Cyber world ชีวิตโลกดิจิตอล

ลำดับตอนที่ #13 : สงครามที่ยังไงก็แพ้ของเรดบอล [uc]

   สวัสดีครับ

  วันนี้ขอ โฆษณา นิยายเราหน่อย

  ชื่อว่า Creative warrior ภาค ปฐมบท นักรบเก้าโลก ครับ

  แนว Fighting หน่อยน่ะครับ

  เอาล่ะ มาดูต่อหลังจากที่ พวกมัลวีลัสได้ยินเสียงของลูกะ แล้วยังไงต่อน่า ไปดูกัน

___________________________________________________________________________________________

 ผมกำลังขับรถของโวคาลอยด์ ที่ C:\WINDOWS\help ผมกับพวกโวคาลอยด์และทีม Bitdefender ได้เดินทางไปตามเสียงของคุณลูกะ ซึ่งจากการถามคุณTask manager ผ่านมือถือของคุณมิคุก็ได้คำตอบ (หลังจากโดนหล่อนด่านานห้านาที จนคุณเรดบอลต้องมาคุยเอง)ว่าอยู่ที่ซับโฟลเดอร์ที่มีชื่อว่า "antivirus helper" ซึ่งชื่อและยุทธศาสตร์ก็เหมาะสมมากเพราะไม่มียูซเซอร์ไหนอยากเข้ามายุ่งนักหรอก กับพวกในแฟ้มวินโดว์แถมมีชื่อเหมือนเป็นโปรแกรมดีๆ

  "เอาไงดีครับ" ผมได้ยินเสียงของคุณเรดบอลคุยกับหัวหน้าของเขาที่ชื่อ บิตดีเฟน จากด้านหลังรถ

  "ช่วยผู้บริสุทธิ์ไว้ แล้วก็ลบไวรัสทิ้งเสียถ้าทำได้ แต่ถ้าทำไม่ได้ พยายามกักกันมันไว้ซ่ะ" หัวหน้าเขาบอก

  "ครับ บอส"แล้วเขาก็วางสาย

  "คงยากน่ะครับเนี่ย ไวรัสนี้ไม่อยู่ในฐานข้อมูลไวรัสซ่ะด้วย" ผมพูดกับเขา

  "เอ แต่คุณเรดบอลเป็นสุดยอดเจ้าหน้าที่ของสุดยอดโปรแกรมแอตติไวรัสนี่ค่ะ" มิคุที่นั่งข้างผมสงสัย

  "ถึงเขาจะสามารถค้นพบไวรัสใหม่ได้ แต่ถ้าเขาไม่ทราบวิธีทำลาย ก็ยากพอสมควรน่ะครับ" ผมตอบแทนเจ้าตัว

  "ฮึๆ แต่ถ้าแค่ลบก็สบายหายห่วงเลยครับ" คุณเรดบอลพูด

  "ถึงแล้วล่ะ ที่มาของเสียง" ผมหยุดรถ

  สิ่งที่ผมเห็นคือ ตึกใหม่ถอดด้ามสูงห้าชั้นสีดำ กำลังตั้งตงาดอยู่หน้าพวกผม

  ไม่น่าเชื่อว่าเป็นแหล่งกบดานของไวรัส ไม่แปลกที่ทีมของเรดบอลจะมองข้ามไป

  "เอาล่ะ" เรดบอลตะโกนสั่งลูกน้องอีกราวๆยี่สิบคนเห็ยจะได้

  "แยกเป็นสามทีม ทีมหนึ่งค้นหาตัวประกัน ทีมสองคอยเฝ้าอาคารไว้ ทีมสามมากับฉัน เราจะไปล่าเจ้าไวรัสกัน"

  "เอ่อ" รินเอ่ยปากถาม "แล้วถ้า มีข้อมูลถูกมันเล่นงานและติดเชื้อล่ะค่ะ"

  เรดบอลเงียบสนิท

  "ไม่ต้องห่วง ถึงตอนนั้น พี่จะจัดการเอย" ผมปลอบ

  แล้วพวกเราก็เข้าไปในอาคารนั้น

_________________________________________________________________________________________

  "น่ากลัวชะมัด" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งในทีมที่หนึ่ง พูดกับเพื่อน

  "นั้นสิว่ะ ด้านนอกสวยใช้ได้ แต่ข้างใน เน่ายิ่งกว่ารังหนู" เพื่อนเขาบ่น ก่อนกระชับปืนขึ้น

  "ก็รังไวรัสนี่น่า แม่บ้านที่ไหนอยากจะมา" เพื่อนอีกคนพูดติดตลก

  "เฮ้ย!" หนึ่งคนในทีมร้องพร้อมชี้ไปที่ห้อง "นั้น คุณลูกะนี่"

  "โอเค นายช่วยเธอออกมา" เพื่อนเขาพูด "ฉันจะวิทยุไป..."

