ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : So, Contain Paranormals! Girls! (100%)
คุณเชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติและทฤษฎีสมคบคิดไหม?
หากผมจะบอกว่า สิ่งเหนือธรรมชาติ พระเจ้า พ่อมด แวมไพร์ ผี มังกรมีจริง แต่ถูกกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง"กักกัน"ไว้ล่ะ?
ไม่ต้องเชื่อผมหรอก...
มันไม่จริง...
ที่จริงแท้แน่คือ...
ไม่มีอะไรบนโลกนี้ที่"ปกติ"
..........................................................................................................
คลิกๆ
"อืม... การลบความจำมี 6 ประเภท บวกอีก 1 ใช้เลข 0 - 6 ในการแบ่ง โดยระดับ 6 ดีที่สุดและปลอดภัยสุด ส่วนระดับ 0 โหดร้ายสุด"
เทพางึมงำกับตัวเองตรงหน้าจอคอม (ยูนิมาสเตอร์ รูปแบบแล็ปท็อป) ขณะอ่านเอกสารที่ศูนย์ "Dimension Tripper" ใต้พลาเนปทาวเวอร์
"เทพาบ่นอะไรอ่ะ เนปปุ" เนปจูนถามระหว่างตักพุดดิ้งเข้าปาก
"เอกสารที่คุณอาหนังสือให้อ่านค่ะ มีตั้ง 500 หน้า" เนปเกียร์วางถาดคุกกี้ลงบนโต๊ะเทพา ก่อนหันมาหาพี่สาวตน
"เนปปุ! เยอะจัง!" เนปอุทานด้วยความตกใจ
เทพาปิดจอภาพ "โอเค เรื่องการลบและแก้ไขความจำจบไปแล้ว ต่อด้วย... เรื่องนี้แล้วกัน"
เธอคลิกไปยังลิงค์ข้อมูล "Mind-Affecting-On-Preception Artifacts"
"นี่... เล่นเกมกันไหม เทพา" เนปจูนชวนพล่างยกตลับเกมให้ดู
"แป๊บหนึ่งค่ะ เหลืออีกแค่ 20 หน้าเอง"
"...เยอะน่ะ"
"ไม่เลยคะ ก่อนหน้านี้หนูอ่านถึง 2000 หน้าต่อวัน"
เนปจูนกับเนปเกียร์เงียบกริบ พวกเธอพอรู้แล้วว่าทำไมพ่อลูกคู่นี้เข้ากันได้...
ช่างอ่านเหมือนใครบางคน...
(เบลก - ฮัดชิ้ว!)
ผ่านไป 20 นาที
"สรุปคือ Information Hazard เป็นอันตรายที่เกิดจากการรับรู้และกระจายข้อมูล Cognito Hazard เป็นอันตรายที่เกิดการจากรับสัมผัสรับรู้ Memetic Hazard เป็นอันตรายจากการแพร่และรับรู้ข้อมูลทางวัฒนธรรม เรียกว่ามีม" เทพาโน้ตลงสมุด
(ปล. มีการศึกษาเรื่อง Meme และ Information Hazard "จริง" ด้วยน่ะครับ คลิกลิงค์ได้ สำหรับผู้สนใจเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ ให้ลองเริ่มค้นหาข้อมูล"ระดับต่ำ" จาก TVTrope อันนี้ครับผม)
(อาหนังสือ "นี่มันแฟนฟิคน่ะ")
(ผม "มีกฎข้อไหน ห้ามแฟนฟิคเผยแพร่ความรู้")
"อ่านจบยัง เนปปุ"
เทพาปิดจอคอมก่อนที่หันมาพยักหน้า "จบแล้วล่ะ"
"เนปปุ! งั้น..."
ติ้ง! เมลเข้ามือถือเนปเกียร์
เธอเปิดอ่าน "เรียกตัวเนปจูน เนปเกียร์ และเทพา ให้ไปที่ SCP Verse ไซต์ 19 จาก อาหนังสือ"
"ง่ะ"
เกมไว้ครั้งหน้าเนอะ เนปจูน
.....................................................................................................................................
[Neptune's POV]
SCP Verse
เนปปุ ทำไมฉันต้องมาที่นี้ด้วยเนี่ย คนเขียน
(เพราะเธอเป็นนางเอกไง)
เย้!!!
"พี่เธอดูแปลกๆเนอะ" เทพาซังกระซิบข้างหูเนปเกียร์หลังจากชูแขนขึ้นด้วยความดีใจ
อาคุงก็กำลังอ่านเอกสารอยู่ข้างๆ เจ้าพ่อแมแหวน ฮารูโตะคุงอยู่ด้วย วันนี้ก็ยังใส่ชุดเดิมทั้งคู่...
"อืม... ดร.เกียร์ กับ ดร.เคลฟมาช้าจัง" อาคุงมองนาฬกาข้อมือ
ให้ตายสิ นักวิจัยบ้านไหนมาช้าชะมัด
ว่าแล้วก็มา คนหนึ่งสวมหมวกปีกกว้าง อีกคน หน้านิ่งยังกะหุ่นยนต์
"อ้าว เคลฟ เกียร์ เป็นบ้าง 173 หลุดเหรอ ถึงมาช้า" อาคุงถามสองนักวิจัย ว่าแต่ 173 มันคืออะไรล่ะเนี่ย
"อย่าพูดเป็นลางสิฟ่ะ ไอ้ 2540" ดร. เคลฟผู้สวมหมวกปีกกว้างตบไหล่ "คราวที่แล้ว ไอ้เด็กเวรนั้นก็บุกมาทำลายไซต์ซ่ะแหลก ถ้ายัยต้นหอมกับไอ้บาร์โค้ดไม่มาช่วย ป่านนี้แกคงโดน 173 หักคอแล้ว"
"ถ้าผมจำไม่ผิด ผมก็โดน 682 เหยียบตายไม่ใช่เหรอ"
เดี๋ยวน่ะ
"เอ้!!!" ฉัน เกียร์ เทพา หันไปมองอาหนังสือ
"พ พ่อตายแล้วเหรอ..." เทพาเบิกตากว้างด้วยความเหลื่อเชื่อ
"เนปปุ งั้นนี้ก็ผีสิ" ฉันไปหลบหลังน้อง โดยที่เกียร์ก็วิ่งไปหลบหลังฮารุฮารุต่อ (ฮารุฮารุ = ฮารูโตะครับ)
เคลฟหัวเราะก่อนตบไหล่อีกฝ่าย "ยังไม่บอกไอ้พวกนั้นเหรอ ไอ้ไทป์กรีน"
"ผมบลูครับ" อาคุงยิ้มน้อยๆก่อนอธิบาย "ผมมีความสามารถในการคืนชีพจากความตายได้ครับ ตรามที่โลกยังมีสิ่งที่เรียกว่าการเรียนรู้อยู่ ผมตายมา..."
แล้วเขาก็นับนิ้ว... "7 ทีแล้วมั้ง ครั้งที่ 7 เนี่ย ธรรมดาสุดแล้ว"
"โดนไอ้กิ้งก่าตายยากเหยียบเนี่ยน่ะ" ฮารุฮารุถาม ว่าแต่ไอ้ที่พูดมามันคืออะไรเนี่ย!!!?
"หรือจะบอกว่าระเบิดตัวเองตายถล่มกองทัพบอท ใช้พลังงานแถมสละชีพช่วยลูกศิษย์ โดนเหล่าโทโฮที่โดนล้างสมองถล่มจนเละ กับหายตัวไร้ร่องรอยปกติเหรอ"
เทพาอ้าปากค้าง "พ่อ... ผ่านพวกนั้นมาหมดเลยเหรอ"
"ชินแล้วล่ะ" อาคุงเดินนำหน้าพวกเราไป "ดีซ่ะอีก เวลาสู้จะได้ไม่ต้องห่วงตัวเอง"
"แต่หนูห่วงพ่อน่ะ!!!"
"พ่อรู้ๆ" อาหนังสือหันหลังมาลูบหัวเทพาจัง อ้า... บรรยากาศพ่อลูก
"เฮ้ย 2540"
"เคลฟ นายน่าจะเรียกเขาว่า เจ้าหน้าที่อาหนังสือน่ะ" ดร.เกียร์ (นายหน้านิ่ง) เตือนเพื่อนด้วยเสียง... เรียบๆ
นายเป็นหุ่นปลอมตัวมาใช่ไหม เนปปุ!
"ว่าแต่ว่าน่ะ" ฉันเริ่มทนความสงสัยไม่ไหว "ไอ้ 173 682 2540 ไทป์กรีนบลูนี่มันอะไรก๊านเนปปุ!!!!"
อาหนังสือเดินต่อ "เดินไปคุยไปดีกว่าน่ะ"
..................................................................................................................................
"นี่คือไซต์ 19 ของ SCP Foundation หรือที่เรียกตัวเองสั้นๆว่า สถาบัน" หุ่นนักวิทย์ของเราเดินไปอธิบายไป "สถาบัน SCP มีเป้าหมายในการกักกันสิ่งเหนือธรรมชาติ และศึกษามัน"
"ไอ้นั้นฉันอ่านแล้วเนปปุ"
"นึกว่าไม่อ่าน" หน่อย เจ้าหุ่นบ้า พูดแบบนี้ มาประลองดาบไหม!
(อย่า เนป อาหนังสือ"คล็อกอัพ"ได้น่ะ - คนเขียน)
(เจ้าอามีพลังอะไรบ้าง เนปปุ! - เนป)
(เยอะ)
"แล้วตกลง 173 682 2540 คืออะไรอ่ะ" ฉันถาม เนปเกียร์เองก็สงสัยแน่ๆ ดูจากหน้าแล้ว
"ฉันเล่า 2540 แล้วกัน" เคลฟเตรียมเล่า
"ไอ้เคลฟ! นายสัญญาจะไม่เล่าไม่ใช่เหรอ!"
อาคุงโวยวายใส่ใหญ่เลย
"คุณพลาดแล้วครับ ที่ไปสัญญากับดร.เคลฟ" ดร.เกียร์ตอบสั้นๆ เรียบๆ
"...เออ ลืม ไอ้หมอนี้จอมโกหก" อาคุงลงไปนั่งเขียนพื้นเล่นแล้ว ออร่ามาคุออกมาด้วย
"เจ้าหมอนี้กับไอ้เพื่อนมันอีกสองคน แล้วก็ไอ้หัวเม่นมันมาที่ไซต์นี้" เคลฟเริ่มเล่า "ทีนี้ พวกฉันเลยพยายามกักกัน ตามสไตล์ แต่เจ้าอาสละตัว โดนกักกันคนเดียว"
"แล้วคุณอาหนังสือก็ได้รหัส SCP-1997 ตอนนี้รหัสคือ SCP-1997-ADSO-J-D" ดร.เกียร์อธิบาย "เราได้ทดสอบพลังของอาหนังสือ และได้จัดเขาเป็นระดับ Euclid"
"ยูคลิด?" ฉันกับเนปเกียร์ทวนคำ พร้อมเควนชั่นมาร์คบนหัว
"เป็นระดับความยากในการกักกันค่ะ Euclid คืออันตราย กักกันได้ และพอทำนายพฤติกรรมได้บ้างค่ะ" แท๊ค เทพา
"เรากะเอาอาหนังสือไปซัดกับ 682 แล้ว" ดร.เคลฟบอก "เอาล่ะ คุณเทพธิดาผมม่วง 682 คือ Keter เป็นกิ้งก่ามหึมาที่ฆ่าเท่าไรก็ไม่ตาย แถมยังปรับตัวเก่งอีก"
"เหอะๆ" อาหนังสือหัวเราะด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ "ฉันว่าฉันต้องใช้พลังลับเพื่อลบไอ้หมอนั้นน่ะ"
"ช่างหัวมัน ทีนี้..."
"เราถึงแล้วครับ" ดร.เกียร์ขัดจังหวะ โธ่
เราอยู่ด้านประตู ข้างๆมีป้ายเขียนว่า SCP-914 พร้อมภาพเครื่องจักรกล เต็มไปฟันเฟือง
"ฮารูโตะ นายเอา Special Rush Ring มาใช่ไหม" อาหนังสือหันมาถาม
"เอ๊ะ ที่เรามาที่นี้ก็เพื่อ..." เนปเกียร์หันไปมองฮารูโตะ
อีกฝ่ายพยักหน้า "ฉันเพิ่งได้ร่างใหม่มา เลยจะลองเอาแหวนที่ไม่ค่อยใช้มาอัพเกรดดูน่ะ"
"เอามาลองกับ 914 เนี่ยน่ะ นายคิดดีแล้วเหรอ" เคลฟสงสัย เอ๊ะ ทำไมล่ะ
"แล้วคุณคิดว่าผมมาที่นี้ทำไมล่ะ" อาคุงหันมาจ้องหน้าเคลฟ "ลืมไปแล้วเหรอว่าผมคือไทป์บลู"
"นายน่าจะเรียกว่า'จอมเวท'น่ะ" ฮารูโตะแนะนำ "เนปจูน เทพาและเนปเกียร์ยังไม่คุ้นคำศัพท์ของ SCP"
"อันที่จริง ฉันอ่านมาหมดแล้วค่ะ ยกเว้นรายชื่อ SCP" เนปปุ O[]O อ่านตอนไหนอ่ะ เนปเกียร์!!
"หนูอ่านหมดแล้วค่ะ แล้วก็รู้จัก SCP ชิ้นสำคัญๆด้วย" นี่ก็เหลือเชื่อ เทพาจ้างงงงงง!!!!
...ฉันแปลกจากชาวบ้านคนเดียว ฮือ....
(ใครใช้ให้เล่นเกมล่ะ)
อย่ามาซ้ำ....
