ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Gallery Of Dead, Revenge Of Image! (100%)
รูปวาด... ภาพสะท้อนความจริงของสังคม
รูปวาด... ภาพสะท้อนอารมย์ของมนุษย์
รูปวาด...
ภาพสะท้อนความวิปริตและความปกติของจิตใจ
รูปวาดที่มีชีวิต...
คือภาพสะท้อนเหล่านั้น ที่มีวิญญาณในตัวเอง...
รูปวาดที่เป็นภาพสะท้อนแห่งความวิปริต
ไร้ชีวิตหรือไม่ ก็พร้อมจะแพร่โรคร้ายใส่คุณ...
.......................................................................................................
"ว่าแต่ เราจะหาแมรี่ยังไง" แกรี่สงสัย
"บางที" อีฟชี้ไปที่ภาพวาด "ถ้าเราเข้าไปในภาพวาดได้ พวกเราอาจจะตามหาแมรี่ได้ง่ายขึ้นน่ะคะ"
"Good idea!" ยูนิมาสเตอร์กล่าว "แต่เราต้องหาภาพวาดที่จะใช้เป็นประตูก่อนน่ะครับ"
"ไม่ต้องหรอก..." เรแพนมองไปที่ภาพวาดที่เป็นรูปหลุมขาวหลากสี
เขาติดต่อหายูมิ
"ยูมิ? ยังอยู่ไหม"
"อยู่คะ" เธอตอบ "ตอนนี้หนูใช้พลังป้ายจราจรกันการเข้ามาแล้วคะ"
"ดีมาก ใช้พลัง Telephone กับ พลังของกุญแจมาหาพี่หน่อยได้ไหมครับ"
สายเงียบไปซักพัก ก่อนที่มือของเรแพนจะส่องแสง
"ได้การล่ะ" เขาแตะภาพวาด ก่อนที่มันจะเปล่งแสง ตามด้วยออร่าแห่งความมืดและเซลเมเดิลท่วมออกมา
"เฮ้ย!" ทุกคนอุทาน
"ระเบิดคลื่นวิญญาณ! BINARY!"
เรแพนสร้างตารางแสงที่สามารถสร้างพายุหมุนพัดเซลเมเดิลออกไปจนเกิดช่องลมให้เทพาเข้าไปได้
"เทพา! เนปเกียร์! เข้าไป!"
สองสาวพยักหน้าก่อนบินเข้าไปด้านใน
"...หนูขอไปด้วย!" อีฟไม่รอช้าวิ่งตามไป
"เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน!" แกรี่กำลังจะห้าม แต่เรแพนยกมือขวาง
"...ผมก็คิดเหมือนกันคุณ แต่...
บางทีนี่อาจจะถูกต้องแล้วก็ได้" เรแพนกล่าวก่อนมองไปที่ภาพวาดที่กลับสู่สภาพปกติอย่างห่วงๆ
ก่อนที่จะหันมาห่วงแกรี่
"ระวังหลัง!" เขารีบไปผลักแกรี่ให้พ้นทางจาก...
ตุ๊กตาผ้าตัวเล็กที่คราวนี้มาพร้อมกับมีดเล่มเล็ก...
"มันมาอีกแล้ว!!"
หนุ่มผมน้ำเงินกรีดร้อง
........................................................................................
ยานพาราไดซ์
"บ้าชะมัด..." สึคาสะมองภาพการต่อสู้ของเหล่าการ์เดี้ยน กับเหล่าภาพที่ดันมีชีวิต
โมลาลิซากำลังพยายามงับคอเบลด
เซราห์กำลังใช้แส้สู้กับฝูงช้างไม้แกะสลัก
ทีมเบกกี้และเลวีอาทานใช้เพลิงกับน้ำทำลายงานศิลปะจำนวนมาก
ขณะเดียวกัน ทีมจาก SCP Verse ก็กำลังพยายามจะโจมตีกองทัพภาพนามธรรมที่กำลังฆ่าคนอย่างช้าๆ
"สถานการณ์ลุกลามไปใหญ่แล้ว จาก P2 ได้เป็น P3 แน่" เขาพูดกับตัวเองก่อนติดต่อเดย์ซี่และมาจิเรด ที่ได้รับอำนาจโดยตรงจากเรแพน
"จัดการได้ยัง"
"ยังเลยครับ เหวอ" มาจิเรดตอบมา เสียงของเขาบอกว่าเขากำลังหลบอะไรบางอย่าง "มาจิ มาจิ มาจิคะ เรดไฟเยอร์!!!"
"ตอนนี้มีตัวประหลาดออกมาจากแกลเลอรี่เยอะเลยคะ แถมตอนนี้แกลเลอรี่ถูกปิดตายโดยพลังของยูมิคะ ว้าย!" เดย์ซี่ร้องก่อนตามมาด้วยเสียงระเบิดจากกระสุนของเธอเอง
อาหนังสือเดินเข้ามาในห้อง "หัวหน้าหน่วย Strike มีอะไรให้ผมช่วยไหม ถ้าผมใช้เวทยุคมืด ผมสามารถทำลายงานศิลปะ'ทั้งหมด'ได้ทันทีน่ะครับ"
"แล้วใครจะหยุดนาย" สึคาสะถาม "ที่สำคัญ ถ้านายใช้เวทนั้น... พวกเราจะส่ง Verse นี้กลับไปยุคก่อนการปฎิวัติอุตสหกรรมแน่นอน"
"คร้าบๆ..." อาหนังสือนั่งลงพล่างมองภาพการต่อสู้...
ภาพเดียวที่ไม่ปรากฎ
ภาพการต่อสู้ของเทพา
ที่กำลังดุเดือด
...........................................................................................................
"KAMEN RIDER WIZARD! PHLEBOTINUM : WIZARDRAGON!"
"เอาไปกินซ่ะ!!" เทพาในร่างมาจิเรดเรียกมังกรออกมาพ่นไฟเผาทำลายปีศาจในมิติรูปภาพ
"Mirage Dance!" เนปเกียร์หมุนตัวใช้บีมเซเบอร์ฟัดทำลายปีศาจอีกฝูงหนึ่ง
พื้นที่ เคลียร์!
"เหมือนว่าเมเดิลจะทำลายความเป็นปริศนาของแกลเลอรี่น่ะ" เทพามองไปรอบๆ เธอไม่เจอปริศนาหรือความลึกลับอะไรเลย...
แต่ออร่าอันมืดมิด ไฟอันดับมืด และเสียงโหยหวนลึกลับ... ยังทำให้พวกเขาขนหัวลุก...
"แล้วไงต่อ" เนปเกียร์ถามเทพา อีกฝ่ายหลับตาก่อนตั้งสมาธิ...
เธอลืมตาขึ้นมาพร้อมเหงื่อท่วมตัว "ไม่ไหว... ไม่เอา..."
"เทพา เธอเป็นไรไป" เนปเกียร์เขย่าตัวเพื่อนผมดำ
"...เสียงกรีดร้องของเหยื่อ..." คำตอบสั้นๆของอีกฝ่าย ทำให้เนปเกียร์ต้องหยุดถาม
"งั้น... ผมจะสแกนเอง!"
ยูนิมาสเตอร์เริ่มการสแกนค้นหาเป้าหมาย...
"เจอแล้ว! บริเวณนี่มีมานาและวิญญาณรวมอยู่เยอะสุด แถมมีพลังงานจากเมเดิลเยอะที่สุดด้วย"
"ดีล่ะ! เราไปช่วยพวกเขากัน!" เนปเกียร์ยกปืนขึ้น เทพาพยกหน้าก่อนหันไปหาอีฟ
"เธอจะไปต่อไหม..."
เทพาถามเด็กสาว
เธอพยักหน้า
"โอเค บอกทิศมา เนคุง" เทพาสั่งยูนิมาสเตอร์
"ผมไม่ใช่เนวิเกเตอร์น่ะ... ตรงไป เลี้ยวขวา"
พวกเขาทำตามก่อนจ้ะเอ้กับรูปภาพ
"ตรงนี้มีรูหนอนอยู่ แต่ผมไม่รู้วิธีเปิด"
เทพามองไปที่ภาพ เป็นภาพหญิงสาวไร้แขนกำลังร้องไห้
เหมือนเดาใจออก อีฟหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา ก่อนยื่นให้เนปเกียร์
"หรือว่า... อัจฉริยะมากเลย อีฟ" เนปเกียร์เข้าใจในทันที เธอเอาผ้าไปเช็ดน้ำตารูปวาด ก่อนที่ภาพจะกลายเป็นภาพหญิงสาวยิ้ม...
และพื้นก็พลันหายไป
"อ่ะเด๊ะ?" เทพามองไปที่พื้น
แล้วพวกเราก็ร่วงลงไปทันที
"กรี้ด!!!!"
จบกัน นิยาย...
โครม!
ยังไม่จบ นางเอกยังไม่ตาย สามสาวร่วงลงมากระแทกกับพื้นข้างล่าง
"...ใครจะไปคิดว่ารูหนอนจะอยู่ตรงพื้น" เนปเกียร์ลูบก้นตัวเอง เทพาดูสภาพอีฟ
"ถึงยัง" เทพธิดาถามดีไวซ์
"ถึงแล้ว"
"แล้ว แมรี่อยู่ไหนเนี่ย" เทพาหันไปมองรอบๆ ก่อนเห็น...
ภาพคนจำนวนมาก กำลังอ้าปากค้าง แขนขาไม่ขยับ และพวกเขากำลังหายใจลำบาก น้ำลายไหลออกมาจากปาก...
เทพาเข้าไปดูใกล้ๆ "ยูนิมาสเตอร์ ฟังก์ชั่นรักษา"
"ใช้คาถาของมาจิเรนเจอร์สิ"
"โอเคๆ จำได้ว่ามาจิเรนเจอร์ไม่มีเวทรักษา แต่... มีเวทสำหรับล้างคำสาป ลองดูล่ะกัน จิรุมะ มาจิ มาจิ มาจิเน่!"
"CURSE REMOVE! UPGRADED!"
เวทของมาจิเรนเจอร์ไหลเข้าสู่ร่างของเหล่าเหยื่อ ก่อนจะรักษาอาการพวกเขา
"ค่อยยังชั่ว" เทพาถอดหายใจเมื่อมองเห็นว่าร่างของชายหญิงเริ่มขยับอีกครั้ง... แม้บางร่างไม่
เนปเกียร์เปิดจอทันสกรีนของตน "เทพาซัง ฉันว่ามันคุ้นๆน่ะ"
"ใช่" เทพาพยักหน้า
"ฉันลองหาข้อมูลแล้ว อาการของพวกเขาคล้ายกับโรคบาดทะยักมาก" เนปเกียร์โชว์ภาพให้ดู "โรคนี้ จริงๆต้องใช้ยาปฎิชีวนะ ยาคลายกล้ามเนื้อ แอนติทอกซินและทอกซอยด์... และมันไม่น่าจะรักษาได้ด้วยเวทล้างคำสาปน่ะ"
"แต่พอนึกๆดูแล้ว ศัตรูเรา... ถือดอกกุหลาบไม่ใช่เหรอ..." เทพาหันไปมองด้านบน "โผล่ออกมาได้แล้ว แมรี่!"
จากด้านบน แมรี่...ที่ตอนนี้ล้อมด้วยลวดหนามและก้านดอกกุหลาบสีเขียวค่อยๆโผล่ออกมาจากความมืด...
พร้อมรอยยิ้มน่ารัก... กับมีดในมือ....
..............................................................................................................................
"ไปให้พ้นน่ะ!!" แกรี่ถีบตุ๊กตากระเด็น "มากันไม่หมดไม่สิ้น"
เลดี้อินเรดชกตุ๊กตาที่เข้ามาใกล้ พร้อมกับอธิบาย "พวกนี้น่าจะมาจากแมรี่น่ะ!"
เรแพนมองไปรอบๆพล่างคิดวิธีกำจัดพวกมันที่ดีที่สุด
เขาหยิบ"อาวุณ"ออกมา
มันคือ...
ทริคเกอร์แม๊กนั่ม! แต่แตกต่าง! ตรงด้านจับถูกโมดิฟายให้สามารถใส่ไกอาเมมโมรี่ได้
เรแพนถีบตุ๊กตาอีกตัวก่อนใส่ไกอาเมมโมรี่เข้าด้ามจับ
"LUNA! ABILITY DRIVE!"
