KIG Theater : Movie war นิยายแห่งมหากาฬ"การเชื่อมต่อ"

ลำดับตอนที่ #6 : ADSO Special Episode: Dummied Out! Journey to the hellish zones! (100%)

test new fic

 

ADSO Special Episode: Junkyard of Multiverse...

 

ADSO, All Dimension Security Organisation...

องค์กรที่มีปณิธานจะตรวจตรา ดูแลและรักษาความปลอดภัยของพหุภพ...

ปกป้องทุกสิ่งและเชื่อมโยงทุกอย่าง...

 

 

 

แต่เมื่อความจริงที่เหล่านักรบของ ADSO รับรู้...

...เป็นแค่เรื่องแต่ง ถูกเขียนลงบนกระดาษ บันทึกลงฮาร์ดไดรฟ์... ใต้อำนาจของพวกเรา เหล่าเมดเกอร์....

 

จึงไม่น่าแปลก ที่จะมีตัวละครบางตัว...

 

อยู่นอกเขตแดนที่ ADSO หรือองค์กรอื่นๆ ตัวละครอื่นๆ ในแฟนฟิคอื่นๆจำนวนมาก...

จะเข้าถึง...

 

 

 

 

"Dummied Out"

 

.................................................................................................................................................

 

ณ จักรวาลหนึ่งในการดูแลของ ADSO

 

จักรวาลที่เป็นที่อยู่ของเกม RPG ที่ไม่มีใครต้องตาย

 

จักรวาลที่เด็กคนหนึ่ง ผู้มาพร้อม DETERMINATION ได้เป็นเพื่อนกับมอนสเตอร์ใต้พิภพและพาพวกเขามาสู่พื้นโลก อยู่ร่วมกับมนุษย์...

 

จักรวาลนั้น...

Verse นั้น...

 

มีนามว่า Undertale

 

ณ บ้านหลังเล็กแห่งหนึ่ง

(จริงๆ อยากเอาพวกรูปแฟนอาร์ทมาใช้ แต่ไม่อยากมีปัญหา เลยเอาจาก TV Tropes มาแทน...)

Frisk (ที่ในจักรวาลของแฟนฟิคนี้เป็นผู้หญิง) กำลังมองหญิงสาวผมเขียวยาว ในชุดสีดำ สวมหูฟัง กำลังฮัมเพลงภาษาญี่ปุ่น...

 

"คุณมิคุคะ วันนี้มีอะไรเหรอคะ?" เด็กชุดลายขวางถามหญิงสาวที่กำลังเช็ดถูเข็มขัดสีขาว

 

ฮันซึเนะ มิคุจากจักรวาลโวคาลอยด์ หนึ่งในสาม "ผู้ออกไอเดียก่อตั้ง ADSO" หันหน้ามาหาฟริสค์พล่างยิ้มบอก

 

"ฉันกำลังจะทดลองเดินทางข้าม Hyperverse น่ะ"

ฟริสค์ทำหน้างงๆ แม้เธอจะเป็นสมาขิกกิตติมาศักดิ์ขององค์การ MESA (ชื่อเล่น เรดครอสแห่งพหุภพ) อันเป็นพันธมิตรกับ ADSO แต่ฟริสค์ก็เป็นแค่เด็กธรรมดาๆ (ที่บังเอิญมี DETERMINATION มากพอจะควบคุมเวลาแค่นั้นเอง) และมีระดับการเข้าถึงข้อมูลไม่มากพอ

เธอเลยไม่ได้รู้เรื่องนี้... ทั้งๆที่เธอควรรู้

 

"อืม... เอาเป็นว่ามันคืออีกมหาพหุภพ กลุ่มพหุภพที่อยู่นอกเขตแดนที่พวกเราจะเดินทางไปได้ด้วยวิธีปกติน่ะ" มิคุหยิบหัวเข็มขัดกลมสีขาวที่มีกระจกกลมๆสีเขียวตรงกลาง แสนคล้าย "DecadeDriver" มาสวม

 

เธอพยักหน้า

 

"และตอนนี้ ด้วยพลังของฉัน พลังของโวคาลอยด์ไดรฟ์เวอร์อันนี้ และ DETERMINATION ของเธอ เราอาจจะสามารถใช้เป็นต้นแบบการเดินทางข้ามไปสู่ดินแดนนนอกเขตแดนมหาพหุภพของพวกเราได้! นั่นฟังดูน่าตื่นเต้นนะ!"

 

ฟริสค์พยักหน้าให้สาวนักร้องดิจิตอล ก่อนจะเอื้อมมือไปจับกับมือที่มิคุยื่นให้

 

ทั้งสองเช็กแฮนด์ ก่อนมิคุจะหยิบการ์ดใบหนึ่งออกมา  ดึงด้ามจับหัวเข็มขัดให้มันหมุน ก่อนใส่มันลงเข็มขัด และผลักด้ามจับกลับ

 

"VOICE ATTACK: DETERMINATION!"

 

แสงสีแดงพุ่งออกมาจากร่างฟริสค์ เช่นกับร่างของมิคุที่เปล่งแสงสีเขียวและแดง

 

"ต่อด้วย..."

 

มิคุใส่อีกใบ

 

"VOICE ATTACK: SECRET GARDEN!"

 

บึ้ม!!!!!!!!!!

 

แสงสว่างและคลื่นกระแทกปรากฎ ก่อนมันจะพุ่งทำลายข้าวของจำนวนมาก...

ร่างทั้งสองหายไป... ปณิธานพาพวกเธอไปยังดินแดนที่แม้แต่พวกเราหลายๆคนไม่รู้จัก...

 

ทิ้งซากห้องให้คนมาจัดการ

สาวผมม่วงในชุดฮู้ดเปิดประตูออกมา ข้างๆเธอคือโครงกระดูกอ้วนๆเดินได้

 

"นายคิดอย่างที่ฉันคิดไหม เนปปุ" เนปจูน (จาก Hyperdimension Neptunia) หันไปมองแซน

"ฉันคิดงั้นแหละ..." แซนตอบสั้นๆ

 

ก่อนจะปิดประตูและไปตามคนมาซ่อมห้อง...

มิคุ ฟริสค์ กลับมาโดนดีแน่...

 

................................................................................................................................................................

 

ฟริสค์ลืมตาตื่น แล้วก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองตื่นอยู่ไหม...

"คุณมิคุ?"

