ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Boost Arc! Let's Go! Goddesses are falling to your head! (100%)
Boost Arc! Let's Go! Goddesses Are Falling To Your Head!
[Wizard's POV]
"อากาศดีจัง ว่าไหมค่ะ?" เทพาถามฉันในขณะที่กำลังสำรวจพื้นที่ที่ได้รับรายงาน ใน FlameHaze Verse
เรื่องก็คือ พวกเราได้รับรายงานจากเฟลมเฮดคนหนึ่งว่าพบม่านมิติของพวกแม่มดจาก Incubator Verse ทำให้มีข่าวการฆ่าตัวตายเยอะ
แต่ก็ตรวจสอบยากมาก ประเทศนี้เครียดมาก การฆ่าตัวตายก็มีโอกาสพบง่าย การฆ่าตัวตายแบบเหนือธรรมชาติเลยแยกออกได้ยาก...
"คุณฮารูโตะค่ะ" เทพาดึงเสื้อเรียกผม "เสร็จงานนี้แล้ว ไปกินขนมกับหนูไหมค่ะ ร้านของคุณมามิยะที่โลกของฟุบุกิน่าจะมีโดนัทกับไอติมขาย"
ผมอยากปฎิเสธ แต่พอเห็นรอยยิ้มใสซื่อของเด็กน้อยที่เป็นแฟนคลับผมกับอาหนังสือก็ต้องพยักหน้าตอบไป...
แต่แล้ว...
ทันใดนั้น ก็มีบางสิ่งพุ่งตกลงมาที่พื้นตรงหน้า
"DEFEND! PLEASE!"
แหวนดีเฟนด์เสกบาเรียวงแหวนขึ้นมากันแรงกระแทก ฝุ่นเริ่มจางลง
เทพาถือยูนิมาสเตอร์รอ ส่วนฉันก็สวมแหวน Flame Style รอไว้...
ฝุ่นจางลง... ก่อนเผยภาพพื้นถนนเป็นหลุมลึก ตรงกลางคือสาวผมม่วงกับผมดำสองคนด้านล่าง...
"อูย... นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย" สาวผมดำลูบก้น
"นั้นสิ นัวร์..." สาวผมสีม่วง ติดคลิปหนีบผมตัว V สองตัว ลูบหัวก่อนลุกมองรอบๆ ก่อนหันมาหาพวกเรา
"อ่ะแฮ่ม สาวๆ" ยูนิมาสเตอร์ตะโกน "พวกคุณเป็นใครอ่ะครับ"
"ไม่มีข้อมูลในระบบเหรอ ยูนิมาสเตอร์?" ดีเคดแห่งจอมเวทก้มถาม
"ถ้าเป็นสาวๆในองค์กร ฉันมีข้อมูลหมดแหละ แอ๊ก!!!"
หมอนี้โดนบีบครับ... ฉันเตรียมสแกน Driver On Ring พร้อมเปิดใช้เข็มขัด...
"กรุณารายงานตัวค่ะ" เทพาพูดกับคนตรงหน้าอย่างสุภาพ
"ฉันชื่อ มุราซากิ คิโอริ ลูกสาวเทพธิดา Purple Heart ค่ะ ส่วนนี้ นัวร์ ลูกสาวเทพธิดา Black Heart"
หญิงสาวตอบ เทพาจ้องด้วยสายตาไม่เชื่อ "คุณเพอเพิ้ลฮาร์ทในสารบบเราไม่มีลูกค่ะ"
สองสาวหันมาคุยกัน พวกเราทั้งสองฟังได้ยินลางๆว่า "สงสัยพวกเรามาโลกคู่ขนานอีกใบ"
เทพา เหมือนจะเช็ค เลยยกยูนิมาสเตอร์ขึ้นมา...
ผลลัพธ์ออกมา... "CAN'T ANALYZE"
เทพาอ่านผลบนจอ ก่อนหันมาหาผม...
ผมพยักหน้า พวกเธอเป็นวัตถุแปลกประหลาด... Unidentifiable Entity
ผลการอ่านค่านี้ องค์กรเจอน้อยมาก และมักมาจาก SCP Verse ซ่ะมากกว่า... เช่นเจ้ากิ้งก่า 682...
แต่แล้ว เทพาก็เอ่ยประโยคหนึ่งที่ทำให้ผมแทบล้มคว่ำ
"ฉันชื่อเทพา ส่วนนี่ คุณฮารูโตะ ไปกินข้าวกับฉันก่อนไหมล่ะ?"
ใบหน้าเปี่ยมด้วยรอยยิ้มของเธอทำเอาผมหงายหลัง... นี่เธอรู้ไหมเนี่ยว่าวัตถุที่วิเคราะห์ PR ไม่ได้น่ากลัวขนาดไหน!?
สองสาวมองหน้ากันก่อนซุบซิบ และพยักหน้าตกลง
ผมตัดสินใจตามน้ำไป เทพาต้องมีไอเดียอะไรดีๆแน่ๆ......
............................................................................................................
[Thepha's POV]
ที่บ้านพักที่ Lost History
ฉันกลับมาห้องพักของฉัน แม้ว่าจะมีบ้านพักที่บ้านคุณพ่อแล้ว การมาบ้านเดิมของตัวเองก็เป็นอะไรที่ไม่เลวนะคะ
โดยเฉพาะหากจะพาคนที่ไม่อยากให้พ่อเห็นด้วย
คิโอริ? นัวร์? ทำไมชื่อช่างคุ้นๆจริงๆน่าาาาา แต่เอาเถอะ ตอนนี้งานของฉันคือหาอะไรมาเลี้ยงพวกเขาและคุณวิซซาร์ด
ก็น่ะ แม้ประวัติศาสตร์ไทยจะสูญหาย แต่ความรู้เรื่องการดูแลแขกยังอยู่ดีนิ...
ฉันรินน้ำลงแก้วทั้งสามใบ ก่อนเสริฟขนมชั้นสีใบเตยให้
คุณฮารูโตะไม่ยอมกินเลยอ่ะ....
ส่วนคุณคิโอริก็หยิบกินๆ อืม
"ไงคะ ขนมไทยของโลกนี้" ฉันยิ้มให้ผู้อ้างตนว่าเป็นลูกของเนปๆ... หรืออาจจะไม่ พวกเธอไม่ใช่ผู้ที่มาจาก Verse ของเนปนิ...
คิโอริพยักหน้าแล้ว... ได้เวลาเข้าประเด็น
"พวกคุณคงมาจากโลกคู่ขนานสินะคะ" ฉันยิ้มถามคิโอริ
"ค่ะ พวกเรามาจากโลกแห่งเกม โลกที่คุณแม่... หมายถึงคุณเนปจูนมีลูก คือ พวกเราค่ะ"
อย่างนี้นี่เอง... และด้วย Sixth sense แล้ว เธอไม่โกหกแน่นอน!
"แล้วโลกของพวกเธอเป็นยังไงเหรอ" ฮารูโตะสอบถามต่อ
"โลกของพวกเรามีอยู่แปดประเทศ พลาเนปจูน ลาสเตชั่น ลูวี่ ลีนบ็อกซ์ อีเดน ไฟเยอร์ อควอเวียส และซันย์ไชน์ ปกครองโดบแม่ของพวกเรา " นัวร์อธิบายให้พวกเขาฟัง "และพวกเราคือเหล่าลูกสาวเทพธิดาค่ะ"
ฉันนั่งฟังก่อนจู่ๆสัมผัสจิตอะไรบางอย่างได้ "ทำไมมีวิญญาณอีกคนสองคนอยู่กับพวกคุณล่ะคะ"
ไม่ขาดคำ สร้อยรูปร่างคล้ายลูกปัดแดง กับ สร้อยสามเหลี่ยมสีดำที่คอสาวผมม่วงกับดำก็เปล่งแสง
"TSAB Verse's Device Technology!?" ยูนิมาสเตอร์ยืนยันชนิดเทคโนโลยีได้ในทันที ดีมากเลย "...ไม่สิ ไม่คล้ายเลย เอ๊ะ งง งงว้อย!!!!!"