ก่อนลั่นไกยิงกระสุนนำวิถีใส่
"พวกนายนี้เป็นพ่อมดแม่มดหรือไงกัน" แกรี่ตะโกนถาม
เรแพนยิ้มพล่างส่อยรูปปั้นจากด้านหลัง "การ์เดี้ยนแห่งแอ็ดโซครับ"
แล้วเรแพนก็หยิบไกอาเมมโมรี่สีน้ำตาลเข้มพร้อมอักษรตัวบีที่เขียนในลักษณะกระสุนเรียงรายเป็นตัวบี
เขาใส่ลงช่องด้านบนของปืนก่อนดันช่องมันขึ้นจนเป็นรูปด้านล่าง หรือก็คือเข้าแม็กซิมั่มโหมด
"BULLET! MAXIMUM DRIVE!"
"เรแพน ช็อต!" เรแพนยิงกระสุนสีน้ำตาลอำนาจทำลายล้างสูงขึ้นเหนือหัวก่อนมันจะแยกไปพุ่งทะลุหัวของเหล่าตุ๊กตานักฆ่าจนหมด
หนุ่มสก็อตมองไปรอบๆพื้นที่ก่อนจะรีบวิ่งนำแกรี่ไปยังทางออก
"ถึงแล้ว! นายรีบหนีไปซ่ะ ผมจะจัดการทางนี้เอง"
แกรี่กำลังจะวิ่งหนี แต่เขากลับไม่ทำ
"ไม่ได้หรอกครับ... อีฟยังอยู่ในนี้ ผมยังไปไม่ได้..."
"รีบไปเถอะครับ ผมจัดการ..."
โทรศัพท์เรแพนดัง เขาชะงักเมื่อได้ยินรินโทน มันไม่น่าจะมีใครโทรมาได้
แต่พอเขามองเบอร์ ก็รู้ทันที
"คุณอาหนังสือครับ มีอะไรเหรอครับ"
"ฟังน่ะ เรแพน สถานการณ์บานปลายมาก ตอนนี้ Founder จาก SCP กับ TSAB และ Libra 3 คนอนุมัติการใช้อาวุณทำลายล้างแรงสูงแล้ว" เสียงอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความกังวล "เขามีเวลาให้เก้าสิบนาทีในการอพยพ ก่อนที่เราจะถล่มแกลเลอรี่ทั้งโลกทิ้ง!"
"ไม่ได้น่ะครับ!" เรแพนเถียงสูง
"...ผมทำไม่ได้" อาหนังสือตอบเสียงเศร้า "ผมจะขอ Over Master ให้ทำการโอเวอร์ไรด์คำสั่งแล้วกันครับ... แต่นายรีบพาทุกคนออกมาซ่ะ!"
สายถูกตัดไป เรแพนกัดฟันกรอดๆ...
เขาติดต่อสามสาวในมิติรูปภาพไม่ได้แล้วด้วย...
..........................................................................................................................................
"แมรี่... ไม่สิ ตอนนี้เธอคือ 'Tetanus Yammy' มากกว่า" เทพามองไปที่หญิงสาวผมเหลืองที่ดวงตาเบิกโพล่งใหญ่โตจนน่ากลัว...
"...จิกะ มาจูนะ"
"GUARD!" บาเรียแสงพลันปรากฎรอบร่างอีฟ
"อยู่ในนั้นน่ะอีฟ เธอจะปลอดภัย" เนปเกียร์ยกกันเบลดขึ้นก่อนเล็งไปที่แมรี่ และยิง!
แมรี่หลบอย่างว่องไวก่อนเรียกเถาวัลย์หนามหลากสีพุ่งใส่สองการ์เดี้ยน
"มาจิโร่ มาจิคะ!"
"SELF POWER SPEED SENSE UP!"
พลังกาย ความเร็ว และประสาทสัมผัสของเทพาพลันเพิ่มพูนขึ้น ก่อนที่เธอจะใช้ดาบฟัดเถาด้วยความเร็วสูงจนไม่เหลือซาก
"เธอคงอยากออกมามากสิน่ะ ถึงยอมรับพลังของยามี่" เนปเกียร์กล่าวก่อนพยายามยิงฝ่าดงหนาม
"...ไม่หรอก เกียร์จัง" เทพาแก้คำพูดเพื่อน "แมรี่แค่ถูกกิเลสที่เพิ่มพูนโดยเมเดิลบังตา"
"ว่าไงน่ะ?"
เทพามองไปแมรี่ ก่อนจะมาที่ Verse Bookmark อันใหม่ของเธอ "...เธอไม่ได้เกิดมาแล้วมีคนสอนเหมือนพวกเรา เธออยู่เดียวดายในโลกแห่งภาพ แค่อยากมีชีวิต... แค่อยากมีเพื่อน"
"..." ทั้งการ์เดี้ยนและยามี่หยุดฟัง
"...ฉันจะเติมเต็มความต้องการนั้นให้แมรี่เอง... และฉันจะปกป้องโลกนี้ด้วย!" เทพาใส่ Verse Bookmark ลงไป
"KAMEN RIDER OOO! PHLEBOTINUM : O MEDALS!"
ยูนิมาสเตอร์แปลงจากมาจิสติ๊กเป็นเมดาจาลิเบอร์ดังภาพล่าง
"เอาล่ะ... Let's begin our saga!"
"หุบปากไปซ่ะ!" แมรี่ที่คลุ้มคลั่งยิงกระสุนหนามใส่ เทพาบินหลบทั้งหมดอย่างรวดเร็วก่อนใช้ดาบฟัดกระสุนหนามที่หลุดเข้ามา
"Celestial Servance!" เนปเกียร์ยิงลำแสงทำลายล้างมหาศาลใส่แมรี่หวังสลายหนาม แต่อีกฝ่ายก็บินหลบ ทำให้หนามเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่หายไป
แมรี่ไม่รอช้ายิงสีใส่เนปเกียร์... และสีก็ดันทำตัวเป็นกาว ผนึกอีกฝ่ายให้อยู่แต่ด้านล่าง
"แย่ล่ะ... อย่างนี่ก็บินไม่ได้สิ" เนปเกียร์ที่เปื้อนสี ใช้อาวุณตนเล็งไปยังศัตรูก่อนพยายามยิงไล่ตาม
"ไม่ให้จัดการได้หรอก... ฉันจะฆ่าแกซักคนแล้วออกไปยังโลกภายนอก!!"
"ไม่มีทาง!" เทพาตะโกนไล่หลังระหว่างบินไล่จี้ "พวกเราจะพาคุณออกไป โดยไม่ต้องมีการเสียเลือดเนื้อ!"
"โกหก! พวกผู้ใหญ่และวัยรุ่นอย่างพวกแกมันก็แค่คนโกหก!"
"...แมรี่..." อีฟมองสาวผมทองจากในบาเรีย
แล้วเทพาก็ถึงคราวซวยเมื่อแมรี่ยิงสีจำนวนมากใส่ พลางเรียกหนามแหลมและตะปูออกมาทุกทิศทาง
"ขอพลังหน่อยน่ะ Tajador!"
พลังแห่งเพลิงจากเมเดิลแห่งวิหก แผดเผาทุกสิ่งในรัศมีของเธอจนหมดสิ้น
แมรี่เห็นไฟก็เริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว...
"ไม่... ไม่อยากโดนเผา ไม่เอาอีกแล้ว!!"
"Nice job breaking it, Thepha" ยูนิมาสเตอร์บอกกับเธอ
"ไม่ต้องห่วงคะ... ฉันจะหยุดเธอเดี๋ยวนี้แหละ FINAL OO BASH!"
"FINAL OOO BASH!"
แล้วเทพาก็ใช้ดาบฟัดร่างแมรี่ ห้วงมิติขาดเป็นสองท่อนก่อนประกอบกันเหมือนเดิม...
ยกเว้นแต่ยามี่แห่งบาดทะยัก...
บึ้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เมเดิลกระจายออกมาทั่ว พร้อมกับ... มีด!
"เทพา!" เนปเกียร์ยิงทำลายมีดนั้นจนสิ้นซาก...
เทพามองไปยังซากยามี่ ก่อนเห็นร่างแมรี่นอนอยู่ตรงพื้น ร่างเธอเปื้อนไปด้วยฝุ่น หายใจขาดช่วง...
เทพาปลดร่างแปลงตน แม้รู้ว่านั้นอันตรายมากสำหรับเธอและอีฟเองก็ตาม
อีฟ เนปเกียร์ตามไปสมทบ
"เป็นไรมากไหม" เทพายื่นมือมาหมายช่วยให้รูปภาพน้อยลุกขึ้น
เธอปัดมือ "ไม่! ฉันไม่เป็นไร"
อีฟเดินเข้ามาหา "แมรี่..."
เธอมองมาที่อีฟ "อีฟ... ทำไมเธอไม่อยู่กับฉัน... ทำไมเธอฆ่าฉัน..."
อีฟไม่ตอบ... เธอเดินเข้าไปกอดหญิงสาวผู้ก่อเหตุ
"ฉันขอโทษน่ะ แมรี่..." อีฟพูดสั้นๆ ได้ใจความ
แมรี่กอดกลับก่อนมีน้ำตาซึมออกมา
"แมรี่... " เทพาหลับตา "...เธอเป็นรูปภาพที่มีจิตใจ ฉันเข้าใจดีว่า การไม่มีเพื่อนและไม่มีชีวิตจริงๆนั้นมันคงโหดร้าย จนกิเลสของเธอทำให้เธอคลุ้มคลั่ง..."
"...แต่ฉันเชื่อว่า หลังจากวันนี้ไป... สิ่งที่เธอต้องการ จะเป็นจริงในที่สุด... และเธอจะไม่ก่อเรื่องแบบนี้อีก"
เนปเกียร์มองไปที่สองสาวก่อนหันไปหาเทพา "เอาไงต่อล่ะ เทพาซัง"
"ออกจากที่นี้กัน" เทพาหยิบ Verse Bookmark "แต่นั้นหลังจากเรามอบสิ่งนี้ให้แมรี่น่ะ... สิ่งนี้จะทำให้เธอได้อยู่กับอีฟ และหยุดหายนะนี้ ในพริบตา"
เธอใส่มันลงยูนิมาสเตอร์
"IB!"
ก่อนกดลง
"DIABOLUS EX MACHINA : MARRY!"
ร่างของแมรี่เปล่งแสง ก่อนแสงจะจางหายไป เธอคลายอ้อมกอดก่อนหันมาหาจอมเวท "เธอทำอะไรฉันน่ะ"
"...ทำให้เธอเป็น'มนุษย์'ไงล่ะ"
.....................................................................................................
ห้องประชุมในยานลับ
"ผมไม่คิดว่าเราควรยกเลิกการใช้ปืนใหญ่น่ะครับ" O5-1 เถียงกับอาหนังสือในฐานะ "Over Clear Lens Master"
"แต่ฉันไม่เห็นด้วย!" หญิงสาวผู้ถูกเรียกขานในองค์กร ADSO ในนามของ "ไลบราจากนรก" เถียง "การกระทำนี้เป็นสีดำอย่างชัดเจน"
"ฉันเห็นด้วยกับท่านยมบาท" หญิงสาววัยรุ่นผู้ถูกเรียกว่า "Over Red Hat Master" กล่าว "มันโหดร้ายและฉันไม่ชอบ"
"ผมเห็นด้วยครับ จากการค้นหาข้อมูลของผมแล้ว" ชายผู้ชอบถือหนังสือตลอดเวลา "Over White Hat Master" สนับสนุน "ถ้าเราจัดการต้นเหตุได้ เราก็สามารถยับยั้งหายนะครั้งนี้ได้ครับ"
"หึๆ โลกสวยจริงๆน่ะ คุณไรเดอร์ คุณพริตตี้เคียว" การินในฐานะ Over Black Hat Master หัวเราะเยาะ "...ผมกำลังสงสัยว่าลูกสาวสุดที่รักของเลนส์ของเรา กับเทพธิดาหน้าใหม่จะเอาไหวหรือเปล่า..."
