ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Hello vocaloid : I will help you
ใครไม่รู้จักVocaloidกรุณาไปที่นี้ (ผมใช้ข้อมูลมากกว่านี้แต่ขอใช้อันที่ใกล้มือหน่อย(เพราะมันเปิดอยู่))
อ่านแล้วก็ไปต่อกันดีกว่า
____________________________________________________________________________________________
ณ โฟล์เดอร์ Program file
"อะไรเนี่ย หลงอีกแล้วเหรอ!"ผมตะโกนเสียงดังลั่นฟ้า หลังพบว่าผมหลงอีกแล้ว
ไอ้หลงน่ะเข้าใจตัวเองหรอก แต่นี้มันบ่อยเกินไปแล้ว!
ผมอยู่ในเขตชายเมืองของFolder Document and settingแล้ว ตึกรามบ้านช่องก็น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด
"แปะ แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ยุ่งแล้วซิ ฝนตกต้องหาที่หลบฝนแล้ว
ผมวิ่งลงจากถนนไปยังบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งที่อยู่ติดกับป่าท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียว
"ก๊อกๆ"ผมเคาะประตูบ้านหลังนั้น
"ค่า ใครค่ะ"เสียงหวานๆจากหญิงสาวในบ้านดังขึ้น
"คือผมเป็นไฟล์โปรแกรมที่Userเขาเอาผมมาไว้ที่นี้อ่ะครับ"ผมบอก
"ค่ะ เชิญเข้ามาค่า"เสียงของเธอคนเดิมดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก แต่พอผมเห็นหน้าคนด้านในก็รู้เลยว่าผมอยู่ไหน
"พี่มิคุ ใครเหรอค่ะ"เสียงจากเด็กสาวผมเหลืองหน้าตาโลลิค่อนที่วิ่งลงจากบันไดดังขึ้น
"อ้อ โปรแกรมหนุ่มที่หลงทางมาน่ะจ้ะ ริน"หญิงสาวที่ผมพึ่งสังเกตว่ามีผมสีเขียวและถือต้นหอม ตอบเด็กสาวคนนั้น
เหอะ ไม่ต้องพิมพ์บอกก็รู้ได้จากฐานข้อมูลที่ผมได้จากการอยู่ในServerเว็บหนึ่งชื่อD..อะไรก็ไม่รู้ล่ะว่าพวกเธอคือใคร
โปรแกรมเสียงสังเคราะห์ Vocaloidของบริษัท Yamahaนั้นเอง
ผมเดินเข้าตัวบ้าน ก่อนที่จะปิดประตูลง ตอนนั้นผมเห็น สาวใหญ่ในชุดแดงหนึ่งคนกำลังดื่มเหล้าอยู่ตรงโต๊ะวงกลมสีขาวใกล้ๆครัวมีโดยเด็กชายที่มีผมสีเหลืองกำลังกินกล้วยอยู่ข้าง ส่วนทางขวามือก็มีผู้ชายผมน้ำเงินคนหนึ่งกำลังดูTVพร้อมกับกินไอติมไปด้วย
จะให้ผมบอกชื่อพวกเขาเหรอ สบายมาก เมย์โกะ เลนฝาแฟดของริน แล้วก็ไคโตะ ส่วนคนที่เปิดประตูให้ผมก็คือมิคุ ผู้สร้างกระแสVocaloidนั้นเอง
"พวกคุณคือVocaloidเหรอครับ"ผมถามด้วยสีหน้าดีใจ(ไม่รู้ทำไม)
"ใช่แล้วค่ะ พวกเราคือVocaloid ผู้พร้อมบรรเลงเสียงเพลงให้แก่มนุษย์ผู้หลงไหลในเสียงเพลงค่ะ"มิคุตอบผมด้วยท่าทางร่าเริง
(ผมคิดไว้มากกว่านั้น แต่ผมไม่เก่งภาษากวีT-T / ผู้เขียนบ่น)
ไคโตะปิดทีวีแต่ยังไม่เลิกกินไอติมถามผมหลังเอาไอติมแ่ท่งออกจากปากว่า"แล้วนายมีธุระอะไรหรือครับ ถึงมาที่นี้"
"คือผมเป็นโปรแกรมซ่อมบำรุง ประเภท Freeware ตัวหนึ่งอ่ะครับ User เขาใส่ผมในFolderนี้"ผมตอบแบบปดๆ
มิคุพูด"เหรองั้นขอแนะนำตัวน่ะนี้..."