อ้าว ซ่ะงั้น
"ค่ะ พวกเราใช้ดีไวซ์ในการแปลงร่าง ด้วยเหตุผลเรื่องประสิทธิภาพในการส่งพลังงานและเพื่อลดจุดอ่อนเราเมื่อถูกโจมตีด้วยแอนติคริสตัลค่ะ" คิโอริอธิบายให้พวกเราฟัง "...แล้วว่าแต่ที่นี้คือที่ไหนคะ"
ฉันกำลังจะพูด คุณฮารูโตะก็แย่งซีนซ่ะงั้น "นี้คือ Lost History World โลกคู่ขนานย่อยในพหุภพ TSAB เราเรียกว่า TSAB Verse, Lost History SubVerse. บ้านเกิดเทพาครับ"
"บ้านเกิด... เธอเหรอ?" คิโอริถามฉัน ฉันพยักหน้าก่อนบอกอะไรเพิ่ม
"ฉันกับฮารู..."
คุณฮารูโตะปิดปากฉันก่อนกระซิบ "พวกเธอเป็น Unidentifiable น่ะ..."
ฉันเอามือออก "เอาเถอะค่ะ หนูไว้ใจพวกเขา... พวกเราสองคนเป็นคนของ All Dimension Security Organization หรือ ADSO องค์กรข้ามมิติที่ทำหน้าที่ปกป้องพหุภพค่ะ"
"ว้าว" ทั้งสองอุทาน
"และนี่ ดีไวซ์ฉัน ยูนิมาสเตอร์" ว่าแล้วก็หยิบเจ้าไอพ็อดมายกชูให้ดู
"Hi"
"ยินดีที่ได้รู้จัก" สร้อยสีม่วงส่งเสียง "ดิฉันชื่อMatrix Heart หรือคริซ ดีไวซ์ของท่านคิโอริ"
"ส่วนฉัน Skull Heart ดีไวซ์ของท่านนัวร์ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"OK! จริงสิคริส" ยูนิมาสเตอร์ถามดีไวซ์อีกฝ่าย
"ค่ะ?"
"เจ้านายเธอใส่กกนสี..."
"เทพาพันช์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" / "GRAVITY PLEASE!"
ไม่รอให้เจ้าบ้าพูดจบ ฉันชกมันขึ้นกำแพง ก่อนคุณฮารูโตะจะสแกนแหวนให้มันอยู่ติดหนึบกับเพดานไว้...
"ขอโทษในความไร้มารยาทของยูนิมาสเตอร์นะคะ He is the incurable prevert..."
"ภารกิจก่อนยังให้นอนในอก.... แอ๊ก!!!!"
"กดมันให้หนักๆเลยค่ะ คุณฮารูโตะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ...
คิโอริหัวเราะแหะๆ "ว่าแต่ว่า คุณแม่โลกนี้เป็นยังไงบ้างค่ะ..."
"ถามเจ้าตัวไหมล่ะค่ะ? Please Open The Door!" ฉันหันไปที่ประตู
โครม!!! ประตูเปิด ก่อนที่เนปจูน โนวาล รูบี้ เรแพน เนปเกียร์ เลเวียทานจะล้มลงกับพื้น
"เนป... ปุ"
"ประตูสั่งการด้วยเสียงได้เหรอเนี่ย...." เรแพนพูดอ่อยๆ
"ฉัน... กับเนปจูน... มีลูก..." โนวาลผมดำช็อกไปแล้วค่ะ....
...............................................................................................
[Third Person's POV]
เทพากวักมือเรียกพวกเพื่อนๆ " พวกเธอมาทำอะไรกัน"
"คำสั่ง Founder Of SCP น่ะ" เรแพนอธิบายให้ฟัง "เขาสงสัยว่าพวกเธอทำอะไรอยู่ก็เลยให้พวกฉันมาตาม"
เทพาสะดุ้งก่อนรีบตีสีหน้าปกติ "อ่าาาา เก็บเป็นความลับหน่อยน่ะ ว่าฉันอู้งานอยู่"
"ไม่มั้ง" รูบี้วิ่งมากอดคอคิโอริกับนัวร์ "พวกเขาหลงทางมา เราก็ต้องช่วยเขาสิ"
เลเวียทานเดินมากระซิบกับฮารูโตะ จอมเวทแห่งความหวังพยักหน้า
"ไม่อยาก..."
ฮารูโตะจะพูด แต่พบว่าสองเทพธิดาพุ่งความสนใจไปยังลูกสาวตนจากอีกโลก
"เนปปุ! ลูกสาวฉันของอีกโลกหน้าตาสวยจัง!!!" เนปจูนมองบนล่างคิโอริด้วยความสนใจ
"เกีย!! <0>[]<0>"เนปเกียร์ช็อค "พ... พี่อีกโลกแต่งงานเหรอ"
โนวาล... RROD เฮ้ย!! นั้นต้องกับเทพธิดาแห่ง X-Box เอ้ย Leanbox แล้ว!?
"ไม่อยากจะ..."
เลเวียทานจะขัดจังหวะทุกคน แต่แล้วเนปจูนก่อนถามคำถามเป็นชุด
"ฉันโลกนั้นเป็นไง? มีแฟนหน้าตาเป็นไง? พลาเนปจูนเป็นไงบ้าง? มีเกมอะไรเจ๋งๆเปล่า..."
เทพาที่เหมือนจะทนไม่ไหวเลยตะโกนแทนเลเวียทาน "ทุกคนค่ะ!!!! คุณวิซซาร์ดและเลเวียทานมีเรื่องจะคุยด้วย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เพราะเป็นห้องเก็บเสียง จึงมีแค่คนในห้องที่สะดุ้งและตกใจ
คิโอริหันมาหาเทพา "เดี๋ยวน่ะ พวกเธอมีภารกิจเหรอ"
"ค่ะ คุณพ่อสั่งมา" เทพายิ้มบอกก่อนเปลี่ยนหุบยิ้มและขมวดคิ้ว "ภารกิจเราคือตามล่าแม่มด ตัวตนของเวทมนตร์มืดจากความสิ้นหวังจาก Incubator Verse ที่อาจเป็นสาเหตุการฆ่าตัวตายปริศนาในประเทศเกาหลีใต้ของ FlameHaze Verse ค่ะ"
"ทำไมไม่สแกนหาพวกพลังงานแปลกๆล่ะค่ะ?" นัวร์ถาม "หรือองค์กรแอ๊ดโซของคุณไม่มีมันค่ะ?"
"เรามีเทคโนโลยีนั้น" ฮารูโตะกอดอกตอบ "แต่เราหาไม่เจอ"
"งั้น ทำไมไม่ตระเวนหาล่ะ" รูบี้ยกมือเสนอ
เลเวียทานสอยไอเดียตกทันใด "ไม่ไหวหรอก... เหนื่อยน่ะ"
คิโอรินั่งเท้าคางคิด... "ถ้าเราทำนายการฆ่าตัวตายล่วงหน้าได้ล่ะ..."
เรแพนลองพยายามคิดๆชื่อคนที่ทำนายอนาคต... ในขณะที่เทพากลับเริ่มนึกอะไรได้...
"น่าจะเอาคอมพ์มาน่ะ เนปปุ" เนปจูนพูดพล่างกอดคอตัวเอง "ฉันจะได้ถามไอจังผ่าน Cripper ได..."
