยากดูดีบ้างไม่ได้หรือไงเล่า!”
“ปกติก็ไม่เห็นสนใจอะไรนี่ มีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“แจบอมฮยองจะกลับจากอเมริกาวันนี้..”ว่าแล้วเจ้าคนอินดี้ก็ยิ้มหวานพรางจักผมหน้าม้าของตนให้เข้าทรง
“อ่ออออ”
จินยองถึงบางอ้อ แจบอมฮยองนั้นคือ อิมแจบอม หรือเจบี พี่ชายข้างบ้านสมัยมัธยมปลายของเจ้าตัว แต่ก่อนที่ยองแจจะจบมัธยมปลาย อิมแจบอมที่ขึ้นมหาวิทยาลัยตัดสินใจที่จะไปเรียนที่อเมริกา แต่ทั้งสองก็ยังคงติดต่อกันเรื่อยๆ สถานะไม่ระบุ รู้แค่ว่าอิมแจบอมคนนี้ พิเศษ กว่าคนอื่นๆ
“ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวก็สายหรอก”
“กี่โมงแล้วเนี่ยย”
“โมงครึ่ง..”
“ห๊ะ!!! สายแล้วๆๆๆๆๆ”จินยองรีบวิ่งตาตั้งเข้าห้องน้ำ
โดยที่ไม่ได้มองนาฬิกาเลยว่า
มันบอกเวลา 07.00 ..
“นิสัยไม่ดี!!!”
เสียงร้องประท้วงจากปาร์คจินยองร้องประท้วงขึ้น เรียกสายตาจากเพื่อน รุ่นพี่ และรุ่นน้องในคณะหันมามอง เมื่อเจ้าตัวออกจากห้องน้ำมาอย่างเร่งรีบ ทำทุกอย่างเสร็จสิ้น แต่เจ้าเพื่อนตัวดีกลับบอกว่า
‘จะรีบทำไม พึ่งโมงครึ่งเอง’
ร้ายกาจที่สุด!!!
“มาเช้าๆบ้างจะเป็นไรไปล่ะ ไม่เอานะจูจู หน้าบึ้งไม่น่ารักน้า คิคิ”เจ้าเพื่อนตัวดีหัวเราะอย่างน่ารักจนโกรธไม่ลง ดวงตาที่เรียวเล็กนั้นยิ้มจนตาหยีอย่างน่ารัก บวกกับใบหน้าที่ปกติจะมีแว่นอันโตบดบังไปครึ่งหน้า แต่ในวันนี้กลับหายไปทำให้ใบหน้าที่ทุกคนลงความเห็นว่าธรรมดา กลายเป็น น่ารัก
“ชิชิ”จินยองอารมณ์เย็นลงเมื่อเห็นเจ้าเพื่อนตัวดียิ้มหวานอย่างน่ารักทำให้เกือบทุกคนใต้ตึกทำหน้าเคลิ้มกับรอยยิ้มของเจ้าคนอินดี้
“ฮัลโหลลลล จินยองอ่า พาใครมาน่ะ น่ารักจังงง”แบมแบม เพื่อนในเซคที่สนิทด้วยวิ่งเข้ามาถามเมื่อเห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามากับใครไม่รู้ที่น่ารักโคตรๆ แต่หน้าคุ้นๆมากเลยนะ
“ฮ่าๆ แบมแบมอ่า จำไม่ได้เหรอ ยองแจไงล่ะ”
แทบทุกคนอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำตอบจากปากปาร์คจินยองคนงามแห่งคณะแพทยศาสตร์ ปี 2 ผู้โด่งดัง ที่ปกติจะตัวติดกับเด็กแว่นหน้าเอ๋อๆ ทำตัวเงียบๆ แต่วันนี้กลับหนีบคู่หูที่น่ารักโคตรๆมาด้วย
“ยองแจเหรอ!!! เฮ้ยยยยย ควายออกลูกเป็นคนแน่ๆเลย เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!!”
“อะไรเล่า ดูไม่ดีเหรอ เรากลับไปเปลี่ยนดีมั้ย จินยองอ่า”คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อเพื่อนในเซคทักขึ้นมา ทำให้ความมั่นใจที่มีแทบปลิวหาไป กลัวว่าตนเองจะดูไม่ดีจนต้องถามความมั่นใจจากเพื่อนสนิท
“ไม่ๆๆๆๆ แต่งอย่างนี้นายน่ารักมากๆๆๆๆๆเลยล่ะ!!”เป็นแบมแบมที่ตอบแทน ทำให้ยองแจพอยิ้มออกมาได้บ้าง
“แต่งตัวน่ารักขนาดนี้มีอะไรรึเปล่าเนี่ยยย มีเดทใช่ป่ะเนี่ยย”
“เปล่าซะหน่อยย”
เค้าไม่เรียกว่าเดทหรอกนะแบบนี้น่ะ (หรือว่าใช่นะ) >//////<
นิ้วเรียวเลื่อนสมาร์ทโฟนคู่กาย ย้อนดูบทสนทนาก่อนหน้าที่คุยกับใครบางคนไว้ แล้วขยับยิ้มออกมาเมื่อเจอสิ่งที่ตนต้องการ
เที่ยวบินที่ใครบางคนกำลังเดินทางมา
ขาเรียวเดินวนอยู่ไปวนมาเนื่องจากใกล้เวลาแล้วที่คนที่รอคอยจะมา จิตใจกระวนกระวายเมื่อบองตรงทางออกที่คนๆนั้นต้องออกมา ตาเรียวจ้องอย่างจดจ่อ และการรอคอยก็สิ้นสุด
เขาคนนั้น
อิมแจบอม
กลับมาแล้ว
“กลับมาแล้วครับ J”
ความคิดเห็น