นิยายจากเพลงของเหล่าVocaloid

ลำดับตอนที่ #3 : Owata

[เรื่องนี้ออกแนวขำขันน่ะครับ ใครชอบดิบๆ กรุณาไปกินลาบ ไม่ใช่! ดูเรื่อง Uninstall ไปก่อนน่ะครับ]
[ผู้แสดง - กาคุโปะ]

ครอกๆ

กริ้ง!!!

ครอก

กริ้ง!!!

"อือ" กาคุโปะลุกขึ้นแล้วก็ลุกไปกดนาฬกาปลุกให้เงียบก่อนจะหยิบขึ้นมาดูเวลา

"เฮ้ย" จะไม่ให้ตกใจได้ไง ก็ตอนนี้เวลา เก้า นาฬกาแล้ว แถมวันนี้เขามีนัดกับเพื่อนตอน สิบเอ็ดนาฬกาด้วย

หนุ่มมะเขือม่วงรีบลุกขึ้นแต่งตัวอย่างด่วนจี้

"อ้าว พี่จะไปทำอะไรค่ะ วุ่นวายจัง" รินถาม

"วันนี้พี่มีนัดด้วยน่ะ ไปล่ะ" และแล้ว กาคุโปะก็วิ่งออกจากบ้านไป

ณ สถานีรถไฟ

"โอเค" เขานึก "ขึ้นรถไฟไปก็น่าจะทัน อย่าคิดมากน่า"

กาคุโปะล้วงกระเป๋าเพื่อหาตั๋ว

เขาเหงื่อตก เขาลืมตั๋วไว้ที่บ้าน!!

ไม่เป็นไร เดี๋ยวซื้อใหม่ก็ได้ แล้วเขาก็ล้วงหากระเป๋าตังค์

เอาแล้วสิ เขาคิด เขาดันลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่บ้านด้วย O_o

"เอาไงดีล่ะเนี่ย" เขาคิด

ขาไวเท่าความคิด หนุ่มมะเขือม่วงตัดสินใจบึ่งกลับบ้านอย่างเร็ว

เอ่อ แต่บ้านเขากับสถานีรถไฟ มันไกลตั้งหลายสิบกิโลน่ะพวก

ที่บ้าน

มิคุกำลังเล่นหมากฮอกกับริน

"ปึก" เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทั้งสองหันไปมอง

"อ้าวพี่กาคุโปะ มาทำ..." ไม่ทันที่มิคุจะถามเสร็จ ผู้ถูกถามก็วิ่งไปที่ห้องก่อนจะวิ่งออกจากบ้าน

"สายแน่ งานนี้" แล้วกาคุโปะก็วิ่งออก โดยเปิดประตูทิ้งไว้อย่างงั้น

สองสาวหันมามองหน้ากัน

ที่สถานีรถไฟ กาคุโปะหันไปมองนาฬกา ตอนนี้สิบโมงแล้ว

"ต้องโทรบอกเพื่อนก็แล้ว" เขาหยิบมือถือขึนมาเพื่อจะโทรบอกเรื่องราวทั้งหมดกับเพื่อน
แต่...

"แบตเตอรี่หมดจ้า" นั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ขึ้นบนจอมือถือก่อนที่จะดับพรึ่บไป

กาคุโปะนึกอะไรไม่ออก แถมนัดนี้สำคัญมากด้วย

แต่อาจเพราะมัวแต่เหมอ สิ่งที่เกิดขึ้นคือ

กาคุโปะหันไปมองรถไฟ "อ้าวเฮ้ย!!" เขาอุทาน แล้วรีบวิ่งไปที่รถไฟก่อนที่ประตูจะปิด

ช้าไปแล้ว ปิดเรียบร้อยแล้ว

เขาหันไปดูตารางการออกรถไฟ ขบวนต่อไปจะมาในอีกสิบนาที ไม่ทันนัดแน่

กาคุโปะหาที่นั่งเพื่อรอรถไฟขบวนทันไป

แต่เขาก็คิดว่าต้องหาทางโทรบอกเพื่อนเขาก่อน "ดีล่ะ" แล้วกาคุโปะก็ลุกเดินไปยังโทรศัพท์สาธารณะ

เขาหยิบกระเป๋าขึ้นมา มีแต่ธนบัตรทั้งนั้น แล้วจะใช้ไง (ใครเคยเห็นตู้โทรศัพท์ที่ใช้แบงค์บ้างล่ะ)