"ไม่ต้องหรอกครับผมทราบแล้วจากข้อมูลตัวหนึ่งอ่ะครับ คุณมิคุ"ผมขัด
"เหรอ อื้ก ก็ดีไป"เมย์โกะตอบด้วยเสียแบบเมาๆพร้อมกับโบกมือไปมาอย่างอ่อนแรง
"ก็ดีน่ะ จะได้มีเพื่อนฝูงอีกคนคอยดูแลกัน ใช่ไหมพี่ริน"เลนพูด
"นั้นสิ หลังจากที่ห้าคนนั้นได้..."รินพูดได้แค่นั้นก่อนจะเบื่อหน้าหนีจากผมแล้วเอามือปิดหน้าไว้ ส่วนมิคุพอได้ยินเข้าก็ดูซึมลง ตาก็ดูแดงๆเหมือนจะร้องไห้ เมย์โกะเองก็เช่นกัน
"เอ่อ เป็นอะไรเหรอครับ เผื่อผมจะช่วยได้"ผมถามด้วยความเป็นห่วง
"มันเกิดขึ้นเมื่อพวกเราไปเที่ยวที่ My Document"มิคุเริ่มเล่าพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาไว้"ตอนนั้นเรามีกัน10คนคือฉัน เมย์โกะ ริน เลน ไคโตะ กาคุโปะ ลูกะ มิกิ เนรุ และ ฮาคุ พวกเรากำลังแสดงคอนเสิร์ตอยู่แล้วก็..."เธอเว้นก่อนที่จะเอามือมาปิดหน้าไม่ให้ผมเห็นเธอร้องไห้
เลนลุกไปปลอบพี่สาวผม ส่วนผมก็จับไหล่มิคุ
"มีกองทัพไวรัสไม่ทราบสายพันธุ์บุกเข้ามาลักพาตัวพวกเขาไป"ไคโตะ เล่าต่อ"พวกมันแอบเข้ามาโดยไม่ให้พวก โปรแกรมSecurity ได้รู้ตัว กว่าจะมีคนรู้ก็สายไปแล้ว คอนเสิร์ตพังลง พร้อมกับการหายตัวไปของพวกเขา"
"แต่พวกBitDefenderไม่น่าจะพลาดได้นี่"ผมพูด
"ก่อนหน้านั้น เรามีแค่ทีมของMcafee แต่พวกไวรัสมันเหนือกว่าพวกเขามาก" เมย์โกะพูดเสียงชัดเจนจากโต๊ะ
"User เลยลงBitDefenderกับAd-Awareมาเสริมน่ะ แต่ก็ไม่พบ ทั้งไวรัส ทั้งพวกลูกะ" ไคโตะเสริม
ผมนิ่งอึ่งไปนาน
พวกเขาคงอยู่กันนานจนทำใจได้ จนกระทั่งผมมาที่นี้
ผมคงต้อง...
"ผมจะช่วยตามหาพวกลูกะให้ครับ!"ผมพูด
"ห่ะ!" ทุกคนเลิกร้องไห้แล้วหันมาทางผม
"ขนาดโปรแกรมป้องกันไวรัสชั้นยอดยังหาไม่เจอแล้วนายจะหาเจอเหรอ"ไคโตะลุกจากโซฟาพร้อมกับพูดด้วยความไม่น่าเชื่อ
"ขอเอาชื่อProgrammerที่สร้างผมเป็นประกัันว่า จะCodeพัง โปรแกรมเสียก็จะหาให้เจอพร้อมกับฆ่าไอ้พวกไวรัสให้ตายให้หมดแน่นอน"ผมตอบกลับด้วยเสียงอันดังพร้อมกำหมัดเพื่อยืนยันในความตั้งใจ
รอยยิ้มกลับมายังใบหน้าของทุกคน
"ขอบใจน่ะ ที่จะช่วยพวกเรา แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ"มิคุถาม
"ชื่อผมอาจฟังดูน่าระแวงน่ากลว แต่ขอรับรองในความสามารถ"ผมตอบ"ชื่อของผมคือ มัลวีลัส มัลแวร์รีโหลดครับ!"
__________________________________________________________________________________________
เสร็จไปอีกหนึ่งแ้ล้ว แหม มัลวีลัสนี้ สุดยอดจริง อยากให้มีไวรัสดีๆแบบนี้บ้างจัง
ถึงMcafee ผมไม่ได้ตั้งใจบอกว่าMcafee antivirusมันห่วยหรอกน่ะ
แต่ในเรื่อง ไวรัสที่เข้ามามันใหม่เกิน แถมฉลาดกว่า Programทั่วๆไป
"มัลวีลัส นี้มันงานช้างน่ะนะ แต่ก็ขอเอาใจช่วยน่ะ"ใครบางคนที่ผมสร้างขึ้นพูด
"อาหนังสือ กลับบ้านไปเหอะ"
"ครับ"
!?1?1?อาหนังสือ ตัวละครที่ผมสร้างขึ้นในCreative worldมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องเนี่ย
(อย่ามองข้าม อาหนังสือ กับ ตัวละครในเรื่องเป็นอันคาด!)