เขาหันไปทางอาหนังสือที่นั่งข้างๆสาวคนหนึ่ง
ฮายาเตะถอดหายใจ เธอที่มาฐานะ "Founder Of TSAB" รู้สึกหนักใจมากที่ต้อนยืยนันความคิดเดิม "การิน... โทษคะ แบล็กแฮทพูดถูก ถ้าเรารีรอไม่ใช้อาวุณนี้ หายนะ PA "Paranormal Appearance" P2 นี้อาจจะเลื่อนระดับเป็น XC "Civilization Collpase" P3 ได้น่ะคะ"
การประชุมควรจะยาวกว่านี้ 2 นาทีหากไม่มีใครบางคนเดินเข้ามา
แน่นอนว่าห้องนี้ลับและมีการป้องกัน คนที่เข้ามาได้ย่อมมีไม่กี่คน...
นั้นคือระดับ Omega, Zeta...
และเลขาพวกเขา
คนที่เข้ามาครั้งนี้คือ...
ไอเอ แห่ง Vocaloid Verse เลขาของอาหนังสือ สคูลเลอร์ในฐานะ Over Clear Lens Master
"ขออภัยที่มารบกวนคะ อาหนังสือเลนส์ซามะ" ไอเอโค้ง "คุณเรแพนมีรีเควสคะ"
"ขออนุญาตใช้อาวุณ?" O5-1 ถาม
ไอเอยิ้ม "ไม่คะ ภารกิจเราจบแล้ว พวกเขาหยุดหายนะได้คะ"
อาหนังสือยิ้มน้อยๆ ในขณะที่ Red Hat กระโดดดีใจ สมาชิกอีกหลายคนถอดหายใจ บางคนเฉยๆ
การินเป็นหนึ่งวนพวกเฉยๆ
"แล้วรีเควสอะไร" อาหนังสือถาม "ไอเอจัง"
..............................................................................................................................
แล้วโลกอีกใบก็รอดจากอันตรายได้
หายนะที่เกิดขึ้น แม้สร้างความเสียหายใหญ่หลวงแก่วงการศิลปะ แต่โดยรวมก็ไม่มีอะไรมากมายนัก...
นับว่าโชคดีที่เทพาจัดการแมรี่ได้ทัน...
ว่าแต่พวกเขาอยู่ไหนล่ะ
คำตอบ : S-02-Beta-07 "Pink Akira" ศูนย์วิจัยเวทมนตร์ใน TSAB Verse
เทพาพาแมรี่ เลดี้อืนเรด และเลดี้อินบลูมาแห่งเจ้าหน้าที่จาก SCP, TSAB และ ADSO วิจัย
"แล้ว... พวกรูปภาพจะเป็นยังไงต่อไปเหรอคะ" เทพาถามเจ้าหน้าที่
"พวกเราจะนำไปเก็บไว้ที่ Jailer และให้การดูแลอย่างดีครับ" เขาตอบ "คุณเรแพนยื่นข้อเสนอไปแล้ว อีกไม่นานคงจะดำเนินการ"
"...สรุปแล้วฉันก็ไม่ได้เจออีฟอยู่ดี" แมรี่จ้องมาที่เทพา กับเนปเกียร์
"แน่ใจน่ะ?" เรแพนเดินเข้ามา... พร้อมกับอีฟและแมรี่!
"อีฟ!!" แมรี่กำลังจะวิ่งเข้าไปหา แต่นักวิจัยจับไหล่พล่างส่ายหน้า
แต่อีฟเป็นฝ่ายเข้าไปกอดแทน "ดีจังเลยน่ะ ยินดีด้วย แมรี่ ที่ตอนนี้เธอก็เป็น..."
"มนุษย์ ใช่... แล้วฉันล่ะ" เลดี้อินเรดสงสัย
"ถึงพวกคุณจะไม่ใช่มนุษย์... แต่พวกคุณก็มีสิทธิที่จะมีชีวิตอยู่" เนปเกียร์กล่าว "พวกเราจะทำให้แน่ใจว่าพวกคุณและภาพในแกลเลอรี่จะไม่ถูกทำลายคะ"
แกรี่เกาหัวด้วยความงงที่ตนเองถูกลากตัวมา "ว่าแต่พาเรามาที่นี้ทำไมครับ เราเป็นประชาชนธรรมดาน่ะ"
"อ้อ ผมยื่นคำร้องให้ทำการลบความจำคนทั้งโลกครับ" เรแพนอธิบาย
เทพากับเนปเกียร์หันมามอง "ห๊า!!!!"
"ผมคิดว่าหากไม่ทำอย่างนั้น แกลเลอรี่ต่างๆจะถูกทำลาย งานศิลปะจะกลายเป็นปีศาจ" เรแพนมองมาที่แมรี่ "...นั้นคือเหตุผลครับ"
"งั้นก็จะไม่มีใครจำเหตุการณ์ที่พวกเราช่วยเขาน่ะสิ" เนปเกียร์ประท้วง
"หน้าที่หนึ่งของพวกเราคือปกปิดความลับเรื่องนี้น่ะ" เรแพนยื่นคู่มือเจ้าหน้าที่ให้ดู "อย่าลืมสิ... ถึงผมเองก็ไม่ชอบ"
"พวกเธอจะมาหาฉันหรือเปล่า" แมรี่ถามอีฟ
เธอพยักหน้า "แน่นอน!"
แกรี่หันไปมองทางอื่น "เหอะๆ เราจะมาได้เปล่า"
"ได้"
ทุกคนหันมาที่เทพา
"แค่มีเงื่อนไขหนึ่งข้อ... คุณอีฟกับแกรี่ต้องสัญญาว่าจะไม่เผยแพร่เรื่องราวขององค์กรเรา และต้องทำสัญญาเป็นฟรีแลนซ์คะ!"
เทพายื่นเอกสารให้เซ็น พร้อมรอยยิ้มบนหน้า
"...เอางั้นก็ได้ เพื่ออีฟและแมรี่" แกรี่ยอมทำตาม "ว่าแต่หากฉันไม่ทำล่ะ"
ชายสวมหมวกเดินเข้ามา
"ฉันก็แค่ลบความจำนาย ก็แค่นั้นแหละ"
แล้วก็เดินจากไป
เรแพนกับเทพามองหลังอีกฝ่าย... เขาใส่ชุดเครื่องแบบของ SCP Foundation
"อัลโต เคลฟ..." เรแพนเอ่ยชื่อ
"พี่เรแพนรู้จักเขาเหรอคะ" เทพาถาม
เนปเกียร์พยักหน้า "ฉันเองก็รู้จัก เขาเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่คนสำคัญในหน่วยย่อย Containment เลยล่ะ ว่ากันว่าเขาเป็นซาตานด้วย"
"อืม... ฉันน่าไปเจอเขานะ"
"แหมๆ งานการไม่กะทำเลยน่ะ ลูกรัก"
เทพาหันขวับไปด้านหลัง ก่อนเห็นพ่อตนกำลังยื่นอยู่
"คุณพ่อ!" เทพาวิ่งเข้าไปกอด "มีงานอะไรให้หนูทำเหรอคะ"
"เยอะ" อาหนังสือยื่นรายการให้ดู เทพาพยักหน้า เป็นสัญญาบอกว่าพร้อมทำให้ก่อนเธอจะเดินนำหน้าด้วยความเร็วสูง
"... 30 กว่ารายการ... ไวเหรอนั้น...." เรแพนกับเนปเกียร์ที่เหลือบเห็นรายการพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย....
...........................................................................................................................................
ขณะเดียวกัน...
"HIGH TOUCH! SHINNING STRIKE! KIRA KIRA! KIRA KIRA!"
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
วิซซาร์ดที่เพิ่งได้ร่างใหม่ Infinity Style ก็สับร่างแฟนธ่อมประจำตอนทิ้ง
โดยไม่รู้ถึงวีรกรรมของเทพาและเนปเกียร์เลย...
ขณะเดียวกัน ชายคนหนึ่งมองการต่อสู้จากด้านบนด้วยความไม่สบอารมณ์...
เขาคือ"พ่อมดขาว" หรือ (Spoiler) Kamen rider Wiseman
"ชิ บ้าชะมัด..." เขาเดินหันหลังก่อนเจอ... เด็กนักเรียน!?
เขาอยู่ในชุดนร.สีขาว ปักชื่อด้วยด้ายสีน้ำเงิน สวมแว่นสีฟ้าที่สีดำลอกออกมา ผมสั้น และกำลังดื่มโค้ก
"สวัสดีครับ คาเมนไรเดอร์ไวซ์แมน ไม่สิ" เขาใช้ดวงตาสีดำมองมาที่จอมเวท "คาร์บังเคิล แฟนธ่อม"
"หืม... เจ้าพูดอะไรของเจ้าน่ะ"
"ผมแค่ผ่านทางมา มาดูความยิ่งใหญ่ของคาเมนไรเดอร์วิซซาร์ด อินฟินิตี้สไตล์... หลังเห็นชัยชนะของเทพาแล้ว" เขายื่นโค้กมาให้ "วักหน่อยไหมครับ"
คำตอบ
"EXPLOSION! NOW!"
บึ้ม!! พื้นที่เด็กยืนอยู่ระเบิดทันที
พ่อมดขาวกำลังจะเทเลพอร์ทหนี... แต่ก็เจอเรื่องประหลาดใจ!
พอฝุ่นจาง ที่ปรากฎตรงหน้าคือ...
ร่างไรเดอร์อันคล้ายคลึงกับเขาและวิซซาร์ด เขาสวมผ้าคลุมสีขาว หน้ากากบริเวณหูมีปีกนกเล็กๆทั้งสองด้าน หน้ากากคล้ายคลึงกับอินฟินิตี้สไตล์ แต่ทั้งร่างเป็นสีขาว เกราะอกเป็นสีขาวเช่นกัน
เข็มขัด เหมือนกับวิซซาร์ด แต่ขอบเป็นสีขาวแทนที่จะเป็นเหลืองหรือแดง
"แกเป็นใคร" พ่อมดขาวถาม
"เฮ้ยๆ ระเบิดใส่กันแบบนี้ยังจะถามชื่อผมอีกน่ะ บอกให้ก็ได้" เขาโชว์แหวนให้ดู "ผมคือ'คาเมนไรเดอร์ เฮลเว่น' ที่ไม่ได้เฮลเว่นลี่มากตามชื่อ"
เขาก้มมองมาที่แขนตนเองเสมือนหนึ่งตัวเองสวมนาฬกา "โอ๊ะ สายแล้ว ผมขอตัวก่อนน่ะ"
"TELEPORT! FOR ME!"
เขาสแกนแหวนก่อนหายตัวไป
พ่อมดขาวหารู้ไม่ว่า เขาปะทะกับ 'เมดเกอร์' เมื่อกี๊เอง....
..........................................................................................................................................................
บทเรียนวันนี้ "จงควบคุมความอยากของตน"
"KAMEN RIDER OOO! PHLEBOTINUM : O MEDALS!"
ตอนหน้า
เทพา อาหนังสือ วิซซาร์ด และสองเนปเดินทางสู่ ไซต์ 19 ของ "สถาบัน SCP" เพื่อพัฒนาแหวน!
แต่แล้วก็เกิดเรื่องเมื่อ D.A.T และเหล่าเคออสโจมตีสถาบันพร้อมกัน ทำให้ SCP ที่เป็นหญิงสาวหลุดออกมาด้วย
พวกเขาจะทำอย่างไร! เมื่อการกักกันวัตถุเหนือธรรมชาติสุดอันตรายล้มเหลว! โปรดติดตาม
ADSO : The Saga ตอน So, Contain Paranormal! Girls!
รูปวาด... ภาพสะท้อนอารมย์ของมนุษย์
รูปวาด...
ภาพสะท้อนความวิปริตและความปกติของจิตใจ
รูปวาดที่มีชีวิต...
คือภาพสะท้อนเหล่านั้น ที่มีวิญญาณในตัวเอง...
รูปวาดที่เป็นภาพสะท้อนแห่งความวิปริต
ไร้ชีวิตหรือไม่ ก็พร้อมจะแพร่โรคร้ายใส่คุณ...
.......................................................................................................