(เราเลิกเล่นมุขถล่มกำแพงที่สี่เหอะ เนอะ)
"อือ"
"อือกับใครเหรอค่ะ พี่" เนปเกียร์ถามอ่ะ
"อ้อ เปล่าๆ คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ"
พวกเราหันไปมองเครื่องจักรตรงหน้า SCP-914 มันมีห้องที่มีประตูสองห้อง ซ้ายเขียนว่า Input ขวาเขียนว่า Output ตรงกลางมีปุ่มในหมุนกับกด
"จากข้อเสนอแนะของคุณอาหนังสือและคุณฮารูโตะ" ดร.หุ่นยนต์อ่านเอกสารในมือ "เราจะใส่ Special Rush Ring และปรับค่าเป็น Fine ใช่ไหมครับ"
ฮารุฮารุ พอได้ยินก็หยิบแหวนวงหนึ่งออกมาก่อนวางในห้อง Input
แหวนวงนี้แหละ เนปปุ
"แล้วหลังจากนั้น ผมจะใช้เวทมนตร์เพื่อลดความน่าจะเป็นลง" อาคุงกล่าวก่อนอ่ยพึมพำว่า "ปลดลิมิตเตอร์ หมายเลข 1 ถึง 4"
แล้วเขาก็ยื่นมือไปที่เครื่อง "เวทมนตร์คณิตศาสตร์ ความน่าจะเป็น เซต"
ตัวเลขปรากฎตรงหน้าบนอากาศ พร้อมแผนภาพที่มีวงกลมหลายวง ก่อนที่เขาจะสั่งการ
"จำกัดยูนิเวอร์ให้เป็นเซตที่เป็นสมาชิกของวิซซาร์ดริงค์เท่านั้น!" อาหนังสือดีดนิ้วก่อนที่ภาพจะเปลี่ยนไป
"โอเค เราจำกัดวงลงได้เยอะเลยล่ะ... มีสมาชิกใน Sample Space อยู่ 4 แล้ว น่าจะเจ๋งๆทั้งนั้น" หัวหน้ายานพาราไดซ์ลูบคางไร้เคราก่อนจะยกนิ้วโป้งขึ้น "เอาเลย!"
(ปล. ที่ผมบอกว่ามี Sample Space เป็น 4 เพราะแหวน"วงทอง"ที่ปรากฎในเรื่องวิซซาร์ดมีแค่สี่วง ไม่นับ Common Ring ของนายจอมเวทสีทองในหนัง)
ฉันหันไปมองเทพา... และเห็นประกายจากตาอีกฝ่าย
"อ๊า... เวทมนตร์สารสนเทศของคุณพ่อ..."
=="
เขากดปุ่มตรงเครื่องก่อนประตูห้องทั้งสองจะปิดลง...
ซักพัก ประมาณ 30 วินาที ประตูเปิดออกพร้อมแหวนวงใหม่
"อืม..." อาหนังสือสวมถุงมือแล้วหยิบแหวนทองขึ้นมา "ผมลองพยายามอ่านค่าข้อมูลน่ะ แหวนนี้น่าจะให้ชื่อว่า Finish Strike Ring และแหวนนี้มีผลแค่กับร่างอินฟินิตี้เท่านั้น และผมว่าไม่ควรใช้บ่อยน่ะ"
ว่าแล้วอาหนังสือก็มอบมันให้ฮารุฮารุ
"นายไม่รู้เหรอว่าแหวนนี้ทำอะไรได้?" เคลฟถามหุ่นยนต์เรา
"ขอปลดลิมิตเตอร์ตัวที่ 5 ได้ไหมล่ะ?"
เคลฟโบกมือปฎิเสธ ในขณะที่ฮารุฮารุโบกมือเช่นกัน แต่ไวกว่าและสีหน้าตื่นตกใจด้วย
..................................................................................................................
[Nepgear's POV]
และในขณะที่พวกเรากำลังจะกลับฐาน
พรึบ
"ไฟดับ!" เทพาอุทาน
คุณอาหนังสือพูดออกมา "มีข่าวจากไอเอ เราถูกโจมตี!"
"อะไรน่ะ!!!" ฉัน พี่เนปจูนและเทพาซังก็อุทานออกมา
"ใครโจมตี" ดร.เกียร์ถาม
"ยังไม่มีการระบุ แต่ตอนนี้มีรายงานเห็นเครื่องแบบของเคออสอินเซอเจนซี (Chaos Insurgency) กับ DAT"
"พวกผู้ทรยศสถาบัน SCP กับพ่อค้าอาวุณสิน่ะค่ะ" ฉันพูดออกมาก่อนแปลงร่าง
ดร.เคลฟมองมาที่ร่างฉัน
"ม มองทำไมเหรอค่ะ"
"...ฉันสงสัยว่าทำไมพวกการ์เดี้ยนหน้ายุ่นจาก Verse อื่นชอบชุดเซ็กซี่กันจัง ก็แค่นั้นแหละ"
"อย่ามามองน้องฉันน่ะ เนปปุ!!"" พี่เนปจูนเข้ามาขวางก่อนแปลงร่าง
"อืม..." ดร.เกียร์ยังคงไม่เปลี่ยนสีหน้า "...ผมเพิ่งเห็นการแปลงร่างของพวกการ์เดี้ยนสาวก็ตอนนี้แหละ"
"สวยๆ อึ้มๆ ใช่ไหมล่ะ แอ๊ก!!" ยูนิมาสเตอร์โดนเทพาบีบค่ะ
"อย่ารอกันเลยค่ะ รีบไปกันเถอะ โดนรุมแบบนี้ กองกำลังของสถาบันเอาไม่อยู่หรอกค่ะ" เทพาซังเปล่งแสงออกมา "UNIMASTER! SET UP!"
"SET UP! UNIMAGICIAN!"
"รายงานด่วน" คุณอาหนังสือกล่าวเพิ่ม "ผมดักสัญญาณวิทยุของพวกมันได้ กล่าวถึง SCP ประเภทมนุษย์กลุ่มหนึ่ง กำลังมุ่งหน้าไปทิศใต้ เทพา เพอเพิ้ลฮาร์ท เพอเพิ้ลซิสเตอร์ ผมฝากพวกคุณด้วย ผม เคลฟ และเกียร์จะไปจัดการทิศเหนือ ทิศจะออนไลน์กับยูนิมาสเตอร์ ฝากด้วยล่ะ"
พวกเราวันทยาหันต์ก่อนจะบินออกไปยังทิศเป้าหมาย...
...........................................................................................................................................
[Thepha's POV]
"SCP ประเภทคล้ายมนุษย์..." ฉันพูดพึมพำในใจ เราจะเจอใครกัน 105 ไอริซ 191 หนูน้อยไซบอร์ก 166 ซันคิวบัสวัยทีน 053 เด็กผู้หญิง 054 พรายน้ำ...
เดี๋ยวๆ ทำไมฉันนึกออกแค่ SCP ผู้หญิงล่ะ!?
แถมแต่ละคนก็น่ากลัวทั้งนั้น 191 ไม่เท่าไร ออกจะน่าสงสารด้วยซ้ำ (ชะตากรรมคล้าย Yellow Heart แต่...) 105 สามารถมองและขยับวัตถุผ่านภาพได้ 166 ทำให้ผู้ชายอยาก... ไอ้นั้นกับเธอ 053 ทำให้ผู้ใหญ่คลั่งอยากฆ่าเธอแถมสัมผัสร่างไม่ได้ด้วย 054 ก็เกลียดผู้ชาย..
ช่างเหอะ ขอแค่ไม่เจอ 076 106 173 682 ก็พอแล้วล่ะ...
แต่เหมือนฉันจะพลาดซ่ะแล้ว...
"นั้นอะไร" เนปจูนชี้ไปยัง...
ประติมากรรมสุดหลอน SCP-173 คลาส Euclid
Power Classification : Abnormal-I4-(SelfTransfer)-Normal...
"อย่า... กระพริบตาน่ะค่ะ..." ฉันบอกพล่างพยายามลืมตาไว้
"ทำไมล่ะ"
"...หากเรากระพริบตา... มันจะมาหักคอเราค่ะ..."
และฉันก็ตายบ่อยในเกม SCP เพราะไอ้นี้แหละ ฮือ!
"...งั้นก็..."
"อย่าค่ะ เราไม่มีคำสั่งอนุญาตให้ทำลายค่ะ..." เนปเกียร์เตือนพี่สาวตน ขอบคุณน่ะ...
...เพราะเท่าที่ฉันอ่านบทความของ SCP มา... การทำลายเจ้าบ้านี้ อาจทำให้พวกเราซวยกว่าเดิมก็ได้น่ะ...
เดี๋ยวๆ มีวิธีนิ ที่จะทำให้กระพริบตาแล้วคอไม่หัก
"release" ฉันพูดเบาๆ
ยูนิมาสเตอร์ก็พูดเบา "card captor sakura dress up"
ฉันเข้าร่างซากุระก่อนจะใช้คาถา "Create!"
"OBJECT CREATE!"
แล้วก็มีกรงปรากฎล้อมรอบร่างของมัน...
พอดีกับที่ทีม Mobile Task Force เข้ามา
"ขอบคุณมากครับ เราจะรับช่วงต่อเอง"
แล้วพวกเขาก็ยกมันไป พล่างยกปืนคุ้มกัน...
"รอดแล้ว..." เนปเกียร์ถอดหายใจ "ปวดตาจัง"
.............................................................................................................
[Third Person's POV]
สามสาวรีบเดินไปหาเป้าหมาย...
แล้วพวกเธอก็ต้องรีบหยุดเมื่อเห็นกลุ่มคนเดินมา
เทพาหันไปมอง เธอเห็นชายหญิงในชุดทหารรวม 5 คน และคาเมนไรเดอร์ไรออนทรูปเปอร์หกคนกับแกมม่าสามคน
ตรงกลาง มีกรงสีแดงขนาดใหญ่ขัง SCP ประเภทมนุษย์ที่เป็นผู้หญิงไว้อยู่
และ... เกินความคาดหมายเทพา นั้นคือ SCP ทุกชิ้นที่เทพาคาดว่าจะเจอ!!
แต่นั้นทำให้เธอสงสัยอย่างแรง...
"ยูนิมาสเตอร์ วิเคราะห์สิ่งนั้น" เทพาชี้ไปที่กรง
"รับทราบ!"
เขาเริ่มสแกน...
เนปจูนจ้องไปใกล้ๆ พล่างรู้สึกอ่อนแรง "ทำไม... พอฉันเห็นไอ้นั้น แล้วจึง..."
"ได้ผลวิเคราะห์แล้วครับ นั้นเป็น Anti-Crystal แบบเดียวกับที่ใช้ขังเทพธิดา แต่ว่ามีไมนัสเอ็นเนอร์จีกับเวทสารสนเทศ"
'เวทสารสนเทศ' ดึงความสนใจทั้งสามคน
"เวทสารสนเทศ มีแค่อาหนังสือที่ใช้ได้ไม่ใช่เหรอ!" เนปจูนถามอีกฝ่าย "อย่าบอกน่ะว่า..."
ทุกคนเริ่มคิดไปต่างๆนานา นึกว่าอาหนังสือใช้เวทเขาช่วยฝ่ายร้ายลับหลัง
แล้วคำพูดต่อมาก็ทำให้พวกเขาโล่งใจ
"จอมเวทสารสนเทศไม่ได้มีแค่อาหนังสือครับ เรายังมีมิคุโอ แบล็ก และเคยพบเจ้าหน้าที่ของ Dark Side Of Voice ที่ใช้เวทแบบนี้ได้ครับ"
"ฟู่..." เทพาโล่งอก
แต่ก็ได้ไม่นาน เมื่อไรออนทรูปเปอร์หันมาเจอพวกเขา...
"ซวยล่ะ"
ปัง! เนปเกียร์ยิงไรออนทรูปเปอร์ทิ้ง ก่อนที่ทหารและไรเดอร์ที่เหลือจะตามมาบุก
"เอาล่ะน่ะ CROSS COMBO!"
เปรี้ยง เนปจูนฟัดซัดทหารและไรออนทรูปเปอร์ติดกำแพง
"Blast!"
"BLAST"
เทพาเปลี่ยนยูนิมาสเตอร์เป็นปืนก่อนยิงสู้กับแกมม่าสองคน ก่อนที่แกมม่าอีกคนจะกด Enter
"EXCEED CHARGE!"
ลำแสงทำลายล้างพุ่งใส่
"IRONMAN! PHLEBOTINUM : IRONMAN!"
ชุดเกราะไอรอนแมนเข้าคลุมร่างเทพาเพื่อปกป้องเธอไว้ ก่อนเทพาจะยิงลำแสงซัดไรเดอรฺ์คนนั้นติดกำแพง
อีกคนกำลังจะกดเรียกดาบ ก็โดนเทพาจับล็อกคอ ก่อนฟาดลงพื้นเต็มแรง
เธอปลดพลังลง
"Mirage Dance!"
เปรี้ยงๆๆๆๆ เนปเกียร์หมุนวนรอบไรเดอร์คนสุดท้ายพร้อมใช้ดาบฟัดเขาจนยับ จนเข็มขัดพังในที่สุด
ร่างปรากฎเป็นหญิงสาว เทพารีบใช้คาถา
"Arrest!"
"ARREST!"
วงแหวนเวทเข้ารัดร่างผู้บุกรุกที่หมดสภาพ เทพาเข้าไปหาพวก SCP เนปเกียร์เนปจูนเข้ามาหาหญิงคนนั้น
"เธอชื่ออะไร?" เนปจูนถาม
หญิงสาวผมชมพูมองมาที่เทพธิดาผมม่วงด้วยความหวาดกลัว ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก "ฉ ฉันชื่อ ท ทามาจิโกะ ค ค่ะ"
"ใครส่งคุณมา และมาทำอะไรค่ะ" เนปเกียร์ถามอย่างสุภาพ เธอเงียบ จนเนปจูนต้องเล่นบทโหดโดยเอาดาบมาจ่อคอ
"พี่... นั้นก็แรงไปน่ะ"
"หึ เล่นบุกสถานที่นี้ ตอนที่พี่อยู่เนี่ยน่ะ"
จะเล่น Bad Cop Good Cop เหรอ พี่น้องพลาเนปจูน _ _"
ดวงตาเธอเริ่มมีน้ำตา "อ อย่าฆ่า ฉ ฉันเลยน่ะ ฉันจะ ล เล่าให้หมดเลย"
"งั้นก็เล่ามาเถอะ..."