กาคุโปะไปยังร้านขายของในสถานีเำื่พื่อขอแลกเงิน

"ดีล่ะ" แล้วเขาก็หยอดเหรียญลงไป

แต่พอจะกดเบอร์

"เอ่อ เบอร์ของหมอนั้นก็..." ซวยแล้วไงครับ เขาลืมเบอร์เพื่อนเสียซ่ะสนิท

"อ๊าก!!!" ชายซามูไรหลงยุคแทบคลั่ง แล้วตูจะทำไงว่ะเนี่ย เขานึกไม่ออกแล้วเนี่ย

พอเขาหันไปมองนาฬกาของสถานี อีกแค่หนึ่งนาทีก็ถึงเวลานัด

"เอาไงดีๆๆๆ" เขาคิด

เอาล่ะว้า ไปๆก่อนแล้วกัน ว่าแล้วกาคุโปะก็วิ่งฝุ่นตลบด้วยความเร็วที่แข่งกับเฟอรรารีได้เลย

...................................................................

ที่สวนสาธารณะที่เป็นที่นัดหมาย เลยเวลานัดไปยี่สิบนาที (เป็นฉันก็กลับแล้ว กาคุโปะ - ไรท์เตอร์)

กาคุโปะหยุดหอบก่อนจะหันหน้ามาดูที่นัดหมาย

"ไอ้หยา" เขาพบว่า ณ ที่นัดหมายเต็มไปด้วยฝูงชน

"อยู่ไหนฟ่ะ" เขากวาดสายตาหาเพื่อน แต่ก็ไม่เห็น แถมจะให้หา โทษ เขาไม่อยากเข้าหาอย่างแรง

ชายซามูไรตัดสินใจไปซื้อเครื่องชาร์จแบตมือถือที่ ร้านสะดวกซื้อ

"ราคา 980 เยนครับ" คนขายบอก

"แพงไปไหม" เขาคิดแต่ก็จ่ายไป

สิบนาทีต่อมา การชาร์จก็เสร็จลง (ก็สมราคาน่ะ ของฉัน หนึ่งชั่วโมงกว่าจะเต็ม - ไรท์เตอร์)

กาคุโปะทดลองเปิดเครื่องดู ใช้ได้แล้ว

"มีข้อความที่ไม่ได้อ่านหนึ่งข้อความ"
พอเขาเห็นดังนั้นก็เปิดดูข้อความ มันส่งมาจากเพื่อนเขาเอง มันเขียนว่า

"โทษที ติดธุระน่ะ ไปไม่ได้แล้ว"

แทงใจดำกาคุโปะอย่างแรง

"แล้วฉันจะมาทำไมว่ะ!!!" ซามูไรผมม่วงโมโหจัดจนเอาดาบมาฟันมือถือหักเป็นสองซีก

..................................................................

ที่บ้าน

มิคุกับรินพึ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จพอดี

ติ๊งต๊อก เสียงออดดังขึ้น

"พี่ไปดูเอง" มิคุลุกไปเปิดประตู

คนด้านหน้าประตูคือกาคุโปะนั้นเอง

"อ้าว พี่กาคุโปะเองเหรอ เป็นอะไรเหรอค่ะ โทรมเชียว" มิคุทัก

จะไม่ให้ทักได้ไง ทั้งชุด ทั้งผม รุงรังมาก

"เฮ้อ เหนื่อยชิบ" แล้วกาคุโปะก็ล้มหัวฟาดพื้น

"พี่กาคุโปะ!!!"

เฮ้อ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าลืมชาร์จแบตมือถือและเช็คของก่อนออกเดินทางน่ัะครับ

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

ผม - ไงบ้าง กาคุโปะ เหนื่อยไหม
กาคุโปะ - ครับ เหนื่อยครับ

ผมยื่นน้ำให้

กาคุโปะ - ขอบคุณครับ
ริน - แต่เราบทน้อยจัง
มิคุ - ใช่ๆ
ผม - นั้นสิ ในตัวMV พวกเธอตามกาคุโปะไปด้วยแต่ก็กวนตลอดนิ




ผม - เห็นไหม ตามไปกวนด้วย
มิคุกับริน - ไรท์เตอร์!
ผม - เอาเป็นว่า ติดตามตอนต่อไปน่ะครับ

(เริ่มรื้อ bookmark)