ประเทศญี่ปุ่น Verse #68-01
เทพากำลังยืนเร่งพลังเวทในตัวหาสิ่งผิดปกติ
ตอนนี้ทีมของพวกเขาถูกแบ่งเป็นสี่ทีมไปปกป้องประเทศฝรั่งเศส เยอรมัน USA และ ญี่ปุ่น
และทีมญี่ปุ่นมีเทพา เนปเกียร์ ยูมิ เรแพน และเดย์ซี่
"หาเจอ เทพาซัง" เนปเกียร์ถามเทพาในร่างยูนิเมจิคเชี่ยน
"...ยังเลย เหลือเวลาเท่าไรก่อนถึงเดตไลน์คะ" เทพาถามเพื่อน
" 45 นาที" เนปเกียร์ตอบกลับมา
"เจอตำแหน่งแล้วจ้า!!!" ยูนิมาสเตอร์ตะโกนก่อนแสดงภาพฉายกลางอากาศให้เห็น
ตำแหน่งนั้นคืองานจัดแสดงผลงานของ Guertena Gallery
"ทุกคน! รีบไปกันเถอะครับ!!" เรแพนกล่าวก่อนเดินนำพวกเขาไป
"เดินช้าไปคะ เราต้องเทเลพอร์ต!" เทพาแนะนำ
"พี่รู้... แต่..." เรแพนชี้ไปที่ภาพ "...คนเยอะไม่ใช่เหรอ"
"ตอนนี้เรื่องความปลอดภัยของโลกสำคัญกว่าคะ!!"
ยูมิหยิบสมุดขึ้นมา "ทุกท่านคะ... หนูมีวิธีดีกว่านั้นคะ"
เธอสูดลมหายใจ "ช่วยทีน่ะคะ คุณกล่องแดง MAP!"
พรึบ! พริบตาเดียว พวกเขาก็มาโผล่ที่แกลเลอรี่
"อ่ะเด๊ะ?" เดย์ซี่กับเนปเกียยร์ถึงกับอึ้ง ทึ้ง งง
ยูมิมองไปที่แกลเลอรี่ "นั้นคือ..."
"เป้าหมายเรา รีบไปสมทบพวกมาจิเรนเจอร์เถอะคะ!" เทพารีบหาขบวนการจอมเวท
"พวกเธอเองเหรอ ทีมสนับสนุนของเรแพนคุง" ชายผมดำในชุดสีแดงเดินเข้ามา พร้อมกับพี่น้องอีกสี่คนในชุดสี่สี
"คุณคือมาจิ...." เทพาถูกปิดปากโดยเรแพนก่อนจะพูดว่ามาจิเรด
"โลกนี้ มีซูเปอร์เซนไตฉายน่ะ พูดแบบนั้นออกไป งานเราได้ยากกันพอดีน่ะครับ" เรแพนบอกก่อนเอามือออกจากปากเธอ
"ที่นี้น่ะหรือ ที่ๆกำลังจะเกิดเหตุขึ้น" ชายในชุดแดง โอซุ ไค หรือมาจิเรดจ้อง
"ข่าวด่วน! หัวหน้าบาร์โค้ดของเราแจ้งว่าทีม Mage Killer กำลังปะทะกับพวก Dark Side Of Voice!" โอซุ มากิโตะ ผู้เป็นมาจิกรีนและเป็นพี่ใหญ่สุดแจ้งข่าว
"แสดงว่าดาร์กไซด์ออฟวอซ์อยู่เบื้องหลังจริงๆด้วย" เรแพนมองมาที่นาฬกา "แล้วตอนนี้พวกเพื่อนผมกับทีมอื่นล่ะครับ"
"คุณแดเนียล เน็กเธอร์ เซราห์ได้รับคำสั่งให้ไปปกป้องโอซากาคะ" โอซุ อุราระ มาจิบลูตอบ
"ทีมของเบลดกำลังเข้าตรวจสอบแกลเลอรี่ในอเมริกาคะ" โอซุ โฮกะ มาจิพิงค์เพิ่มเติม
"นั้นคือที่เรารู้ แล้วตอนนี้มีแผนอะไรไหมล่ะครับ หัวหน้าเรแพน" โอซุ ซึบาสะถาม
เรแพนหันไปหายูมิ "ยูมิ เธอมีพลังลบล้างพวกสิ่งเหนือธรรมชาติไหม?"
ยูมิพยักหน้า "ถ้าใช้พลัง Scientific Method ของคุณลุงเบคอน หนูสามารถสลายสิ่งเหนือธรรมชาติและวิเคราะห์เหตุการณ์ต่่างๆได้ แต่... หนูต้องเห็นมันก่อน"
เทพากังวล "อีกปัญหาคะ พี่เรแพน พวกมันมีเซลเมเดิลซึ่ง... คลุมเครือระหว่างวิทย์กับไสย์น่ะคะ เคยมีการทดลองให้คุณโทวมะสลายเซลเมเดิลแล้ว ผลลัพธ์ออกมาคือล้มเหลว"
เรแพนนิ่วหน้าก่อนออกคำสั่ง "เอาล่ะ ยูมิ มาจิกรีน มาจิบลู มาจิเรด ตรวจสอบรอบนอก คอยคุ้มกันคนข้างนอก หากผมส่งสัญญาณ ทำยังไงก็ได้เพื่อไม่ให้ผู้คนเข้าแกลเลอรี่ ยังไงก็ได้!"
"ครับ/คะ"
"เนปเกียร์ เทพา มากับฉัน มาจิเยลโล่ มาจิพิงค์ เดย์ซี่ หากทุกอย่างผิดพลาด แจ้งศูนย์ให้ส่งกำลังพลมาเพิ่มด้วย!"
"โอเค!" โฮกะพยักหน้า
"เอาล่ะ แยกย้าย!" เรแพนบอกก่อนวิ่งเข้าไปข้างในพร้อมกับทีมตน
................................................................................................
ในขณะเดียวกัน เด็กหญิงผมน้ำตาล "อีฟ" กำลังเดินอยู่ข้างชายตัวสูงผมยุ่งๆสีน้ำเงิน "แกรี่"
"แกรี่" อีฟดึงเสื้อ "คุณว่าเราจะเจอแบบนั้นอีกไหม"
"ไม่หรอกน่ะ... ฉันเชื่อแบบนั้น"
เขาได้ยินเสียงคนวิ่ง
ก่อนที่...
โครม!!!!
เนปเกียร์จะชนร่างแกรี่จนล้มคู่
"นี่ คุณครับ!" แกรี่ดุ "อย่าส่งเสียงดังแบบนี้สิคะ"
"ข ขอโทษคะ" เนปเกียร์กล่าว เทพาวิ่งมาดู
"ไม่เป็นไรใช่..." แล้วเธอก็หยุดหายใจ...
เมื่อวานเธอเพิ่งเล่นเกม Ib...
"... แย่แล้ว..." เทพาอุทานก่อนกดที่อุปกรณ์แฮนด์ฟรีที่แนบหูไว้ "พี่เรแพนคะ ขอคำสั่งเปิดเผยความลับระดับ Beta แก่ประชาชนคะ!"
"เกิดอะไรขึ้น!" เสียงเรแพนดังออกมา
"หนูเจอ... อีฟกับแกรี่" เธอบอก "...และหนูคิดว่าเราต้องรีบพาเขาออกจากแกลเลอรี่ เดี๋ยวนี้!!!"
"ทำไม เทพา อธิบายให้ผมที ผมกำลังหา..."
"...พี่เรแพน?"
"ผมสัมผัสพลังวิญญาณแถวนี้ได้... จากภาพนี้"
"ภาพอะไรคะ?"
"มันเขียนว่า... แมรี่"
เทพาสะอึ้กก่อนหันไปหาอีฟอย่างช้าๆ
"เธอ... รู้ชื่อพวกเราได้ยังไง" แกรี่ถามก่อนรีบเอาตัวมาขวางเทพากับอีฟ
"คุณต้องออกจากที่นี้!!!" เทพามิสนจะตอบคำถาม เธอเดาได้เลยว่าหากสองตัวเอกของเกม Ib ไม่รีบหนี
"เทพา นี่มันเรื่องอะไรเหรอ!?" เนปเกียร์ถามเทพาด้วยความสงสัย
"ถ้าทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ฉันคาดเดาไว้ พวกเขาสองคนนี้เคยมาที่แกลเลอรี่บ้านี้ก่อนที่จะโดนขังในโลกแห่งรูปภาพ และถ้าฉันเดาไม่ผิด พวกเขาเผาแมรี่ทิ้ง!" เทพาอธิบายเรื่องราวในเกม
"พวกคุณ..." แกรี่หน้าซีด รู้ชื่อไม่แปลก แต่รู้เรื่องละเอียดแบบนี้... "เป็นใครกัน"
"ชะอุ้ย" สองสาวรู้แล้วว่า งานเข้า
"พวกพี่รู้จักแมรี่ด้วยเหรอคะ" อีฟถาม
"จ้ะ" เทพาตอบ ก่อนมีสายเรียก "เรแพน มีแผนอะไรไหม"
"ถ้าผมใช้เนเปียร์โบนท์หมายเลขศูนย์สลายอาถรรพ์ในภาพนี้ได้ ทุกอย่างก็จะลงตัว แต่ตอนนี้มีคนมากเกินไป..."
"ฉันจะเรียกความสนใจให้เอง" เทพากล่าวก่อนหยิบ Verse Bookmark ออกมา "ดีล่ะ ขอแรงหน่อยน่ะ K-ON!"
เธอกำลังจะใส่ จู่ๆก่อนมีโซ่โผล่มาจากภาพอีกด้าน...
ชื่อภาพ? Lady In Blue
"...แย่แล้ว" เทพาพยายามสลัดโซ่ให้หลุด ตอนนี้เธอได้ยินเสียงวีดร้องจากคนรอบๆ
"พี่เรแพน! มันรู้ตัวแล้ว! หนูกำลังโดนลากเข้าไป" เทพากล่าว "ยูนิมาสเตอร์!"
"ดีน่ะที่เรา'คอสเพลย์'อยู่ AXE FORMATION!" ดีไวซ์ของเธอกลายเป็นขวานก่อนที่เทพาจะฟาดมันลงบนโซ่
"เนปเกียร์! ไม่ต้องปกปิดแล้ว แปลงร่างเลย!"
ไม่รอช้า เนปเกียร์แปลงเป็นเพอเพิ้ลซิสเตอร์ทันที
"ขอคำสั่งคะ พี่เรแพน!" เทพาตะโกนถาม
เงียบกริบ...
"พี่คะ..."
"คุณเรแพน ได้ยินไหม?" เพอเพิ้ลซิสเตอร์ถามซ้ำ....
เงียบชี่... ก่อนจะมีเสียงตอบกลับมา
"มีข่าวไม่ดี แมรี่หลุดออกมาจากภาพวาด... ตอนนี้กำลังยิงเซลเมเดิลใส่ผู้เข้าชมงาน... ผมเองก็เกือบไป"
"พวกเราจะรีบตามหาเธอคะ!" เทพาบอกก่อนจะพบว่าไฟเริ่มติดๆดับๆ
สัญญาณมือถือเองก็ลดลงจนขาดการติดต่อ
"...รบกวนระบบไฟฟ้าเหรอ" เพอเพิ้ลซิสเตอร์ตั้งข้อสังเกต
"กะจะดับไฟให้ฉันกลัวเหรอ ไม่มีทางหรอก เวทมนตร์แปลงร่าง! มาจ มาจิ มาจิโร่!"
"MAGIRANGER DRESS UP! RED COAT!"
"ขบวนการจอมเวท มาจิเรนเจอร์!!" เทพาในชุดของมาจิเรด(ที่ไม่มีหมวก)กับยูนิมาสเตอร์ในร่างมาจิสติ้กแบบดาบ กางแขนออก
(ชุดมาจิเรด กับ มาจิสติ้ก เผื่อนึกไม่ออก)
(ชุดมาจิเรด กับ มาจิสติ้ก เผื่อนึกไม่ออก)
"ขออนุญาตทำลายภาพวาดน่ะคะ!" เทพาเตรียมจะเรียกไฟ
"ไม่ได้!"