"ฉันอยู่นี่!"

ฟริสค์อืมมือไปหาแหล่งเสียง ก่อนไปจับอะไรยาวๆ

"อย่าดึงผมฉันสิคะ!"

โอเค เป็นผมยาวๆนี่เอง...

 

เด็กแห่งความมุ่งมั่นเดินไปพยายามกอดมิคุเพื่อกันไม่ให้พวกเธอหลงจากกัน...

"พวกเราอยู่ไหนเหรอคะ?" ฟริสค์ถามด้วยความสงสัย

"ไม่รู้เหมือนกัน ตอนที่พวกเราทดลองกับโดรนไม่เห็นเจออะไรแบบนี้นิ..." มิคุตอบกลับด้วยความกังวล...

 

"หืม... พวกเรามีแขกงั้นเหรอ..."

เสียงชายที่ฟังเข้าใจยาก แถมสยองๆ ดังออกมา...

ฟริสค์รีบพูดออกมา "ขอโทษค่ะ คุณคือ..."

 

แม้จะไร้แสง แต่สองสาวก็สามารถเห็นร่างลึกลับ...


 

กะโหลกขาวที่กำลังยิ้ม กับชุด Coat สีดำ...

 

มิคุไม่รอช้า เสกต้นหอมออกมาเตรียมใช้ป้องกันตัว

 

"...อืม... ฉันสังเกตการกระทำพวกเธอจากมุมมืดของกาลอวกาศ เป็นเศษซากของความจริง..." ร่างลึกลับจ้องมาที่ฟริสค์ "แต่ถ้ามี DETERMINATION..."

ก่อนหันมามองมิคุ "...และจินตนาการที่พวกเธอครอบครอง บางที... บางที... ฉัน อาจจะได้กลับไปได้..."

สาวนักร้องมิรอช้า เปลี่ยนตันหอมเป็นดาบ

 

"คุณมิคุคะ! อย่านะคะ!" เด็กแห่งความมุ่งมั่นยกมือห้าม

มิคุจ้องไปที่อีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว "คุณเป็นใครคะ?"

"...นั้นสินะ ฉันเป็นใคร... อ้อ ใช่... ฉันคือ Gaster นักวิทยาศาสตร์แห่งใต้พิภพ..."

 

ร่างอีกฝ่ายเลื่อนเข้ามาใกล้ๆ "...ก่อนงานวิจัยฉันจะผิดพลาดและหายจากโลกไป..."

 

เข็มขัดของมิคุเกิดการสปาร์ค...

"VOICE ATTACK! VOICE ATTACK! VOICE ATTACK!..."

"เกิดอะไรขึ้นคะ?" ฟริสค์ถามอย่างใจเย็น สวนทางกับมิคุที่เริ่มวิตก

"เข็มขัดมัน... ทำงานผิดปกติ?!"

 

ร่างของแกสเตอร์เลื่อนมาอย่างช้าๆ พร้อมกับกะโหลกมังกร(มั้ง?) สองกะโหลก "Gaster Buster" จะค่อยๆโผล่ออกมาด้านหลังเขา...

"...แต่ตอนนี้ เป็นตาพวกเธอแล้ว!"

ลำแสงพุ่งออกมาใส่ทั้งสอง!

 

"VOICE ATTACK: BIFROST!!"

 

บึ้ม!!!!

 

แรงระเบิดกระจาย... ไม่มีใครรอดแน่นอน...

 

แต่ทว่า... ตรงนั้นกลับไม่มีศพ...

แกสเตอร์ทรุด... "ทำไม...."

เสียงโหยหวนดังขึ้นในความมืดในมุมมืดของ Server ของ Dek-D

 

ขณะที่การเดินทางของทั้งสองยังไม่จบลง...

 

ตุ้บ!

ร่างทั้งสองร่วงลงกระแทกพื้นด้านล่าง

 

ฟริสค์ลุกขึ้นคนแรก ก่อนมองไปรอบๆ

มีแต่สีขาว

สีขาว

และก็สีขาว....

 

"...ฟริสค์... อย่าเลียนแบบเนปจูนเลย ขอร้อง..."

มิคุโอดครวญมาจากด้านล่างฟริสค์ เธอถูกเหยียบอยู่นี่เอง

 

"ขอโทษค่ะ" ฟริสค์รีบเดินลงจากร่างสูง ก่อนมิคุจะเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะยืนปัดฝุ่นตามกระโปรงและแขนเสื้อ

 

การ์ดใบหนึ่งเด้งออกมาจากเข็มขัดของมิคุก่อนตกลงพื้น ฟริสค์หยิบมันมาอ่าน

มันเป็นการ์ดแห่งจักรวาล Hyperdimension Neptunia ชื่อการ์ดคือ "Bifrost"

 

โวคาลอยด์สาวยื่นหน้ามาอ่านจากด้านหลังด้วย "ไบฟรอส ชื่อเพลงเปิดของเกมเนปจูนเกมแรก..."

"บางทีเราอาจมาในที่แปลกๆ เกี่ยวกับเกมนั้นก็ได้นะคะ"

 

มิคุพยักหน้าตอบรับความเห็นฟริสค์ ก่อนฟริสค์จะเห็นร่างหนี่งนอนไม่ไหวติ่ง...

เด็กแห่งปณิธานไม่รอช้า วิ่งเข้าไปดู

"เดี๋ยว! ฟริสค์!" มิคุวิ่งตามไป แต่ไม่ทัน เธอเข้าเดินดูร่างนั้น...

 

ร่างผมม่วง ในชุดแฟนซีสวยงาม...

แต่ทว่ากลับไร้ซึ่งสัญญาณชีพใดๆ

 

มิคุเดินมาดูก่อนเอามือปิดปาก "น เนปจูน... ไม่สิ 'ต้นแบบ'ของเนปจูน! เหมือนที่ฉันอ่านจากวิเกีย... ไม่ผิดแน่... พวกเรากำลังเดินทางผ่านโลกของพวก Dummied out!"

ฟริสค์ได้แต่มองมิคุอย่างไม่เข้าใจ

 

Dummied out, Discared Draft... หรืออะไรก็แล้วแต่ มันคือเศษซากการทดลองของเหล่าเมดเกอร์ที่ถูกทิ้งร้างไว้...

ซากของการสร้างชีวิต(ตัวละคร?)ที่ไม่ถูกใจ...

