นิยายจากเพลงของเหล่าVocaloid

ลำดับตอนที่ #25 : kokoro

 (ผู้แสดง - รินกับเลน)

"ในที่สุด ก็เสร็จจนได้"

ในห้องทดลองแห่งหนึ่ง เลน นักวิทยาศาสตร์ผู้โดดเดี่ยวได้หุ่นยนต์ตัวหนึ่งขึ้นมา
เพื่อจะสร้างสิ่งที่เรียกว่า

ปาฎิหาริย์

"เอาล่ะ ริน ลืมตาขึ้นสิ"

หุ่นยนต์ตัวนั้นลืมตาขึ้น ด้วยสีหน้าอันไร้อารมย์

เลนรู้ในทันทีว่า ผลงานเขายังขาดสิ่งหนึ่งไป

สิ่งนั้นคือ


โปรแกรมแห่งจิตใจ

kokoro (ในภาษาญี่ปุ่นแปลว่าความคิดหรือจิตใจ)

.................................................................................................

เลนเก็บตัวอยู่ในห้องพยายามสร้างสิ่งที่ยังขาดหายไปให้กับหุ่นยนต์ตัวนั้น

"กาแฟคะ" รินนำกาแฟที่เลนสั่งมาให้ ด้วยน้ำเสียงอันราบเรียบ

"ขอบใจน่ะ" เลนบอก

รินได้แต่สงสัยว่า สิ่งที่เขาทำอยู่ มันคืออะไรกันแน่

.............................................................................................

เวลาผ่านไปร้อยกว่าปี

สุดท้าย ก็เหลือแต่เธอคนเดียว

รินปรารถนา

จะรู้ถึงบางสิ่ง

"สิ่งที่เขาทำให้ฉันจนถึงวาระสุดท้ายคืออะไร" รินถามตัวเองขณะเดินเข้าห้องทดลอง "หัวใจ.... มันคืออะไรกัน"

รินเชื่อมต่อสายต่างๆกับตัวเอง และเริ่มการติดตั้งโปรแกรมที่เขาคนนั้นสร้างขึ้น

โปรแกรมนามว่าโคโคโระ

พรึ่บ

น้ำใสๆเริ่มออกจากดวงตาของหุ่นยนต์ที่เคยไร้จิตใจ

"นี่ มันอะไรกัน" เธอพูดกับตัวเอง "ทำไม น้ำตา มันไหลออกมาไม่หยุดเลยล่ะ"

นี่น่ะหรือ หัวใจที่เขาพยายามสร้างให้กับฉัน รินนึก

เธอรับรู้ได้ถึงอารมย์ต่างๆ
สุข ทุกข์ เศร้า เหงา โกรช รัก ทุกอย่างไหลเข้ามาในตัวของเธอ

ภาพของเขา ผู้สร้างเธอขึ้นมา ถูกฉายขึ้นในหัวของเธอ

เธอถูกสร้างขึ้น เพื่อจะสร้างปาฎิหาริย์ให้กับเขาขึ้น

เธอยิ้มทั้งน้ำตา "ขอบคุณน่ะคะ ที่ทำให้ฉันเกิดขึ้นมา และได้มอบสิ่งนี้ให้กับฉัน"

เธอระบายความรู้สึกของตน ออกมา

ผ่านเสียงเพลง

มอบให้แก่ ผู้สร้างเธอขึ้นมา

.......................................................................................

น่าเศร้า ที่ปาฎิหาริย์เกิดขึ้นได้แค่ไม่นานนัก

โปรแกรมหัวใจ มันใหญ่เกินกว่าที่หุ่นยนต์ตัวน้อยๆอย่างเธอจะรับไว้

ระบบของเธอล้มเหลว

เธอหลับไป และไม่ขยับอีกเลย


แต่อย่างไรก็ตาม

ใบหน้าของเธอ

กลับดูมีความสุข


หลับให้สบายเถอะน่ะ

KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK

ผม - ไชโย! แต่งได้ดีในรอบสองเดือนที่ผ่านมาแล้ว!

มิคุ - หลังอู้ให้เราเหงาตั้งนาน

ผม - ขอโทษครับ

ริน - ถึงจะไม่ยาวนัก แต่ก็ดีกว่าสามตอนที่แล้วน่ะ

ผม - ครับ กำลังจะเชิญแฟนๆมาอ่านอยู่

ลูกะ- แล้วเรื่องสอบล่ะ

ผม - กำลังอ่านอยู่น่า เจ๊

ครับ ก็ขออภัยด้วยที่สามตอนก่อนแต่งได้แย่มากๆ แถมยังไม่กลับมาแต่งตั้งนาน

เอาเถอะครับ มาดูVDOเพลงนี้หน่อยแล้วกัน



เลน - หลังจากที่ไรท์เตอร์เซฟเรื่องแล้วจะทำอะไรต่อครับ

ผม - คิดพล็อตนิยายต่อแล้วก็อ่านหนังสือ

เลน - อ้าวไม่เล่นมุขเหรอครับ

ผม - หมดแล้วเฟ้ย

ริน - ติดตามตอนต่อไปคะ

ผม - เฮ้ย! อย่าแย่งซีนสิ ริจัง