  เปรี้ยง

  ร่างของชายคนนั้นแน่นิ่งก่อนที่จะสลายเป็นฝุ่นของศูนย์และหนึ่งสีแดง

  "เฮ้ย!" ชายคนที่จะวิทยุตกใจอย่างแรก

  "พวกเรายิง"

  "ปัง" "เปรี้ยง" เสียงสายฟ้ากับกระสุนปืนดังขึ้น

  ผลน่ะหรือ

  ร่างของลูกะ เดินผ่านร่างของเหล่าตำรวจที่แน่นิ่งไป

  "ฮึๆๆๆ" เสียงของผู้ชายปนเสียงของลูกะดังขึ้นจากคอของลูกะ "มาง่ายๆ แต่กลับไม่ง่ายนักหรอก เจ้าพวกโง่"

  สิ้นประโยค ร่างของพวกตำรวจของ anti-virus ที่ว่ากันว่า เก่งกาจไม่แพ้ Mcafee และ  Norton ก็สลายกลายเป็นฝุ่นสีแดงไป

_________________________________________________________________________________________

  "นี้มันเสียงปืนนี้น่า" เรดบอลพูดขึ้น

  "สงสัยพวกเขาจะเจอกับไวรัสเข้าแล้วล่ะมั่งครับ" ผมสันนิฐาน "รีบไปกันเถอะครับ"

  แล้ว ทุกคนรวมทั้งผม ริน มิคุ และเรดบอลก็วิ่งไปยังที่ที่เกิดเสียงขึ่น

.............................................................................................................................................................................................................

  พอพวกผมไปถึงก็เห็นสองสิ่ง

  คุณลูกะ ที่กำลังหมดสติ กับ กองฝุ่นสีแดงจำนวนมาก

  "พี่ลูกะ" แล้วรินก็วิ่งถลาเข้าไปหาร่างผมชมพูนั้น

  แต่เดี๋ยวก่อนน่ะ ฝุ่นนี้ รูปร่างมันคล้าย ศูนย์กับหนึ่ง ที่จะเกิดจากการถูกลบของเหล่าข้อมูลเท่านั้น

  เฮ้ย หรือว่า... "ริน อย่าเข้าไป นั้นเป็นกับดัก"

  "เ่อ่" รินอยู่อยู่หน้าร่างของลูกะพอดี

  ทันใดนั้น

  หมับ มือของลูกะก็จับขาของรินไว้แน่น

  "แย่แล้ว หรือว่าลูกะจะ..." ผมพูดคำต่อไปไม่ออก

  "ใช่ ติดเชื้อ" แล้วร่างของลูกะก็ลุกขึ้นแล้วก็ล็อกคอรินไว้แน่น

  "ปล่อยน่ะ" รินพยายามทุกวิถีทางที่จะให้ตัวเองหลุดจากพันธนาการทั้เตะต่อย กัด ดึง แต่ไม่มีผลอะไรเลย

  "เอ้า เจ้าหน้าที่ผู้สูงส่งแห่ง Bitdefender antivirus" ลูกะ ไม่สิ ไวรัสในร่างของลูกะ พูดกวนประสาทใส่เรดบอล "เห็นว่าเก่งนักเก่งน่า ก็ยิงเข้ามาเลยสิ จะได้ตายให้จบๆ"

  "หน่อยแน่" ผมกัดฟันกรอดๆ มันเล่นยึดร่างของลูกะ แถมท้าอีก

  "งานนี้ถึงยูชเซอร์จนได้" ว่าแล้วคุณเรดบอลก็หยิบมือถือออกมาต่อสายหาboss ของเขาให้ถามตัวผู้ใช้

_________________________________________________________________________________________

  ที่หน้าจอคอม

  ผมกำลังใช้ Word พิมพ์ข้อความสำหรับงานอยู่และจู่ๆ

  ติ้ก มีจอแจ้งเตือนว่าพบไวรัสจาก bitdefender ที่ผมไม่พบมานานแล้ว มันบอกว่า อนุญาตให้ลบไฟล์ติดเชื้อหรือเปล่า

  ผมกำลังจะกดปุ่ม yes ไป แต่พอผมสังเกตดีๆ...

  "เฮ้ย!!" ผมร้องลั่น ก็ไฟล์ที่มันจะลบ เป็นโปรแกรม Vocaloid ชื่อ ลูกะ ที่ผมไม่พบมันมานานแล้ว

  ผมดีใจมาก แต่ขณะเดี๋ยวกัน ผมก็ต้องตัดสินใจว่า จะลบทื้งไปเลยหรือเปล่า
  ผมกด...

  คลิก

________________________________________________________________________________________

  คุณเรดบอลที่ยังไม่วางสายมือถือ รอลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ

  และ

  "หา จริงเหรอครับ เข้าใจแล้วครับ" เรดบอลตกใจอย่างแรง และยังดูท่าจะงงอยู่หลังจากวางสายไป

  "อะไรเหรอครับ" ผมถาม

  "ยูชเซอร์ ไม่อนุญาตให้ลบ"

  ผมตะลึงมาก ทุกๆเครื่องที่ผมผ่านมา เขาจะกดปุ่ม yes กันน่ะ แล้วทำไมกัน

  "แต่ไม่ว่ายังไง ก็ต้องจับเธอไปหาไวรัสก่อนล่ะ" เรดบอลพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

  "แน่จริงก็เข้ามาเลย" ไวรัสท้า "สงครามนี้ ยังไงนายก็แพ้ Bitdefender!!"

 [ติดตามตอนต่อไป]