ซากของการทดลองกฎของจักรวาล(โค้ด?)ที่ผิดพลาด...

ซากของการบงการกาลเวลา(พล็อต?)ที่ล้มเหลว...

และผู้คนในนั้น... จะไม่มีวันมาเจอกับแสงสว่าง... มาเจอกับเหล่านักอ่าน นักเล่นเกม... เหล่า "วิซิสเตอร์"...

 

และอย่างกับพวกเขา... "พวกเรา"จะแคร์...

 

เนอะ? (หรือไม่ใช่?)

 

และเนปจูนตรงหน้าพวกเขาก็เช่นกัน...

"VOICE ATTACK VOICE ATTACK..."

"ไม่นะ..." มิคุครางออกมาพล่างตบเข็มขัดให้มันกลับมาปกติ

ฟริสค์เองก็ช่วยตบ...

 

...........................................................................................................................................

 

"VOICE ATTACK: BREAK THE SHELL!"

 

"กรี๊ด!! ไงฉันเรียกต้นหอมไม่ได้!!" มิคุวิ่งหนีธนูที่แห่มาหาพวกเธอจากร่างสีเขียวใส่หน้ากาก กับเกราะของ "Kamen rider Ryugen (Shin?) Melon Energy Arms" ที่พยายามไล่ฆ่าพวกเธอข้อหาพยายามทำลายโลกของ Battleride War II ด้วยการ"ผ่านทางมา" ตามที่ฟริสค์บอก

 

"หนูคิดว่ามันเวิร์คนะ!" ฟริสค์กระโดดหลบธนูอย่างช่ำชอง ก่อนวิ่งไปตามแผ่นตารางสีเขียวในส่วนที่ปิดตายของ "ROM"

 

...........................................................................................................................................

 

"VOICE ATTACK: SONIC THE HEDGEHOG OP"

 

"ฟริสค์! จับมือฉันไว้!" มิคุพยายามดึงร่างที่เกือบตกสู่ห้วงน้ำลึกในโลกของเกม "Sonic The Hedgehog"

เด็กแห่งปณิธานพยักหน้าพล่างพยายามดึงตัวเองขึ้น...

แต่ทว่า หมอกของ "Glitch" อันเกิดจากการพยายามลบฉากที่พวกเธอหลงเข้ามาออกจากเกม ทำให้อะไรๆก็ยากขึ้น...

การมองเห็น และการตอบสนองพวกเธอเริ่มผิดพลาด...

 

มิคุได้แต่หวังว่าเข็มขัดเธอจะไม่หยุดทำงานตอนนี้...

 

.................................................................................................

 

ที่ห้องนอนของเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง

 

หนุ่มแว่นกำลังพิมพ์ข้อความบนโน้ตบุ๊คที่มีเทปสีน้ำเงินปิดตรงข้อต่อจอภาพ...

และแลัว... ร่างของวัยรุ่นสาวคนหนึ่งก็เปิดประตูออกมา พร้อมผมสีดำยาวถึงไหล่ในชุดสีขาว แถมมีแว่นบนหัวด้วย

(ผู้วาดคือเมดเกอร์ไอน้ำ หรือคุณ Nutto ครับ)

"แหม มากับแว่นตาเลยเหรอ? แว่นใครน่ะ เทพา" วัยรุ่นชายถามโดยไม่เงยหน้าจากจอ

"ก็แว่นที่ท่านไอน้ำให้ไงค่ะ ปู่" วัยรุ่นสาวพูดจบก็เข้ามานอนตัก'ปู่' "ท่านไอน้ำวาดหนูซะเท่เลยว่าไหมคะ ปู่

"เรียกผมว่าเมดเกอร์เซฟเวอร์เหอะ ขอร้อง~" วัยรุ่นหนุ่มกล่าวอย่างปลงๆ "ผมเป็นคนเขียนเธอน่ะ"

"ม่าย~"

 

เซฟเวอร์ถอดหายใจ "แล้วมาทำไมเนี่ย~"

เทพาหยุดใช้เสียงร่าเริงก่อนพูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส "ท่านช่วยไปช่วยคุณมิคุกับฟริสค์เดี๋ยวนี้เลยค่ะ"

นักเขียนชะงัก... ก่อนจะหาทางเลี่ยง "เดี๋ยวไทรวีลมาหาว่าผมใช้ Deus Ex Machina อีก"

"หนูว่าปู่ใช้บ่อยจนเปลืองแล้วล่ะ... อีกอย่าง Tropes are not bad, do you remember that?"

"เล่นปะกิดเลยเหรอ... I know that..." แล้วเด็กหนุ่มก็พิมพ์อีกซักพัก ก่อนจะหันไปรอบๆ "เห็นไอโฟนผมไหม ผมจะเอาของไปช่วยพวกมิคุเดี๋ยวนี้แหละ"

"ใต้ขาปู่ค่ะ"

 

เซฟเวอร์ลุกขึ้นก่อนเห็นไอโฟนในเคสเยินๆที่น่าสงสาร ก่อนจะหยิบมากด...

"Summon Lost Driver. Call Maker...."

 

.......................................................................................

 

"VOICE ATTACK: FAILED EXPERIMENT!!!"

ตูม!!!

 

มิคุกับฟริสค์ร่วงกระแทกลงพื้น ก่อนมองไปรอบๆ 

คราวนี้พวกเธออยู่ในห้องที่มีแสงมัวๆ กับบรรยากาศสยดสยอง...

 

แกร๊กๆ...

เปรี้ยง!!!

 

โวคาลอยด์ไดรฟ์เวอร์หลุดจากเอวมิคุก่อนลงไปสปาร์คข้างล่าง ได้กลิ่นไหม้หอมของแผ่นวงจร

"...โอเค! อะไรก็เลวร้ายได้อีก" สาวนักร้องตะโกนออกมา ก่อนหยิบซากเข็มขัด

ฟริสค์ตัดสินใจจะลองใช้ DETERMINATION ตัวเอง เพื่อ"LOAD" ไฟล์เซฟสุดท้ายของตนเองที่เคยทำไว้ตอนไปโลกของคันไถ...

 

[LOAD FAILED]

 

ฟริสค์ช็อค แต่พยายามเก็บสีหน้าไว้ ไม่ให้คนข้างๆกังวลไปมากกว่านี้

เธอเข้าปลอบมิคุ "ไม่ต้องห่วงค่ะ คุณอาหนังสือกับคุณดีเคดคงจะมาช่วยเราในไม่ช้าค่ะ..."