ทันใดนั้น ทันทีที่เทพาได้ยินเนปพูดถึง Cripper โซเชียลเน็ตเวิร์คของโลกแห่งเกม ก็พลันนึกออก!
"ใช่แล้ว Social Network!!" เทพาลุกขึ้น "ถ้าเราตรวจสอบข้อมูลบนเครือข่ายสังคมออนไลน์ได้ล่ะก็..."
คิโอริทุบกำปั้น "...เราอาจตรวจจับการพยายามฆ่าตัวตายและอาจหาคนที่เป็นเหยื่อของเจ้าพวกแม่มดได้!"
ทุกคนหันมามองทั้งสองก่อนทึ้งในความคิดสร้างสรรค์
"ดีล่ะ" เรแพนกดโทรศัพท์ติดต่อเพื่อนของเขา "เน็กเธอร์ ติดต่อสายเราในเฟสบุ๊คกับทวิตเตอร์ ส่งข้อมูลมาหาพวกเราที่..."
"Dimension Tripper เลย เนปปุ!" เนปจูนเสนอสถานที่รับข่าวสาร
"เราตัองจำกัดวงการค้นหาดัวย!" นัวร์เตือนทุกคน "ฉันมั่นใจว่าพวกเราไปตรวจได้ไม่หมดหรอก"
"นั้นจริง จำกัดเขตแค่ในเกาหลีพอน่ะ" รูบี้เตือนให้เรแพนบอกเน็กเธอร์เรื่องนี้
"เราตัองรู้กลุ่มคำที่เกี่ยวกับการฆ่าตัวตายด้วย!" เลเวียทานบอกข้อเสนอ
"ให้ฉันจัดการเอง!" เนปเกียร์พูดก่อนจะเอามือถือตนมาพิมพ์คำ
เทพา ฮารูโตะและคิโอริยิ้ม...
.......................................................................................................
"Clear Lens!" ชายในชุดขาวเดินมาหาชายชุดขาวอีกคน "นี่มันอะไรกันห๊า!"
เขาขว้างเอกสารลงพื้น เขียนว่า "คำสั่ง : ไม่อนุญาตให้ SCP Foundation เข้ายุ่งกับ Unidentifiable Entity "คิโอริ""
"อะไรกัน?" อาหนังสือหันหน้ามาหาด้วยสีหน้ายี่ยวน "ผมกับแบล็กแฮทสั่งเอง"
"ฉันไม่ได้ถามว่าใครสั่ง! ฉัน! ถาม! ว่า! ทำไม!" ชายชุดขาวผู้พกบัตรสีทองไว้จ้องหน้าอาหนังสือ "ฉันสั่งเรแพนไปจับยัย SCP พวกนั้น แล้วทำไมนายออกคำสั่งยกเลิกล่ะ!?"
"O5-1 ใจเย็นก่อน... คิโอริ กับ นัวร์ เป็นฝ่ายเดียวกับเราน่ะ..."
"แกจะบอกว่า 682 ก็เป็นพวกเราหรือไง!?"
อาหนังสือยังยิ้มอยู่ แต่มีบางคนไม่ยิ้มอยู่ด้านหลังเขา
"O5-1 จะให้ผม Mind rape คุณไหม"
สิ้นเสียงของ"วัยรุ่นชาย" O5-1 ถึงกับกัดฟันกรอด "ไอ้ Founder Of Zero"
"Founder From Zero มากกว่า" ชายใส่แว่นพูดก่อนยื่นโค้กให้อาและหัวหน้าของเอสซีพี "ออฟ แปลว่า ของ แต่อาจอนุโลมให้ เพราะคุณเป็นคนของ..."
"แกมีแผนอะไร... เซฟเวอร์"
"นั้นสิ ผมก็สงสัย"
สองชายในชุดนักวิทย์หันมาถามชายในชุด"นักศึกษาวิชาทหาร"ปีสาม
"Showtime Style and... War against Cyber Bullies!"
..............................................................................................
พวกเทพา คิโอริ นัวร์ วิซซาร์ดเดินทางไปยังอพาร์ทเมนต์หลังที่เนปเกียร์รายงานว่าเป็นที่มาของทวีตของ"คนอยากตาย"
"User คนนี้มีสภาพอารมย์ที่ไม่เสถียร ถูกโจมตีโดยคนจำนวนมากบนทวิตเตอร์จากการที่เธอมีพฤติกรรมชอบสะสมขยะ..." วิซซา์ดรายงานระหว่างบินมอเตอร์ไซค์
"วินาศกรร... ไม่ๆ ปิดระบบตรวจความเร็ว!" ยูนิมาสเตอร์ส่งสัญญาณรบกวนกล้องวงจรปิดและเครื่องดักจับความเร็ว เพื่อให้วิซซาร์ดผ่านสะดวก ไม่กลัวตำรวจจับ
"...วันนี้ เวลาสิบเอ็กนาฬกา มีการทวิตว่าอยากตาย" วิซซาร์ดพูดเพิ่ม "เราต้องเร่งแล้วล่ะ ไม่งั้นล่ะก็..."
"ตอนนี้สิบเอ็ด ห้านาที..." คิโอริรายงานเวลา ก่อนเห็นตึกสีเทา "นั้นไง! เป้าหมายเรา!!"
ทั้งสี่จอดตรงหน้าตึกก่อนปลดร่างแปลง
"เฮ้ย! คุณ!" ยามเห็นพอดี
"SLEEP PLEASE!" ฮารูโตะสวมแหวนใหัยามก่อนสแกนมันกับเข็มขัด
ยาม... หลับยามในทันที สี่การ์เดี้ยนวิ่งเข้าอาคารพอดี
พวกเธอมาถึงชั้น 3 ก่อนรีบวิ่งไปหาห้องเป้าหมาย
"ประตูอิเล็กทรอนิกส์... ได้เวลาโฟนเบรฟเวอร์!" เทพาเรียกที่คั่นออกมา
"K-TAI INVERTIGATOR! PHLEBOTINUM : PHONE BRAVER!"
เทพายื่นมือเข้าไป ก่อนเริ่มการเจาะระบบ... ประตูปลดล็อกได้...
พร้อมกับการประชดประชันของยูนิมาสเตอร์
"อัจฉริยะมาก เทพา Verse Bookmark นั้นยังไม่ปลดล็อก แถมฉันยังเจาะระบบได้เองด้วย"
เทพาเสียเซลอย่างแรง...
"เอาล่ะ!" คิโอริเปิดประตูเข้าไป ก่อนเห็นร่างของหญิงสาวสลบบนพื้น พร้อมจดหมายและขวดยา
"ตายแล้ว!!!" คิโอริรีบเข้าไปดูอาการ ก่อนพบว่าหัวใจเธอเต้นอยู่แม้แพ่วเบามาก
เทพารีบเข้าไปล้วงคอให้เธออาเจียนออกมา ก่อนจะกวักมือเรียกฮารูโตะมาสวมแหวนที่มีรูปมังกรถือเครื่องหมายกาชาด ก่อนฮารูโตะจะยกมือเธอมาสแกน
"HEAL! PLEASE!"
ร่างของหญิงสาวผมสีแสดชุดแดงเปล่งแสงสีส้ม เป็นสัญญาณบอกว่าเวททำงานได้ผล สาวผมม่วงจับชีพจรที่ข้อพับมือก่อนพบว่าหัวใจเริ่มเต้นทีขึ้น...
เทพานั่งลงมาดูอาการอีกฝ่าย เธอเริ่มลืมตาขึ้น
"ฉันให้หน้าที่สอบสวนกับพวกเธอน่ะ" ฮารูโตะก้าวถอยหลังกลับ...
เหยื่อของแม่มดลืมตาขึ้น ก่อนเทพาจะค่อยๆช้อนร่างเธอขึ้น
เทพาพยายามส่องหารอยจูบแม่มด... แต่ไม่พบ...