อ่านแล้วก็ไปต่อกันดีกว่า
____________________________________________________________________________________________
ณ โฟล์เดอร์ Program file
"อะไรเนี่ย หลงอีกแล้วเหรอ!"ผมตะโกนเสียงดังลั่นฟ้า หลังพบว่าผมหลงอีกแล้ว
ไอ้หลงน่ะเข้าใจตัวเองหรอก แต่นี้มันบ่อยเกินไปแล้ว!
ผมอยู่ในเขตชายเมืองของFolder Document and settingแล้ว ตึกรามบ้านช่องก็น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด
"แปะ แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ยุ่งแล้วซิ ฝนตกต้องหาที่หลบฝนแล้ว
ผมวิ่งลงจากถนนไปยังบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งที่อยู่ติดกับป่าท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียว
"ก๊อกๆ"ผมเคาะประตูบ้านหลังนั้น
"ค่า ใครค่ะ"เสียงหวานๆจากหญิงสาวในบ้านดังขึ้น
"คือผมเป็นไฟล์โปรแกรมที่Userเขาเอาผมมาไว้ที่นี้อ่ะครับ"ผมบอก
"ค่ะ เชิญเข้ามาค่า"เสียงของเธอคนเดิมดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก แต่พอผมเห็นหน้าคนด้านในก็รู้เลยว่าผมอยู่ไหน
"พี่มิคุ ใครเหรอค่ะ"เสียงจากเด็กสาวผมเหลืองหน้าตาโลลิค่อนที่วิ่งลงจากบันไดดังขึ้น
"อ้อ โปรแกรมหนุ่มที่หลงทางมาน่ะจ้ะ ริน"หญิงสาวที่ผมพึ่งสังเกตว่ามีผมสีเขียวและถือต้นหอม ตอบเด็กสาวคนนั้น
เหอะ ไม่ต้องพิมพ์บอกก็รู้ได้จากฐานข้อมูลที่ผมได้จากการอยู่ในServerเว็บหนึ่งชื่อD..อะไรก็ไม่รู้ล่ะว่าพวกเธอคือใคร
โปรแกรมเสียงสังเคราะห์ Vocaloidของบริษัท Yamahaนั้นเอง
ผมเดินเข้าตัวบ้าน ก่อนที่จะปิดประตูลง ตอนนั้นผมเห็น สาวใหญ่ในชุดแดงหนึ่งคนกำลังดื่มเหล้าอยู่ตรงโต๊ะวงกลมสีขาวใกล้ๆครัวมีโดยเด็กชายที่มีผมสีเหลืองกำลังกินกล้วยอยู่ข้าง ส่วนทางขวามือก็มีผู้ชายผมน้ำเงินคนหนึ่งกำลังดูTVพร้อมกับกินไอติมไปด้วย
จะให้ผมบอกชื่อพวกเขาเหรอ สบายมาก เมย์โกะ เลนฝาแฟดของริน แล้วก็ไคโตะ ส่วนคนที่เปิดประตูให้ผมก็คือมิคุ ผู้สร้างกระแสVocaloidนั้นเอง
"พวกคุณคือVocaloidเหรอครับ"ผมถามด้วยสีหน้าดีใจ(ไม่รู้ทำไม)
"ใช่แล้วค่ะ พวกเราคือVocaloid ผู้พร้อมบรรเลงเสียงเพลงให้แก่มนุษย์ผู้หลงไหลในเสียงเพลงค่ะ"มิคุตอบผมด้วยท่าทางร่าเริง
(ผมคิดไว้มากกว่านั้น แต่ผมไม่เก่งภาษากวีT-T / ผู้เขียนบ่น)
ไคโตะปิดทีวีแต่ยังไม่เลิกกินไอติมถามผมหลังเอาไอติมแ่ท่งออกจากปากว่า"แล้วนายมีธุระอะไรหรือครับ ถึงมาที่นี้"
"คือผมเป็นโปรแกรมซ่อมบำรุง ประเภท Freeware ตัวหนึ่งอ่ะครับ User เขาใส่ผมในFolderนี้"ผมตอบแบบปดๆ
มิคุพูด"เหรองั้นขอแนะนำตัวน่ะนี้..."