เทพาแทบสะดุดเมื่อเรแพนสั่งห้าม
"หากไฟลุกไหม้เกินการควบคุมล่ะก็... เธอจะย่างสดผู้บริสุทธิ์น่ะ"
"ชิ บ้าจริง" หญิงสาวสบถ
แล้ว... เลดี้อินบลูก็โผล่ออกมาจากภาพวาดครึ่่งตัว!!!
"ย้าก!" เนปเกียร์ยิงลำแสงทำลายรูปนั้น แต่สาวเจ้าก็หลบอย่างรวดเร็วก่อนเตรียมกระชวกเทพา
แต่อีกฝ่ายก็ว่องไวพอที่จะลากอีฟและตัวเองให้พ้นทิศทาง
"จินกะ มาจูนะ!"
"Bright Guard!"
บาเรียแสงปรากฎตรงหน้าก่อนที่กรงเล็บของเลดี้อินบลูจะปะทะกับร่างเทพา
"พวกคาถาป้องกันน่ะ นายจะใช้ Protection, Barrier หรือ Guard ห๊า?" เทพาถามดีไวซ์คน
"เขาเรียกว่าหลากหลาย"
เลดี้อินบลูพยายามหาทางโจมตี
"เอาล่ะ... ยิงล่ะน่ะ!" เนปเกียร์กำลังจะยิงกระสุน
"เดี๋ยวคะ!!!"
เสียงหญิงสาวดังมาจากข้างหลัง พวกเขาหันไปดู
เทพา แกรี่และอีฟตกใจพล่างหน้าซีด... อีกฝ่ายคือ "เลดี้อินเรด" เธอมาได้ไง!?
เทพาเตรียมโจมตี แต่เลดี้อินเรดยกมือห้าม "จ ใจเย็นคะ คราวนี้ฉันมาดี!?"
"เหรอ... ครั้งที่แล้วเธอไล่ฆ่าพวกเราไม่ใช่เหรอ" แกรี่ถามก่อนยื่นตรงหน้าอีฟ
"ฉันยังจำได้แม่นเลยว่าฉันเกมโอเวอร์ถึง 13 ทีเพราะเธอเนี่ย" เทพาเอาฝีมือเกม(สุดห่วย)มาบอก
สองตัวเอกและหนึ่งตัวร้ายจาก Ib หันมามองเทพา "หมายความว่าไง"
"...ชะ อุ้ย"
............................................................................
เรแพนกำลังวิ่งหาหญิงสาวผมเหลืองในชุดเขียว "แมรี่"
เขาเห็นรูปปั้นคนไร้หัวสีขาวจำนวนมาก
"เนเปียร์โบนท์ 1!"
เรแพนหยิบ"ลูน่า เมมโมรี่" ไกอาเมมโมรี่สีเหลืองออกมาก่อนจะวิ่งผ่านเข้าไปในตารางแสงก่อนที่ร่างเขาจะเปล่งออร่าสีเหลืองออกมา
นี่คือหนึ่งในความสามารถของเรแพน พลังในการหลอมรวมเป็นหนึ่ง ทำให้เขาป้องกันตัวจากสิ่งต่างๆโดยทำให้มันติดหนึบกับวัตถุโดยไม่ระเบิดหรือทะลุ
และ... ทำให้เขารวมสองสมบัติที่ต่างกันในหนึ่งเดียว
เมื่อพลังเขาถูกใช้กับอุปกรณ์ของไรเดอร์ เขาจึงได้รับพลังแห่งไรเดอร์มาด้วย
พลังแห่งลูน่า ทำให้เขาสามารถยืดร่างออกได้ รวมถึงพลังซ่อมแซมตัวเอง เรแพนจึงยืดหมัดตัวเองชกทำลายรูปปั้นสีขาวตายละเอียด
ต่อจากนั้นเขาก็ใช้สันมือยืดออกมาก่อนกวาดเฉือนภาพวาดที่เริ่มก่อร่างออกมาจนพินาศสิ้น
"เดย์ซี่ บอกทุกคน แผนผิดพลาด ขอให้ส่งกำลังเสริม" เรแพนสั่งลูกน้องตนก่อนหันไปมองเศษซากงานศิลปะ
"เสียดายจัง..." เขาพูดเบาๆก่อนหันไปเห็นร่างของสี่สาว หนึ่งชาย และหนึ่งรูปภาพ กำลังหนีรูปภาพอีกรูป
แต่แปลกไป! รูปนั้นมีออร่าสีดำออกมา
เรแพนพยายามเล็งก่อนใช้พลัง "ปลดขีดจำกัดสปิริต เนเปียร์โบนท์ 0!!!"
ตารางแสงหมายเลขศูนย์ปรากฎหน้าภาพก่อนที่มันจะสลายออร่าสีดำจนสิ้น... และรูปเลดี้อินบลูก็เคลื่อนที่ช้าลงก่อนจะหยุด
"ก เกิดอะไรขึ้น?" เลดี้อินบลูสงสัย
เหล่าการ์เดี้ยนหอบแฮ่กๆ
"บลู เป็นไรไป?" เรดถาม
"ฉันน่าจะถามเธอมากกว่าน่ะ เธอเป็นไร ถึงไปอยู่กับพวกนั้นน่ะ พวกเราจะเอาวิญญาณพวกเขาไม่ใช่เหรอ"
เหล่าการ์เดี้ยนเรียกลากอีฟและแกรี่ออกมาพล่างเตรียมถล่มอีกฝ่ายด้วยอาวุณที่มี
"แต่ว่า... ตอนนี้แกลเลอรี่มันแปลกๆน่ะ แมรี่เองก็ดู..." เรดเริ่มอธิบายเหตุผล
เทพากับเรแพนรีบเดินเข้าไปหาภาพสาวแดงที่กำลังวิตกกังวล
"พวกเราเองก็มาที่นี้เพื่อจัดการกับปัญหานี้ครับผม" เรแพนบอก "พวกเราจะทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติเองครับ"
เทพาพยักหน้าเสริม
"อ้อ" แกรี่พยักหน้าหาเนปเกียร์ "ไม่ค่อยเข้าใจน่ะ แต่ก็โอเค พวกเธอมาจากโลกที่มีเกมเกี่ยวกับเราอยู่ แล้วเดินทางมาแก้ปัญหาในโลกนี้ ใช่ไหมครับ"
"บลู เป็นไรไป?" เรดถาม
"ฉันน่าจะถามเธอมากกว่าน่ะ เธอเป็นไร ถึงไปอยู่กับพวกนั้นน่ะ พวกเราจะเอาวิญญาณพวกเขาไม่ใช่เหรอ"
เหล่าการ์เดี้ยนเรียกลากอีฟและแกรี่ออกมาพล่างเตรียมถล่มอีกฝ่ายด้วยอาวุณที่มี
"แต่ว่า... ตอนนี้แกลเลอรี่มันแปลกๆน่ะ แมรี่เองก็ดู..." เรดเริ่มอธิบายเหตุผล
เทพากับเรแพนรีบเดินเข้าไปหาภาพสาวแดงที่กำลังวิตกกังวล
"พวกเราเองก็มาที่นี้เพื่อจัดการกับปัญหานี้ครับผม" เรแพนบอก "พวกเราจะทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติเองครับ"
เทพาพยักหน้าเสริม
"อ้อ" แกรี่พยักหน้าหาเนปเกียร์ "ไม่ค่อยเข้าใจน่ะ แต่ก็โอเค พวกเธอมาจากโลกที่มีเกมเกี่ยวกับเราอยู่ แล้วเดินทางมาแก้ปัญหาในโลกนี้ ใช่ไหมครับ"
เรแพนหันไปถามเนปเกียร์ "เนปเกียร์ เธอทำอะไรเหรอครับ?"
"อ้อ ฉันแค่อธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคะ" เนปเกียร์ตอบคำถามเรแพน
"...ไม่ได้บอกเรื่องนั้น..."
"ถ้าเรื่อวตัวตน ADSO... ช้าไปแล้วคะ"
เรแพนลมจับ "เอาเถอะ... หายนะระดับ P2 แบบนี้ องค์กรคงไม่ว่าเธอหรอก"
"แล้วเอาไงต่อดีล่ะคะ" เทพาถาม
"รีบค้นหาแมรี่แล้ว..."
"...กำจัดทิ้ง" เนปเกียร์ต่อ
"ไม่คะ" เทพาพูดขัด ทำให้เหล่าสองภาพวาด และสองการ์เดี้ยนตกใจ
"หมายความว่าไงน่ะ เทพา!" เนปเกียร์รีบถาม
"ใช่ครับ" แกรี่เสริม "แมรี่เป็นคนก่อเรื่องนี้น่ะ!"
"ที่แมรี่ก่อเรื่องนี้เพราะไม่มีใครสอนเธอมากกว่า!" เทพาเถียง "เธอ และเหล่าภาพวาดคงแค่อยากมีตัวตนในโลกจริง แต่ทำไม่ได้ ความอยากนั้น... เลยทำให้พวกเธอผสานรวมกับเมเดิล พลังแห่งกิเลส และอาถรรพ์ พลังแห่งความชั่วร้าย"
เนปเกียร์อ้าปากค้าง เรแพนยิ้ม เขาภูมิใจเหลือเกินที่เทพาเป็นคนขององค์กร
"พวกเราจะ'ช่วยเธอ'ออกมา จากกิเลสและความชั่วร้ายนั้น..." ร่างเธอส่องแสงเปล่งประกายสีทอง "...และทำให้ความฝันของเธอและเหล่าภาพวาดเป็นจริงเองคะ!"
....................................................................................................
แต่นั้นไม่สบอารมย์ดาร์กกรีดเลยแม้แต่น้อย
"หน่อยแน่ เทพา ยัยเด็กเวรนั้นกำลังจะได้ Verse Bookmark ใหม่แล้ว..." ดาร์กกรี้ดที่"สิง"ในกำแพงแกลเลอรี่มองมาที่หญิงสาว พล่างคิดจะสังหาร เธอยื่นแขนออกไป
แต่...
หมับ เนกะเซฟเวอร์โผล่มาพร้อมกับรั้งแขนเธอไว้
"อย่าเพิ่ง..." เขายิ้ม "ให้เธอชนะไปก่อน ตานี้"
"ห๊า?"
"ค่อยดูแล้วกัน... ฉันมีอะไรที่ดีกว่านั้น เยอะ..."
แล้วเขาก็สแกนแหวน
"INVISIBLE! FOR ME!"
ก่อนที่จะล่องหนหายไปในความมืดมิด
.................................................................................................
"อ้อ ฉันแค่อธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคะ" เนปเกียร์ตอบคำถามเรแพน
"...ไม่ได้บอกเรื่องนั้น..."
"ถ้าเรื่อวตัวตน ADSO... ช้าไปแล้วคะ"
เรแพนลมจับ "เอาเถอะ... หายนะระดับ P2 แบบนี้ องค์กรคงไม่ว่าเธอหรอก"
"แล้วเอาไงต่อดีล่ะคะ" เทพาถาม
"รีบค้นหาแมรี่แล้ว..."
"...กำจัดทิ้ง" เนปเกียร์ต่อ
"ไม่คะ" เทพาพูดขัด ทำให้เหล่าสองภาพวาด และสองการ์เดี้ยนตกใจ
"หมายความว่าไงน่ะ เทพา!" เนปเกียร์รีบถาม
"ใช่ครับ" แกรี่เสริม "แมรี่เป็นคนก่อเรื่องนี้น่ะ!"
"ที่แมรี่ก่อเรื่องนี้เพราะไม่มีใครสอนเธอมากกว่า!" เทพาเถียง "เธอ และเหล่าภาพวาดคงแค่อยากมีตัวตนในโลกจริง แต่ทำไม่ได้ ความอยากนั้น... เลยทำให้พวกเธอผสานรวมกับเมเดิล พลังแห่งกิเลส และอาถรรพ์ พลังแห่งความชั่วร้าย"
เนปเกียร์อ้าปากค้าง เรแพนยิ้ม เขาภูมิใจเหลือเกินที่เทพาเป็นคนขององค์กร
"พวกเราจะ'ช่วยเธอ'ออกมา จากกิเลสและความชั่วร้ายนั้น..." ร่างเธอส่องแสงเปล่งประกายสีทอง "...และทำให้ความฝันของเธอและเหล่าภาพวาดเป็นจริงเองคะ!"