บางที เธออาจมาผิดคน... แต่นั้นมิใช่ประเด็นแล้ว...
"พวกคุณเป็นใคร..." สาวผมแสดถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
คิโอริยิ้ม "พวกเราก็แค่..."
"คนที่ผ่านทางมาเท่านั้นเอง..." เทพาบอกง่ายๆ "พวกเราเห็นทวิตเธอเลยรีบเดินทางมาช่วย..."
"ทำไม?"
ใช่ ทำไม...
เพราะเป็นภารกิจหรือ?
นั้นคือสิ่งที่เทพาแอบถามตัวเอง... หากเธอเจอทวีตแบบเดียวกันนี้ เธอจะมาช่วยไหม แม้จะไม่เกี่ยวกับภารกิจเลย
คำตอบของเธอทำให้ยูนิมาสเตอร์ส่องแสงเบาๆ เมื่อพลังแห่ง Verse Bookmark แห่งการปกป้องรอยยิ้มผู้คนถูกปลดผนึก...
"...เพราะหน้าที่ของมนุษย์ คือการปกป้องรอยยิ้มของคนอื่น..." เทพาลูบหัวเธอ
"ฉันไม่รู้หรอกว่า พวกบนนั้นเอาอะไรคิด แต่สำหรับพวกเรา" คิโอริพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เธอก็คือคนธรรมดา... ไม่ได้แปลกประหลาดอะไรเลย"
แล้วหญิงสาวก็ร้องไห้ออกมา เมื่อพบว่ามีคนที่ไม่คอยจะแกล้งเธอแถมยังใช้สิ่งที่ทำร้ายเธอ มาใช้ในการค้นหาและช่วยเหลือเธอด้วย
ฮารูโตะกับนัวร์อมยิ้มให้กับสองสาว...
แต่ภารกิจฝั่งเขาล้มเหลว...
ตรงข้ามกับอีกด้าน...
เรแพน เน็กเธอร์ เนปจูน เนปเกียร์ โนวาลทำการวิเคราะห์ข้อมูลของเหล่าผู้ทวิตข้อความด่าหญิงสาวผมแสดในฐานใต้พลาเนปทาวเวอร์ ในขณะที่เลเวียทานเข้าศูนย์พาราไดซ์ด้วยคำสั่งจากอาหนังสือ...
โครม! แดเนียล ชายผมน้ำเงินยาวเดินมาก่อนโยนร่างหมดสติของชายคนหนึ่งลงกับพื้น...
เขาเป็นชายอ้วนใส่แว่นในชุดขาว...
เนปเกียร์สังเกตเห็นริมฝีปากสีดำที่ต้นคอเขา... เธอหยิบเครื่องเล่นเกมออกมาสแกนตรวจสอบ...
"นี่มัน... รอยจูบแม่มด!?" เธออุทาน
"งั้นนี้ก็คือหายนะระดับสีส้ม..." เรแพนเอามือจับคาง...
"เอ่อ..." โนวาลหมุนเก้าอี้มาหาเพื่อนตน เนปจูน ที่กำลังเอามือยันเน็กเธอร์จอมเจ้าชู้ "เนปจูน เรามีปัญหาแล้ว"
"ปัญหา... อะไร!?" เธอแปลงเป็นเพอเพิ้ลฮาร์มก่อนชกเน็กเธอร์ติดกำแพงก่อนถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"คนทวิตที่พุ่งการโจมตีมาที่เธอคนนี้มีสามสิบคน" โนวาลรายงาน "สิบสามคนมีรอยจูบ อีกสิบคนจงใจเอง อีกสองคนโดนทวิตเตอร์สอยไปแล้ว แต่อีกห้าคน... ไม่มีตัวตน"
"บอท?" เนปจูนกล่าวถึงโปรแกรมที่ใช้ทำงานแทนคน เช่นโพสโฆษณา เล่นเกมแทน หรือ ในเคสบอทเน็ต ยึดคอมคนอื่น
"เปล่า... พวกมัน... ไม่ใช่โปรแกรม ไม่ใช่คน... อาจจะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตหรือปีศาจอะไรเลยด้วย... ฉันหาที่มาไม่ได้" โนวาลเหงื่อตกพล่างพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก... เธอกำลังรับมือกับอะไรกันแน่...
โทรศัพท์ของโนวาลดังขึ้น เธอรีบหยิบมันมารับ... มันเป็นสายของยูนิ!?
"โมชิโมชิ"
"พี่ค่ะ!!! มีคน... เจาะ... *ครืน* ระบบของ..."
"อะไรน่ะ ยูนิ ยูนิ!"
เสียงของยูนิขาดหายไป ก่อนแทนที่ด้วยเสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง
"หวัดดี... เจ้าพวกแอ๊ดโซหน้าโง่" เสียงค่อนแคะดังออกมาจากลำโพง "เจอกับดักฉันเข้าไปเป็นไง... หึๆ เวทมนตร์ที่เกิดจากความงี่เง่าขั้นเทพของมนุษย์เหมือนจะทำลายระบบรักษาความปลอดภัยของแกน่ะ โซนี่..."
"ฉันชื่อแบล็กฮาร์ท! แล้วแกเป็นใคร" โนวาลตะคอกกลับ แต่ก็ได้ยินเสียงถอดหายใจเบาๆ
"โง่ๆจริง ยัยซึนหน้าโง่... ฉันคือคนที่คอนโทรลเจ้าแม่มดที่เธอกำลังหาไงล่ะ"
เรแพนสะดุ้งก่อนรีบฉวยมือถือมาคุย "แกว่าไงน่ะ!?"
"อ้าว... ไอ้หนุ่มหน้าเห้ยที่ไปได้กับเจ้าหญิงรึ โอ้... ยินดีด้วย เรแพน โนเวน... ไม่สิ เรียกล็อกดีกว่า ฮิฮิฮิ"
เรแพนอดทนฟังอีกฝ่ายด่า ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงปกติ "นายทำอะไรกับคนพวกนั้น แล้วก็เซิร์ฟเวอร์ของคนที่เธอเรียกว่าโซนี่ด้วย"
"ฮิฮิฮิ" เสียงหัวเราะอันน่ารังเกียจดังมาจากอีกฝั่ง "พวกนั้นมันชั่วอยู่แล้ว เดี๋ยวมันก็ปากหมา ก่อ Cyber bully แกล้งคนอื่นให้ไปตายเองแหละ... ฉันแค่... ฉวยโอกาสมาเล่นงานยัยโซนี่ด้วย... เวทมนตร์สารสนเทศ... Cyber Bully ดัก Package บ้าบออะไรนั้น แล้วก็ Man in the middle, DoS, Trojan บลาๆ อะไรของไอ้แฮกเกอร์มันฟ่ะ..."
คำว่าแฮกเกอร์ทำให้เน็กเธอร์ที่ยังเห็นดาวรู้เลยว่า อีกฝ่ายไม่ได้มีแค่แม่มด แต่ยังมีมืออาญากรไซเบอร์ด้วย...
เขากำลังรับมือกับจอมเวทที่มีกูรูด้านการเจาะระบบ แถมยังจะฆ่าคนด้วยวิธีที่จับมือดมยากสุด... ทำให้เหยื่อฆ่าตัวตายเอง!!!
บรรยากาศห้องตึงเครียด...
"โอ้... ลาสเตชั่นวุ่นหมดแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนน่ะ Dark Comment, Sign out... เตือนไอ้หน้าโดนัทด้วยล่ะ"
สายตัดไป ก่อนโนวาลจะฉวยมือถือกลับ ก่อนต่อสายอีกครั้ง คราวนี้เธอได้ยินเสียงเรย์แทน...
