ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Cyber world ชีวิตโลกดิจิตอล

    ลำดับตอนที่ #5 : Hello vocaloid : I will help you

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 94
      0
      23 ก.ค. 54

    ใครไม่รู้จักVocaloidกรุณาไปที่นี้ (ผมใช้ข้อมูลมากกว่านี้แต่ขอใช้อันที่ใกล้มือหน่อย(เพราะมันเปิดอยู่))
    อ่านแล้วก็ไปต่อกันดีกว่า
    ____________________________________________________________________________________________

    ณ โฟล์เดอร์ Program file

    "อะไรเนี่ย หลงอีกแล้วเหรอ!"ผมตะโกนเสียงดังลั่นฟ้า หลังพบว่าผมหลงอีกแล้ว

    ไอ้หลงน่ะเข้าใจตัวเองหรอก แต่นี้มันบ่อยเกินไปแล้ว!

    ผมอยู่ในเขตชายเมืองของFolder Document and settingแล้ว ตึกรามบ้านช่องก็น้อยลงอย่างเห็นได้ชัด

    "แปะ แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ยุ่งแล้วซิ ฝนตกต้องหาที่หลบฝนแล้ว

    ผมวิ่งลงจากถนนไปยังบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งที่อยู่ติดกับป่าท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียว

    "ก๊อกๆ"ผมเคาะประตูบ้านหลังนั้น

    "ค่า ใครค่ะ"เสียงหวานๆจากหญิงสาวในบ้านดังขึ้น

    "คือผมเป็นไฟล์โปรแกรมที่Userเขาเอาผมมาไว้ที่นี้อ่ะครับ"ผมบอก

    "ค่ะ เชิญเข้ามาค่า"เสียงของเธอคนเดิมดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก แต่พอผมเห็นหน้าคนด้านในก็รู้เลยว่าผมอยู่ไหน

    "พี่มิคุ ใครเหรอค่ะ"เสียงจากเด็กสาวผมเหลืองหน้าตาโลลิค่อนที่วิ่งลงจากบันไดดังขึ้น

    "อ้อ โปรแกรมหนุ่มที่หลงทางมาน่ะจ้ะ ริน"หญิงสาวที่ผมพึ่งสังเกตว่ามีผมสีเขียวและถือต้นหอม ตอบเด็กสาวคนนั้น

    เหอะ ไม่ต้องพิมพ์บอกก็รู้ได้จากฐานข้อมูลที่ผมได้จากการอยู่ในServerเว็บหนึ่งชื่อD..อะไรก็ไม่รู้ล่ะว่าพวกเธอคือใคร

    โปรแกรมเสียงสังเคราะห์ Vocaloidของบริษัท Yamahaนั้นเอง

    ผมเดินเข้าตัวบ้าน ก่อนที่จะปิดประตูลง ตอนนั้นผมเห็น สาวใหญ่ในชุดแดงหนึ่งคนกำลังดื่มเหล้าอยู่ตรงโต๊ะวงกลมสีขาวใกล้ๆครัวมีโดยเด็กชายที่มีผมสีเหลืองกำลังกินกล้วยอยู่ข้าง ส่วนทางขวามือก็มีผู้ชายผมน้ำเงินคนหนึ่งกำลังดูTVพร้อมกับกินไอติมไปด้วย

    จะให้ผมบอกชื่อพวกเขาเหรอ สบายมาก เมย์โกะ เลนฝาแฟดของริน แล้วก็ไคโตะ ส่วนคนที่เปิดประตูให้ผมก็คือมิคุ ผู้สร้างกระแสVocaloidนั้นเอง

    "พวกคุณคือVocaloidเหรอครับ"ผมถามด้วยสีหน้าดีใจ(ไม่รู้ทำไม)

    "ใช่แล้วค่ะ พวกเราคือVocaloid ผู้พร้อมบรรเลงเสียงเพลงให้แก่มนุษย์ผู้หลงไหลในเสียงเพลงค่ะ"มิคุตอบผมด้วยท่าทางร่าเริง
    (ผมคิดไว้มากกว่านั้น แต่ผมไม่เก่งภาษากวีT-T / ผู้เขียนบ่น)

    ไคโตะปิดทีวีแต่ยังไม่เลิกกินไอติมถามผมหลังเอาไอติมแ่ท่งออกจากปากว่า"แล้วนายมีธุระอะไรหรือครับ ถึงมาที่นี้"

    "คือผมเป็นโปรแกรมซ่อมบำรุง ประเภท Freeware ตัวหนึ่งอ่ะครับ User เขาใส่ผมในFolderนี้"ผมตอบแบบปดๆ

    มิคุพูด"เหรองั้นขอแนะนำตัวน่ะนี้..."