สาวผมเขียวหยุดกระวนกระวาย มองเด็กน้อยพล่างหัวเราะในใจ ตัวเองก็อายุมากกว่าฟริสค์ แต่ดันต้องให้เด็กน้อยปลอบ...

"นั่นสิน่ะ จอมเวทสารสนเทศกับผู้ทำลายล้างโลก จะมิติไหนๆก็คงไปได้หมด"

 

และจริงอย่างที่มิคุคิด พวกเขากำลังพยายามแกะรอยสัญญาณเข็มขัดเธออยู่ คงลำบากหน่อยนะ...

 

"น นั่นใคร?" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมห้อง

"พวกเราหลงเข้ามาค่ะ!" มิคุตะโกนตอบกลับไป

"...งั้น... ท่านก็ถูกผุ้นั้นไล่มาสิน่ะ..." ร่างของนักเรียนหญิงในชุดขาวปรากฎ... แต่ร่างเธอกลับเหมือนกำลังแตกเป็นพิกเซล ก่อนจะหลอมรวมใหม่

"คือ... ฉันชื่อฟริสค์ค่ะ นี่คุณมิคุค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ..." ฟริสค์แนะนำตัวก่อนยื่นมือไปหานร.หญิงตรงหน้า...

"..." เธอเงียบกริบ ลังเลจะจับมืออีกฝ่าย...

หรืออาจจะเป็นเพราะ 'เธอจับต้องอีกฝ่ายไม่ได้'

 

ทั้งสองไม่รู้เลยว่า ตัวเองได้เข้ามาติดในแมพที่ถูกทิ้งร้างไว้ของเกม RPG ฝีมือคนไทย นาม LAst WEEK

ซึ่งแมฟที่ว่า อ้างอิงจากคำพูดของ"เมดเกอร์"แล้ว มันมีบั๊คตรึม... สารพัด NPC ถูกขังไว้ด้วย...

แถมมันยังเป็นสาเหตุทำให้ชะตากรรมของโลกนี้เปลี่ยนไปด้วย...

 

สำหรับเหล่าชายหญิงที่ติดอยู่ในนี้....

มันก็คือ "นรก" ดีๆ นี่เอง...

 

"คือ... คุณชื่ออะไรคะ" มิคุถามออกไป

"ฉ ฉ..." นักเรียนตรงหน้าพยายามนึกชื่อตัวเอง "ฉัน... จำไม่ได้แล้ว!!!"

เสียงกรีดร้อง ทำให้เงารอบๆห้อง... ขยับ!

มิคุเรียกต้นหอมออกมา ก่อนเปลี่ยนมันเป็นปืนกล เตรียมลั่นไก

ฟริสค์รีบเอามือไปปัดปืนตก

"หยุดนะ อย่าทำพวกเขา!" นักเรียนหญิงตะโกนบอกเหล่าเงามุ้งมิ่ง(ตามคำพูดเมดเกอร์คนที่เขียนเกมนี้น่ะ)

เงาดำทั้งหมดหยุดชะงัก ก่อนจะสั่นๆและหายไป

 

นร.ตรงหน้าทรุดก็เริ่มร้องไห้ แต่ผลจาก "บั๊ก" ได้ส่งผลต่อกฎจักรวาลมากกว่าที่วิซิสเตอร์เห็น ทำให้หยดน้ำตาทะลุพื้น(และไม่ได้ซึม)หน้าตาเฉย...

 

มิคุกับฟริสค์เดินเข้าไปหา...

 

แต่อีกฝ่ายตะโกนยกมือห้าม "อย่าเข้ามา!!! ถ้าพวกเธอเข้ามา พวกเธออาจจะ..."

"ได้รับผลจากบั๊ก?" มิคุต่อคำ ทำให้อีกฝ่ายเงยหน้ามอง

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พวกเราเจอหนักกว่านี้อีก..." ฟริสค์ยิ้มก่อนเข้าไปสวมกอด...

อาจเป็นเพราะปฎิฐาน ผลจากบั๊กของ Dummied Out Map ที่ทำให้ชีวิตของ NPC สาวตกนรกทั้งเป็นนั้น ไม่มีผลอะไรกับตัวละครผู้เล่นจาก Undertale

มิคุตัดสินใจเข้าไปกอดด้วย... พล่างลูบหัวปลอบ...

 

"พวกคุณเป็นคนดีจัง.." NPC กล่าวน้ำตาคลอ "พวกคุณไม่ควรติดอยู่ที่นี่..."

เธอยังคงร้องไห้ต่อไป "...ที่นี้มันคือนรก... มืด... หิว... ทรมาณ... เพื่อนของฉันที่มี ถ้าไม่พิการก็ยื่นทื่อชั่วนิรันดร์... ฉัน... ฉันกลัว..."

ร่างที่แตกเป็นพิกเซล และเต็มไปด้วยเสียงปี๊บๆ สั่นเทาอยู่ในอ้อมแขนสองการ์เดี้ยน...

 

ไม่รู้เลยว่าระหว่างอาถรรพ์ที่กลืนกินวิญญาณกับ Dummy Out เนี่ย อันไหนนรกกว่าใคร

 

ฟริสค์กับมิคุหยุดชะงัก ก่อนหันไปรอบๆ

 

"เสียงใครคะ?" ฟริสค์ถามเจ้าของเสียง

"ถ้าจำไม่ผิด... นี่เสียงเซฟเวอร์!" มิคุลุกขึ้นยืน "เมดเกอร์เซฟเวอร์! ท่านมาช่วยพวกเราเหรอ"

 

อืม ผมควรตอบกลับไปไหมเนี่ย...

 

"เฮ้!!"

 

ช่างเหอะ... ตอบไปก็ได้ ผม Big Good(?)... "กำลังมา!"

 

มิคุยิ้มแฉ่งก่อนหันไปมองอีกสองคน "ทุกคน! เมดเกอร์เซฟเวอร์กำลังมาช่วยพวกเราแล้ว!"

"...เมดเกอร์?" ฟริสค์กับ NPC สาวทำหน้างง

"เขาคือผู้ที่สร้างและควบคุมพหุภพไง! เมดเกอร์ที่ดูแลพหุภพของพวกเราคือเมดเกอร์เซฟเวอร์ไง ฟริสค์ คนที่มาช่วยเทพากับฟุบุกิไง"

 

ช่วยอย่าสปอยตอนที่ผมยังไม่ได้เขียนได้ไหม...