"อย่าเพิ่งคะ คุณเนปจูน" เทพาหันมายูนิมาสเตอร์ "นายมีระบบต่อต้านการติดตามไหม"
"ไม่มี"
"แย่จัง... งั้นต้องหาเองแล้วล่ะ Scan her!"
"OK!"
"...และไม่ต้องเซฟภาพไปดูเองล่ะ เจ้าดีไวซ์"
"...ดักทางกันตลอด" ยูนิมาสเตอร์แสดง _[]_ ก่อนจะแสดงข้อความ "Analyzing..."
และรายงาน "เจอไมโครโฟนกับเครื่องติดตามบริเวณคอครับผม"
เทพาหันไปหาทามาจิโกะ ก่อนหาที่คั่นมาใส่
"BLACK JACK!"
เธอได้รับทักษะในการผ่าตัดมา ก่อนที่ยูนิมาสเตอร์จะกลายเป็นมีดผ่าตัด เธอผ่าเอาอุปกรณ์ทั้งสองอย่างออกจากคอทามาจิโกะ และเย็บแผล
Black Jack Verse Bookmark เด้งออกก่อนกลายเป็นเศษฝุ่น
"เอาล่ะ เล่ามาสิ ไม่ต้องกลัว คนอื่นสลบไปแล้ว" เทพาบอกให้อีกฝ่ายสบายใจ
"ฉันมาจาก Dark Armament Transfer... ได้รับคำสั่งห ให้มาลักพาตัวพวกเธอไป พ เพื่อใช้ประโยชน์ ด โดยร่วมมือก กั..."
"น้ำก่อนไหม" เทพายื่นขึ้นก่อนเปลี่ยนร่าง "Water, please!"
"KAMEN RIDER WIZARD DRESS UP! WATER COAT!"
"PORTAL CALL!"
วงแหวนเวทสำหรับเรียกสิ่งของปรากฎ ก่อนเทพาจะยื่นขวดน้ำให้อีกฝ่าย ก่อนนึกได้ว่าเธอโดนมัดด้วยวงแหวนอยู่ จึงเปิดฝาขวด แล้วเทเข้าปาก
"สดชื่นไหม อ่ะ ต่อเลย" เทพายิ้มให้อีกฝ่าย จนอีกฝ่ายเริ่มหายกังวล
"พวกเราร่วมมือกับ Chaos Insurgency ในการโจมตีไซต์นี้ค่ะ"
"ขอบคุณสำหรับความร่วมมือค่ะ"
เทพาลุกขึ้นก่อนเกาหัว "เราจะเอาไงกับพวกเขาดีล่ะ"
"ปล่อยไว้ตรงนี้แหละ" เนปจูนเสนอ
"ไม่รอดแน่ หากมี Euclid หรือ Keter มา พวกเธอตายแน่ ไม่นับความจริงที่ว่าเธอบอกความลับของพวกเขาให้พวกเรา..." เทพาเตือนเนปจูนถึงสิ่งที่สำคัญที่สุด...
คนทรยศ... ไม่เคยมีชีวิตรอด...
"...เข้าใจแล้ว แล้วเราจะเอาพวกเธอไปยังไง" เนปจูนมองไปที่เทพา พลังพวกเธอไม่สามารถทำอะไรแบบนั้นได้
แต่เทพาทำได้
"Small, please!"
"SIZE DECREASE"
ร่างของนักโทษย่อลงมาจนมีขนาดเท่ากุญแจบ้าน เทพายัดพวกเขาเข้ากระเป๋า
"เอาล่ะ มาต่อกันที่เป้าหมายของเรา เราต้องนำพวกเขากลับเข้าห้องอ่ะน่ะ" เทพามองไปที่กรงสีแดง
"พวกเธอ... จะพาเรากลับไปห้องขังเหรอ..."
หญิงผมทองดวงตาสีฟ้าถามเทพา เธอคือ "ไอริซ" SCP-105 นั้นเอง
เทพาคิดนักก่อนตอบไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "ต้องขอโทษจริงๆน่ะค่ะ คุณไอริซ แต่เราไม่อยากเสี่ยงให้พวกคุณเป็นอะไรไป
เธอหันไปมองหญิงสาวที่ทั้งตัวเป็นน้ำ "พรายน้ำ" 054 ที่กำลัง"จ้อง"มาที่เธอด้วยความสงสัย
"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวก็จะได้กลับไปที่แหล่งน้ำสบายๆนั้นแล้ว ผู้ชายพวกนั้น ฉันซัดหมดแล้วล่ะ"
เทพากล่าวด้วยความร่าเริง ก่อนจะชูนิ้วโป้งขึ้นให้ดู เพื่อบอก It's alright!
อีกฝ่ายทำตามก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มให้กันและหัวเราะ
เนปจูนกับเนปเกียร์มองไปที่อีกคนหนึ่ง... ด้วยแววตาหวาดกลัว
"SCP-191 หนูน้อยไซบอร์ก"
เธอเป็นครึ่งเด็กสาว ครึ่งจักรกล คาง ซีกหน้าด้านขวา มือขวา... เป็นเครื่องจักร...
ภาพ เผื่ออยากรู้ว่าทำไมเนปถึงกลัว
(จงใจไม่ลดขนาดจ้า...)
เทพาเดินเข้ามาหาเด็กน้อย... เธอไม่สามารถพูดได้
ดวงตาเทพาหม่นลงเล็กน้อย เธอไม่คิดเลยว่าสิ่งที่เธออ่านมา จะจริงขนาดนี้...
"เทพา เธอเป็นใครเหรอ..." เนปจูนถามเทพาระหว่างจ้องเด็กสาว
"SCP-191 Cyborg Child เธอเคยเป็นมนุษย์ธรรมดาก่อนถูกนักวิทย์ชั่วคนหนึ่งลักพาตัวเอามาดัดแปลง... และเธอเป็นแค่รุ่นต้นแบบ ถูกทดลองแบบจนเป็นที่เห็น..." เทพากำหมัดด้วบความแค้น... แม้จะรู้ว่าเขาคนนั้นจะตายไปแล้ว แต่ก็ยังอดแค้นไม่ได้
"เหมือน... พีโกะเลย..." เนแจูนระลึกได้ ก่อนที่จะรู้สึกสงสารเธอขึ้นมา
เทพาอ่านใจ 191 ที่พูดไม่ได้ก่อนกล่าวไปว่า "ไม่เป็นไร เธอไม่ได้ทำอะไรไม่ดี เราจะพาเธอกลับไปห้องพักเธอเอง"
"เทพาซัง... เธอใจดีจังน่ะ" เนปเกียร์กล่าวด้วยความภูมิใจในตัวเพื่อน "ถ้าแม่เธอรู้คงจะดีใจมากเลยล่ะ ที่เธอเติบโตมาเป็นแบบนี้"
"แม้จะมีดีไวซ์เพี้ยนๆ" เนปจูนมิวายแขวะยูนิมาสเตอร์
"พูดแบบนี้ เดี๋ยวปั๊ดจับหรอก" พล่าแสดงข้อความ >< ตามด้วย =;= ขึ้นมา
"ยูนิ... มาสเตอร์" เทพาพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียด แม้ใบหน้าจะยิ้มอยู่ แต่ไม่ต้องบอกก็รู้...
ยูนิมาสเตอร์ไปกดปุ่ม Berserk เทพาจนได้...
แต่แล้วก็เกิดเรื่องที่มาช่วย(?)ยูนิมาสเตอร์ เมื่อเสียงฝีเท้าดังมาทางพวกเทพา
กองกำลังของ Chaos Insurgency และกองทัพไรออนทรูปเปอร์บุก!
ทั้งสามรีบตั้งการ์ดขวางระหว่างเหล่า SCP กับกองทัพผสม
"หลบไป ไม่งั้นยิง" ชายชุดดำคนหนึ่งกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงอันดัง หวังให้สามสาวที่มีกำลังน้อยกว่า (ในมุมมองพวกเขา) หลบไป
"พวกเราไม่หลบหรอก" เนปจูนตั้งดาบกันไว้ ก่อนหันไปมอง 054 ที่กำลังไหลไปหลบหลังไอริสด้วยความกลัว
"พวกนายจะเอาพวกเธอไปทำอะไร" เทพาถามคำถามไปยังพวกวายร้าย หวังจะรู้คำตอบ มือขวาถือยูนิมาสเตอร์รูปแบบปืนพกไว้พร้อมยิงตลอดเวลา
"เราจะเอาพวกมันไปใช้ประโยชน์" ไรออนทรูปเปอร์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย "พวกวัตถุพวกนั้น ต้องมีประโยชน์มากในการสงครามแน่นอน"
"งั้นพวกเราปฎิเสธที่จะหลบ!" เนปเกียร์ตะโกนอย่างแข็งกร้าว "พวกเธออาจเป็นวัตถุเหนือธรรมชาติ แต่พวกเธอก็มีสิทธิ์ที่จะได้รับการปกป้องจากพวกเรา..."
"...และฉันขอบอกอะไรอย่างหนึ่งน่ะ ฉันได้สาบานกับตัวเองแล้ว..." เทพาเล็งปืนไปที่กองทัพพล่างกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก ก่อนจะแปรเป็นดุดันผิดกับความเป็นอิสตรี "...ว่าฉันจะปกป้องทุกคน ทุกสิ่งในทุกมิติ พวกแกจะเป็นร้อยเป็นพัน เป็นไรเดอร์มืด ปีศาจร้าย หรือกองกำลังทหารจากไหน ก็เข้ามา..."
Verse Bookmark เด้งออกมาจากอกเทพาก่อนพุ่งกระแทกใส่กองทัพหน้าจนล้ม ทหารในชุดดำยิงกระสุนโต้ตอบ แต่เนปเกียร์ก็ไวพอจะกางมือเสกบาเรียป้องกัน...
"... พวกเราจะ Begin our saga, NOW!" เทพาดู Verse Bookmark ในมือ
SSS อินเด็กซ์ วาดาโนฮาระ
เทพาหยิบ Verse Bookmark อันแรกออกมาก่อนบรรจงใส่...
"SSS สงครามวัตถุวิญญาณ! CHEKHOV'S GUN!"
"Chekhov's gun?" เทพาทวน "ปืนของ Chekhov?"
"NAPIER BONE!!"
ตารางแสงปรากฎตรงหน้าก่อนเทพาจะวิ่งเข้าไป...
แล้วร่างเธอก็หายไป ก่อนที่กองกำลังผสมจะล้มลงไปทีละคนสองคน อย่างปริศนา
ไรออนทรูปเปอร์พยายามใช้ดาบฟัดอากาศรอบๆตัว ชายชุดดำยิงมั่วซั่วไปทั่ว ก่อนจะโดนน็อตไปทีละคน...
จนหมด และปรากฎร่างเทพา ณ กลางกองมนุษย์ที่ไร้สติ
"เทพา... อย่ามาแย่งบทนางเอกได้ไหมเนี่ย" เนปจูนถามล้อด้วยน้ำเสียงนิ่มนวล
"เรายังไม่จบภารกิจค่ะ" เทพายื่น Verse Bookmark ที่มีชายผมทรงเม่นสีดำ กับแม่ชีตัวน้อยผมสีฟ้าให้เนปจูน
"ระวังน่ะค่ะ การใช้ Verse Bookmark นี้กับร่างเทพธิดาจะมีอันตรายมาก เพราะพลังมันคือการหักล้างสิ่งเหนือธรรมชาติ" เทพาอธิบายด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะหันหลังไปเจอ...
SCP-106 "Old man" อันเป็น"มนุษย์"แก่ๆตัวดำๆที่สามารถทะลุผ่านพื้นผิวต่างๆได้ กำลังมุ่งหน้ามาที่กรงจากด้านหลัง
เทพาเบิกตาค้างเมื่อเห็น SCP ระดับ Euclid ที่มีพลังแบบ SpiralTransfer และ ArtifactTransfer ระดับ Hyper...
"เนปจูน! ระวังน่ะ มันคือ Oldman มันสามารถพาเธอไปยังอีกมิติหนึ่ง ทะลุทุกวัตถุและ และ" เทพาเริ่มพูดไม่ออกด้วยความตื่นตกใจ ก่อนจะคุมสติตัวเองก่อนกล่าวว่า "...ให้ฉันจัดการเอง!"
เทพากำลังจะชิง Verse Bookmark กลับ แต่เนปจูนก็เอาเสียบดาบตัวเอง จนดาบคาตานะเธออาบไล้ด้วยแสงสีฟ้า
""TO ARU MAJUTSU INDEX! PHLEBOTINUM : IMAGIN BREAKER!"
ดาบเธอพลันมีพลังในการหักล้างสิ่งเหนือธรรมชาติ...
...ซึ่งมีเพียบในโลก SCP และ 106 คือหนึ่งในนั้น
"เอาล่ะ... ได้เวลาเอาจริงแล้ว!" สิ้นคำประกาศ เนปจูนก็พุ่งเข้าไปด้วยปีกที่หลังก่อนฟันชายแก่ดำๆกระเด็นติดกำแพง...
Old man กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนมันจะแปรเป็ยความโกรชแค้น มันชาร์จเข้าใส่เนปจูนด้วยความเร็วสูง
แต่ทว่าเรามีมากกว่าเทพธิดาสีม่วง
เพอเพิ้ลซิสเตอร์ยิงลำแสงทำลายล้างใส่ 106 อย่างแม่นยำจนคราวนี้กระเด็นทะลุกำแพง สลบแน่นอนคราวนี้
"อันตรายจริง สถานที่นี้" เนปจูนวางดาบลงพล่างมองไปรอบๆ ก่อนพบว่า...
106 หายไปจากตรงนั้น
เทพาเองก็เห็นจึงรีบสแกนหา แต่เหมือนว่าพวกเธอจะรอดแล้ว...