"ไม่ต้องหรอกครับผมทราบแล้วจากข้อมูลตัวหนึ่งอ่ะครับ คุณมิคุ"ผมขัด
"เหรอ อื้ก ก็ดีไป"เมย์โกะตอบด้วยเสียแบบเมาๆพร้อมกับโบกมือไปมาอย่างอ่อนแรง
"ก็ดีน่ะ จะได้มีเพื่อนฝูงอีกคนคอยดูแลกัน ใช่ไหมพี่ริน"เลนพูด
"นั้นสิ หลังจากที่ห้าคนนั้นได้..."รินพูดได้แค่นั้นก่อนจะเบื่อหน้าหนีจากผมแล้วเอามือปิดหน้าไว้ ส่วนมิคุพอได้ยินเข้าก็ดูซึมลง ตาก็ดูแดงๆเหมือนจะร้องไห้ เมย์โกะเองก็เช่นกัน
"เอ่อ เป็นอะไรเหรอครับ เผื่อผมจะช่วยได้"ผมถามด้วยความเป็นห่วง
"มันเกิดขึ้นเมื่อพวกเราไปเที่ยวที่ My Document"มิคุเริ่มเล่าพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาไว้"ตอนนั้นเรามีกัน10คนคือฉัน เมย์โกะ ริน เลน ไคโตะ กาคุโปะ ลูกะ มิกิ เนรุ และ ฮาคุ พวกเรากำลังแสดงคอนเสิร์ตอยู่แล้วก็..."เธอเว้นก่อนที่จะเอามือมาปิดหน้าไม่ให้ผมเห็นเธอร้องไห้
เลนลุกไปปลอบพี่สาวผม ส่วนผมก็จับไหล่มิคุ
"มีกองทัพไวรัสไม่ทราบสายพันธุ์บุกเข้ามาลักพาตัวพวกเขาไป"ไคโตะ เล่าต่อ"พวกมันแอบเข้ามาโดยไม่ให้พวก โปรแกรมSecurity ได้รู้ตัว กว่าจะมีคนรู้ก็สายไปแล้ว คอนเสิร์ตพังลง พร้อมกับการหายตัวไปของพวกเขา"
"แต่พวกBitDefenderไม่น่าจะพลาดได้นี่"ผมพูด
"ก่อนหน้านั้น เรามีแค่ทีมของMcafee แต่พวกไวรัสมันเหนือกว่าพวกเขามาก" เมย์โกะพูดเสียงชัดเจนจากโต๊ะ
"User เลยลงBitDefenderกับAd-Awareมาเสริมน่ะ แต่ก็ไม่พบ ทั้งไวรัส ทั้งพวกลูกะ" ไคโตะเสริม
ผมนิ่งอึ่งไปนาน
พวกเขาคงอยู่กันนานจนทำใจได้ จนกระทั่งผมมาที่นี้
ผมคงต้อง...
"ผมจะช่วยตามหาพวกลูกะให้ครับ!"ผมพูด
"ห่ะ!" ทุกคนเลิกร้องไห้แล้วหันมาทางผม
"ขนาดโปรแกรมป้องกันไวรัสชั้นยอดยังหาไม่เจอแล้วนายจะหาเจอเหรอ"ไคโตะลุกจากโซฟาพร้อมกับพูดด้วยความไม่น่าเชื่อ
"ขอเอาชื่อProgrammerที่สร้างผมเป็นประกัันว่า จะCodeพัง โปรแกรมเสียก็จะหาให้เจอพร้อมกับฆ่าไอ้พวกไวรัสให้ตายให้หมดแน่นอน"ผมตอบกลับด้วยเสียงอันดังพร้อมกำหมัดเพื่อยืนยันในความตั้งใจ
รอยยิ้มกลับมายังใบหน้าของทุกคน
"ขอบใจน่ะ ที่จะช่วยพวกเรา แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ"มิคุถาม
"ชื่อผมอาจฟังดูน่าระแวงน่ากลว แต่ขอรับรองในความสามารถ"ผมตอบ"ชื่อของผมคือ มัลวีลัส มัลแวร์รีโหลดครับ!"
__________________________________________________________________________________________
เสร็จไปอีกหนึ่งแ้ล้ว แหม มัลวีลัสนี้ สุดยอดจริง อยากให้มีไวรัสดีๆแบบนี้บ้างจัง
ถึงMcafee ผมไม่ได้ตั้งใจบอกว่าMcafee antivirusมันห่วยหรอกน่ะ
แต่ในเรื่อง ไวรัสที่เข้ามามันใหม่เกิน แถมฉลาดกว่า Programทั่วๆไป
"มัลวีลัส นี้มันงานช้างน่ะนะ แต่ก็ขอเอาใจช่วยน่ะ"ใครบางคนที่ผมสร้างขึ้นพูด
"อาหนังสือ กลับบ้านไปเหอะ"
"ครับ"
!?1?1?อาหนังสือ ตัวละครที่ผมสร้างขึ้นในCreative worldมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องเนี่ย
(อย่ามองข้าม อาหนังสือ กับ ตัวละครในเรื่องเป็นอันคาด!)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น