"ยูนิคงออกไปแก้ปัญหาอยู่" โนวาลวางสาย "เนปจูน ฉันจะดูแลเมืองฉัน ฝากภารกิจนี้ด้วย"
เนปจูนในร่างเพอเพิ้ลฮาร์ทพยักหน้า โนวาลแปลงร่างก่อนวิ่งออกจากห้อง
"หน้าโดนัท... วิซซาร์ด... แย่ล่ะสิ..." เนปเกียร์หยิบมือถือออกมากดพยายามติดต่อ...
แต่แล้ว... พวกเขาพบว่าระบบการสื่อสารในพลาเนปจูนถูกระงับจากองค์กร
"แย่แล้ว!" เน็กเธอร์นึกได้ "ADSO มีระบบรักษาความปลอดภัยในการสื่อสาร หากศูนย์ใดถูกแฮกจนเสียหายล่ะก็..."
"Server องค์กรจะไม่รับรีเควสการสื่อสารจากฐานนั้น!" เนปจูนต่อให้จบ "บ้าเอย!!! พวกมันวินาศกรรมศูนย์ฉันจนองค์กรไม่รับการสื่อสารเหรอ"
"แต่เราติดต่อผ่านระบบสื่อสารที่ปลอดภัยได้..." เน็กเธอร์บอกก่อนวิ่งมาที่มอนิเตอร์และเริ่มพิมพ์คำสั่ง เพราะเป็นอัจฉริยะ จึงเรียกระบบสื่อสารพิเศษออกมาได้...
จอ Command line สีดำขึ้น เน็กเธอร์พิมพ์คำสั่ง
$commu -secure
Please enter your ID : 099902-Delta
Please enter your Password : ***************
Please scan your fingertip and retina...
Completed. Please remember to "commu -logout" after usage. System will automatically logout after 30 minutes of passive status.
Initating Secured Communication...
จอสื่อสารปรากฎขึ้น ก่อนจะโผล่หน้าเป็นลาพีซ
"สวัสดีค่ะ ทีม Operator ของหน่วยย่อย Information and Communication ค่ะ มีอะไรค่ะ"
"เดี๋ยวๆ ไงมันมาทางนี้เนี่ย..." เน็กเธอร์อุทานด้วยความตกใจ ก่อนตบหน้าผากตัวเองด้วยความเซ่อ... เขาลืมบอกโปรแกรมให้ต่อหาฮารูโตะตัวเอง...
ในนิยายนาย นายไม่พลาดอะไรแบบนี้น่ะ...
.....................................................................................
ด้านนอกอพาร์ทเม้นต์ที่พวกเทพากำลังอยู่นั้น...
"ค่ะ" เทพารับฟังคำกล่าวของหญิงสาวพล่างซับน้ำตาให้
นัวร์จดลงในสมุด "สรุปคือ พวกนั้นมากล่าวให้เธอไปตายสิน่ะ... แย่จริงๆ ก็แค่เก็บขยะไปขายเนี่ย แปลกตรงไหน"
"ฮึก ฮึก" หญิงสาว ที่ตอนนี้พวกเขารู้ชื่อแล้วว่ายองแอ สะอึกสะอื้น ฮารูโตะเลยต้องเดินออกไปข้างนอก เพื่อแอบใช้แหวน...
เขาเดินออกมา ก่อนสังเกตรอยร้าวสีม่วงที่มือ...
เหมือนตอนนั้น...
"มันอยู่นี่..." เขาพูดเบาๆ รอยร้าวหายไปแล้ว...
ฮารูโตะเดินกลับเข้ามาในห้องโดยไม่ได้เอาน้ำมาด้วย...
"มีอะไรเหรอค่ะ?" คิโอริถามชายหนุ่ม
"...แม่มดมา"
ทุกคนเงียบกริบ เทพากระเด็งลุกจากพื้น "ว่าไงน่ะค่ะ!?"
"ตามนั้นครับ" ฮารูโตะตอบก่อนมองมาที่หลังมือ "ผมมีปฎิกิริยากับพวกแม่มดและกองเรือทะเลลึก... เมื่อกี้ถึงขึ้นมีรอยร้าวเกิดขึ้นด้วย"
เทพาพยักหน้า "เข้าใจแล้วค่ะ นัวร์จัง คิโอจัง"
คิโอริมองหน้าเทพา "เดี๋ยวน่ะ เธอเรียก..."
"ฉันเรียกเธอว่าคิโอจัง... เพราะฉันว่า พวกเราเป็นเพื่อนกันได้ไงล่ะ... Now, you are in our saga!"
คิโอริยิ้มก่อนลุกขึ้นและกำหมัด "เอาล่ะ..."
เธอหยิบคริสที่กลายสภาพเป็นด้ามจับสีม่วงขึ้นมา ในขณะที่เทพาดึงยูนิมาสเตอร์ออกจากคอ...
"Let's begin our saga together!" เทพากับคิโอริตะโกนออกมาพร้อมกัน การแปลงร่างที่ยิ่งใหญ่กำลังเริ่มขึ้น
"OK! My wonder lady! SET UP! UNIMAGICIAN!"
"OK! My master, Stand by ready!"
"เซ็ทอัพ!" สาวผมม่วงชูแมทริกซ์ฮาร์ทขึ้นฟ้าก่อนเอามากระทบมือซ้าย...
"IGNITION : NEW PURPLE HEART!"
วงแหวนเวทย์ที่ล้อมด้วยเปลวเพลิงสีม่วงปนแสงสีฟ้าก็ผุดรอบตัวคิโอริก่อนหมุนรอบร่าง
ในขณะเดียวกัน วงแหวนเวทสีขาวก็ปรากฎ ณ เบื้องล่างเทพา
ชุดของคิโอริส่องแสง ก่อนเปลี่ยนสภาพเป็นชุดของเพอเพิ้ลฮาร์ท บวกกับเสื้อแจ๊คเก็ตดำลายเพลิง กระโปรงกับเกราะไหล่ปรากฎ
เช่นเดียวกัน ชุดเทพาเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำวันพีชสีดำ ก่อนเกราะที่หน้าตาคล้ายเสื้อผ้าธรรมดา แต่เปี่ยมด้วยเวทป้องกัน บาเรียแจ๊กเก็ตสีขาว จะเริ่มก่อตัวขึ้น
ดาบคาตานะปรากฎที่เอวคิโอริพร้อมการติดตั้งหน้ากากที่ปกคลุมปากเธอไว้แต่เผยดวงตาสีม่วงอันดุดัน
คทายูนิมาสเตอร์ยื่นยาวก่อนเทพาจะจับมาควงกลางอากาศและกระแทกมันลงพื้น... ดวงตาสีดำลืมขึ้น เป็นสัญญาณแห่งการเริ่มของตำนานใหม่...
"จอมเวทผู้จะปกป้องทุกสิ่งและเชื่อมโยงทุกอย่าง ยูนิเมจิคเชี่ยน!"
เทพาชูมือไปข้างหน้า
"พ พวพคุณ... คือใคร!?" ยองแอถอยไปด้านหลัง
เทพาหันหลังมาก่อนจะนั่งหยองกับพื้น...
"ฉันคือ... คนที่จะปกป้องเธอไงล่ะ..."
"...ไม่ใช่ 'พวกเรา' เหรอ" คิโอริหันมาถามเตือนอีกฝ่าย
"เลียนแบบคุณดับเบิลเหรอค่ะ... แต่ใช่... มันต้อง OUR SAGA!"
เทพาลุกพรวดพราดขึ้น ก่อนจะยกยูนิมาสเตอร์ขึ้น "ค้นหาเป้าหมาย!"
"SC... เจอแล้ว! อยู่ชั้นใต้ดิน!"