"มันคงไม่อยากโดนคมดาบพี่กับลำแสงหนูอีกครั้งหรอกค่ะ" เนปเกียร์ยิ้ม พล่างวิ่งมากอดเนปจูน
เทพากลับมาคิดเรื่องกรงสีแดงที่ขังพวก SCP สาวๆต่อ
"ไอริซซัง คุณใช้พลังได้เปล่าค่ะ"
เธอส่ายหน้า "...ไม่เลยค่ะ"
อันที่จริงเทพาก็กะคำตอบนี้ไว้แล้ว เพราะหากเธอใช้พลังได้ เธอควรได้รับผลกระทบจาก 054 ไปแล้ว
เธอหันมาดูอาการเด็กสาวผมทองในชุดบาง 053
"เธอเป็นไรมากไหม" เทพาเดินเข้ามาดู ตัวเธอเปราะบางมาก แค่ผ้าบางๆก็ทำให้เกิดแผลกดทับได้
"...เป็นแผลนิดหน่อยน่ะ"
เทพาคิดหนัก ก่อนจะหน้าแดง "I Illusion"
แถมพูดติดขัดตอนใช้คาถาอีก เทพาคิดอะไรน่ะ
"ผิดร่างจ้า! 404 SPELL NON FOUND! ว่าแต่เธอคิดอะไรน่ะ"
ยูนิมาสเตอร์ถามด้วยความสงสัย ก่อนยั่วแหย่ผู้ใช้ตน "อั้นแน่ คิดอะไรมิดีมิร้ายล่ะสิ"
"ถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์มันเลวร้าย ฉันจะขว้างนายแน่!!!" เทพาตะโกนด่าด้วยสีหน้าที่แดงดังมะเขือสุก "พาฉันเข้าร่างซากุระหรือมาจิเรนเจอร์เดี๋ยวน..."
แต่แล้ว เรื่องที่เทพากลัวที่สุดก็เกิด...
ตึก
ตึก
ตึก
เสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆ
ก่อนจะปรากฎร่างของสิ่ง"มีชีวิต"ยักษ์คล้ายกิ้งก่ายักษ์...
SCP-682!! SCP ที่ไม่ใช่แค่ฆ่ายาก แต่ปรับตัวเก่งที่สุดใน SCP Foundation หรือเผลอๆอาจเก่งสุดในทุก Verse ด้วย
เทพาส่งเสียงชิ ก่อนจะเตรียมเล็งยิง แต่แล้วก็มีม่านมิติปรากฎตรงหน้า...
ฮันซึเนะ มิคุโผล่ออกมาพร้อมโวคาลอยด์ไดรว์เวอร์ ข้างเธอคือ "คาโดยะ สึคาสะ"
682 หยุดวิ่งก่อนมองมาที่สึคาสะด้วยความระแวดระวัง "ผู้ทำลายล้างโลกรึ..."
น้ำเสียงทุ้มต่ำจนจับใจความยากดังขึ้นจากปากมัน
สึคาสะหยิบการ์ด "คาเมนไรด์ ดีเคด" ออกมาชู ก่อนขู่ด้วยน้ำเสียงยี่ยวน "เอ้าๆ กลับไปซ่ะ เจ้ากิ้งก่า"
"หึ" แล้วมันก็ยอมกลับ...
อะไรน่ะ!!! เทพาอุทานในใจด้วยความเหลือเชื่อ ฮันซึเนะ มิคุกับคาโดยะ สึคาสะสามารถไล่ 682 ไปได้ เกิดอะไรขึ้น
"ต้องขอบใจเธอน่ะ ในวันนั้น" สึคาสะหันมามองมิคุพล่างยิ้ม
"682 วันหนึ่งพวกเราจะพานายกลับบ้านน่ะ" มิคุมองมันด้วยความเป็นห่วง... ห๊า! อีกที! เธอใจดีไปไหน มิคุจ๊างงงง!!!
เทพามองมายังสองการ์เดี้ยนรุ่นพี่ด้วยความเคารพนับถือยกย่องเชิญชู... (ยาวไปแหะ)
เนปจูนกับเนปเกียร์บินมาหาเทพาก่อนมองมาที่ทั้งสอง
เนปจูนกลับร่างคนก่อนหันมามอง... ทางพวกเราอีกรอบ
"ไงบอกว่า ตอนนี้ฉันนางเอกห๊า?"
...ครับ
เนปเกียร์หันไปด้านหลังก่อนเห็นอาหนังสือลากบางสิ่งสวมปี๊บไว้
"Shy Guy!" เทพาอุทานก่อนมองคุณพ่อตนด้วยสายตาตื่นตะลึงยิ่งกว่า
"หันหน้าไปทางอื่นคร้าบ ทุกคน" อาหนังสือเตือนด้วยน้ำเสียงร่าเริงก่อนเดินผ่านพวกเขาไป
...ดร.เคลฟตัวจริงมาเห็นจะว่าไงเนี่ย...
......................................................................................................................................
เหล่าการ์เดี้ยนกลับมาที่ยานพาราไดซ์
"เอาล่ะ สรุปเหตุการณ์ร้ายวันนี้ กองกำลังผสมประกอบด้วยกลุ่มติดอาวุณของ Chaos Insurgency จำนวน 100 นาย ไรออนทรูปเปอร์ 100 นายภายใต้การนำของแกมม่า 10 คน แกมม่าหนึ่งคนหลบหนีได้ ชื่อว่าลาสดรีม" อาหนังสืออ่านรายงานอย่างใจเย็น "มีความเสียหายในห้องกักกัน 131 ห้อง มี 10 ห้องที่ไม่สามารถซ่อมได้ในวันนี้ โชคดีที่เป็น Safe ซ่ะส่วนใหญ่"
"แล้วพวกนักโทษจะเป็นไงต่อค่ะ" เนปเกียร์ถามด้วยความสงสัย
"ยกเว้นหนึ่งคน เราจะลบความทรงจำและพาพวกเขากลับสู่สังคมธรรมดาครับ" ดร.เกียร์ตอบกลับ... นิ่งเป็นหุ่นยนต์ตามเคย
"ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ ที่พาเทพธิดาแห่งพลาเนปจูนไปเสี่ยง" ฮารูโตะโค้งขอโทษแก่ฮิสโตวาล
"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่ เนปจูนอยู่ไหนเหรอ?"
..............................................................................................................................
[Neptune's POV]
ป่วยคะ
ฉันป่วยค่ะ ไข้ขึ้นสูงด้วย
เทพาพูดถูกเรื่องพลัง Imagin Breaker มันไม่ต่างจากโดน Anti Crystal เลย ฮือ...
เทพาที่ร้อนรนหลังเห็นฉันสลบลงบนพื้นรีบพาฉันมาที่พลาเนปจูน และรีบปฐมพยาบาล โชคดีไม่เป็นอะไรมาก
คราวหน้า ไม่ใช้แล้ว เข็ด ฮือ... อยากกินพุดดิ้งจัง
"เนปเนป!" เทพาวางถ้วยซุปลงบนโต๊ะข้างเตียงฉัน "ฉันทำซุปให้น่ะ กินซ่ะจะได้หายไวๆ"
ฉันกำลังจะตักกินด้วยความเซ็ง... ก็ต้องชะงักอย่างแรงเมื่อเจอ...
มะเขือม่วง
ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้เลยว่า ฉันหน้าซีดยิ่งกว่าซีดอีกตอนนี้
"เนปจูน! เธอเป็นอะไรไป!" เทพาตื่นตกใจเมื่อเห็นว่าฉันหน้าซีดก่อนตะโกนเรียกคนที่ฉันไม่อยากให้มาเจอที่สุด
"พี่คอมปาค่ะ เนปเนปหน้าซีดกว่าเดิมค่ะ เธอเป็นอะไรไปค่ะ!!"
คอมปา เพื่อนสนิทแสนดีของฉันที่ไม่ได้เป็นเทพธิดา เป็นหมอฝึกหัดที่มีอาวุณเป็นเข็มฉีดยายักษ์...
ฉันสั่นงึกๆเป็นลูกแมวด้วยความกลัว กลัวทั้งมะเขือม่วง...
และกลัวการรักษาของคอมปาด้วย...
"เนปเนป... ดูท่าเธอจะไม่สบายมากเลยน่ะ สั่นแบบนี้ คงเป็นไข้สั่นสิน่ะ เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะฉีดยาให้ อ้อ และซุปมะเขือม่วงของเทพากินให้หมดน่ะ จะได้หายไวๆ"
ใช่ เทพาคงรู้สึกว่ารอยยิ้มเธอเป็นมิตรมาก...
แต่ตอนนี้ฉันที่ไม่มีแรงแม้แต่จะพูด เห็นรอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มซาตาน...
คอมปาเดินเข้ามาพร้อมเข็มฉีดยาอันใหญ่ที่ใช้ทั้งรักษาเพื่อนและสังหารศัตรูอย่างใจเย็นและรอยยิ้มมาร...
...ช่วยด้วยค่าาาาาาาา TTT[[[]]]TTT ฉันยังไม่อยากตาย!!!!
"Mission Accomplish" เทพากล่าวประโยคนั้นด้วยสีหน้าร่าเริงก่อนจากไป อย่าเพิ่งไป เทพาจ้างงงงงง!!!!
....................................................................................................................................
[Last Dream's POV]
ชิ บ้าจริง เทพากับอาหนังสือมาขวางอีกแล้ว...
เจ้าวิซซาร์ดก็ได้ร่างอินฟินิตี้สไตล์อีก เล่นทำไดรว์เวอร์พังสนิท
ฉันได้เอาคืนแกแน่ โซวมะ ฮารูโตะ สคูลเลอร์ เทพา!
"รักน่ะ แฮกคุง จุ๊บๆ"
นั้น เสียงหวานๆอ้อนแฟนแบบนี้ ยัยนั้นแน่
เจ้าหน้าที่ภาคสนามจอมขโมยไอเดีบ "ดาร์กก็อปปี้"
ยัยสาวตาแดงผมเทาสั้นเดินเข้ามาหาฉันพร้อมไอโฟนปลอมพร้อมเข็มขัดแกมม่าไดรว์เวอร์อันใหม่ "ซ่อมให้แล้วล่ะ"
"คุยกับแฟนที่ไฟนอลช็อกเกอร์รึ"
"ช่ายยยย" เธอพูดได้น่าถีบจริงๆ ดู ดิ้นไปดิ้นมา มือปิดหน้าทำตัวอาย เห็นใจผีแม่ม่ายอย่างฉันหน่อยสิย่ะ!
หญิงผมเทาตรงหน้า ในชุดฟูฟ่องแบรนด์เนม(ปลอม... อีกครั้ง) ยิ้มแฉ่งหาฉันก่อนโชว์ฉันรายชื่อคู่เดท "ฉันขอดาร์กแฮกเกอร์คุงให้หาแฟนให้เธอด้วย ลองไปคุยกับพวกเขาดูสิ"
"ขอบใจ แต่ฉันจะล่าเอง" ฉันยิ้มโชว์ฟันเขี้ยว
"อ้อ ทางนู้นเสนอขาย NegaVirus สิ่งประดิษฐ์ของแฟนฉันด้วยน่ะ" เธอหมุนตัวก่อนในมือถือจะแสดงภาพการ์ดขนาดเท่าบัตรเครดิต...
เมต้าไวรัสการ์ดของพวก Vanglass ที่ Gobusters เคยจัดการนิ!
"เหอะ พอกันทั้งเธอทั้งแฟน ขโมยพวก Vanglass มาล่ะสิ"
"โธ่ๆ มันไม่กระจอกขนาดนั้น..." ดาร์กก็อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นขึ้นจนฉันเริ่มหนาวสันหลัง "...ถ้าสำเร็จ ต่อให้พวก ADSO ก็ไม่มีทางรอดหรอก มี Negaware 3 ตัวที่พร้อมทำ Mass Product แล้วล่ะ"
เธอเอาหน้ามาชิดหน้าฉัน พร้อมสายตาอาฆาต ก่อนจะแปลงเป็นสายตาสาวน้อยน่ารักอีกครั้ง "แฟนฉันเพิ่งเสนอขายให้เซย์เรย์ตนหนึ่งด้วย แต่ไม่รู้จะขายได้เมื่อไร น่าจะอีกนานเลยล่ะ"
เธอหยิบวัตถุชิ้นหนึ่งออกมา... เทคโนโลยีที่พวกเรากำลังให้ความสนใจในฐานะอาวุณรูปแบบใหม่...
เทคโนโลยีหมายเลข 1514 ที่เราได้จากการสอดแนม Yggdrasill ในโลกคาเมนไรเดอร์
Lockseed
.......................................................................................................................
ตอนต่อไป!
เวลาผ่านไป ไวจนเหลือเชื่อ เทพาได้ฝึกฝนอย่างหนักจนได้พลังใหม่มาด้วย! ยอดจริงๆ
ขณะเดียวกัน หายนะได้เกิดขึ้น เมื่อ"เซย์เรย์"ชายปรากฎตัวในโลกแห่ง Date A Live แถมเขายังเป็น"ซามูไรส้ม"ด้วย!!
และไม่จบแค่นั้น เมื่อชินโดพบว่า เซย์เรย์ที่เขาเคยผนึก ถูกล้างสมองโดยเซย์เรย์ปริศนาจากโลกคู่ขนานแห่ง Date A Live ที่ไร้ซึ่งตัวเขาอีกคน
เทพาจะหยุดสงครามที่จะทำลายความรักระหว่างเซย์เรย์กับชินโดได้หรือไหม?
เนปเกียร์และเลวีอาทานจะชนะ"ซามูไร"ส้มได้ไหม?
แล้วใครอยู่เบื้องหลังความวุ่นวายครั้งนี้!
โปรดติดตามตอนต่อไป
"ADSO : The Saga, Episode 16 : Date A Live On Stage!"
Today's lesson : จงปกป้องผู้คน ไม่ว่าเขาเป็นใคร และปกป้องเขาจากอะไร
[ERROR! UNIDENTIFIED SENTAI!]
(เฮ้อ... ซ่อมการใช้ "คะ ค่ะ" ครับผม (ค่ะ - บอกเล่า คะ - คำถาม) เดี๋ยวต้องไปซ่อมในหมวด [Info] ต่อ...)