....................................................................................................
แต่นั้นไม่สบอารมย์ดาร์กกรีดเลยแม้แต่น้อย
"หน่อยแน่ เทพา ยัยเด็กเวรนั้นกำลังจะได้ Verse Bookmark ใหม่แล้ว..." ดาร์กกรี้ดที่"สิง"ในกำแพงแกลเลอรี่มองมาที่หญิงสาว พล่างคิดจะสังหาร เธอยื่นแขนออกไป
แต่...
หมับ เนกะเซฟเวอร์โผล่มาพร้อมกับรั้งแขนเธอไว้
"อย่าเพิ่ง..." เขายิ้ม "ให้เธอชนะไปก่อน ตานี้"
"ห๊า?"
"ค่อยดูแล้วกัน... ฉันมีอะไรที่ดีกว่านั้น เยอะ..."
แล้วเขาก็สแกนแหวน
"INVISIBLE! FOR ME!"
ก่อนที่จะล่องหนหายไปในความมืดมิด
.................................................................................................
"ว่าแต่ เราจะหาแมรี่ยังไง" แกรี่สงสัย
"บางที" อีฟชี้ไปที่ภาพวาด "ถ้าเราเข้าไปในภาพวาดได้ พวกเราอาจจะตามหาแมรี่ได้ง่ายขึ้นน่ะคะ"
"Good idea!" ยูนิมาสเตอร์กล่าว "แต่เราต้องหาภาพวาดที่จะใช้เป็นประตูก่อนน่ะครับ"
"ไม่ต้องหรอก..." เรแพนมองไปที่ภาพวาดที่เป็นรูปหลุมขาวหลากสี
เขาติดต่อหายูมิ
"ยูมิ? ยังอยู่ไหม"
"อยู่คะ" เธอตอบ "ตอนนี้หนูใช้พลังป้ายจราจรกันการเข้ามาแล้วคะ"
"ดีมาก ใช้พลัง Telephone กับ พลังของกุญแจมาหาพี่หน่อยได้ไหมครับ"
สายเงียบไปซักพัก ก่อนที่มือของเรแพนจะส่องแสง
"ได้การล่ะ" เขาแตะภาพวาด ก่อนที่มันจะเปล่งแสง ตามด้วยออร่าแห่งความมืดและเซลเมเดิลท่วมออกมา
"เฮ้ย!" ทุกคนอุทาน
"ระเบิดคลื่นวิญญาณ! BINARY!"
เรแพนสร้างตารางแสงที่สามารถสร้างพายุหมุนพัดเซลเมเดิลออกไปจนเกิดช่องลมให้เทพาเข้าไปได้
"เทพา! เนปเกียร์! เข้าไป!"
สองสาวพยักหน้าก่อนบินเข้าไปด้านใน
"...หนูขอไปด้วย!" อีฟไม่รอช้าวิ่งตามไป
"เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน!" แกรี่กำลังจะห้าม แต่เรแพนยกมือขวาง
"...ผมก็คิดเหมือนกันคุณ แต่...
บางทีนี่อาจจะถูกต้องแล้วก็ได้" เรแพนกล่าวก่อนมองไปที่ภาพวาดที่กลับสู่สภาพปกติอย่างห่วงๆ
ก่อนที่จะหันมาห่วงแกรี่
"ระวังหลัง!" เขารีบไปผลักแกรี่ให้พ้นทางจาก...
ตุ๊กตาผ้าตัวเล็กที่คราวนี้มาพร้อมกับมีดเล่มเล็ก...
"มันมาอีกแล้ว!!"
หนุ่มผมน้ำเงินกรีดร้อง
........................................................................................
ยานพาราไดซ์
"บ้าชะมัด..." สึคาสะมองภาพการต่อสู้ของเหล่าการ์เดี้ยน กับเหล่าภาพที่ดันมีชีวิต
โมลาลิซากำลังพยายามงับคอเบลด
เซราห์กำลังใช้แส้สู้กับฝูงช้างไม้แกะสลัก
ทีมเบกกี้และเลวีอาทานใช้เพลิงกับน้ำทำลายงานศิลปะจำนวนมาก
ขณะเดียวกัน ทีมจาก SCP Verse ก็กำลังพยายามจะโจมตีกองทัพภาพนามธรรมที่กำลังฆ่าคนอย่างช้าๆ
"สถานการณ์ลุกลามไปใหญ่แล้ว จาก P2 ได้เป็น P3 แน่" เขาพูดกับตัวเองก่อนติดต่อเดย์ซี่และมาจิเรด ที่ได้รับอำนาจโดยตรงจากเรแพน
"จัดการได้ยัง"
"ยังเลยครับ เหวอ" มาจิเรดตอบมา เสียงของเขาบอกว่าเขากำลังหลบอะไรบางอย่าง "มาจิ มาจิ มาจิคะ เรดไฟเยอร์!!!"
"ตอนนี้มีตัวประหลาดออกมาจากแกลเลอรี่เยอะเลยคะ แถมตอนนี้แกลเลอรี่ถูกปิดตายโดยพลังของยูมิคะ ว้าย!" เดย์ซี่ร้องก่อนตามมาด้วยเสียงระเบิดจากกระสุนของเธอเอง
อาหนังสือเดินเข้ามาในห้อง "หัวหน้าหน่วย Strike มีอะไรให้ผมช่วยไหม ถ้าผมใช้เวทยุคมืด ผมสามารถทำลายงานศิลปะ'ทั้งหมด'ได้ทันทีน่ะครับ"
"แล้วใครจะหยุดนาย" สึคาสะถาม "ที่สำคัญ ถ้านายใช้เวทนั้น... พวกเราจะส่ง Verse นี้กลับไปยุคก่อนการปฎิวัติอุตสหกรรมแน่นอน"
"คร้าบๆ..." อาหนังสือนั่งลงพล่างมองภาพการต่อสู้...
ภาพเดียวที่ไม่ปรากฎ
ภาพการต่อสู้ของเทพา
ที่กำลังดุเดือด
...........................................................................................................
"KAMEN RIDER WIZARD! PHLEBOTINUM : WIZARDRAGON!"
"เอาไปกินซ่ะ!!" เทพาในร่างมาจิเรดเรียกมังกรออกมาพ่นไฟเผาทำลายปีศาจในมิติรูปภาพ
"Mirage Dance!" เนปเกียร์หมุนตัวใช้บีมเซเบอร์ฟัดทำลายปีศาจอีกฝูงหนึ่ง
พื้นที่ เคลียร์!
"เหมือนว่าเมเดิลจะทำลายความเป็นปริศนาของแกลเลอรี่น่ะ" เทพามองไปรอบๆ เธอไม่เจอปริศนาหรือความลึกลับอะไรเลย...
แต่ออร่าอันมืดมิด ไฟอันดับมืด และเสียงโหยหวนลึกลับ... ยังทำให้พวกเขาขนหัวลุก...
"แล้วไงต่อ" เนปเกียร์ถามเทพา อีกฝ่ายหลับตาก่อนตั้งสมาธิ...
เธอลืมตาขึ้นมาพร้อมเหงื่อท่วมตัว "ไม่ไหว... ไม่เอา..."
"เทพา เธอเป็นไรไป" เนปเกียร์เขย่าตัวเพื่อนผมดำ
"...เสียงกรีดร้องของเหยื่อ..." คำตอบสั้นๆของอีกฝ่าย ทำให้เนปเกียร์ต้องหยุดถาม
"งั้น... ผมจะสแกนเอง!"
ยูนิมาสเตอร์เริ่มการสแกนค้นหาเป้าหมาย...
"เจอแล้ว! บริเวณนี่มีมานาและวิญญาณรวมอยู่เยอะสุด แถมมีพลังงานจากเมเดิลเยอะที่สุดด้วย"
"ดีล่ะ! เราไปช่วยพวกเขากัน!" เนปเกียร์ยกปืนขึ้น เทพาพยกหน้าก่อนหันไปหาอีฟ
"เธอจะไปต่อไหม..."
เทพาถามเด็กสาว
เธอพยักหน้า
"โอเค บอกทิศมา เนคุง" เทพาสั่งยูนิมาสเตอร์
"ผมไม่ใช่เนวิเกเตอร์น่ะ... ตรงไป เลี้ยวขวา"
พวกเขาทำตามก่อนจ้ะเอ้กับรูปภาพ
"ตรงนี้มีรูหนอนอยู่ แต่ผมไม่รู้วิธีเปิด"
เทพามองไปที่ภาพ เป็นภาพหญิงสาวไร้แขนกำลังร้องไห้
เหมือนเดาใจออก อีฟหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา ก่อนยื่นให้เนปเกียร์
"หรือว่า... อัจฉริยะมากเลย อีฟ" เนปเกียร์เข้าใจในทันที เธอเอาผ้าไปเช็ดน้ำตารูปวาด ก่อนที่ภาพจะกลายเป็นภาพหญิงสาวยิ้ม...
และพื้นก็พลันหายไป
"อ่ะเด๊ะ?" เทพามองไปที่พื้น
แล้วพวกเราก็ร่วงลงไปทันที
"กรี้ด!!!!"
จบกัน นิยาย...
โครม!
ยังไม่จบ นางเอกยังไม่ตาย สามสาวร่วงลงมากระแทกกับพื้นข้างล่าง
"...ใครจะไปคิดว่ารูหนอนจะอยู่ตรงพื้น" เนปเกียร์ลูบก้นตัวเอง เทพาดูสภาพอีฟ
"ถึงยัง" เทพธิดาถามดีไวซ์
"ถึงแล้ว"
"แล้ว แมรี่อยู่ไหนเนี่ย" เทพาหันไปมองรอบๆ ก่อนเห็น...
ภาพคนจำนวนมาก กำลังอ้าปากค้าง แขนขาไม่ขยับ และพวกเขากำลังหายใจลำบาก น้ำลายไหลออกมาจากปาก...
เทพาเข้าไปดูใกล้ๆ "ยูนิมาสเตอร์ ฟังก์ชั่นรักษา"
"ใช้คาถาของมาจิเรนเจอร์สิ"
"โอเคๆ จำได้ว่ามาจิเรนเจอร์ไม่มีเวทรักษา แต่... มีเวทสำหรับล้างคำสาป ลองดูล่ะกัน จิรุมะ มาจิ มาจิ มาจิเน่!"
"CURSE REMOVE! UPGRADED!"
เวทของมาจิเรนเจอร์ไหลเข้าสู่ร่างของเหล่าเหยื่อ ก่อนจะรักษาอาการพวกเขา
"ค่อยยังชั่ว" เทพาถอดหายใจเมื่อมองเห็นว่าร่างของชายหญิงเริ่มขยับอีกครั้ง... แม้บางร่างไม่
เนปเกียร์เปิดจอทันสกรีนของตน "เทพาซัง ฉันว่ามันคุ้นๆน่ะ"
"ใช่" เทพาพยักหน้า
"ฉันลองหาข้อมูลแล้ว อาการของพวกเขาคล้ายกับโรคบาดทะยักมาก" เนปเกียร์โชว์ภาพให้ดู "โรคนี้ จริงๆต้องใช้ยาปฎิชีวนะ ยาคลายกล้ามเนื้อ แอนติทอกซินและทอกซอยด์... และมันไม่น่าจะรักษาได้ด้วยเวทล้างคำสาปน่ะ"
"แต่พอนึกๆดูแล้ว ศัตรูเรา... ถือดอกกุหลาบไม่ใช่เหรอ..." เทพาหันไปมองด้านบน "โผล่ออกมาได้แล้ว แมรี่!"
จากด้านบน แมรี่...ที่ตอนนี้ล้อมด้วยลวดหนามและก้านดอกกุหลาบสีเขียวค่อยๆโผล่ออกมาจากความมืด...
พร้อมรอยยิ้มน่ารัก... กับมีดในมือ....
..............................................................................................................................
"ไปให้พ้นน่ะ!!" แกรี่ถีบตุ๊กตากระเด็น "มากันไม่หมดไม่สิ้น"
เลดี้อินเรดชกตุ๊กตาที่เข้ามาใกล้ พร้อมกับอธิบาย "พวกนี้น่าจะมาจากแมรี่น่ะ!"