"โอเค! ไปกันเถอะ เทพา" คิโอริกล่าวจบก็วิ่งออกจากห้องไป ก่อนเทพาจะวิ่งตาม
"รอด้วยคิโอริ เทพา!" ฮารูโตะวิ่งตามไป พร้อมกับสแกนแหวน "แปลงร่าง!"
"FLAME! PLEASE! HI, HI, HI! HI! HI!"
จอมเวทหนุ่มกระโจนผ่านวงแหวนเวทสีแดงก่อนกลายเป็นไรเดอร์แห่งความหวัง วิซซาร์ด
"เราก็เอามั้งสิ สกัลฮาร์ท!"
"ครับผม GET SET!" เสียงผู้ชายจากสามเหลี่ยมสีดำดังขึ้น
"X1"
"START UP! NEW BLACK HEART X1"
แล้วนัวร์ก็แปลงเป็นนิวเพอเพิ้ลฮาร์ท ชุดเป็นชุดสีดำคล้ายแบล็กฮาร์ท แต่สีกลับเป็นดำอมน้ำเงิน ผ้าคลุมสีเทาเสริมความเท่และท่อขับดันรูปตัวเอ็กซ์ด้านหลังเสริมความแกร่ง ในมือถือดาบยาวแบบเดียวกับโนวาล
พวกเขาวิ่งออกไปทิ้งยองแอไว้เบื้องหลัง
"...พวกเขา... คือ... พวกตัวละคร... จากญี่ปุ่นนิ..."
............................................................................................
ทั้งสี่ลงมาที่ชั้นล่างสุดด้วยบันได ก่อนพบว่า ณ ชั้นใต้ดินที่ควรเป็นห้อง กลับเป็นมิติลึกลับสีดำเต็มไปด้วยกระแสไฟฟ้า เปลวเพลิง... และอักขระติดไฟได้...
ทั้งสี่ไม่ลังเล กระโดดลงไปด้านล่าง ก่อนขาจะสัมผัสกับพื้น..
รอบตัวคือแผงคีย์บอร์ดที่กำลังลุกไหม้ มองไปทางไหนก็มีแต่คีย์บอร์ด การสปาร์ค ไฟไหม้ ตัวอักษรติดเพลิง อ้อ และบันไดที่พวกเขาโดดลงมา...
"จากการวิเคราะห์ มิตินี้กำลังขยายตัว อาจก่อหายนะประเภท ZD Dimensional Reconstruction ระดับ L3" ยูนิมาสเตอร์รายงาน
"แปล" เทพาขอคำอธิบายเพิ่มเติม
"มิติบริเวณประเทศเกาหลีจะกลายเป็นมิติที่บิดเบี้ยวจนต้องใช้พวกทฤษฎี Extra dimension มาคุย ไม่งั้นก็เกิด SubDimension ขึ้นมา... กลายเป็นโลกคู่ขนานย่อยๆอีกใบ"
"...เป็นไปได้ไงที่แม่มดจะทำแบบนี้ได้... แล้วทำไมมันต้อง..." เทพาขมวดคิ้ว ระหว่างที่คิโอริกำลังมองไปรอบๆ สำรวจพื้นที่
วิซซาร์ดตั้งข้อสันนิษฐาน "...บางที มันอาจต้องการพลังงานจากความสิ้นหวัง... ไม่สิ... พลังงานแห่งการคงอยู่ สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เป็นสิ่งสำคัญต่อทุกชีวิตใน Verse นี้!"
ไม่ทันไร พื้นก็สั้นๆ
"ฉันว่าเจ้าที่มาแล้วล่ะ..." คิโอริหันไปมองด้านหลัง...
ปีศาจสีดำ ที่หน้าตาคล้ายนก ตามตัวเต็มไปด้วยปุ่มคีย์บอร์ด ปีกเหมือนกำลังจะละลาย..
"แม่มด!" เทพาอุทาน ก่อนหยิบ Verse Bookmark ออกมา "พลังของมาโดกะอาจจะ..."
แต่ทว่า...
"DENIAL OF SERVICE! MAXIMUM DRIVE!"
เสียงไกอาเมมโมรี่ดังขึ้น ก่อนที่ Verse Bookmark สีชมพูจะระเบิดเป็นจุลตรงหน้า
"ม ไม่จริง..." เทพาอุทานก่อนมองไปที่ซากที่คั่นหนังสือแห่งมาโดกะ
วิซซาร์ดหันไปด้านหลัง ก่อนเห็นผู้หญิงผมบ๊อบ มีไฝอยู่ข้างขวาปาก ในมือซ้ายถือไอโฟน สวมเสื้อสายเดียวสีดำ เผยหน้าท้อง ใส่กระโปรงสีแดงสั้นจนน่าห่วง หูมีการเจาะ เอวสวมอุปกรณ์คล้าย Maximum Slot ของดับเบิล...
"ให้ตายสิ... ไม่อยากยอมรับของห่วยๆของพวกไรเดอร์จากเจ้าแฮกเกอร์เลยสิ... พับผ่า..." เธอมองลงมาด้านล่าง ขณะที่ยืนบนมอนิเตอร์ "ไง... พวกลูกสาวอ่อนหัด นายโดนัท... และยัยฝันเฟื่อง..."
"เฮ้ย!! ว่าใครอ่อนหัดน่ะ!?" นัวร์ชี้หน้าตะโกนถาม เทพาเองก็ฉุน เปลี่ยนยูนิมาสเตอร์เป็นโหมดปืนพกทันที
"ก่อนจะมายุ่งกับฉัน... หันไปดูแม่มดก่อนดีไหม..."
ไม่รอช้า แม่มดก็ยิงลำแสงใส่พวกเขา
"ไอฟิวด์!!"
นัวร์สร้างบาเรียแชร์ขึ้นมาหักเหลำแสงไปคนละทาง
"ของใหญ่ๆแบบนี้ พวกเซนไตชอบ.!" เทพาหยิบ Verse Bookmark ออกมา "ขอพลังท่านหน่อยน่ะค่ะ..."
"GORANGER! PHLEBOTINUM : VARIBLUNE!"
เครื่องบินรูปนกอินทรีของโกเรนเจอร์ วารีบูน ปรากฎเหนือหัวเทพา ก่อนเทพาจะไขว้แขนเหนืออก
"แล้วก็... เวทมนตร์แปลงร่าง!"
"ไม่ท่องคาถารึ?" ยูนิมาสเตอร์ถามเทพา
"เอาน่า..."
"ก็ได้ MAGIRANGER DRESS UP! RED COAT!"
วงแหวนเวทเลื่อนจากหัวสู่เท้า แปลงเธอเป็นยูนิมาสเตอร์ ร่างมาจิเรด
เครื่องบินรบยิงกระสุนถล่มใส่แม่มด ขณะที่เทพาเริ่มร่ายคาถาไฟ พ่นใส่นกปีศาจ
มันบินขึ้นไป ก่อนยิงขนนกคมกริบลงมาใส่ โดนเข้า มีหวังเป็นชิ้นเนื้อ
"DODS rifle & Iron gun SHOOT" คิโอริระดมยิงลำแสงสีชมพูออกไปแบบควงสว่านพร้อมกับกระสุนความร้อนสูงจากปืนคู่ใจเพื่อทำลายล้างเหล่าขนนกมรณะ
"เอาล่ะ ย้าก!" คิโอริกระโจนขึ้นก่อนหยิบอีคลิปส์กันเนอร์ออกมา และเอาคริสโหมดดาบสั้นมาประกอบกับช่องปืน
"COME ON! ECLIPSE PHASE! HANAMICHI ON STAGE!"