หากผมจะบอกว่า สิ่งเหนือธรรมชาติ พระเจ้า พ่อมด แวมไพร์ ผี มังกรมีจริง แต่ถูกกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง"กักกัน"ไว้ล่ะ?
ไม่ต้องเชื่อผมหรอก...
มันไม่จริง...
ที่จริงแท้แน่คือ...
ไม่มีอะไรบนโลกนี้ที่"ปกติ"
..........................................................................................................
คลิกๆ
"อืม... การลบความจำมี 6 ประเภท บวกอีก 1 ใช้เลข 0 - 6 ในการแบ่ง โดยระดับ 6 ดีที่สุดและปลอดภัยสุด ส่วนระดับ 0 โหดร้ายสุด"
เทพางึมงำกับตัวเองตรงหน้าจอคอม (ยูนิมาสเตอร์ รูปแบบแล็ปท็อป) ขณะอ่านเอกสารที่ศูนย์ "Dimension Tripper" ใต้พลาเนปทาวเวอร์
"เทพาบ่นอะไรอ่ะ เนปปุ" เนปจูนถามระหว่างตักพุดดิ้งเข้าปาก
"เอกสารที่คุณอาหนังสือให้อ่านค่ะ มีตั้ง 500 หน้า" เนปเกียร์วางถาดคุกกี้ลงบนโต๊ะเทพา ก่อนหันมาหาพี่สาวตน
"เนปปุ! เยอะจัง!" เนปอุทานด้วยความตกใจ
เทพาปิดจอภาพ "โอเค เรื่องการลบและแก้ไขความจำจบไปแล้ว ต่อด้วย... เรื่องนี้แล้วกัน"
เธอคลิกไปยังลิงค์ข้อมูล "Mind-Affecting-On-Preception Artifacts"
"นี่... เล่นเกมกันไหม เทพา" เนปจูนชวนพล่างยกตลับเกมให้ดู
"แป๊บหนึ่งค่ะ เหลืออีกแค่ 20 หน้าเอง"
"...เยอะน่ะ"
"ไม่เลยคะ ก่อนหน้านี้หนูอ่านถึง 2000 หน้าต่อวัน"
เนปจูนกับเนปเกียร์เงียบกริบ พวกเธอพอรู้แล้วว่าทำไมพ่อลูกคู่นี้เข้ากันได้...
ช่างอ่านเหมือนใครบางคน...
(เบลก - ฮัดชิ้ว!)
ผ่านไป 20 นาที
"สรุปคือ Information Hazard เป็นอันตรายที่เกิดจากการรับรู้และกระจายข้อมูล Cognito Hazard เป็นอันตรายที่เกิดการจากรับสัมผัสรับรู้ Memetic Hazard เป็นอันตรายจากการแพร่และรับรู้ข้อมูลทางวัฒนธรรม เรียกว่ามีม" เทพาโน้ตลงสมุด
(ปล. มีการศึกษาเรื่อง Meme และ Information Hazard "จริง" ด้วยน่ะครับ คลิกลิงค์ได้ สำหรับผู้สนใจเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ ให้ลองเริ่มค้นหาข้อมูล"ระดับต่ำ" จาก TVTrope อันนี้ครับผม)
(อาหนังสือ "นี่มันแฟนฟิคน่ะ")
(ผม "มีกฎข้อไหน ห้ามแฟนฟิคเผยแพร่ความรู้")
"อ่านจบยัง เนปปุ"
เทพาปิดจอคอมก่อนที่หันมาพยักหน้า "จบแล้วล่ะ"
"เนปปุ! งั้น..."
ติ้ง! เมลเข้ามือถือเนปเกียร์
เธอเปิดอ่าน "เรียกตัวเนปจูน เนปเกียร์ และเทพา ให้ไปที่ SCP Verse ไซต์ 19 จาก อาหนังสือ"
"ง่ะ"
เกมไว้ครั้งหน้าเนอะ เนปจูน
.....................................................................................................................................
[Neptune's POV]
SCP Verse
เนปปุ ทำไมฉันต้องมาที่นี้ด้วยเนี่ย คนเขียน
(เพราะเธอเป็นนางเอกไง)
เย้!!!
"พี่เธอดูแปลกๆเนอะ" เทพาซังกระซิบข้างหูเนปเกียร์หลังจากชูแขนขึ้นด้วยความดีใจ
อาคุงก็กำลังอ่านเอกสารอยู่ข้างๆ เจ้าพ่อแมแหวน ฮารูโตะคุงอยู่ด้วย วันนี้ก็ยังใส่ชุดเดิมทั้งคู่...
"อืม... ดร.เกียร์ กับ ดร.เคลฟมาช้าจัง" อาคุงมองนาฬกาข้อมือ
ให้ตายสิ นักวิจัยบ้านไหนมาช้าชะมัด
ว่าแล้วก็มา คนหนึ่งสวมหมวกปีกกว้าง อีกคน หน้านิ่งยังกะหุ่นยนต์
"อ้าว เคลฟ เกียร์ เป็นบ้าง 173 หลุดเหรอ ถึงมาช้า" อาคุงถามสองนักวิจัย ว่าแต่ 173 มันคืออะไรล่ะเนี่ย
"อย่าพูดเป็นลางสิฟ่ะ ไอ้ 2540" ดร. เคลฟผู้สวมหมวกปีกกว้างตบไหล่ "คราวที่แล้ว ไอ้เด็กเวรนั้นก็บุกมาทำลายไซต์ซ่ะแหลก ถ้ายัยต้นหอมกับไอ้บาร์โค้ดไม่มาช่วย ป่านนี้แกคงโดน 173 หักคอแล้ว"
"ถ้าผมจำไม่ผิด ผมก็โดน 682 เหยียบตายไม่ใช่เหรอ"
เดี๋ยวน่ะ
"เอ้!!!" ฉัน เกียร์ เทพา หันไปมองอาหนังสือ
"พ พ่อตายแล้วเหรอ..." เทพาเบิกตากว้างด้วยความเหลื่อเชื่อ
"เนปปุ งั้นนี้ก็ผีสิ" ฉันไปหลบหลังน้อง โดยที่เกียร์ก็วิ่งไปหลบหลังฮารุฮารุต่อ (ฮารุฮารุ = ฮารูโตะครับ)
เคลฟหัวเราะก่อนตบไหล่อีกฝ่าย "ยังไม่บอกไอ้พวกนั้นเหรอ ไอ้ไทป์กรีน"
"ผมบลูครับ" อาคุงยิ้มน้อยๆก่อนอธิบาย "ผมมีความสามารถในการคืนชีพจากความตายได้ครับ ตรามที่โลกยังมีสิ่งที่เรียกว่าการเรียนรู้อยู่ ผมตายมา..."
แล้วเขาก็นับนิ้ว... "7 ทีแล้วมั้ง ครั้งที่ 7 เนี่ย ธรรมดาสุดแล้ว"
"โดนไอ้กิ้งก่าตายยากเหยียบเนี่ยน่ะ" ฮารุฮารุถาม ว่าแต่ไอ้ที่พูดมามันคืออะไรเนี่ย!!!?
"หรือจะบอกว่าระเบิดตัวเองตายถล่มกองทัพบอท ใช้พลังงานแถมสละชีพช่วยลูกศิษย์ โดนเหล่าโทโฮที่โดนล้างสมองถล่มจนเละ กับหายตัวไร้ร่องรอยปกติเหรอ"
เทพาอ้าปากค้าง "พ่อ... ผ่านพวกนั้นมาหมดเลยเหรอ"
"ชินแล้วล่ะ" อาคุงเดินนำหน้าพวกเราไป "ดีซ่ะอีก เวลาสู้จะได้ไม่ต้องห่วงตัวเอง"
"แต่หนูห่วงพ่อน่ะ!!!"
"พ่อรู้ๆ" อาหนังสือหันหลังมาลูบหัวเทพาจัง อ้า... บรรยากาศพ่อลูก
"เฮ้ย 2540"
"เคลฟ นายน่าจะเรียกเขาว่า เจ้าหน้าที่อาหนังสือน่ะ" ดร.เกียร์ (นายหน้านิ่ง) เตือนเพื่อนด้วยเสียง... เรียบๆ
นายเป็นหุ่นปลอมตัวมาใช่ไหม เนปปุ!
"ว่าแต่ว่าน่ะ" ฉันเริ่มทนความสงสัยไม่ไหว "ไอ้ 173 682 2540 ไทป์กรีนบลูนี่มันอะไรก๊านเนปปุ!!!!"
อาหนังสือเดินต่อ "เดินไปคุยไปดีกว่าน่ะ"
..................................................................................................................................
"นี่คือไซต์ 19 ของ SCP Foundation หรือที่เรียกตัวเองสั้นๆว่า สถาบัน" หุ่นนักวิทย์ของเราเดินไปอธิบายไป "สถาบัน SCP มีเป้าหมายในการกักกันสิ่งเหนือธรรมชาติ และศึกษามัน"
"ไอ้นั้นฉันอ่านแล้วเนปปุ"
"นึกว่าไม่อ่าน" หน่อย เจ้าหุ่นบ้า พูดแบบนี้ มาประลองดาบไหม!
(อย่า เนป อาหนังสือ"คล็อกอัพ"ได้น่ะ - คนเขียน)
(เจ้าอามีพลังอะไรบ้าง เนปปุ! - เนป)
(เยอะ)
"แล้วตกลง 173 682 2540 คืออะไรอ่ะ" ฉันถาม เนปเกียร์เองก็สงสัยแน่ๆ ดูจากหน้าแล้ว
"ฉันเล่า 2540 แล้วกัน" เคลฟเตรียมเล่า
"ไอ้เคลฟ! นายสัญญาจะไม่เล่าไม่ใช่เหรอ!"
อาคุงโวยวายใส่ใหญ่เลย
"คุณพลาดแล้วครับ ที่ไปสัญญากับดร.เคลฟ" ดร.เกียร์ตอบสั้นๆ เรียบๆ
"...เออ ลืม ไอ้หมอนี้จอมโกหก" อาคุงลงไปนั่งเขียนพื้นเล่นแล้ว ออร่ามาคุออกมาด้วย
"เจ้าหมอนี้กับไอ้เพื่อนมันอีกสองคน แล้วก็ไอ้หัวเม่นมันมาที่ไซต์นี้" เคลฟเริ่มเล่า "ทีนี้ พวกฉันเลยพยายามกักกัน ตามสไตล์ แต่เจ้าอาสละตัว โดนกักกันคนเดียว"
"แล้วคุณอาหนังสือก็ได้รหัส SCP-1997 ตอนนี้รหัสคือ SCP-1997-ADSO-J-D" ดร.เกียร์อธิบาย "เราได้ทดสอบพลังของอาหนังสือ และได้จัดเขาเป็นระดับ Euclid"
"ยูคลิด?" ฉันกับเนปเกียร์ทวนคำ พร้อมเควนชั่นมาร์คบนหัว
"เป็นระดับความยากในการกักกันค่ะ Euclid คืออันตราย กักกันได้ และพอทำนายพฤติกรรมได้บ้างค่ะ" แท๊ค เทพา
"เรากะเอาอาหนังสือไปซัดกับ 682 แล้ว" ดร.เคลฟบอก "เอาล่ะ คุณเทพธิดาผมม่วง 682 คือ Keter เป็นกิ้งก่ามหึมาที่ฆ่าเท่าไรก็ไม่ตาย แถมยังปรับตัวเก่งอีก"
"เหอะๆ" อาหนังสือหัวเราะด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ "ฉันว่าฉันต้องใช้พลังลับเพื่อลบไอ้หมอนั้นน่ะ"
"ช่างหัวมัน ทีนี้..."
"เราถึงแล้วครับ" ดร.เกียร์ขัดจังหวะ โธ่
เราอยู่ด้านประตู ข้างๆมีป้ายเขียนว่า SCP-914 พร้อมภาพเครื่องจักรกล เต็มไปฟันเฟือง
"ฮารูโตะ นายเอา Special Rush Ring มาใช่ไหม" อาหนังสือหันมาถาม
"เอ๊ะ ที่เรามาที่นี้ก็เพื่อ..." เนปเกียร์หันไปมองฮารูโตะ
อีกฝ่ายพยักหน้า "ฉันเพิ่งได้ร่างใหม่มา เลยจะลองเอาแหวนที่ไม่ค่อยใช้มาอัพเกรดดูน่ะ"
"เอามาลองกับ 914 เนี่ยน่ะ นายคิดดีแล้วเหรอ" เคลฟสงสัย เอ๊ะ ทำไมล่ะ
"แล้วคุณคิดว่าผมมาที่นี้ทำไมล่ะ" อาคุงหันมาจ้องหน้าเคลฟ "ลืมไปแล้วเหรอว่าผมคือไทป์บลู"
"นายน่าจะเรียกว่า'จอมเวท'น่ะ" ฮารูโตะแนะนำ "เนปจูน เทพาและเนปเกียร์ยังไม่คุ้นคำศัพท์ของ SCP"
"อันที่จริง ฉันอ่านมาหมดแล้วค่ะ ยกเว้นรายชื่อ SCP" เนปปุ O[]O อ่านตอนไหนอ่ะ เนปเกียร์!!
"หนูอ่านหมดแล้วค่ะ แล้วก็รู้จัก SCP ชิ้นสำคัญๆด้วย" นี่ก็เหลือเชื่อ เทพาจ้างงงงงง!!!!
...ฉันแปลกจากชาวบ้านคนเดียว ฮือ....
(ใครใช้ให้เล่นเกมล่ะ)
อย่ามาซ้ำ....