 

มิคุไม่ฟังแม้แต่น้อย

 

"ท่านเป็นคนที่สร้างนรกนี้ด้วยรึเปล่า..."

มิคุ (และ ไม่รู้โดยพวกเธอ ผมด้วย) ชะงักจากคำถามของ NPC ตรงหน้า

"...ไม่รู้ค่ะ"

"แล้ว เขาจะพาฉันออกจากนรกนี้ได้ไหม..."

 

มิคุจะอ้าปากตอบ แต่ก็หุบปากลง...

เธอไม่กล้ารับปากว่า นักเขียนแฟนฟิคครอสโอเวอร์ที่เอา SCP, Madoka, Gaim, และการินมาแจมด้วยจะยอมฉุดเธอจากนรก...

 

แต่ฟริสค์กลับตอบไปอย่างไม่ลังเลว่า

"ฉันจะทำให้เขาช่วยเธอเอง"

 

อืม ดีๆ ห๊า! เอาจริงดิ...

เอาเถอะ ไว้ทีหลัง (ขอตัวปิดการใข้ Fourth wall breaking แป๊บ... เสียว)

 

แต่พวกเธอไม่รู้ถึงภัยคุกคามที่เดินทางมาเงียบๆ

 

จากโลกที่แสนปกติ... เขาคนนั้นได้ใช้ประโยชน์จาก "สารสนเทศ" ที่รุกรานพหุภพใต้การดูแลของเมดเกอร์แห่งแคนอนของ LAst WEEK ทะลุข้ามขอบเขตจักรวาลทั้งๆที่น่าจะเด๊ดสะมอเร่แล้ว...

 

และเข้ามายังไฟล์แมพนี้!

 

แอ๊ด... ประตูห้องเปิดออก

"ประตูเปิด" ฟริสค์พูดออกมา

เอ็นพีซีสาวลุกขึ้น ดวงตาดูมีความหวัง "ประตูนั้นมันล็อกมานานแล้ว หรือว่า..."

เธอเริ่มดีใจ คิดว่าคนที่มาคือเมดเกอร์ของเธอ ไม่ก็เมดเกอร์เซฟเวอร์...

แต่สิ่งที่เข้ามา... คือชายร่างอ้วนในชุดราชการ ที่หน้าตาและจิตใจ...

...ไม่สมกับเป็นผอ. โรงเรียนวิถีศาสตร์เลย

 

"ผ ผอ!" เธออุทาน เท้าเธอชักกลับไปด้านหลัง

ในมือครูใหญ่ที่เข้ามาในห้อง เป็นขวานยักษ์

"...ฉัน... จะต้องทำมันให้ได้..." เขาพูดกับตัวเอง พึมพำเหมือนเป็นคนบ้า ก่อนเงยหน้ามองนักเรียนสาว "ใช่... เพราะพวกเธอ... ฉันเลยต้องกลายเป็นคนชั่วแบบนี้!!"

 

เขากระโจนเข้าหาพวกมิคุ!!

ฟริสค์กระโจนผลักนักเรียนสาวให้พ้นทางขวาน ขวานปักติดกำแพง ครูใหญ่พยายามดึงขวานออกก็โดนมิคุใช้หน้าแข้งฟาดกระเด็นไปกระแทกประตู... แต่อีกฝ่ายไม่ยอมแพ้ ลุกขึ้นมา...

 

เงามืดปรากฏตัวก่อนพุ่งเข้าหาผอ...

แต่"บั๊ก"ดันก่อเรื่อง เงามืดดันไปปรากฎอยู่ด้านหลังผอ แทน

ผอจ้องด้วยสายตาโกรชกริ้ว ก่อนจ้องไปที่สาวผมเขียวและฟริสค์ "ฉันไม่รู้หรอกว่าแกสองคนเป็นใคร แต่หลบไป ไม่งั้น..."

มิคุเสกต้นหอมอีกต้น ก่อนแปลงมันเป็นบาซูก้า "ไม่งั้นอะไรคะ"

 

"ไม่งั้นสองคนนี้ตาย!!"

มิคุหันหน้าไปมองด้านหลังพบว่าร่างไหม้เกรียมร่างหนึ่งกำลังล็อกคอฟริสค์กับ NPC ที่ถูกทอดทิ้ง!!

 

อาจเป็นเป็นจักรวาลเดียวกัน ทำให้ผอ. จาก Bad Ending: Burning Building จากเกม LAst WEEK Another Incident สามารถข้ามมาในแมฟนี้ได้...

 

แต่ก่อนอะไรจะแย่ไปกว่านี้...

 

"MISSION! MAXIMUM DRIVE!!"

"ขออนุญาตทำร้ายผู้ใหญ่ในเกมครับ ไรเดอร์ ก็อด เพนซิล พันช์!!"

เสียงเมดเกอร์เซฟเวอร์ดังขึ้นจากด้านหลังร่างไหม้ๆ ก่อนโดนหมัดของร่างชายในชุดสีส้ม สวมหน้ากากส้มติดแว่นดำ ชกเข้าที่หน้า ร่างของผอ.จากแบดเอ็นดิ้งอาคารไหม้ๆ ถูก"Move" กลับไปที่ๆควรจะอยู่...

 

ผอ.ที่เหลืออยู่ได้แต่ยืนอึ้ง ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรสองอย่างเสียบที่หลัง

 

"โทษน่ะครับ แต่บังเอิญท่านเป็นตัวร้ายในเกมนี้ครับ"

"...ขออนุญาตนะคะ"

 

Real Knife กับเม้าส์ปากกาถูกดึงออกจากหลังตัวร้ายประจำเกม LAst WEEK และสร้าง 9999999999+ Damage

ตึง!!! ร่างเขากระแทกลงพื้น...

 

"ทำไมกัน... ทั้งๆที่ฉันก็แค่... อยากเป็นครูที่ดีกับเขา... ซักครั้ง..."

ร่างครูใหญ่ของวิถีศาสตร์สิ้นลมอยู่ตรงนั้นด้วยฝีมือของ...

 

เมดเกอร์ผู้นำทีมเมดเกอร์ในการทำลายกำแพงภาษา เมดเกอร์เกมเอเวอร์

กับ...