เรแพนมองไปรอบๆพล่างคิดวิธีกำจัดพวกมันที่ดีที่สุด
เขาหยิบ"อาวุณ"ออกมา
มันคือ...
ทริคเกอร์แม๊กนั่ม! แต่แตกต่าง! ตรงด้านจับถูกโมดิฟายให้สามารถใส่ไกอาเมมโมรี่ได้
เรแพนถีบตุ๊กตาอีกตัวก่อนใส่ไกอาเมมโมรี่เข้าด้ามจับ
"LUNA! ABILITY DRIVE!"
ก่อนลั่นไกยิงกระสุนนำวิถีใส่
"พวกนายนี้เป็นพ่อมดแม่มดหรือไงกัน" แกรี่ตะโกนถาม
เรแพนยิ้มพล่างส่อยรูปปั้นจากด้านหลัง "การ์เดี้ยนแห่งแอ็ดโซครับ"
แล้วเรแพนก็หยิบไกอาเมมโมรี่สีน้ำตาลเข้มพร้อมอักษรตัวบีที่เขียนในลักษณะกระสุนเรียงรายเป็นตัวบี
เขาใส่ลงช่องด้านบนของปืนก่อนดันช่องมันขึ้นจนเป็นรูปด้านล่าง หรือก็คือเข้าแม็กซิมั่มโหมด
"BULLET! MAXIMUM DRIVE!"
"เรแพน ช็อต!" เรแพนยิงกระสุนสีน้ำตาลอำนาจทำลายล้างสูงขึ้นเหนือหัวก่อนมันจะแยกไปพุ่งทะลุหัวของเหล่าตุ๊กตานักฆ่าจนหมด
หนุ่มสก็อตมองไปรอบๆพื้นที่ก่อนจะรีบวิ่งนำแกรี่ไปยังทางออก
"ถึงแล้ว! นายรีบหนีไปซ่ะ ผมจะจัดการทางนี้เอง"
แกรี่กำลังจะวิ่งหนี แต่เขากลับไม่ทำ
"ไม่ได้หรอกครับ... อีฟยังอยู่ในนี้ ผมยังไปไม่ได้..."
"รีบไปเถอะครับ ผมจัดการ..."
โทรศัพท์เรแพนดัง เขาชะงักเมื่อได้ยินรินโทน มันไม่น่าจะมีใครโทรมาได้
แต่พอเขามองเบอร์ ก็รู้ทันที
"คุณอาหนังสือครับ มีอะไรเหรอครับ"
"ฟังน่ะ เรแพน สถานการณ์บานปลายมาก ตอนนี้ Founder จาก SCP กับ TSAB และ Libra 3 คนอนุมัติการใช้อาวุณทำลายล้างแรงสูงแล้ว" เสียงอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความกังวล "เขามีเวลาให้เก้าสิบนาทีในการอพยพ ก่อนที่เราจะถล่มแกลเลอรี่ทั้งโลกทิ้ง!"
"ไม่ได้น่ะครับ!" เรแพนเถียงสูง
"...ผมทำไม่ได้" อาหนังสือตอบเสียงเศร้า "ผมจะขอ Over Master ให้ทำการโอเวอร์ไรด์คำสั่งแล้วกันครับ... แต่นายรีบพาทุกคนออกมาซ่ะ!"
สายถูกตัดไป เรแพนกัดฟันกรอดๆ...
เขาติดต่อสามสาวในมิติรูปภาพไม่ได้แล้วด้วย...
..........................................................................................................................................
"แมรี่... ไม่สิ ตอนนี้เธอคือ 'Tetanus Yammy' มากกว่า" เทพามองไปที่หญิงสาวผมเหลืองที่ดวงตาเบิกโพล่งใหญ่โตจนน่ากลัว...
"...จิกะ มาจูนะ"
"GUARD!" บาเรียแสงพลันปรากฎรอบร่างอีฟ
"อยู่ในนั้นน่ะอีฟ เธอจะปลอดภัย" เนปเกียร์ยกกันเบลดขึ้นก่อนเล็งไปที่แมรี่ และยิง!
แมรี่หลบอย่างว่องไวก่อนเรียกเถาวัลย์หนามหลากสีพุ่งใส่สองการ์เดี้ยน
"มาจิโร่ มาจิคะ!"
"SELF POWER SPEED SENSE UP!"
พลังกาย ความเร็ว และประสาทสัมผัสของเทพาพลันเพิ่มพูนขึ้น ก่อนที่เธอจะใช้ดาบฟัดเถาด้วยความเร็วสูงจนไม่เหลือซาก
"เธอคงอยากออกมามากสิน่ะ ถึงยอมรับพลังของยามี่" เนปเกียร์กล่าวก่อนพยายามยิงฝ่าดงหนาม
"...ไม่หรอก เกียร์จัง" เทพาแก้คำพูดเพื่อน "แมรี่แค่ถูกกิเลสที่เพิ่มพูนโดยเมเดิลบังตา"
"ว่าไงน่ะ?"
เทพามองไปแมรี่ ก่อนจะมาที่ Verse Bookmark อันใหม่ของเธอ "...เธอไม่ได้เกิดมาแล้วมีคนสอนเหมือนพวกเรา เธออยู่เดียวดายในโลกแห่งภาพ แค่อยากมีชีวิต... แค่อยากมีเพื่อน"
"..." ทั้งการ์เดี้ยนและยามี่หยุดฟัง
"...ฉันจะเติมเต็มความต้องการนั้นให้แมรี่เอง... และฉันจะปกป้องโลกนี้ด้วย!" เทพาใส่ Verse Bookmark ลงไป
"KAMEN RIDER OOO! PHLEBOTINUM : O MEDALS!"
ยูนิมาสเตอร์แปลงจากมาจิสติ๊กเป็นเมดาจาลิเบอร์ดังภาพล่าง
"เอาล่ะ... Let's begin our saga!"
"หุบปากไปซ่ะ!" แมรี่ที่คลุ้มคลั่งยิงกระสุนหนามใส่ เทพาบินหลบทั้งหมดอย่างรวดเร็วก่อนใช้ดาบฟัดกระสุนหนามที่หลุดเข้ามา
"Celestial Servance!" เนปเกียร์ยิงลำแสงทำลายล้างมหาศาลใส่แมรี่หวังสลายหนาม แต่อีกฝ่ายก็บินหลบ ทำให้หนามเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่หายไป
แมรี่ไม่รอช้ายิงสีใส่เนปเกียร์... และสีก็ดันทำตัวเป็นกาว ผนึกอีกฝ่ายให้อยู่แต่ด้านล่าง
"แย่ล่ะ... อย่างนี่ก็บินไม่ได้สิ" เนปเกียร์ที่เปื้อนสี ใช้อาวุณตนเล็งไปยังศัตรูก่อนพยายามยิงไล่ตาม
"ไม่ให้จัดการได้หรอก... ฉันจะฆ่าแกซักคนแล้วออกไปยังโลกภายนอก!!"
"ไม่มีทาง!" เทพาตะโกนไล่หลังระหว่างบินไล่จี้ "พวกเราจะพาคุณออกไป โดยไม่ต้องมีการเสียเลือดเนื้อ!"
"โกหก! พวกผู้ใหญ่และวัยรุ่นอย่างพวกแกมันก็แค่คนโกหก!"
"...แมรี่..." อีฟมองสาวผมทองจากในบาเรีย
แล้วเทพาก็ถึงคราวซวยเมื่อแมรี่ยิงสีจำนวนมากใส่ พลางเรียกหนามแหลมและตะปูออกมาทุกทิศทาง
"ขอพลังหน่อยน่ะ Tajador!"
พลังแห่งเพลิงจากเมเดิลแห่งวิหก แผดเผาทุกสิ่งในรัศมีของเธอจนหมดสิ้น
แมรี่เห็นไฟก็เริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว...
"ไม่... ไม่อยากโดนเผา ไม่เอาอีกแล้ว!!"
"Nice job breaking it, Thepha" ยูนิมาสเตอร์บอกกับเธอ
"ไม่ต้องห่วงคะ... ฉันจะหยุดเธอเดี๋ยวนี้แหละ FINAL OO BASH!"
"FINAL OOO BASH!"
แล้วเทพาก็ใช้ดาบฟัดร่างแมรี่ ห้วงมิติขาดเป็นสองท่อนก่อนประกอบกันเหมือนเดิม...
ยกเว้นแต่ยามี่แห่งบาดทะยัก...
บึ้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เมเดิลกระจายออกมาทั่ว พร้อมกับ... มีด!
"เทพา!" เนปเกียร์ยิงทำลายมีดนั้นจนสิ้นซาก...
เทพามองไปยังซากยามี่ ก่อนเห็นร่างแมรี่นอนอยู่ตรงพื้น ร่างเธอเปื้อนไปด้วยฝุ่น หายใจขาดช่วง...
เทพาปลดร่างแปลงตน แม้รู้ว่านั้นอันตรายมากสำหรับเธอและอีฟเองก็ตาม
อีฟ เนปเกียร์ตามไปสมทบ
"เป็นไรมากไหม" เทพายื่นมือมาหมายช่วยให้รูปภาพน้อยลุกขึ้น
เธอปัดมือ "ไม่! ฉันไม่เป็นไร"
อีฟเดินเข้ามาหา "แมรี่..."
เธอมองมาที่อีฟ "อีฟ... ทำไมเธอไม่อยู่กับฉัน... ทำไมเธอฆ่าฉัน..."
อีฟไม่ตอบ... เธอเดินเข้าไปกอดหญิงสาวผู้ก่อเหตุ
"ฉันขอโทษน่ะ แมรี่..." อีฟพูดสั้นๆ ได้ใจความ
แมรี่กอดกลับก่อนมีน้ำตาซึมออกมา
"แมรี่... " เทพาหลับตา "...เธอเป็นรูปภาพที่มีจิตใจ ฉันเข้าใจดีว่า การไม่มีเพื่อนและไม่มีชีวิตจริงๆนั้นมันคงโหดร้าย จนกิเลสของเธอทำให้เธอคลุ้มคลั่ง..."
"...แต่ฉันเชื่อว่า หลังจากวันนี้ไป... สิ่งที่เธอต้องการ จะเป็นจริงในที่สุด... และเธอจะไม่ก่อเรื่องแบบนี้อีก"
เนปเกียร์มองไปที่สองสาวก่อนหันไปหาเทพา "เอาไงต่อล่ะ เทพาซัง"
"ออกจากที่นี้กัน" เทพาหยิบ Verse Bookmark "แต่นั้นหลังจากเรามอบสิ่งนี้ให้แมรี่น่ะ... สิ่งนี้จะทำให้เธอได้อยู่กับอีฟ และหยุดหายนะนี้ ในพริบตา"
เธอใส่มันลงยูนิมาสเตอร์
"IB!"
ก่อนกดลง
"DIABOLUS EX MACHINA : MARRY!"
ร่างของแมรี่เปล่งแสง ก่อนแสงจะจางหายไป เธอคลายอ้อมกอดก่อนหันมาหาจอมเวท "เธอทำอะไรฉันน่ะ"
"...ทำให้เธอเป็น'มนุษย์'ไงล่ะ"
.....................................................................................................
ห้องประชุมในยานลับ
"ผมไม่คิดว่าเราควรยกเลิกการใช้ปืนใหญ่น่ะครับ" O5-1 เถียงกับอาหนังสือในฐานะ "Over Clear Lens Master"
"แต่ฉันไม่เห็นด้วย!" หญิงสาวผู้ถูกเรียกขานในองค์กร ADSO ในนามของ "ไลบราจากนรก" เถียง "การกระทำนี้เป็นสีดำอย่างชัดเจน"
"ฉันเห็นด้วยกับท่านยมบาท" หญิงสาววัยรุ่นผู้ถูกเรียกว่า "Over Red Hat Master" กล่าว "มันโหดร้ายและฉันไม่ชอบ"
"ผมเห็นด้วยครับ จากการค้นหาข้อมูลของผมแล้ว" ชายผู้ชอบถือหนังสือตลอดเวลา "Over White Hat Master" สนับสนุน "ถ้าเราจัดการต้นเหตุได้ เราก็สามารถยับยั้งหายนะครั้งนี้ได้ครับ"
"หึๆ โลกสวยจริงๆน่ะ คุณไรเดอร์ คุณพริตตี้เคียว" การินในฐานะ Over Black Hat Master หัวเราะเยาะ "...ผมกำลังสงสัยว่าลูกสาวสุดที่รักของเลนส์ของเรา กับเทพธิดาหน้าใหม่จะเอาไหวหรือเปล่า..."