(เราเลิกเล่นมุขถล่มกำแพงที่สี่เหอะ เนอะ)
"อือ"
"อือกับใครเหรอค่ะ พี่" เนปเกียร์ถามอ่ะ
"อ้อ เปล่าๆ คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ"
พวกเราหันไปมองเครื่องจักรตรงหน้า SCP-914 มันมีห้องที่มีประตูสองห้อง ซ้ายเขียนว่า Input ขวาเขียนว่า Output ตรงกลางมีปุ่มในหมุนกับกด
"จากข้อเสนอแนะของคุณอาหนังสือและคุณฮารูโตะ" ดร.หุ่นยนต์อ่านเอกสารในมือ "เราจะใส่ Special Rush Ring และปรับค่าเป็น Fine ใช่ไหมครับ"
ฮารุฮารุ พอได้ยินก็หยิบแหวนวงหนึ่งออกมาก่อนวางในห้อง Input
แหวนวงนี้แหละ เนปปุ
"แล้วหลังจากนั้น ผมจะใช้เวทมนตร์เพื่อลดความน่าจะเป็นลง" อาคุงกล่าวก่อนอ่ยพึมพำว่า "ปลดลิมิตเตอร์ หมายเลข 1 ถึง 4"
แล้วเขาก็ยื่นมือไปที่เครื่อง "เวทมนตร์คณิตศาสตร์ ความน่าจะเป็น เซต"
ตัวเลขปรากฎตรงหน้าบนอากาศ พร้อมแผนภาพที่มีวงกลมหลายวง ก่อนที่เขาจะสั่งการ
"จำกัดยูนิเวอร์ให้เป็นเซตที่เป็นสมาชิกของวิซซาร์ดริงค์เท่านั้น!" อาหนังสือดีดนิ้วก่อนที่ภาพจะเปลี่ยนไป
"โอเค เราจำกัดวงลงได้เยอะเลยล่ะ... มีสมาชิกใน Sample Space อยู่ 4 แล้ว น่าจะเจ๋งๆทั้งนั้น" หัวหน้ายานพาราไดซ์ลูบคางไร้เคราก่อนจะยกนิ้วโป้งขึ้น "เอาเลย!"
(ปล. ที่ผมบอกว่ามี Sample Space เป็น 4 เพราะแหวน"วงทอง"ที่ปรากฎในเรื่องวิซซาร์ดมีแค่สี่วง ไม่นับ Common Ring ของนายจอมเวทสีทองในหนัง)
ฉันหันไปมองเทพา... และเห็นประกายจากตาอีกฝ่าย
"อ๊า... เวทมนตร์สารสนเทศของคุณพ่อ..."
=="
เขากดปุ่มตรงเครื่องก่อนประตูห้องทั้งสองจะปิดลง...
ซักพัก ประมาณ 30 วินาที ประตูเปิดออกพร้อมแหวนวงใหม่
"อืม..." อาหนังสือสวมถุงมือแล้วหยิบแหวนทองขึ้นมา "ผมลองพยายามอ่านค่าข้อมูลน่ะ แหวนนี้น่าจะให้ชื่อว่า Finish Strike Ring และแหวนนี้มีผลแค่กับร่างอินฟินิตี้เท่านั้น และผมว่าไม่ควรใช้บ่อยน่ะ"
ว่าแล้วอาหนังสือก็มอบมันให้ฮารุฮารุ
"นายไม่รู้เหรอว่าแหวนนี้ทำอะไรได้?" เคลฟถามหุ่นยนต์เรา
"ขอปลดลิมิตเตอร์ตัวที่ 5 ได้ไหมล่ะ?"
เคลฟโบกมือปฎิเสธ ในขณะที่ฮารุฮารุโบกมือเช่นกัน แต่ไวกว่าและสีหน้าตื่นตกใจด้วย
..................................................................................................................
[Nepgear's POV]
และในขณะที่พวกเรากำลังจะกลับฐาน
พรึบ
"ไฟดับ!" เทพาอุทาน
คุณอาหนังสือพูดออกมา "มีข่าวจากไอเอ เราถูกโจมตี!"
"อะไรน่ะ!!!" ฉัน พี่เนปจูนและเทพาซังก็อุทานออกมา
"ใครโจมตี" ดร.เกียร์ถาม
"ยังไม่มีการระบุ แต่ตอนนี้มีรายงานเห็นเครื่องแบบของเคออสอินเซอเจนซี (Chaos Insurgency) กับ DAT"
"พวกผู้ทรยศสถาบัน SCP กับพ่อค้าอาวุณสิน่ะค่ะ" ฉันพูดออกมาก่อนแปลงร่าง
ดร.เคลฟมองมาที่ร่างฉัน
"ม มองทำไมเหรอค่ะ"
"...ฉันสงสัยว่าทำไมพวกการ์เดี้ยนหน้ายุ่นจาก Verse อื่นชอบชุดเซ็กซี่กันจัง ก็แค่นั้นแหละ"
"อย่ามามองน้องฉันน่ะ เนปปุ!!"" พี่เนปจูนเข้ามาขวางก่อนแปลงร่าง
"อืม..." ดร.เกียร์ยังคงไม่เปลี่ยนสีหน้า "...ผมเพิ่งเห็นการแปลงร่างของพวกการ์เดี้ยนสาวก็ตอนนี้แหละ"
"สวยๆ อึ้มๆ ใช่ไหมล่ะ แอ๊ก!!" ยูนิมาสเตอร์โดนเทพาบีบค่ะ
"อย่ารอกันเลยค่ะ รีบไปกันเถอะ โดนรุมแบบนี้ กองกำลังของสถาบันเอาไม่อยู่หรอกค่ะ" เทพาซังเปล่งแสงออกมา "UNIMASTER! SET UP!"
"SET UP! UNIMAGICIAN!"
"รายงานด่วน" คุณอาหนังสือกล่าวเพิ่ม "ผมดักสัญญาณวิทยุของพวกมันได้ กล่าวถึง SCP ประเภทมนุษย์กลุ่มหนึ่ง กำลังมุ่งหน้าไปทิศใต้ เทพา เพอเพิ้ลฮาร์ท เพอเพิ้ลซิสเตอร์ ผมฝากพวกคุณด้วย ผม เคลฟ และเกียร์จะไปจัดการทิศเหนือ ทิศจะออนไลน์กับยูนิมาสเตอร์ ฝากด้วยล่ะ"
พวกเราวันทยาหันต์ก่อนจะบินออกไปยังทิศเป้าหมาย...
...........................................................................................................................................
[Thepha's POV]
"SCP ประเภทคล้ายมนุษย์..." ฉันพูดพึมพำในใจ เราจะเจอใครกัน 105 ไอริซ 191 หนูน้อยไซบอร์ก 166 ซันคิวบัสวัยทีน 053 เด็กผู้หญิง 054 พรายน้ำ...
เดี๋ยวๆ ทำไมฉันนึกออกแค่ SCP ผู้หญิงล่ะ!?
แถมแต่ละคนก็น่ากลัวทั้งนั้น 191 ไม่เท่าไร ออกจะน่าสงสารด้วยซ้ำ (ชะตากรรมคล้าย Yellow Heart แต่...) 105 สามารถมองและขยับวัตถุผ่านภาพได้ 166 ทำให้ผู้ชายอยาก... ไอ้นั้นกับเธอ 053 ทำให้ผู้ใหญ่คลั่งอยากฆ่าเธอแถมสัมผัสร่างไม่ได้ด้วย 054 ก็เกลียดผู้ชาย..
ช่างเหอะ ขอแค่ไม่เจอ 076 106 173 682 ก็พอแล้วล่ะ...
แต่เหมือนฉันจะพลาดซ่ะแล้ว...
"นั้นอะไร" เนปจูนชี้ไปยัง...
ประติมากรรมสุดหลอน SCP-173 คลาส Euclid
Power Classification : Abnormal-I4-(SelfTransfer)-Normal...
"อย่า... กระพริบตาน่ะค่ะ..." ฉันบอกพล่างพยายามลืมตาไว้
"ทำไมล่ะ"
"...หากเรากระพริบตา... มันจะมาหักคอเราค่ะ..."
และฉันก็ตายบ่อยในเกม SCP เพราะไอ้นี้แหละ ฮือ!
"...งั้นก็..."
"อย่าค่ะ เราไม่มีคำสั่งอนุญาตให้ทำลายค่ะ..." เนปเกียร์เตือนพี่สาวตน ขอบคุณน่ะ...
...เพราะเท่าที่ฉันอ่านบทความของ SCP มา... การทำลายเจ้าบ้านี้ อาจทำให้พวกเราซวยกว่าเดิมก็ได้น่ะ...
เดี๋ยวๆ มีวิธีนิ ที่จะทำให้กระพริบตาแล้วคอไม่หัก
"release" ฉันพูดเบาๆ
ยูนิมาสเตอร์ก็พูดเบา "card captor sakura dress up"
ฉันเข้าร่างซากุระก่อนจะใช้คาถา "Create!"
"OBJECT CREATE!"
แล้วก็มีกรงปรากฎล้อมรอบร่างของมัน...
พอดีกับที่ทีม Mobile Task Force เข้ามา
"ขอบคุณมากครับ เราจะรับช่วงต่อเอง"
แล้วพวกเขาก็ยกมันไป พล่างยกปืนคุ้มกัน...
"รอดแล้ว..." เนปเกียร์ถอดหายใจ "ปวดตาจัง"
.............................................................................................................
[Third Person's POV]
สามสาวรีบเดินไปหาเป้าหมาย...
แล้วพวกเธอก็ต้องรีบหยุดเมื่อเห็นกลุ่มคนเดินมา
เทพาหันไปมอง เธอเห็นชายหญิงในชุดทหารรวม 5 คน และคาเมนไรเดอร์ไรออนทรูปเปอร์หกคนกับแกมม่าสามคน
ตรงกลาง มีกรงสีแดงขนาดใหญ่ขัง SCP ประเภทมนุษย์ที่เป็นผู้หญิงไว้อยู่
และ... เกินความคาดหมายเทพา นั้นคือ SCP ทุกชิ้นที่เทพาคาดว่าจะเจอ!!
แต่นั้นทำให้เธอสงสัยอย่างแรง...
"ยูนิมาสเตอร์ วิเคราะห์สิ่งนั้น" เทพาชี้ไปที่กรง
"รับทราบ!"
เขาเริ่มสแกน...
เนปจูนจ้องไปใกล้ๆ พล่างรู้สึกอ่อนแรง "ทำไม... พอฉันเห็นไอ้นั้น แล้วจึง..."
"ได้ผลวิเคราะห์แล้วครับ นั้นเป็น Anti-Crystal แบบเดียวกับที่ใช้ขังเทพธิดา แต่ว่ามีไมนัสเอ็นเนอร์จีกับเวทสารสนเทศ"
'เวทสารสนเทศ' ดึงความสนใจทั้งสามคน
"เวทสารสนเทศ มีแค่อาหนังสือที่ใช้ได้ไม่ใช่เหรอ!" เนปจูนถามอีกฝ่าย "อย่าบอกน่ะว่า..."
ทุกคนเริ่มคิดไปต่างๆนานา นึกว่าอาหนังสือใช้เวทเขาช่วยฝ่ายร้ายลับหลัง
แล้วคำพูดต่อมาก็ทำให้พวกเขาโล่งใจ
"จอมเวทสารสนเทศไม่ได้มีแค่อาหนังสือครับ เรายังมีมิคุโอ แบล็ก และเคยพบเจ้าหน้าที่ของ Dark Side Of Voice ที่ใช้เวทแบบนี้ได้ครับ"
"ฟู่..." เทพาโล่งอก
แต่ก็ได้ไม่นาน เมื่อไรออนทรูปเปอร์หันมาเจอพวกเขา...
"ซวยล่ะ"
ปัง! เนปเกียร์ยิงไรออนทรูปเปอร์ทิ้ง ก่อนที่ทหารและไรเดอร์ที่เหลือจะตามมาบุก
"เอาล่ะน่ะ CROSS COMBO!"
เปรี้ยง เนปจูนฟัดซัดทหารและไรออนทรูปเปอร์ติดกำแพง
"Blast!"
"BLAST"
เทพาเปลี่ยนยูนิมาสเตอร์เป็นปืนก่อนยิงสู้กับแกมม่าสองคน ก่อนที่แกมม่าอีกคนจะกด Enter
"EXCEED CHARGE!"
ลำแสงทำลายล้างพุ่งใส่
"IRONMAN! PHLEBOTINUM : IRONMAN!"
ชุดเกราะไอรอนแมนเข้าคลุมร่างเทพาเพื่อปกป้องเธอไว้ ก่อนเทพาจะยิงลำแสงซัดไรเดอรฺ์คนนั้นติดกำแพง
อีกคนกำลังจะกดเรียกดาบ ก็โดนเทพาจับล็อกคอ ก่อนฟาดลงพื้นเต็มแรง
เธอปลดพลังลง
"Mirage Dance!"
เปรี้ยงๆๆๆๆ เนปเกียร์หมุนวนรอบไรเดอร์คนสุดท้ายพร้อมใช้ดาบฟัดเขาจนยับ จนเข็มขัดพังในที่สุด
ร่างปรากฎเป็นหญิงสาว เทพารีบใช้คาถา
"Arrest!"
"ARREST!"
วงแหวนเวทเข้ารัดร่างผู้บุกรุกที่หมดสภาพ เทพาเข้าไปหาพวก SCP เนปเกียร์เนปจูนเข้ามาหาหญิงคนนั้น
"เธอชื่ออะไร?" เนปจูนถาม
หญิงสาวผมชมพูมองมาที่เทพธิดาผมม่วงด้วยความหวาดกลัว ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก "ฉ ฉันชื่อ ท ทามาจิโกะ ค ค่ะ"
"ใครส่งคุณมา และมาทำอะไรค่ะ" เนปเกียร์ถามอย่างสุภาพ เธอเงียบ จนเนปจูนต้องเล่นบทโหดโดยเอาดาบมาจ่อคอ
"พี่... นั้นก็แรงไปน่ะ"
"หึ เล่นบุกสถานที่นี้ ตอนที่พี่อยู่เนี่ยน่ะ"
จะเล่น Bad Cop Good Cop เหรอ พี่น้องพลาเนปจูน _ _"
ดวงตาเธอเริ่มมีน้ำตา "อ อย่าฆ่า ฉ ฉันเลยน่ะ ฉันจะ ล เล่าให้หมดเลย"
"งั้นก็เล่ามาเถอะ..."
"อย่าเพิ่งคะ คุณเนปจูน" เทพาหันมายูนิมาสเตอร์ "นายมีระบบต่อต้านการติดตามไหม"
"ไม่มี"
"แย่จัง... งั้นต้องหาเองแล้วล่ะ Scan her!"