เมดเกอร์สาวผู้กำกับดูแลพหุภพของ LAst WEEK เมดเกอร์ไทรเมย์

 

ร่างไรเดอร์สีส้มถอดแฟรชไดรฟ์สีส้มออกจากหัวเข็มขัดสีแดง ก่อนคืนร่างเป็นหนุ่มแว่นคนเดิม 

เขารีบไหว้ทั้งสองคน "ขอโทษน่ะครับที่พาพวกท่านมาที่นี้"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณบ.."

"คุณเซฟดีกว่าครับ ผมไม่อยากให้ฟริสค์กับหนูน้อยตรงนั้นรู้ชื่อจริงผม"

"ครับ คุณเซฟ" เกมเอเวอร์ยิ้ม

"ว่าแต่ไม่เอาร่างอวาตาร์นั้นมาใช้หรอกครับ?" เซฟยิ้มพล่างเปิดไอโฟนดู "ผมเขียวยาว~ สวยดีออกครับ"

"..."

ไทรเมย์มองไปรอบๆห้องมืดๆ "นี่คือสิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับแมฟที่ฉันทิ้งไว้สิน่ะ..."

"ความคิดท่านกับหลายคนรวมกันครับ" เซฟเวอร์พูดเบาๆตอบให้ฟัง

 

เด็กนักเรียนสาวลุกขึ้นก่อนมองไปที่เมดเกอร์สาวผมน้ำตาล...

 

"ท่านผู้สร้าง..." เธอกล่าวเบาๆ ก่อนน้ำตาคลอ "ท่านมาช่วยฉันเหรอคะ..."

สามเมดเกอร์เงียบกริบก่อนหันไปปรึกษาเงียบๆ

 

"เอาไง" 

โทษครับ ผมปรึกษาดังไปหน่อย

สองเมดเกอร์รีบปิดปากเซฟเวอร์ที่ดังเกินก่อนสุมหัวกันปรึกษา เมื่อ NPC ที่ไม่มีสิทธิ์ได้ออกไปเจอโลกด้านนอกแห่ง LAst WEEK Verse กำลังจ้องมองพวกเขา

"ขอร้องล่ะค่ะ..." เสียงเธอสั่นครือ "จะให้ทำอะไรก็ได้ ให้ฉันออกไปได้ก็พอ ขอร้องล่ะ"

เธอคุกเข่ากราบอ้อนไหว้เมดเกอร์(ที่อายุในมิติพวกเขาก็ประมาณมัธยมปลาย)ทั้งน้ำตา

 

"คือ... ผมคงช่วยไม่ได้นะครับ..." เกมเอเวอร์บอกกับหญิงสาว "ผมเป็นแค่ผู้ทำลายกำแพงภาษา..."

เธอหันไปมองหญิงสาวผมน้ำตาล "ท่านคะ ได้โปรดเถอะค่ะ"

ไทรเมย์ส่ายหน้า "ฉันทำไม่ได้หรอก เกม LAst WEEK ทั้งสองภาคฉันได้ทำหมดแล้ว และเธอกับเพื่อนของเธอก็เต็มได้ด้วยบั๊ก..."

"แต่ว่า..." เธอพยายามอ้อน 

สองเมดเกอร์ สองการ์เดี้ยน เหล่าเงาและ NPC หันไปมองหนุ่มแว่น...

"ไงมองมาที่ผมเนี่ย..."

 

"นายเป็นนักเขียนแฟนฟิค หมายความว่านายไม่มีปัญหาเกี่ยวกับแคนอนหลักของเกม LAst WEEK" มิคุกอดอก "ช่วยเธอซะ"

"มิคุ... ผมไม่มีที่จะใส่ตอน..."

 

ตูม!!!!!

 

ผนังห้องด้านซ้าย หลังเซฟเวอร์เป็นรูจากบาซูก้า

 

"...ช่วยเธอเถอะ ขอเลย"

"ไม่ขอแล้วมั้งนั่น... ผมมีเวลาไม่มากนะ อีกไม่กี่ปีผมก็จะเจอมรสุมงาน เธอก็รู้นิ"

"งั้นมาเขียนตอนพิเศษนี่ทำไม? ตอกย้ำชะตากรรมพวกเธอใช่ไหม?"

โวคาลอยด์สาวผมเขียวจ้องมองเมดเกอร์นักเขียนแฟนฟิคอย่างไม่หวั่นเกรง...

แถมแทงใจดำผมเต็มๆ

 

"...ถ้าท่านเป็นเมดเกอร์ที่ทำได้ทุกอย่าง..." ฟริสค์พูดแทรกขึ้น "...ได้โปรดเถอะคะ ช่วยพวกเขาที..."

 

ผมก้มหน้าเอาเท้าเขี่ยพื้นเล่น "...อืม... ผมก็ทำได้ไม่ทุกอย่างหรอกครับ... และอันที่จริงผมไม่มีแผนช่วยเธอออกมาในตอนแรกหรอกครับ"

 

มิคุจ้องด้วยสายตาโกรธๆ เด็กสาวกำลังจะร้องโฮ

 

"...แต่ผมเปลี่ยนใจกลางทางแล้วล่ะครับ อีกอย่าง ผมหาทางแก้ปัญหาได้แล้วด้วย" เซฟเวอร์... ผมยิ้มให้

 

มิคุคลี่ยิ้ม ก่อนจะเตือน "นายไม่ควรพูดแบบนั้นๆบ่อยๆน่ะ"

"Rule of Drama ครับ"

"คราวนี้อยากโดน RPG ใช่ไหมค่ะ?"

 

ฟริสค์รีบเข้าไปยืนตรงกลาง "ทั้งสองคนคะ ใจเย็นๆค่ะ"

"ขอโทษครับ"

"ไม่ต้องห่วงน่า ฟริสค์ ฉันไม่ทำหรอก ถึงทำ เมดเกอร์ก็ Respawn ใหม่ได้หากตายในมิตินี้"

"แต่ผมไม่ได้ปิด Pain Feeling Option นะครับ" (==") "เจ็บตายพอดี..."

