ภรรยาชังของพยัคฆ์ไกรสร

เที่ยวบิน AFD203 กำลังลงจอดที่สนามบิน…

เสียงประกาศของกัปตันทำให้ผู้โดยสารในชั้นเฟิร์สคลาสเตรียมตัวลงเครื่อง พยัคฆ์ไกรสร พรหมบดินทร์ ลูกชายคนเดียวของเจ้าสัวไกรภพและคุณหญิงพรอัปสร ทั้งคู่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ทายาทหนึ่งเดียวของตระกูลจึงถูกเลี้ยงดูโดยคุณหญิงป้าผู้เป็นพี่สาวของเจ้าสัว 

ในวัยเยาว์พยัคฆ์ไกรสรมีโอกาสได้เจอทั้ง ดุจดาวและลานน้ำ ทุกครั้งที่ไปมักเจอสถานการณ์ที่คนน้องถูกแกล้งตลอด และคนพี่ก็ไม่ปฏิเสธ เขาจึงเข้าใจว่าดุจดาวเป็นผู้หญิงนิสัยน่ารังเกียจ ร้ายกาจกับทุกคน เมื่อรู้ว่าต้องแต่งงานด้วยเขาก็ต่อต้านอย่างหนัก แต่คุณหญิงแก้วมณีเอาเรื่องสัญญามาอ้าง

ในที่สุดเขาก็ยอมแต่งกับผู้หญิงร้ายๆ คนนั้นอย่า'จำใจ

ปีนิดๆ ที่ต้องทนทรมาน จนสามารถทำให้ดุจดาวออกจากชีวิตไปได้ ทว่าก็ต้องแลกกับชีวิตความเป็นอยู่ คุณหญิงป้าโกรธมากจึงจัดการให้พยัคฆ์ไกรสรไปประจำการอยู่ต่างประเทศ

สามปีที่เขาต้องห่างบ้าน…สามปีที่ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ

และในวันนี้เขาก็ได้กลับมา

เด็กน้อยผมม้าหน้าแก้มยุ้ย หันมาโบกไม้โบกมือใส่ เขาทำเพียงมองนิ่งๆ แล้วครุ่นคิดในใจ เด็กคนนี้น่าจะประมาณสามหรือสี่ขวบ แต่พูดเก่งมากเหลือเกินแล้วก็ไม่กลัวคนแปลกหน้าด้วย

“แปลกดีนะครับท่าน”

เสียงเลขาคนสนิทขัดความคิดของเขา “อะไร?”

“ก็แม่หนูน้อยคนนั้นน่ะ หน้าเหมือนท่านอย่างกับแกะ”

“…” เขาก็แอบคิดเช่นนั้นเหมือนกัน แต่มันก็อาจจะมีความเป็นไปได้ ที่เด็กจะดูคล้ายเขาโดยบังเอิญ

“ท่านประธานแอบไปมีลูกไว้หรือเปล่าครับเนี่ย!”

“ปัญญาอ่อนเหรอไง แกก็เห็นว่าเด็กมีพ่อ จะเป็นลูกฉันได้ยังไง”

พยัคฆ์ไกรสรไม่ใช่คนแบบนั้น และช่วงปีกว่าที่อยู่กับดุจดาวเขาไม่เคยแตะต้องเธอเลย ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองพลาดแล้วจะมีลูกได้อย่างไร

ยกเว้นก็แค่ครั้งนั้นครั้งเดียว…คงไม่แจ๊คพ็อตหรอกมั้ง

มาเปิดเรื่องไว้ก่อนนะคะ เร็วสุดกลางเดือน ช้าสุดเดือนหน้าค่ะ

เรื่องนี้ค่อนข้างยาวและแก้หลายรอบมากเลยย แนวโรแมนติกรึเปล่า???

แรกๆ อาจดราม่าน้ำตาแตก แต่หลังจากพี่เขากินอาหารหมาแล้ว ก็หวานหยดย้อยเลยยย