ร่างผมชมพูถือปืน สวมนาฬิกาทัชสกรีนที่คล้าย... ไม่สิ... เป็น K-Touch แค่สัญลักษณ์คราวนี้ถึงคาเมนไรเดอร์ลึกลับคนหนึ่ง ที่เก็บของตรงเข็มขัดซ้ายมีล็อกซีดสีทองและรถของเล่นสีฟ้า และสวมอินฟินิตี้ริงค์ที่นิ้วกลางขวา
"จัดเต็มเลยเหรอ คิโอจัง" เทพาถามจากด้านล่าง
คิโอริพยักหน้าก่อนเล็งปืนและยิงไม่ยั้ง จนแม่มดแห่ง Cyber bully ต้องหันมาหาเธอและพ่นกระสุนอักษรสีเขียวจากจะงอยปาก
"ไม่ได้ผลหรอก"
เธอสแกนแหวนอินฟินิตี้กับปืน
"INFINITY POWER! PLEASE!"
ผมและชุดเปลี่ยนจากม่วงเป็นฟ้า ก่อนเธอจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสง หลบการโจมตีก่อนจะยิงใส่ปีกซ้ายของมัน
"FLAME! SLASH STRIKE! HI HI HI! HI HI HI!" วิซซาร์ดกระโดดขึ้นก่อนใช้ดาบที่อาบด้วยเวทมนตร์เพลิงตัดปีกซ้ายซ้ำจนขาด
วาริบูนยิงมิลไซค์ออกไป พร้อมกันนั้น นัวร์ได้ใช้ Lighting Slash โดยเธอชูบีมซันเบอร์ขึ้นฟ้าแล้วก็มีสายฝ้าผ่าลงมาที่ดาบมาเป็นคมดาบไฟฟ้าแรงสูง
ก่อนเธอจะพุ่งเข้าฟันเข้าตัวคู่ต่อสู้ด้วยความเร็วแบบสายฟ้าแลบ แล้วปีกของแม่มดก็ระเบิดเป็นผุยผง พร้อมร่างที่หมดสภาพ
"วันนี้ ไม่ใช่ My saga จริงๆแหะ" เทพาบ่นพึมพำก่อนเล็งคทา "FINAL MAGICAL CLIMAX! THEPHA VER!"
"FINAL MAGICAL CLIMAX!" ยูนิมาสเตอร์เปลี่ยนเป็นดาบคิงคาลิเบอร์ ก่อนเทพาจะวาดวงกลมกลางอากาศก่อนฟัดใส่แม่มด จนมันจะตายอยู่แล้ว...
"ลำแสงสเปเซี่ยม" คิโอริปล่อยลำแสงสปาร์คออกมาโดยการไขว่มือขวาที่มีพลังเวทย์ประจุลบและมือซ้ายที่มีพลังแชร์ประจุบวกเข้าด้วยกันผสานแขนทั้งสองข้างให้เป็นรูปไม้กางเขนอยู่ตรงบริเวณหน้าอกแล้วยิงมันออกมา
ตูม!!!!
แม่มดตรงหน้าตายสนิท... อาณาเขตของมันเองก็คืนสภาพเป็นห้องใต้ถุนอย่างที่ควรจะเป็น...
"ต่อไปก็เธอ..." คิโอริชี้ปืนไปยังศัตรูสาวของพวกเขา
"อืม... ฉันชื่อดาร์กคอมเม้น..." เธอแนะนำตัว "...แล้วก็น่ะ ยัยบื้อ ใช้'คิวามิ ล็อกซีด' กับ 'ชิฟท์ ฟอร์มูล่า' แบบนี้ แสดงว่า เจ้าพวกนักเขียนไม่ได้อนุญาตให้พวกแกเข้าถึง Connective World สิน่ะ..."
"อะไรน่ะ?" นัวร์กระชับดาบให้แน่น
"นี่... คุณดาร์กคอมเม้นค่ะ" เทพาเล็งคทา ล็อกไปที่หน้าผาก "...ช่วยอย่าทำให้พวกเราไขว้เขวได้ไหม"
"อ้อ... เหรอ..." เธอยิ้มก่อนเบิกดวงตากว้างจ้องหน้ามายังเทพา "ขอตัวน่ะ... annonymous"
แล้วร่างดาร์กคอมเม้นก็หายไปในพริบตา เหลือแต่ละอองอักขระสีเขียว
"เดี๋ยว... ไวอย่างกับลิง" เทพาบ่นพึมพำ
"นั้นสิ... อั๊ก!" คิโอริทรุกลงกับพื้นก่อนกุมหน้าอก...
"เปรี้ยง!" คริสเด้งออกมาจากอีคลิปต์กันเนอร์ คิโอริคืนร่าง ก่อนที่ปืนในมือจะร่วงลงพื้น
"คิโอริ!" ทั้งสามรีบเข้าไปดูอาการ
"ฉันไม่เป็นไร... แต่" คิโอริจ้องไปที่ปืน...
"...บางคนทำลายระบบของอีคลิปต์กันเนอร์ค่ะ" คริสรายงานสาเหตุของปัญหา
"ค ใครกัน!" เทพาหันไปมองรอบๆ ไม่เห็นใคร...
"ช่างเถอะ... เรารีบไปกันเถอะ... อีกอย่าง มีรถตำรวจมาแล้ว" วิซซาร์ดกล่าวก่อนสแกนแหวน
"TELEPORT PLEASE!"
แล้วตรงนั้นก็ไม่เหลือใคร...
แต่แล้วก็มีร่างของสาวผมสั้นน้ำตาลรูปร่าง 20 ปี ดวงตาสีแดงน้ำตาล สวมกางเกงหลวมๆขาถึงเข่าสีเทา เสื้อสีแสด มีลวดลายยางรถสีดำ
ในมือถือสนับมือติดใบมีดดาบด้านบน ด้านหลังสนับมือมีรถของเล่นสีเขียวคล้ายรถเก็บขยะจอดอยู่
"ไทป์เทคนิคเหมาะสมกับการวินาศกรรม 'Mis-timed device' จริงๆ ดังนั้น คดี "คิโอริเผยคิวามิล็อกซีดและชิฟท์ฟอร์มูล่า" ได้ปิดลงแล้ว" เธอพูดเบาก่อนจะเดินขึ้นไปด้านบน ผ่านเหล่าตำรวจที่วิ่งเข้ามาหายองแอโดยไม่มีใครสนใจ ก่อนจะไปขึ้นรถตุ๊กตุ๊กสีเหลือง...
ทิ้งให้คนของ ADSO และตำรวจเกาหลีจัดการคดีฆ่าตัวตายปริศนาให้จบไป
.....................................................................
อพาร์ทเมนต์
เทพามอง Goranger Verse Bookmark ที่กรอบเป็นกระดาษโบราณอย่างเซ็งๆ
แต่แล้วก็ยิ้มเมื่อมอง Kuuga กับ Faiz Verse Bookmark ที่ปลดล็อกมาได้ "คราวหน้าลองใช้พวกนี้ดีกว่า..."
รูบี้เดินมาพร้อมเอกสารยาวหลายสิบหน้ากระดาษ "เทพา พ่อเธอบอกว่า มันเป็นฝีมือของพวกดาร์กไซย์ออฟวอซ์ มันกำลังพยายามเลียนแบบเทคโนโลยีเวทมนตร์ของพวก Incubator... พรุ่งนี้ ฉันกับทีมจะไปทำงานกับคุณลูเซียเพื่อทำลายแผนนี้..."
"ทำให้ได้น่ะ เพื่อผู้คนที่ตายไป" เทพาหันหน้ามาผงกหัวให้อีกฝ่าย
รูบี้ชูนิ้วโป้ง "สบายใจได้เลย!"
แล้วเธอก็เดินออกจากห้องเทพาไป...