 

สองเมดเกอร์มองนักเขียนแฟนฟิคกำลังโดนตัวละครตัวเองแซวกันอยู่

"ว่าแต่ว่า เราพามิคุกับฟริสค์กลับบ้านก่อนดีกว่าไหมครับ" เกมเอเวอร์เสนอ ก่อนจะหยิบกระทะออกมา และฟาดลงที่กำแพง จนเกิดประตูมิติสีเขียวขึ้น "ส่วนเข็มขัดก็ให้เพื่อนเธอซ่อมเอาแล้วกันนะ"

มิคุจับมือฟริสค์ก่อนเดินนำทางไปยังประตูมิติ ก่อนหันไปมองนักเรียนสาวผู้ถูกทิ้ง

"พวกเราจะได้เจอกันอีก ซักวันหนึ่งน่ะ" ฟริสค์โบกมือลา ก่อนจะเดินเข้าประตูมิติพร้อมมิคุ...

 

ประตูมิติสลายหายไป

 

"เอาล่ะ ส่งคนกลับบ้านแล้ว เอาไงต่อคะ" ไทรเมย์หันไปหาเซฟเวอร์ที่เป็นคนชวนมา

เด็กแว่นชูมือขวามาด้านหน้าก่อนเกิดบางสิ่งขึ้นในมือ... สิ่งนั้นเป็นอะไรบางอย่างคล้ายลูกตาพลาสติก แต่มีปุ่มกด

"บังเอิญตอนที่เขียน ผมบ้า 'Ghost' พอดี แถมมันน่าจะใช้ได้..."  เซฟเวอร์หันหลังกลับไปหาเด็กนักเรียน...

ก่อนเขาจะกดปุ่มด้านขวาที่อายคอน....

 

"STAND BY!"

 

....................................................................................................................

 

ในมิติอันว่างเปล่าระหว่างพหุภพ...

มียานยักษ์ลำหนึ่งนามโอลิมปัสกำลังบินลอยลำ...

 

ขณะที่การประชุมกำลังดำเนิน...

 

ในห้อง อันประกอบด้วยเหล่ากลุ่มผู้นำสูงสุดของ ADSO...

กลุ่มหมวกหกสี Color Hat Boss

กลุ่มผู้พิพากษาจริยธรรม Libra Committee

กลุ่มผู้สนับสนุนองค์กร The Founder

และ

กลุ่มผู้ดูแลสีใส Clear Master

 

พวกเขากำลังถกกันเรื่องการสำรวจมิติคู่ขนาน หลังเหตุการณ์ที่มิคุกับฟริสค์ได้เดินทางออกไปหลงอยู่ในมิติอันโหดร้าย...

 

มอนิเตอร์ 6 จอแสดงหมวกหกสี แดง เขียว เหลือง น้ำเงิน ขาว ดำ กับจออีก 3 จอ แสดงรูปเพชร เลนส์ และปรึซึม... 

โต๊ะอันบรรจุผู้คนอีกสิบกว่าชีวิต

 

กำลังเถียงกันเป็นไฟ... 

 

"ดิฉันไม่เห็นด้วยที่พวกเราจะเอาชีวิตใครไปเสี่ยงอีก!" ภูตสาวตัวน้อยที่นั่งบนหนังสือลอยได้ ฮิสตอเรียจาก Hyperdimension Neptunia The Animation พูดออก "ขนาดฮันซึเนะ มิคุที่แข็งแกร่งและพลัง DETERMINATION ของฟริสค์ยังเกือบเอาตัวไม่รอด"

"ผมไม่เห็นด้วย" ดร.เกียร์ผู้ใส่แว่นแสนเย็นชาจาก SCP Foundation ให้ความเห็น "พวกเราจำเป็นต้องออกสำรวจเพื่อตรวจหาภัยคุกคามอื่นๆที่อาจเกิดขึ้นครับ"

"เห็นด้วยค่ะ" ดร.สาวจาก SCP Foundation อีกคนที่ควบตำแหน่ง Ethical Committee ที่สถาบันและ Libra committee ที่ ADSO ยกมือ "เมื่อเทียบความเสี่ยงต่อทั้งมหาพหุภพ กับความเสี่ยงของชีวิตของคนไม่ถึงสิบ ดิฉันเห็นด้วย"

"ผมไม่คิดอย่างงั้น" เสียงหนุ่มอเมริกันดังจากจอหมวกฟ้า "ชีวิตของทุกคนมีค่า และเราไม่รู้ว่าเราจะต้องการพวกเขาตอนไหน ที่สำคัญที่สุด พวกเราสามารถไปขอให้โทนี่ สตาร์คไม่ก็ Under Anchur สร้างหุ่นยนต์ออกไปสำรวจก็ได้"

"หึๆ" เสียงวัยรุ่นไทยดังมาจากจอหมวกดำ "ผมไม่คิดงั้นน่ะ หุ่นยนต์มันแฮกกันได้ และมีขีดจำกัด... ว่าไง เลนส์ ไวท์"

จอที่มีเลนส์เงียบกริบ

"อืม..." เสียงชายหวานๆจากญี่ปุ่น ดังมาจากจอหมวกขาว "...งั้นถ้าเราปรับปรุงระบบเพิ่มเติมอีกล่ะ?"

"นี่พวกเราเพิ่มเติมระบบให้มิคุไปสามสี่รอบแล้วน่ะ!" เมย์โกะ สาวผมแดงสั้นชุดแดงเอวลอยทุบโต๊ะ "ที่สำคัญ! ทำไมเราต้องออกไปข้างนอกนั้น! ทำไมเราต้องไปหาพวกกลุ่มที่มิคุเรียก Dummied Out ด้วย!"

 

ห้องเริ่มวุ่นวายจนเสียงดังมาจากมุมห้อง...

 

ร่างผมทองติดปีกขาวในชุดเดรสสีขาว สวยงามดังเทพธิดายกมือขึ้นเพื่อขอแสดงความเห็น

 

"มีอะไรครับ ท่านลีลาวดี" เสียงผู้ชายไทยดังจากจอใส่เลนส์

 

เธอลุกขึ้นก่อนเริ่มอธิบายอย่างอ่อนโยน "พวกท่านคงไม่ลืมใช่ไหม ว่าปฎิธานขององค์กรเราคืออะไร..."

 

หนุ่มวัย 60 ตอบ "ปกป้องทุกสิ่งและเชื่อมโยงทุกอย่าง"

 

"ค่ะ ท่านฮอนโก... ในทุกโลก ทุกจักรวาล ทุกพหุภพ ยังมีผู้คนอีกมากมายที่พวกเรายังเอื้อมไปไม่ถึง... อยู่ข้างนอกนั้น...