"OK!"
"...และไม่ต้องเซฟภาพไปดูเองล่ะ เจ้าดีไวซ์"
"...ดักทางกันตลอด" ยูนิมาสเตอร์แสดง _[]_ ก่อนจะแสดงข้อความ "Analyzing..."
และรายงาน "เจอไมโครโฟนกับเครื่องติดตามบริเวณคอครับผม"
เทพาหันไปหาทามาจิโกะ ก่อนหาที่คั่นมาใส่
"BLACK JACK!"
เธอได้รับทักษะในการผ่าตัดมา ก่อนที่ยูนิมาสเตอร์จะกลายเป็นมีดผ่าตัด เธอผ่าเอาอุปกรณ์ทั้งสองอย่างออกจากคอทามาจิโกะ และเย็บแผล
Black Jack Verse Bookmark เด้งออกก่อนกลายเป็นเศษฝุ่น
"เอาล่ะ เล่ามาสิ ไม่ต้องกลัว คนอื่นสลบไปแล้ว" เทพาบอกให้อีกฝ่ายสบายใจ
"ฉันมาจาก Dark Armament Transfer... ได้รับคำสั่งห ให้มาลักพาตัวพวกเธอไป พ เพื่อใช้ประโยชน์ ด โดยร่วมมือก กั..."
"น้ำก่อนไหม" เทพายื่นขึ้นก่อนเปลี่ยนร่าง "Water, please!"
"KAMEN RIDER WIZARD DRESS UP! WATER COAT!"
"PORTAL CALL!"
วงแหวนเวทสำหรับเรียกสิ่งของปรากฎ ก่อนเทพาจะยื่นขวดน้ำให้อีกฝ่าย ก่อนนึกได้ว่าเธอโดนมัดด้วยวงแหวนอยู่ จึงเปิดฝาขวด แล้วเทเข้าปาก
"สดชื่นไหม อ่ะ ต่อเลย" เทพายิ้มให้อีกฝ่าย จนอีกฝ่ายเริ่มหายกังวล
"พวกเราร่วมมือกับ Chaos Insurgency ในการโจมตีไซต์นี้ค่ะ"
"ขอบคุณสำหรับความร่วมมือค่ะ"
เทพาลุกขึ้นก่อนเกาหัว "เราจะเอาไงกับพวกเขาดีล่ะ"
"ปล่อยไว้ตรงนี้แหละ" เนปจูนเสนอ
"ไม่รอดแน่ หากมี Euclid หรือ Keter มา พวกเธอตายแน่ ไม่นับความจริงที่ว่าเธอบอกความลับของพวกเขาให้พวกเรา..." เทพาเตือนเนปจูนถึงสิ่งที่สำคัญที่สุด...
คนทรยศ... ไม่เคยมีชีวิตรอด...
"...เข้าใจแล้ว แล้วเราจะเอาพวกเธอไปยังไง" เนปจูนมองไปที่เทพา พลังพวกเธอไม่สามารถทำอะไรแบบนั้นได้
แต่เทพาทำได้
"Small, please!"
"SIZE DECREASE"
ร่างของนักโทษย่อลงมาจนมีขนาดเท่ากุญแจบ้าน เทพายัดพวกเขาเข้ากระเป๋า
"เอาล่ะ มาต่อกันที่เป้าหมายของเรา เราต้องนำพวกเขากลับเข้าห้องอ่ะน่ะ" เทพามองไปที่กรงสีแดง
"พวกเธอ... จะพาเรากลับไปห้องขังเหรอ..."
หญิงผมทองดวงตาสีฟ้าถามเทพา เธอคือ "ไอริซ" SCP-105 นั้นเอง
เทพาคิดนักก่อนตอบไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "ต้องขอโทษจริงๆน่ะค่ะ คุณไอริซ แต่เราไม่อยากเสี่ยงให้พวกคุณเป็นอะไรไป
เธอหันไปมองหญิงสาวที่ทั้งตัวเป็นน้ำ "พรายน้ำ" 054 ที่กำลัง"จ้อง"มาที่เธอด้วยความสงสัย
"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวก็จะได้กลับไปที่แหล่งน้ำสบายๆนั้นแล้ว ผู้ชายพวกนั้น ฉันซัดหมดแล้วล่ะ"
เทพากล่าวด้วยความร่าเริง ก่อนจะชูนิ้วโป้งขึ้นให้ดู เพื่อบอก It's alright!
อีกฝ่ายทำตามก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มให้กันและหัวเราะ
เนปจูนกับเนปเกียร์มองไปที่อีกคนหนึ่ง... ด้วยแววตาหวาดกลัว
"SCP-191 หนูน้อยไซบอร์ก"
เธอเป็นครึ่งเด็กสาว ครึ่งจักรกล คาง ซีกหน้าด้านขวา มือขวา... เป็นเครื่องจักร...
ภาพ เผื่ออยากรู้ว่าทำไมเนปถึงกลัว
(จงใจไม่ลดขนาดจ้า...)
เทพาเดินเข้ามาหาเด็กน้อย... เธอไม่สามารถพูดได้
ดวงตาเทพาหม่นลงเล็กน้อย เธอไม่คิดเลยว่าสิ่งที่เธออ่านมา จะจริงขนาดนี้...
"เทพา เธอเป็นใครเหรอ..." เนปจูนถามเทพาระหว่างจ้องเด็กสาว
"SCP-191 Cyborg Child เธอเคยเป็นมนุษย์ธรรมดาก่อนถูกนักวิทย์ชั่วคนหนึ่งลักพาตัวเอามาดัดแปลง... และเธอเป็นแค่รุ่นต้นแบบ ถูกทดลองแบบจนเป็นที่เห็น..." เทพากำหมัดด้วบความแค้น... แม้จะรู้ว่าเขาคนนั้นจะตายไปแล้ว แต่ก็ยังอดแค้นไม่ได้
"เหมือน... พีโกะเลย..." เนแจูนระลึกได้ ก่อนที่จะรู้สึกสงสารเธอขึ้นมา
เทพาอ่านใจ 191 ที่พูดไม่ได้ก่อนกล่าวไปว่า "ไม่เป็นไร เธอไม่ได้ทำอะไรไม่ดี เราจะพาเธอกลับไปห้องพักเธอเอง"
"เทพาซัง... เธอใจดีจังน่ะ" เนปเกียร์กล่าวด้วยความภูมิใจในตัวเพื่อน "ถ้าแม่เธอรู้คงจะดีใจมากเลยล่ะ ที่เธอเติบโตมาเป็นแบบนี้"
"แม้จะมีดีไวซ์เพี้ยนๆ" เนปจูนมิวายแขวะยูนิมาสเตอร์
"พูดแบบนี้ เดี๋ยวปั๊ดจับหรอก" พล่าแสดงข้อความ >< ตามด้วย =;= ขึ้นมา
"ยูนิ... มาสเตอร์" เทพาพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียด แม้ใบหน้าจะยิ้มอยู่ แต่ไม่ต้องบอกก็รู้...
ยูนิมาสเตอร์ไปกดปุ่ม Berserk เทพาจนได้...
แต่แล้วก็เกิดเรื่องที่มาช่วย(?)ยูนิมาสเตอร์ เมื่อเสียงฝีเท้าดังมาทางพวกเทพา
กองกำลังของ Chaos Insurgency และกองทัพไรออนทรูปเปอร์บุก!
ทั้งสามรีบตั้งการ์ดขวางระหว่างเหล่า SCP กับกองทัพผสม
"หลบไป ไม่งั้นยิง" ชายชุดดำคนหนึ่งกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงอันดัง หวังให้สามสาวที่มีกำลังน้อยกว่า (ในมุมมองพวกเขา) หลบไป
"พวกเราไม่หลบหรอก" เนปจูนตั้งดาบกันไว้ ก่อนหันไปมอง 054 ที่กำลังไหลไปหลบหลังไอริสด้วยความกลัว
"พวกนายจะเอาพวกเธอไปทำอะไร" เทพาถามคำถามไปยังพวกวายร้าย หวังจะรู้คำตอบ มือขวาถือยูนิมาสเตอร์รูปแบบปืนพกไว้พร้อมยิงตลอดเวลา
"เราจะเอาพวกมันไปใช้ประโยชน์" ไรออนทรูปเปอร์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย "พวกวัตถุพวกนั้น ต้องมีประโยชน์มากในการสงครามแน่นอน"
"งั้นพวกเราปฎิเสธที่จะหลบ!" เนปเกียร์ตะโกนอย่างแข็งกร้าว "พวกเธออาจเป็นวัตถุเหนือธรรมชาติ แต่พวกเธอก็มีสิทธิ์ที่จะได้รับการปกป้องจากพวกเรา..."
"...และฉันขอบอกอะไรอย่างหนึ่งน่ะ ฉันได้สาบานกับตัวเองแล้ว..." เทพาเล็งปืนไปที่กองทัพพล่างกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก ก่อนจะแปรเป็นดุดันผิดกับความเป็นอิสตรี "...ว่าฉันจะปกป้องทุกคน ทุกสิ่งในทุกมิติ พวกแกจะเป็นร้อยเป็นพัน เป็นไรเดอร์มืด ปีศาจร้าย หรือกองกำลังทหารจากไหน ก็เข้ามา..."
Verse Bookmark เด้งออกมาจากอกเทพาก่อนพุ่งกระแทกใส่กองทัพหน้าจนล้ม ทหารในชุดดำยิงกระสุนโต้ตอบ แต่เนปเกียร์ก็ไวพอจะกางมือเสกบาเรียป้องกัน...
"... พวกเราจะ Begin our saga, NOW!" เทพาดู Verse Bookmark ในมือ
SSS อินเด็กซ์ วาดาโนฮาระ
เทพาหยิบ Verse Bookmark อันแรกออกมาก่อนบรรจงใส่...
"SSS สงครามวัตถุวิญญาณ! CHEKHOV'S GUN!"
"Chekhov's gun?" เทพาทวน "ปืนของ Chekhov?"
"NAPIER BONE!!"
ตารางแสงปรากฎตรงหน้าก่อนเทพาจะวิ่งเข้าไป...
แล้วร่างเธอก็หายไป ก่อนที่กองกำลังผสมจะล้มลงไปทีละคนสองคน อย่างปริศนา
ไรออนทรูปเปอร์พยายามใช้ดาบฟัดอากาศรอบๆตัว ชายชุดดำยิงมั่วซั่วไปทั่ว ก่อนจะโดนน็อตไปทีละคน...
จนหมด และปรากฎร่างเทพา ณ กลางกองมนุษย์ที่ไร้สติ
"เทพา... อย่ามาแย่งบทนางเอกได้ไหมเนี่ย" เนปจูนถามล้อด้วยน้ำเสียงนิ่มนวล
"เรายังไม่จบภารกิจค่ะ" เทพายื่น Verse Bookmark ที่มีชายผมทรงเม่นสีดำ กับแม่ชีตัวน้อยผมสีฟ้าให้เนปจูน
"ระวังน่ะค่ะ การใช้ Verse Bookmark นี้กับร่างเทพธิดาจะมีอันตรายมาก เพราะพลังมันคือการหักล้างสิ่งเหนือธรรมชาติ" เทพาอธิบายด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะหันหลังไปเจอ...
SCP-106 "Old man" อันเป็น"มนุษย์"แก่ๆตัวดำๆที่สามารถทะลุผ่านพื้นผิวต่างๆได้ กำลังมุ่งหน้ามาที่กรงจากด้านหลัง
เทพาเบิกตาค้างเมื่อเห็น SCP ระดับ Euclid ที่มีพลังแบบ SpiralTransfer และ ArtifactTransfer ระดับ Hyper...
"เนปจูน! ระวังน่ะ มันคือ Oldman มันสามารถพาเธอไปยังอีกมิติหนึ่ง ทะลุทุกวัตถุและ และ" เทพาเริ่มพูดไม่ออกด้วยความตื่นตกใจ ก่อนจะคุมสติตัวเองก่อนกล่าวว่า "...ให้ฉันจัดการเอง!"
เทพากำลังจะชิง Verse Bookmark กลับ แต่เนปจูนก็เอาเสียบดาบตัวเอง จนดาบคาตานะเธออาบไล้ด้วยแสงสีฟ้า
""TO ARU MAJUTSU INDEX! PHLEBOTINUM : IMAGIN BREAKER!"
ดาบเธอพลันมีพลังในการหักล้างสิ่งเหนือธรรมชาติ...
...ซึ่งมีเพียบในโลก SCP และ 106 คือหนึ่งในนั้น
"เอาล่ะ... ได้เวลาเอาจริงแล้ว!" สิ้นคำประกาศ เนปจูนก็พุ่งเข้าไปด้วยปีกที่หลังก่อนฟันชายแก่ดำๆกระเด็นติดกำแพง...
Old man กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนมันจะแปรเป็ยความโกรชแค้น มันชาร์จเข้าใส่เนปจูนด้วยความเร็วสูง
แต่ทว่าเรามีมากกว่าเทพธิดาสีม่วง
เพอเพิ้ลซิสเตอร์ยิงลำแสงทำลายล้างใส่ 106 อย่างแม่นยำจนคราวนี้กระเด็นทะลุกำแพง สลบแน่นอนคราวนี้
"อันตรายจริง สถานที่นี้" เนปจูนวางดาบลงพล่างมองไปรอบๆ ก่อนพบว่า...
106 หายไปจากตรงนั้น
เทพาเองก็เห็นจึงรีบสแกนหา แต่เหมือนว่าพวกเธอจะรอดแล้ว...