เขาหันไปทางอาหนังสือที่นั่งข้างๆสาวคนหนึ่ง
ฮายาเตะถอดหายใจ เธอที่มาฐานะ "Founder Of TSAB" รู้สึกหนักใจมากที่ต้อนยืยนันความคิดเดิม "การิน... โทษคะ แบล็กแฮทพูดถูก ถ้าเรารีรอไม่ใช้อาวุณนี้ หายนะ PA "Paranormal Appearance" P2 นี้อาจจะเลื่อนระดับเป็น XC "Civilization Collpase" P3 ได้น่ะคะ"
การประชุมควรจะยาวกว่านี้ 2 นาทีหากไม่มีใครบางคนเดินเข้ามา
แน่นอนว่าห้องนี้ลับและมีการป้องกัน คนที่เข้ามาได้ย่อมมีไม่กี่คน...
นั้นคือระดับ Omega, Zeta...
และเลขาพวกเขา
คนที่เข้ามาครั้งนี้คือ...
ไอเอ แห่ง Vocaloid Verse เลขาของอาหนังสือ สคูลเลอร์ในฐานะ Over Clear Lens Master
"ขออภัยที่มารบกวนคะ อาหนังสือเลนส์ซามะ" ไอเอโค้ง "คุณเรแพนมีรีเควสคะ"
"ขออนุญาตใช้อาวุณ?" O5-1 ถาม
ไอเอยิ้ม "ไม่คะ ภารกิจเราจบแล้ว พวกเขาหยุดหายนะได้คะ"
อาหนังสือยิ้มน้อยๆ ในขณะที่ Red Hat กระโดดดีใจ สมาชิกอีกหลายคนถอดหายใจ บางคนเฉยๆ
การินเป็นหนึ่งวนพวกเฉยๆ
"แล้วรีเควสอะไร" อาหนังสือถาม "ไอเอจัง"
..............................................................................................................................
แล้วโลกอีกใบก็รอดจากอันตรายได้
หายนะที่เกิดขึ้น แม้สร้างความเสียหายใหญ่หลวงแก่วงการศิลปะ แต่โดยรวมก็ไม่มีอะไรมากมายนัก...
นับว่าโชคดีที่เทพาจัดการแมรี่ได้ทัน...
ว่าแต่พวกเขาอยู่ไหนล่ะ
คำตอบ : S-02-Beta-07 "Pink Akira" ศูนย์วิจัยเวทมนตร์ใน TSAB Verse
เทพาพาแมรี่ เลดี้อืนเรด และเลดี้อินบลูมาแห่งเจ้าหน้าที่จาก SCP, TSAB และ ADSO วิจัย
"แล้ว... พวกรูปภาพจะเป็นยังไงต่อไปเหรอคะ" เทพาถามเจ้าหน้าที่
"พวกเราจะนำไปเก็บไว้ที่ Jailer และให้การดูแลอย่างดีครับ" เขาตอบ "คุณเรแพนยื่นข้อเสนอไปแล้ว อีกไม่นานคงจะดำเนินการ"
"...สรุปแล้วฉันก็ไม่ได้เจออีฟอยู่ดี" แมรี่จ้องมาที่เทพา กับเนปเกียร์
"แน่ใจน่ะ?" เรแพนเดินเข้ามา... พร้อมกับอีฟและแมรี่!
"อีฟ!!" แมรี่กำลังจะวิ่งเข้าไปหา แต่นักวิจัยจับไหล่พล่างส่ายหน้า
แต่อีฟเป็นฝ่ายเข้าไปกอดแทน "ดีจังเลยน่ะ ยินดีด้วย แมรี่ ที่ตอนนี้เธอก็เป็น..."
"มนุษย์ ใช่... แล้วฉันล่ะ" เลดี้อินเรดสงสัย
"ถึงพวกคุณจะไม่ใช่มนุษย์... แต่พวกคุณก็มีสิทธิที่จะมีชีวิตอยู่" เนปเกียร์กล่าว "พวกเราจะทำให้แน่ใจว่าพวกคุณและภาพในแกลเลอรี่จะไม่ถูกทำลายคะ"
แกรี่เกาหัวด้วยความงงที่ตนเองถูกลากตัวมา "ว่าแต่พาเรามาที่นี้ทำไมครับ เราเป็นประชาชนธรรมดาน่ะ"
"อ้อ ผมยื่นคำร้องให้ทำการลบความจำคนทั้งโลกครับ" เรแพนอธิบาย
เทพากับเนปเกียร์หันมามอง "ห๊า!!!!"
"ผมคิดว่าหากไม่ทำอย่างนั้น แกลเลอรี่ต่างๆจะถูกทำลาย งานศิลปะจะกลายเป็นปีศาจ" เรแพนมองมาที่แมรี่ "...นั้นคือเหตุผลครับ"
"งั้นก็จะไม่มีใครจำเหตุการณ์ที่พวกเราช่วยเขาน่ะสิ" เนปเกียร์ประท้วง
"หน้าที่หนึ่งของพวกเราคือปกปิดความลับเรื่องนี้น่ะ" เรแพนยื่นคู่มือเจ้าหน้าที่ให้ดู "อย่าลืมสิ... ถึงผมเองก็ไม่ชอบ"
"พวกเธอจะมาหาฉันหรือเปล่า" แมรี่ถามอีฟ
เธอพยักหน้า "แน่นอน!"
แกรี่หันไปมองทางอื่น "เหอะๆ เราจะมาได้เปล่า"
"ได้"
ทุกคนหันมาที่เทพา
"แค่มีเงื่อนไขหนึ่งข้อ... คุณอีฟกับแกรี่ต้องสัญญาว่าจะไม่เผยแพร่เรื่องราวขององค์กรเรา และต้องทำสัญญาเป็นฟรีแลนซ์คะ!"
เทพายื่นเอกสารให้เซ็น พร้อมรอยยิ้มบนหน้า
"...เอางั้นก็ได้ เพื่ออีฟและแมรี่" แกรี่ยอมทำตาม "ว่าแต่หากฉันไม่ทำล่ะ"
ชายสวมหมวกเดินเข้ามา
"ฉันก็แค่ลบความจำนาย ก็แค่นั้นแหละ"
แล้วก็เดินจากไป
เรแพนกับเทพามองหลังอีกฝ่าย... เขาใส่ชุดเครื่องแบบของ SCP Foundation
"อัลโต เคลฟ..." เรแพนเอ่ยชื่อ
"พี่เรแพนรู้จักเขาเหรอคะ" เทพาถาม
เนปเกียร์พยักหน้า "ฉันเองก็รู้จัก เขาเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่คนสำคัญในหน่วยย่อย Containment เลยล่ะ ว่ากันว่าเขาเป็นซาตานด้วย"
"อืม... ฉันน่าไปเจอเขานะ"
"แหมๆ งานการไม่กะทำเลยน่ะ ลูกรัก"
เทพาหันขวับไปด้านหลัง ก่อนเห็นพ่อตนกำลังยื่นอยู่
"คุณพ่อ!" เทพาวิ่งเข้าไปกอด "มีงานอะไรให้หนูทำเหรอคะ"
"เยอะ" อาหนังสือยื่นรายการให้ดู เทพาพยักหน้า เป็นสัญญาบอกว่าพร้อมทำให้ก่อนเธอจะเดินนำหน้าด้วยความเร็วสูง
"... 30 กว่ารายการ... ไวเหรอนั้น...." เรแพนกับเนปเกียร์ที่เหลือบเห็นรายการพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย....
...........................................................................................................................................
ขณะเดียวกัน...
"HIGH TOUCH! SHINNING STRIKE! KIRA KIRA! KIRA KIRA!"
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
วิซซาร์ดที่เพิ่งได้ร่างใหม่ Infinity Style ก็สับร่างแฟนธ่อมประจำตอนทิ้ง
โดยไม่รู้ถึงวีรกรรมของเทพาและเนปเกียร์เลย...
ขณะเดียวกัน ชายคนหนึ่งมองการต่อสู้จากด้านบนด้วยความไม่สบอารมณ์...
เขาคือ"พ่อมดขาว" หรือ (Spoiler) Kamen rider Wiseman
"ชิ บ้าชะมัด..." เขาเดินหันหลังก่อนเจอ... เด็กนักเรียน!?
เขาอยู่ในชุดนร.สีขาว ปักชื่อด้วยด้ายสีน้ำเงิน สวมแว่นสีฟ้าที่สีดำลอกออกมา ผมสั้น และกำลังดื่มโค้ก
"สวัสดีครับ คาเมนไรเดอร์ไวซ์แมน ไม่สิ" เขาใช้ดวงตาสีดำมองมาที่จอมเวท "คาร์บังเคิล แฟนธ่อม"
"หืม... เจ้าพูดอะไรของเจ้าน่ะ"
"ผมแค่ผ่านทางมา มาดูความยิ่งใหญ่ของคาเมนไรเดอร์วิซซาร์ด อินฟินิตี้สไตล์... หลังเห็นชัยชนะของเทพาแล้ว" เขายื่นโค้กมาให้ "วักหน่อยไหมครับ"
คำตอบ
"EXPLOSION! NOW!"
บึ้ม!! พื้นที่เด็กยืนอยู่ระเบิดทันที
พ่อมดขาวกำลังจะเทเลพอร์ทหนี... แต่ก็เจอเรื่องประหลาดใจ!
พอฝุ่นจาง ที่ปรากฎตรงหน้าคือ...
ร่างไรเดอร์อันคล้ายคลึงกับเขาและวิซซาร์ด เขาสวมผ้าคลุมสีขาว หน้ากากบริเวณหูมีปีกนกเล็กๆทั้งสองด้าน หน้ากากคล้ายคลึงกับอินฟินิตี้สไตล์ แต่ทั้งร่างเป็นสีขาว เกราะอกเป็นสีขาวเช่นกัน
เข็มขัด เหมือนกับวิซซาร์ด แต่ขอบเป็นสีขาวแทนที่จะเป็นเหลืองหรือแดง
"แกเป็นใคร" พ่อมดขาวถาม
"เฮ้ยๆ ระเบิดใส่กันแบบนี้ยังจะถามชื่อผมอีกน่ะ บอกให้ก็ได้" เขาโชว์แหวนให้ดู "ผมคือ'คาเมนไรเดอร์ เฮลเว่น' ที่ไม่ได้เฮลเว่นลี่มากตามชื่อ"
เขาก้มมองมาที่แขนตนเองเสมือนหนึ่งตัวเองสวมนาฬกา "โอ๊ะ สายแล้ว ผมขอตัวก่อนน่ะ"
"TELEPORT! FOR ME!"
เขาสแกนแหวนก่อนหายตัวไป
พ่อมดขาวหารู้ไม่ว่า เขาปะทะกับ 'เมดเกอร์' เมื่อกี๊เอง....
..........................................................................................................................................................
บทเรียนวันนี้ "จงควบคุมความอยากของตน"
"KAMEN RIDER OOO! PHLEBOTINUM : O MEDALS!"
ตอนหน้า
เทพา อาหนังสือ วิซซาร์ด และสองเนปเดินทางสู่ ไซต์ 19 ของ "สถาบัน SCP" เพื่อพัฒนาแหวน!
แต่แล้วก็เกิดเรื่องเมื่อ D.A.T และเหล่าเคออสโจมตีสถาบันพร้อมกัน ทำให้ SCP ที่เป็นหญิงสาวหลุดออกมาด้วย
พวกเขาจะทำอย่างไร! เมื่อการกักกันวัตถุเหนือธรรมชาติสุดอันตรายล้มเหลว! โปรดติดตาม
ADSO : The Saga ตอน So, Contain Paranormal! Girls!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น