Hyperverse อื่นๆ Dummied Out พวกเขาเหล่านั้น... กำลังรอพวกเราให้ไปปกป้องและช่วยพวกเขาจากความทุกข์ที่พวกเขาแก้ไขเองไม่ได้...

พวกเราคือการ์เดี้ยน... อัศวินผู้เอื้อมมือแก่ทุกคนเท่าที่จะทำได้ และเหนือกว่าที่เราจะคาดคิด...

แม้ว่าเมดเกอร์ วิซิสเตอร์และมาสเตอร์ออฟเมดเกอร์จะทอดทิ้ง แม้พวกเขาจะขัดขวางเราทุกทาง...

พวกเราก็ต้องทำหน้าที่นี้ ให้ดีที่สุด" ลีลาวดีหลับตาลง ก่อนลงนั่งตามเดิม...

 

ทุกคนเงียบกริบ ก่อนเสียงจะดังจากเลนส์อีกครั้ง

 

"งั้น ขอ Vote สองคำถามครับ เราควรดำเนินแผนเดินทางข้าม Hyperverse หรือไม่"

 

เครื่องหมายถูกขึ้นบนทุกมอนิเตอร์ ทุกคนยกมือ

 

"และ เราควรดำเนินการปรับปรุงเทคโนโลยีสำหรับข้าม Hyperverse โดยใช้คนจริงๆ ใช่หรือไม่"

 

ทุกมอนิเตอร์ยกเว้นเพชรขึ้นเครื่องหมายถูก แทบทุกคนในห้องยกมือขึ้น แม้แต่ฮิสตอเรียที่คัดคาดก็เห็นด้วย...

 

"งั้น ก็ได้คำตอบแล้ว... ผมขอปิดประชุมเพียงเท่านี้"

พรึบทุกจอดับลง เหล่าการ์เดี้ยนเดินทางกลับบ้าน...

 

ส่วนเลนส์... อาหนังสือ สคูลเลอร์ก็ถอนหายใจอยู่ในอีกห้องหนึ่งของยาน ก่อนหยิบไอโฟนโทรหาแฟน "ลูเซีย บอกอลิสที่ยานพาราไดซ์ทีว่าผมขอลางานหนึ่งวันนะ"

ก่อนจะมองซากโวคาลอยด์ไดรฟ์เวอร์ในมือ... "งานช้างอีกแล้ว..."

 

..........................................................................................................................................................................

 

Undertale Verse

 

ณ ใต้พิภพ

เมดเกอร์เซฟเวอร์กำลังนั่งเปิดโค้กกินกับเมดเกอร์วัยรุ่นชายอีกคนหนึ่ง ก่อนยื่นอีกกระป๋อง "เอาไหมครับ ท่านโปรโตเฟรนซ์"

"ขอบคุณมากครับ" เขาเปิดกระป๋อง "สรุป ที่ผมแนะนำไปก็ใช้ได้ใช่ไหมครับ"

"ใช่เลยครับ รู้สึกผิดนิดๆ เหมือนกันน่ะ" เมดเกอร์เซฟเวอร์กระดกดื่ม "...แต่ก็ Happy ending"

"แล้วแกสเตอร์ล่ะครับ"

"ขอคิดก่อนนน" ผมยิ้ม "เอาล่ะ ต่อไปก็แต่ง ADSO กับ PersoSci ตามปกติ เอ๋ หรือจะไปเขียนเรื่องสั้นดี..."

"ไป have a bad time ก่อนไหม เนปปุ.."

 

สองเมดเกอร์เหมือนได้ยินเสียงดนตรี Megalovania มาแต่ไกล...

 

ทั้งสองค่อยๆ หันหลังไปเจอ...

 

"เนปเนป!" ผมอุทาน

"แซน!" โปรโตเฟรนซ์อุทานด้วย "This is not gonna end well"

 

"Yes..." ทั้งสองพูด แถมเนปจูนดันแปลงร่างเป็นเพอเพิ้ลฮาร์ทด้วย

 

แกสเตอร์บัสเตอร์กับดาบแสงปรากฎเหนือหัวล้อมรอบ

 

"นายมีอาวุธมาไหม..." โปรโตเฟรนส์ถามเซฟเวอร์

"ลืมทั้งแหวน ทั้งไกอาเมมโมรี่ ทั้งล็อกซีด และเข็มขัดไว้ที่บ้านอ่ะ...."

 

"Time to get... serious!"

"Geeeeeeeeeet Dunk on!"

 

บึม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

แรงระเบิดสั่นสะเทือน จนลูกตาดวงหนึ่งถึงกับต้องบินหลบ

 

"เฮ้อ..." 'เธอ'ถอนหายใจ

อายคอนที่บรรจุวิญญาณของเหล่าตัวละครจาก Map ที่ไม่ได้ใช้ของ LAst WEEK บินลอยเข้าประตูมิติเล็กๆ ตามความคิดของนักเรียนสาวคนนั้น ทิ้งเมดเกอร์ทั้งสองให้ have a bad time...

พลางยิ้มในใจด้วยความสุขที่ได้มาเห็นแสงแรกซักที...

 

..........................................................................................................................................................................

สวัสดีครับ นานแค่ไหนเนี่ยที่ไม่แตะนิยายอันนี้ (ก็แหงล่ะ ==")

ตอนพิเศษเกิดขึ้นการสนทนาของผมกับท่าน "เมดเกอร์โปรโตเฟรนซ์" ในเพจของท่าน "เมดเกอร์ไทรเมย์" หรือก็คือคุณเมย์โกะ ผู้สร้างเกม RPG ไทย นามว่า LAst WEEK ครับ

และนี้ต้นเหตุของการผจญภัยครั้งนี้ครับ

"เทพา! อย่ามายุ่งกับคอมพ์ผมสิ"

ปู่อ่ะ!!! ห่วงจัง!

"งั้นผมขอปิดตอนก่อนนะ... เดี๋ยว แซน เดี๋ยวววววววววว"

*เพล้ง*

Game over ค่าาาาา

เพลงประจำตอน : Failed Experiment ที่ท่านไทรเมย์สร้างขึ้น แต่จะได้ใช้กับโปรเจ๊คท์ท่านไหม We need to waiiiiit on!



ปล. หนูไม่สปอยนะว่าใครคือท่านเมดเกอร์ "เกมเอเวอร์" และ เมดเกอร์ "โปรโตเฟรนซ์" ไปเดาเองนะะะะะ