"มันคงไม่อยากโดนคมดาบพี่กับลำแสงหนูอีกครั้งหรอกค่ะ" เนปเกียร์ยิ้ม พล่างวิ่งมากอดเนปจูน
เทพากลับมาคิดเรื่องกรงสีแดงที่ขังพวก SCP สาวๆต่อ
"ไอริซซัง คุณใช้พลังได้เปล่าค่ะ"
เธอส่ายหน้า "...ไม่เลยค่ะ"
อันที่จริงเทพาก็กะคำตอบนี้ไว้แล้ว เพราะหากเธอใช้พลังได้ เธอควรได้รับผลกระทบจาก 054 ไปแล้ว
เธอหันมาดูอาการเด็กสาวผมทองในชุดบาง 053
"เธอเป็นไรมากไหม" เทพาเดินเข้ามาดู ตัวเธอเปราะบางมาก แค่ผ้าบางๆก็ทำให้เกิดแผลกดทับได้
"...เป็นแผลนิดหน่อยน่ะ"
เทพาคิดหนัก ก่อนจะหน้าแดง "I Illusion"
แถมพูดติดขัดตอนใช้คาถาอีก เทพาคิดอะไรน่ะ
"ผิดร่างจ้า! 404 SPELL NON FOUND! ว่าแต่เธอคิดอะไรน่ะ"
ยูนิมาสเตอร์ถามด้วยความสงสัย ก่อนยั่วแหย่ผู้ใช้ตน "อั้นแน่ คิดอะไรมิดีมิร้ายล่ะสิ"
"ถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์มันเลวร้าย ฉันจะขว้างนายแน่!!!" เทพาตะโกนด่าด้วยสีหน้าที่แดงดังมะเขือสุก "พาฉันเข้าร่างซากุระหรือมาจิเรนเจอร์เดี๋ยวน..."
แต่แล้ว เรื่องที่เทพากลัวที่สุดก็เกิด...
ตึก
ตึก
ตึก
เสียงฝีเท้าดังขึ้นเรื่อยๆ
ก่อนจะปรากฎร่างของสิ่ง"มีชีวิต"ยักษ์คล้ายกิ้งก่ายักษ์...
SCP-682!! SCP ที่ไม่ใช่แค่ฆ่ายาก แต่ปรับตัวเก่งที่สุดใน SCP Foundation หรือเผลอๆอาจเก่งสุดในทุก Verse ด้วย
เทพาส่งเสียงชิ ก่อนจะเตรียมเล็งยิง แต่แล้วก็มีม่านมิติปรากฎตรงหน้า...
ฮันซึเนะ มิคุโผล่ออกมาพร้อมโวคาลอยด์ไดรว์เวอร์ ข้างเธอคือ "คาโดยะ สึคาสะ"
682 หยุดวิ่งก่อนมองมาที่สึคาสะด้วยความระแวดระวัง "ผู้ทำลายล้างโลกรึ..."
น้ำเสียงทุ้มต่ำจนจับใจความยากดังขึ้นจากปากมัน
สึคาสะหยิบการ์ด "คาเมนไรด์ ดีเคด" ออกมาชู ก่อนขู่ด้วยน้ำเสียงยี่ยวน "เอ้าๆ กลับไปซ่ะ เจ้ากิ้งก่า"
"หึ" แล้วมันก็ยอมกลับ...
อะไรน่ะ!!! เทพาอุทานในใจด้วยความเหลือเชื่อ ฮันซึเนะ มิคุกับคาโดยะ สึคาสะสามารถไล่ 682 ไปได้ เกิดอะไรขึ้น
"ต้องขอบใจเธอน่ะ ในวันนั้น" สึคาสะหันมามองมิคุพล่างยิ้ม
"682 วันหนึ่งพวกเราจะพานายกลับบ้านน่ะ" มิคุมองมันด้วยความเป็นห่วง... ห๊า! อีกที! เธอใจดีไปไหน มิคุจ๊างงงง!!!
เทพามองมายังสองการ์เดี้ยนรุ่นพี่ด้วยความเคารพนับถือยกย่องเชิญชู... (ยาวไปแหะ)
เนปจูนกับเนปเกียร์บินมาหาเทพาก่อนมองมาที่ทั้งสอง
เนปจูนกลับร่างคนก่อนหันมามอง... ทางพวกเราอีกรอบ
"ไงบอกว่า ตอนนี้ฉันนางเอกห๊า?"
...ครับ
เนปเกียร์หันไปด้านหลังก่อนเห็นอาหนังสือลากบางสิ่งสวมปี๊บไว้
"Shy Guy!" เทพาอุทานก่อนมองคุณพ่อตนด้วยสายตาตื่นตะลึงยิ่งกว่า
"หันหน้าไปทางอื่นคร้าบ ทุกคน" อาหนังสือเตือนด้วยน้ำเสียงร่าเริงก่อนเดินผ่านพวกเขาไป
...ดร.เคลฟตัวจริงมาเห็นจะว่าไงเนี่ย...
......................................................................................................................................
เหล่าการ์เดี้ยนกลับมาที่ยานพาราไดซ์
"เอาล่ะ สรุปเหตุการณ์ร้ายวันนี้ กองกำลังผสมประกอบด้วยกลุ่มติดอาวุณของ Chaos Insurgency จำนวน 100 นาย ไรออนทรูปเปอร์ 100 นายภายใต้การนำของแกมม่า 10 คน แกมม่าหนึ่งคนหลบหนีได้ ชื่อว่าลาสดรีม" อาหนังสืออ่านรายงานอย่างใจเย็น "มีความเสียหายในห้องกักกัน 131 ห้อง มี 10 ห้องที่ไม่สามารถซ่อมได้ในวันนี้ โชคดีที่เป็น Safe ซ่ะส่วนใหญ่"
"แล้วพวกนักโทษจะเป็นไงต่อค่ะ" เนปเกียร์ถามด้วยความสงสัย
"ยกเว้นหนึ่งคน เราจะลบความทรงจำและพาพวกเขากลับสู่สังคมธรรมดาครับ" ดร.เกียร์ตอบกลับ... นิ่งเป็นหุ่นยนต์ตามเคย
"ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ ที่พาเทพธิดาแห่งพลาเนปจูนไปเสี่ยง" ฮารูโตะโค้งขอโทษแก่ฮิสโตวาล
"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่ เนปจูนอยู่ไหนเหรอ?"
..............................................................................................................................
[Neptune's POV]
ป่วยคะ
ฉันป่วยค่ะ ไข้ขึ้นสูงด้วย
เทพาพูดถูกเรื่องพลัง Imagin Breaker มันไม่ต่างจากโดน Anti Crystal เลย ฮือ...
เทพาที่ร้อนรนหลังเห็นฉันสลบลงบนพื้นรีบพาฉันมาที่พลาเนปจูน และรีบปฐมพยาบาล โชคดีไม่เป็นอะไรมาก
คราวหน้า ไม่ใช้แล้ว เข็ด ฮือ... อยากกินพุดดิ้งจัง
"เนปเนป!" เทพาวางถ้วยซุปลงบนโต๊ะข้างเตียงฉัน "ฉันทำซุปให้น่ะ กินซ่ะจะได้หายไวๆ"
ฉันกำลังจะตักกินด้วยความเซ็ง... ก็ต้องชะงักอย่างแรงเมื่อเจอ...
มะเขือม่วง
ไม่ต้องส่องกระจกก็รู้เลยว่า ฉันหน้าซีดยิ่งกว่าซีดอีกตอนนี้
"เนปจูน! เธอเป็นอะไรไป!" เทพาตื่นตกใจเมื่อเห็นว่าฉันหน้าซีดก่อนตะโกนเรียกคนที่ฉันไม่อยากให้มาเจอที่สุด
"พี่คอมปาค่ะ เนปเนปหน้าซีดกว่าเดิมค่ะ เธอเป็นอะไรไปค่ะ!!"
คอมปา เพื่อนสนิทแสนดีของฉันที่ไม่ได้เป็นเทพธิดา เป็นหมอฝึกหัดที่มีอาวุณเป็นเข็มฉีดยายักษ์...
ฉันสั่นงึกๆเป็นลูกแมวด้วยความกลัว กลัวทั้งมะเขือม่วง...
และกลัวการรักษาของคอมปาด้วย...
"เนปเนป... ดูท่าเธอจะไม่สบายมากเลยน่ะ สั่นแบบนี้ คงเป็นไข้สั่นสิน่ะ เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะฉีดยาให้ อ้อ และซุปมะเขือม่วงของเทพากินให้หมดน่ะ จะได้หายไวๆ"
ใช่ เทพาคงรู้สึกว่ารอยยิ้มเธอเป็นมิตรมาก...
แต่ตอนนี้ฉันที่ไม่มีแรงแม้แต่จะพูด เห็นรอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มซาตาน...
คอมปาเดินเข้ามาพร้อมเข็มฉีดยาอันใหญ่ที่ใช้ทั้งรักษาเพื่อนและสังหารศัตรูอย่างใจเย็นและรอยยิ้มมาร...
...ช่วยด้วยค่าาาาาาาา TTT[[[]]]TTT ฉันยังไม่อยากตาย!!!!
"Mission Accomplish" เทพากล่าวประโยคนั้นด้วยสีหน้าร่าเริงก่อนจากไป อย่าเพิ่งไป เทพาจ้างงงงงง!!!!
....................................................................................................................................
[Last Dream's POV]
ชิ บ้าจริง เทพากับอาหนังสือมาขวางอีกแล้ว...
เจ้าวิซซาร์ดก็ได้ร่างอินฟินิตี้สไตล์อีก เล่นทำไดรว์เวอร์พังสนิท
ฉันได้เอาคืนแกแน่ โซวมะ ฮารูโตะ สคูลเลอร์ เทพา!
"รักน่ะ แฮกคุง จุ๊บๆ"
นั้น เสียงหวานๆอ้อนแฟนแบบนี้ ยัยนั้นแน่
เจ้าหน้าที่ภาคสนามจอมขโมยไอเดีบ "ดาร์กก็อปปี้"
ยัยสาวตาแดงผมเทาสั้นเดินเข้ามาหาฉันพร้อมไอโฟนปลอมพร้อมเข็มขัดแกมม่าไดรว์เวอร์อันใหม่ "ซ่อมให้แล้วล่ะ"
"คุยกับแฟนที่ไฟนอลช็อกเกอร์รึ"
"ช่ายยยย" เธอพูดได้น่าถีบจริงๆ ดู ดิ้นไปดิ้นมา มือปิดหน้าทำตัวอาย เห็นใจผีแม่ม่ายอย่างฉันหน่อยสิย่ะ!
หญิงผมเทาตรงหน้า ในชุดฟูฟ่องแบรนด์เนม(ปลอม... อีกครั้ง) ยิ้มแฉ่งหาฉันก่อนโชว์ฉันรายชื่อคู่เดท "ฉันขอดาร์กแฮกเกอร์คุงให้หาแฟนให้เธอด้วย ลองไปคุยกับพวกเขาดูสิ"
"ขอบใจ แต่ฉันจะล่าเอง" ฉันยิ้มโชว์ฟันเขี้ยว
"อ้อ ทางนู้นเสนอขาย NegaVirus สิ่งประดิษฐ์ของแฟนฉันด้วยน่ะ" เธอหมุนตัวก่อนในมือถือจะแสดงภาพการ์ดขนาดเท่าบัตรเครดิต...
เมต้าไวรัสการ์ดของพวก Vanglass ที่ Gobusters เคยจัดการนิ!
"เหอะ พอกันทั้งเธอทั้งแฟน ขโมยพวก Vanglass มาล่ะสิ"
"โธ่ๆ มันไม่กระจอกขนาดนั้น..." ดาร์กก็อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นขึ้นจนฉันเริ่มหนาวสันหลัง "...ถ้าสำเร็จ ต่อให้พวก ADSO ก็ไม่มีทางรอดหรอก มี Negaware 3 ตัวที่พร้อมทำ Mass Product แล้วล่ะ"
เธอเอาหน้ามาชิดหน้าฉัน พร้อมสายตาอาฆาต ก่อนจะแปลงเป็นสายตาสาวน้อยน่ารักอีกครั้ง "แฟนฉันเพิ่งเสนอขายให้เซย์เรย์ตนหนึ่งด้วย แต่ไม่รู้จะขายได้เมื่อไร น่าจะอีกนานเลยล่ะ"
เธอหยิบวัตถุชิ้นหนึ่งออกมา... เทคโนโลยีที่พวกเรากำลังให้ความสนใจในฐานะอาวุณรูปแบบใหม่...
เทคโนโลยีหมายเลข 1514 ที่เราได้จากการสอดแนม Yggdrasill ในโลกคาเมนไรเดอร์
Lockseed
.......................................................................................................................
ตอนต่อไป!
เวลาผ่านไป ไวจนเหลือเชื่อ เทพาได้ฝึกฝนอย่างหนักจนได้พลังใหม่มาด้วย! ยอดจริงๆ
ขณะเดียวกัน หายนะได้เกิดขึ้น เมื่อ"เซย์เรย์"ชายปรากฎตัวในโลกแห่ง Date A Live แถมเขายังเป็น"ซามูไรส้ม"ด้วย!!
และไม่จบแค่นั้น เมื่อชินโดพบว่า เซย์เรย์ที่เขาเคยผนึก ถูกล้างสมองโดยเซย์เรย์ปริศนาจากโลกคู่ขนานแห่ง Date A Live ที่ไร้ซึ่งตัวเขาอีกคน
เทพาจะหยุดสงครามที่จะทำลายความรักระหว่างเซย์เรย์กับชินโดได้หรือไหม?
เนปเกียร์และเลวีอาทานจะชนะ"ซามูไร"ส้มได้ไหม?
แล้วใครอยู่เบื้องหลังความวุ่นวายครั้งนี้!
โปรดติดตามตอนต่อไป
"ADSO : The Saga, Episode 16 : Date A Live On Stage!"
Today's lesson : จงปกป้องผู้คน ไม่ว่าเขาเป็นใคร และปกป้องเขาจากอะไร
[ERROR! UNIDENTIFIED SENTAI!]
"SSS สงครามวัตถุวิญญาณ! CHEKHOV'S GUN : NAPIER BONE!"
"TO ARU MAJUTSU INDEX! PHLEBOTINUM : IMAGIN BREAKER!"
(เฮ้อ... ซ่อมการใช้ "คะ ค่ะ" ครับผม (ค่ะ - บอกเล่า คะ - คำถาม) เดี๋ยวต้องไปซ่อมในหมวด [Info] ต่อ...)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น