ก่อนที่คิโอริ เรแพน โคตะ กับเนปจูนจะเดินเข้ามา
"ว้าว! ลูกสาวฉันอีกโลกใช้พลังของพวกมนุษย์ต่างดาวอุลตร้าแมนกับพวกคาเมนไรเดอร์ได้เหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ" ดวงตาอีกฝ่ายเป็นประกาย
"ค่ะ คุณแม่โลกนี้" เธอพยักหน้า ก่อนวางปืนที่เสียให้เทพา "เทพาจัง... เธอพอซ่อมเจ้านี้ได้ไหม"
"ง่ะ ฉันไม่ใช่วิศวกรน่ะ" สาวผมดำอ้าปากค้างพล่างโบกมือปฎิเสธ
"แต่ผมทำได้! ขอค่าจ้างเป..."
ดังรู้ทัน เทพากระฉากดีไวซ์ตัวแสบจากคอ ก่อนยัดใส่ช่องฟรีซตู้เย็น...
"อย่าพูดแบบนี้อีกน่ะ! เจ้าบ้า!" เธอตะโกนก่อนกลับมานั่ง "ลองให้คุณนานามิหรือเดโฟโกะดูไหมล่ะคะ?"
เธอส่ายหน้า "พวกเขาปฎิเสธหมดค่ะ... เขาบอกว่า มันใช้เทคโนโลยีที่ไม่มีใน Verse ใดๆเลย..."
เรแพนหยิบปืนขึ้นมา "ผมจะลองถามเพื่อนผมคนหนึ่งแล้วกัน เขามีพลังของเอดิสัน เขาอาจซ่อมมันได้"
แล้วเรแพนก็เดินจากไปเงียบๆ
"ว่าแต่ว่า" เทพาเอานิ้วมาจิ้มที่คางพล่างถาม "เธอมีพลังพวกนั้นได้ไงอ่ะ พลังไรเดอร์ พลังอุลตร้าแมน"
"คือคุณแม่ฝั่งฉันมีอาจารย์เป็นพวกเขาอ่ะน่ะ" คิโอริกล่าวก่อนยกชาขึ้นมาจิบ... ข้างๆคืออดีตจานวางขนมชั้น... ตอนนี้เหลือแต่จาน
"ส่วนพลังไรเดอร์ พวกเราก็ได้รับมาหลังจากจัดการกับเหล่าร้ายน่ะ พวกเขาใช้พลังของอุลตร้าแมนและไรเดอร์ในการทำลายล้างโลก..." คิโอริเล่าต่อ "ฉันอยากใช้พลังเหล่านั้นปกป้องทุกคน.."
"เหมือนพวกเราเลยน่ะ" เทพายิ้มก่อนเขย่ามือ "พวกเราก็เป็นเพื่อนกันได้สิน่ะ"
คิโอริพยักหน้า
เทพาปล่อยมือ ก่อนจะเอื่อมหยิบไปหยิบขนม ก่อนจะคว้าได้แต่อากาศ...
"อ่า... หมดแล้วอ่า" เนปจูนและเทพาคราง...
แล้วก็มีมือปริศนามาเติมให้
"อ่า ขอบ...." เทพากำลังจะขอบคุณ พอหันไปเห็นคนที่มาเติมก็ถึงกับช็อก
"พ พ่อ!!!"
เทพากลิ้งตกเก้าอี้ เนปจูนถอยติดกำแพง ส่วนคิโอริกับนัวร์ยังติดเก้าอี้ ส่วนอาหนังสือรึ ยืนเฉยๆ ไม่เชิง เขาหยิบขนมชั้นสีเขียวมาเคี้ยวเข้าปาก
คิโอริหันไปหาเทพา ก่อนถามด้วยหน้าตาใสซื่อ "เอ๋อ เกิดอะไรขึ้นเหรอ"
"กลัวพ่อว่าน่ะสิ แหม เจอ Unidentifiable ไม่บอกกันเลยยย" อาหนังสือลากเสียงยาว ก่อนหยิบขนมชั้นอีกชิ้นเข้าปาก
คิโอริกับนัวร์ชี้หน้าตัวเอง ก่อนรีบลุก เตรียมจะแปลงร่าง
"เดี๋ยวววว ผมไม่ได้จะมาทำอะไร ผมแค่มาแซวลูกสาวผมเอง" หุ่นยนต์นักวิทย์ยกมือห้าม "อย่างไรเสีย พวกคุณก็คือการ์เดี้ยนนี่หน่า"
"การ์เดี้ยน?" นัวร์ถาม
"คำที่ ADSO ใช้เรียกฮีโร่ผู้ปกป้องโลกจากความชั่วร้ายน่ะ" คิโอริอธิบายให้เพื่อนก่อนนั่งลงเก้าอี้และหยิบขนมชั้นกิน
เทพายกมือไหว้ขอโทษพ่อตน "ขอโทษค่ะ คือ..."
"ก็บอกแล้วไง พ่อไม่ว่า แถมฮารูโตะไม่รายงานผมมา เขาคงเห็นแล้วว่าลูกต้องคิดอะไรดีๆแน่" อาหนังสือเท้าเอว ก่อนไปเปิดตู้เย็นด้านหลัง "มีอะไรให้ดื่มบ้างเนี่ย"
เนปจูนถอดหายใจ ก่อนจะเดินไปหยิบขนมชั้น แล้วโยนเข้าปาก...
โดยไม่ดูสีมันเลย...
"อะ..." เนปจูนหน้าซีด...
"เป็นไรค่ะ คุณแม่?" คิโอริหันมาดูสีหน้า
เนปจูนลงไปชักกับพื้น พอเทพาดูสีแป้งที่ติดมือสาวผมม่วง ถึงกับเอามือก่ายหน้าผาก "เนป... แค่มะเขือม่วงเองน่ะ..."
อาหนังสือกลั้นหัวเราะไม่ไหว ถึงกับลงไปหัวเราะชักดิ้นชักงอตามคนที่ตนแกล้ง
"...เราไปกันเถอะ" นัวร์ คิโอริ และเทพาพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเดินออกจากอพาร์ทเม้นต์ไป...
"ด เดี๋ยว... ช่วย... ด้วย"
ชาติหน้า เนปจูน...
..........................................................................................
ตอนต่อไป!
ภารกิจของเทพาในตอนนี้ยังไม่จบ! ADSO ได้เปิดเผยข้อมูลลับระดับ Delta แก่พวกเทพาถึงตัวตนของปีศาจร้าย "Mind Virus Army"
พร้อมภารกิจไล่ล่ากำจัด "ดาร์กคอมเม้น"
แต่...
"ตูม!!!!!!!!!!!!!"
"นัวร์จัง!!!!"
"คุณฮารูโตะ!!!!!!!!!!!!!!!!!"
....
"ฉันจะเป็นความหวังสุดท้าย... ให้กับทุกโลก!!!"
ตอนต่อไป! Dead AND Revive! Life's SHOWTIME style!!
=============================================
[This Episode's lesson]
มนุษย์ทุกคนต่างรักสุข เกลียดทุกข์...
แต่ใช่ทุกคนจะได้รับสุข ใช่ทุกคนจะหนีความทุกข์ได้...
คนมีความสุข จะมีรอยยิ้มอันงดงาม... คนมีความทุกข์... ยากจะยิ้มอย่างแท้จริง
นี่จึงเป็นสิ่งที่พวกเราควรทำ : ปกป้องรอยยิ้มอันงดงามจากเหล่าความชั่วร้ายทั้งปวง...
ทั้งจากเหล่านักแกล้งและภัยพิบัติ...
Isn't this thing good?
Protecting smile is the trait we should have.
[Verse Bookmarks Monitor]
[Used]
(Hope)
(Hope)
"PUELLA MAGI MADOKA MAGICA!"
[Lost]
"GORANGER!"
[Gained]
(Guarding humanity's smile)
(Guarding humanity's smile)
"KAMEN RIDER KUUGA!"
"KAMEN RIDER FAIZ!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น