    "ไม่ต้องหรอกครับผมทราบแล้วจากข้อมูลตัวหนึ่งอ่ะครับ คุณมิคุ"ผมขัด

    "เหรอ อื้ก ก็ดีไป"เมย์โกะตอบด้วยเสียแบบเมาๆพร้อมกับโบกมือไปมาอย่างอ่อนแรง

    "ก็ดีน่ะ จะได้มีเพื่อนฝูงอีกคนคอยดูแลกัน ใช่ไหมพี่ริน"เลนพูด

    "นั้นสิ หลังจากที่ห้าคนนั้นได้..."รินพูดได้แค่นั้นก่อนจะเบื่อหน้าหนีจากผมแล้วเอามือปิดหน้าไว้ ส่วนมิคุพอได้ยินเข้าก็ดูซึมลง ตาก็ดูแดงๆเหมือนจะร้องไห้ เมย์โกะเองก็เช่นกัน

    "เอ่อ เป็นอะไรเหรอครับ เผื่อผมจะช่วยได้"ผมถามด้วยความเป็นห่วง

    "มันเกิดขึ้นเมื่อพวกเราไปเที่ยวที่ My Document"มิคุเริ่มเล่าพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาไว้"ตอนนั้นเรามีกัน10คนคือฉัน เมย์โกะ ริน เลน ไคโตะ กาคุโปะ ลูกะ มิกิ เนรุ และ ฮาคุ พวกเรากำลังแสดงคอนเสิร์ตอยู่แล้วก็..."เธอเว้นก่อนที่จะเอามือมาปิดหน้าไม่ให้ผมเห็นเธอร้องไห้

    เลนลุกไปปลอบพี่สาวผม ส่วนผมก็จับไหล่มิคุ

    "มีกองทัพไวรัสไม่ทราบสายพันธุ์บุกเข้ามาลักพาตัวพวกเขาไป"ไคโตะ เล่าต่อ"พวกมันแอบเข้ามาโดยไม่ให้พวก โปรแกรมSecurity ได้รู้ตัว กว่าจะมีคนรู้ก็สายไปแล้ว คอนเสิร์ตพังลง พร้อมกับการหายตัวไปของพวกเขา"

    "แต่พวกBitDefenderไม่น่าจะพลาดได้นี่"ผมพูด
    "ก่อนหน้านั้น เรามีแค่ทีมของMcafee แต่พวกไวรัสมันเหนือกว่าพวกเขามาก" เมย์โกะพูดเสียงชัดเจนจากโต๊ะ
    "User เลยลงBitDefenderกับAd-Awareมาเสริมน่ะ แต่ก็ไม่พบ ทั้งไวรัส ทั้งพวกลูกะ" ไคโตะเสริม

    ผมนิ่งอึ่งไปนาน

    พวกเขาคงอยู่กันนานจนทำใจได้ จนกระทั่งผมมาที่นี้

    ผมคงต้อง...
    "ผมจะช่วยตามหาพวกลูกะให้ครับ!"ผมพูด

    "ห่ะ!" ทุกคนเลิกร้องไห้แล้วหันมาทางผม
    "ขนาดโปรแกรมป้องกันไวรัสชั้นยอดยังหาไม่เจอแล้วนายจะหาเจอเหรอ"ไคโตะลุกจากโซฟาพร้อมกับพูดด้วยความไม่น่าเชื่อ

    "ขอเอาชื่อProgrammerที่สร้างผมเป็นประกัันว่า จะCodeพัง โปรแกรมเสียก็จะหาให้เจอพร้อมกับฆ่าไอ้พวกไวรัสให้ตายให้หมดแน่นอน"ผมตอบกลับด้วยเสียงอันดังพร้อมกำหมัดเพื่อยืนยันในความตั้งใจ

    รอยยิ้มกลับมายังใบหน้าของทุกคน
    "ขอบใจน่ะ ที่จะช่วยพวกเรา แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ"มิคุถาม


    "ชื่อผมอาจฟังดูน่าระแวงน่ากลว แต่ขอรับรองในความสามารถ"ผมตอบ"ชื่อของผมคือ มัลวีลัส มัลแวร์รีโหลดครับ!"

    __________________________________________________________________________________________
     
    เสร็จไปอีกหนึ่งแ้ล้ว แหม มัลวีลัสนี้ สุดยอดจริง อยากให้มีไวรัสดีๆแบบนี้บ้างจัง
    ถึงMcafee ผมไม่ได้ตั้งใจบอกว่าMcafee antivirusมันห่วยหรอกน่ะ

    แต่ในเรื่อง ไวรัสที่เข้ามามันใหม่เกิน แถมฉลาดกว่า Programทั่วๆไป

    "มัลวีลัส นี้มันงานช้างน่ะนะ แต่ก็ขอเอาใจช่วยน่ะ"ใครบางคนที่ผมสร้างขึ้นพูด

    "อาหนังสือ กลับบ้านไปเหอะ"

    "ครับ"

    !?1?1?อาหนังสือ ตัวละครที่ผมสร้างขึ้นในCreative worldมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องเนี่ย

    (อย่ามองข้าม อาหนังสือ กับ ตัวละครในเรื่องเป็นอันคาด!)
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×